Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG Unfortunate gifts ~ speeltopic

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth fronste even, stilletjes nadenkend.
'Ik kwam ongeveer een uurtje geleden aan.' Mompelde hij, zijn aandacht weer op het meisje gericht toen ze vloekte.
Hij snapte niet waarom, en het zou kunnen zijn dat hij iets had gezegd wat die reactie had uitgelokt, of had ze zelf iets gezegd en was hij dat weer vergeten? Hij schudde zijn hoofd, hij was al gewend aan die verwarring.
Hij haalde een hand door zijn haren terwijl hij met de andere hand weer een sigaret opstak.
'Ah, je hebt geen last van de rook, hoop ik?' Vroeg hij nu, een beetje beschaamd dat hij dat niet eerder had gevraagd, of had hij dat wel? Normaal interesseerde het hem niet zo, maar hij mocht haar wel. Ze was dan misschien anders dan de meeste mensen, en ze sprak niet veel, maar ze bleef interessant.
'Ik weet niet of je al had verteld wat je naam was, misschien ben ik hem vergeten. Of je hebt helemaal geen zin om een vreemde je naam te vertellen, wat ik ook begrijp. Het ding is, ik wil hem wel graag weer weten, en het liefste kom ik erachter zonder dat ik in je hoofd hoef te kruipen.' Hij trok een verontschuldigende blik terwijl hij een hijs nam.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Op zijn kamer begon Asa al met het voorbereiden van het ritueel. Hij stak wat kaarsen aan, legde een bijbel klaar, deed wat extra kruisen om en ging op een stoel zitten in het midden van de kamer. Niet veel later kwam priester Rowe binnengewandeld. Hij was niet zo'n hippe priester maar nog van de oude garde. Een van de enige die nog altijd duiveluitdrijvingen deed en het als zijn plicht zag al het kwaad uit de wereld te verdrijven. Het ironische was dat de demonen meestal al uit Asa waren wanneer hij zijn rituelen deed of ze het juist leuk vonden bezit van hem te nemen om de priester op stang te jagen. Asa snapte echt niet hoe die man het volhield. Hoe hij bleef beweren dat ooit op een dag hij het kwaad uit deze onschuldige jongen zou kunnen verdrijven. Maar ja als hij daar iets over zei was dat zogenaamd de stem van de duivel en dan zou die kerel nog een uur extra Latijnse psalmen naar zijn hoofd slingeren. Dus liet hij hem braafjes zijn ding doen zodat hij twee uur later weer helemaal gezuiverd was. Al hield zelfs dan de priester nog afstand van hem. Die man was er van overtuigd dat de demonen tot hem aangetrokken werden doordat hij één en al zonde was en dat hij serieus te boete zou moeten gaan wou hij ooit nog vergeven worden en in de hemel terecht komen. Asa wou maar wat graag weten wat die zonden dan wel niet waren. Buiten illegaal films kijken en muziek downloaden had hij nog nooit iets gedaan dat tegen de wet was, hij rookte niet en wat drank betreft hield hij het ook sober aangezien demonen makkelijker binnendrongen wanneer hij in dronken toestand was. Hij was zelfs nog maagd, dus als er in dit gebouw iemand geen zondaar was dan was hij dat wel.
Waar hij wel voor vreesde was dat hij na dit incident niet meer mee zou mogen gaan naar de excursie overmorgen. Regelmatig organiseerde de school een buitenschoolse activiteit en hoe saai deze ook was Asa deed alles om even buiten deze muren uit te komen. Het was niet makkelijk, maar met een beetje geluk kon je zelfs ontsnappen en even doen wat je wilde.
Nu hij weer helemaal demon vrij was kon hij maar beter gaan vragen wat er precies gebeurd was. Het nieuwe meisje was erbij maar zij wist niet wat zijn gave was en hij schaamde zich nogal voor wat de demon al dan niet met haar gedaan had. Drew was er ook geweest, die zou hem wel op de hoogte kunnen brengen. Hij zag hem op de gang een bewaker nakijken en wandelde naar hem toe. "Wees eerlijk hoe erg was het?"

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Gelukkig negeerde Ryth haar vloek en ze probeerde het te vergeten. Mochten ze haar echt aan het zoeken zijn, dan zouden ze haar straks wel weer vinden. Ze vond het nu leuker om hier te zitten dan in het kantoortje van Elisa of Sylvana.
Een uur. Ze had goed ingeschat dat hij nieuw was.
'Nee, het geeft niet.' Allia was zelf geen roker, maar had nooit veel last gehad van rook. De vriendin die het dichtst bij een beste vriendin had gestaan vroeger, Belle, had immers ook altijd een sigaret in haar hand gehad.
Ze grinnikte door zijn verwarde gedrag en schudde haar hoofd lichtjes toen hij zei dat hij niet weer in haar hoofd wilde kruipen. Daar had Allia zelf ook niet echt bijzonder veel behoefte naar.
'Allia, maar mensen noemden me vroeger ook wel A, vernoemd naar de creep van pretty little liars,' antwoordde ze. Waarom ze die toevoegingen had gemaakt, snapte ze ook niet zo goed. Belle had haar altijd zo genoemd en ook Kriss, een begeleider van haar laatste weeshuis, die maar een paar jaar ouder was geweest dan Allia zelf, had dat gedaan.
'Niet dat je me zo moet noemen, hoor, ik... uh, zeg het alleen,' voegde ze eraan toe. Ondanks dat ze het beter had willen maken, kwam ze zo alleen nog maar stommer over.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth fronste, niet bekend met het programma waar ze het over had, of misschien was het een boek. Het maakte het ook niet zo veel uit.
‘Allia?’ Hij knikte, ‘Ik ga mijn best doen het te onthouden.’ Mompelde hij daar achteraan, niet goed wetende waarom. Het maakte eigenlijk niet veel uit of hij het nou onthield of niet. Zijn ogen bleven op Allia gericht terwijl hij af en toe een hijs nam, de witte rook stroomde zijn mond uit, soms in slierten en andere keren in cirkels. De rook kalmeerde hem, gaf hem houvast. Sierlijke slierten rook die om hem heen dwaalden, hem konden afleiden van de saaie wereld. Maar nu had hij een interessant persoon in zijn kamer. Hoewel hij eigenlijk meer over haar wilde weten, gewoon uit verveling, wist hij dat het onbeleefd was om zomaar in iemand's hoofd te kruipen, hoewel hij daar normaal nooit echt moeite mij had. Hij had echter niet door dat het ook als redelijk onbeleefd werd gezien om iemand gedurende lange tijd aan te staren, want dat was hem even ontglipt.
Hij fronste eventjes en haalde een hand door zijn haren.
'Slokje?' Vroeg hij plotseling terwijl hij een fles vodka uit zijn tas haalde.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Een ongemakkelijk lachje kwam uit Allia's mond toen hij dat had gezegd. Hij zei het alsof hij eraan twijfelde en ze vroeg zich af waarom. In eerste instantie wilde ze het niet vragen, maar daarna bedacht ze zich dat ze hem gevolgd was en ondertussen in zijn kamer zat terwijl hij rookte. Dat betekende wel iets toch? Ze haalde inwendig haar schouders op en haalde een hand door haar haren.
'Waarom zit je hier Ryth?' vroeg ze toen. 'Heb je iemand vermoord door in zijn hoofd te kruipen of ben je hier uit eigen wil?' Ze kneep haar ogen in frustratie samen om haar eigen domme uitspraak.
"Heb je iemand vermoord?" het gaat wel echt lekker vandaag, of niet?
Hij fronste veel. Alsof hij constant in de war was door zijn eigen gedachten. Iets wat niet eens zo vreemd was hier. Meer dan de helft van de mensen hier was constant in de war. Hij keek haar langere tijd aan, maar ze zag dat hij er niet helemaal bij was.
Plotseling bood hij haar zijn drank aan en hoewel ze eigenlijk nooit dronk, twijfelde ze niet echt toen ze de fles aannam. Ze nam een slok en liet het even in haar mond voor ze het doorslikte en de fles terug gaf. Ze wist niet hoe veel ze had moeten drinken, maar voor haar gevoel was de slok niet erg groot geweest. Hoewel ze nog nooit wodka had gedronken.
Ze had gehoord van een drankavond hier, maar hij was alleen voor jongens. Ze had vorige week geprobeerd om erheen te gaan door een pet op te zetten, maar voor ze er überhaupt was, werd ze al weggestuurd door een bewaker. Ze geloofde dat niemand het had gezien, ze was immers nog niet eens op de goede gang geweest, maar ondanks alles ontkende ze dat het was gebeurd.
'Dank je,' zei ze en grinnikte. Wat een dom mormel was ze toch ook af en toe.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
‘Waarom ik hier zit?’ Mompelde Ryth terwijl hij zelf een grote slok nam van de vodka, gevolgd door nog een hijs van zijn peuk. Hij was iemand met veel slechte gewoontes, maar dat maakte hem niet veel uit. ‘Ik heb eerlijk gezegd geen idee.’ Hij gaf haar een verontschuldigende glimlach.
‘Ik weet niet of ik ooit iemand heb vermoord. Het zou kunnen, maar dan ben ik het vergeten. Ik weet alleen dat ik vanmorgen werd opgehaald. Waar was ik ook al weer? Een park?’ Hij haalde een hand door zijn haren en zuchtte, hij wist het ook echt niet meer. Hij wist wel waarom hij zo weinig wist, hoe raar dat ook klonk. De manier waarop zijn gave in elkaar zat was hij maar al te bekend mee, en het was telkens een keuze die hij zelf maakte. Als hij nooit zijn gave zou gebruiken, zou hij ook niet alles zomaar vergeten. Hij schudde de gedachtes weg en stond op, een stap naar Allia doende terwijl hij de fles naast haar op een tafeltje stopte, en nog een hijs naam. Hij keek haar aandachtig aan, een beetje naar voren leunend. Het was niet zijn bedoelding om intimiderend over te komen, maar hij kreeg een stijve kont van het bed en wilde even zijn benen strekken.
‘Als ik vragen mag, Allia, waarom ben jij hier?’ Er verscheen een grijns op zijn gezicht terwijl er rook uit zijn mondhoeken omhoog vloog, ‘Heb jij ooit iemand vermoord?’

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Hij was dus of erg vergeetachtig of het had iets met zijn gave te maken. Allia verwachtte natuurlijk het laatste, maar je weet maar nooit. Misschien had de jongen wel alzheimer op een jonge leeftijd, dat kon toch ook? Wist zij veel.
'Hoe kun je dat nu alweer vergeten zijn?' flapte ze eruit. Ze had zich net nog voorgenomen en nu vroeg ze het alweer. Het was vandaag niet echt haar dag om slim over te komen.
Ryth kwam ineens weer dichter bij haar staan en opnieuw hield Allia haar adem in, wachtend totdat hij weer een stap naar achter zou zetten, tot hij een vraag stelde die ze eigenlijk niet wilde beantwoorden. Natuurlijk, ze had hem kunnen verwachten. Het was pure logica dat hij dat zou vragen, zeker nadat zij hem hetzelfde had gevraagd.
Ze vond het eerlijker als ze hem het zou vertellen, aangezien hij dat ook had gedaan.
'Ik heb een vloek, een gave, hoe je het ook wilt noemen,' zei ze toen, half grijnzend, omdat ze wist dat dit een opmerking was waarvan spontaan iedereen met zijn of haar ogen zou gaan rollen. Iedereen hier had een gave, dus dit antwoord was vaag, heel vaag.
'Niet expres,' piepte ze op zijn laatste vraag en meteen daarna vroeg ze zich af sinds wanneer ze in godsnaam piepte. Hij had nog altijd geen afstand genomen en zij zat vastgepind op de stoel. Ze pakte vlug de fles wodka en nam nog een slok.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth glimlachte en pulkte wat aan zijn witte, linnen handschoenen.
'Ik vergeet veel.' Mompelde hij, 'Ik weet niet eens of Ryth mijn eigen naam is. Maar dat doet er niet toe.' Hij haalde zijn schouders op en ging weer zitten, er stroomde weer wat bloed door zijn billen. Ze hadden echt harde bedden hier.
'Hier zitten dus allemaal mensen zoals mij? Mensen die dingen kunnen die anderen niet kunnen?' Hij fronste even, 'Dat verklaart waarom jullie geheugengang zo raar is. Het is anders dan dat van een normaal mens.' Hij mompelde dit vooral tegen zichzelf. Hij wilde nu in de hoofden van meer mensen kruipen, dingen ontdekken. Zijn ogen gingen weer richting Allia, een beetje schuldig omdat ze had gepiept en het dus blijkbaar niet prettig had gevonden dat hij zo dichtbij stond,
'E-Eeuhm, sorry daarvoor. Maak je geen zorgen, alsjeblieft. Ik ga niet-' Hij zocht de juiste woorden, 'Ik ben niet iemand die-' Hij haalde een hand door zijn haren. 'Ik zou niet rare dingen bij meiden doen, oké? Zo zit ik niet in elkaar.' Hij nam een hijs en zuchtte diep.
'Niet expres...' Herhaalde hij, terwijl er een quote in zijn geheugen opkwam. 'But the fearful, and unbelieving, and the abominable, and murderers, and fornicators, and sorcerers, and idolaters, and all liars, shall have their part in the lake which burns with fire and brimstone: which is the second death.' Mompelde hij, de tweede keer dat hij iets uit de Bijbel quote, hoewel hij totaal niet gelovig was.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Nadat ze een slok van zijn wodka had genomen, zette ze de fles weer terug en schraapte haar keel. 'Sorry, dat moest ik eerst vragen,' mompelde ze, half tegen zichzelf. Ze stonden allebei een beetje te mompelen en dus schraapte ze nog een keer haar keel en glimlachte schuldig toen hij eindelijk weer op het bed was gaan zitten.
'O-oh, nee dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde-' Nu stond Allia te stamelen. Wat een zooitje waren ze met z'n tweeën. 'Het maakt niet uit. Ik ben het gewoon niet gewend dat mensen zo dichtbij komen,' zei ze toen, na een hap adem te nemen.
Hij zag er niet uit alsof hij haar er à la minuut uit zou gooien, dus durfde ze te lachen om zijn verwarde gezicht. Ze giechelde. Een giechel. Wat. was. er. toch. mis. met. haar. vandaag.
Hij noemde een quote op en Allia herkende hem uit de Bijbel. Ze was vroeger vaak in de kerk geweest. Toch was ze niet langer gelovig. Dat geloof was vergaan met het ontdekken van haar vloek, een God zou mensen zoiets toch niet aan doen?
Ze huiverde na de quote. Stel dat het wel zo zou zijn, dan zou ze behoorlijk moeten branden.
'Ik zou wel vaker doodgaan dan twee keer dan,' zei ze toen tegen hem als reactie op de quote. 'Ben je gelovig?' Ze herinnerde zich het voorval in de bibliotheek nog dat hij toen ook de Bijbel had gepakt.
Er waren niet veel mensen meer gelovig in the Golden Oak, maar er waren soms mensen die nog dachten dat er iets groots was na de dood. Allia niet. Ze wist het niet en ze zou wel zien als ze dood zou gaan.
Ze huiverde nog een keer. Ze vond het niet fijn om over de dood na te denken, omdat dan alle herinneringen over haar moeder weer omhoog kwamen.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
'Nee,' Ryth schudde zijn hoofd, 'ook nooit geweest, zover ik mij kan herinneren. Ik vind de Bijbel gewoon interessant. De manier van schrijven spreekt mij aan, en de teksten zijn mooi. Toch zie ik er geen waarheid in, en geloof ik niet wat er in staat. Al dat gepraat over goed en slecht, licht en duister, zwart en wit.' Ryth blies weer wat rook uit. 'En dat terwijl de wereld grijs is, een mengeling van alles.'
Hij kwam even overeind, de peuk uitdrukkend in de afvalbak en om de fles vodka te pakken, om het vervolgens aan zijn lippen te zetten.
'Ik geloof al heel lang niet meer in dingen. Een God, mensen... mijzelf.' Hij schudde zijn hoofd. 'Dus nee, ik ben niet gelovig.' Hij nam nog een slok, waarna hij de fles weer richting Allia hield.
Ryth keek even naar zijn handschoenen, een herinnering in hem opkomend.
'Dat dreigen met de hel doet mij ook weinig. Fysieke en mentale pijn, eeuwig branden, boeten voor je zondes. Een plek voor de verdoemden, word wel gezegd.' Ryth lachte opeens, waarna hij nog zachtjes iets mompelde, niet bedoeld voor Allia's oren. 'Dat alles doe ik hier ook al, daar hoef ik niet dood voor te gaan.'

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Ze luisterde stil naar wat hij vertelde en knikte af en toe. Bij haar voelde het allemaal hetzelfde, afgezien van dat zij het vroeger wel was geweest, of zoiets. Zijn lach klonk hees, waarschijnlijk van al dat roken. Ze pakte wel de fles aan en nam nog een slok wodka.
Ze was zo stil geweest dat ze een laatste zin vrijwel helemaal opving, die hoogstwaarschijnlijk niet voor haar bedoeld was, zo zacht was het geweest.
Allia's hoofd schoot omhoog. Ze had naar zijn voeten zitten staren terwijl hij praatte, maar ze wilde zijn gezicht zien bij de laatste opmerking. Zijn mondhoeken stonden nog omhoog van de laatste lach, maar zijn ogen stonden serieus.
'Ik snap wat je bedoelt,' zei ze zacht en perste haar lippen daarna op elkaar. Ze keken elkaar even aan en toen besloot Allia weer terug te komen op een ander onderwerp.
'Hoe werkt het? Dat gewroet in andermans hoofd?' vroeg ze en ze keek hem oprecht geïnteresseerd aan. Hij had geweten over het oerwoud, had hij ook nog andere dingen gezien en hield hij zich van de domme? Of had hij alleen dat deel gezien en was hij toen weer uit haar hoofd gegaan?
Ze vond het maar een vreemd idee dat hij in haar hoofd had gezeten, maar ze vond het niet heel erg meer als hij alleen dat deel had gezien. Dat snapte ze, hij had gewoon willen weten wat er was gebeurd. Ze hoopte maar dat hij de rest niet had gezien, want dan kwam ze wel heel stom over.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth glimlachte even.
'Iedereen heeft een geheugengang: een plek in je hoofd waar al je herinneringen zijn opgeslagen. Dit is een mentaal iets, natuurlijk. Ik kan door die gang lopen en kiezen welke deur ik open, dus welke herinneringen ik van iemand wil zien.' Hij hield stil dat hij deze herinneringen ook kon afpakken, aanpassen, wissen Of overnemen.
'Maar als ik dat doe, is er een grote kans dat ik zelf iets vergeet. Ieder voordeel heeft z'n nadeel, en iedere gave heeft een negatieve kant. Daarom kan ik soms ook... vergeetachtig overkomen. Ik ben gewoon heel veel vergeten wegens mijn gave.' Zei hij. Hij hield ook stil dat de nare herinneringen van anderen hem kwamen kwelen in zijn slaap: dat soort dingen hoefden anderen niet te weten.
'Ik kies zelf wat ik zie. Bij jou was dat puur de gebeurtenis in de bieb. Niet iedereen voelt mijn aanwezigheid in hun hoofd trouwens.' Ryth haalde zijn schouders op. 'Wat daar gebeurde in je hoofd, met die jongen...' Ryth fronste, 'zijn gedachtengang was niet menselijk.'

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Elise
Het zou je maar overkomen. Een week gebeurt er niets, en de enige keer dat er iets gebeurt, slaap je uit. Dit was Elise overkomen. Ze had zich voorgenomen om de hele dag in bed te blijven, tot twee uur in de middag. Daarna zou ze tv gaan kijken. Geen moeilijkheden, geen gewonden die ze per se moest verzorgen en voor een dag geen verantwoordelijkheid. Hoewel dit maandelijks was, keek Elise altijd hiernaar uit. Ze hield van de mensen, echt waar, maar soms wilde ze ook alleen zijn. Ze zou niemand gaan voeren en ze zou niet demonen uitdrijven of dat soort dingen. Zij wilde gewoon de EHBO zijn, niet meer en niet minder. Mensen met gaven brachten problemen, jongeren brachten problemen, dus jongeren met gaven waren het ergst. Laatst had ze nog bij Arthur een brandwond moeten verwijderen, omdat hij iets te hyper was geworden met vuur. Onder luid protest had ze het geheeld. Dus op drie december, was ze nog aan het slapen toen er een paar probleempjes opdoken:
1. Er waren demonen
2. Er had iemand gedreigd om anderen te vermoorden (Arthur)
3. Er had iemand cola over iemand heen gegooid, en dat wordt niet helemaal getolereerd
4. In de bibliotheek
5. Door iemand die niet meer in de bibliotheek mocht komen sinds diegene 's avonds met een kaars de bieb inging en bijna de boel in de fik zette.
Toen ze dus was opgestaan, moest ze haar heilige dagje stopzetten om te gaan helpen. Terwijl ze colavlekken van de vloer probeerde te halen vervloekte ze haar werk. Hadden ze niet misschien ergens anders dit kunnen doen?

Account verwijderd

schreef:
Ancelina was alweer teruggekeerd naar haar kamer na het geval in de bibliotheek. Alles ging vandaag zo anders dan normaal. Normaal had iedereen wel hun gave in de controle, maar vandaag ging alles de mist in. Ergens begon Ancelina bang te worden. Wat als zij de controle over haar gave zou gaan verliezen? Wat als ze hier onschuldige mensen pijn zou gaan doen? Misschien moest ze niet zo negatief denken. Want ze wist dat als ze dat deed het dan ook waarschijnlijk zou gaan gebeuren. En ze had het hier ergens nog wel goed. Maar ze begon het langzamerhand zo zat te worden hier. Het was steeds het zelfde en besef je dan dat ze hier al zo'n 3 jaar zit. Ze heeft geleerd om haar gave onder controle te houden, maar nog steeds laten ze haar niet gaan. Ze dachten dat ze buiten weer gauw in haar oude gewoontes zou gaan vallen en langs zou gaan bij haar ouders en zij er weer voor zouden zorgen dat ze anderen pijn ging doen. Maar daar hadden ze totaal ongelijk in. Ze wilde nooit meer naar huis, nooit meer degene zien die haar als monster zagen.
Een aantal uren later besloot Ancelina om te vragen aan een begeleider of ze even naar de tuin mocht zodat ze wat frisse lucht kon krijgen. Na 3 jaar vertrouwden ze haar nog steeds, ongelofelijk vond ze het. Maar ze hadden ergens ook gelijk, ze had al zo veel problemen veroorzaakt waardoor het moeilijk geworden was om haar nog te vertrouwen. Onderweg naar de gang kwam ze de jongen tegen waaroverheen cola werd gegooid. Hij wilde toch het nieuwe meisje verkrachten? En toen besefte Ancelina dat ze hem wel eens eerder tegengekomen was. Zijn naam was Asa toch? Hij had toch last van demonen die bezit wilden nemen van zijn lichaam? Celina vroeg zich ergens wel af of het nog goed gekomen was met hem waardoor ze besloot om niet door te lopen maar naar hem toe te gaan. Er stond ook een bewaker maar dat maakte niet erg uit. Er was niets geheim. "He, Asa was het toch? Hoe is het met je?" vroeg ze aan hem nadat ze naar hen toe was gelopen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
@@ Drew had iemand zichzelf laten verwonden haha. Dat heeft ze ook gemist xD. Niet teveel slapen he, zuster hihi
-
Even bleef Drew de invallende begeleider strak aankijken, voor hij zichzelf los trok. Hij moest zich maar even gedragen. De kans dat hij op excursie mocht, na vanmorgen was erg klein. Drew wilde hem liever niet nog kleiner maken. Hij moest hier even weg. Weg van deze gevangenis. Ze noemden het wel een school, maar het was meer een gevangenis in zijn ogen. Je mocht niet eens alleen de tuin in tenslotte. "Als je me excuseert, ik heb een afspraak met mijn psychiater" zei Drew beleefder dan hij eigenlijk wilde. Deze man kon nu het verschil maken, of hij naar buiten mocht of niet. Later zou Drew wel uitzoeken hoe ze die naam kenden. Snel liep hij de gangen uit. Elke dag moest Drew een uur lang met zijn psychiater praten, omdat ze dachten dat zijn tweede persoonlijkheid tussen de oren zat en de psychiater hem er vanaf kon houden. Als hij kamerarrest had, kwam de psychiater naar hem toe. Natuurlijk had hij dan altijd twee begeleiders bij hem in de kamer en moest hij over privé dingen praten waar zij bij waren. Iets waar Drew een gruwelijke hekel aan had. Zijn leven was privé, het was al erg genoeg dat de psychiater het moest weten. De bewakers moesten hem gewoon met rust laten.
Hopelijk zou hij ze nu te snel af zijn, door zelf naar zijn psychiater te gaan. Kort klopte hij op de deur en liep naar binnen. De psychiater keek verbaasd. "Had jij geen kamerarrest Drew?" vroeg de jonge vrouw en Drew haalde zijn schouders op. "Ik kreeg toestemming om mijn kamer te verlaten" antwoordde hij en ging zitten. "Heb je gedwongen?" vroeg ze en Drew antwoordde niet. "Drew, je moet je krachten niet zo vaak gebruiken. Je hebt er geen controle over en je hebt nog last van die knik in je brein" zei ze ongerust en Drew zuchtte zacht. "Kunnen we beginnen?" vroeg hij en de vrouw hield meteen haar mond en Drew begon over de gewone, verplichtte onderwerpen te praten. Waarom hij zijn controle verloor, wat er was gebeurt en ga zo maar door. "Veel kan ik niet zeggen. Zoals je weet zit ik ergens opgesloten als het gebeurt en heb ik geen idee wat er buiten gebeurt. Het enige wat ik weet is dat ik iets over me heen kreeg en vervolgens werd ik wakker in de armen van een bewaker. Welk bevel ik heb gegeven, zou ik niet weten. Wat er met diegene gebeurt is ook niet" zei Drew en zo praatte hij het uur vol. Vervolgens stond hij op en liep weg.
Een uur lang liep hij door de gangen. Eigenlijk wilde Drew naar buiten, voor een frisse neus. Toch wist hij dat hij dat op zijn buik kon schrijven. De begeleiding wist dat hij kamerarrest had dus zouden ze hem nooit buiten laten. Hij zou juist nog meer problemen krijgen als hij het zou proberen. Hij wilde echter niet naar zijn kamer. Daar voelde Drew zich nog meer opgesloten dan in het gebouw zelf. Drew was een persoon die vrijheid moest hebben, gaan en staan waar hij wilde. Anders werd hij echt gek.
Even keek Drew op toen Asa naar hem toe liep en vroeg hoe erg het was. "Ik heb niet veel meegekregen, aangezien ik officieel kamerarrest heb. Toen ik bij jullie kwam had je het meisje vast en leken jullie beide bezeten. Toen ik de demon het bevel gaf je lichaam te verlaten, leek het geen effect te hebben. Alsof demonen er immuun voor zijn. Pas toen er cola over je heen kwam, leek je de controle terug te krijgen. Net als het meisje, maar volgens mij is ze niet gewond geraakt. Denk alleen dat ze erg geschrokken is, mocht ze het niet gewend zijn om een demon in zich te hebben" zei Drew. Drew wist natuurlijk niet wat voor gave het meisje had. Misschien wel de zelfde als Asa, al hoopte Drew van niet. Niemand verdiende gaves zoals Asa en hij hadden. Ze waren gewoon verschrikkelijk.
"Weet jij wat ik vanmorgen in de eetzaal heb gedaan?" vroeg Drew toen voorzichtig en keek op toen er een meisje naar ze toe kwam. Ancelina heette ze volgens hem, maar hij wist het niet zeker. Drew was nooit goed in namen onthouden. Andere dingen weer wel, maar namen? Dat was nooit zijn sterkste punt. Tsja, je had sterke en minder sterke punten toch?

Sorry dat het zolang duurde, voor ik schreef jongens haha.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld