Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg| Be aware there's a monster inside!

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Eenmaal klaar bekeek Rowan het eindresultaat. Haar lip zag er al een stuk beter uit. "Ik raad aan er even niet op te bijten, ook al is de drang nog zo groot." Hij luisterde aandachtig naar het verhaal over haar vaders uitvinding. "Maar doet zo'n klok dan niet het tegengestelde van wat een klok zou moeten doen? Een klok die naar je toekomt, vergroot de kans dat je gewoon in bed blijft liggen toch? Misschien zou hij het kunnen aanpassen zodat de klok wegloopt en je wel moet opstaan om hem uit te zetten, of dat hij vlakbij je oor lawaai maakt, maar steeds je hand ontwijkt tot je ook daadwerkelijk je ogen opent. Al is een stilstaande klok waarschijnlijk nog het meest handige." Hij keek even uit het raam, het was werkelijk een prachtige dag vandaag. Hij zou veel liever buiten aan schetsen werken dan in zijn bed te liggen, maar het kon niet anders.
"En jij wat zijn jou interesses buiten geschiedenis?"

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik haalde diep adem en volgende zijn bewegingen aandachtig. ik slikte even en knikte toen hij mij vertelde dat ik maar beter niet meer op mijn onderlip moest bijten, ik deed mijn schoenen voorzichtig uit en trok mijn benen op en sloeg mijn armen eromheen. ik verdween eventjes in mijn eigen wereldje tot hij de stilte doorbrak met zijn verhaal over de klok. ik keek snel op e knitke, "Dat heb ik hem vaak genoeg proberen uit te leggen" ik grinnik - "Ik moet mijn eigenwijsheid toch van iemand hebben?" ik haal even rustig mijn schouders op en ik volg zijn blik naar buiten. "we kunnen zo wel even naar buiten gaan, alleen dan moet je je warm aankleden zodat je niet ook nog verkouden word. frisse lucht buiten deze kamer zal je goed doen." ik keek even naar mijn benen en dacht diep na over zijn vraag, "Ik hou ervan om te tekenen, alleen ik ben vreselijk.." ik grinnik even bij het idee en dan terug, "en lezen, ik hou ervan om weg te dromen in iemand anders verhaal om soms maar ook eventjes iemand anders te zijn" ik kijk naar hem en glimlach zwakjes. "en jij? naast je werk? wat vind jij nou nog meer leuk om te doen?" ik haal een wenkbrauw op. "Ik wil wel wat meer van jou weten dan alleen je familie verleden."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Dat lijkt me enig." zei hij en stond rustig op. Hij had nog altijd zijn pyjama aan en na half te transformeren was ook deze niet meer in zijn beste staat. Hij opende de oude eikenhouten kast en zocht enkele kleren uit. "Zou je zo vriendelijk zijn even de andere kant op te willen kijken." Hij vertrouwde erop dat Ariel niet zou gluren en kleedde zich snel om. "Ik heb het geluk dat mijn werk tevens mijn hobby is. Ik hou erg veel van tekenen en ook huizen en oude gebouwen vind ik zeer interessant . Je moet me trouwens zeker eens één van je werken laten zien. Verder dwong mijn moeder me vroeger om viool te leren spelen. Ik heb jarenlang een enorme hekel aan dat instrument gehad, maar met de tijd ben ik het gaan appreciëren. Je kan je weer omdraaien." Hij wikkelde een sjaal rond zijn hals en keek even in de spiegel. Hij zag er al een stuk gezonder uit.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;

ik volgende zijn bewegingen en ik draaide me wel zo beleefd om toen hij dit vroeg en ik grinnikte zachtjes. "weetje, je hoeft bij mij niet van die duren woorden te gebruiken" ik lach zachtjes, "Ik ben ook maar een simpel meisje ja, ik heb niet de hele dag een woordenboek op zak om het op te zoeken." ik draaide me weer om toen hij dat zei en ik keek naar hem en glimlachte lief en ik stond op, "oké, wat wil je gaan doen? wandelen? gewoon buiten zitten? zeg het maar." ik deed even snel mijn haar in een staart en ik probeerde me te herinneren waar ik mijn jas had neergelegd en ik keek de kamer even rond. ik liep naar een stoel en pakte mijn jas eraf waarna ik deze aan trok.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Dure woorden, zoals?" Rowan had nooit gelet op de uitgebreidheid van zijn vocabulaire. Misschien kwam het omdat de mensen rondom hem altijd chique termen en eufemismen hadden gebruikt en hij dit van hen had overgenomen. Zelf vond hij het niet erg. Hij vond dat een rijke woordenschat een zekere charme met zich meebracht. Toen hij de kamer verliet hield hij de deur open voor Ariel. "Waarom kies jij niet wat we gaan doen. Ik geef je al de hele dag door opdrachten. Zou het niet verfrissend zijn dat patroon eens om te draaien?"

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
GAST het is de bedoeling dat ik het ook begrijp! met je universiteits niveau..
--
Ariel;
ik luisterde naar wat hij zei en ik grinnik, "ik ben maar een simpel meisje ja, " ik glimlachte lief en liep met hem de kamer uit en de trap af. "Meen je dit serieus? jij gaat doen wat ik zeg?" ik grinnik eventjes bij het idee, "Oké.. dan gaan we naar mijn favoriete plek in het bos" ik knik en begin richting het bos te lopen met mijn handen in mijn jaszakken. puur omdat ik niet weet wat ik daar anders mee moet doen, het is niet dat hij mijn hand wil vasthouden ofzo.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik weet het, waanzinnig toch?" antwoordde hij toen ze zo verrast was omdat zij mocht kiezen wat ze gingen doen. "En stop alsjeblieft met te zeggen dat je maar een simpel meisje bent. Ik mag dan misschien niet geloven in ware liefde, ik geloof wel dat elke persoon uniek is en over talenten beschikt. Het is aan hem of haar om deze te erkennen en te ontwikkelen of ze op te kroppen en nooit tot uiting te laten komen. Voor mij is ieder individu speciaal op zijn eigen manier." zei hij terwijl hij de deur voor haar openhield. Hij wandelde naast haar door het bos, als kind had hij hier ook vaak gespeeld. De geur van gebladerte en aarde bracht hem altijd op nieuwe ideeën voor projecten. "Waar is je favoriete plekje? Of is het een verrassing?"

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik rol met mijn ogen, "iederen heeft een eigen visie daarover Rowan. maar ik kan me wel een beetje in zien in de jouwe" ik glimlach vriendelijk en ik streel even snel een plukje haar achter mijn oor en kijk het bos even rond, "euhm, nou.. je mag het wel weten.." ik kijk even bedenkelijk en haal diep adem, "sinds dat mijn moeder overleden is kom ik hier, het is een klein beekje, met stromend water er komen vaak dieren en van alles.. het was mijn moeders favoriete plek en ze kwam er vaak om te schilderen" ik glimlach zwakjes en loop ietsjes harder, ik haatte het om het over mijn moeder te hebben, dan was ik... zwak.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Al snel ging het gesprek over op een gevoeliger onderwerp. Rowan had niet echt zin om over dode moeders te praten, maar Ariel negeren zou pas echt totaal onrespectvol zijn. "Mijn innige deelneming. Deze plek zal wel heel veel voor je betekenen, mijn moeder was meer een binnenpersoon. Was schilderen haar beroep of deed ze het gewoon als hobby?" Vroeg hij beleefd. Ze kwamen aan bij het riviertje, het was inderdaad een prachtige plek. Het water was zo helder dat je de bodem kon zien en enkele kleine visjes die tegen de stroming in zwommen en zich snel onder enkele stenen verstopten. Het zag er zo puur en onaangeroerd uit, alsof de natuur hier altijd haar eigen gang had kunnen gaan. Misschien was hij hier ooit eerder geweest in zijn monsterlijke vorm, vroeger was hij wel eens in het bos wakker geworden, ook na het incident, maar daar dacht hij liever niet aan terug.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik kreeg een koude rilling toen hij verder ging vragen en ik zuchtte zachtjes, "als beroep, maar laten we het alsjeblieft ergens anders over hebben, ik heb het niet zo op die gevoelige gesprekjes.." ik grinnik even een beetje nerveus en ik loop naar een rots en klim daar behendig op en ga er rustig op zitten, een plek waar je zo het gehele beekje over kan kijken. ik keek naar hem en stak mijn hand uit om hem omhoog te helpen, tenslotte was hij nog wel ziek..

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Dat kan ik begrijpen. De dood is iets onoverkomelijk, maar toch weigeren we het allen onder ogen te zien. Het is erg eigenlijk dat je vanaf je geboorte stukje bij beetje begint te sterven, je kunt nooit teruggaan dat beangstigd me soms wel. Hoe dan ook deze plek is echt prachtig. Ik kan begrijpen dat je moeder hier kwam voor inspiratie, oh sorry." Het was ook moeilijk niet over haar te beginnen wanneer ze zich op haar meest favoriete plek bevonden. Hij keek even twijfelend naar haar hand. Hoewel het hem meer zou uitputten dan gewoonlijk, moest het hem in staat zijn op de rots te klimmen. Zou Ariel zijn gewicht wel kunnen dragen? Wel uiteindelijk ondersteunde ze hem alleen. 'Neem nu toch gewoon eens hulp aan van anderen Rowan' hij dacht het zelf, maar dit zou typisch iets zijn dat Darius hem vertelde. Dankbaar nam hij haar hand aan en klom naar boven. Er was niet zoveel plaats op de rots, waardoor ze heel dicht naast elkaar zaten. Hij zou het niet erg vinden gewoon even in stilte te zitten, te genieten van de geluiden van vogels rondom hem, het briesje dat de bladeren deed ritselen en het stromen van de rivier. Gewoon te kijken naar het uitzicht voor hem en niets te zeggen.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik glimlachte even toen hij dan na volgens mij een klein innerlijk gevecht toch mijn hand vastpakte en ik trok hem voorzichtig omhoog en schoof op voor zover het kon en ik snoof even de heerlijke frisse natuur/bos lucht op en sloot even mijn ogen, "als je je ogen sluit, lijkt het soms wel alsof je de dieren kilometers verder kunt horen" fluisterde ik gefocussed en ik luisterde naar alles om me heen en voelde mijn gespannen lichaam eindelijk ontspannen, een invloed die deze plek altijd al op mij heeft gehad en ik open langzaam mijn ogen en ik kijk het bos in en zie in de verte 2 vogeltjes achter elkaar aanvliegen en ik glimlach zwakjes.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Daar hoef ik mijn ogen niet voor te sluiten." Zei hij lachend. Waarschijnlijk klonk dat nogal raar. "Wel het zit zo de vloek heeft ook zijn voordelen. Wel ik weet niet echt of je het voordelen kunt noemen, maar mijn zintuigen zijn een stuk beter ontwikkeld dan die van de gemiddelde persoon. Ik hoor dus echt de dieren die verderop lopen al is het met door de jaren heen wel gelukt al die prikkels te filteren zodat ik niet constant overstelpt wordt door vreemde geuren en geluiden. Weet je deze plek komt me eigenlijk wel ergens bekend voor, alsof ik hier ooit eerder ben geweest, maar ik weet niet meer wanneer."
Plots zag hij het weer voor zich. De droom waarin Warren, Camille had gedumpt, dat had zich ook hier plaatsgevonden. Het was niet iets waar hij aan herinnerd wilde worden. "Ariel kunnen we misschien terug gaan. Het begint donker te worden en ik zou niet willen dat we verdwalen, overnachten in het bos is niet bepaald comfortabel."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ariel;
ik keek naar hem en grinnikte eventjes, "oké, ja je kan het een beetje als een voordeel zien" ik glimlach en stpring soepel van de rots af en sla even een hand voor mijn ogen omdat ik anders recht in de ondergaande zon kijk, "Oh dan moet ik zo ook naar huis" zei ik snel en ik keek even op mijn horloge, "Mijn vader is geen held met koken" ik grinnik zachtjes en wacht even tot hij klaar is, met wat hij ook doet. ik frons eventjes en kijk hem vragend aan "gaat het'?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rowans afdaling was een stuk minder soepel en nogal stuntelig. Hij kroop nu immers zelden op rotsen. "Je zou hem hier eens kunnen uitnodiging dan zal ik hem een paar kooklessen geven, een omelet zou toch haalbaar moeten zijn?" Ze wandelden terug richting het landhuis. Rowan hoorde het geluid van autobanden op het grind. Hij dacht dat het Darius was die naar de stad ging, maar toen hij daarna het klikken van een paar hakken hoorde zuchtte hij geërgerd, moest dit per se nu? Hij rechtte zijn rug en wandelde gewoon door.
"Rowan. Ik heb je zo gemist." Een jongedame kwam met uitgespreide armen op hem afgelopen. Ze omhelsde en kuste hem innig.
"Ik jou ook Ophelia, maar ik ben nogal ziek en zou je niet willen besmetten. Daarbij er zijn gasten bij." Hij wierp een veelbetekenende blik naar Ariel.
"Wat onbeleefd van me, mijn naam is Ophelia Northwood. Ik ben Rowans verloofde."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld