Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het zou een gespannen periode worden voor hen allemaal. Naylene wist niet wat hen te komen stond, niemand in de wereld wist dat. Er zouden vast dagen komen waarop ze het liefst weg wilde uit deze woning, even weg van Ashton. De angst die ze in de begin van hun relatie had gehad, het benauwende gevoel, was echter al langzaam weggeëbd. Het betekende echter niet dat het voor altijd weg bleef.
“We moeten ons voor nu vasthouden aan het geen waar we zelf invloed op uit kunnen oefenen.” Probeerde Naylene, Ashton te helpen herinneren. Met zoveel in de wereld wat veranderde, snapte Naylene maar al te goed dat Ashton wilde helpen waar hij kon. Er waren zorgen over zijn vrienden, over de tour, alles eigenlijk. Al die dingen lagen buiten hun grip. Hoe moeilijk het ook was, het ging niet helpen om de zorgen daar op te leggen.
Naylene wist dat Ashton zijn hoofd nooit geheel zou stoppen met nadenken, dus ook de zorgen door blijven gaan. Dat was niet tegen te gaan en dat wilde ze ook niet van hem vragen. In zijn plaats had ze zich precies hetzelfde gevoeld. Diep van binnen maakte ze zich ook wel zorgen. Ze wist ook dat er een grote kans was dat ze haar vrienden voor een langere tijd niet zou zien en dat de verantwoordelijkheid bij hen zou liggen om dezelfde redelijke beslissingen te maken.
“Misschien kunnen we voor nu even ergens anders over praten?” Stelde Naylene voor nu dan ook maar voor. Er waren genoeg dingen die ze niet konden doen de komende tijd, maar ze konden juist wel andere dingen oppakken. Voor nu moesten ze kijken naar de opties die openlagen en niet naar het geen wat niet meer kon. Of zelfs hetgeen wat er wellicht kon gaan gebeuren. Het was realistisch, daar hield Naylene van, maar op het moment gaf het ook een vreselijke lading.
“Zoals?” Ashton, die normaal geen moeite had met een grote hoeveelheid onderwerpen, leek het op het moment niet zo goed te weten.
Ook Naylene moest even nadenken. Er was genoeg om over te praten normaal gesproken, maar al die onderwerpen leken er nu niet toe te doen. Daarom was het misschien juist wel goed om het daar over te hebben.
“Over dat je het al meer dan een jaar met mij uithoudt.” Zei Naylene lachend, waardoor Ashton een beetje moest proesten.
“Je weet dat je het nooit op die manier moet zeggen.”
“Natuurlijk wel.”
“Nee helemaal niet.”
Naylene wist zeker dat Ashton ook wel door had dat ze er een beetje een grapje van maakte. Deels leek hij daar in mee te gaan, maar ergens gingen de gedachten maar door in zijn hoofd.
“Ik maakte maar een grapje Ash.” Dat wisten ze beiden. De manier waarop Ashton haar echter wilde verzekeren dat het allemaal vanzelfsprekend was, vond Naylene typisch Ashton.
“Ik vind het nog steeds super knap van je dat je ons een kans hebt gegeven.” De manier waarop het was gegaan had geen schoonheidsprijs verdiend, maar Naylene was ook blij dat ze de stap uiteindelijk had genomen. Ze had er niet meer omheen gekund, Ashton was de persoon waar ze zich het meest op haar gemak voelde. Dat voelde ze nu nog steeds als ze bij hem was.
“En ik ben blij dat ik dat heb gedaan.” Daar hoefde niemand een seconde aan te twijfelen, Naylene wist zeker dat het op haar gezicht zichtbaar was. Ondanks dat het idee van een relatie soms nog steeds moeilijk voor haar was, had ze in de tijd met Ashton ook heel erg veel geleerd. Niet alleen over het samen zijn met iemand, maar ook met haarzelf als persoon.
“Ik heb trouwens nog iets voor je.” Bedacht Naylene, die dacht aan het pakketje dat al een tijdje in haar tas zat.
“Blijf hier.” Ze gaf Ashton nog een kus voordat ze opstond. Ze keek naar de twee honden die haar wilden achtervolgen naar binnen.
“Nee blijven jullie maar bij Ash.” Ashton riep daarop Watts, die meteen naar hem toe kwam, daardoor volgde Freckles vanzelf.
Naylene liep naar haar tas, waar ze het ingepakte doosje uithaalde. Een tijdje geleden toen ze met Emily was gaan lunchen, om te bespreken wat ze had gemist op het kantoor, was ze een ketting tegen gekomen. Bij het zien in de winkelraam had ze al besloten dat het bij Ashton had gepast en daarom had ze het voor hem gekocht. Echter had ze het hem pas willen geven als het moment er daar voor was geweest.
“Deze zag ik laatst en ik moest meteen aan jou denken.” Zei ze dan ook tegen Ashton toen ze weer terug was. Ze had het niet gekocht omdat ze een jaar bij elkaar waren of omdat Ashton eigenlijk weg zou gaan binnenkort. Naylene had het voor hem willen kopen omdat ze Ashton iets moois gunde en ondanks dat hij het wel voor zichzelf zou kunnen kopen, wist ze zeker dat hij het waardeerde om eens in de zoveel tijd iets van haar te krijgen.
Ze gaf hem dan ook het pakketje, wat heel mooi in was gepakt, aan. Ze wist zeker dat haar partner het wel kon waarderen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
In alle chaos was er slechts een persoon die Linn het liefste wilde spreken. Nu de wereld op zijn kop stond en vrijwel alles tot stilstand was gekomen, had ze behoefte aan de kalmte die Calum kon bieden. Het liefst had ze hem bij zich, want haar nieuwe huis voelde plotseling een stuk leger nu ze haar vrienden niet meer over de vloer mocht hebben. En aangezien Calum nog met iemand samenwoonde, was het ook niet verstandig om met elkaar af te spreken.
Ondanks dat Linn leefde via de online wereld en iedereen op die manier op de hoogte hield van haar leven, vond ze het niet fijn dat hun enige contact nu bestond uit berichtjes en facetimen. Dat was voldoende als een van de twee een lange reis maakte, maar nu waren ze allebei in Los Angeles. Van die tijd zouden ze juist moeten genieten, in plaats van dat ze gedwongen waren om elkaar via een scherm te bekijken.
Zuchtend draaide Linn zich op haar buik en greep ze haar telefoon van de bankleuning. Ondanks dat haar werk wel door kon gaan, in ieder geval het grootste gedeelte daarvan, was het lastig om te bedenken wat ze nu moest doen. In haar ogen zat de wereld nu niet te wachten op een video over make-up of over haar nieuwe kleding. Sterker nog, in dit soort tijden besefte ze zich hoeveel privilege ze wel niet had. Er waren grote gezinnen die het zoveel erger hadden dan zij.
Ze zocht Calum op in haar contactenlijst en drukte op het icoontje van de videocamera. Ze positioneerde haar mobiel zo dat hij kon blijven staan zonder ondersteuning en ging er in een kleermakerszit voor zitten. Ze fatsoeneerde haar haren iets en wachtte geduldig totdat Calum zijn gezicht verscheen.
‘Hi Linnie.’ Calum nam de telefoon op en trok zijn capuchon iets verder over zijn hoofd. Net voordat hij een clip had opgenomen, had hij zijn haren weer geblondeerd. Iets wat hem heel goed stond, in haar ogen. Jammer genoeg had ze hem in de laatste paar dagen voornamelijk met een hoodie op zien lopen.
‘Hé bubs.’ Linn glimlachte bij het aanzien van haar vriend en zwaaide naar de camera. Het was een geruststelling dat hij er nog goed uitzag. Voor hem was er een hoop veranderd. Hij zou niet meer kunnen reizen, hoogstwaarschijnlijk zouden er geen evenementen plaatsvinden de komende paar weken, of zelfs maanden. Daardoor viel een hoop weg en diep van binnen was Linn bang dat he teen groot, negatief effect op Calum zou hebben. Ze wilde niets voor hem invullen, maar ze kende hem goed genoeg om te weten dat hij niet altijd goed omging met spontane veranderingen.
‘Hoe is het daar? Hoe is het met Roy?’ De twee waren nu op elkaar aangewezen voor de komende tijd. Linn wist dat de vriendschap ontzettend sterk was en dat ze niet zo snel op elkaar zouden uitkijken. Het was echter heel anders als ze allebei vast zouden zitten in het huis, zonder enige afleiding.
‘Goed!’ Calum boog zich naar voren en Linn vroeg zich af wat hij ging doen, maar toen zag ze Duke voor de camera verschijnen.
‘Dukey!’ Enthousiast zwaaide Linn naar het hondje in Calum zijn armen. Normaal gesproken zou ze nu bij Calum op de bank hebben gelegen om te knuffelen met Duke, maar ook dat zou een lange tijd niet meer gebeuren. Natuurlijk had ze Mitten ook nog, maar de kat koos er ook vaak voor om in zijn eentje ergens op te krullen.
‘Hij mist je,’ gaf Calum aan, terwijl hij Duke tegen zijn borstkas legde. Vertederd keek Linn naar het tafereel dat zich afspeelde op haar telefoon. Op dit soort momenten besefte ze zich weer hoe erg ze hem miste. Hetgeen wat haar zoveel comfort kon bieden, was niet eens ver weg van haar. En toch voelde het alsof Calum zich nu aan de andere kant van het land bevond.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ineens zag het leven er totaal anders uit. Als een blad aan de boom dat volledig om was gekeerd. De wereld had er voor gezorgd dat Calum geen keuze meer had gehad in hetgeen wat hij wilde doen, dat werd voor hem uitgetekend. Voor hem betekende het dat hij samen met Roy thuis zat. Het nadeel daarna was echter ook dat hij en Linn elkaar minder konden zien, terwijl ze wel in dezelfde stad waren. Normaal gesproken waren ze misschien niet alle dagen bij elkaar, maar het idee dat het nu nog moeilijker ging, was toch wel gek.
Gelukkig kon in deze tijd zoveel meer dan toen Calum Australië had verlaten. Toen was het soms moeilijk geweest om contact te houden met zijn familie en vrienden. Nu ging het makkelijk. De computer die voor hem stond, liet hem dat wel zien. Linn die aan de andere kant van de computer zat, waardoor ze toch nog een beetje samen waren.
Calum keek omlaag naar Duke, die zich meteen tegen zich aan had genesteld. Voorzichtig gaf hij de kleine schat een kus op zijn kopje. Voor de hond was het alleen maar leuk dat iedereen de hele dag thuis was. Duke was de afgelopen dagen vaak genoeg op Calum af komen lopen, om even wat aandacht te vragen. Normaal gesproken was het Roy die voor hem zorgde als Calum er niet was. Nu hij het zelf kon doen, voelde het toch weer even als echt thuis. Als de rust waar hij soms zo naar verlangde.
Toch was ook dat anders. Op het moment had hij graag bij Linn willen zijn. Had hij verder willen gaan met het nieuwe album dat uit zou komen. De nieuwe clip opnemen die ze in gedachten hadden gehad. Het waren dat soort dingen die nu ook niet konden, terwijl ze zich er wel op voor hadden bereid.
“Ik mis je ook.” Vertelde Calum voorzichtig tegen Linn. Op het moment keek hij juist uit naar de momenten dat ze samen had kunnen zijn. In zijn hoofd hoorde het een beetje dat wanneer hij in Los Angeles was, hij tijd met Linn door kon brengen. Nu was dat niet mogelijk. Terwijl het voelde alsof Calum nog wel kon helpen in haar huis. Op het moment had hij daar ook wel behoefte aan.
“Ik jou ook bubs.” Fluisterde Linn voorzichtig terug.
Het was ook moeilijk om te bedenken hoe alles moest lopen. Calum had van Ashton en Naylene begrepen dat zij er voor hadden gekozen om de tijd samen door te brengen. Even had hij getwijfeld om dat ook aan Linn voor te stellen. Aangezien niemand van hen wist hoe lang het zou gaan duren. Dat maakte het echter ook eng en de precieze reden dat Calum er juist voor had gekozen dat het goed was om beiden in hun eigen plekje te blijven. De gevolgen daarvan moest hij dan maar aanvaarden.
“Hoe gaat het daar thuis?” Het leek Calum best moeilijk om in een nieuw huis te moeten leven, terwijl je verder niets meer kon doen. Je was aangewezen op de plaats zelf. Gelukkig hadden ze er al wel voor gezorgd dat het bewoonbaar was. Calum had het fijn gevonden om in het huis van Linn te werken, al waren het maar de kleine dingen zoals de kamers verven.
“Goed! Het is wel heel erg gek hoor. Het voelt ineens zo groot? Wat heel erg gek is, want het is niet groter dan eerst. Maar nu ik hier meer ben, voelt het alsof het ineens drie keer zo groot is geworden.”
Calum knikte bedenkelijk. Hij kon zich wel indenken waar Linn het over had. Toch kon hij zich ook maar al te goed indenken dat het andersom zo was. Voor hem waren er al momenten geweest waar het tegenovergestelde waar was geweest. Dat hij zich had gevoeld alsof de muren op hem af was gekomen. Gelukkig had hij op dat soort momenten Duke kunnen pakken en een rondje kunnen lopen.
“Hier voelt het soms het tegenovergestelde? Alsof de muren op me af komen. Maar ik mag niet klagen met de tuin en alles er om heen.” Natuurlijk had Linn dat geluk nu ook. Ze had een eigen tuin, met een groot zwembad en gewoon een heerlijke plek om tot rust te komen. Al snapte Calum nu ook wel dat het allemaal anders voelde. Want thuis was thuis en op het moment was dat het enige wat ze hadden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn ging rechter zitten bij het horen van Calum zijn woorden. Als hij echt het gevoel had dat de muren soms op hem af kwamen, dan was dat geen goed teken. Ze wilde niet meteen te bezorgd reageren, maar het laatste wat ze wilde was dat het Calum teveel zou worden. Alle onzekerheden, de beperkte mogelijkheden die ze hadden door wat er nu in de wereld gebeurde. Gelukkig was hij niet alleen. Hij had een goede vriend als huisgenoot en ook Duke hielp hem vast op de momenten waarop hij het moeilijk had. Dat stelde haar gerust.
‘Hoe gaat Roy met dit alles om?’ Hij had er ongetwijfeld al op los gefilosofeerd, misschien ook wel samen met Calum. De keren dat ze hen samen in de tuin aan hadden getroffen op een kleedje, terwijl de zon onderging en diepe gedachten werden gedeeld, was niet meer op twee handen te tellen. Ze hoopte dat Roy het een en ander kon relativeren en Calum ook kon helpen als hij daar behoefte aan had.
‘Wel oké,’ zei Calum, terwijl Duke in zijn armen bewoog om anders te gaan liggen. ‘Ik ben blij dat hij hier is.’
Linn knikte. Ondanks dat ze het niet erg vond om alleen te zijn in haar huis, snapte ze wel dat het fijn was om nog een aanwezigheid in huis te hebben. Ashton en Naylene waren nu ook samen, wat betekende dat ze altijd iemand hadden om mee te praten of tegenaan te liggen. Net als Calum, als hij de behoefte voelde om te praten.
‘Ik ben ook blij dat jullie daar samen zijn, bubs.’ Ze wist dat Calum het niet nodig had dat er iemand op hem lette. Hij was in staat om zijn eigen boontjes te doppen en als hij hulp nodig had, dan zou hij dat ook vragen. Wellicht niet aan haar, maar hij had genoeg mensen om naar uit te reiken als het nodig was. En Roy was daar één van. ‘Maar ik hoop ook dat het snel weer over is. Dat alles weer terug gaat naar normaal.’
Ze hoopte dat ze Calum snel weer in haar armen kon sluiten, dat ze met Naylene de stad in kon om te lunchen en dat ze ook al haar andere onderdelen van haar werk weer kon uitvoeren en niet alleen het opnemen van de video’s. Natuurlijk was dat het grootste gedeelte van haar baan, maar ze genoot ook juist van de contacten die ze kon leggen op de feestjes en events. Dat alles viel nu weg en juist daardoor voelde ze de druk om haar video’s te perfectioneren. Alsof iedereen het gevoel had dat ze naast haar op de bank zaten.
‘Nay zei dat het misschien nog wel heel lang kon gaan duren,’ gaf Calum voorzichtig aan. Linn knikte, ze had hetzelfde tegen haar gezegd. Linn wist dat Naylene goed op de hoogte was van alles en dat ze een stuk meer begreep van alle artikelen die iedere dag werden geplaatst, maar dat betekende niet dat Linn geen hoop had. Ze wilde graag geloven dat de wereld er in een paar weken weer bovenop zou klimmen.
‘Het zou gewoon fijn zijn als het allemaal weer over was,’ verzuchtte Linn en ze zakte iets onderuit op de bank. ‘Nu mensen allemaal binnen zitten, is er zoveel vraag naar vermaak en ik heb het gevoel dat ik het nauwelijks kan bijbenen met alle video’s en content die ik probeer te maken.’ Daarbij kwam dan ook nog eens het feit dat ze lag niet altijd een idee had om te filmen, maar wel de druk voelde en de verwachting van anderen.
Dit keer was het Calum die ging verzitten en zich naar de camera boog. Zelfs door het scherm kon ze de bezorgdheid in zijn bruine ogen zien. ‘Je hoeft niet meer te doen dan eerst, hè. Mensen begrijpen dat ook jij moet wennen aan hoe de situatie nu is.’
Linn haalde haar schouders op. Misschien begrepen ze dat inderdaad wel, maar ze zag ook hoe blij haar volgers werden van een nieuwe video, tiktok of iets anders. Het voelde goed om dat voor anderen te kunnen doen. ‘Het is niet heel anders dan eerst. Ik heb nu zelfs meer tijd om aan video’s te werken, omdat alles er omheen is stopgezet.’
‘Maar dat heeft ook invloed op jou,’ herinnerde hij haar, waarop ze weer knikte en haar gezicht afwendde van de telefoon. Hij had gelijk, maar zelf had ze het gevoel dat het een stuk gecompliceerder zat dan dat.
‘Het komt wel goed,’ zei ze uiteindelijk en ze probeerde hem een geruststellende glimlach te geven. ‘Als het ect teveel wordt, dan minder ik wel iets.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat de wereld op de kop lag, ging het dagelijks leven ook gewoon door. Vanaf het begin was dat ook hetgeen wat Naylene zich voor had genomen. Echter wel zonder onnodige risico’s te nemen. Waar normaal gesproken nog wel een boodschappen bij de winkel werden gedaan, hadden ze de afgelopen tijd veel meer thuis laten bezorgen. Ook voor haar werk had Naylene ondertussen ondervonden wat het virus voor effecten had. Voor nu hield het in dat de rechtbank gesloten was. Zaken bleven liggen. Afspreken werden digitaal afgehandeld, wat ook flexibiliteit vergde. Toch kon ze best zeggen dat ze er snel aan gewend was geraakt. In haar hoofd moest ze ook wel, ze wist dat dit niet zomaar over zou zijn.
Het waren dagen zoals deze, die iets meer aanpassing vergden dan van te voren gedacht. Linn haar verjaardag was snel om de hoek komen kijken en waar het eigenlijk niet de bedoeling was geweest dat Naylene haar vriendin was gaan bezoeken, was het er vandaag wel van gekomen. Bezoek moest misschien zo beperkt mogelijk blijven, dat was de reden dat Calum zich vandaag hier hoorde te bevinden. Ware het niet dat hun vriendengroep zich in Naylene haar ogen echt belachelijk hadden gedragen. Gelukkig leek Linn het met haar eens te zijn.
Het was rekening met elkaar houden, maar als twee mensen dat konden waren het Naylene en Linn. Dat was ook de reden dat Naylene hier nu enkel met Watts was. Er was een mogelijkheid dat Ashton en Freckles zich later nog bij hen zouden voegen. Naylene had echter eerst willen kijken hoe dit was gelopen. Voor hen was het immers ook aftasten hoe het zou lopen, of er afstand kon worden gehouden.
Voor nu waren ze beiden op één van de zonbedden gaan liggen die Linn om haar zwembad heen had gezet. Linn had hen beiden net was te drinken ingeschonken en wat lekkers meegebracht van binnen. Dat had ze op veilige afstand neergezet, zodat Naylene het volgens weer had kunnen pakken.
“Ik denk dat we het er even over moet hebben en het daarna maar moeten laten rusten of niet?” Vroeg Naylene, terwijl ze een slok nam van de smoothie die Linn voor hen beiden had gemaakt. Ze wilde Linn even de tijd geven om te ventileren, maar haar voor de rest ook een dag ook de rust geven om te genieten van haar verjaardag. Zelf gaf ze er niet zo heel veel om. Ze wist echter wel dat Linn juist van dit soort dagen heel erg veel van kan genieten.
“Er valt niet zo heel erg veel over te zeggen. Calum is een fucking idioot, dat heb ik hem ook verteld en wat mij betreft is hij hier even niet welkom.” De manier waarop Linn het zei was heel erg logisch. Naylene kon zich alleen maar indenken hoe ze zich moest voelen. Als ze Linn niet kende zou ze de woorden kortaf vinden, alsof ze er niet over wilde praten. Ze wist echter gewoon dat het dicht op haar hart lag, het haar pijn deed.
Calum had in Naylene haar ogen, net zoals meer van hun vrienden, de fout keuzes gemaakt om de lancering van het album te vieren. Naylene had best begrepen dat het moeilijk was geweest om iets waar ze jaren aan hadden gewerkt, zo voorbij te moeten laten gaan. Dat had ze bij Ashton ook kunnen zien. Daarom had ze er voor hem willen zorgen dat hij alsnog een paar dagen had gekregen, waarin hij de trots die hij voelde, kon vieren. Linn had Calum precies diezelfde ruimte gegeven. Was er voor hem geweest, had met hem gevierd. Toch had Calum er voor gekozen om naar een feest gaan, wat bij Michael thuis was georganiseerd. Ook Andy had zich daar bijgevoegd. Over de rest van de mensen die er waren, had Naylene niet veel te zeggen. Ze had Andy echter wel laten weten wat ze er van vond.
Toch was dat allemaal anders. Voor Naylene was Andy maar een vriend. Iemand wie ze in deze tijd bewust al niet zag. Linn en Calum hadden er niet voor gekozen om samen te gaan wonen voor een tijdje, zoals Naylene en Ashton dat wel deden. Zij hadden er echter voor gekozen om elkaar in deze tijd wel te zien. Om elkaar dan zoveel mogelijk te beschermen, was het beter om echt alleen elkaar te zien. Zeker omdat ze niet de afstand bewaarden die Naylene en Linn nu wel deden.
Nu Calum in de buurt was geweest bij anderen, dicht in de buurt ook nog, was het gewoon een risico voor niet alleen hemzelf, maar ook voor Linn, om het virus te pakken te krijgen. Iets waar Linn ook een duidelijke mening had.
“Ik ben het met je eens en ik vind het knap van je dat je hem dat ook hebt laten weten op die manier.” Sprak Naylene uit. Ze wist maar al te goed wat Calum voor Linn betekende. Als het moet had ze alles voor hem over. Dat ze nu zijn shit niet pikte, gaf genoeg aan.
“Ik vind het ook respectloos.” Gaf Naylene nog aan. Dat was het in haar hoofd ook zeker. “Dat hij één avond een soort van uit, voor jouw gezondheid zet.” Eén ding was dat hij zijn eigen gezondheid riskeerde, dat was dan zo. In een relatie zat je echter samen en als je iemand daar in mee kon trekken, moest je altijd voorzichtig zijn. Calum had zijn eigen belangen ver voor die van Linn of ieder ander gezet. Iets wat ze niet vond kunnen. Zelf had ze dat Calum ook al wel laten weten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Linn had dit een leuke dag moeten worden, gevuld met goed gezelschap en gelach. De pandemie had roet in het eten gegooid, dus had ze genoegen willen nemen met Calum zijn aanwezigheid en misschien die van Naylene en Ashton op afstand, maar haar hele verjaardag was verpest door de beslissing die Calum had gemaakt.
Als ze zich inbeeldde dat ze zijn privé verhalen op Instagram had gezien, voelde ze zich meteen weer woedend. Ze wist dat de wereld in een shit periode zat, dat niemand het leuk vond om de hele tijd binnen te zitten en geliefden en vrienden niet te zien, maar ze had ook gehoopt dat Calum net zo uit had gekeken naar een dag met haar samen als andersom. Iets wat niet het geval was, want anders was hij binnen gebleven en had hij zich niet laten verleiden tot een feest bij Michael thuis.
‘Hij beweerde dat het allemaal wel meeviel, omdat ze testen hadden gekocht,’ zei Linn gefrustreerd. Ze gooide haar benen over het ligbed en zette haar voeten op de grond. Ze nap een grote slok van de smoothie en likte haar lippen af. ‘Dat geloof je toch niet? Ze hebben testen gekocht terwijl er zoveel andere mensen zijn die ze meer nodig hebben.’
Het was al moeilijk om te geloven dat het land zo werkte. Dat rijke mensen zichzelf konden beschermen terwijl de mensen die veel kwetsbaarder waren niet eens de kans kregen om dat te kunnen doen. Michael en Crystal hadden zo’n groot privilege, met hun huis, voldoende geld en alles wat ze nog meer bezaten. In plaats van dat ze hun privilege gebruikten om anderen te helpen, besloten ze om testen voor hun vrienden te kopen zodat ze een feestje konden geven.
Het was één van de meest misselijkmakende dingen die Linn ze ooit had zien doen.
‘En testen of geen testen. Ik had me verheugd op vandaag. Hij beweert nu dat ik het zelf heb verpest, omdat ik degene ben die hem heeft verteld dat hij niet hoefde te komen. Alsof hij gewoon niet snapt wat hij zou kunnen riskeren als hij hier komt.’
Die testen konden best onbetrouwbaar zijn. Misschien had iemand het virus wel opgelopen en was Calum ook besmet. Ze wenste hem het niet toe, maar ze had het zekere voor het onzekere genomen en een duidelijke grens getrokken. Dat Calum het daar niet mee eens was, lag in dit geval niet bij haar.
Naylene besloot ook te gaan zitten en draaide zich naar Linn toe. Linn was blij dat Naylene haar nog vergezelde op haar verjaardag. Ze was nog blijer dat ze tegen iemand haar frustraties kon uiten. Iemand die het niet meteen voor Calum op zou nemen, zelfs niet als ze bevriend waren.
‘Hij had niet moeten gaan en hij had er beter over na moeten denken,’ beaamde Naylene. ‘En ik begrijp niet dat Michael en Crystal zo egoïstisch kunnen zijn en denken aan feesten terwijl er zoveel meer aan de hand is in de wereld nu.’
Linn schudde haar hoofd in onbegrip. Ook zij snapte niet waar het vandaan kwam. Natuurlijk begreep ze het verlangen naar gezellige avonden en grote events waar ze naar toe kon gaan, maar het was vrij duidelijk dat dit de manier was waarop de wereld nu in elkaar stak. Iedereen moest zich aanpassen. Offers moesten gemaakt worden om een goede toekomst te verzekeren, wanneer dat dan ook zou zijn. Als ze hier uit wilden komen, zouden ze veel meer moeten doen dan zo nu en dan binnen blijven.
‘Ik snap ook niet waarom iemand dacht dat dat een goed idee was,’ mompelde ze, met het rietje roerend in haar smoothie. Er waren meer mensen geweest die ze kende en Naylene had genoemd dat ook Andy en zijn vriendin daar waren.
‘Soms doen mensen hele onlogische dingen,’ zei Naylene, al klonk het niet als haar gebruikelijke wijsheid. Misschien kon zelfs zij niet invullen waarom ze dit hadden gedaan, of waarom Calum er voor had gekozen alles op het spel te zetten voor een avondje uit.
‘Ja, soms wel,’ verzuchtte ze. Ze zette haar smoothie aan de kant en ging weer op haar zij liggen op het ligbed. Ze veegde haar haren uit haar gezicht en keek naar Naylene. ‘Maar ik ben blij dat jij er bent. Dat we dit kunnen doen zonder jou, of Ashton, in gevaar te brengen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Daar waar Naylene dit bezoek al goed geregeld had willen hebben, leek Calum niet eens na te hebben gedacht. Zeker niet over alle gevolgen. Dan ging het nog niet eens op het virus zelf, maar ook vooral zijn vriendin die er nu ook leek te lijden. Dit was dan wel niet de dag waar ze op had gehoopt, toch hoopte Naylene hem iets beter te maken. Veel konden ze niet samen doen, maar het feit dat ze wel samen konden zijn, ondanks alles leek de aanwezigheid van elkaar voor de vrouwen voldoende te zijn.
“Dat is op het moment het belangrijkste.” Naylene en Linn deden er alles aan om deze dag zo veilig mogelijk te laten verlopen. Zo had Linn enkel de deur voor haar open gedaan en was ze zelf doorgelopen naar de tuin, hoe graag Naylene nu ook door het nieuwe huisje van Linn zou lopen. Dat ging gewoon even niet.
“Ik denk dat je wel heel erg geluk hebt gehad dat het huisje zo goed als klaar was. We hebben mijn kantoor gedaan, maar dat was ook meer dan genoeg.” De meeste winkels waren dan wel dicht, gelukkig had Ashton van alles kunnen bestellen. Samen hadden ze er voor gezorgd dat Naylene nu een plaats had waar ze kon werken. De chaos voor die week had ze dan maar voor lief genomen. Dat was één kamer geweest, niet een heel huis.
Linn humde zachtjes, terwijl ze in de richting van haar huis keek. Het was een prachtig huis en zeker de tuin was perfect voor een dag zoals deze. Los Angeles kon vreselijk warm worden. In deze tijd van het jaar vond Naylene het alleen maar fijn om haar tijd buiten door te brengen. Nu ze bij Ashton in woonde, deed ze dat ook veel meer. Normaal gesproken had ze daar niet echt de tijd en de ruimte voor.
Vanuit haar ogen zag Naylene de telefoon van Linn die maar bleef oplichten, om aan te geven dat er berichtjes binnen kwamen. Naylene kon alleen maar gokken dat het Calum was die zijn excuses aan bood en misschien wel smeekte of hij toch nog langs kon komen. Ondanks dat ze wist dat Linn dat op het moment niet toe zou laten, zou het wel het minste zijn wat Calum op het moment kon doen. Gewoon laten zien dat hij hier wel wilde zijn, dat hij een fucking domme fout had gemaakt.
“Vind je het erg?”
“Nee hoor helemaal niet.” Gaf Naylene aan. Ze pakte haar eigen telefoon er bij om Ashton aan te geven dat hij welkom was op het moment dat het hem uit zou komen. Linn zou het alleen maar waarderen als Ashton ook even zou komen. Beiden deden ze de laatste tijd meer hun best om de andere te respecteren.
“Wat?” Naylene had het woord bijna gemist, omdat het bijna niet hoorbaar was geweest. Toch had ze het gehoord en ze kon niet goed peilen of er woede of verbazing in de stem van Linn te horne was geweest, misschien wel beide.
“Calum?” Vroeg Naylene dan ook, omdat ze er vanuit ging dat de man zich ondertussen nog verder in de nesten had gewerkt. Ondanks dat ze normaal een grote voorstander van Calum was, kon ze hem echt niet helpen als hij zichzelf nog meer in de nesten had gewerkt.
“Nee Crystal.” Naylene kon aan de stem van Linn horen dat het geen berichtje was geweest om haar een fijne verjaardag te wensen. Daarom kwam ze dan ook overeind.
Het was geen geheim dat Crystal en Naylene elkaar niet heel erg goed lagen. Iets wat Naylene normaal ver links van haar liet liggen. Het maakte haar helemaal niets uit dat er mensen in de wereld waren die niet met haar konden en andersom. Dat gebeurde nou eenmaal. Crystal leek er vaak een wat groter probleem van te maken. Zeker als ze de verhalen van Linn naging.
“Geen verjaardagswensen?” sprak Naylene dan ook uit.
“Nee niet echt.” Nu Naylene goed luisterde kon ze de verbittering in de stem van Linn horen. Ze draaide zich om op het bed en trok haar benen op in een kleermakerszit, zodat ze goed tegenover haar vriendin zat, zodat ze samen een gesprek konden beginnen.
Linn leek het mee te hebben gekregen want begon te praten. “Ze geeft aan dat ze toch wat veranderingen wil in de bruiloft en met name de bridal party. Daar pas ik blijkbaar niet meer in.”
Naylene moest de woorden laten bezinken. Niet alleen de betekenis maar ook de timing. Dit had ze niet al dagen gepland, over gepraat en nagedacht. Dit kinderachtige gedoe deed ze alleen maar omdat Linn niet naar het feest was gekomen en vandaag ook geen mensen hier liet komen.
“Wat een fucking bitch.” Bracht ze dan ook uit. Naylene gaf niets om bruiloften en helemaal niet al het gedoe wat er bij kwam. Ze wist echter dat Linn dat wel deed en ze had zich verheugd op de mooie jurken, op het hele feest, alles wat er bij kwam kijken. Zeker in die belangrijke rol die ze had gekregen.
“Zo kinderachtig.” Er was niets rustigs meer aan Naylene te ontdekken. Normaal gesproken was ze analytisch en zou ze er rustig over willen praten. Hier voelde ze het onrecht naar boven komen en daar kon ze niet tegen, zeker niet als het tegenover de mensen was, om wie ze gaf.
“Mag ik je telefoon?” Naylene stak haar hand uit, op het moment dacht ze niet na wat het beste was om te doen, ze wilde nu met Crystal spreken en haar eens goed vertellen wat ze vond.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Boos schudde Linn haar hoofd, vol ongeloof terwijl ze haar telefoon overhandigde aan Naylene. Ze kon niet geloven dat Crystal zo laag was gezonken dat ze haar zou wegcijferen uit de bruiloft. Dat terwijl ze een week geleden nog enthousiast samen hadden gesproken over alle magische dingen die bij de bruiloft zouden komen kijken. Het uitzoeken van een jurk, een prachtige locatie. Linn had haar graag willen helpen, maar haar enthousiasme was meteen van de tafel geveegd. Crystal had besloten dat ze niet langer in het plaatje paste wat ze samen hadden geschetst.
‘Dit is gewoon zo’n bullshit,’ zei Linn, terwijl ze toekeek hoe Naylene vurig door haar telefoon scrollde en iets opzocht. Ze veegde haar haren uit haar gezicht. ‘Alleen maar omdat ik het niet eens ben met hoe zij deze situatie aanpakt? En andersom? Wat een low blow.’
‘Ze is gewoon fucking kinderachtig,’ antwoordde Naylene. Ze leek te hebben gevonden wat ze zocht en bracht de telefoon naar haar oor. Het idee dat ze Crystal nu belde, moest Linn beangstigen, maar het enige wat ze nu voelde was de woede die Crystal had aangewakkerd. Het maakte haar niet uit wat voor een preek Naylene op haar los zou laten. Ze had het verdiend.
‘Ze doet alsof de hele wereld om haar draait. Alsof we maar naar haar moeten luisteren, maar dat is helemaal niet-‘ De opgehouden hand van Naylene liet Linn in één keer zwijgen en terugzakken op het ligbed.
Naylene zelf kwam overeind zodra ze hoorde dat de iemand aan de andere kant opnam. ‘Moet jij eens even heel goed luisteren. Wat voor een achterbaks gedrag is dit wel niet?’
Linn kreeg niet mee wat er aan de andere kant van de lijn werd gezegd, maar Naylene haar gezicht sprak boekdelen.
‘Ja, dit is Naylene. En nee, je krijgt Linn niet aan de telefoon. Als je haar zo graag had willen spreken, dan had je dat domme berichtje ook niet gestuurd.’
Linn schudde nogmaals haar hoofd. Was dit dan hoe hun vriendschap zou eindigen? Crystal was één van haar eerste vriendinnen geweest toen ze was begonnen met haar kanaal en haar werk als inluencer. Dankzij haar had ze veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder Calum. Daarvoor was ze haar dankbaar, maar een vriendschap bestond uit zoveel meer aspecten. En nu leek de band die zij en Crystal hadden onder druk te staan, alleen maar door hetgeen wat zij nu had gedaan.
‘Oh, je weet heel goed wat je hebt gedaan! En dan ook nog eens vandaag!’ Naylene ijsbeerde ondertussen in het rond en Linn volgde haar met haar ogen. Met haar lippen op elkaar geklemd en haar vingers tegen haar mond gedrukt luisterde naar ieder woord dat Naylene er onverschrokken uitgooide.
Linn zag het gek naar de tuin bewegen en draaide zich iets om, zodat ze kon zien wie er binnen kwam.
Ashton kwam de tuin in lopen met doos in zijn handen; Linn herkende het logo van haar favoriete cupcakezaakje. Ashton zijn blik viel op Naylene, hij hoorde haar harde toon en bleef halverwege de tuin staan. Vragend keek hij naar Linn.
Linn haalde haar schouders op, omdat ze ook niet meer wist wat ze nu moest doen. Moest ze de telefoon van haar afpakken, of haar door laten discussiëren? Linn had tot nu toe bewust voor dat laatste gekozen, omdat ze niet wist wat er zou gebeuren als ze zou proberen om haar telefoon terug te pakken. De manier waarop Naylene nu praatte, maakte dat Linn niks anders kon dan zitten en wachten tot ze klaar zou zijn.
Als dit was hoe Naylene in de rechtszaal kon zijn, dan had Linn medelijden met ieder van haar tegenstanders.
Ashton schuifelde voorzichtig naar Linn toe en zette de doos met cupcakes naast haar neer op de stoel. Hij zei niets, maar Linn zag zijn vragende ogen en ze maakte een hulpeloos gebaar. ‘Crystal,’ fluisterde ze naar hem, zodat hij in ieder geval wist wie Naylene aan de telefoon had.
Hij knikte, maar vlak daarna flitste het onbegrip weer over zijn gezicht. Linn begreep het wel, gezien de twee normaal nooit contact met elkaar hadden en eigenlijk nooit echt een klik hadden gevonden.
Linn gebaarde dat ze het hierna wel uit zou leggen, al vreesde ze dat Naylene nog een hele tijd door kon praten met Crystal aan de andere kant van de lijn.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De afgelopen jaren had Naylene, Crystal links laten liggen. Ondanks dat ze met dezelfde mensen omgingen, had ze geen behoefte gezien om ook maar iets van toenadering te zoeken. Daar was het dan ook af mee geweest. Zij had het prima gevonden. Crystal niet op alle momenten.
Momenteel ging het om meer dan dat alles. Het deed Naylene pijn om te zien wat het bericht van Crystal met Linn had gedaan. Ze had vaak genoeg over de smerige streken van vrouwen gehoord, die zich vaak voor hadden gedaan op de middelbare school. Zelf had ze er gelukkig niet veel mee te maken gehad. Want die onrecht kon ze echt niet hebben. Op werk had ze het wel eens meegekregen, maar zodra ze merkte dat Emily ook maar enigszins in dit soort bullshit mee werd getrokken, was zij er wel om er voor te zorgen dat het ook heel snel weer af werd gekapt.
Voor Naylene was het hopen dat Linn er net zo positief op reageerde als Emily dat meerde malen had gedaan. Niemand had iets aan dit gedrag en het moest dan ook in de kiem worden gesmoord.
De kracht die Naylene volgens haarzelf had, was het feit dat ze redelijk kalm kon blijven, de woorden die ze uitsprak hadden mee indruk als ze rustig maar duidelijk werden gesproken, in plaats van te worden geschreeuwd. Zo behandelde ze Crystal nu dan ook. Ze wilde haar echt niet de grond in boren, de vrouw moest echter wel weten dat ze een flinke fout had gemaakt.
“Ik weet niet waar jij je ineens mee bemoeid.” Klonk het snauwerig aan de andere kant van de telefoon.
“Er moet iemand zijn die even een spiegel voor je op wil houden. Dus ik wil dat je even naar mij luistert.” Naylene liep langs de rand van het zwembad, waar ze de rimpeling van het water bekeek. Vanuit haar ooghoeken had ze al wel gezien dat ze zich niet meer alleen met Linn in de tuin bevond, maar dat Ashton zich bij hen had gevoegd. Daar had ze op het moment echter weinig interesse in.
“Ik snap dat het niet leuk is om niet te krijgen waar je om vraagt, in jouw geval zou het vast niet vaak gebeuren. Maar Linn had zelf de keuze om wel of niet naar jullie feestje te komen. Een feestje dat eigenlijk niet eens plaats had mogen vinden in deze tijd.”
“Je kunt wel zo gaan lopen doen, Naylene. Maar volgens mij ben jij op het moment bij Linn, dat is ook niet helemaal volgens de regels of wel soms?” Het moest als een sneer overkomen, maar Naylene kon er enkel stilletjes om lachen.
“Niet dat het je iets aangaat, maar ik ben hier alleen en in tegenstelling tot jullie allemaal, houden wij netjes de aangegeven afstand en zorgen we dat we elkaar onder geen beding aan kunnen steken.” Iedereen bij dat feest zou dat hebben geroepen, maar Naylene wist dat het totaal niet mogelijk was.
“Dus, als je mij nu even uit wil laten praten. Wat je hebt gedaan, is gewoon echt een middelbare school ding. Je bent het ergens niet mee eens en laat een vriendin vallen, gooit haar aan de kant. Ik kan je heel veel dingen vertellen, je ergens proberen te raken. Maar dat laat ik aan jou over. Ik wil alleen dat je weet dat je een hele bijzondere persoon aan de kant hebt gezet. Ik weet zeker dat Linn er alles aan had gedaan om jullie zo goed mogelijk te helpen.” Blijkbaar wilde Crystal alleen maar iemand die glimlachend naast haar zou staan, mooi voor de foto’s, maar niet iemand die ook maar een mening voor haarzelf had. Terwijl je zoiets wel nodig leek te hebben in iets van een bruiloft.
“Ga er maar niet vanuit dat, op de dag dat je spijt krijgt van deze keuze, Linn je dit zomaar gaat vergeven.” Daar zou Naylene zelf wel voor zorgen. Natuurlijk kon Linn dat zelf bepalen, maar daar zou Naylene er wel voor zorgen dat ze niet nogmaals zoveel pijn werd gedaan.
“Fijne dag nog Crystal.” Zei Naylene uiteindelijk, haar toon nog steeds niet heel erg veel veranderd.
Naylene liep terug naar de bedden waar ze samen met Linn op had gezeten. Ashton had zich er ondertussen bij hen gevoegd. Hij leek haar met grote ogen aan te kijken.
“Hier.” Naylene legde haar telefoon terug op het tafeltje waar Linn het net vandaan had gehaald. Ze pakte de handgel die ze mee had genomen en ontsmette haar handen, voordat ze naast Ashton op het bedje ging zitten.
“Ik was echt zo dicht bij weg lopen.” Ashton gebaarde met zijn handen. “Ik snap er echt helemaal niets van? Moet ik me zorgen maken om boze telefoontjes van Michael?” Vroeg hij lachend.
Naylene haalde haar schouders op. “Zou kunnen. Ik wilde haar gewoon laten weten dat je niet zomaar iemand uit een bruiloftsparty kan dumpen, zeker niet als diegene vandaag jarig is.”
“Oh shit.” De blik van Ashton ging in de richting van Linn, waarop Naylene knikte.
“Zo behandel je een vriendin niet. Maar zoals jullie misschien hebben gehoord, ik vind dat Linn alleen maar beter af is op deze manier. Crystal en Michael hun verlies.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
In stilte had Linn de woorden van Naylene aangehoord. Woorden die ze zelf wel vaker had gedacht, maar nooit had uitgesproken. Om domme redenen, excuusjes die ze voor zichzelf had bedacht om maar niet toe te geven aan wat voor een slechte vriendin Crystal was. Crystal was een van de eerste mensen geweest die ze had leren kennen in het wereldje waar ze nu in werkte en leefde. Dankzij Crystal had ze veel anderen leren kennen en door dat netwerk was ze gegroeid. Via Crystal was ze zelfs in contact gekomen met Calum, en indirect ook met Naylene.
Iedere keer als Linn die redenen voor zichzelf had opgesomd, had ze besloten niets te zeggen. Omdat het wel meeviel, omdat ze ook bevriend was met Michael en dat niet direct kwijt wilde. Omdat ze niet nóg meer drama wilde creëren in een groep die misschien nog wel jaren met elkaar moest optrekken.
Opluchting trok door haar lichaam toen Naylene de telefoon weer neerlegde, maar niet omdat het gesprek voorbij was. Ze was opgelucht omdat het nu afgehandeld was. Ze wist dat Crystal haar ongetwijfeld nog op zou zoeken en verhaal zou willen halen, maar het voelde nu alsof er al een punt achter de vriendschap was gezet.
Linn keek naar Naylene en Ashton. Het liefst wilde ze opstaan om Naylene een knuffel te geven, maar de maatregelen hielden haar tegen. Toch stak ze haar armen voor even naar Naylene toe. ‘Airhug? Dat was echt heel erg lief van je, Nay. Dankjewel.’
‘Dat was lief?’ herhaalde Ashton verontwaardigd. ‘Dat was fucking eng!’
Linn rolde met haar ogen. ‘Misschien heb jij een slecht geweten dat je dat eng vond. He je iets gedaan waardoor je een boze Nay krijgt?’
‘No way. Dit,’ hij gebaarde naar Naylene met zijn hand, ‘wil ik liever vermijden.’
‘Praat vooral zo,’ zei Naylene en ze gaf Ashton een plagend duwtje, waarna ze zich tot Linn richtte. ‘Ik vond het hoog tijd dat iemand haar eens vertelde dat ze dit soort shit niet kan flikken.’
Linn knikte. Naylene had daar gelijk in. Ze wist dat ze het zelf veel eerder had moeten zeggen, maar ze had haar woorden te vaak ingeslikt. Als ze Crystal weer zou spreken, zou ze dat niet doen.
‘Ik weet zeker dat ik hier nog niet het laatste van heb gehoord.’ Linn schudde haar hoofd. Ze zag alle boze berichtjes en gemiste oproepen al voor zich. Ze pakte haar telefoon en zette hem meteen op vliegtuigstand, voordat Crystal haar vol zou spammen met berichten waar ze niet op zat te wachten.
‘Je bent haar niks verschuldigd. Zij kiest ervoor om zich op deze manier te gedragen.’ Naylene haalde haar schouders op.
‘Ik snap nog steeds niet wat er gebeurd is?’ mengde Ashton zich in gesprek. ‘Wat heeft Crystal gedaan? Behalve dat feestje van laatst.’
‘Ze heeft me uit haar bridal party gekickt. Dus nu ben ik geen bruidsmeisje meer.’ Linn wist niet of dat betekende dat ze niet welkom was op het feest. Ze ging er vanuit dat ze nog steeds mocht komen. Ze zou immers samen met Calum gaan, die vast nog wel een belangrijke rol zou spelen voor Michael. Dus Crystal kon haar niet verbannen.
‘Waarom doet ze dat? Dat slaat nergens op!’ Zelfs AShton zag nog in dat dit heel vreemd gedrag was. Iets wat je op de middelbare school deed, zoals Naylene het al naar Crystal had verwoord.
Linn haalde haar schouders op en plukte aan het kussen van haar ligstoel. ‘Het is gewoon een kinderachtige move. Ze vindt het niks dat ik haar meningen niet deel, dat ik er voor kies om hier met jullie te zijn in plaats van bij een onveilig feest waar ze alleen maar mensen mee in gevaar brengt.’ Linn lachte om hoe belachelijk die woorden klonken. Hoe dom kon iemand zijn?
‘Ik en zo over it,’ verzuchtte Linn tegen Naylene en Ashton. Ze gebaarde naar haar tuin en de twee vrienden die tegenover haar zaten. ‘Ik wil mijn verjaardag vieren, het leuk hebben zover dat kan. Vandaag is het mijn dag en de rest kan de pot op.’
Daarmee bedoelde ze voor Calum en Crystal.
‘Als dat is wat je wil,’ zei Ashton. Hij wierp een blik op Naylene om in te schatten hoe het met haar ging. ‘Je gaat niet ontploffen, toch?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De afgelopen dagen had Calum gedaan wat er van ongeveer de hele wereld werd gevraagd. Ondanks dat de muren op hem af waren gekomen, had hij wel zeker geweest dat dit het juiste was geweest om te doen. Waar hij enkele dagen geleden nog had gevonden dat hij het feestje bij Michael had verdiend, wist hij ook dat hij Linn er behoorlijk mee had gekwetst. Hij had zijn eigen belangen voor die van haar gezet en dat op een belangrijke dag voor haar. Calum had er zeker spijt van dat hij niet op haar verjaardag had kunnen zijn. Toch had hij geen spijt van zijn keuzes. Niet in zijn geheel in ieder geval. Een nieuw album uitbrengen was een mijlpaal waar men stil bij hoorden te staan. Ze waren allemaal jong en het virus zou hen niet heel ziek kunnen maken. Het gemis van Linn was echter groot en daar had hij ook zeker iets aan willen doen.
Met excuses was Calum er zeker nog niet geweest. Linn had hem duidelijk gemaakt dat ze behoorlijk pissig was geweest. Niet alleen over haar verjaardag, maar ook over het feit dat hij zichzelf, in haar ogen, in gevaar had gebracht. Calum wist wel beter dan tegen haar in te gaan. Zeker aangezien Linn niet de enige was geweest die hem aan had gesproken op zijn daden. Het laatste wat hij wilde was een tweedeling in deze rare tijd.
Een paar dagen geleden had Calum, Linn een grote bos bloemen gestuurd, waarna ze samen hadden gesproken via videobellen. Linn had hem duidelijk gemaakt dat enkel bloemen het echt niet zomaar goed hadden gemaakt. Calum kende haar langer dan vandaag, denken dat Linn oppervlakkig was, was wel de grootste fout die iemand had kunnen maken.
Gelukkig was de bos bloemen echter wel een goed opstapje geweest om een gesprek met elkaar te voeren. Daarin had Calum ook wel aangegeven dat hij spijt had gehad van hoe het allemaal was gelopen. Uiteindelijk had hij beloofd om de tien dagen quarantaine aan te houden, zodat hij haar in alle veiligheid kon bezoeken.
Zoals Calum al wel had verwacht, waren er geen symptomen naar voren gekomen. De afgelopen dagen had hij het druk genoeg gehad met interviews die online waren gegaan. Ondanks dat het ergens de spanning er wel van af had gehaald, was het ook raar geweest en totaal niet zoals het had gehoord. Ergens had het hem wel pijn gedaan.
Gelukkig was vandaag de dag dat hij met Linn door kon brengen. Met de dag had hij haar mee gemist. Hij had behoefte om alles te vergeten wat er met de wereld aan de hand was. Een normale dag met Linn door te brengen.
Heel normaal zou het nou ook niet heel weer worden. Voordat de wereld was overvallen door het virus en alles wat er mee te maken had, was er al een plan gevormd in Calum zijn hoofd. Linn had het al een tijd gehad over een nieuwe kat, zodat Mitten gezelschap had in het nieuwe, grotere huis, waar ze nu in woonde. Daarover had hij contact gehad met een stel wiens kat, kittens had verwacht. Een tijdje geleden waren ze geboren en Calum had hem van de week op kunnen halen. 10 dagen had Calum voor de kleine kater moeten zorgen, waardoor hij alles in perspectief had kunnen zien. Het had er voor gezorgd dat hij Linn alleen nog maar meer had gemist.
Zijn auto was geladen met spulletjes die Linn nodig had voor de kleine kater. Nu was het echter eerst de verrassing van de kat zelf. Calum had het kleine wezentjes dan ook uit het vervoerstasje gehaald en was er voorzichtig mee naar de voordeur gelopen. Daar belde hij aan.
Het duurde niet lang voordat Linn voor hem verscheen. Natuurlijk vlogen haar ogen meteen naar de kat in zijn armen.
“Wat is dit?” vroeg ze verbaasd.
“Een kat?” lachte Calum.
Er kwam een lach over de lippen van Linn heen. “Niet zomaar een! Wat een schatje.”
“Hij komt hier wonen.” Gaf Calum aan. De verbazing in Linn haar ogen was goed zichtbaar. Hij snapte het maar al te goed. Het was geen cadeau die hij ieder ander zou geven. In dit geval had hij het ook alleen gedaan omdat hij precies had geweten dat Linn het had gewild. Ze hadden samen zelfs nog naar foto’s van de katten gekeken waar ze over na had gedacht.
“Ik weet dat je graag een kameraadje wilde hebben voor Mitten. Zeker nu jullie hier wonen. Dus ik was al een tijdje aan het kijken. Deze kleine heeft de afgelopen 10 dagen bij mij gewoond en het is echt een schatje. Roy wilde haast geen afscheid van hem nemen, ondanks dat hij zijn spullen heeft aangevallen. Zelfs Duke vond het geweldig.” Calum had de rit hier naar toe zo rustig mogelijk willen laten lopen en had zijn eigen hond daarom ook thuisgelaten.
Calum stak de kitten naar Linn uit, op het moment zou hij haar het liefst willen omhelzen. Het kleintje zorgde er echter voor dat het niet zo gemakkelijk ging.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat een deel van haar Calum niet zo gemakkelijk wilde vergeven, was Linn blij dat ze dit alles achter zich konden laten. Hij had zijn excuses aangeboden en had zich aan de verplichte quarantaine gehouden, zodat hij haar eindelijk kon opzoeken. Een deel van haar was boos op hem geweest, maar er was een groter deel dat hem miste. Het was bijna een maand geleden dat ze elkaar hadden gezien.
Dat Calum haar nog verraste voor haar verjaardag, en met een cadeautje was ze niet verwachtte, liet haar inzien dat hij daadwerkelijk spijt had van zijn acties en dat hij zijn best deed om dat aan haar te tonen.
‘Oh, kom hier jij!’ Voorzichtig tilde Linn de kitten uit de handen van Calum en hield ze het pluizige beestje tegen haar borstkas. De kat draaide onwennig in haar armen totdat hij een comfortabel plekje had gevonden. Met twee grote, blauwe ogen keek hij naar haar op.
‘Wat een schatje ben je,’ fluisterde Linn, terwijl ze voorzichtig langs de vacht op zijn voorhoofd streek. Ze keek op naar Calum en glimlachte, waarna ze naar voren stapte en ze een arm om hem heen sloeg, er op lettend dat de kitten niet in het nauw kwam te zitten.
‘Dankjewel, Cal! Dit is echt ontzettend lief. Ook dat je hem nog tien dagen bij je hebt gehouden.’ Hij had voor hem willen zorgen, en hij had haar een cadeautje willen geven. Met zijn gedrag van twee weken geleden had hij in haar ogen niet laten zien dat hij haar behoeften en veiligheid had geprioriteerd, maar ze zou hem nooit kwalijk kunnen nemen dat hij niet om haar gaf.
Hij liet het enkel op onverwachte manieren zien. Iets waar ook zij om moest mee leren gaan.
‘Ik hoop dat hij en Mitten het goed kunnen vinden,’ zei Calum. Linn glimlachte toen ze zijn lippen voor even op haar wang voelde. ‘Ik heb nog wat spulletjes in de auto, die zal ik pakken. Dan kan jij hem meenemen naar binnen.’
Enthousiast knikte Linn, eigenlijk te druk bezig met het diertje in haar armen om echt te beseffen wat er gebeurde. Ze liet de deur open en liep met de kitten in haar armen naar binnen. In de woonkamer nam ze plaats op de bank, waar ze kat op haar schoot zette. Het beestje was nog zo klein dat het niet meteen weg zou springen. Als alle deuren gesloten zouden zijn, zou ze hem wel rond laten lopen.
‘Ik hoop dat je nieuwe vriendje een beetje aardig voor je gaat zijn,’ zei ze tegen de kitten. Ze verwachtte niet dat Mitten problemen zou geven, omdat hij ook altijd goed reageerde op andere dieren, maar de kat zou haar nog kunnen verrassen.
Het duurde niet lang voordat Calum naar binnen kwam, met in zijn rechterhand een draagbare kattenbak en met allerlei andere spullen tussen zijn rechterarm en lichaam geklemd. Met tegenzin zette Linn de kitten naast haar op de bank, zodat ze de deur achter Calum kon sluiten en wat spullen van hem over kon nemen.
Ze nam een mandje uit zijn handen, evenals een paar speeltjes en een bak voor het eten. Zodra ze allebei met lege handen stonden, keken ze elkaar aan.
‘Hoi,’ fluisterde Linn, terwijl ze naar hem opkeek.
‘Hé, Linnie.’ De zachte, liefkozende toon van zijn woorden bracht Linn in zijn armen. Zuchtend sloeg ze haar eigen armen om hem heen en liet ze haar gezicht rusten tegen de zachte stof van zijn trui. Pas nu ze in zijn armen stond, voelde ze pas echt hoe erg ze hem had gemist; hoe lang het geleden was dat ze hem eventjes vast had kunnen houden.
‘Doe alsjeblieft niet meer zo dom,’ mompelde ze. Uiteindelijk had onder haar boosheid alleen maar angst gezeten. Angst dat hij ziek zou worden, en dat zijn lichaam het misschien niet aan zou kunnen doordat hij zoveel had gewerkt. Ze wist hoe snel hij tijdens de tour ziek kon worden. Natuurlijk was ze boos geweest omdat hij het niet serieus had genomen, maar achteraf zag ze ook in dat ze bang was geweest dat het mis zou gaan.
‘Linn…’
‘Nee, het is oké zo,’ verzuchtte ze, wetende dat Calum ook achter zijn eigen beslissingen stond en dat ze hem daarin ook moest laten. ‘Ik wil je gewoon niet kwijt aan deze shit. Op wat voor een manier dan ook.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ashton was de eerste geweest die zich weer een beetje bij had gedraaid. Calum wist dat een deel van zijn vrienden zijn keuzes niet prettig hadden gevonden. Anderen hadden juist gevonden dat zij zich nergens mee hadden moeten bemoeien. Toch vond Calum hetgeen wat Ashton en Naylene vonden minstens zo belangrijk als wat de rest deed.
Waar Naylene de eerste paar dagen een paar enkele woorden had gegund, was Ashton al snel met hem in gesprek gegaan. Iets wat Calum zeker nodig had gehad. Hij had het cadeau voor Linn immers nog goed willen laten keuren.
Het werd vaak genoeg gezegd dat een dier geen cadeau moest zijn. Het moest niet iets zijn wat je weggaf, aan iemand die er misschien maar even van zou genieten, voordat de lasten zouden komen. Een kitten was immers schattig, maar kon ook veel werk opleveren
Gelukkig hadden Linn en Calum het vaak genoeg over huisdieren gehad. Linn had hem een tijdje geleden al aangegeven dat ze er nog een kat bij had gewild in dit nieuwe huis. Het was immers behoorlijk groot. Ondanks dat Mitten zich in zijn eentje heel erg goed kon vermaken, had ze ook gevonden dat hij een maatje verdiende. Calum wist dat Linn de wens had gehad om een kitten te zoeken. Hij had zelfs geweten wat voor een ze het liefst had gewild, al was alles welkom geweest.
Toch was de twijfel er van de week bij in geslagen. Gelukkig had hij toen Ashton gehad om hem er doorheen te praten. Een paar maanden geleden had Ashton immers hetzelfde gedaan voor Naylene, maar dan met een hond.
De manier waarop Linn reageerde, zorgde voor een grote opluchting bij Calum. Haar ogen vertelden genoeg, zoals ze dat altijd konden doen. Ze straalden iets bijzonders uit. Ook de bezorgdheid was er in af te lezen .Calum had haar nooit op die plaats willen brengen. Zoals haar snapte hij nog niet heel erg veel van het virus en wat hij er mee aan moest doen. Er was echter al zoveel van hen afgepakt, waardoor hij misschien niet de beste keuzes had gemaakt.
“Ik heb gehoord wat er is gebeurd.” Mompelde Calum. Hij was al niet bij haar verjaardag geweest, terwijl ze daarna ook nog eens slecht nieuws had gekregen. Waar Crystal ineens de gedachten van had gekregen om Linn uit haar weddingparty te gooien, snapte Calum totaal niet. Toch had hij er weinig over te zeggen. Hij mocht zelf dan wel een groot deel in de bruiloft spelen, het betekende niet dat hij ook maar iets te zeggen had over wie er nog meer hoorde te zijn. Het was echter niet fijn om zijn vriendin op deze manier behandelen zien te worden.
“Naylene heeft het opgelost. Ik zit er niet meer over in.” Linn haalde haar schouders op.
“Ik weet het. Maar toch is het belachelijk en ik vind het kut dat je zo behandeld bent door een vriendin.” Door Crystal hadden zij elkaar leren kennen. Ze zagen haar beiden als een goede vriendin. Voor Linn was dat ondertussen over. Calum zelf wist ook niet zo heel erg goed hoe hij er op moest reageren.
“Klopt, maar ik ben er overheen. Ze is het niet waard om boos op te zijn.”
Calum moest even zachtjes lachen en vroeg: “En ik wel?”
Linn gaf hem een klap tegen zijn borstkas. Ze probeerde een boos gezicht te trekken, maar dat lukte haar niet, want er scheen een lachje doorheen.
“Jij bent het altijd waard om boos op te zijn. Ondanks dat het totaal onnodig was.”
Daar was Calum het uiteindelijk wel mee eens. Hij had dit opgegeven: Momentjes met Linn. In het begin van dit alles hadden ze afgesproken dat ze elkaar gewoon konden blijven zien, ondanks dat ze niet bij elkaar woonden. Ze zagen beiden niemand anders. In ieder geval niet buiten hun huishouden. Dat Linn het meende, was wel duidelijk geweest. Ondanks dat ze bezoek had gehad op haar verjaardag, wist Calum ook dat het in niets had geleken op het feest dat Crystal en Michael hadden gegeven.
Calum hoorde het zachte gemauw van de kleine kitten. Mitten had hem duidelijk in de gaten gekregen. Met nieuwe dieren was het altijd aftasten wat ze deden. Dit was immers Mitten zijn terrein. Daarom draaide Calum zich ook wat bij, maar hield zijn arm om de middel van Linn heen.
“Heb je al nagedacht over namen?”
“Hij is er net!” Linn probeerde te vertellen.
“Ja maar je wil hem al een tijdje. Dus ik dacht misschien weet je al een naam?”
Bij Calum was het heel anders geweest. Duke had zijn naam al gehad. Dus Calum had niet veel kunnen kiezen. Linn had al een tijdje geweten dat ze er een kitten bij had gehad, dus misschien hadden ze al wel een naam gevonden.
Mitten stak zijn poot naar de kitten uit, om af te tasten hoe hij er mee om moest gaan. Iets wat Calum hem al eerder had zien doen met Duke, maar ook met Watts en zelfs Freckles. De kitten ging op de rug liggen, wat er super schattig uitzag.
“Ik denk dat ze wel aan elkaar kunnen wennen.”
Op dat moment schrok de kitten ergens van, schoot op en rende even weg.
“Dat komt wel goed. Ze hebben gewoon even tijd nodig.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was goed om te ervaren dat haar boosheid zo snel kon verdwijnen. Dat het weer normaal was tussen haar en Calum. Ze grapte dan wel dat hij het waard was om boos op te zijn, maar voor Linn was dat wel een belangrijke onderscheiding. Je werd alleen maar bos als het je ook echt iets deed. En uiteindelijk was ze alleen maar boos en bang geweest dat Calum iets zou overkomen door zijn roekeloze gedrag. Nu had ze hem hier, ver weg van alle gevaren.
De naamloze kitten was weggeschoten, nog niet gewend aan de aanwezigheid van Mitten, maar dat zou ongetwijfeld goed komen.
‘Je moet wel een naam bedenken,’ drong Calum nog aan. Linn schudde enkel haar hoofd. Een naam voor een kat had tijd nodig. Ze wilde het kleintje eerst leren kennen voordat ze hem een naam zou geven. In plaats van op hem te reageren, nam ze zijn hand vast en trok ze hem mee naar de bank.
‘Heb je ook al weer met Naylene gepraat?’ vroeg Linn uit nieuwsgierigheid, omdat ook Naylene behoorlijk boos was geweest over hetgeen wat hij had gedaan.
Calum knikte terwijl hij zichzelf op de bank liet zakken. Hij trok Linn mee in zijn val, maar ze had er geen erg in. Voor het eerst in weken kon ze weer tegen hem aankruipen en genieten van de warmte die hij haar altijd kon bieden. ‘We zijn weer oké.’
‘Ik denk dat je nog geluk hebt gehad dat je geen Andy heet,’ zei Linn met een klein lachje. Waar Calum slechts één keer bij Michael was geweest, verbleef Andy daar voor een langere tijd met een grote groep mensen. Dat was nog onverantwoordelijker. Iets wat Naylene ook aan hem duidelijk had gemaakt.
Calum floot en schudde zijn hoofd. ‘Ik zou Andy niet willen zijn. Een boze Nay is echt het ergst.’
‘Erger dan een boze ik?’ vroeg Linn terwijl ze naar hem opkeek.
Calum lachte en veegde haar haren uit haar gezicht. ‘Dat is anders. Nay wordt advocaat-boos.’
‘Dat kan ik ook wel hoor. Zoals Elle Woods.’ Ze begreep wel wat hij bedoelde. Linn had gezien hoe Naylene aan de telefoon was geweest naar Crystal. Dat was doodeng geweest.
Plots schoot er een pluizig beestje door de kamer en klauterde die de bank op, met Mitten er achteraan. Toen de kitten Calum en Linn door had, bleef het verstijfd op de leuning staan. Mitten liep er echter omheen en ging naast Linn staan.
‘Wel lief zijn,’ zei ze tegen de kat, terwijl ze hem een aai over zijn rug gaf. ‘Dat kleintje moet gewoon nog wennen.’
Ze draaide zich naar Calum. ‘Het is echt een lief cadeautje, bubs.’
Het waren dit soort dingen die haar er aan herinnerden waarom ze voor Calum was gevallen. Hij was zo oplettend. Als hij niets zei, registreerde hij alles om zich heen. Ook dit soort dingen ving hij op en dan onthield hij ze. Dit was niet alleen omdat hij het goed wilde maken. Waarschijnlijk was dit al langer zijn plan geweest.
‘Misschien is het ook wel fijn voor als je alleen bent. Net wat meer leven in het huis,’ zei Calum. Linn knikte. Ondanks dat ze Mitten al had, was dat slechts één ander dier. Calum had Duke, maar ook Roy was nog aanwezig. Naylene was bij Ashton. Iedereen had wel iemand om tegenaan te praten, maar zij was alleen. Dan was een extra beestje best prettig.
‘Het scheelt dat ik druk ben met werk, net als jij.’ Ondanks dat ze hem een tijdje niet had gesproken, wist ze maar al te goed hoeveel online interviews hij al had gegeven. En door de pandemie probeerde zij ook meer video’s te maken. Ze merkte immers ook dat haar video’s veel sneller bekeken werden nu mensen thuis zaten en dat mensen sneller nieuwe content wilden. ‘Maar wat gezelschap is fijn.’
‘Je kan het nu ook juist wat rustiger aan doen?’ zei Calum zacht. Linn haalde haar schouders op en legde haar hoofd tegen zijn borstkas.
‘Het is al een stuk rustiger zonder alle evenementen. En drie video’s per week is nog wel te doen. En een paar tiktoks.’
‘En de sponsorships?’
‘Die ook, ja. Ik moet nog een paar foto’s maken voor de nieuwe loungewear,’ herinnerde ze zich. Die zouden op haar to-do lijstje komen voor morgen. ‘Maar dat doe ik morgen wel. Vanavond ben ik helemaal voor jou.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ergens had Naylene verwacht dat het samenwonen met Ashton lastiger zou gaan worden. Helemaal omdat ze beiden ook hun eigen werk moest doen. Al snel was er echter een ruimte voor haar gecreëerd, waar ze in alle rust kon werken. Er was genoeg te doen, ondanks dat ze zaken niet door konden trekken naar de rechtbank, er waren wel genoeg zittingen die tot regelingen waren gekomen. Alsof mensen in deze tijd meer geneigd waren om er maar meteen van af te zijn.
Voor Naylene zorgde het dat ze meer rust leek te krijgen dan ze normaal deed. Het gebrek aan reizen was gek, maar ook heerlijk. Tussen door met de honden lopen of gewoon een half uurtje koffie drinken met Ashton, het was nu allemaal mogelijk.
Voor vandaag had Naylene er voor gekozen om wat eerder te stoppen met werken. Ruimte die ze had, omdat ze toch genoeg uren over de week maken. Daarbij was het nu wel nodig. Ze had Ashton beloofd hem te helpen met het filmen van een clip.
Daarvoor was Andy een paar uur geleden bij hun in huis geweest. Waar Naylene hem wel had begroet, had ze met haar gedrag ook wel laten weten dat ze niet gediend was van de manier waarop hij zijn leven op het moment aanpakte. Helemaal omdat Andy ook niet bereid was om er over te praten. Dan hield het voor Naylene ook al snel op. Ze had de mannen alles daarom ook zelf uit laten zoeken.
Nu stond er echter een greenscreen klaar in de woonkamer. Aangezien het helemaal geen goed idee was om een clip op te nemen met alle bandleden en dan ook nog eens de mensen er bij die normaal voor de hele productie moesten zorgen. Hadden ze gekozen voor deze oplossing. Naylene moest ze nageven dat het een goed idee was. Daarom had ze ook niet moeilijk gedaan toen Ashton haar had gevraagd of ze hem had willen helpen.
“Dus we gaan eerst de stukken met de drumkit filmen?” Naylene wees naar de drums die Ashton alvast klaar had gezet.
“Ja dat leek me het beste. Andy heeft dit achter gelaten.” Hij gaf Naylene de papieren waarop tekeningen stonden van de ideeën die Andy had gemaakt. Typisch, vond Naylene. Normaal gesproken had ze haar beste vriend er om geprijsd. Nu gedroeg ze zich kleinzielig, dat wist ze, maar ze wilde er niets aan veranderen.
Samen hadden ze de drumkit dan ook snel verplaatst.
“Ik vond dit wel een goede outfit.” Ashton trok wat aan zijn trui, waarop Naylene lachte.
“Het is prima toch?” Naylene had geen idee of ze iets af hadden gesproken, maar het leek haar dat Ashton uiteindelijk iets moest uitkiezen wat hij zelf prettig vond. Dit was niet zoals de andere clips. Dus hij mocht zelf kiezen wat hij deed.
“Ga je hem ook uittrekken zoals in de vorige clip?” Naylene wist nog maar heel goed hoe ze nog niet eens een paar maanden geleden bij de opname van de vorige clip was geweest, waarvan de laatste shots in het ANZ stadion waren geschoten. Het optreden dat Ashton daar had gegeven, zou haar altijd bij blijven.
“Alleen als jij dat wil.” Ashton wierp een knipoog, waardoor ze hem een duwtje gaf.
“Genoeg geflirt, we moeten een clip opnemen.”
“Oké baas.”
Naylene stak haar middelvinger naar Ashton uit. Het was voor hen beiden nu al duidelijk dat ze dit lang niet zo serieus namen als ze dat misschien wel zouden moeten doen. Het maakte Naylene echter niet heel erg veel uit. Normaal had ze Andy zo goed mogelijk willen helpen om er een zo’n mooi mogelijke clip van te maken. Nu maakte het haar echter niet heel erg veel uit wat er precies zou gaan gebeuren. Ze zouden opnemen wat nodig was.
Naylene zette de muziek, zodat ze een beetje wisten waar ze precies waren. Al was het volgens de beschrijving de bedoeling dat Ashton het nummer gewoon een paar keer moest doen, zodat ze daar beelden uit konden knippen.
“Goed nummer wel.” Zei Naylene lachend. Het album was heel anders geworden dan hetgeen wat ze had gehoord in Europa een paar jaar geleden. Ze had wel haar favoriete nummer, wat Ashton ook wel wist.
Naylene stelde de camera zo in, zodat ze Ashton goed in beeld kreeg en begon dan ook te filmen. De gezichten die Ashton trok, lieten haar nu echter al lachen, waardoor ze haar gezicht moest verstoppen in de blouse die ze aanhad.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld