Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG Unfortunate gifts ~ speeltopic

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wacht zei je nu dat we beiden bezeten waren?" vroeg Asa verwonderd. "Dat zou helemaal niet mogen gebeuren. Hoe kan dat zelfs?" Misschien had het wel iets met haar gave te maken. Nu pas besefte hij dat hij haar niet eens zijn excuses had aangeboden of een uitleg had gegeven over wat er precies was gebeurd en die uitleg was hij haar wel verschuldigd.
"Wel deze ochtend gaf je een jongen de opdracht zichzelf te verwonden, maar geen zorgen ik heb hem samen met nog wat andere mensen in bedwang gehouden en toen ze je weg brachten werd hij weer zichzelf, dus uiteindelijk is er niemand echt gewond geraakt." Net op het moment dat hij uitgepraat was kwam Ancelina bij hen staan. Hij kende haar niet geweldig goed, maar apprecieerde wel dat ze vroeg hoe het met hem ging.
"Oh goed hoor, met een beetje geluk ben ik de rest van de dag gewoon mezelf. Heeft iemand van jullie trouwens Allia gezien, of weet iemand waar haar kamer is. Ik heb nog niet de kans gehad mijn excuses aan te bieden en ook al was ik het dan niet echt die haar aanviel. Ze verdient op zijn minst een uitleg van wat er precies gebeurde." Hij ging met zijn hand door zijn haren en zuchtte uitgeput. Vandaag was niet bepaald een 'goeie' dag geweest, maar na alle incidenten van de ochtend kon het toch moeilijk nog veel erger worden.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew keek Asa aan, die behoorlijk verwonderd was. "Zo leek het wel ja. Misschien heeft het met haar gave te maken. Dat ze in iemands hoofd kan komen of zo en zo bezeten raakte" zei Drew. Er waren meer mensen die in andermans hoofden konden kruipen, of de gaves van iemand kon nadoen door middel van aanraking of zo. Zelf bleef Drew vooral bij hun uit de buurt. De meesten waren niet slecht, maar er waren ook genoeg die verkeerde bedoelingen zouden kunnen hebben met Drew zijn kracht, of die van een ander.
Even beet Drew op zijn lip, toen Asa vertelde wat er precies was gebeurt. Gelukkig was het maar een verwond bevel. Het was nog steeds verschrikkelijk, maar beter dan het bevel om jezelf van kant te maken. "Bedankt dat je hem in bedwang gehouden hebt" zei Drew daarom ook maar en dacht even na op de vraag waar Allia was. Hoe het nieuwe meisje heette, wist Drew niet, maar hij had wel door dat Asa haar bedoelde. "Volgens mij is ze achter die nieuwe jongen aangegaan. Hij slaapt in de kamer twee naast de mijne. Ik weet alleen niet of ze daar nog steeds is" zei Drew en haalde een hand door zijn haren heen. Drew moest die jongen van vanmorgen ook maar even zijn excuses aanbieden. Het probleem bij hem was dat zijn slachtoffers nooit meer iets met hem te maken wilden hebben. Ze wilden vaak zelfs niet eens iets weten van zijn excuses, al was het ook wel logisch. Veel had hij zichzelf bijna laten vermoorden of zoiets.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik hoop dat het haar gave is." Het was al erg genoeg dat Asa een open toegang voor demonen was. Zou het kunnen dat zijn gave zich had uitgebreid en hij nu andere mensen ook meer toegankelijk kon maken. Vanuit de grond van zijn hart hoopte hij dat dat niet het geval was. "En dat in bedwang houden was een kleine moeite. Jij kwam mij toch ook helpen, dat is gewoon iets wat vrienden voor elkaar doen. Alleszins vrienden met dodelijke gaven die ze niet kunnen controleren. Eeuh Drew zou je me misschien kunnen zeggen waar je kamer precies is en Ancelina als je zin hebt mag je ook meegaan." Na al die jaren weet ik nog steeds niet waar alles exact is. Het zou helpen moesten niet al die gangen op elkaar lijken." Gelukkig had iedereen hier een hoop vrije tijd en vond Drew het geen probleem om hem even de juiste kamer te tonen. "Vind je trouwens ook niet dat er de laatste tijd meer en meer nieuwe leerlingen bijkomen?" Vroeg hij onderweg.
Ze kwamen aan bij wat de deur van de nieuwkomer moest zijn en klopten aan. Blijkbaar was hij ook bij het bibincident aanwezig geweest, maar Asa kon zich niet herinneren hoe hij er uit zag. Wel daar zou hij snel achter komen.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
De ogen van Ryth schoten richting de kamerdeur, waar was aangeklopt. Hij stond op en gaf Allia een verontschuldigende blik. Langzaam liep hij richting de deur en stopte hij onderweg even om zijn drankfles te verstoppen. Met een nieuwe sigaret in zijn mondhoek deed hij de deur open. Hij nam een hijs en hield zijn hand op de deurklink, kijkend naar de personen voor zijn kamer. Zijn ogen bleven even hangen bij de jongen, Asa, van eerder. Ryth's ogen werden iets groter en hij fronste. Het was duidelijk op zijn gezicht te lezen dat hij iets wist, maar Ryth hield zijn mond en keek even over zijn schouder naar Allia, hij vroeg zich af of ze misschien problemen had met deze mensen.
Ryth nam nog een hijs in stilte, zijn ogen boorden zich in die van Asa, een kleine sprong in zijn hoofd nemend waarna hij zich meteen weer terug trok.
'Hoe kan ik jullie helpen?' Vroeg Ryth, duidelijk in de war.
Hoe kon het dat de gedachtengang van Asa nu wel normaal was? Wat was er precies aan de hand met die jongen?

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Arthur
Arthur had zijn schriftje bijgewerkt, zijn zonnebril afgedaan en het slot van de deur gehaald. Hij moest even excuses aanbieden aan Drew. Niet iedereen vond het misschien leuk om met cola overgoten te worden. Hij vond hem met Asa, bij een deur. De deur was opengedaan door een nieuwe jongen. Yeez, er zijn echt veel nieuwe mensen bijgekomen. Zo raakt mijn schriftje heel erg vol! Hij moest natuurlijk wel lang met het schriftje doen. Arthur voegde zich bij Drew en Asa. Hij zou zo wel excuses aanbieden aan hem. Hij hield er niet zo van als hij buitengesloten werd. Hij kon niet in andermans hoofden kijken, en als mensen in zijn ogen keken, nou ja. Die gingen dood. Er werd een vraag gesteld door die jongen, alsof hij verward was. Arthur wilde heel graag antwoorden: Ik heb honger, haal eten, OF ANDERS... Maar hij wist dat hij dan niet heel erg aardig zou overkomen. Hij keek naar de achterhoofden van Asa en Drew. Tja, Arthur wist ook niet waar die jongen mee kon helpen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
"Ik denk dat het aan haar gave ligt. Het is nog niet eerder voorgekomen dat je iemand aantrekkelijk maakte voor je 'gasten' toch?" vroeg Drew en keek Asa even kort aan. Drew hield hem altijd een beetje in de gaten en volgens hem was het andersom net zo. Ze waren al zo lang vrienden. Drew kwam een week naar Asa binnen en sinds dien hadden ze een hechte klik. Beide probeerden in die tijd zoveel mogelijk bij de rest weg te blijven, maar dat trok ze beide aan. Dat ze beide een gevaarlijke gave hadden. Ze hielden elkaar dan ook vaak uit de problemen en probeerden anderen voor elkaars gaven te beschermen. Het was Drew nog nooit opgevallen dat hij door een demon werd bezeten, of half ofzo. Maar misschien was zijn tweede persoonlijkheid eigenlijk wel een demon, net als bij Asa. Dat wist hij niet. Hij had er geen herinneringen aan. Echter, als dat zo was, zou Asa het vast geweten hebben en het hem verteld hebben. Toch? Daar vertrouwde hij in elk geval wel op.
Even lachte Drew toen Asa zei dat hij nog niet alles wist. "Je zit hier langer dan mij, en weet niet eens mijn kamer te vinden?" vroeg hij plagend, maar knikte toen. "Dan zal ik je gids maar even zijn, niet waar?" zei hij en ging Asa en Ancelina voor naar de jongensgangen en de kamer van de nieuwe.
"Er komen inderdaad steeds meer nieuwen. Toen we hier kwamen was er amper 1 tafel vol" zei Drew, maar misschien was het ook beter. De meesten hadden gevaarlijke gaven, die konden niet zomaar op straat rondlopen. Net als hij en Asa, niet zolang ze hun gave niet beheersten tenminste. Al vroeg Drew zich bij sommige gaven wel af, wat ze hier deden. Zo was er iemand die onzichtbaar kon worden, of zichzelf kleiner kon maken. Dat waren niet echt gevaarlijke gaven. Hoewel onzichtbaar wel goed was om ongezien in te breken of zoiets.
Toen ze eenmaal bij de nieuwe zijn kamer aankwamen, klopte Drew op de deur en wachtte tot de jongen binnenkwam. "Is Allia toevallig bij je?" vroeg Drew en keek de jongen kalm aan.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth keek de groep met mensen aan, een beetje overdonderd om zoveel mensen voor zich te hebben staan. Hij hield er niet van, hij voelde zich ongemakkelijk en een makkelijk doelwit.
Heel even fronste hij, maar toen herinnerde hij zich dat Allia de naam was van het meisje in zijn kamer; hij moest echt beter zijn best doen om namen te onthouden.
Ryth deed een stap opzij zodat Allia in het zicht kwam. Hij nam een hijs van zijn sigaret en keek de jongen even aan, zonder iets te zeggen zijn vraag beantwoordend.
Hij hoopte dat de jongen genaamd Asa niet door had gehad dat hij in zijn hoofd was gekropen enkele secondes daarvoor, maar hij had echt moeten controleren. Ryth moest zich inhouden om niet in de hoofden van anderen te kruipen. Hij had eigenlijk geen oogcontact nodig om het te doen namelijk, als hij zich maar binnen een bepaalde straal bevond. Hij had echter besloten dat het handiger was om niet meteen problemen te zoeken en iedereen te laten weten wat hij kon, want dat kon tegen hem werken. Zonder iets te zeggen draaide hij zich om en ging hij weer op zijn bed zitten, een hijs nemend waarna hij langzaam de rook uitblies.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Allia verbaasde zich over hoe open hij sprak over wat hij allemaal kon en over hoe het werkte. Hij leek het compleet onder controle te hebben en ze kon niet anders dan daar jaloers op zijn. Ze zou willen dat zij dat kon. Haar gave sprong in het rond als haar emoties hoog opliepen en hoe fijn was het dan ook nog dat ze die van anderen vreselijk goed aanvoelde en kon overnemen. Het straalde op haar af en ze probeerde emotieloos te zijn, maar het was onmogelijk door haar aard.
'Wow,' mompelde ze als een laat, onbenullig antwoord op zijn uitleg.
Toen ze ineens een klop hoorde en hij haar excuserend aankeek, haalde ze haar schouders op. Hij liep naar de deur en ze stond even op om te zien wie het was. Ze zorgde er wel voor dat ze zelf niet gezien werd, maar omdat ze zo klein was, kon ze niet over Ryth heen kijken en gaf al snel haar poging op en ging weer zitten.
Toen ze de stoet mensen hoorde, schrok ze. Shit. Ze zat juist altijd alleen en nu kwamen er allemaal mensen naar haar toe.
Vervolgens wilde ze zichzelf even slaan. Ze kwamen naar Ryth, niet naar haar. Als ze nu wegging, zou er niets aan de hand zijn.
'Is Allia toevallig bij je?' Wacht wat? Misschien kon Ryth even in haar hoofd kruipen zodat ze nee kon zeggen en hij dat door zou geven? Jammer genoeg was dat niet het geval en ze was in zicht.
Vlug stond ze weer op, maar ze voelde dat haar hoofd raar deed. De alcohol. Ze was het niet gewend en nu was er dit. Ze kon nog een beetje logisch nadenken, maar voelde wel dat er een aantal watten in haar hoofd zat.
Ze was van plan om zo snel mogelijk weg te gaan, maar met al die mensen voor de deur zou dat nooit onopvallend gaan, zeker nadat ze naar haar hadden gevraagd.
'Ja, ik ben hier,' zei ze, haar stem weer zachter. Hij was in het bijzijn van Ryth weer naar een normaal niveau gegaan, maar door de ongemakkelijkheid van de aanwezigheid van het grote aantal mensen, was hij alweer veel zachter.
'En ik denk dat ik weer ga, dus als dit even snel kan,' zei ze toen. Ze had in de gaten dat de woorden een bitchy toontje hadden, maar ze kon er niets aan doen. In de jaren dat ze alleen was geweest, had ze een soort beschermingsreflex gekregen, zodat mensen niet dichterbij kwamen. Ze werd dan altijd ongemakkelijk en dat werd ze altijd in nieuwe situaties en gezelschappen. Op dat soort momenten veranderde ze in een trut.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Asa wou naar Allia vragen maar Drew was hem al voor. Hij wou ook een opmerking maken over de sigaret die de nieuwe jongen aan het roken was. Hem erop wijzen dat roken binnen in het gebouw verboden was. Het enige probleem was dat hij net iets groter was dan hem en hij geen idee had wat zijn gave had. Wie weet was hij wel een van die types die trots was op de vernietiging die hij of zij kon aanrichten en gebruikte hem met veel plezier tegen hem. De eerste indruk die hij van hem kreeg was het soort jongen waar hij vroeger van zijn ouders nooit mee mocht omgaan, de typische foute vriend. Hij voelde totaal niet dat er in zijn hoofd werd gekeken. Doordat demonen continue bezit van hem namen merkte hij het helemaal niet als iemand even een kijkje nam in zijn gedachtegang.
"Eehm Allia ik wou gewoon even mijn excuses komen aanbieden voor wat er in de bib is gebeurd, hoewel ik er technisch gezien niet echt bij was, maar hoe dan ook. Ik wil gewoon duidelijk maken dat diegene die je aanviel, dat was ik niet. Het was wel mijn lichaam maar ik had er geen controle over. Blijkbaar heb je een deel van wat de macht overnam in jezelf opgenomen. Ik weet niet zeker of dat waar is, maar hoe je het ook deed ik raad aan het niet meer te doen. Want wat het ook is dat mijn lichaam overneemt het zijn niet bepaald dingen die het goed met je voor hebben."

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth keek op, aandachtig luisterend naar de woorden die Asa zei.
'Dat verklaart het.' Mompelde hij zachtjes tegen zichzelf, zijn hersenen werkten op volle snelheid, kleine puzzelstukjes vielen in elkaar. 'Dat verklaart het!' Mompelde hij iets luider, een boek uit zijn tas halend waarna hij snel wat dingen opschreef. Zijn gezicht stond serieus, maar zijn ogen glinsterden omdat hij iets interessants gevonden had.
Zijn ogen schoten naar Allia, nieuwsgierig en eigenlijk veel te enthousiast.
'Allia, zou ik het, met jou toestemming, nog eens mogen proberen? Ik beloof niets anders te bekijken, puur dat wat ik al gezien heb.' Ryth keek haar bijna smekend aan, niet kunnen wachtend totdat hij de herinnering beter kon bekijken, en misschien wel over kon nemen zodat hij hem later op zijn gemak nog eens kon bekijken.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Eigenlijk was Drew niet echt verbaasd op de kattige opmerking van die Allia. Zolang ze hier was, was ze een beetje een buitenbeentje. Ze wilde zo ver mogelijk bij de rest vandaan blijven, net als Drew dat graag wilde. Ze leek zich dan ook niet op haar gemak te voelen, met zo'n grootte groep om haar heen. Persoonlijk was het Drew ook iets te groot en daarom pakte hij zijn zonnebril van de hals van zijn shirt en zette hem op. Drew kende de jongen niet en de jongen kende hem niet. Allia had gezien wat Drew kon, de jongen echter niet. Je wist het dus maar nooit met nieuwelingen. Daarbij wist Drew ook niet wat de jongen kon. Misschien ook wel iets door in de ogen te kijken of zo. Zo was hij beschermd tegen de jongen en de jongen tegen hem.
Stil luisterde hij naar de uitleg van Asa. Dat was het wel een beetje, in een notendopje ja. Toch fronste hij een beetje, toen de andere jongen vroeg of hij het mocht proberen. Wat proberen? Wat was zijn gave? "Wat wil je proberen?" vroeg Drew daarom maar nieuwsgierig. Goed, hij had er zelf een hekel aan als iemand hem vroeg naar zijn gave, maar deze jongen smeekte gewoon om die vraag. Zo nuchter deed hij er over. Zo enthousiast om zijn kracht te proberen. Drew wilde ook graag weten waar hij mee te maken had. Dat de jongen zo enthousiast reageerde.
Wat betreft Drew zijn eerste mening over deze knul? Op het eerste gezicht zou dit niet een jongen zijn waar Drew mee om zou gaan. Een beetje te badboy achtig, hoewel hij en Asa eigenlijk ook best vergeleken konden worden als badboys, als ze niet zichzelf waren. Wat na zijn smaak iets te vaak gebeurde met hen beide. Maar toch. Ook leek de jongen wat verstrooid. Alsof hij heel vergeetachtig was. Zo vergeetachtig dat hij niet eens zeker wist hoe hij heette of zo. Drew vroeg zich af of hij de jongen goed inschatte en of dat vergeetachtige dan van zichzelf kwam, of van zijn krachten

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Ze keek verbaasd naar Asa en knikte. Ja, ze had inderdaad gemerkt dat hij het niet was geweest en daarom had ze het hem niet helemaal kwalijk genomen. Ze voelde echter wel dat ze wel een beetje bang was geworden voor de jongen, maar nu hij hier zijn excuses aan kwam bieden, kon ze niet anders dan naar hem glimlachen en knikken.
'Het maakt niet uit, je kon er niets aan doen. Ik wilde ook mijn excuses aanbieden voor wat er gebeurde, ik weet niet of je het hebt meegekregen, maar ik had een oerwoud in je hoofd geplaatst,' grinnikte ze beschaamd. 'Daarom kon dat ding, wat het ook was, inderdaad ook gedeeltelijk in mijn hoofd komen, maar ik had hem niet overgenomen. Het was een soort connectie of zoiets, geloof ik,' legde ze uit. 'En sorry dat ik meteen weg ging. Gaat het nu weer goed met je?' vroeg ze, oprecht geïnteresseerd naar zijn welzijn. Haar stem had opnieuw een normaal volume gekregen en Allia was zich ervan bewust dat dit niet vaak was voorgekomen. Ryth keek haar ook even vreemd aan. Ze had in de tijd dat ze hier had gezeten nog niet eens zo veel woorden gebruikt als nu.
Toen hij vroeg of hij in haar hoofd mocht kijken, twijfelde ze een moment. Ze snapte dat hij het wilde weten en ze hoopte dat hij het misschien ook wat duidelijker voor haar kon maken. Hoe was dat ding bij haar in haar hoofd gekomen?
'Oké,' zei ze daarom. 'Alleen dat.' Ze draaide zich naar hem toe en stond daardoor met haar rug naar de rest.
Ze had gezegd dat ze weg zou gaan, maar dat kon ze straks ook nog wel. Dit vond ze nu even belangrijker. Ze hoopte dat ze weer kon voelen dat hij in haar hoofd zat en dat als hij door die zogenaamde gang ging, ze hem kon volgen. Als ze dat nou eens zou kunnen, dan zou ze meer kunnen dan ze dacht. Misschien zou dat een soort training voor haar kunnen zijn, want misschien zou ze daardoor ook wel haar vloek in goede banen kunnen leiden alsof ze deuren kon openen. Ze knikte nog een keer.
'Doe maar.'

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth grijnsde opeens breed en keek Allia recht in haar ogen aan, ondanks dat het dus niet nodig was, hij vond het wel iets dramatisch hebben.
Binnen een seconde stond hij weer in de gang, dezelfde kleuren en deuren als eerst, hoewel er een aantal bij waren gekomen. Toch duurde het niet lang voordat hij de juiste deur gevonden had. Hij bleef even voor de deur staan, zijn hand op de deurklink. Een zwarte waas kwam via de deurklink op zijn hand, of beter gezegd: zijn handschoenen. Ryth trok zich er niet van aan en opende de deur, zelfverzekerd deed hij een stap naar binnen, en meteen stond hij weer in dat oerwoud. Hij zag Allia en Asa, en voelde de drukkende kracht van iets duisters, iets wat daar niet hoorde te zijn. Weer klonk die stem in zijn hoofd, of eigenlijk door de herinnering van Allia. Hij sloeg alles op, elk klein detail, en zoog het naar zijn eigen gedachtegang, zijn eigen hard-drive. Hij stond voor Allia in dat oerwoud, kijkend naar haar gezicht, waarna hij zich omdraaide naar Asa, hoewel het Asa niet was. Zodra hij het herinneringsbeeld van Asa probeerde aan te raken, kwam er weer een vloedgolf van zwart op zijn handschoenen, wat zich snel verspreidde.
Ryth wist dat hij voor deze herinnering iets kostbaars zou moeten inleveren, hoewel hij niet wist wat.
Hij kroop stil weer weg, sloot de deur achter zich en verbrak oogcontact met Allia, weer terug in de echte wereld. Hij keek Asa even aan, een verontrustende blik op zijn gezicht. Hierna nam hij een hijs van zijn sigaret, schreef hij een paar dingen in zijn boek en stond hij op.
'Ik weet genoeg voor nu.' Zei hij enkel. 'Als iedereen hier klaar is, zou ik graag even mijn kamer voor mijzelf willen hebben. Oh en.. zonnebril-gozer, ik weet je naam niet, ik wilde gewoon even zeker weten of mijn theorie klopte, en volgens mij doet hij dat ook.' Hij keek naar de dude en daarna even naar Allia.
'Jij mag blijven, als je wilt. Ik wil een paar dingen bespreken, hoewel dat ook altijd op een later moment kan.' Hij leunde voorover en fluisterde iets in haar oor. 'Als je wat nuchterder bent, misschien.'
Daarna richtte hij zich weer op de rest, zich er van bewust dat hij de vraag van zonnebril-gozer niet compleet had beantwoord. Hij fronste even en keek Allia weer aan.
'Hey, euhm, weet jij mijn naam toevallig nog?'

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Allia voelde inderdaad ineens iets in haar hoofd en wist dat het Ryths aanwezigheid was. Ze probeerde hem te volgen, maar het was onmogelijk. Ze liet hem begaan en deed haar ogen dicht, om zich te concentreren, maar het enige wat er gebeurde was dat ze zijn aanwezigheid in haar hoofd sterker voelde.
Toen hij er weer uit ging en hij de anderen weg stuurde, twijfelde ze. Ze had inderdaad ook wel door dat ze niet helemaal sober was en dat het misschien slimmer zou zijn als ze dat een andere keer deed. Desondanks kon ze niet anders dat haar mond vertrekken om niet te lachen, om vooral niet te laten merken dat ze een beetje beschaamd was. Toen deed ze iets wat ze nog nooit had gedaan. Ze porde hem in zijn ribben en grinnikte erbij. Ze stond versteld om haar eigen idiote actie. Ze gaf de drank maar de schuld.
Ze wilde echt heel graag weten wat hij had gezien. Had hij er iets uit kunnen halen? En had hij zich aan de afspraak gehouden en alleen naar die herinnering gekeken of had ze hem niet in haar hoofd moeten laten?
Al die vragen bezorgden haar op dit moment alleen maar hoofdpijn.
'Ik ga wel, wanneer mag ik terug komen?' vroeg ze en knikte bij de eerste zin. De watten in haar hoofd waren nog altijd niet verdwenen en dat vond ze verschrikkelijk irritant, maar ze wist dat ze er anders beiden niets aan zouden hebben als ze nu bleef. Nu was zij degene die zich naar hem toe boog. 'Je naam is Ryth.' grinnikte ze.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth keek een beetje verbaast naar Allia, een paar keer knipperend.
Had ze hem nou net serieus gepord in zijn ribben? En dat lachje? Ryth kon zijn lach niet inhouden, hij sloeg beide handen voor zijn mond om er voor te zorgen dat hij niet als een idioot stond te lachen voor al die mensen. Hij haalde diep adem en kalmeerde weer, een grijns op zijn gezicht terwijl hij zijn hoofd schudde. Allia kon ook echt niet tegen drank dus, dat moest hij proberen te onthouden. Het was wel fijn dat hij zijn naam weer wist, als Ryth uberhaupt zijn naam was, maar voor nu was het genoeg. Hij vertrouwde Allia op één of andere manier heel erg daarin.
'Altijd, je mag altijd terug komen.' Mompelde hij, een glimlach op zijn gezicht, 'wanneer het je maar uitkomt.'
Hij keek even naar zijn handschoenen en zijn ogen werden groter, hij vloekte zachtjes terwijl zich omdraaide, zijn rug naar de anderen toe zodat ze het niet konden zien. Hij haalde schone handschoenen uit zijn tas en verwisselde ze razendsnel om, zodat zijn handen maar enkele ogenblikken naakt waren. Hij deed de twee handschoenen in een klein plastic tasje, hopend dat daardoor het zwarte zich niet zou verspreiden. Na even diep adem gehaald te hebben draaide hij zich weer om naar de mensen alsof er niets gebeurd was. Hij keek nog eventjes naar Allia.
'Ik beloof je trouwens dat ik nergens anders aan ben gekomen.' Zei hij nog even snel tegen haar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld