Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
schreef:
Justin
Wat verrast keek ik naar Madison, die ook nog eens haar mond opentrok. Ergens vroeg ik me af of dat wel zo slim was, want je wist het de laatste tijd maar nooit. Vooral niet door al die drama's die je in de media tegenkwam van dat de politie toch niet de helden waren van die je dacht dat ze waren. Zelf gaf het mij een gevoel van angst. Een gevoel dat ik me niet veilig voelde bij de mensen waarbij je je het meest veilig zou moeten voelen. Het maakte me enorm ziek en soms baalde ik ervan dat ik niet in Canada woonde. Daar waren de regels zo anders en ik voelde me wel op m'n gemak. Ja, ik kon daar naartoe, maar dan zou ik veel problemen krijgen met mijn carrière.
''Wat een verassing. Je hebt iemand meegenomen die een grote mond heeft.'' Zei de man. Ik rolde met mijn ogen. ''Hoe vaak moet ik het jullie nog vertellen dat ik niet in een bende zit en er ook nooit in één zal zitten?'' Zuchtte ik. Elke keer dachten ze dat, terwijl er helemaal niks van waar was. Voor wie zou ik dan überhaupt moeten werken? Sowieso was het niet hetgeen wat ik wilde doen, want anders was ik wel gelijk gestopt met muziek maken, maar dat was niet zo.
Justin
Wat verrast keek ik naar Madison, die ook nog eens haar mond opentrok. Ergens vroeg ik me af of dat wel zo slim was, want je wist het de laatste tijd maar nooit. Vooral niet door al die drama's die je in de media tegenkwam van dat de politie toch niet de helden waren van die je dacht dat ze waren. Zelf gaf het mij een gevoel van angst. Een gevoel dat ik me niet veilig voelde bij de mensen waarbij je je het meest veilig zou moeten voelen. Het maakte me enorm ziek en soms baalde ik ervan dat ik niet in Canada woonde. Daar waren de regels zo anders en ik voelde me wel op m'n gemak. Ja, ik kon daar naartoe, maar dan zou ik veel problemen krijgen met mijn carrière.
''Wat een verassing. Je hebt iemand meegenomen die een grote mond heeft.'' Zei de man. Ik rolde met mijn ogen. ''Hoe vaak moet ik het jullie nog vertellen dat ik niet in een bende zit en er ook nooit in één zal zitten?'' Zuchtte ik. Elke keer dachten ze dat, terwijl er helemaal niks van waar was. Voor wie zou ik dan überhaupt moeten werken? Sowieso was het niet hetgeen wat ik wilde doen, want anders was ik wel gelijk gestopt met muziek maken, maar dat was niet zo.
15
- Stuurde ik en gaf haar telefoon terug. Als ik er voor kon zorgen dat het meisje een berichtje van Justin kreeg was mijn taak voltooid. Ik vond dat ze het verdiende. En misschien, als ze een reactie kreeg had ik iets leuks voltooid en werd het hier nog iets meer gezellig. "Gaan we nog wat doen?" Vroeg ik toen en het meisje begon nog harder te huilen, ik vond het wel zielig voor haar.