Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ U got me.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
“If I can give you a warning; don’t be fooled by his kindness. You’re probably going to think he’s a normal and nice man, but he really isn’t,” vertelde Diego hem. Hij wist hoe zijn neef zich gedroeg in de buurt van vrouwen, al zeker wanneer hij de vrouwen ook nog eens mooi vond. Hij zag vrouwen als objecten en koos de één achter de ander om gewoonweg enkele leuke nachten met hen te beleven. De man bezat zijn charmes, daar kon niemand over liegen, maar die werden gebruikt voor verkeerde dingen; het breken van vrouwenharten.
Na zijn waarschuwing uitgesproken te hebben, wandelde Diego richting de voordeur van het huis met Maggie aan zijn zijde. Hij was tevreden dat ze gewoonweg gehoorzaamde, al had hij zo wel het vermoeden na zijn harde aanpak van de afgelopen nacht. Zich inhouden stond niet geschreven in zijn woordenboek. Als iemand hem boos maakte, kreeg diegene de volle lading van hem en dat had ze ontdekt. Al snel had hij op de deurbel gedrukt waarna niet veel later de deur geopend werd door Darren.
“You’re late, Diego,” was het eerste dat hij uitsprak toen zijn ogen op Diego gericht waren, iets dat al van te voren te verwachten viel. Zijn baas liet zijn ogen met een lichte grijns op zijn façade over Maggie’s hele gedaante glijden. “Why didn’t you tell me that this girl is so gorgeous?” vroeg Darren aan Diego, een uitspraak die hem even met zijn ogen liet rollen uit pure irritatie in de man. Wat hij zei was niet gelogen, maar wel ongepast om zo schaamteloos tijdens de eerste ontmoeting luidop te zeggen. Zijn gedrag stond hem nu al niet aan, maar hij had Maggie gewaarschuwd en hopelijk gedroeg ze zich tegenover hem hetzelfde als hoe ze tegen Diego had gedaan de afgelopen nacht. “Come in, we have some stuff to discuss.”

Account verwijderd

schreef:
Maggie had opgekeken naar Diego wanneer zijn stem voor het eerst in een aantal minuten haar oren vulde. Zijn woorden had ze onthouden, hem gelovend dat hij de waarheid sprak. Algauw richtte ze haar ogen weer op haar zwarte enkellaarsjes, de zoveelste keer nadenkend wat zijn doelen met haar waren. Nieuwsgierig was ze wel, hoewel ze daar misschien niet voor zou moeten zijn. Ze wist tenslotte niet wat hij van haar verwachtte. 'I understand', had ze verteld.
Het duurde niet lang voordat ze voor de voordeur stonden. Diego drukte op de bel. Een schele geluid kon ze vanachter de deur horen. Binnen enkele seconden stond zijn baas voor de deur. Een lange man leek geïrriteerd te zijn dat ze later waren dan hij had gewild. Zijn gezichtsbeharing was ongeschoren, maar wel netjes. Het was geen lelijke man, hoewel het niet haar type was. Daarnaast, zou ze nooit iets met een crimineel willen. Ze wist dat haar vader dat niet zou accepteren en in problemen komen was niet haar lievelingsbezigheid, hoewel dat nu continu leek te gebeuren. Zijn ogen had hij over haar postuur laten glijden. Ongemakkelijk keek ze weg en de gevoel werd groter wanneer de man haar complimenteerde tegenover Diego. Niet vaak complimenteerde een man haar, hoewel ze het bij hem niet speciaal vond. Ze was er niet blij om, het liefst zou ze zo snel mogelijk hier weggaan. Ongemak was de enigste gevoel die ze bij hem voelde. Stil bleef ze achter Diego staan, waarna ze haar blik op de grond richtte.
Binnen enkele minuten zaten ze in een enorme woonkamer. Het was prachtig versierd en de meubels zagen er duur uit. De leren stoel waarop ze zat, zat comfortabel. Aan de overkant van de tafel zat Diego's baas, terwijl Diego naast haar zat. Onwetend wat ze moest doen, speelde ze met de onderkant van Aryana's shirt. 'I want to get to know you, Maggie', ze had naar de man opgekeken, hem vragend aangekeken. Wetend dat het gesprek over haar zou gaan zorgde ervoor dat ze zich nog ongemakkelijker voelde dan eerst. Ze vond het geen goed idee, maar toch knikte. Een kleine grijns verspreide zich rondom zijn mond. 'You see... I can earn a lot money when I can use you', niet wetend waar het gesprek heen gaat, fronste ze één wenkbrauw. 'I want you to learn how to dance for men, if you know what I mean', grijnsde hij. Walgend keek ze hem aan, niet zeker wetend of hij serieus was of niet.

'Excuse me?'

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
“I could’ve known…,” mompelde Diego bij het aanhoren van het vieze plannetje dat Darren in zijn hoofd had. Aan Maggie’s houding te zien, vond ze de situatie dan ook uitermate ongemakkelijk, iets wat hij begreep. Hij had het al niet vertrouwd toen zijn neef hen uitnodigde bij zijn thuis, al was het dansen voor mannen alles behalve hetgeen dat Diego in de eerste instantie had gedacht. Hij had eerder het vermoeden gehad dat hij wilde keuren of ze meteen gedood moest worden of dat ze nog even de kans kreeg om te leven, maar het dansen voor mannen? Diego wist zelf ook wel dat hij het meisje in de vreselijke criminele wereld had verholpen, al was hij van mening dat Darren’s plan gewoonweg overdreven was.
“She’s not going to do that,” sprak Diego namens haar sinds het niet leek alsof Maggie zelf tegen de man durfde ingaan sinds hij er nogal intimiderend uitzag. Hij kon het zich amper voorstellen dat ze ermee zou instemmen en aangezien zij blijkbaar moeite had met voor zichzelf op te komen in deze situatie, deed hij het voor haar, voor één keer dan toch. Zijn baas leek echter een beetje verward te zijn door Diego.
“You can’t make that choice for her. She would probably like that job, I just know it,” greens Darren waardoor Diego even zuchtte. Het was niet wat Maggie wilde, dat kon hij weten zonder haar super goed te hoeven kennen. “No, she won’t. You better go look for another girl,” ging Diego voor de tweede keer tegen de man in, hopend dat hij er simpelweg over ophield. Hij wist precies hoe het er in die wereld aan toe ging en dat was niet hetgeen dat hij Maggie toewenste.
“She can speak for herself, Diego. So Maggie, what do you think?” vroeg Darren met nog steeds dezelfde grijns op zijn gezicht, al hield Diego zich er ditmaal gewoon buiten, haar aangekeken om haar reactie af te wachten al kon hij voorspellen dat geen enkel moment zou nadenken om akkoord te gaan. “You know what? I’ll give you money if you do it,” zei Darren nog om het aanbod aantrekkelijker te maken.

Account verwijderd

schreef:
Zijn woorden lieten Maggie compleet sprakeloos achter. Niet wetend wat ze moest doen of zeggen, keek ze hem verward aan. Hij was nog erger dan ze had verwacht. Dansen voor mannen? Het was iets wat ze nooit zou willen doen. Ze zou zichzelf niet gaan verkopen aan mannen. Hij moest weten dat ze niet was als de meiden die hij kende. Nooit had ze enkel contact gehad met een persoon van het ander geslacht en dat wilde ze zo houden. Hoewel ze nog nooit van zulke dingen had gehoord, kon ze zich voorstellen hoe het eraan toe zou gaan. Zijn idee keurde ze absoluut niet goed, maar ze was geen persoon die makkelijk nee zei. In plaats daarvan keek ze naar Diego die de woorden uit haar mond leek te halen. Op dat moment was ze hem dankbaar dat hij het voor haar opnam. Ze had gedacht dat hij de idee zou goedkeuren en er absoluut voor zou zijn, puur om haar te straffen van dat ze probeerde te vluchten de laatste nacht. Toch was ze blij dat hij het voor haar opnam tegenover zijn baas, iets wat ze absoluut niet van hem had verwacht. Misselijkheid dook in haar op, bij het horen van de woorden die de man uitsprak. Ze wist zich geen plek te geven in deze situatie, aangezien er nog nooit zoiets aan haar was gevraagd.
Het geld die hij haar beloofde te geven wilde ze niet. Ze wilde niks met de man te maken hebben en al helemaal niet met de mannen waarvoor ze zou moeten dansen. Haar tanden zette ze in haar onderlip, vervolgens van hem weggekeken. 'I... I can't dance', haar stem klonk zacht in vergeleken met net. Zijn lach klonk door de ruimte en ze voelde zijn ogen op haar. Zijzelf durfde hem niet aan te kijken. 'Show us what you can, Maggie. C'mon we both want to see you dance', ze hoorde aan zijn manier van praten dat hij op dat moment aan het grijnzen was.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
“Forget it, Darren, you heard her… She don’t wanna do this. Just go find another girl like I said. There are probably many girls who wants to earn some money by dancing for some men,” zei Diego tegen zijn neef die Maggie toch probeerde te dwingen. Het voor hen dansen vond hij er al helemaal overgaan, een reden te meer om rechtop te staan om aanstalten te maken om te zo meteen te vertrekken richting het huis aangezien hij geen zin had in dit gedoe. “So what? I can earn a lot of money with that chick. Didn’t you see her body?” vroeg Darren.
“The only thing I see is that she don’t wanna do this,” ging Diego weer tegen hem in. “Do you have anything else to say? Otherwise we’ll leave,” vertelde hij nu iets geïrriteerder sinds zijn baas het bloed onder zijn nagels vandaan haalde. Hij had Maggie echter voor gewaarschuwd, maar godzijdank trapte ze er niet in. “No? Okay, we leave.”
“Wait, we’re not done yet. Do you think she had a choice?” vroeg Darren spottend, al had Diego geen idee wat hij ermee bedoelde. Hij zag hoe zijn neef dichterbij Maggie kwam en een lok haar achter haar oor streek. “Look, I don’t know if you’re through about how I am, but if I want something, it needs to happen so you don’t have a choice, gorgeous. You have to work for me, or otherwise, I don’t know if I can let you alive.”
Woede wakkerde aan bij Diego bij het aanhoren van wat Darren uitsprak. “It’s enough, we are leaving,” bracht Diego uit waarna hij Maggie bij de man wegtrok, ditmaal niet hardhandig door aan haar bovenarm te trekken, maar door simpelweg haar hand vast te nemen en haar mee te nemen naar de deur en naar buiten te gaan. Vervolgens liet hij haar hand weer los om een ongemakkelijkheid te voorkomen en baande hij zijn weg weer naar de auto toe.

Account verwijderd

schreef:
De jongeman naast haar leek het niet op te geven. Op verschillende manieren had Maggie laten zien dat ze het niet wilde, maar de man tegenover haar leek haar niet te begrijpen. In plaats daarvan probeerde hij haar over te halen op verschillende manieren. Hij bood zelfs geld aan zodat ze zijn aanbod zou accepteren. Ze vond het moeilijk om tegen hem in te gaan, aangezien ze wist dat hij zijn zin wilde krijgen. In plaats daarvan vertelde Diego hem dat ze het niet wilde en daar had hij helemaal gelijk in. Het leek alsof Darren niet blij was met het antwoord die hij had gekregen. Diego stond rechtop en aan zijn stem te horen begon hij zich aan zijn baas te irriteren. Niet wetend wat ze moest doen, bleef ze stil zitten en keek ze naar het tafereel die voor haar neus bezig was.
Geschrokken deinsde ze een stuk achteruit wanneer Darren haar kant op liep en een lok haar uit haar gezicht streek. Ze had te weinig lef om ook maar iets te doen, dus bleef ze stil zitten. Geschrokken keek ze hem aan wanneer zijn woorden tot haar doordrongen. De man bezorgde haar kippenvel, maar niet op een goede manier. Ze wilde hier zo snel mogelijk weg, ver vandaan van Darren. Haar hand werd door een andere persoon gegrepen, waarna ze snel achter diegene aan liep. Diego leek geïrriteerd te zijn. Ze had verwacht dat hij haar hardhandig zou beet pakken, maar in plaats daarvan koos hij ervoor om haar hand te pakken. Toch duurde het niet lang en stopte hij het contact door haar hand weer los te laten. Zonder naar het huis om te kijken probeerde ze Diego bij te houden, die op een snelle tempo richting zijn dure auto liep.
Pas wanneer ze weer in de auto zaten durfde ze hem aan te kijken. Haar ogen scanden zijn gezicht, waaruit ze woede opmerkte. 'Why... Why did you do that?', twijfel was duidelijk in haar stem te horen wanneer ze tegen de woeste jongen sprak.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Hij vroeg zich af waar keer op keer die verklaringen nodig waren. Wat was er mis met een simpel bedankje om het feit dat hij haar uit de handen van zijn vreselijke neef had gered? Hij liet echter niet blijken dat hij ontevreden was met haar vraag, simpelweg doordat Diego geen persoon was dat daadwerkelijk bedankt hoefde te worden of überhaupt mensen hielp, buiten zijn gezin tenminste, voor hen had hij zelfs zijn eigen leven over. Wat hij wel wist was dat Maggie het vermoedelijk niet verkeerd bedoeld was, waardoor hij gewoonweg rustig bleef, of beter gezegd probeerde te kalmeren aangezien zijn baas hem nogal had opgejut.
“Because I saw you didn’t want to do it and I noticed you couldn’t come up for yourself, what I understand, so yeah…,” begon hij te vertellen, nog steeds onwetend waarom hij haar precies had geholpen tijdens het tafereel dat zojuist had plaatsgevonden. Hij gaf niks om haar,dus waarom hielp hij haar dan? “And if there’s someone who’s killing you, I am, so I really don’t let him kill you,” voegde hij er nog aan toe zodat hij toch iets meer als zichzelf klonk. Hij was diegene die Maggie zou vermoorden, moest dat ooit gebeuren, al was hij van plan om haar nog een tijdje in leven te houden, als ze hem gehoorzaamde tenminste.
Niet veel later had hij de auto alweer gestart en was hij alweer op weg naar het bendehuis waar hij en Maggie hopelijk wat rust zouden krijgen, voornamelijk Maggie sinds ze er nog steeds ontzettend vermoeid uitzag. Medelijden had hij niet, dan had ze gewoonweg beter haar best moeten doen om in slaap te vallen. Hoe dan ook was het er rustiger overdag dan in de nacht, iets dat haar wel wat rust kon bezorgen.

Account verwijderd

schreef:
Vreemd keek Maggie hem aan, niet verwacht dat hij intenties had om haar te helpen. Het leek bij hem onnatuurlijk, aangezien hij enkel aan zichzelf dacht. Toch had hij enkele minuten bewezen dat hij voor deze ene keer wél aan iemand anders dan zichzelf dacht. Zijn woeste bui van net had ze niet begrepen, maar ze was er wel dankbaar voor. Langzaam draaide ze haar hoofd van hem weg, haar ogen op de weg gehouden. Haar mond opende ze om hem te bedanken, maar die sloot ze weer bij het horen van zijn woorden. Moeilijk slikte ze, nadenkend dat ze bij hem nog steeds in gevaar was. Ze wist dat het hem geen moeite zou kosten om haar te doden. Ze had geluk dat ze nog leefde, na de vluchtpoging van gister. In de paar uur die ze hem kende wist ze dat hij zonder gevoel kon doden. Het feit dat ze naast een moordenaar zat zorgde ervoor dat ze toch wel bang was dat hij elk moment zijn controle kon verliezen. Ze had hem al kwaad gezien en eerlijk gezegd was dat geen leuke verschijning. Op hem zijn antwoord had ze niet gereageerd, ze liet daarmee weten dat ze niks meer te zeggen had.
Ze draaide zich met haar rug naar hem toe, zich comfortabel laten zitten in de leren stoel. Haar hoofd had ze tegen de koude raam aangelegd, het koude negerend. De regen tikte nog steeds tegen de ramen van de auto aan, maar dat zorgde ervoor dat ze rustig werd. Haar ogen had ze gesloten, haar hoofd proberend leeg te maken. Binnen enkele minuten vervaagden de geluiden om haar heen en begon ze langzaam in slaap te vallen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Hij had verder geen aandacht meer besteed aan het meisje naast hem waardoor hij geen enkel benul had van wat ze aan het doen was. De rit naar huis was zeer stil verlopen, al hoorde je hem niet klagen. Het had ervoor gezorgd dat de tijd voorbij gevlogen was en ze al snel bij het bendehuis aangekomen waren. Hij parkeerde de auto op een willekeurige plaats waarna hij de sleutel uit het contact halen. Zijn blik had hij voor kort op Maggie gericht. Slapend lag ze er tegen de raam en desondanks hat ongebruikelijk voor hem was, vond Diego het een best schattig zicht. Rustig wandelde Diego richting haar kant en opende langzaam de auto deur aangezien ze er anders wellicht uit zou vallen doordat ze helemaal tegen de deur aan lag. Voorzichtig tilde hij het vrouwelijk gedaante op en sloot hij de auto om vervolgens naar binnen toe te gaan. Hij hield haar zodanig vast dat zijn ene arm zich onder haar knieën bevond en de andere onder haar rug lag wat vermoedelijk het meest comfortabele voor hen beiden was. Bij het zien dat er heel wat auto’s weg waren wist hij dat het niet druk zou zijn in het huis waardoor Maggie hopelijk haar slaap een tijdje verder zou kunnen zetten. Hij wist namelijk dat meiden nogal vervelend konden worden wanneer ze vermoeid waren en daar had Diego geen zin in.
Eenmaal hij binnen was, vervolgde hij zijn stappen naar de trap waar hij naar boven liep, richting Maggie’s kamer. Voorzichtig legde hij het meisje op het bed neer en trok hij haar schoenen uit sinds dat iets prettiger moest zijn dan haar en stopte hij haar onder de lakens die op het krakkemikkige bed lagen. Of hij er zich nou van weerhield of niet, kon hij het niet laten om haar nog voor enkele seconden te bekijken, al besloot hij al snel de kamer te verlaten en haar met rust te laten. Hij sloot de houten deur achter zich en vertrok naar zijn eigen slaapkamer.

Account verwijderd

schreef:

- TS ~ A couple of hours later -

Voetstappen zorgden ervoor dat ze wakker werd. Zuchtend draaide ze zich met haar rug naar haar deur toe, hopend dat de persoon weg zou gaan. Het feit dat ze in bed lag verbaasde haar, maar ze wist bijna zeker dat Diego haar naar haar bed had geplaatst. Het gebaar vond ze aardig. Hij leek haar steeds vaker te verassen. Haar gedachte werden onderbroken door een stem die ze herkende. 'Fortunately, Diego isn't here to stop me', vertelde diegene. Even later voelde ze een hand rondom haar arm die haar omhoog trok. Diegene draaide haar om zodat ze met haar rug tegen diegene aan stond. Zijn hand werd meteen op haar mond gelegd. Een sterke alcohol geur drong haar neusgaten binnen, wat betekende dat de persoon gedronken had. 'Don't scream or resist, otherwise I'll kill you', siste de persoon in haar oor. Binnen enkele seconden werd ze weer op bed geduwd, waarbij ze met een grote plof erop landde. Snel draaide ze zich om, de persoon duidelijk in het donker herkennend. De jongen die op haar moest letten bevond zich in dezelfde kamer als haar. Angstig schoof ze naar achter, proberend om te vluchten via de deur. Helaas werd ze tegengehouden. De persoon besloot zich boven haar te hangen, zijn handen klemden die van haar stevig tegen het bed. Onwetend wat ze moest doen, probeerde ze zich los te maken van zijn greep. Het leek hem boos te maken. 'I said, don't resist!', zijn stem klonk hard, waarna hij zijn hand optilde om die vervolgens met een harde klap op haar wang te laten landden. Een pijnlijke steek verspreide zich op haar linkerwang. Tranen ontstonden in haar ooghoeken, nadenkend over wat er binnen enkele minuten zou kunnen gebeuren. 'Please... don't', haar stem kraakte wanneer ze tegen hem sprak. Een lach vulde haar oren, haar smeken werden genegeerd. In plaats daarvan begon hij met zijn handen haar lichaam te verkennen, alsof het de normaalste zaak was van de wereld. Tranen begonnen over haar wangen te stromen, terwijl ze zich van zijn greep probeerde los te maken. 'One more time and I'll tie you down', gromde hij, zijn vingers hard in haar heupen knijpend, wat pijn veroorzaakte.
Wanneer ze zag dat hij zijn shirt uittrok en vervolgens naar zijn riem greep, raakte ze in paniek. Haar knie tilde ze op, om hem vervolgens zo hard mogelijk tegen zijn kruis te laten komen. Het werkte. Hij viel van de pijn op de grond, waarna hij verschillende scheldwoorden riep. Ze nam de kans om te ontsnappen. De jongen negerend, rende ze huilend naar de deur. Gelukkig was die open. Ze rende richting de enigste kamer die ze kende, maar Aryana was daar niet te vinden. Achter zich hoorde ze de jongen roepen, gevolgd door voetstappen. Ze besloot om Diego's kamer te vinden. Ze opende alle kamers één voor één, de boze blikken van sommige mensen negerend, totdat ze Diego slapend in zijn bed zag. Nooit was ze zo opgelucht geweest om iemand te zien. Zonder te vragen wilde ze zijn kamer inrennen, totdat ze iemands hand rondom haar arm voelde. Ýou'll regret this', siste hij. Proberend zich weg te trekken, richtte ze haar wanhopige blik op de slapende jongen. 'Diego help plea-', haar geroep kon niet worden afgemaakt aangezien er een hand voor haar mond werd geslagen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

Diego's dream;

“Let me go or a really going to kill you!” riep Diego boos uit terwijl hij aan de touwen rondom zijn handen trok. Het geschaterlach van de dertiger voor zijn neus maakte hem uitermate agressief, zodanig dat hij geen blijf wist met zijn eigen lichaam en hem het liefst meteen op zijn gezicht sloeg om de grijns van zijn gezicht te krijgen.
“You’ve killed one of my best employees, of course I’m not going to let you go. And how are you going to kill me then, huh? With your hands tied on your back? You’re not as tough as you think, mister Figueroa,” bracht de man spottend uit. “Do you know what I’m going to do? I’m gonna kill all your loved ones. Your mom, your dad, your little sister and brother,… I’m going to kill them all and there’s nothing you can do about it,” legde de man zijn plan uit, iets dat Diego enkel en alleen maar kwader maakte. “Bring her to me!” riep hij uit het niets, al was het voor Diego een raadsel waar hij het over had. “I’m going to start with her.” Zijn ogen had hij op de deur gericht die al snel geopend werd. Een meisje dat hij maar al te goed herkende met een stuk tape op haar mond en haar wangen vol tranen werd de ruimte binnengeduwd. Haar lange donkere haren waren vet en de wallen stonden onder haar ogen, die overigens ook nog eens rood waren van het huilen. Wat in hemelsnaam deed ze er? Ze had niets met de situatie te maken. Het was zijn zaak, niet de hare.
“Let her go. She has nothing to do with this,” zei Diego. “Kill me if that’s what you want, but let her live.” Vervolgens was er niets anders meer hoorbaar dan een schot, geen onderhandeling, geen argumenten, gewoonweg een luide knal die het teken gaf dat hij haar grofweg had gedood zonder daar enige reden voor te hebben. Wat had Maggie te maken met het feit dat Diego iemand had vermoord? Ze was gewoon een meisje dat hij ontvoerd had, hij had haar zelf moeten doden, geen één of andere psychopaat die ze niet kende.

Zijn droom vloog vaag weg door het aanhoren van geroep en enkele vreemde geluiden, al was zijn verwarring die hij al droeg in zijn droom nog steeds aanwezig. Voor enkele keren wreef hij door zijn ogen om de vermoeidheid eruit te wrijven en op die manier zijn zicht ietwat te verbeteren. Hij merkte dat de deur van zijn slaapkamer open was, iets dat normaliter amper voorkwam aangezien hij nogal stond op zijn privacy. De openstaande deur maakte ook dat zijn volledig donkere kamer een beetje werd verlicht door het licht uit de hal, wat maakte dat hij zag dat Jack het voor elkaar had gekregen om Maggie beet te pakken. Wat ze voor zijn kamerdeur deden wist hij echter niet. Was Maggie hierheen gerend voor hulp of dwaalde ze gewoon wat rond?
Na kort met zijn ogen gerold te hebben stond hij op om Jack van het meisje af te krijgen. Dronken was hij zeker, dat kon hij al van een afstand waarnemen. Het feit dat hij gek was op vrouwen was geen verrassing, maar in een dronken toestand
"Leave her alone, Jack. Go get some sleep or something," mompelde Diego al leek het weinig effect te hebben. Hij bleef aan het meisje trekken en sleuren om haar mee te krijgen, vermoedelijk naar zijn eigen kamer om daar dingen te doen waar hij liever even niet aan dacht. Aangezien het Diego irriteerde dat ook hij ermee lastiggevallen werd, stapte hij wat dichter naar hen toe om vervolgens Jack van Maggie weg te halen. Hij duwde de jongen hardhandig tegen de muur aan en sloeg met zijn vuist recht tegen zijn neus aan waardoor er enkele druppeltjes bloed uit zijn neusgaten rolden, hun weg gebaand naar de houten vloer onder zijn voeten.
"You fucking asshole!" riep de jongen uit, al was het niet iets waar men Diego mee kon kwetsen.
"Sure... Go to your room, Jack." Niet veel later vertrok hij dan ook eindelijk naar zijn kamer waardoor Diego zich op Maggie focuste. "So, you're safe know," vertelde hij, niet wetend wat ze precies wilde.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Oh and this is Jack

Account verwijderd

schreef:
De jongen trok Maggie mee richting de trap. Veel kracht bezat ze niet en kon ze weinig tegen hem doen. Hoe meer ze zich probeerde weg te trekken, hoe meer kracht hij in zijn greep zette. Niemand deed de moeite om iets te doen, het leek haast alsof ze het normaal vonden. Voor haar was het alles behalve normaal en wilde ze zo snel mogelijk weg. Toch wist ze dat het niet zomaar zou kunnen. Haar ogen had ze opgelucht op Diego gericht wanneer ze zijn postuur hun richting op zag komen. Toch leek het de jongen niet te stoppen met zijn handelingen en bleef hij doorgaan. Het leek haast alsof hij hem niet had gehoord. Voor de zoveelste keer probeerde ze zich van zijn greep los te maken, maar dat mislukte net zoals de andere keren.
Binnen enkele keren werd hij van haar weggeduwd, waarbij het leek dat ze weer normaal kon ademhalen. Ze had zich zo ver mogelijk van de jongens geplaatst, hopend dat Jack de hint zou begrijpen. Geschrokken sloeg ze haar hand voor haar mond wanneer ze zag dat Diego naar de jongen uithaalde. Ze wilde hem stoppen, maar ze bedacht zich dat hij het verdiende. Zoiets zou ze nooit over iemand denken, maar bij hem maakte het haar niks uit. Het bloed verliet zijn neusgaten, om vervolgens kleine sporen te maken op de oude, houten vloer. Hij leek aardig boos te zijn, maar toch durfde hij niks terug te doen tegen Diego. Opgelucht was ze zeker wanneer hij de gang verliet en hij richting de trap liep om waarschijnlijk iemand anders op te zoeken die zijn aanrakingen wel zou kunnen accepteren.
De jongen had ze geen aandacht meer gegeven. Haar ogen had ze op Diego gefocust. Hij zag er moe uit, aangezien zij diegene was die hem wakker had gemaakt. Ongemakkelijk vond ze het zeker, niet wetend wat ze moest zeggen. Naar haar kamer wilde ze zeker niet teruggaan, bang dat hij het niet hierbij zou laten. 'Can I sleep with you, please? Just for one night', de woorden verliet zo snel haar mond dat ze tijd nodig had om zichzelf te begrijpen. Nog nooit had ze zoiets aan een jongen gevraagd en het was raar om het uit haar mond te horen. Haar ogen liet ze van zijn gezicht afglijden, het oogcontact daarmee verbrekend. 'I mean, just sleep, nothing else. I can sleep on the floor?', het was duidelijk aan haar te horen dat ze in deze situatie geen raad wist. Ze wilde op dit moment niet in haar kamer zijn en ze hoopte dat hij haar zou begrijpen.

'If you don't want it, then I'll just go back..'

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Het liefst keerde Diego zo snel mogelijk weer terug naar zijn kamer om vervolgens de slaap die hij nog te pakken kon krijgen nuttigen aangezien hij erg vermoeid was. Het zou nog maar enkele uren duren voor het helse lawaai weer zou uitbreken, wellicht was die tijd te kort om volledig uit te slapen, maar elke seconde slaap was noodzakelijk. Hij was de korte nachten gewend, al waren de afgelopen nachten nog korter dan hoe hij die gewoon was dus kon hij zeker wat rust gebruiken en dat kon helaas niet als Maggie hem bleef storen en hem vroeg om hulp. De vraag die het meisje stelde liet hem echter voor even twijfelen. Was het wel een goed idee om haar bij hem in bed te laten slapen? Hijzelf dacht er geen enkele seconde aan om zijn bed af te staan omdat ze bang was om in haar eigen slaapkamer haar rust verder te zetten, ook al begreep Diego wel waarom. Niemand in het huis was te vertrouwen, maar vertrouwde ze het dan wel om eenzelfde bed te delen met haar ontvoerder? Hij kon haar zomaar vermoorden wanneer hij daar zin in had en nog sliep ze liever bij hem dan in haar eigen bed waar ze het risico liep om verkracht te worden door een dronken gozer. Hij vond het een gek idee, maar was te moe om erover na te denken. Het enige dat hij wilde was slapen.
“As long as you’re quiet I don’t mind. But only for one night, okay?” maakte Diego haar duidelijk. Hij had dan wel een tweepersoonsbed in zijn slaapkamer staan, maar het was ontzettend lang geleden dat er voor het laatst een meisje naast hem sliep, dus hij was dat alles behalve gewoon. “And you don’t have to sleep on the floor, “ mompelde hij er nog achteraan. Hij wist als de beste hoe vreselijk het was om op te grond de hoeven slapen en het gevoel dat je de volgende dag zou voelen in je rug gunde hij bijna niemand. Daarnevens had hij wel plaats genoeg voor twee personen en aangezien het voor slechts één nacht was, kon het weinig kwaad. Hij keerde vervolgens terug naar zijn kamer. Maggie moest hem maar volgen als ze bij hem wilde slapen.

Account verwijderd

schreef:
Het duurde even voordat Maggie een antwoord had gekregen. Waarschijnlijk zat hij te twijfelen of hij het wel toe kon laten. Ze wist niet wat haar bezielde om zomaar aan hem te vragen of ze bij hem kon slapen. Normaal zou ze zoiets nooit doen, maar gezien de toestand van net durfde ze niet meer. Ze hoopte de jongen nooit meer onder ogen te komen, hoewel ze wist dat dat niet zou gebeuren. Wanneer ze hier zou verblijven zou ze hem waarschijnlijk elke dag tegenkomen. Ze hoopte dat hij het nooit meer zou proberen en dat Diego hem genoeg had afgeschrikt, zodat hij geen poging meer zou wagen.
Langzamerhand had ze Diego aangekeken, blij dat hij met haar idee instemde. Ze dacht dat hij het zou afslaan, maar gelukkig was dat niet het geval. Ze begon zich te beseffen dat het de tweede keer was dat ze door hem was gered. Het was zeker dat als hij er niet was dat ze bij zijn baas zou zijn, óf ze zou verkracht zijn door Jack. Het idee bracht haar kippenvel, ze hoopte dat ze nooit meer in zo'n situatie zou komen. Jammer genoeg had haar kamer geen slot, anders zou ze die zeker gaan gebruiken. Ze wist niet hoe ze morgen in slaap zou kunnen vallen, waarschijnlijk zou het niet lukken. 'Yes, one night. Not more, this won't happen again', verzekerde ze hem. Blij was ze zeker dat ze niet op de vloer hoede te slapen, maar ze zou het niet erg vinden als het wel moest. Ze zou er alles aan doen om ergens anders te zijn dan haar kamer. Morgen zou ze proberen om een slot te vinden, misschien dat dat zou helpen.
Ze had hem richting zijn kamer gevolgd, waarna ze de deur achter zich sloot. De kamer werd meteen donker, maar toch kon ze net zien waar ze liep. Uitkijkend liep ze naar de andere kant van het bed, om vervolgens onder de lakens te kruipen. Het voelde raar om bij een jongen in één bed te liggen. Ze hoopte dat Diego niks zou proberen, maar ergens wist ze dat hij dat niet zou doen. Langzaam had ze zich op haar linkerzij gedraaid, tegen de rug van de jongen aankijkend. 'Diego?', fluisterde ze. 'Thank you... For today.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld