Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG Unfortunate gifts ~ speeltopic

Account verwijderd

schreef:
"Aha, Allia, zo heet die nieuwe dus." dacht Celina hardop. Blijkbaar was er nog een nieuwe aangekomen, Ryth heette hij als ze de goede naam opgepikt had uit gesprekken van sommigen hier. Maar deze Allia meid had al meer aandacht gekregen binnen een dag dan dat Celina had gekregen binnen 3 jaar. Maar ze kon dit haar niet kwalijk nemen. Zij zelf wilde natuurlijk ook niet bijna verkracht worden door een demon die zich in het lichaam van Asa bevond. Alhoewel, Asa zag er niet verkeerd uit. Maar goed, verkracht worden wilde niemand, right? Celina knikte bij het antwoord van Asa. "Ik wens je nog, ja eigenlijk wat moet ik je wensen? Beterschap dan maar?" Het was niet alsof hij ziek was, maar ergens weer wel want hij had zichzelf niet onder de controle. Maar beterschap wensen, dat klonk toch best raar? En bij zijn vraag had Ancelina haar hoofd geschud. Ze had zojuist de naam van het meisje leren kennen waardoor ze al zeker niet wist waar ze verbleef. Celina besloot om minder te praten en gewoon Asa en Drew te volgen. Misschien dat er nog wat interessants gebeurde. Een gevecht of zo? Er was vandaag al redelijk wat gebeurd in vergeleken met de stille dagen op het Golden Oak. Maar een gevecht kon daar vast toch nog wel bij? Damn, waarom wilde ze dat mensen gingen vechten zodat er sensatie was? Waarom dacht ze hieraan? Voordat ze het wist stonden ze al in de kamer van Ryth. Er was duidelijk geen gevecht op aantocht aangezien Asa zijn excuses begon aan te bieden. Vandaar dat Ancelina ongemerkt het hele gesprek kon volgen. Gauw schuilde ze achter een kast toen Ryth de andere twee wegstuurde. Iemand afluisteren was nooit goed, maar Ancelina kon het niet laten. Er was duidelijk wat tussen die twee en ze wilde weten of haar gedachtes klopten.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Allia glimlachte. Het was bijna alsof ze vrienden had, of ja, een vriend. Het fijnste vond ze nog het rustgevende gevoel dat van hem uit ging, waardoor ze wist dat hij zich ook op zijn gemak voelde. Toch wist ze dat ze nu moest oppassen. Als ze nog langer zou blijven, zou misschien iemand dadelijk niets meer kunnen horen en er was al genoeg drama geweest voor vandaag.
'Oké, zal ik dan maar vanavond of zo terug komen?' Ze twijfelde even en voegde toen nog een kleine "als dat goed is" toe.
Plotseling draaide Ryth zich om, maar Allia kon niet goed zien wat hij deed. Ze zag alleen dat hij aan iets peuteren, maar ze zag niet wat, waarna ze het geluid van plastic dacht te horen. Al was het maar heel snel. Zijn blik verraadde niets, maar ze wilde weten wat er was geweest. Ach ja, ze zou het hem wel vragen als ze terug kwam. Nu had ze gewoon een dosis slaap nodig om weer nuchter te worden. Naar de lessen gaan, had nu toch geen nut meer voor haar en ze kon eerlijk gezegd ook het niet echt opbrengen op het moment.
'Dankjewel,' zei ze tegen hem en ze voelde dat hij de waarheid sprak, waardoor ze het oprecht zei.
'Dan ga ik nu kijken of ik die wodka uit mijn systeem krijg door te slapen. Nog verdere tips?' grinnikte ze en draaide zich om naar de deur, maar keek nog even over haar schouder toen ze dat laatste vroeg.
Allia was niet echt dronken, maar aangeschoten was ze wel.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth glimlachte even naar Allia, een hand door zijn haar halend, dit keer met schone handschoenen.
'Is goed, vanavond komt wel goed uit.' Hij was eerlijk gezegd toch niet van plan om zijn kamer te verlaten tot het avondeten. Zijn ongezonde levensstijl van drank, roken, afzondering, weinig slaap en weinig eten had hem totaal in zijn macht. Het was de prijs die hij moest betalen voor een wereld van informatie die hij kon bemachtigen. Als hij zijn gave op één enkel ding zou richten, bijvoorbeeld ruimtetechniek, wie weet wat hij dan zou kunnen behalen. Maar in plaats daarvan gebruikte hij het voor van alles en nog wat, vooral zijn eigen vermaak.
'Blijf goed hydrateren, dus drink genoeg water. Wat extra vitamines binnenkrijgen is ook goed, aangezien drank veel vitamines verbruikt. Slapen werkt inderdaad goed, en zodra je wakker word moet je eigenlijk wat eten. Als je straks een kater hebt, wat zo kunnen als je drank niet gewend bent, moet je ook even wat koffie drinken, oké?' Ryth klonk serieus en een beetje bezorgd. Kijk, dat hij een fles vodka achterover kon slaan zonder er dronken van te worden, betekende niet dat iedereen dat kon. Hij werd nou eenmaal niet snel dronken, maar als hij het was hadden mensen dat ook wel door. Hij grinnikte even bij de herinnering en schudde de gedachten weg.
'In ieder geval, als er iets is of je voelt je niet lekker, mag je altijd nog even langskomen voor advies. Ik ben wel gewoon in mijn kamer te vinden.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Wat verklaart wat? Welke theorie? Die Ryth was mentaal precies niet helemaal in orde. Al kon Asa hem dat eigenlijk niet kwalijk nemen. Er waren er wel meerdere die op geestelijk vlak leden door hun gave. Toen ging hij Allia ook nog eens doordringend aankijken. Wat het ook was dat die twee hadden Asa voelde duidelijk dat hij niet langer welkom was. Misschien was het ook geen geweldig idee geweest om met een hele groep aan te kloppen. "Wel dankje dat je het zo goed oppakt, dan ga ik maar weer. Ryth aangenaam kennis met je te maken en welkom op Golden Oak trouwens." Even keek hij om zich heen of er begeleiders in de buurt waren. "Als je zin hebt we houden af en toe een drankavond met de jongens bij deze ben je van harte uitgenodigd." Moesten Drew of Kirland er problemen mee hebben dat hij hem had uitgenodigd dan konden ze nu protesteren. Ook Asa zag er niet bepaald naar uit, wat als Ryth hem ook zo zou aanstaren dat was niet alleen ongemakkelijk maar ook eng. De uitnodiging was dus meer uit beleefdheid en omdat Asa zich anders schuldig zou voelen de volgende keer dat ze samenkwamen om wat te drinken. "Als iemand me zoekt ik ben op mijn kamer." Eigenlijk zouden de lessen nu beginnen maar na wat er die ochtend allemaal was gebeurd had Asa niet bepaald zin om ze bij te wonen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew was niet bepaald super blij, toen Asa de nieuwe jongen uitnodigde voor hun drankavonden. Hij vond de jongen een beetje... hoe zou hij het zeggen? Vreemd. Niet dat het anders was dan normaal. Iedereen was hier vreemd. Toch was deze jongen vreemder dan de meesten hier. Drew wist niet welke gave hij had, maar kreeg de kriebels toen hij Allia zo aanstaarde. Zat hij nu letterlijk in haar hoofd? Hopelijk zou hij dat nooit bij hem doen. Of toch wel? Misschien kon Drew dan de oorzaak van zijn tweede persoonlijkheid ontdekken. Wat er met zijn geest gebeurde, wanneer hij zijn lichaam niet onder controle had. Of wat er nu met zijn tweede persoonlijkheid gebeurde.
Drew besloot maar even niets te zeggen over het drankavondje, al hoopte hij dat Kirland er iets op zou zeggen. “Welkom op Golden Oak” zei Drew beleefd tegen Ryth en liep vervolgens naar zijn kamer. “Ik zie jullie straks wel weer. Ik denk niet dat ik welkom ben voor de lessen, de komende paar uur” zei hij tegen Asa en Kirland. Niet na vanochtend.
Hij mocht eigenlijk niet eens zijn kamer uit, hoewel er geen bewakers meer voor stonden. Eigenlijk had Drew verwacht dat die andere bewaker wel weer voor zijn kamer zou staan, maar nee dus. Daar was Drew best blij mee.
Rustig liep hij zijn kamer in en pakte zijn laptop, die hij aanzette en muziek op deed. Muziek was bij Drew nogal een risico. Soms kon hij er te vrolijk van worden en kwam zijn tweede persoonlijkheid weer naar buiten. Ook zonder emotie was dat het geval. Daarom controleerde Drew even of zijn zonnebril wel goed op zat, voor hij op play klikte en op zijn
bed ging liggen.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Ze knikte en keek Ryth dankbaar aan voor de tips. 'Dank je, dan zie ik je vanavond wel weer,' zei ze en ze knipoogde.
Waarom. Knipoogde. Ze. Het was de drank, zeker weten. Ze wist niet dat ze er zo slecht tegen zou kunnen.
'Doei,' zei ze toen snel en snelde de deur uit naar haar eigen kamer. Dat was in ieder geval de bedoeling, maar toen ze zich omdraaide, was het kozijn van de deur dichterbij dan ze had verwacht en daar knalde Allia dus eerst nog even tegenaan.
'Sorry,' mompelde ze tegen het ding, waarna ze compleet het vertrouwen in zichzelf verloor. Ze praatte ondertussen ook al tegen levenloze dingen, wat moest er toch van haar worden. Ze zou voortaan voorzichtiger doen met drank, als die haar ooit nog aangeboden zou worden.
Ze liep naar haar eigen kamer en kwam af en toe gevaarlijk dicht in de buurt van een aantal palen en muren, maar wist zichzelf recht te houden. Voor haar gevoel had ze nog best recht gelopen.
Zodra ze in haar kamer was, pakte ze een fles en vulde die met water, die ze snel achterover sloeg. Ze had dorst gekregen. Vervolgens vulde ze hem weer en dronk er nog wat van, waarna ze hem op haar nachtkastje zette. Ook at ze nog een appel, die ze de vorige dag had meegesmokkeld van het ontbijt. Ze had hem toen niet opgegeten en was blij dat ze nu toch wat had.
Toen pakte ze haar mobiel en zette wat muziek op, waardoor ze al snel in slaap viel.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth trok een wenkbrauw op toen hij Allia zag weglopen, hoewel het meer waggelen was dan lopen, sinds ze niet echt recht kon lopen. Hij stond op en sloot de deur achter zich, eindelijk zijn kamer weer voor zichzelf hebbend, of dat dacht hij tenminste.
Hij liet zich weer op zijn bed vallen, even naar het plafond staren waarna hij weer rusteloos overeind kwam. Een luide vloek ontsnapte zijn lippen wanneer hij zijn hand tegen de muur sloeg, gevolgd door nog een vloek terwijl hij in elkaar kromp van de pijn. Hij uitte een zucht en deed voorzichtig zijn handschoenen uit, stilletjes starend naar zijn handen.
De zwarte waas, wat bijna leek op een compleet zwarte tatoeage, was al tot het midden van zijn handpalm. Een jaar daarvoor was het nog maar net begonnen bij zijn vingertoppen, en een maand terug had het nog maar net zijn knokkels bereikt. Ryth legde zijn handen op de muur, en trok ze snel terug toen hij zag dat het een zwarte vlek achterliet, alsof hij inkt op de muur gedrukt had. Snel deed hij zijn handschoenen weer aan.
Hij wist niet wat het was, en wilde het eerlijk gezegd ook niet weten. Hij was bang om erachter te komen wat er zou gebeuren als het zwarte zich over de rest van zijn lichaam zou verspreiden.
Met een sombere blik op zijn gezicht pakte hij de drankfles weer, waarna hij begon met zijn dagelijkse ritueel: het wegdrinken van de pijn.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Arthur was ook weggegaan. Het zou awkward zijn als hij als enige doodleuk in Ryth's kamer zat. Asa had Ryth uitgenodigd voor de drankavonden. Niet dat Arthur daar problemen mee had. Hij vond de jongen wat raar, maar met een flinke slok drank is iedereen toch weer anders. Eerlijk gezegd houdt Arthur veel roddels over van de drankavonden. Hij is ook heel wat van die roddels vergeten, maar sommige onthoudt hij wel. Toen Drew wegging, zei Arthur nog tegen hem: 'Okay, see you later. You are very "Lucky" they didn't lock you up or something."{insert scottish accent} Drew zou het wel snappen. Arthur wist niet waarom hij het zo leuk vond, en waarom mensen nog met hem omgingen. Arthur draaide zich om. Hij wist niet welke gezichtsuitdrukking had. Tegen Asa verontschuldigde hij zich. "Sorry voor de cola. Ik ben trouwens in de sportschool, als iemand mij ooit gaat zoeken." Arthur vertrok naar de sportzaal. Hij moest echt iets doen aan zijn conditie, dus hij was sinds anderhalve week elke dag in de sportzaal te vinden. Hij moest ook wel iemand vinden voor het bal/gala/ding. Hij kon niet weer alleen blijven, onder het nom van: Gala's zijn stom. En hij moest wel een goed lichaam hebben. Hij was een slappeling, maar daar kwam verandering in. Hij werd nu een iets mindere slappeling. Eerst liep hij naar de loopband, hopend dat hij nu wel eens tien minuten daarop kon volhouden

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Onderweg naar zijn kamer, keek Drew geschrokken op toen Arthur 'Lucky' zei. Hoe wist hij dat? Aan de andere kant was Lucky geluk, dus hoefde het niet zijn naam te betekenen. Maar wat als dat het wel deed? Hoe wist hij er dan van? Doordat Arthur altijd zijn zonnebril op had, kon Drew hem niet bevelen te vertellen wat het te betekenen had. Ook durfde Drew het niet normaal te vragen. Als het alleen gelukkig betekende, zou hij zichzelf verraden. Hij moest de jongen eens wat beter in de gaten houden. Heel veel beter. Ook moest hij oppassen wat hij tegen hem zei, maar wat als zijn andere persoonlijkheid iets zei? Daar had Drew geen controle over.
De naam Lucky had zijn hele leven al verpest. Drew wilde niet toestaan dat hij nog meer zou verpesten. Toch besloot hij er niet te veel over na te denken. Dit was vast gewoon toeval. Dat hij niet meer opgesloten zat ofzo. Dat moest het wel zijn. Z
Zuchtend staarde hij naar het plafond. Het verbaasde Drew dat hij de controle nog had over zijn eigen lichaam had. Meestal als het woord Lucky gezegd werd, verloor hij zijn controle.
Het was een record voor Drew dat hij twee keer zijn controle bewaarde. Eerst met die begeleider en toen met Arthur. Hij was behoorlijk trots daarop, ook al had hij niets om trots op te worden. Vandaag was het gelukt om twee keer zichzelf te beheersen, maar wat zou er morgen gebeuren tenslotte?

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Allia werd langzaam wakker en wreef in haar ogen en rechtop ging zitten. Haar hoofd bonkte en ze kreunde, waarna ze zich weer terug liet vallen op haar zachte, witte kussen.
Toen ze zich de afspraak met Ryth herinnerde, keek ze vlug op de wekker naast haar bed en ze zuchtte. De verlichte cijfers gaven aan dat het ondertussen al avond was geworden, het was 18:53. Dat betekende dat ze straks ook weer moest gaan eten. Ze zuchtte nogmaals. Ze had echt geen honger, maar ze had wel behoefte aan antwoorden. Ze zou gewoon naar Ryth gaan en het eten overslaan vanavond.
Misschien zou het Elisa en Sylvana -de twee begeleiders die haar altijd het best in de gaten hielden- vandaag niet opvallen als ze niet kwam eten.
Ze kwam overeind en negeerde het doffe gebonk van haar hoofd, waarna ze nog wat water dronk.
Ze zorgde ervoor dat haar make-up en haar weer acceptabel zat, wat een paar minuten geleden niet zo was geweest en trok haar shirt recht, waarna ze de gang opstapte en naar de kamer van Ryth wandelde. Ze hoopte maar dat hij, zoals hij gezegd had, echt op zijn kamer zou zijn. Ze wilde hem niet de hele avond gaan stalken.
Toen ze er was klopte ze aan, waarna ze een keer over haar nog altijd bonzende hoofd wreef.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Asa plofte op zijn bed en sloot zijn ogen. Een dutje was nu meer dan welkom al snel viel hij in slaap.
"Asa, Asaaa, wakker worden" zei een zachte stem. Verbaasd ontwaakte hij en staarde in twee felgele ogen die veel te dicht in zijn persoonlijke ruimte hingen. Hij schrok op wat voor gegiechel zorgde uit de mond die bij deze twee ogen hoorde. "Sitri als de jongen wilt slapen laat je hem slapen." Een geërgerde stem stem klonk vanuit de hoek van zijn kamer. "Maar Lilith het is zolang geleden dat we hem een bezoekje hebben gebracht en ik keek er zo naar uit hem nog eens te zien."
"Inderdaad ik was toch ook weer niet zo moe." zei Asa.
"Leugens" in een flarde van een seconde stond Lilith bij hem, nam zijn hoofd vast en bekeek het aandachtig. "Met zo'n wallen kun je onmogelijk je kamer verlaten en dan heb ik het nog niet gehad over je haar en die toestand in je kleerkast. Het was inderdaad nog eens hoog tijd dat we langskwamen."
Niet alle demonen die Asa in zijn leven tegenkwam wouden per se bezit nemen van zijn lichaam. Sitri en Lilith nu zijn familie hem in de steek had gelaten kon hij Lilith het best als zijn moeder beschouwen en Sitri als een irritante oudere zus. Het voordeel was dat ze beiden ook nogal belangrijke figuren waren binnen de demonenwereld daarom dat een simpele uitdrijving hen niet tegenhield.
"Nee het is zelf heel goed dat ik jullie nog eens zie, want Sitri één van je dienaren heeft me zeg maar vandaag gebruikt en het was niet bepaald aangenaam." Sitri was de personificatie van lust daarom nam Asa aan dat de demon in de bib bij haar hoorde.
"Ach arme Asa. Je begrijpt toch dat ik ze onmogelijk allemaal in bedwang kan houden. Soms willen ze gewoon een beetje plezier maken en wie ben ik om hen tegen te houden." Ze mochten dan wel aardig tegen hem doen hen een gunst vragen was net iets te veel van het goede. "Waar wij voor kwamen was voor het winterbal." onderbrak Lilith hen. "Dat komt er bijna aan en zo te zien heb je nog niet eens fatsoenlijke kleding om aan te trekken. Hopelijk heb je al iemand gevraagd want we willen niet dat je daar in je eentje komt aanmodderen."
"Om eerlijk te zijn weet ik niet eens of ik ga gaan." Beiden keken ze hem geschokt aan.
"Asa Benjamin Ford jij gaat naar het winterbal of ik breek mijn belofte neem je lichaam over en sleep je ernaartoe." Asa begreep echt niet waarom ze het zo belangrijk vonden dat hij er heen ging maar als het hem tevreden hield.
"Oeh ik weet wie je moet meevragen die nieuwe jongen." zei Sitri die languit op zijn bed was gaan liggen en haar hoofd op haar ellebogen liet steunen. Lilith lachte. "Nee nee Asa gaat sowieso Drew meevragen ze kennen elkaar al veel langer en passen veel beter bij elkaar."
"Dat is juist het probleem ze zijn al te lang vrienden, maar die nieuwe jongen, die Ryth. Neem het van mij aan als jij je eerste keer memorabel wilt maken zorg je beter dat het met hem is en niet met doorsnee Drew. Ik bedoel de seks zal niet slecht zijn waarschijnlijk nog wat knuffelen en praten erna maar als je echt vuurwerk wilt moet je is Ryth de juiste persoon."
Asa's hoofd was zo rood als een tomaat. "Ik bepaal zelf wel wie ik meevraag" stotterde hij.
"Oh Asa wat ben je schattig als je verlegen bent." Sitri tikte met haar vinger op zijn neus. "Jammergenoeg hebben wij nog genoeg werk te doen. Wanneer was het dat je je outfit ging uitkiezen?"
"Morgen denk ik. Er is een excursie ik neem aan dat ze ons wel laten shoppen."
"Wel dan zien we je morgen want zo'n cruciale keuze kunnen we niet alleen aan jou overlaten." Ze drukten hem beide nog een vluchtige kus op de wang en verdwenen weer. Toen hij op de klok keek was het al 18:53. De tijd ging vlugger dan hij dacht. Hij keek in de spiegel nog altijd stond er een felle blos op zijn wangen. Hopelijk zou die verdwenen zijn wanneer hij de eetzaal bereikte. Man, hij zou zowel Drew als Ryth niet meer kunnen aankijken zonder dat de woorden van Sitri door zijn hoofd spookten.

Sitri:

Lilith:

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth prikte een beetje lusteloos in zijn eten, starend naar de vork.
De drank had eigenlijk wel de meeste pijn weggenomen, vooral de pijn in zijn vingers, maar zorgden er ook voor dat hij iets minder helder was, en misschien een tikkeltje verwarder overkwam. Het interesseerde hem eigenlijk ook niet zo veel. Voor hem was het makkelijker om geen vrienden te maken, aangezien hij meestal na een tijdje de namen toch niet meer kon onthouden. Hij had zijn normale regel over het ontwijken van sociaal contact al redelijk gebroken door een soort van aparte kennis/vriendschap te sluiten met Allia, of hoe je het ook wilde noemen als je met toestemming in iemands hoofd mocht kruipen, en je diegene drank aanbood.
Het kwam er in ieder geval op neer dat hij in een redelijk goed humeur was, want wie word er nou niet vrolijk van drank? Vooral na twee en een halve fles vodka.
En dus zat hij daar, alleen aan een tafel, al tien minuten naar zijn eten te staren zonder een hap te nemen. Hij was het eigenlijk ook niet van plan, hij at sowieso nauwelijks. Hij vergat het gewoon, of had er geen zin in. Hetzelfde ging voor slapen, hoewel dat iets gevoeliger lag. Hij wilde niet slapen omdat in zijn dromen de nare herinneringen kwamen, de trauma's die hij bij andere mensen had gezien, of misschien waren het zijn eigen trauma's: hij kon het niet zeker weten. Hij uitte een zucht en leunde naar achteren, de vork viel naast zijn bord. Hij stond op en was van plan om weer weg te gaan, het had toch geen zin. Hij kon beter weer op zijn kamer gaan zitten, een peukje roken en de herinnering van Allia terugkijken, iets wat hij die avond al vier keer had gedaan. Het was lastig, omdat het op een gegeven moment pijn was gaan doen om hem te bekijken, alsof die stem die hij telkens hoorde door had dat hij nog steeds zich mengde met de herinnering, en alsof datgene hem probeerde tegen te houden. De zwarte waas op zijn handen was in die paar uurtjes twee centimeter gegroeid, iets wat een angstaanjagend snelle sprong was.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Zonder dat Drew het doorhad, was hij door de muziek in slaap gevallen en werd pas een paar uur later wakker. Zijn zonnebril stond toen schuin op zijn hoofd, maar bedekte nog steeds zijn ogen. De kamer was inmiddels donker geworden, waardoor hij amper wat zag. Alleen de cijfers op zijn digitale wekker kon hij een beetje fatsoenlijk zien, als hij zich een beetje zou inspannen. Zijn digitale wekker stond op 18.30, wat betekende dat het bijna tijd was voor het avondeten. Voor de vroege vogels was het inmiddels al tijd voor het avondeten, maar Drew at altijd een beetje later. Zodat de rest de tijd kreeg om weg te gaan, mochten ze het willen. Dan was de kans het kleinste dat Drew kwaad zou worden of zoiets.
Rustig stond Drew op en zette zijn zonnebril af, zodat hij wat meer kon zien. Hij deed de lamp van zijn kamer aan en de muziek van zijn laptop uit. Vervolgens liep hij naar de spiegel en deed zijn haar een beetje in model. Zijn zonnebril hing hij weer aan de kraag van zijn shirt, toen het inmiddels 19.00 uur was.
Terwijl Drew de kamer uitliep, deed hij nog even snel de lamp in zijn kamer uit. Hij vroeg zich af wat ze nu te eten zouden krijgen en of hij nog mee mocht op excursie en naar het bal. Waarschijnlijk wel, anders was dat nu vast wel tegen hem gezegd. Ze deden altijd voorzichtig met Asa, hem en een aantal andere met gevaarlijke gaven. Ze waren bang dat ze meer problemen zouden krijgen als ze hun dingen zouden verbieden dan als ze het niet deden. In sommige gevallen was dat ook wel waar.
Eenmaal in de eetzaal aangekomen, zag hij Asa alweer zitten. Rustig liep Drew naar hem toe en ging bij hem zitten. "Hey" zei Drew zachtjes en keek op toen er wat te eten voor hem werd gezet. Niet waar hij op gehoopt had, maar beter dan niets. "Heb jij nog problemen gekregen met wat er in de bieb gebeurt is?" vroeg Drew, om toch ergens over te praten. Man, wat was Drew slecht in beginonderwerpen in gesprekken. Zelfs bij zijn vrienden.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth's ogen vielen op Asa en die andere jongen, zonnebril-gozer. Hij gaf het niet graag toe, maar hij was geïnteresseerd in Asa. Hoewel, meer in de gedachtes en herinneringen van Asa, om eerlijk te zijn. Ondanks dat Ryth wist dat hij een risico liep, vooral met die zwarte waas die zo snel vooruit sprong, kon hij het niet laten. Hij wilde weten wat er rondging in de gedachtegang van Asa, en daarom deed hij iets heel erg onfatsoenrijks. Hij hoefde geen oogcontact om zijn gave te gebruiken, zolang hij zich maar in een bepaalde straal van het doelwit bevond. Asa was dichtbij genoeg om even...
Voordat hij het wist stond Ryth in de gedachtegang van Asa, praktisch naar binnen gezogen wegens zijn verlagen en nieuwsgierigheid. Hij keek rond, voorzichtig, en liet zijn handen over een paar deuren glijden zonder dezen te openen. Zijn aandacht werd getrokken door een bepaalde deur, en hij openende hem voorzichtig, en deed een stille stap naar binnen.
"Asa Benjamin Ford jij gaat naar het winterbal of ik breek mijn belofte neem je lichaam over en sleep je ernaartoe." Zei een stem, en Ryth keek gefascineerd naar de twee onmenselijke figuren in de kamer, wat waarschijnlijk Asa's kamer in dit gebouw was. Ryth voelde de gedachtes en emoties die Asa had, en de andere twee dingen. Hij hoorde hun namen en gesprekken door de ruimte weergalmen, samen met een overweldigend gevoel van lust wat hij niet kon plaatsen, en dus maar bij de herinnering schoof, want het zou Ryth verbazen als het zijn eigen gevoel was.
"Oeh ik weet wie je moet meevragen die nieuwe jongen." Een roze, heksachtige vrouw lag op Asa's bed. Nee, geen heks...
'Demon.' Zei Ryth, zijn ogen schoten open en hij was weer in de normale wereld, nog steeds staande bij zijn tafel. Hij voelde zich niet onverklaarbaar leeg, wat betekende dat hij deze keer geen herinneringen was kwijtgeraakt. Hij keek op, richting Asa en glimlachte.
'Demonen, eh? Interessant.' Mompelde hij terwijl hij langs de tafel van Asa liep, richting de uitgang van de zaal. Hij wist dat Asa hem waarschijnlijk kon horen. 'En ik mag die Sitri wel.'

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Allia zuchtte toen er niet open werd gedaan. Hij zou wel aan het eten zijn.
Toch had ze geen zin in de drukte van de eetzaal en dus maakte ze rechtsomkeert om vervolgens voor de tweede keer die dag tegen iemand aan te knallen en ook nog eens, alsof het niet erger kon, op de grond te vallen.
Het ging echt perfect die dag.
Ze dacht na over of ze niet gewoon in haar bed zou gaan liggen en morgen pas weer op zou staan. Hopelijk zou morgen een betere dag.
Ze krabbelde onhandig overeind en veegde wat stof van haar kont af.
'Sorry,' mompelde ze en keek op naar de persoon voor haar. Het meisje keek haar vreemd aan en Allia wilde al doorlopen toen ze zich bedacht dat ze haar niet kende.
'Hoe heet jij?' vroeg Allia aan het lange meisje. 'Ik ben hier nog niet zo lang, maar ik geloof dat ik jou wel ooit gezien heb, maar ik weet je naam niet.'
Toen besefte ze dat het waarschijnlijk heel stom klonk en dus stamelde ze een sorry. 'Dat klonk vreemd, zo bedoelde ik het niet,' mompelde ze er achter aan.
Per-fect. Waarom ze zich die dag zo voor schut aan het zetten was, wist ze niet, maar ze had er meer dan genoeg van. Waarom wilden haar hersenen en haar lijf niet gewoon voor een keertje samen werken. Een keer maar, dat was alles wat ze van hen vroeg.
Ze wist dat het niet echt mogelijk voor haar was. Ze was vroeger al altijd het meisje geweest dat altijd open knieën had gehad van het vallen en ze werd als laatst gekozen met gym, omdat ze "de bal toch altijd miste", zoals Seva Marts dat altijd zo lekker hard door de zaal kon schreeuwen als ze inderdaad de bal weer eens aan haar voorbij liet gaan om haar hoofd te beschermen. Het was gewoon een reflex om van de bal af te stappen dan er naartoe.
En zo had ze nog wel meerdere afwijkingen, zoals dus tegen alles en iedereen aanlopen. Iets wat haar wel eens in de problemen had gebracht en ook vreemde situaties had laten ontstaan.
Zoals deze. En nu had ze haar mond ook niet kunnen houden, dus stond ze nog erger voor aap.
Goede zet, A.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld