Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG ~ Vampire
TaylorSwift333
Landelijke ster



"Wel, dat was me iets..." dacht Ryan met de bedoeling dat zij het zou horen. Zijn lach verdween geleidelijk aan. "En een proficiat van mijn kant lijkt me nogal op zijn plaats nu.Kijk aan je linkerkant." dacht hij , ook met de bedoeling dat Laurel het zou horen. Een leuk cool ding is dat hij op twee plaatsen gelijk kan zijn.
Dauntless
Wereldberoemd



Aurelia had zich in de rozentuin verstopt en was op de grond gaan zitten. Ze had nooit nagedacht over trouwen, waarom had haar vader hier niets over gezegd dan had ze die jongen daar niet zo moeten achterlaten. Ze keek naar links toen ze Ryans stem hoorde. "Ow ja ik was je al bijna weer vergeten, wat doe je trouwens hier me nog een beetje meer achtervolgen" zei ze geërgerd, het werd haar gewoon allemaal een beetje teveel.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Ryan:
"Nee ik wist nog niet eens dat je hier naartoe ging komen, ik wou gewoon zelf een verzetje , als je het persé weten wil. Ik ... Laat maar, ik ga het niet nog ingewikkelder maken, en wat ben je van plan met hem?" vroeg ik. Eigenlijk was ik voor de eerste keer wel bezorgd om haar, ze zag er eigenlijk moe uit, en waarom wist ik niet.
Dauntless
Wereldberoemd



Ze haalde haar schouders op. "Wat kan ik doen, mijn vader heeft het huwelijk goed gekeurd, dus zal ik met hem trouwen of ik nu wil of niet." Er klonk geluid, iemand die naar hen toekwam. "Snel verstop je" zei Aurelia terwijl ze Alexander naar haar zag zoeken. "Hier ben je" zei hij lichtjes bezorgd en knielde naast haar neer. "Het spijt me echt enorm, het kwam gewoon erg onverwacht als mijn vader het me maar had gezegd..." Legde Aurelia uit maar Alexander knikte begrijpend. "Het is niks hoor, ik denk ook wel dat ik zo zou reageren als ik plots met een wildvreemde zou moeten trouwen" zei hij en grijnsde terwijl hij naast haar ging zitten.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Ryan verstopte zich snel en die Alexander knielde naast haar neer. Wat kon Ryan nu doen om haar te helpen. Hij was een vampier en dus ook niet geacht in te zitten met menselijke 'wezens'. Maar dit keer zat hij wel met haar in. 'Wat zegt je hart Aurelia?" Zei hij in gedachten tegen haar. Niet dat hij kon weten wat zijn hart kon zeggen aangezien die niet meer klopte en hij technisch gezien dood was, omgekomen in een gevecht met iemand die op dat moment veel sterker leek maar eigenlijk een vampier was. Hij wist het even niet meer. Hij maakte zichzelf onzichtbaar zodat hij uit zijn schuilplaats kon komen.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Dauntless?
Dauntless
Wereldberoemd



'Wat zegt je hart, jij hebt makkelijk praten jou hart klopt niet eens, daarbij als mijn vader het zo besloten heeft kan ik er niets tegen doen.' siste ze in gedachte terug. Het was zo al moeilijk genoeg voor haar en dan moest Ryan zich ook nog eens gaan mengen. "Ik weet dat de bruiloft toch al gepland wordt en zo, maar ik zou ook nog wel van jou willen horen wat je er van denkt, maar ik begrijp dat je er even over wilt nadenken. Dus spreken we anders hier over drie dagen af, dezelfde tijd." Aurelia knikte. "Drie dagen lijkt me wel genoeg om erover na te denken."
"Ok en dan nu terug naar het feest voor mensen verkeerde dingen gaan denken" 
Aurelia kon een glimlach toch niet onderdrukken, zo erg leek Alexander op het eerste zicht nog niet.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Die had ik zien aankomen. Laurel was niet een van de gemakkelijkste en ik ging terug in mijn eigen op het feest waar blijkbaar net een wals gedaan werd. "Wat is er, je lijkt zo bezorgd?" Zei het meisje nu en ik schudde mijn hoofd. "Er is niets." Zei ik nu . Toen de dans gedaan was zei ze:" Ik weet wat je bent." Ik moest lachen... "Zo, dus dan ben jij slim, maar niet slim genoeg." Zei ik. Ik liet haar in mijn ogen kijken en zei : "Het enige wat jij nog zal weten is dat ik gewoon een mens ben zoals jij." Ze knikte en ik glimlachte naar haar . Ik hoorde dat Laurel aan kwam maar keek niet meer om. Ik rook plots de geur van het meisje te sterk en zei "Sorry, ik moet weg." Ik vertrok zonder verder nog iets te zeggen. Ik kwam nog even langs Laurel voorbij maar hoopte dat ze me niet gezien had.
TaylorSwift333
Landelijke ster



dauntless? :)
Dauntless
Wereldberoemd



Alexander begeleidde haar terug naar binnen. Ze scande de zaal op zoek naar Ryan maar kon hem nergens vinden. Net op het laatste zag ze hem de zaal verlaten. Om de een of andere vreemde reden werd haar nieuwsgierigheid gewekt. De dans was net op zijn einde. "Eeuhm ik moet even iemand gaan zoeken." zei ze tegen Alexander en liep snel in dezelfde richting als ze Ryan had zien weggaan. Ze bleef wel op afstand en uit de wind zodat hij hopelijk haar geur niet kon opvangen.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Ik was ergens tegen een muur gestopt, de geur van bloed was nu al ver weg. Plots hoorde ik een hartslag die me lichtjes bekend voorkwam. Hopelijk vond ze me niet, ik begon dorst te krijgen door het feest. Ik keek even om en zag haar in de verte. Ik bleef gewoon staan en zond al helemaal geen gedachten uit, ik was haar namelijk geen verklaring verschuldigt van waarom ik weg was gelopen. Als ze kwam was dat dus omdat zij dat wou. Ik snapte mensen soms echt niet, maar hier kon ik nog geen oordeel over vellen. Ik had ook nog wel net gehoord dat ze zei dat ze iemand ging zoeken , maar op dit moment hoopte ik maar dat ze mij niet zocht.
Dauntless
Wereldberoemd



Aurelia keek om zich heen maar geen Ryan te bekennen. Buiten haar was er niemand, dus besloot ze zijn naam te roepen. "Ryan" geen reactie. 'Hij is een vampier, als hij niet gezien wou worden gebruikte hij wel een van zijn speciale vampierkrachten zodat hij niet gezien wilde worden' dacht ze bij zichzelf. Ze zou zichzelf dus ook veel werk besparen door het gewoon nu op te geven en terug te gaan. Nog een laatste keer keek ze achterom en zoals ze al verwachtte was er nog altijd niks of niemand. 
Dan kon ze maar beter teruggaan, want zo veilig was het nu ook weer niet om s'nachts alleen rond te lopen.
TaylorSwift333
Landelijke ster



"Naar mij zoeken is niet meteen het slimste wat je kan doen." Zei ik toen en ik zag haar nu omkijken. Ik kwam tevoorschijnden stond meteen recht voor haar. "Waarom kwam je achter me aan, ik dacht dat je juist wou dat ik jou met rust liet en nu kom jij achter mij aan? Ik moet zeggen dat ik dat gedeelte niet helemaal snap. Wat is er Aurelia?" Vroeg ik nu en ik keek haar doordringend aan. Ik wist echt even niet wat ik moest denken. Ik ging gewoon weg om van de geur van bloed weg te kunnen. Dit hielp niet echt daarbij. Maar haar weg sturen zou ik ook niet kunnen.
Dauntless
Wereldberoemd



Aurelia had even tijd nodig om een fatsoenlijk antwoord in haar hoofd te formuleren voor ze het zei. "Wel. Je vertrok opeen zo snel en zag er zeg maar vreemd uit, niet jezelf." zei ze twijfelend op zoek naar een beter woord voor vreemd, maar het niet vindend. "Het leek wel of je boos op me was en aangezien ik over drie dagen waarschijnlijk trouw en ik weet niet waar ga wonen, wou ik ervoor zorgen dat we afscheid namen zonder ruzie." Legde ze uit. Na het huwelijk zou ze bij Alexander gaan wonen en hij had haar nog niet gezegd waar dat was. 
TaylorSwift333
Landelijke ster



"Aurelia, ik ben niet boos op jou. Waarom zou ik boos op jou moeten zijn? Ik zou nooit afscheid van je nemen met ruzie. Waarover zouden we ruzie moeten hebben?" Zei ik nu maar ik voelde dat iets wat ze zei me geraakt had en dat dat niet goed voelde, maar wat het was wist ik niet. "En trouwens, jij weet het misschien niet, maar vampiers als ik wel. Waarom vind je het zo belangrijk om afscheid te nemen als je ervoor zei dat ik je met rust moest laten is dit toch geen probleem." Zei ik er nu nog achteraan. Ze maakte me verward. "Jij gaat trouwen, daar moet je aan denken, en niet hoe we afscheid nemen." Zei ik nu. Ik denk dat ik wist wat er was dat me raakte.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste