Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG Unfortunate gifts ~ speeltopic

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Toen Asa de kantine binnenkwam was Ryth al aanwezig. Dit was goed want dan kon hij zo ver mogelijk bij hem uit de buurt gaan zitten. Het probleem was dat Drew er nog niet was. Hij kwam wel vaker pas later eten. Toen Asa hem de eetzaal zag binnenwandelen herhaalde hij keer op keer in zijn hoofd dat hij normaal moest doen.
"Problemen? Nee niet dat ik weet. Er is toch niemand me komen zeggen dat ik in de problemen zat dus neem ik aan dat er geen problemen zijn." Hij was duidelijk zenuwachtig. Op commando normaal doen was duidelijk niet zijn grootste talent. Om het allemaal nog wat erger te maken liep Ryth net op dat moment langs zijn tafel. Hij kreeg praktisch een hartaanval toen hij hem de naam Sitri hoorde uitspreken. Dat hij het wist van die demonen was ook vreemd, maar dat wisten wel meer mensen. Sitri en Lilith had hij heel zijn leven geheim gehouden zelfs voor vrienden zoals Drew. Asa draaide zich om en pakte zijn pols vast. "Hoe ken je die naam?" vroeg hij stilletjes zodat de rest van de eetzaal hem niet zou horen. Toen pas besefte hij dat hij lichamelijk contact met hem maakte. Voor velen stelde het aanraken van een pols niet veel voor, maar voor Asa was het al tien stappen te ver. Snel liet hij Ryths pols los. Straks zou hij een hartig woordje met die demon voeren.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth trok een wenkbrauw op, zijn hand terugtrekkend. Het was niet dat hij lichamelijk contact niet prettig vond, of vies was van andere jongens, maar hij was even bang geweest dat Asa zijn handschoen per ongelijk zou kunnen aftrekken. Ryth keek even naar zijn hand en pols, de handschoen, deed de handschoen weer goed en keek toen nogmaals naar Asa.
Hij kon het niet laten en boog een beetje naar voren, de jongen een kleine knipoog gevend. Het kon komen omdat hij had lopen zuipen als een malloot, of omdat hij de jongen wel schattig vond, de zenuwachtige manier waarop hij daar zat.
'Het spijt me, ik ben een beetje onbeschoft geweest. Ik vond je interessant, dus ik ben even in je hoofd gekropen.' Zei hij zachtjes, wetende dat Asa het kon horen. 'Zal ik de volgende keer eerst een drankje voor je kopen?'
Ryth was niet van plan om dit gesprek door te zetten in de eetzaal, aangezien het niet echt een normaal gesprek was. Hij leunde weer naar achteren en glimlachte zachtjes, zijn hand opstekend als een afscheid terwijl hij weer verder liep.
Het was simpel: Als de jongen meer wilde weten, dan volgde hij wel. En anders deed hij dat maar niet, wat zou betekenen dat Ryth in alle rust weer even op zijn kamer kon zitten. Het maakte hem ook niet veel uit, Ryth was wel in zijn nopjes.
Na al die jaren, waarvan hij zich het meeste al niet meer kon herinneren, had hij eindelijk weer vermaak. Hij had interessante mensen gevonden, en zijn ogen glinsterden enthousiast.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Arthur
De dag was echt belachelijk snel gegaan. Het hielp ook niet mee dat hij vijf afleveringen van een serie en tien anime-afleveringen had gekeken, en dat hij hard had gesport, en twee uur Skyrim had gespeeld. Oke, deze dag was behoorlijk nutteloos geweest. Arthur kreeg honger, en liep dus de kantine binnen. Ik heb hard gesport, en veel gepiratet, dus ik heb nu wel een broodje kroket met mosterd verdiend. Arthur heeft dus een broodje kroket gekregen. Totaal onverantwoord, omdat hij af wilde vallen voor het winterbal. Hij moest wel iemand vinden. Arthur zette zijn zonnebril recht (want dat is zijn tic) en liep naar Asa. Hij ging gewoon bij hem zitten. Hij vroeg het niet meer, zo aardig was hij nog wel. "Hoi, wie moet ik vragen voor het winterbal?" Jongens moesten nou eenmaal meisjes uitvragen. Stomme regel. Hij kon goed met meisjes overweg, maar hij kon niemand uitvragen. Dat was toch iets anders. Hij gruwelde ervan. Arthur Kirkland hoopte dat Asa tenminste wel iemand wist.

Account verwijderd

schreef:
Allia had toch blijkbaar niet besloten om te blijven bij Ryth. Ancelina kon op dat moment ook niet weg komen aangezien hij anders zou merken dat zij zich verscholen had achter zijn kast. En tot de teleurstelling van Ancelina bleef Ryth in zij kamer. Maar ze kwam iets te zien waarvan ze nooit gedacht had dat ze het zou zien. Een grote inktvlek was op zijn hand. Droeg hij daarom altijd die rare handschoenen? Maar wat hield die inktvlek dan in, was het iets ergs? En het ergste was ook nog wel dat Celina zag dat hij pijn zat te lijden maar niets kon doen aangezien hij haar anders zou betrappen. Vandaar dat ze haar adem zo veel mogelijk in probeerde te houden en begon te wachten op het moment dat ze weg kon. Ze vond het zo verschrikkelijk zielig voor hem, ze wilde wat doen, maar durfde niet om toe te geven dat ze haar neus in andermans zaken wilde gaan steken. Hij greep naar alcohol, was dit zijn manier van het verzachten van de pijn? Blijkbaar wel, want hij kwam tot rust na minimaal 2 flessen alcohol naar binnen gewerkt te hebben.
Na ongeveer een uur kon Celina eindelijk haar verstop plek verlaten omdat Ryth zijn kamer had verlaten om naar de eetzaal te gaan. Celina's maag begon ook al wat geluiden te maken waardoor zij er ook meteen heen ging. Op haar kamer was sowieso weinig te doen en aangezien ze al redelijk weinig gegeten had deze ochtend was een stevige lunch een betere plan. Ze kwam heelhuids aan in de eetzaal maar voordat ze richting de broodjes kon lopen stootte een meisje tegen haar aan waarna ze meteen op de grond viel. Ze herkende het meisje. Allia, die nieuweling was het toch? Celina trok geamuseerd haar wenkbrauwen op en keek het meisje aan terwijl haar handen in de zakken van haar joggingsbroek rustten. "Ancelina, maar je mag me Celina noemen. Allia was het toch? Die nieuweling die bijna in de bibliotheek.. Ach je weet wat ik bedoel!" Misschien was het geen slim plan om slechte gebeurtenissen op te halen, maar eerlijk. Door dat incident leerde Celina haar naam kennen.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
'Ja dat ben ik,' antwoordde Allia beschaamd. Ze wist ook maar al te goed wat Ancelina had willen zeggen en daardoor huiverde ze eventjes. 'Je mag me ook Lia noemen,' zei ze daarna. Die naam had ze al heel lang niet meer gebruikt, maar zeggen dat mensen haar Lia mochten noemen, zodra zij ook zeiden dat ze hen anders mocht noemen, was kennelijk nog altijd een van haar vele reflexen.
'Ben je ook op weg naar het eten? vroeg Celina en Allia schudde haar hoofd.
'Nee, ik heb geen honger,' antwoordde ze, waarna haar buik protesteerde door een rommelend geluid te produceren. Ze zuchtte een keer. Wat was het toch met haar lichaam dat haar altijd tegenwerkte. En dan vooral vandaag.
Celina keek haar aan met opgetrokken wenkbrauwen, waardoor Allia een keer ongemakkelijk lachte en over haar buik wreef. 'misschien is eten niet een heel slecht plan,' zuchtte ze toen en glimlachte nog een keer beschaamd.
'Is het goed als ik met je mee loop?' vroeg Allia en ze keek Celina aan. Ze wist dat niet iedereen het kon waarderen als je ineens met ze meeliep. Meestal was zij zo'n persoon. Daarom vroeg ze het maar even, ondanks dat ze dan ook wel eens rollende ogen kon verwachten.
Ze vroeg zich af of ze Ryth moest laten weten dat ze geweest was of dat hij zich dan aan haar zou gaan ergeren. Ze kwam dan misschien heel aanhankelijk over. Ze haalde haar schouders denkbeeldig even op. Wat zou het.
'Wacht heel even,' zei ze tegen Celina en ze haalde uit haar achterzak een klein blokje met plakkend papier en een minuscule pen. Ze ging nergens heen zonder pen en papier, ook al was het nog maar zo klein.

"Je was er niet, ik kom straks wel terug. -Allia (voor het geval dat je het weer vergeten bent: ik ben iemand waarmee je vanmiddag hebt gepraat en je hebt iets in mijn hoofd bekeken wat we zouden bespreken)"

Ze vouwde het plakrandje om zodat ze het gewoon onder de deur door kon schuiven en vouwde het papier een keer dubbel en zette zijn naam er op.
Goed genoeg, vond ze, waarna ze haar spullen terug deed, het ding onder de deur door schoof en zich weer naar Celina draaide.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ryths adem rook verdacht veel naar alcohol, dat was hetgene waar Asa op probeerde te focussen want op dit moment zat hij echt te veel in zijn persoonlijke ruimte. (Asa's persoonlijke ruimte is waarschijnlijk net iets ruimer dan die van de gemiddelde persoon). Langzaamaan werd alles duidelijk. Dus hij had ongevraagd in zijn hoofd zitten rondneuzen. Hoeveel van de conversatie zou hij opgevangen hebben. Hij hoopte niet meer dan haar naam. Wel wou hij daar achter komen dan zou hij het hem persoonlijk moeten gaan vragen en dan kon hij ook duidelijk maken dat hij het niet bepaald fijn vond dat er in zijn hoofd gekeken werd.
"Heeft de paal al een date dan?" Eigenlijk was Asa niet echt in de mood voor paalgrapjes, maar deze kon hij onmogelijk laten schieten. "Nee, serieus, misschien kun je Allia, dat nieuwe meisje meevragen, alhoewel zij en Ryth komen ook wel goed overeen dus misschien vraagt hij haar wel. Je zou Ancelina misschien kunnen proberen? Hoe dan ook er is even iemand waar ik een hartig woordje mee moet spreken." Asa stond zelfverzekerd op, toch waren zijn wangen nog altijd gloeiend rood. Vol zelfvertrouwen wandelde hij naar Ryths kamer. Het was pas toen hij had aangeklopt dat de moed hem in de schoenen zonk en de zenuwen bezit van hem namen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew schoot in de lach toen Asa zo zenuwachtig begon te ratelen. “Oké, wat is er aan de hand?” vroeg hij. Nog een negatief karaktertrekje van Drew was dat hij altijd begon te lachen, als anderen zenuwachtig waren. Ook als hij zelf zenuwachtig was, kon hij lachen. Misschien had dat ook wel met zijn tweede persoonlijkheid te maken, dat wist hij niet.
Even fronste Drew zijn voorhoofd, toen Ryth de naam Sitri noemde. Wie was Sitri? Ervoor meende Drew dat Ryth het woord demon hoorde. Zou Asa weer overgenomen zijn geweest door een demon. Voor wat Drew wist, had Asa nooit de naam van een Demon gebruikt. Hij had wel eens per ongeluk laten vallen dat hij met een aantal demonen bevriend was, maar nooit echt gedetaileerd. “Wie is Sitri?” vroeg Drew daarom maar, aangezien hij toch wel nieuwsgierig was en Asa opeens heel vreemd deed. Zo geschokt.
Toen Asa wegliep, achter Ryth aan, besloot Drew hem achterna te gaan. Als Asa het niet wilde, kon hij hem altijd wegsturen. Toch was Drew nu best nieuwsgierig. Hij wilde weten wie die Sitri was en waarom Ryth er eerder vanaf wist dan hij. Dew kende Asa tenslotte al veel langer dan Ryth. Ryth was hier net een dag. Het was niet dat Drew letterlijk alles aan Asa vertelde. Hoe zijn ouders bijvoorbeeld waren gestorven, wist Asa niet. Wel dat ze gestorven waren en dat Drew een aantal pleegbroertjes en zusjes had laten vermoorden, maar niet hoe zijn ouders gestorven waren. Asa had er ook nooit naar gevraagd, anders zou Drew het wel eerlijk zeggen. Hij wilde er alleen zo min mogelijk aan herinnerd worden. Snel liep Drew achter Asa aan, naar Ryth zijn kamer. “Gaat het wel?” vroeg Drew. Tijdens het lopen leek Asa zo zelfverzekerd, maar nu was het net alsof de moed hem in zijn schoenen zonk.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ryth was weer terug gegaan naar zijn kamer, en had net genoeg tijd gehad om een nieuwe drankfles te openen en te zien hoe de inktvlek op de muur zelfs was gegroeid. Hij deed voorzichtig één van zijn handschoenen uit, fronsend toen hij duidelijk zag dat het een beetje verder was gekropen. Het bewoog en groeide veel te snel, had het te maken met deze nieuwe omgeving? Er gingen duizenden vragen door zijn hoofd had, maar voordat hij er even rustig over na kon denken, hoorde hij al iemand op de deur kloppen. Waarschijnlijk Asa, of misschien Allia, aangezien hij een briefje van haar op de grond had gevonden. Hij zuchtte en opende de deur, met de drankfles in zijn hand stond hij in de deur opening. Zijn ogen gleden van Asa en Drew naar de deurklink, die nu zwart was. Fuck, hij was vergeten zijn handschoen weer aan te doen. Onder luid gevloek zette hij de fles neer en pakte hij zijn handschoen, waarna hij hem snel aandeed.
'Ik heb het gevoel dat mijn kamer vandaag een beetje de place-to-be is, of niet?' Ryth klonk nogal geïrriteerd, maar toch was er een klein glimlachje op zijn gezicht te zien.
'Raak de deurknop niet aan.' Waarschuwde hij terwijl hij zich weer naar de deur keerde, wetende dat hij de deurklink eraf zou moeten breken en om een nieuwe zou moeten vragen. Hij wist niet waarom, maar de speciale handschoenen die hij had, en waarvan hij niet wist waar ze weg kwamen, waren tot nu toe het enige wat de inktachtige substantie had kunnen tegenhouden. Gelukkig had hij heel wat paren, maar zodra ze op zouden zijn, had Ryth een probleem.
Hij schudde al deze gedachtes van zich af en keek weer naar Asa en Drew.
'Dus,' Ryth keek even goed naar Asa en moest toen zachtjes lachen, zijn blik verzachtte, 'Man, relax. Het is niet zo dat ik je iets aan ga doen of zo. Het ergste wat ik kan doen is je dronken voeren, maar je lijkt mij niet echt een vodka liefhebber.' Grapte Ryth terwijl hij de fles weer pakte en hem aan zijn mond zette, het maakte hem niets uit dat hij vol in de deuropening stond te zuipen. Als iemand hem zag kon hij die herinnering toch wel aanpassen of wissen.
'Kom binnen.. laat de deur op een kiertje staan.' Zei hij, wegens de deurklink. Hij ging op zijn bed zitten en wachtte zijn gasten af.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
"Wanneer gaat iedereen ooit ophouden met die paalgrappen. Die zijn niet leuk, ik stond toen echt behoorlijk voor paal," zei hij geïrriteerd. "Oh, for gods sake, zei ik het weer. Ik ga niet met de paal naar het gala. Over my dead body." Kirkland dacht wel serieus na over Allia en Ancelina. Hij hoopte dat hij iedereen uit elkaar kon houden. Iedereens naam begon tegenwoordig met een A. Asa, Allia, Ancelina, Arthur... Het scheelde dat bijna iedereen hem aansprak met Kirkland. Hij zou wel gaan proberen bij Ancelina. Ooit, wel... Misschien... Misschien ook niet... Oke hij zou het waarschijnlijk niet doen. Hij was echt een watje in dat soort opzichten. Hij was vast niet de enige. Of wel, dat maakte niet uit. Arthur legde zijn hoofd op de tafel toen Asa wegging. Hij was zo moe, en de stress van het gala drukte op hem, letterlijk en figuurlijk. Hij kon ter plekke in slaap vallen, maar dat was geen goed idee, omdat de hele zaal vol tieners was.
Maarrrrrr.....
Als Arthur moe is, heeft hij de grootste plannen. Die meestal mislukken,omdat het stomme plannen zijn die iedereen in de problemen brengt. Zo kreeg hij ineens een grandioos idee (lees, verschrikkelijk idioot idee). Arthur zou mensen uitnodigen om 's avonds naar de discotheek te gaan. Hoewel Arthur nog niet oud genoeg was om te drinken, zou hij erin sluipen en daar feesten. Hij moest niet te veel mensen op de hoogte brengen, want er was iemand in Golden Oak die een spelbreker was en vaak naar de begeleiders ging. Hij moest diegene even ontwijken. Arthur haastte zich naar Ancelina en Allia en zei: "Vanavond gaan we sluipen naar de disco, breng Asa en Drew op de hoogte, en misschien willen een paar anderen ook mee. Laat niets merken aan de begeleiders. Vanavond om 22.30 bij mij op mijn kamer verzamelen. Daar kijkt toch geen begeleider."

Account verwijderd

schreef:
"Ben je ook op weg naar het eten?" had Celina gevraagd. Allia's antwoord was een nee, maar haar buik maakte wel geluiden waardoor ze haar wenkbrauwen op trok. "U sure?" had ze daarna gevraagd waarna Allia uiteindelijk toe gegeven had dat ze wel degelijk honger had. "Ja hoor." Het zou geen probleem zijn voor Ancelina als Allia mee met haar zou lopen, misschien kon ze haar nog wel beter leren kennen. Ze had sowieso niet echt vrienden hier en het leek alsof ze wel met dit meisje zou gaan kunnen op schieten. Het was zo dat ze voorheen hier wel een vriendin had, Claire. Maar het was bij haar uit de hand gelopen waardoor ze zelfs Celina pijn had gedaan. Uiteindelijk gaf Claire het op en besloot ze dat het veel beter zou zijn als ze er niet meer was. Niet op Golden Oak, niet buiten en niet op de wereld. De mensen op het Golden Oak hadden het zeker geen goed plan gevonden waardoor ze haar steeds in gaten hielden. Het lukte hen om de keren dat Claire probeerde zelfmoord te plegen, haar tegen te houden. Maar op 18 september lukte het haar om alsnog uit het raam te springen van de badkamer op de hoogste verdieping. Tot het ziekenhuis aan had ze het wel overleefd, maar aangekomen in ziekenhuis gaf ze op waarna haar hart ook stopte met kloppen. En sindsdien hoopte Celina dat nooit meer mee te maken. En ze hoopte dat het nooit zo erg bij haar zou gaan worden. Celina wist dat als Claire het gezonde verstand zou hebben dat dit nooit gebeurd zou zijn. Maar het leek alsof haar gave haar brein overgenomen had.
Allia had ondertussen ook wat gedaan maar wat wist Celina niet aangezien verdwaald was in haar gedachten. "Kom op." het klonk bijna bevelend, maar het verleden gaf haar een vervelende en bittere gevoel. Celina begon richting de eetzaal te lopen.

Delutix
Internationale ster

Delutix schreef:
Allia
Ze liep met Celina mee en grinnikte toen ze langs een meisje liep dat bijna aan een of andere gast geplakt zat. Je zag gewoon dat hij er geen zin in had en zo te zien had zij dat helemaal niet door. Het slijm droop nog net niet van haar kin en Allia rolde met haar ogen. Ze had medelijden met de jongen, maar als hij het irritant vond, moest hij het haar gewoon zeggen en haar niet aan het lijntje houden.
De jongen keek haar aan en gebaarde een "help me" met zijn mond, maar Allia grinnikte nogmaals en schudde haar hoofd. Hij trok een verdrietig gezicht en Allia draaide haar hoofd, nog na grinnikend, weg.
Hij was erg knap. donker haar dat lang over zijn voorhoofd hing, een getinte huid en net als zijzelf had hij een dunne piercing in zijn lip, die hem verrekte goed stond.
Toen ze zich weer had omgedraaid, focuste ze weer op Celina. Ze zag dat ze haar normaal aankeek en ze hoopte dat ze het kleine, niet echt bestaande, onderonsje met de jongen niet had gezien. Ze wilde niet dat mensen zouden denken dat ze hem leuk vond of zoiets.
'Hoe oud ben je eigenlijk Celina?' Allia was nieuwsgierig. Hoe graag ze ook afstand wilde nemen van alles en iedereen, ze was gewoon ontzettend nieuwsgierig aangelegd. Ze had altijd al graag van alles willen weten, tot grote ergernis van anderen en soms ook haarzelf toe.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Het gaat" loog hij. Doordat Drew naast hem stond won hij zijn vertrouwen een beetje terug. Zijn steun deed hem goed.
"Nee ik blijf wel hier staan. Het enige wat ik kwam zeggen was dat ik er niet tegen kan wanneer er ongevraagd in mijn hoofd wordt gekeken en als je er niet mee ophoudt dan zal ik, dan zal jij..." Ja wat zou hij dan doen? Hij kon naar de begeleiders gaan, maar dat was wat een kleuter zou doen. Hij zou hem ook een stevige linkse kunnen verkopen, maar dat was tegen zijn principes. Hij was doorgaans een pacifist, tenzij een of andere wrede demon bezit van hem nam natuurlijk. Het bedreigen van mensen was duidelijk niet aan hem besteed.
"Hey wat is die zwarte vlek op de muur? En het zit ook op de deurklink en op je hand? Is het besmettelijk? Draag je daarom altijd van die witte handschoenen?" Zijn korte aandachtsspanne maakte het bedreigend overkomen er niet bepaald beter op. Hij klonk zelfs ongerust. Was er een deel van zijn gave waar hij nog niets over wist? Had Ryth hem naar zijn kamer gelokt en één of andere verrassingsaanval voor hem opgezet? Nee dat kon niet. Er hadden te veel dingen kunnen mislopen waardoor Asa niet naar Ryths kamer was gegaan en hij was hier met Drew dus nu was het sowieso twee tegen één.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
'Ik weet niet wat het is, maar is het overdragend, ja. Raak het maar gewoon niet aan.' Ryth haalde zijn schouders op. 'Het gaat nooit meer van je af, en vreet langzaam aan je weg, steeds groter wordend, steeds pijnlijker, tot het op een dag je hart zal bereiken en dan... tja, geen idee.' Ryth nam nog een slok en keek even naar zijn handschoenen, waarna hij weer naar Asa keek.
'En mijn excuses, normaal klim ik niet zomaar ongevraagd in iemands hoofd, maar na dat interessante moment in de bieb kon ik het niet laten, en ik heb een interesse in je gekregen.' Hij glimlachte vriendelijk, ondanks dat het waarschijnlijk super vaag klonk. 'Als het dit iets beter maakt... Ik zal niet nog eens zomaar in je hoofd kruipen, okay? En ik houd voor me wat ik heb gezien.' Hij zuchtte en stond weer op, naar de deur lopend.
'Als dat alles is, dan ga ik nu weer.. tja, zuipen. Dus, fijne dag, prettig kennis te maken.' Hij knipperde een paar keer en vloekte luid, waarna hij een zucht uitte.
'Rare vraag, maar... euhm, weet je mijn naam nog? Ik ben hem vergeten.' Mompelde hij zachtjes terwijl hij naar de grond keek. Ryth vergat wel vaker zijn naam, het was eigenlijk hetgeen wat hij het meeste vergat.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Even keek Drew Asa aan. Hij kende hem nu al zo goed, dat hij wist wanneer Asa loog. Dat wist Asa zelf ook wel, maar goed. Drew hechtte zelf ook belang voor zijn privacy, dus besloot hij er niet naar te vragen. Asa zelf hield er ook niet altijd van. Goed, ze deelden veel met elkaar, maar dat betekende nog niet alles.
Even onderdrukte Drew een kreun, toen Asa begon te dreigen. Asa was nooit echt goed daarin. Niet als zichzelf tenminste. De demonen daarin tegen? Dat was een ander verhaal. Die waren er soms een beetje te goed in, als je het aan Drew zou vragen. Eigenlijk wilde Drew wel helpen, maar dit was iets wat Asa zelf moest oplossen. Blijkbaar zat deze gast in zijn geheimen, niet in die van Drew. Hopelijk tenminste, hij wilde niet dat iemand zonder zijn toestemming in zijn hoofd zat.
Toen Asa over het vreemde, zwarte spul begon, volgde Drew fronsend zijn wenkbrauwen. Het was inderdaad een goede vraag, wat dat spul was. Ook niet echt handig dat Ryth er niets vanaf wist. Dat het echter overdragend en verspreidend was, beviel Drew niet. Hij zou er bij uit de buurt blijven. Tot ze wisten wat het was. Hopelijk zou zijn tweede persoonlijkheid niemand dwingen om het aan te raken. Zo te horen was het niet erg fijn en niet omkeerbaar.
Een frons verscheen op Drew zijn gezicht, toen Ryth om zijn naam vroeg. "Is dat een nadeel van jou gave? Dat je alles vergeet?" vroeg Drew en keek hem aan. "Je naam is Ryth trouwens en misschien zuip je iets te veel." zei hij. De geur van alcohol dreef al in zijn gezicht, terwijl hij niet eens in de kamer maar in de gang stond. Ryth zat hier ook nog niet lang op school, dus daar kon het ook niet aan liggen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Daar houd ik je aan. Ja naam is Ryth trouwens" zei hij op ongeveer hetzelfde moment dat Drew het ook zei. Dus door hun gedachten te lezen vergat hij dingen. Met een beetje geluk vergat hij dan ook wat hij in zijn hoofd had gezien.
"Misschien kunnen de begeleiders er iets aan doen?" Na de zin te hebben uitgesproken besefte hij pas hoe dom hij was. Als de begeleiders echt iets aan hun gaven konden doen zouden ze nu allemaal normaal zijn. Het enige wat echter gebeurde dat al het gevaar werd samengebracht in één plaats. Ze konden hen in de gaten houden, maatregelen nemen, maar het uitroeien zou nooit kunnen gebeuren.
"En ik moet Drew gelijk geven. Alcohol werkt niet bepaald geheugen bevorderend. Misschien onthoudt je meer dingen als je minder drinkt, wie weet helpt het zelfs met die zwarte substantie. Al kies jij natuurlijk zelf wat je wel en niet doet met je leven. Wel geniet nog van je avond en slaapwel." Asa draaide zich om. Hij had gezegd wat hij moest zeggen, Ryth zou niet meer in zijn hoofd kijken dus alles wat geregeld moest worden was geregeld. Toch voelde hij zich raar toen hij wegwandelde, alsof dat fout was van hem om te doen. Hij voelde zich schuldig om Ryth achter te laten bij al dat zwart.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld