Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // I tried to destroy the royal family

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Het was al een paar dagen later, ik had Mary nog geholpen met leren boogschieten maar eigenlijk had ze nu ook weer niet echt al die hulp nodig want ze deed het goed. Ik glimlachte even om mijn gedachten aangezien ik eigenlijk van haar begon te houden, maar dan bedoel ik ook echt te houden van haar. Ik zat even op een stoel in de vergaderruimte van mijn vader, ik had wat na te denken te doen na het gesprek van net met de verloofde van mijn zusje Sybel, Eric dus. Hij was aardig. Plots kwamen er een paar mensen binnen die ik niet kende. Meteen stond ik op aangezien ik dit wantrouwde. "Wie heeft jullie binnen gelaten?" vroeg ik wantrouwend. "Wijzelf uwe hoogheid." zeiden ze zonder ook maar een buiging, knikje of wat dan ook en de voorste liet een mes zien, het was al bebloed. De andere had een zwaard bij en aangezien daar ook bloed op zat wist ik dat ze de bewaking niet hadden omzeild. "Dit krijgen jullie nog hard te verduren." siste ik even naar hen maar ze kwamen op me af en ik nam mijn eigen zwaard maar ze waren wat sneller bij me.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.

Ik liep wat door de gangen van het kasteel, gewoon omdat ik me verveelde. Alex was op dit moment niet bij me, hij kon natuurlijk ook niet altijd bij me zijn ondanks ik het altijd wel fijn vond als hij bij me was. Ik begon hem echt leuk te vinden en het lukte me niet meer om mijn gevoelens te bedwingen, ik kon het niet stoppen ook al probeerde ik het. De afgelopen dagen hier in het kasteel waren ook niet echt speciaal. Ik was niet ingegaan op de brief van het verzet, waarom zou ik ook? Misschien gaf het verzet die bedreigingen gewoon om me bang te maken en zou er niets gebeuren. Dat was toch het gene dat ik hoopte. Ik wilde niet dat er wat met Alex zou gebeuren, natuurlijk wilde ik dat niet. De afgelopen weken waren Alex en ik gewoon zo hard naar elkaar toe gegroeid, wat de koning natuurlijk helemaal geweldig vond. De koning bleef maar zeggen dat hij blij was met zijn keuze om mij als schoondochter te kiezen. Natuurlijk vond ik het ook fijn omdat ik het erg fijn vond met Alex, maar de reden bleef gewoon verschrikkelijk.
Een tijdje later, zag ik plots een heel bloedspoor liggen. Wat was dat nou weer? Ik liep erheen en ik zag een paar bewakers liggen, naja, lijken van bewakers. Ik liep nog een stukje verder en daar lagen weer een maar bewakers leeg te bloeden door verschillende steekwonden. Uiteindelijk hoorde ik iemand praten in de vergaderruimte van de koning. Ik wist wel dat Alex er was, maar dat was niet Alex' stem en ook niet de stem van de koning. Toen ik verder liep, zag ik dat Alex aangevallen werd door een man, er lagen al een paar andere mannen op de grond die Alex waarschijnlijk al neer had kunnen halen, maar die andere man die voor Alex stond, leek niet zo makkelijk verslaanbaar te zijn. Ik keek even om me heen, ik moest hem helpen aangezien ik wist dat het iemand van het verzet was. Ik liep naar het lijk van een bewaker en nam snel zijn boog, dat is het enige wapen dat ik kon gebruiken omdat Alex het me geleerd had. Snel liep ik naar de vergaderruimte en voor dat de man Alex kon neersteken, schiet ik de man door zijn hart met een pijl. Dat was het minste wat ik kon doen aangezien het mannen van het verzet waren en ik kon Alex niet dood laten gaan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Ik had er wel een paar kunnen neer halen, ookal deed ik dat niet met volle plezier maar als verdediging, maar de andere leek te snel voor me. Ik verzette me tegen hem maar het lukte me niet en plots stak er een pijl door het hart van de man. Geschrokken keek ik op en zag dat het Mary was. Opgelucht haalde ik adem en glimlachte zwak naar haar. "Mary." zei ik met een glimlachje. Natuurlijk voelde het raar om gered te worden door een meisje , dan nog het meisje waar ik van hield. Ik stak mijn zwaard weg en stapte naar haar toe. "Mary." glimlachte ik opgelucht en streel even over der wang.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.

Een opgelucht gevoel gaat door me heen als de man voor hem neervalt, wat dus wil zeggen dat hij dood is. Naja, de gedachte dat ik iemand heb gedood is niet bepaald prettig, maar wat moest ik doen? Alex laten doden door één of andere gek die hier binnen kwam vallen doordat ik niemand wilde vermoorden? Dat was dus geen optie, ik moest het dus doen. Niet dat ik me schuldig voel daardoor hoor, helemaal niet zelfs. Ik ben zelfs best blij dat ik Alex heb kunnen redden, als ik er niet eerder aankwam, was Alex misschien dood geweest en dat zou ik echt verschrikkelijk vinden, omdat ik vind hem hou natuurlijk. Hij weet natuurlijk niet dat ik eigenlijk echt wat voor hem begin te voelen, maar ik weet ook niet hoe ik hem dat zou moeten vertellen. Misschien vindt hij het wel stom en voelt hij helemaal niets voor mij, dat zou echt een afgang zijn. 'Is alles oké?' vraag ik dan aan hem. Misschien heeft hij wel ergens pijn of zo, aan het eerste zicht te zien niet maar het kan wel. Ik zie dan dat hij naar me toe gestapt komt en voel zijn hand op mijn wang waardoor ik een soort tinteling voel, op een goede manier. Ik voel een prettig gevoel door mijn lichaam heengaan. De drang om hem te zoenen is eigenlijk best groot, zou ik het gewoon doen? Als hij het niet zou willen, zou hij er vast wel wat van zeggen zeker? Zonder verder nog na te denken, druk ik mijn lippen op de zijne. Nu hoop ik maar dat hij niet terug trekt, anders zou het best gênant worden voor me.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Ergens moest het natuurlijk raar voelen, ik werd gered door een meisje , maar op dat moment had zij meer kans op dat te doen en dus vond ik het niet erg. Ergens vond ik het juist fijn dat ik het haar had geleerd. Als ze vraagt of alles oke was knik ik. "Nou ja, het was even schrikken maar ik ben niet gewond." zei ik dan maar, nou ja buiten een schrammetje toch niet maar daar gaf ik niet om. Het voelde best fijn zo met mijn hand over haar wang, het gaf echt wel tintelingen. Maar plots voelde ik haar lippen op de mijne. Terugtrekken deed ik niet, normaal gezien was ik het zelf al van plan, want de drang werd echt te groot. "Mary." zei ik tegen haar lippen en zoende haar dan. Ik sloot haar dan in mijn armen en had niet echt verwacht dat het echt fijn zou voelen, of dat ze zelfs nog echt van me zou gaan houden. We waren gewoon gekoppeld door mijn vader, maar blijkbaar heeft hij het dan wel goed gedaan. "Ik hou van je." mompelde ik na even tegen haar lippen en zoende haar nog even voor ik haar lippen los liet.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.

Waarschijnlijk was het voor hem wel een beetje raar om gered te worden door een meisje. Normaal wordt een meisje gered door een jongen, al was het dit keer andersom, wat niet erg is of zo. Ik kon hem moeilijk laten vermoord worden terwijl ik er op stond te kijken. Gelukkig heeft Alex me geleerd hoe ik moet boogschieten, anders was hij nu misschien wel dood geweest en dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Ik ben toch best opgelucht als hij zegt dat alles oké is, gelukkig maar. Ik zou niet willen dat hij gewond zou zijn. Zeker niet door dat verzet. Was er maar een manier om het verzet te stoppen. Ik zou het wel tegen Alex kunnen zeggen, maar dan zou er ook een kans zijn dat hij boos op me zou zijn en me niet meer zou willen zien en dat wil ik ook niet. Ik zal het dus zelf moeten doen. Ik vind wel een manier, naja, dat hoop ik tenminste. Ik wil niet de reden van zijn dood zijn, dus ik ga hem niet vermoorden zoals het verzet me bevelen heeft, maar ik laat het verzet hem ook niet doden.
Een opgelucht en fijn gevoel gaat door me heen als hij niet terugtrekt, het zou erg gênant geweest zijn als hij zou terugtrekken. Ik dacht er eigenlijk ook helemaal niet bij na, het was erg impulsief aangezien de drang zo groot was dat ik mezelf niet meer in kon houden. Toch vond ik het op het begin een beetje eng, want ja, ik heb nog nooit iemand gezoend of zo, maar het gebeurd allemaal eigenlijk vanzelf. Ik hoor dan dan hij 'Ik hou van je' zegt, wat me eigenlijk een best fijn gevoel geeft. Ik had toen ik hier voor het eerst kwam, niet verwacht dat we echt van elkaar zouden gaan houden aangezien we eigenlijk gewoon gekoppeld werden door zijn vader. Ik had op het begin ook helemaal geen zin in al dit gedoe en om bij hem te zijn, maar hij is zo aardig en lief voor me, het is onmogelijk om niet van hem te houden. Het was eigenlijk ook de bedoeling om hem verliefd op me te maken, maar niet dat ik ook verliefd op hem zou worden, maar toch is het nu zo.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Het was vast haar eerste zoen, maar voor mij ook, dus we stonden quite. Ik glimlach zwak naar haar maar zie dat er toch nog wat met haar is. "Mary? Er is iets, ik zie het aan je." zei ik dan en streelde even over haar wang met mijn duim. Ik sla dan mijn armen om haar middel. Ik druk een kusje op haar voorhoofd. "Je kan me echt alles zeggen hoor Mary, alles, het meest onzinnige zelfs." zei ik dan met een kleine glimlach. Na even hoorde ik iemand aankloppen maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om mijn armen om haar uit te halen. "Binnen." zei ik dan en keek een wachter aan die binnen kwam en dan keek naar de lichamen die er lachen. "Uwe hoogheid? Ik stuur meteen mensen om hier op te ruimen." zei hij en ik knikte nog voor hij weg ging.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.

Ik hoor dan dat Alex zegt dat hij ziet dat er wat met me is. Hij vraagt dat best vaak aan me, maar dat komt omdat het echt moeilijk begint te worden om alles te verbergen, ik gebruik steeds als uitvlucht dat ik mijn familie mis, wat ook zo is, maar toch is het een uitvlucht. Ik glimlach heel zwak als hij een kusje op mijn voorhoofd drukt en zijn armen om mijn middel heen slaat wat ik echt heel fijn vind. Ik vind het fijn als hij zo dicht bij is, ik voel me er meteen veel veiliger door. 'Er is niets,' zeg ik dan als hij zegt dat ik alles tegen hem kan zeggen. Ik weet dat ik het wel zou kunnen zeggen tegen hem, maar er is een kans dat hij boos op me zou worden en als zijn vader erachter zou komen zou ik hier sowieso nooit meer mogen komen. Ik kijk dan op als ik geklop op de deur hoor. Er komt een wachter binnen. Ik merk dat Alex zijn armen gewoon rond me laat, wat ik best fijn vind. Ik voel mer verder ook niet ongemakkelijk over. De wachter is al snel weer weg omdat hij iemand is gaan halen om de lichamen weg te halen, maar goed ook want die lichamen zijn niet bepaald een fijn zicht.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Als ze weer zegt dat er niets is zucht ik even en neem haar hand vast. "Kom, we gaan wel even naar mijn kamer." Zei ik dan en liet even onze vingers verstrengelen voor we gingen en nam haar dan mee naar mijn kamer. Daar deed ik mijn deur achter ons dicht. "Ik wil niet dat je er niet gelukkig rond loopt. Vertel me alsjeblieft wat er is Mary." Zucht ik dan en kijk even naar haar

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.

Naja, ik denk niet dat hij het nog geloofd als ik zeg dat er niets is. Ik knik dan maar even als hij zegt dat we wel even naar zijn kamer gaan. Dat lijkt me wel fijner dan hier waar die lichamen liggen. Ik voel dan dat hij mijn hand vast neemt en onze vingers laat verstrengelen. Ik wandel dan mee naar zijn kamer toe. Ik zucht even onhoorbaar als hij dat dan vraagt. Misschien kan ik er wel wat over vertellen, maar het gedeelte dat ik er ook bij betrokken ben weglaten. 'Toen ik hier nog een paar dagen was, hoorde ik een paar wachters praten over een verzet dat jou en je vader willen vermoorden, maar ik mocht van de wachters niets zeggen omdat jullie je anders te veel zorgen zouden maken,' zeg ik dan. Zo, dat is er uit. Een deel is wel gelogen, maar ik heb toch iets over het verzet kunnen vertellen en die last is dus ook al van mijn schouders af. Het voelt eigenlijk best goed dat ik dat heb kunnen vertellen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Ik kijk haar even aan als ze wat zegt over wachters en het verzet. Ik vond het ergens een beetje raar. Als er zo iets was zouden ze het me alleszins meteen vertellen. Mijn vader gaf de orders dus vond ik het raar maar zei er dan maar niets op. Ik neem haar dan weer in mijn armen en geef haar een kusje. "Verzet he? Ik had al een vermoeden dat er zo iets was." Zucht ik dan en druk een kusje op haar kruin.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.

Ik hoop echt dat hij mijn verhaal geloofd, het is eigenlijk ook wel ongeveer de waarheid, maar dan een beetje verdraait. Over het verzet heb ik niet gelogen, want het doel van het verzet is om zijn vader, de koning dus en Alex te vermoorden. Ik heb alleen niet gezegd dat ik er eigenlijk ook bij betrokken ben, maar dat hoeft nu ook niet. Dat wil ik ook nog niet vertellen want dan gaat hij sowieso boos op me zijn en in het ergste geval wil hij me nooit meer zien. 'Dus wees alsjeblieft voorzichtig, ik wil niet dat er wat met je gebeurd,' zeg ik dan. Daarstraks was het ook net op het nippertje, als ik hem niet had kunnen redden was hij dood geweest. Wat ik een paar seconde later geweest, was hij er gewoon niet meer. Ik wil er zelfs niet eens aan denken, zo vreselijk is het. Ik weet niet waarom het verzet Alex zo graat dood wil, hij is de aardigste persoon die ik ooit heb ontmoet.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
"Hmm ik zal mijn best doen." Zei ik als ze zei dat ik voorzichtig moest zijn. Ik glimlachte zwak naar haar. Ik hou echt van haar. Na een tijdje zoende ik haar en had ik niet door dat iemand zonder te kloppen de kamer binnen kwam. Toen ik een zware stem mijn naam hoorde zeggen had ik het pas door dat mijn vader er stond. Nou daar gingen onze rustige minuten meteen. "Alex beste jongen van me, ik zie dat jullie 2 elkaar eindelijk gevonden hebben. Oh wat is dit fijn!" Zei mijn vader verrukt ik keek naar hem om. "Vader?" Vroeg ik verbaasd. "Nou ja, we zullen de trouw dan wel moeten regelen maar dit is alleen maar goed nieuws." Zei hij zonder meer blij en klapte even in zijn handen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Mary.
Ik glimlach zwak als hij zegt dat hij zijn best zal doen. Ik hoop het maar, want die mensen van het verzet kunnen overal zijn. Daarnet kwamen ze ook opeens binnen gevallen en hadden ze gewoon de wachters vermoord. Het is echt gewoon erg hoe wreed die mensen wel niet zijn. Ik voel dan dat hij me zoent dus zoen ik ook even met hem mee. Ik laat zijn lippen los als ik opeens een mannenstem die ik maar al te goed herken hoor praten, Alex' vader. Hij heeft niet echt een goede timing moet ik zeggen. Hij komt meestal op verkeerde momenten binnen. Een paar dagen geleden zaten we ook in een gesprek hier in Alex' kamer en kwam hij ook gewoon zonder te kloppen de kamer binnen. Hij moet echt eventjes leren kloppen. Ik merk dat hij heel blij is dat Alex en ik aan het zoenen waren, misschien wel iets té blij. Ik hoor hem dan praten dat de bruiloft geregeld moet worden. Natuurlijk zou ik het niet erg vinden om met Alex te trouwen, maar ja, ik zit nog steeds met dag gedoe van het verzet. Misschien moet ik daar gewoon even niet aan denken en dat uit mijn hoofd zetten. Ze hebben vandaag een aanval gedaan dus zullen ze niet snel weer een nieuwe doen want anders zou het ook te opvallend zijn. Ik weet niet echt goed wat ik moet zeggen op dit moment. Uiteindelijk gaat zijn vader weg omdat hij meteen dingen wil beginnen te regelen. 'Hij moet echt leren kloppen,' zeg ik dan tegen Alex, het is zo. Het kan niet dat zijn vader steeds overal naar binnen gaat zonder te kloppen, hij is dan wel de koning, maar we hebben nog steeds onze privacy nodig.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Alex:
Ik wist zeker dat ik er wat aan zou proberen te doen. Maar eerst dit laten rusten. Ik wist niet zeker of ze vader er zouden van vertellen maar misschien was het juist beter van wel.Vader was naiëf, heel erg naïef. Maar ja tegenhouden kon ik hem niet, hij was niet alleen de koning, hij was ook nog eens mijn vader. Als ze dat dan zei als hij weg was grinnikte ik even. "Gelukkig zijn we nog braaf." lach ik dan terwijl ik aan de andere kant van de gang de stappen van mijn zus hoor. Meteen stapte ze naar binnen. "Wat zei je daar?" vroeg ze dan. "Zusje!" grinnikte ik dan en omhelsde haar. "Jij vreselijk broertje van me." grinnikte ze dan en keek naar Mary. "Hey Mary, vader is echt in zijn nopjes. Ik denk dat als hij de kans heeft hij jullie morgen zou laten trouwen." lachte ze dan en ik grinnikte. "Vader zeker. Hij kan vast niet wachten." grinnikte ik even.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld