Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| ft. RavenQueen

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn zuchtte opgelucht en volgde hem naar zijn kantoor. Op eerder zijn privé bibliotheek met een bureau in het midden. Niet normaal groot. 'Wow... dit is ehm... groot. Heel groot.' Lynn keek haar ogen uit. Zo veel boeken, misschien nog wel meer als in zijn kantoor op het werk. Haar handen gleden over het houtwerk, wat echt prachtig was. 'Eh nee ik hoef niets hoor. Heb niet echt dorst op het moment.' Lynn's aandacht ging weer naar de boeken. 'Hoeveel boeken heb je eigenlijk hier? Heb je ze allemaal gelezen?' Vol verwondering pakte ze een boek van de plank. Het leek alsof het bijna nooit gelezen was, maar toch zat er geen stof of wat dan ook op. Ze werden dus goed onderhouden. Al zou de schoonmaakster dat waarschijnlijk doen. Maar dan alsnog.
Lynn maakte een rondje door het kantoor. Haar hakken galmden door de kamer op het moment dat ze over de marmeren vloer stapte. Het was allemaal zo luxe, zo extravagant. Iets wat zij totaal niet gewend was. 'Heb je dit zelf ingericht of heb je het iemand laten doen? Want wie dit heeft gedaan heeft een goede smaak.'

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem keek op toen hij Lynn hoorde en lachte even zwakjes. Ze leek helemaal overdonderd door de grote van zijn kantoor. Het was wel grappig om te zien, aangezien Sem er totaal niet bij nadacht dat het voor een ander niet normaal was en voor hem wel. Hij keek haar wat verlegen aan en keek toen naar de boeken. 'Ik heb ze bijna allemaal gelezen ja. Ben met de laatste paar bezig. Er staat van alles tussen. Niet alleen dingen die met het recht te maken hebben natuurlijk.' Vertelde hij haar rustig terwijl hij zijn mailbox weer ververste. Nog altijd geen enkele mail. Wat was het toch rustig. Moest niemand een winkel overvallen of iemand neersteken? Een zucht verliet zijn mond terwijl hij wederom naar haar keek. 'Alles in dit huis is gewoon door mij ingericht. Wil het wel precies hebben hoe ik het wil en niet anders. En niemand kan beter aan mijn eisen voldoen dan ik, denk ik.' Hij glimlachte even naar haar en sloeg zijn benen over elkaar terwijl hij op zijn horloge keek. Het was nog vroeg, vroeg of laat gingen mensen echt wel misdrijven plegen en zou Sem de kans hebben een nieuwe cliënt binnen te slepen. Het zou allemaal goed gaan komen!
Hij leunde terug in zijn stoel en keek naar Lynn die nog steeds gefascineerd was door zijn kantoor. Zo erg was het toch niet? Of schatte Sem dat verkeerd in. Hij stond zelf op en keek de kamer eens rond. 'Ik twijfel alleen over die vloer. Zou een houten vloer niet beter zijn?' Vroeg hij haar, maar ook enigszins tegen zichzelf gericht. 'Ik weet het namelijk niet. De vloer steekt zo af bij het interieur moet ik zeggen... Denk je niet?'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Wow, Lynn had nog nooit iemand ontmoet die zoveel boeken had gelezen. Waar ze nog verbaasder over was, was het feit dat Sem überhaupt de tijd had om te lezen in dit drukke leventje van hem. Ze had niet verwacht dat hij zichzelf af en toe vrije tijd gunde. Misschien was hij toch een beetje veranderd in die korte tijd, of juist veranderd in de lange tijd voordat ze hem ontmoette.
Lynn fronste. 'Een houten vloer? Met een houten interieur?' Ze schudde haar hoofd. 'Lijkt me geen goed plan. Als alles van hout is wordt het zo saai, dan is het zo eentonig. Nu is er nog wat variatie. Het enige wat wel mist is een beetje kleur. Gewoon een bloemetje zou het al een stuk opknappen vind ik persoonlijk.' Lynn keek even naar de vloer en hoe het combineerde met het hout. 'Een witte vloer zou wel beter zijn denk ik. Het zwart maakt het meteen zo donker en klein, wat zonde is aangezien deze ruimte enorm is.'
Ja, een witte vloer zou wel beter zijn. Het zou de ruimte een stuk lichter maken, wat ook een beter werksfeer zou creeëren. Bovendien valt er veel meer te combineren met wit. Alles staat namelijk bij wit, maar niet alles staat bij zwart. Al was dat natuurlijk ook weer een persoonlijke mening van Lynn.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem luisterde naar Lynn en knikte even. Vervolgens keek hij weer naar de vloer en fronste. 'Ik zal eens iemand bellen of ze wat voor me kunnen regelen. Wit is wel mooi, maar... Ik heb niet zoveel wit in mijn huis. Ik heb altijd meer met donkere kleuren. Ach ja, als jij het zegt, zal het wel zo zijn.' Lachte hij en hij ging weer aan zijn bureau zitten met zijn benen over elkaar. 'Je vraagt je vast af waar ik de tijd vandaan haal om zoveel te lezen, nietwaar? Dat is simpel. Ik lees eigenlijk altijd. Veel boeken gebruik ik ook voor mijn werk, dus dat is vals spelen, maar andere boeken lees ik vaak voor het slapen gaan of als ik een uurtje rust wil. Je zult je verbazen over hoeveel pagina's een persoon in een uurtje kan lezen. Alsof ik een getraind lezer ben.' Lachte hij terwijl hij even in de mailbox checkte of er al wat was. 'Nog steeds niks. Nou, dit wordt een rustig dagje en heb ik jou daar helemaal voor hierheen laten komen... Wat erg eigenlijk. Kan ik je echt niks aanbieden? Geen eten of drinken? Ik heb donuts!' Hij trok een lade van zijn bureau open en haalde er een grote doos donuts uit. 'Kijk, dit is, naast mijn werk, mijn grootste verslaving! Geglazuurde donuts. Geniale uitvinding, echt waar! Vooral die met roze erop. Geweldig!' Hij pakte er eentje uit de doos en duwde de doos richting Lynn. 'Help jezelf.' Hij nam een grote hap uit zijn donut en tikte wat met zijn vingers op zijn bureau. In zijn thuisomgeving was hij aanzienlijk rustiger dan op kantoor. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij dan wist dat hij af en toe even een pauze kon nemen in een vertrouwde omgeving. Hier was natuurlijk alles van zichzelf. Ondanks dat dit op kantoor ook was, was het toch net wat anders dan hier thuis.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn schudde haar hoofd. 'Als jij het mooi vind moet je het niet veranderen, alleen omdat ik denk dat wit beter is.' Ze grinnikte. 'Al is het wel beter denk ik.' Lynn liep nog even door de kamer. Ze kon haast niet geloven dat hij werkelijk bijna alle boeken in deze ruimte had gelezen. Natuurlijk had hij veel gelezen voor zijn werk, maar dan alsnog. Dan is het nog steeds heel veel.
Op een gegeven moment begon Sem te praten over hoe erg het was dat ze hem hier heen had laten komen. Ze vond het wel lief van hem, dat hij zo dacht, maar Lynn vond het helemaal niet erg. Ze pakte een donut uit de doos. 'Ik vind het niet erg om hier te zijn hoor. Ik ben een stagaire, dus ik moet wel mijn werk kunnen doen niet? Bovendien, geen enkel menselijk wezen op deze aarde vind het een probleem om in één ruimte te zijn met een doos donuts. Tenzij je een glutenallergie hebt.' Grinnikte ze. Lynn nam een hap van de donut. Ze vond donuts wel lekker, maar omdat ze een een tijdje slecht gegeten had smaakte het nog beter. Nu maar hopen dat haar maag er niet verkeerd op zou reageren. Ach, vast niet. Zo meteen zouden er gewoon berichten binnen komen en zou ze niet eens tijd hebben om na te denken over haar maag. Of haar vader. Of om überhaupt te denken. Een diepe zucht verliet haar mond. Op een één of andere manier was ze best relaxed, rustig. Toch wel vreemd dat ze op zo'n onbekende plek zich zo thuis kon voelen.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem grinnikte even terwijl hij zijn donut opat en vervolgens het scherm nog eens bekeek om de mailbox wederom te vernieuwen. 'Nog steeds niks. Moet iemand niet een ander neersteken of zo?' Lachte hij terwijl hij zijn benen op het bureau legde. Om zich het maar zo comfortabel mogelijk te maken natuurlijk. Dat vond hij namelijk wel kunnen als hij thuis was. Ongeacht of Lynn er nu was ja of nee. Ze zou het vast niet raar vinden. Wellicht dat ze zelf ook wel eens zo'n houding had terwijl ze iets aan het doen was. Of een andere rare houding die Sem niet aan zou kunnen nemen. Hij was immers alles behalve lenig.
De jonge advocaat stond na een tijdje op en liet zijn ogen door zijn kantoor gaan op zoek naar een bepaald boek. Iets wat Lynn vast wel interessant vond om te lezen. Het ging immers over een onderwerp wat iedere rechtenstudent, althans bijna elke, aansprak. Uiteindelijk vielen zijn ogen op het donkerblauwe boek met gele letters en hij trok het uit de kast. 'Dit lijkt me wel wat voor jou. Erg leuk en interessant om te lezen.' Hij reikte haar een boek aan dat heette "TBS, verdoemd leven" en glimlachte even. Dit boek gaat over het leven in een TBS-kliniek. Daarbij wordt er ook gekeken naar hoe TBS vroeger was. Vroeger hadden ze gevangenissen waar iedereen die de openbare orde verstoorde ingegooid werd. Iedereen zat bij elkaar: mannen, vrouwen, kinderen. Alles. Je ziet een beetje de evolutie van het gevang, om het zomaar te zeggen. Je ziet bijvoorbeeld ook dat TBS pas sinds 1980 ongeveer bestaat en dat ze daarvoor, na de overvolle gevangenissen waar iedereen zat, dingen hadden speciaal voor mensen die psychische zorg nodig hadden. Die noemden ze dan een "Psychopaten Asyl". Ik moet alleen niet teveel verklappen, want dat zul je vast niet leuk vinden, hoewel er veel meer informatie in dit boek staat dan alleen wat ik je nu verteld heb. Je mag het rustig van me lenen als je het wilt lezen. Het is geen moeilijk boek en leest enorm makkelijk weg.' Vertelde hij haar enthousiast.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn at haar donut op en likte haar vingers af. Ze vond het jammer dat er geen meldingen binnenkwamen, maar aan de andere kant was het ook wel relaxt. Sem leek in ieder geval erg op zijn gemak. Maar ja, dat was ook logisch. Ze waren immers in zijn huis.
Opeens kreeg ze een boek voor zich. "TBS, verdoemd leven" heette het. Lynn liet Sem uitpraten omdat hij zo enthousiast aan het vertellen was. Ze vond het zonde om hem meteen te vertellen dat ze dit boek allang gelezen had. Pas toen hij klaar was met zijn verhaal legde ze het book op zijn bureau en glimlachte naar hem. 'Ik weet het, ik heb 'm ook al gelezen. Ik vond het een zeer interessant boek. Het gaf je echt een beeld van hoe het allemaal in elkaar zit. Mijn professor had het me aangeraden toen ik net begonnen was met mijn studie, dus vandaar.' Vertelde ze hem. 'Het verbaasde hem dat ik het boek de volgende dag al uit had en vroeg naar een nieuwe referentie. Je had zijn gezicht moeten zien, echt hilarisch.' Lachte Lynn. Ze had vele verhalen over haar professoren, sommigen waren heel warrig, anderen heel streng, anderen juist heel interessant. Die variatie maakte haar studie al een stuk leuker.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het was enigszins een soort vervelend dat ze het boek al gelezen had, maar toch ook wel een positief punt. Hij pakte het boek en zette het terug in de kast. 'Ah, fijn. Goede professors heb je dan.' Lachte hij en hij ging weer zitten op zijn bureaustoel. Het was inmiddels al vrij laat geworden en Sem vond het nodig om wat te eten. Ondanks dat hij al vrij veel gegeten had. Hij voelde zichzelf uitgehongerd van al die weken. 'Heb je zin in lunch? Ik wel namelijk. Ik kan wel wat lekkers maken als je wilt! Er komen toch geen meldingen binnen, dat weet ik zeker, en anders heb ik beneden nog een laptop staan die ook al ingelogd staat op mijn mailbox. Dus we kunnen te allen tijde kijken. Maak je geen zorgen. Wil je me naar de keuken volgen? Ik kan best goed koken, moet ik toegeven. En ik kan heerlijke broodjes gezond maken!' Hij stond enthousiast op en liep vervolgens wederom naar zijn keuken toe. Deze was inmiddels spik en span doordat zijn schoonmaakster net langs was geweest. Ideaal, je merkte niet eens dat ze er was. Dat vond Sem zo fijn aan haar. Ze kwam iedere dag, maar viel Sem nooit lastig, behalve in de extreemste gevallen.
In de keuken aangenomen keek Sem even rond in de koelkast. Deze was extreem goed gevuld met van alles en nog wat. Dure etenswaren, maar ook de normaalste en goedkoopste dingen. Gewoon dingen waar Sem van kon genieten. 'Ik ga voor jou een broodje gezond maken die je nog nooit gehad hebt. Ga lekker zitten en laat mij het werk doen. Ik heb het gevoel alsof ik maanden niet gegeten heb en dat wil ik echt even inhalen. Dat snap je vast zelf ook wel.' Lachte hij terwijl hij haar over zijn schouder aankeek. 'Eieren!'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Sem begon Lynn steeds meer te verbazen. Hij kon koken? Ze grinnikte. 'Weet je, een broodje gezond verstaan de meeste mensen niet onder koken.' Ze volgde hem naar de keuken. 'Al ben ik best benieuwd hoe geweldig dat broodje van je is.' Lynn pakte een stoel en ging in de keuken zitten. Ze wilde hem zien koken. Of nou ja, een broodje zien klaar maken. De reden daarachter wist ze niet echt. Misschien kwam het door het feit dat Sem vandaag heel anders was dan normaal. Ze was nieuwsgierig naar hem, naar deze Sem die voor haar stond. Of deze Sem echt was, of gewoon weer een rol. Ze wilde het weten. Voordat hij weer verdween, voordat hij weer in een personage kroop.
En werkelijk, het was nog best gezellig. Ze lachten wat, praatten wat, en stukje bij beetje werd het broodje in elkaar geflanst. Eerlijk gezegd had ze sinds een lange tijd niet zoveel plezier gehad als vandaag. Van haar mocht dit wel vaker. Lynn was vrolijk, lachte, praatte. Ze deed dat wel vaker, tuurlijk, maar het gebeurde niet zo vaak op één dag. Behalve vandaag. Het gaf haar langzaam het gevoel dat ze eigenlijk helemaal geen meldingen wilde. Ze wilde gewoon de dag doorbrengen met Sem, dat vond ze goed genoeg.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het was enorm leuk om eens wat zelf te maken. Natuurlijk was het niet echt koken, maar hij kon wel daadwerkelijk koken. Iets wat vaak niet achter hem gezocht werd. Hij moest dan ook toegeven dat hij vaker uit eten ging dan dat hij zelf kookte, maar als het nodig was, kon hij ook prima zelf een maaltijd maken die nog lekker was ook. De jonge advocaat maakte twee perfecte broodjes gezond en keek in de tussentijd eens naar Lynn. Het was gezellig. Heel gezellig zelfs! Omdat hij nu in zijn thuisomgeving was, was hij een stuk rustiger dan normaal. Hij kon wat meer zichzelf zijn had hij het idee en dat was natuurlijk enorm positief. Sem glimlachte breed terwijl hij zich omdraaide met zijn bord in zijn handen die hij zo naar Lynn zou brengen. Het broodje had zo uit een duur restaurant kunnen komen, zo netjes had hij het bord opgemaakt met allerlei poespas erbij. Het was een leuk extraatje wat helemaal niet nodig was geweest, maar als je toch bezig was en je iemand onder de indruk wilde laten zijn door je kunsten, moest je dat zo doen.
Afwachtend keek hij naar Lynn terwijl hij zijn eigen bord pakte en even naar zijn broodje keek. Het was een heerlijk pistoletje gezond geworden. Met allerlei verse en gezonde ingrediënten die van de beste kwaliteit waren. 'Nou, proef maar! Ik wacht!' Sem had er een sausje opgedaan die hij gemaakt had met mayonaise en had over het sausje wat heerlijke kruiden gestrooid die het iets minder "mayo-achtig" maakte, om het zo maar te benoemen. Sem was er zelf inmiddels ook maar bij gaan zitten en had zijn bord op de tafel neergezet waar hij nu aan zat. Dat was wat makkelijker dan het zo maar op je schoot houden en hopen dat het niet zou vallen. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat hem dit gebeurde.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Daar stond het dan. Het broodje gezond à la Sem. Het zag er goed uit, heel goed. Dat kon ze niet ontkennen. Maar nu nog de smaak. Lynn pakte het broodje en nam een hap. Het was heel goed. Net zo lekker als één die je kon halen in een restaurant. Waar had hij dit geleerd? Of had hij dit zichzelf aangeleerd?
'Oké, dit is best goed.' Zei Lynn nadat ze haar mond had leeggegeten. 'Ik zou het waarschijnlijk niet beter kunnen. Maar ik ben dan ook niet echt goed in koken. Wat best lastig als student, maar ach.' Lynn keek Sem even aan. 'Maar wat kan je nog meer maken? Ben wel benieuwd eigenlijk. Misschien kan ik het één en ander van je leren.' Dit voorstel was niet alleen om wat recepten te leren, maar ook om weer iets meer te weten te komen over Sem. Ze kon het niet helpen. Net dat ze iets nieuws van hem te weten was gekomen, wilde ze weer meer weten. Het leek een eindeloos proces te worden. Want wat zou hij nog meer kunnen? Hij kan koken, of in ieder geval broodjes maken, hij was advocaat, hij las veel... en meer wist ze eigenlijk niet van hem. Ze wist dat hij absoluut niet kon rijden zonder de medemens in gevaar te brengen, maar dat was nou niet echt een positieve kwaliteit.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Zodra Lynn hem vertelde dat het broodje lekker was, begon hij te grijnzen. Hij keek haar vrolijk aan en nam vervolgens zelf een hap van zijn broodje. De afgelopen dagen had hij zoveel gegeten, dat hij er een stuk gezonder, maar tevens ook wat dikker, uit zag. Dat dikker zijn kwam voornamelijk omdat hij zoveel had gegeten en zijn buik er wat van opgezwollen was. Als je weinig at, was het niet zo gek dat je enigszins dik werd als je wél at. Zijn pantalon zat dan ook een stuk strakker dan normaal (gezien hij normaal gewoon perfect aansloot en nu dus krapper zat door al het eten) en dat was duidelijk te zien.
'Ik kan eigenlijk van alles maken hoor! Ik maak voornamelijk veel vlees. Vind dat echt heerlijk. Lekker biefstuk en zelfgemaakte friet. Of een taart bakken of zo. Doe ik ook wel eens als ik zin heb in taart. Die deel ik met niemand, dus ik eet dan gewoon een hele taart op. Kan prima.' Hij lachte even en trok wat aan de rand van zijn pantalon, omdat het vrij strak zat. 'Soms bak ik ook brood zelf of wat dan ook.' Sem glimlachte even trots om zichzelf en keek toen op de klok. 'Heb al vroeg voor mezelf moeten koken, vandaar dat ik er zo'n passie voor heb denk ik.' Hij haalde zijn schouders onwetend op en ging even goed zitten terwijl hij zijn broodje hongerig naar binnen werkte. Hoe kon een mens zoveel honger hebben terwijl ze al twee dagen aan één stuk door aten? Sem vond het raar, maar hij zag er geen kwaad in om gewoon lekker te eten en te genieten van zijn leven.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn vond het verbazingwekkend hoeveel Sem kon maken. Ergens vond ze het beschamend dat ze nog een ei kon laten ontploffen. Ze was toen eieren gaan koken, maar op een gegeven moment was ze vergeten dat ze die dingen nog op het vuur had staan. Na een tijdje was het water verdampt en de eieren ontploft en verbrand. Of die keer dat ze rijst wilde gaan maken en toen in plaats van twee kopjes rijst in het water, maar het halve pak in de pan gooide. Twee kopjes leek zo weinig voor zoveel water. Maar ja, wist zij veel dat rijst water op nam?
Nadat Lynn het broodje op had gegeten, rekte ze zich even uit. 'Koken hè... is vast leuk.' Mompelde ze. Zij wilde ook kunnen koken. Maar ja, ze kon het gewoon niet. Ze faalde overal in. Tenzij het pizza voor in de oven was. Dat wilde nog wel eens lukken. Ergens had ze gewoon het gevoel dat er kookgoden bestonden en dat zij haar met ongeluk bestrooiden tijdens het koken. "Ahw, kijk nou. Dat kind is weer eens aan het koken. Laten we het aanbranden gnagnagna." Haar tweede theorie was dat ze gewoon geen gevoel had voor koken. Soms was je nou eenmaal goed in dingen, soms niet.
Lynn's ogen bestudeerden Sem voor een klein moment. Hij zag er een stuk gezonder uit in vergelijking tot de keren dat ze hem zag op het kantoor. Hij had meer kleur in zijn gezicht, leek ook wat minder mager. Waarschijnlijk had hij eindelijk doorgehad dat zo af en toe een pauze nemen en wat eten gezonder was dan nachtbraken met koffie en drank als brandstof.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De jongen had zijn broodje erg snel op en zette zijn vieze bord in de gootsteen. Vervolgens ging hij weer bij Lynn zitten en keek af en toe naar zijn horloge. Er was nog steeds geen mail gekomen en dat vond hij helemaal niet meer zo erg. Het was ergens wel fijn dat er geen mails kwamen, zo hadden ze nog samen de tijd om elkaar te leren kennen. Dat was immers ook niet geheel onbelangrijk.
Hij keek haar toen aan en glimlachte om haar korte opmerking. 'Het is ook erg leuk. Wellicht dat ik je ooit wat kan leren. Vlees bereiden is heel belangrijk en moet je precies goed doen. Aardappels en groente spreken vaak voor zich. Het gaat meestal helemaal om het vlees. Is het vlees niet lekker, dan faalt je hele gerecht. Zo werkt dat nu eenmaal.' Vertelde hij haar overtuigend en hij leunde even op de tafel. Zijn pantalon zat niet lekker, vandaar dat hij af en toe wat pufte en ongemakkelijk aan de broek trok. 'Misschien was dit laatste broodje toch niet zo goed voor mijn maag... Alhoewel het wel lekker was en ik toe moet geven dat ik ook wel zin heb in een donut...' Lachte hij en hij schudde zijn hoofd. 'Maar ik moet er echt mee stoppen, anders word ik weer net zoals vroeger. Vroeger was ik heel erg dik. Kun je je vast niet voorstellen, maar goed. Het was toch echt zo.' Sem pakte zijn telefoon en zocht een foto op van een aantal jaren terug. Op die foto was hij niet mollig, maar ronduit enorm dik. Hoe hij zoveel was afgevallen, was geen verbazing als je zijn levensstijl zag en het niveau van stress bij hem kende. 'Kijk hier. Dit was ik.' Lachte hij deels beschaamd en deels geamuseerd.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Koken was leuk volgens Sem. Waarschijnlijk omdat hij er goed in was. Lynn zag er de lol nog niet van in, maar ze kon het wel proberen. Ze zou het wel leuk vinden om het één en ander van hem te leren, de sfeer was immers heel gezellig op het moment.
Lynn had Sem nu al een paar keer aan zijn broek zien frummelen. Ze zag dat deze iets te strak zat. Maar dan kon hij toch gewoon een andere broek aan doen? Sem begon te vertellen over hoe hij vroeger was. Ze had inderdaad niet verwacht dat hij heel zwaar zou zijn geweest, je zag er nu in ieder geval niets meer van. Ze keek naar de foto. Het verschil was echt heel groot. 'Je moest iets regelmatiger eten. Je metabolisme wordt er niet beter op zo. Als je eerst weken slecht eet en dan weer een tijd alleen maar eet, neemt je lichaam extra veel voedingstoffen op die het eigenlijk niet nodig heeft. Dus misschien is dat een idee? Dan kan je namelijk wel gewoon een donut nemen als je dat wilt.' Lynn zuchtte. Niet dat zij degene was die er iets over mocht zeggen. Zij at ook niet altijd even gezond, maar ach. 'Als je gewoon vaste tijden instelt waarop je gaat eten; ontbijt, lunch en diner met 2 snacks tussendoor, dan zou je spijsvertering op een normaal niveau moeten blijven. Oh, en niets meer eten na het diner. Alleen drinken. Aangezien het diner het laaste moet zijn voor je gaat slapen. Als je daarna nog gaat eten slaat je lichaam weer extra voedingstoffen op.' Vertelde Lynn verder.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld