Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO || StillKidrauhl

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Ik leg het mapje gelijk weg als ze dat zegt en wil achter haar aan lopen maar ik wordt tegen gehouden door Sean die tegen me zegt dat ik ervoor moet zorgen dat ze haar mond houdt want anders krijgen wij als bende alleen maar meer en meer problemen. Zonder iets te zeggen, ruk ik me los en loop naar de gang waar ik mijn jasje pak en snel aan trek. Denkt ze nou dat ik hier iets van wist? Dat ik dit gedaan heb? Nooit. Ik heb nooit iemand vermoord, dat deden mijn vrienden. Ik had daarnaast de simpelste baantje in de bende groep, ik dealde alleen maar drugs, meer deed ik niet. Waren er problemen? Dan loste mijn vrienden het op. Ik pak mijn auto sleutels en loop naar buiten naar mijn auto toe. Ze is vast al thuis want ze heeft huissleutels maar ik moet haar dit allemaal even goed uit leggen. Ik rij naar mijn huis toe en parkeer voor de deur als ik er na even ben. Ik stap uit en loop mijn huis direct in waarna ik zie dat Isabella net de trap op naar boven wilt lopen. Direct pak ik haar bij haar pols, niet te stevig omdat ik haar geen pijn wil doen. "Ik heb niks gedaan Isabella." Zeg ik dan serieus tegen haar maar ook duidelijk omdat ik wil dat het door haar doordringt.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella
Ik was echt overstuur. Mijn ouders zijn gewoon weg door deze bende, voorgoed. Bij die gedachte begon ik nog harder te snikken. Ik moest zo snel mogelijk weg hier, maakte niet uit waar. Desnoods weer terug naar Ricardo bij de coffeeshop, maar ik kon niet terug bij Justin komen. Ik schrok enigszins toen ik iemand, Justin, mijn pols vast pakte. ''En al had je niks gedaan, heeft alsnog jouw bende mijn ouders vermoord.'' Riep ik overstuur naar hem. ''Mijn ouders, ik heb ze nooit kunnen leren kennen. Ik heb altijd voor mezelf moeten zorgen, nooit was er iemand voor me. En weetje waarom, omdat een een of andere achterlijke bende ze heeft vermoord.'' Snikte ik. Ik kon mezelf niet meer in bedwang houden. ''Hoezo heb je me niks verteld? Was dit altijd al je plan om mij zo voor je te winnen door niks te zeggen?'' Ik veegde mijn tranen ruw weg. Ik wilde niet zwak overkomen. ''Al die tijd heb ik gedacht dat het een ongeluk was, en nu? Mijn wereld is ingestort.'' Riep ik opnieuw naar hem. Mezelf beheersen in situaties waar ik echt woedend was lukte mij echt niet. ''Jullie overleggen jullie plan toch altijd? Hoezo heb je er geen stokje voor gestoken? Het waren onschuldige mensen!'' Ratelde ik aan een stuk door. Het maakte me allemaal niet meer uit.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Ik besluit aandachtig naar haar te luisteren en haar niet te onderbreken want als ik iets niet moet doen, is dat haar onderbreken. Dit is de eerste keer dat ze echt boos op me is en ook echt aan het roepen is. De eerste keer maar hopelijk ook de laatste keer want het breekt me als ze zo tegen me doet. "Dit is een zaak van een aantal jaren geleden, een zaak waar we over hebben gehad voordat ik je nog kende Bella." Leg ik haar uit en pak haar handen voorzichtig vast. "Ik wist echt niet dat het je ouders waren baby, dat wist ik echt niet. Waarom zou ik tegen de liefde van mijn leven liegen? Waarom zou ik iets verbergen voor het meisje waar ik oud mee wil worden?" Zeg ik tegen haar en leg één van haar handen tegen mijn borstkas zodat ze kan voelen hoe snel mijn hart op dit moment klopt. Ik laat mijn handen weer uit haar handen glijden en verg haar tranen weg. "Please don't cry, it hurts me seeing you crying." Zeg ik gemeend tegen haar.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella
Ik begon helemaal te trillen op mijn benen, zo boos was ik. Was ik boos op Justin? Ik weet het niet. Ik ben boos om het feit dat ik hierdoor mijn ouders nooit heb mogen leren kennen. ''Ik herinner me niks meer van mijn ouders, niks meer.'' Snikte ik. Ik had ze zo graag willen leren kennen. ''Ze hebben mij nooit kunnen zien opgroeien.'' Ging ik door. Ik was echt van streek. Ik heb al die jaren in de problemen geleefd alleen omdat een bende zich niet kon inhouden. ''Ik had ze zo graag een keer willen zien, en daar zou ik alles voor doen.'' Ik heb een best moeilijke jeugd gehad en het was niet altijd even makkelijk. Een jong meisje moet het advies krijgen van een vader, een vader die de jongens afkeurt wie zij mee naar huis neemt. Een moeder die zeurt over de troep die je maakt en zegt dat je je kamer op moet ruimen. Dat heb ik nooit gehad. ''I can't..'' Mompelde ik. Mijn tranen kon ik op dit moment niet in bedwang houden. ''Wie heeft ze uiteindelijk vermoord? Waar zijn ze begraven?'' Vroeg ik uiteindelijk. Ik wilde weten waar mijn ouders hun laatste zucht uitbliezen, ik wil weten waar ze gedumpt zijn. Ik wil alles weten van mijn ouders.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Het doet me werkelijk waar pijn om haar zelf in deze pijn te zien. Ik begrijp haar volkomen en ik had het allemaal geprobeerd te voorkomen als ik wist dat het haar ouders waren maar dat wist ik niet en we kunnen de tijd niet meer terug draaien. Voorzichtig trek ik haar in mijn armen en knuffel haar zo dan. "Ik snap het.." Zeg ik zacht gemeend en strijk met mijn hand door haar zachte haren heen. Ik wil haar gewoon het gevoel geven dat ik er voor haar ben, ondanks ik vrij weinig kan doen. Ik kijk op als ze me dat vraagt en haal kort mijn schouders op. Het is een hele oude zaak, een zaak die ik nooit heb kunnen mee krijgen. Ik zit nog maar een jaar of twee in deze bende en heb alleen maar zaken van de afgelopen twee jaar mee gekregen. "Ga anders even zitten, dan maak ik thee voor je." Zeg ik rustig terwijl ik haar los laat. Dan kan ze even op haar zelf komen en kalmeren.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella
En mijn familie, wist die er van? Die denken waarschijnlijk nog steeds dat mijn ouders zijn omgekomen bij een auto ongeluk. Is er geen verder onderzoek naar gedaan? Hoe kan het zo zijn dat ze dan nooit geïdentificeerd zijn bij het ongeluk. Er komt toch altijd een lijkschouwer bij kijken. En hoezo waren mijn ouders in dit circuit terecht gekomen? Zaten mijn ouders ook aan de drugs? Deze vragen krijg ik waarschijnlijk nooit beantwoord, enkel wanneer ik de moordenaar zelf spreek. ''Kan je niet voor me uitzoeken wie dit heeft gedaan?'' Stotterde ik een beetje. Justin zou mij nooit zijn naam geven, hij weet natuurlijk niet wat ik er mee ga doen. Ik wilde met deze man een, misschien hartig, woordje spreken. Ik wilde zijn verhaal weten. Ik wilde weten wat mijn ouders op dat moment aan het doen waren, of ze gelukkig waren. ''Ik hoef geen thee.'' Snauwde ik nogal. Het kwam er botter uit dan dat ik bedoelde, maar dat heb je met al deze emoties. Ik wilde gewoon simpelweg mijn ouders. Ik hoefde geen troost praatjes. ''Nooit kunnen ze zien hoe ik oud word, hoe ik ga slagen voor mijn studie, mijn vriendje, ze zien niks.'' Er rolde opnieuw tranen over mijn wangen. Nog nooit had ik mijn ouders zo erg gemist als op dit moment.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
"No I can't and I won't." Zeg ik simpel tegen haar en hoofdschuddend. Ze kan niet achter dit probleem aan gaan en als ze echt van me houdt doet ze dat ook. Mijn vrienden zijn al heel boos dat ze door dat mapje heeft gelezen, het is maar dat ze mijn vriendin is. Anders hadden ze haar zonder twijfel vermoord en dat meen ik. Als ik er nu ook nog achteraan ga door te vragen wie dit heeft gedaan etc, kom niet alleen ik in de problemen maar ook zij en dat wil ik voorkomen. "Einde verhaal." Vroeg ik nog toe, doelend dat ik daarover geen discussie met haar wil voeren. Zodra ze dat zo naar me snauwt, wil ik mijn mond open trekken maar besluit dat dan niet te doen. Ze merkt later wel dat ze niet zo tegen me hoefde te roepen en snauwen. "I know baby.." Zeg ik zacht en veeg weer langzaam haar tranen weg waarna ik weg kijk. Het doet me werkelijkwaar pijn dat ik er niets tegen heb kunnen doen want als dat wel kon, had ik dat ook echt gedaan. Ze verdient dit allemaal niet.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella.
''Einde verhaal? Zo een moeite is het niet. Ik wil verdomme weten wie dit mijn ouders aan heeft gedaan. Heb ik daar niet eens het recht op? Zo kan ik dit nooit verwerken.'' Ik keek strak voor me uit. ''Anders ga ik zelf op onderzoek uit.'' Mompelde ik koppig. Als Justin en ik een soort ruzie hebben, weten we precies hoe we elkaar moeten raken en elkaar pijn kunnen doen. Ik wilde dat dan ook het liefste vermijden. Maar op dit soort moment, kan ik mijn emoties niet in bedwang houden. En beide kunnen we ons, als we echt boos zijn, niet inhouden. De enige die ons dan kan sussen zijn wij zelf. Justin voor mij en ik bij Justin. ''Ik mis ze gewoon zo erg.'' Snikte ik. Het was gewoon niet te bevatten dat in 1 keer je hele wereld op zijn kop kan staan. Ik kon het ook gewoon niet beschrijven hoe ik me voelde, ik was boos, verdrietig en teleurgesteld tegelijkertijd. ''Hoe had ik dit kunnen voorkomen?'' Ik moet weten hoe dit zo ver heeft kunnen komen en of ik er iets aan kon doen. Mijn ouders zaten aan de drugs? Kwam dat soms door mij? Omdat ik bijvoorbeeld niet gewenst was of gewoon een grote last?

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Ik zucht en besluit haar te negeren. Het heeft geen zin om op haar in te gaan want ze maakt me alleen maar bozer en bozer door zo tegen me te prateb en ik heb mezelf nooit onder de controle als ik boos ben. "Kom maar naar me toe wanneer je gekalmeerd bent." Zeg ik en draai me om waarna ik de keuken in loop. Ik vind niet dat ik het verdien, dat ik het verdien dat ze zo tegen me praat. Ze kan niet van me vragen om uit te zoeken wie dit met haar ouders heeft gedaan. Want dan onderschat ze hoe gevaarlijk de bende is en dan wilt ze me allemaal maar in de problemen brengen. Ik geef bijna alles voor haar op. Ik heb de coffee shop voor haar opgegeven, de drank en jointjes. Kan ze niet een beetje respect tonen dat ik hier niet achteraan kan gaan en het niet kan onderzoeken voor haar. Eenmaal in de keuken laat ik mijn handen over mijn gezicht glijden. Dit is allemaal zo stress vol. Ik had haar nooit moeten meenemen, nooit. Dan was dit allemaal niet gebeurd.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella
''Fine.'' Zuchtte ik geïrriteerd. Snapt Justin dan niet dat ik alles wil weten over mijn ouders om dit enigszins te kunnen afsluiten. Hij heeft geen contact meer met zijn familie omdat hij daar zelf voor heeft gekozen. Ik heb nergens ooit voor gekozen. Ik heb het allemaal maar moeten nemen. En nu denkt hij dat het allemaal mijn schuld is. Ik stond op en liep naar boven, misschien werd ik daar rustiger van. In een van de kamers was een prachtig raamkozijn waar je heerlijk in kon zitten en genieten van het uitzicht. Ik verzamelde wat kussen en legde die comfortabel in het raamkozijn. Voorzichtig ging ik hier in zitten en keek naar buiten. Ik zag een jong stel met hun dochter lopen, het zag er allemaal zo rustig en vredig uit. Dit had ik ook kunnen hebben. Die gedachte maakte mij alleen nog maar verdrietiger. Zachtjes begon ik te snikken. Was ik niet te hard voor Justin, dit was al voor zijn tijd. Ik had moeten weten dat hij hier niks aan kon doen, en daarom er misschien ook niks van af wist. Wist die bende dat dat mijn ouders waren.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Ik vind het heel erg voor Isabella want ze dacht jaren lang dat haar ouders overleden waren door een auto ongeluk maar wat uiteindelijk één grote leugen en nu dwaalt ze mat al die vragen in haar hoofd. Waarom? Hoe? Wanneer? Ik ben niet eens het kind van de ouders en ik begin me dingen af te vragen. Ik weet dat ik ook daarnaast er voor Isabella moet zijn op momenten zoals deze maar dat kan alleen als ze rustig is en niet de heletijd tegen me roept want dan lukt het gewoon niet. Ik knuffel haar veel liever en vertel haar ook graag dat alles goed komt maar dat kan niet.
Ik open de koelkast die gevuld is met eten en drinken. Ik pak een klein koud flesje water uit de koelkast aangezien ik dat op dit moment wel echt kan gebruiken. Ik sluit de koelkast deur en open het flesje dan door de dop open te draaien. Ik neem een kleine slok en zucht automatisch even tevreden. Ik denk dat ik zo zelf even in bed ga liggen of iets, zodat ik zelf ook even op mezelf kan komen na vandaag. Ik draai de dop weer dicht nadat ik nog een slok heb genomen en leg het flesje weer terug in de koelkast.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella
Ik heb Justin gewoon nodig op momenten zoals dit. Ik kan dit niet zonder hem, dat houd ik niet vol. Ik trek een grote trui van Justin aan waar ik zowat in verdrink, maar dat zit het lekkerst op dit moment. Misschien moet ik dit allemaal wel achter me laten, wil ik weten hoe en wanneer mijn ouders zijn omgekomen? Misschien maakt dat het alleen maar erger omdat het op de meest gruwelijke manier is gebeurt. Ik zuchtte even diep en klom weer uit het kozijn. Ik had iets goed te maken met Justin. Ik ben echt gemeen tegen hem geweest. Voorzichtig liep ik naar beneden om te kijken of er nog een teken van leven was van Justin. Gelukkig was hij nog in de keuken en niet even een rondje gaan rijden of iets dergelijks. Zonder iets te zeggen loop ik naar hem toe en knuffel hem. Ik had dit even nodig, en zonder hem kom ik hier niet door heen. Hoe vervelend ik ook tegen hem deed zojuist, hij moet weten dat ik echt van hem houd en dat niet met opzet doe. Ik katte hem af omdat ik in het moment zat, ik had iedereen op dat moment zo behandeld.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Ik maak wat kleine dingen schoon in de keuken. Vieze borden, glazen en bestek zet ik netjes ik de vaatwasser en sluit die volgens. Ik klik de vaatwasser dan aan en zucht goedkeurend. Meestal ruimt Isabella de keuken voor me op aangezien ze vindt dat de vrouw dat in het huis altijd moet doen maar ik vind het nooit een probleem om haar te helpen. Ik vind het zelfs leuk om haar te helpen om de keuken op te ruimen of om te stofzuigen. Maar dan alleen als ik het met Isabella zelf doe, op dit moment doe ik het alleen maar dat komt omdat ze boven is en ze geen fijn gezelschap is op dit moment. Misschien meoten we elkaar met rust laten en met elkaar praten wanneer ze denkt dat ze dat kan. Ik denk dat als ik op haar in was gegaan, het alleen maar erger zou worden maar ik blij dat ik dat niet heb gedaan.
Net wanneer ik de keuken uit wil lopen, loopt Isabella de grote keuken in en slaat ze haar korte armen om mijn middel heen. Ze heeft mijn te grote sweater aan die haar echt heel goed staat. Ze doet vaker mijn kleren is en ik vind het helemaal geen probleem om mijn kleren met haar te delen. "Babygirl.." Zeg ik zachtjes en sla mijn armen goed om haar heen waarna ik toch even troostend met mijn hand over haar haren en rug strijk. Dat was zeker niet lang zonder elkaar, ze is niet eens vijf minuten weg geweest, wat in mijn ogen toch heel schattig over komt.

Nomind
Straatmuzikant

Nomind schreef:
Isabella
Soms is het gewoon fijn om elkaar vast te hebben en niks te zeggen, wat er op dit moment gebeurt. Ik wilde er ook niet over praten, ik wilde het zo snel mogelijk vergeten wat er vandaag was gebeurt. Was dit niet allemaal een droom en dat ik in de ochtend wakker word? Dat alles weer goed is en het goed loopt. ''I'm fine.'' Mompelde ik zachtjes tegen Justin en veegde het laatste vocht rondom mijn ogen weg. Ik ben denk ik nog nooit zo erg uit mijn plaat tegen Justin gegaan. Ik schaam me er echt heel erg voor. Hij verdient dit niet. Hij heeft zo goed voor me gezorgd de laatste tijd, en dan om zo een uitbarsting te krijgen. Dat verdient geen enkel mens. Misschien moest ik het maar goed met hem maken, hem ergens mee naar toe nemen. Even weg van alle ellende, die grotendeels door mij veroorzaakt is. ''Het spijt me zo Justin..'' Begin ik en kijk hem aan. Mijn ogen waren nog rood van alle tranen die ik het afgelopen uur heb laten vloeien. Ik heb de afgelopen jaren nog nooit zo veel gehuild als vandaag. Ik wilde nooit zwaktes tonen, want als je dat deed, konden mensen er gebruik van nemen. ''Sorry dat ik tegen je schreeuwde.'' Fluisterde ik bijna. Ik schaamde me hier zo erg voor dat ik hem bijna niet onder ogen durf te komen.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Justin.
Mijn armen sla ik wat steviger om haar smalle lichaam heen en knuffel haar zo stevig. Ik snap haar uitbarsting van vandaag opzich wel maar ik vond alleen dat ik het niet verdiende want ik had echt niks gedaan. Ik zou het anders wel gewoon toegeven want als iemand slecht kan liegen, ben ik dat wel. Ik kan helemaal niet liegen, dan ga ik stotteren en elke keer de andere kant op kijken. Ik ben altijd gewoon heel eerlijk en simpelweg straight to the point. "It's okay." Troost ik haar en druk ene lange kus in haar zachte haren die echt lekker ruikt, net zoals altijd. Ik strijk verder langs haar rug terwijl ik zo met haar blijf staan. "Wil je nu wel thee baby? Dan kan je lekker op de bank hangen, onder de deken." Stel ik voor. "En we gaan doen wat je maar wilt wat we gaan doen." Zeg ik zwak glimlachend tegen haar omdat ik haar gewoon wil opvrolijken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld