Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
 Hey, everybody!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
Forum
Startalk
Blogstatistieken
Vriendenbeheer



Topics   Berichten
12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
5SOSO | You've captured my love
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Het begin van een nieuwe tour moest altijd op een goede manier worden gevierd. Officieel was de tour nog niet begonnen, dat betekende echter nog niet dat ze het niet goed konden vieren! Calum was het vrijwel meteen met Ashton zijn idee eens geweest. Hij had echter niet gedacht dat ze maar met een klein groepje op stap zouden gaan. Ergens vond hij het echter wel prettig dat hij alleen met Ashton, Linn en Naylene in de bar terecht was gekomen. Het was een kleine groep, maar zo konden ze ook met iedereen praten. Al waren ze wel een beetje in tweeën gesplitst. 
Voor Calum was het nooit vervelend om met Linn te praten. Zeker het onderwerp waar ze het net over hadden gehad. De kleding die hij mee moest nemen op tour was toch een belangrijk deel. Veel dingen mochten ze zelf uitzoeken. Het was de kleding die hij zelf had gekocht, waar hij uiteindelijk mee op het podium zou komen. Ze hadden er ook voor kunnen kiezen om alles te laten regelen, maar toch zou het dan nooit bij de visie komen die ze op het moment hadden. 
Lopende het gesprek had Calum al wel gemerkt dat de drank die Linn naar binnen had gegoten, behoorlijk hoog was komen te zitten. Het lag natuurlijk aan het moment zelf, soms kwam het harder binnen dan op andere momenten. Daarbij was Linn toch een behoorlijk kleine vrouw, waardoor het vast nog iets meer aan zou komen. De woorden die ze vertelde liet echter wel weten dat ze nog iets verder heen was dan Calum in eerste instantie had gedacht. 
Calum kon niet anders doen dat verlegen lachen op de woorden van Linn. Ondanks dat het vooral de alcohol was die sprak, waren de woorden van Linn niet iets wat hij gewend was om te horen. Hij hoorde zelfs een soort van waarheid in. Iets wat gewoon gek was om van een vriend mee te krijgen. Niet dat hij het vervelend vond, vrienden konden elkaar best vertellen dat ze er goed uit zagen. Dat was ook wel iets wat hij deed bij zijn vrienden.
“Squishyness?” Vroeg Calum toch lachend. Het was niet iets wat hij eerder had gehoord. Niemand had zijn gezicht op die manier beschreven, in ieder geval niet op de momenten dat hij het zelf had gehoord. Hij kon niet voorstellen dat er meer mensen waren die hem op die manier beschreven.
“Ja, squishyness. Je weet wel!” Bracht Linn uit, terwijl ze even naar zijn wang ging om er even in te prikken. Iets waarvan Calum niet eens heel erg goed wist wat hij van moest vinden. Het was niet zo dat hij altijd even zeker was geweest over de manier waarop hij er uit had gezien. Hij wist dat hij als klein kind toch behoorlijke wangen had gehad en dat er genoeg mensen waren die dat schattig vonden aan een baby. Ondertussen was hij geen baby meer. Niet dat Calum zich nu onzeker voelde over de manier waarop hij er uit zag. 
“Het ziet er echt heel erg schattig uit. Zeker als je wangen wat rood zijn, wat ze worden als je alcohol hebt gedronken.” Calum knikte, hij wist dat hij de neiging had om rode wangen te krijgen als hij dronken was. Iets wat eigenlijk best vervelend voor hem was, omdat anderen dan meteen konden weten dat hij te veel had gedronken. 
“Maar dat is niet iets ergs, want het is heel erg leuk! Ik weet zeker dat heel erg veel mensen het leuk vinden om te zien.” Calum moest lachen, een beetje uit ongemakkelijkheid, maar ook wel door het feit dat hij nu naast een Linn zat die te veel had gedronken, wat hij nog niet eerder bij haar mee had gemaakt. 
“Ik denk dat je misschien zo over moet gaan op iets wat minder sterk is.” Al kon hij daar niet veel over zeggen. Het was haar leven en als hij op haar plaats had gezeten, had hij waarschijnlijk ook nog wel een paar drankjes gedaan. 

Een paar drankjes erbij was voor Naylene niet iets wat vervelend klonk. Na de shotjes waren zij en Ashton overgegaan op Whiskey. Iets wat haar terug bracht naar de momenten in Parijs. Hoe ze samen wat hadden gedronken voordat ze naar de Moulin Rouge waren gaan kijken. De blikken die ze elkaar tijdens het optreden hadden toegeworpen, maar nog meer de momenten die daarna waren gebeurd. De spanning die zich op had gebouwd in de taxi, maar vooral de tafel waar ze samen aan hadden gezeten en ze een paar van de glazen Whiskey hadden gedronken. 
Vanavond was niet heel veel anders verlopen. Nu had Naylene als entertainment echter iets heel anders gezien. Natuurlijk waren haar ogen het meest naar Ashton afgeleden. De manier waarop hij de nummers had gespeeld was bijzonder geweest. Alles wat hij had stopte hij in de muziek, op een manier die ze nog nooit eerder had gezien. Het was zeker aantrekkelijk geweest, de spieren die zich aan hadden gespannen, de bewegingen die hij had gemaakt. Al had ze het nog het moois gevonden hoe hij zo gepassioneerd kon zijn over de muziek.
Ondanks dat ze in een bar waren, hadden ze een redelijk afgesloten plaats gevonden. Dat gaf Naylene de kans om Ashton aan te raken op de plaats die haar de hele avond aanlokkelijk aan had lopen staren. Zachtjes liet ze haar vingers door de haren glijden die hij op zijn borstkas liet groeien, Naylene kon niets anders zeggen dan dat het aantrekkelijk was om te zien. Sexy zelfs. Ashton leek zelf ook te genieten van de handelingen, ondanks dat hij begon over haar drankje.
“Ik kan wel wat hebben.” Fluisterde Naylene zachtjes. Ze was niet gewend om veel te drinken. Soms dronk ze een glaasje wijn bij het eten, op de momenten dat ze uit ging was het vaak een biertje dat ze dronk. Een whiskey was echter nooit verkeerd en ze kon er best nog een paar bij drinken. Zeker als dat betekende dat ze nog een tijdje naast Ashton kon zitten. 
“Al wil ik het hier ook wel bij houden. Als we daarna samen naar huis kunnen gaan.” Ze hadden het dan wel gehad over het hebben van een relatie. Voor een avondje seks hadden ze echter geen relatie nodig. Dat hadden ze al wel bewezen in Parijs. Ze konden samen een leuke tijd hebben en daarna weer verder gaan zoals ze dat de afgelopen tijd hadden gedaan. Voor Naylene hoefde één avond seks niet meteen iets te betekenen. Dat had het ook niet gedaan in Parijs. Het gaf hen alleen maar aan dat ze het leuk konden hebben samen, er voor konden zorgen dat de ander zich goed voelde. 
“Nay.” Bracht Ashton wat onwennig uit. Iets aan zijn toon was behoorlijk duidelijk, maar hij leek ook een beetje te twijfelen. Alsof hij het zelf niet zo heel erg zou vinden als er iets zou gaan gebeuren, maar er iets was in zijn hoofd wat hem tegen wilde houden. Iets wat Naylene er voorzichtig uit moest proberen te halen. Ze legde haar hand dan ook op zijn bovenbeen en probeerde de blik in zijn ogen een beetje in de gaten te houden.
“We kunnen het leuk hebben toch? In Parijs hebben we dat al wel bewezen.” Als het aan haar lag deden ze dat nog een paar keer over. Ze had ook niet allerlei ingewikkelde voorstellen aan Ashton voor willen leggen. Zeker niet omdat ze had geweten dat hij wellicht wat anders dacht over hun tijd samen als zij dat deed. Ondertussen hadden ze duidelijk gemaakt wat er tussen hen was en wat er wel en niet zou gaan gebeuren. Dit kon er echter wel bij als het aan Naylene lag.
22
Posts: 4865
Datum: 31-03-2019 16:17
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
‘Ik denk dat dat wel een goed idee is,’ zei Linn lachend. Ze merkte heel goed aan haarzelf dat de alcohol naar boven was gestegen. Daardoor kwamen er misschien ook wel woorden uit die ze anders niet zo snel hardop zou zeggen, maar Calum verdiende het om te horen dat hij een heel leuk gezicht had. Een heel mooi, leuk en lief gezicht. Het liefst zou Linn haar vingers er over willen laten glijden, de rimpeltjes rond zijn ogen willen tellen als hij lachte. Tot nu toe kon ze die impuls nog redelijk onder controle houden, maar ze wist niet hoe het zou gaan als ze nog een sterk drankje zou kiezen. 
Met een tevreden glimlach op haar gezicht liet ze haar hoofd tegen zijn schouder aan zakken. ‘Je bent zo lief, Cal. Je zorgt voor mensen. En voor dieren.’ Hij zorgde immers ook heel erg goed voor zijn andere vrienden. En voor Duke! En nu lette hij op haar, door te zeggen dat ze misschien wel beter af was als ze iets minder sterks zou drinken. Ze vond het niet vervelend dat hij dat tegen haar had gezegd. Ze had de bezorgdheid in zijn stem gehoord. 
‘Jij hebt ook voor mij gezorgd, toen ik zo dronken was,’ zei Calum tegen haar, waarop ze lachend knikte. ‘Dat klopt. Toen was je echt heel erg dronken! Veel dronkender dan dat ik nu ben. Je moest zelfs bijna huilen omdat je Duke zo erg miste,’ hielp ze hem herinneren. Dat wist ze nog wel. Dat Calum haar telefoon had gehad, maar dat het filmpje was verdwenen en toen had hij niet begrepen waar Duke dan wel was geweest. Toen had Linn besloten dat ze maar beter naar zijn huis hadden kunnen gaan, zodat Calum zijn roes uit had kunnen slapen. Iets waar hij haar, achteraf, heel dankbaar voor was geweest.
‘Ik ga je wel missen als je weg bent. Jou en je squish gezicht,’ zei ze tegen Calum. Het was waar. Ze zou hem heel erg gaan missen. Ze had het idee dat zij en Calum een beetje hetzelfde in elkaar vonden. Iemand die buiten hun wereldje stond, maar ook iemand die het heel erg goed begreep. Calum wist niks van make-up, of de manier waarop ze haar filmpjes maakte. Hij wist echter wel hoe het was om zoveel volgers te hebben. Om constant mensen te hebben die foto’s van je vonden en je in de gaten hielden. Dat wist hij misschien zelfs iets beter dan Linn. 
Calum was echter een heel fijn persoon om mee te praten. Ze kon veel aan hem vertellen en dat vond ze ook heel erg fijn. Nu zou hij een hele tijd weg zijn. Linn wist niet meer precies hoe lang, maar het zou nog wel even duren voordat hij weer in Los Angeles zou zijn. ‘Wat moet ik nou doen in de tussentijd? Nu kan ik helemaal geen maskertjes meer bij je op doen.’ Dat terwijl ze daar erg van had genoten. Het was één van de avonden waar ze nog graag aan terugdacht. 
‘Je kunt een paar shows met ons mee?’ zei Calum, waardoor Linn vrijwel meteen overeind veerde. Stelde hij nou voor dat ze met hem mee kon? Met hen allemaal? ‘Geen grapjes maken als ik dronken ben, Hood,’ waarschuwde ze hem. ‘Want dan weet ik niet meer of je serieus bent of niet.’
‘Ik ben serieus!’ zei Calum. ‘Je zou mee kunnen naar een aantal shows voor Los Angeles, want dat is de laatste van het Amerikaanse gedeelte van de tour.’
‘Echt?’ vroeg Linn zachtjes. Ze wilde zich niet opdringen, zeker niet aan Calum. Ze kenden elkaar misschien nog maar een paar maanden goed, maar ze wist dat hij iemand was die ook zijn ruimte nodig had. Hij was iemand die soms liever niet wilde praten en gewoon in stilte wilde wandelen of zitten. Iets wat ze aan hem waardeerde, omdat het haar soms ook wat meer rust gaf.
‘Met wie moet ik anders ontbijten?’
Linn glimlachte en sloeg haar armen om Calum heen. Dat was waar ook. Zo was hun hele vriendschap begonnen. Omdat ze bijna iedere ochtend samen hadden gegeten. Soms in stilte, soms hadden ze een aantal kleine dingen besproken. ‘We moeten wel breakfastbuddies blijven,’ fluisterde Linn. Dat was immers wat ze waren. Dat was ook het leuke. Ze begonnen de dag samen. Dat was best speciaal. 

Zelf was Ashton altijd erg enthousiast aan het begin van een tour. Dan was alles nog nieuw, wist hij nog niet goed wat hij precies zou moeten verwachten. Het was een heel avontuur en daar stond hij altijd wel voor open. Hoe groter hoe beter. Al zouden er ook zeker dingen zijn die hij zou missen aan Los Angeles. Naylene viel daar zeker onder. Ze hadden nu zo goed contact. Hij hoopte dat het zou blijven. Dat hij haar misschien zou kunnen overtuigen om naar de show in de stad te komen, zodat ze elkaar dan weer zouden kunnen zien. Al leek Naylene haar hoofd vooral ergens anders mee bezig te zijn.
Naylene had waarschijnlijk niet door hoe moeilijk ze het hem maakte. Hij wilde maar al te graag, maar hij probeerde haar woorden voor zich te horen. Ze had hem heel duidelijk gemaakt wat ze wilde, en wat niet. Nu had ze nooit gezegd dat ze nooit meer seks zouden hebben. Ze had echter ook niet specifiek gezegd dat ze het wel wilde. En het leek hem beter om dan uit te gaan van dat ze het niet wilde. Anders had hij straks een boze advocate achter zich aan, en een gekwetste vriendin. Dat was wel het laatste wat hij wilde. 
‘Parijs was anders,’ merkte Ashton op, terwijl hij zijn hand op die van haar legde. Ze wist precies wat ze aan het doen was, door haar vingers over zijn bovenbeen te laten glijden. Niet dat er veel verschil in had gezeten. Hij had de hele week al gewacht op aandacht van Naylene. Een moment met haar samen. De alcohol had echter ook bij hem het effect gehad, waardoor ze samen los hadden gelaten en in zijn hotelkamer waren beland. Nu was Ashton nog nuchter. Misschien niet helemaal, maar meer dan dat Naylene het was. Hoe graag hij ook samen met haar weg wilde. Het was niet iets wat hij kon doen. Naylene was een vriendin van hem geworden. Dat betekende dat hij op haar lette. Hij zou haar op deze manier ook niet weg laten gaan met een andere man. Wat betekende dat hij het zelf ook niet zou kunnen doen.
‘Natuurlijk is het anders. Parijs is aan de andere kant van de wereld,’ giechelde Naylene. Een geluid waarvan Ashton zeker wist dat ze het nog nooit had gemaakt. Hij had haar nog nooit eerder horen giechelen. 
‘Ik denk niet dat het verstandig is om samen naar huis te gaan met de hoeveelheid alcohol die je al op hebt,’ wees Ashton haar terecht. Hij wist waar hij nee tegen zei. Als hij zelf wat meer op had gehad, had hij zichzelf al naar voren gebogen en had hij haar gezoend. Dan had hij Calum en Linn hier laten zitten en had hij haar meegenomen naar zijn huis, zodat ze het daar samen naar hun zin hadden kunnen hebben.
Er waren momenten dat hij nog terugdacht aan hun avond samen in Parijs. De donkere gordijnen, de geur van hotelzeep en het straatlicht wat zijn kamer enigszins had verlicht terwijl Naylene boven hem had gehangen. Keer op keer had hij haar willen zoenen, haar dichter tegen zich aan willen trekken. Hij wilde haar lippen op zijn hele lichaam voelen, haar handen op zijn blote huid. Als ze nog nuchter was geweest, als de situatie anders in elkaar had gestoken… Ashton moest zichzelf er echter aan herinneren wat de situatie nu was. En hoe erg Naylene het misschien wel zou vinden als ze morgenochtend naast hem wakker zou worden.
‘Misschien moet jij nog wat meer drinken?’ stelde Naylene grijnzend aan hem voor, waarna ze zijn glas in zijn richting duwde. Ashton pakte het glas op en draaide het bedenkelijk tussen zijn vingers. Dit laatste beetje kon hij nog wel aan, maar om Naylene en zichzelf te beschermen, kon ook hij beter van iets anders drinken. ‘En dan kunnen we daarna misschien samen weg?’
‘Damnit, woman,’ verzuchtte Ashton. ‘Je maakt het me niet bepaald makkelijk.’ Het was moeilijk om vol te houden terwijl ze zo naar hem keek. Naylene haar ogen konden hele verhalen vertellen, wat betekende dat ze hem ook konden vertellen hoe graag ze hem op dit moment wilde.
‘Dat is wel het plan,’ gaf Naylene toe, waarna ze haar hand nog iets verder in zijn blouse liet verdwijnen. Ashton schudde zijn hoofd en pakte haar pols vast. Dit was niet hoe het moest gaan. Daarin zou een nuchtere Naylene het vast met hem eens zijn.
‘Misschien moet ik je naar huis brengen?’ 
18
Posts: 17081
Datum: 31-03-2019 17:24
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
De manier waarop Calum en Linn met elkaar omgingen was prettig te moeten. Ze konden elkaar vertellen wat ze van elkaar vonden, zonder dat de andere zou denken dat er iets anders was. Ondanks dat Calum wel een beetje verlegen werd van de woorden van Linn, was het ergens ook wel weer fijn om te horen. Hij was daarbij ook wel iemand die haar zou op hypen, door te zijn wie ze was. Iets wat hij ook graag bij de rest van zijn vrienden deed. Ieder apart waren het hele bijzondere mensen. 
“Ik ga wat te drinken halen. Geen alcohol. Kan ik voor jou nog iets meenemen?” Calum keek naar zijn glas en knikte, ten teken dat hij nog wel een biertje wilde. Ashton was voor iets sterkers gegaan, waar Calum ook vaak in mee ging. Nu had hij het wat rustiger aan willen doen, iets wat misschien wel goed uit kwam nu Linn haar drank niet heel erg goed kon hebben. Iedereen had van die dagen.
Linn verliet het zitje in de hoek, waar ze met z’n vieren zaten. Daardoor bleef Calum over met Ashton en Naylene. De afgelopen minuten had hij zich niet heel erg met hen bezig gehouden, terwijl ze in het begon nog wel even met z’n vieren hadden gepraat. Nu was het toch best wel duidelijk dat het voor Naylene leek alsof ze er met z’n tweeën zaten. 
Ashton had misschien wat commentaar gehad over de manier waarop Linn met Calum om was gegaan, maar op zijn beurt had Calum, Ashton gewaarschuwd over de bedoelingen van Naylene en met name ook zijn eigen gevoelens die misschien niet zouden worden beantwoord. Iets wat ze nu wel leek te willen doen, maar wellicht kwam het alleen maar door de drank die door haar aderen aan het stromen was. 
Natuurlijk zou Calum er het een en ander over kunnen zeggen. Kon hij Ashton helpen door ze te helpen herinneren dat er nog meer mensen in de buurt waren. Het leek er echter op alsof hij het behoorlijk onder controle had. Daar hoopte hij in ieder geval op.
“Doe voorzichtig.” zei Calum, toen hij de blik van Ashton had gevangen, zonder echt woorden te gebruiken. Hij wilde niet dat zijn beste vriend zich te veel op liet gaan in hetgeen wat hij uiteindelijk toch niet zou krijgen. Dat was het hele negatieve aan liefde. Ondanks dat het kon beginnen als gevoelens die van beide kanten kwamen, was het op een gegeven moment toch wel zo dat één van de twee er harder aan zou gaan trekken dan de andere deed, of de een die meer liefde had te geven dan anderen dat deden. Liefde was gewoon shit op die manier.
Calum schoof van het bankje af waar hij op had gezeten. Het was nog steeds behoorlijk druk in de bar, maar het zag er vooral gezellig uit. Er stonden overal mensen met elkaar te praten, er was nog wel iets van de muziek te horen die op de achtergrond op stond. 
Het duurde even voordat Calum haar had gevonden bij de bar, waar Linn al met een cola in haar handen stonden. Er was echter iemand op haar afgelopen, wie zijn arm al om haar heen had geslagen. Nou vond Calum het niet erg om Linn met iemand anders te zien. Hij gunde haar alles in de hele wereld. Hij had echter net al wel gezien dat ze behoorlijk wat gedronken had en het leek alsof iemand er nu misbruik van wilde maken. 
“Hey Linnie, daar ben je!” Zei Calum terwijl hij naar haar toe liep. Hij wilde vooral peilen hoe het er ging. Als ze wel van de aandacht genoot, dan was hij niet diegene die daar tussenin zou gaan staan. Hij wilde echter wel voor zijn vriendin zorgen. 

Aan het tafeltje was Naylene nog steeds bezig met Ashton overhalen. Haar handelingen leken tot nu toe geen succes te zijn. Iets wat haar misschien tegen moest houden, maar het gaf haar juist meer kracht om toch door te gaan. Zodra ze door zou hebben dat Ashton zich er echt ongemakkelijk bij voelde, zou ze er echt meteen mee stoppen. Zijn woorden hadden haar echter alleen nog maar meer aanleiding gegeven om er toch mee door te gaan. Ze maakte het hem moeilijk. Iets wat hij ook bij haar had gedaan in Parijs. Alle blikken en handelingen, ze hadden tot één ding geleid. Iets wat voor haar nu ook wel zou kunnen gaan werken. 
Wat schuldig keek Naylene naar hand had, die Ashton had omsloten met zijn vingers. Het was niet de bedoeling dat hij zich niet prettig voelde. Ze waren inmiddels vrienden en die hoorden ook een beetje voor elkaar te zorgen.
“Sorry, ik wilde er niet voor zorgen dat je je ongemakkelijk voelde.” Ondanks dat ze het meende, kon Naylene een giechel niet onderdrukken. Ze wist niet op welke manier ze er voor had gezorgd dat Ashton zich ongemakkelijk voelde. Misschien wilde hij wel niet dat ze verder ging omdat hij anders met een probleem zou zitten wat ze hier niet midden in de bar op konden lossen. Al waren daar natuurlijk ook wel weer oplossingen voor. 
“Laten we naar huis gaan.” Naylene wist niet wat de bedoeling van Ashton was. Hij wilde haar naar huis brengen. Iets wat haar in ieder geval vertellen dat hij met haar mee zou gaan. Op weg naar huis kon er nog van alles gebeuren, laat staan wat er kon gebeuren als ze eenmaal tussen vier muren zouden zijn. Het kon best dat ze Ashton dan alsnog over zou kunnen halen. Al was ze er in haar hoofd over eens dat hij het zelf ook moest wilde en dat ze hem nergens toe kon dwingen. Zeker niet dingen zoals seks. 
Naylene bewoog zich uit het hoekje waar ze zaten. Ze wist niet wanneer het was gebeurd, maar Linn en Calum zaten beiden niet meer bij hen. Diep van binnen hoopte ze dat ze de twee niet weg had gejaagd. Ondanks dat ze Linn nog maar één keer sinds hun avond in Amsterdam had gezien, vond ze de vrouw wel heel erg aardig en had ze er niet voor willen zorgen voor een gevoel van ongemakkelijkheid. Naylene kreeg een beetje het idee dat ze misschien wel iets te ver was gegaan. Ze kon er echter ook niets aan doen dat Ashton er de hele avond behoorlijk verleidelijk uit had gezien. Hij had ook geweten dat ze naar hem had gekeken tijdens het drummen. In haar hoofd had hij daarbij voor kleding gekozen die ze hem goed vond stond.
De warme avondlucht voelde aangenaam tegen haar wangen aan. Het was nog druk op straat. Genoeg mensen die aan de bar voorbij gingen. Auto’s die met behoorlijke snelheid langs leken te vliegen. 
“Je was niet met de auto toch?” Leek Ashton voor de zekerheid te vragen, waarop Naylene haar hoofd schudde.
“Nee ik ben met de metro.” Het reizen met de metro was eenvoudig, in een behoorlijke snelheid kon je door de hele stad. De meeste van haar collega’s kozen er voor om met de taxi of een Uber naar het werk te komen. Naylene vond dat onzin, vaak koos ze er dan ook gewoon om met de metro te gaan die een paar straten van haar huis stopte. 
Ashton leek te hebben besloten om een taxi aan te houden. Naylene keek om zich heen en kon zo snel ook niet de metro zien en ze wist niet heel erg goed waar ze zich op het moment bevond. Dan was een taxi wel het makkelijkste. 
Een paar minuten laten zaten ze dan ook beiden op de achterbank van de taxi. 
“Dit doet me alleen nog maar meer denken aan Parijs.” 
 
22
Posts: 4865
Datum: 01-04-2019 15:18
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Linn was naar de bar gegaan met één missie: een cola en een biertje halen om vervolgens weer terug te lopen naar hun zitje, waar Calum op haar had gewacht. Zodra ze de drankjes echter had besteld, was er iemand naast haar komen staan en had hij wat geld naar de barman geschoven. Het biertje, wat in eerste instantie voor Calum bedoeld was geweest, had hij zelf gepakt.. Iets waar Linn wel iets van had willen zeggen, maar toen was hij zelf al een gesprek begonnen en daardoor had ze er niet meer tussen kunnen komen.
‘Het verbaast me dat iemand je hier naar toe heeft laten lopen en heeft laten betalen voor drankjes. Een mooi meisje zoals jij, hoort drankjes te krijgen. Niet te halen.’ De jongen leek precies te weten wat hij moest zeggen. Linn haalde enkel haar schouders op. Ze had zelf aangeboden om drinken te gaan halen voor Calum en ze vond het niet erg om het zelf te betalen. Vrienden deden dat.
De jongen had zijn arm al rond haar schouders gelegd, terwijl hij zichzelf had voorgesteld en een verhaal vertelde over wie hij precies was en wat hij deed. Linn speelde een beetje met haar rietje, niet aan het opletten welke woorden er allemaal uit zijn mond kwamen. Het liefst wilde ze terug naar Calum, Naylene en Ashton. Ze was nu niet opzoek naar iemand met wie ze de nacht door kon brengen. Daar had ze geen behoefte aan.
‘Cal!’ riep Linn opgelucht uit toen ze zag dat Calum naar hem toe was komen lopen. De jongeman naast haar keek van haar naar Calum en vervolgens weer terug. ‘Is dat je vriendje?’
Linn schudde haar hoofd, zo eerlijk als de alcohol haar maakte. Als ze nuchter was geweest, had ze wellicht nog kunnen bedenken dat ze veel sneller van hem af zou zijn als ze had gelogen over wat Calum precies van haar was geweest. ‘Hij is een vriend, maar niet mijn vriendje. Daar doet hij niet aan, aan een vriendje zijn,’ zei Linn, waarna ze gretig een slokje nam van haar cola, doormiddel van een rietje.
‘Mooi,’ zei de jongen. ‘Ik zal goed op haar letten,’ beloofde hij vervolgens aan Calum. Linn wist nog wel wat dat betekende. Ze was misschien dronken, maar nog niet zo dronken.
Daarom schudde ze haar hoofd en duwde ze de jongen met haar hand aan de kant. ‘Je hoeft niet op me te letten. Calum let al op me.’
‘Awh, baby. Doe nou niet zo? We hadden het net toch heel gezellig samen?’ Linn haalde haar schouders op. Ze konden best gezellig een praatje maken, maar Linn had geen interesse in meer dan dat. En omdat ze gereageerd had op hem, betekende het niet dat ze hem nu verschuldigd was om mee te gaan. Zo ging het gewoon niet en als hij dacht dat het wel zo was, dan moest hij hoognodig terug naar zijn ouders om nog eens opgevoed te worden.
‘Het was gezellig, maar meer ook niet. Bedankt voor de cola, maar ik heb geen interesse,’ zei Linn daarom ook tegen hem, waarna ze naar Calum toe liep. Deels had ze geen interesse in hem doordat hij zo deed, maar het was moeilijk om interesse te hebben in iemand anders, terwijl Calum er ook was. Linn wist ook wel dat ze geen kans maakte. Hij zag niks in de liefde, hij vond het allemaal maar onzin die mensen aan elkaar verkondigden, maar dat betekende niet dat ze haar gevoelens zomaar kon vergeten. Zeker niet met deze jongen.
‘En als ik je nou nog een drankje geef? Iets beters dan een cola?’
Calum stapte naar voren en Linn zag een blik op zijn gezicht die ze nog niet echt eerder had gezien. Niet naar haar gericht in ieder geval! Hij kon soms best fronsen met zijn wenkbrauwen en soms staarde hij gewoon in het niks, maar hij keek nu heel intimiderend! Ze zou niet tegenover hem willen staan.
‘Volgens mij heeft ze heel duidelijk gezegd dat ze geen interesse heeft.’ Linn knikte. Dat had ze inderdaad gezegd.
De jongen leek onder de indruk te zijn van Calum zijn woorden en houding, want hij liep langs hen heen zonder nog een blik te gunnen aan Linn. Zelf zuchtte ze, legde ze haar arm rond Calum zijn middel en legde ze haar hoofd tegen zijn schouder aan. ‘Dankjewel,’ fluisterde ze. ‘Hij heeft wel je bier meegenomen.’

Ashton had de blik in Calum zijn ogen wel gezien. Zijn beste vriend had hem gewaarschuwd. Hem willen laten merken dat dit glad ijs was, waar hij zich nu op bevond. Ashton waardeerde de waarschuwing. Hij wist zelf ook dat het moeilijk zou gaan worden, maar hij wilde ook dat Naylene veilig thuis zou komen. Hij kon haar niet in haar eentje naar huis laten gaan, niet op deze manier. Haar in een taxi zetten, het geld alvast overdragen aan de chauffeur en haar adres noemen zou niet genoeg zijn. Ze had iemand nodig die haar tot aan de voordeur begeleidde. Dat wilde hij voor haar doen. Hij had er alle vertrouwen in dat hij zich wel in kon houden en dat er verder niks zou gebeuren.
Dat vertrouwen was echter al weg toen ze samen in de taxi zaten. Naylene die tegen hem aanleunde, de straatlichten die voorbij vlogen. Zelfs het nummer op de radio leek niet mee te werken aan de gehele situatie. En ondanks dat Naylene zojuist haar excuses aan had geboden, begon ze nu weer over Parijs. Een avond die hen allebei dierbaar was.
‘Parijs was anders,’ probeerde Ashton, maar hij wist maar al te goed waar Naylene op doelde. Vanuit de club hadden ze ook in een taxi gezeten. Naylene had in het midden gezeten, maar het had haast geleken alsof ze niet samen met Andy in een taxi hadden gezeten. Ze hadden elkaar af en toe aangekeken. Naylene had zo nu en dan haar knie tegen de zijne aan gelegd. Het waren simpele aanrakingen geweest, maar ze hadden Ashton op dat moment al gek gemaakt. Andersom had hij er ook wat van gekund. De hele avond had de spanning in de lucht gehangen. Ze hadden toen misschien gedacht dat ze subtiel genoeg waren geweest voor Andy, maar achteraf was gebleken dat hij hen al lang door had gehad.
‘Je hebt gelijk. Andy was er in Parijs. Nu hebben we de hele achterbank voor onszelf,’ fluisterde Naylene. Ze liet haar hand door zijn haar glijden en draaide zijn gezicht bij, waardoor hij haar aankeek. De blik in haar ogen viel niet meer te negeren, net zoals iedere zenuw in zijn lichaam die hem aangaf dat hij haar moest aanraken.
‘Oh, fuck it,’ mompelde Ashton, waarna hij haar zonder waarschuwing zoende. Zijn handen gleden rond haar middel en zo trok hij haar op zijn schoot. Hij had net nog geprobeerd het tegen te gaan. Al zijn eigen gevoelens te negeren en te denken aan hoe Naylene zich misschien zou voelen. Het was echter wel duidelijk dat ze niet op zou geven. Ze zou door blijven gaan en op een gegeven moment kon Ashton zich ook niet meer inhouden.
‘Beter krijg je hier morgen geen spijt van,’ fluisterde Ashton door de zoenen heen. Hij voelde hoe Naylene haar hoofd schudde, maar ze verspilde geen tijd aan woorden, want opnieuw belandden haar lippen op die van hem. Haar handen gleden door zijn haren en over zijn borstkas. 
Hij hoopte oprecht dat ze zichzelf hiervoor morgen niet zou haten. Of hem. Ze had hem immers duidelijk gemaakt wat ze wilde, waar ze aan toe was en waar aan niet. Ashton vond dat dit niet viel onder een relatie. Totaal niet zelfs. Ze konden het leuk hebben samen, net zoals in Parijs. Het waren de woorden die Naylene net ook had gebruikt. Hij had ze willen negeren, maar ze hadden meer effect op hem en zijn lichaam gehad dan dat hij in eerste instantie had laten merken. Hij wilde echter ook niet dat Naylene de volgende ochtend woedend zou zijn om wat hij had gedaan. Ze zei echter nu van niet. Hij hoopte dat dat morgen ook het geval zou zijn.
Ashton voelde Naylene haar heupen tegen de zijne schuren. Normaal gesproken zou hij er niks op tegen hebben, ongeacht de plek waar ze waren. Hij gunde het Naylene echter niet om hem nog gekker te maken dan dat ze deze avond al had gedaan. Daarom legde hij zijn handen rond haar heupen en stopte hij haar bewegingen. Naylene liet zijn lippen los en gaf hem een onschuldige blik. Eentje die hij niet geloofde. Ze wist precies wat ze aan het doen was.
‘Niet doen.’ Zijn warme adem weerkaatste tegen haar lippen en andersom. Voor eventjes keken ze elkaar aan. Ashton haalde een hand van haar heup, hopend dat ze zijn waarschuwing had begrepen. Hij streek haar rode haren uit haar gezicht en plaatste zijn lippen weer op de hare. Op dit moment kon de taxirit niet snel genoeg gaan.
18
Posts: 17081
Datum: 02-04-2019 18:58
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Het was de volgende ochtend toen Calum in zijn eigen keuken stond, dekend aan de avond ervoor. Nadat hij Linn tegemoet was gelopen naar de bar, had hij besloten dat het een beter idee was om naar huis te gaan. Ondanks dat hij het niet erg had gevonden dat een man op Linn af was gestapt, had hij wel gemerkt dat hij Linn uit had gekozen omdat ze duidelijk wat gedronken had. Zelfs toen Linn aan had gegeven dat ze geen interesse had gehad, was hij gewoon door gegaan. Gelukkig had Linn mee gewild naar huis en waren ze uiteindelijk bij het huis van Calum uitgekomen. 
Eenmaal daar was Linn op de bank gevallen, dezelfde bank waar Calum een paar weken geleden in zijn eigen dronkenbui op was gaan liggen. Ook nu was Duke diegene die voor vermaak had gezorgd, terwijl Calum Linn had weten te overtuigen dat ze goed water moest drinken. Na een half glas en heel wat gesprekken met Duke, was ze echter in slaap gevallen. Nadat hij een deken over haar heen had gelegd, had Calum zijn hond mee genomen naar boven en was hij daar zelf gaan slapen.
Toen Calum een uurtje geleden, al best laat op de ochtend, wakker was geworden, had hij Linn nog slapend aangetroffen. Als hij naar zichzelf keek waren er twee buien als hij een kater was. Er waren de momenten dat hij bijna over zijn nek ging van iedere geur van voedsel. Als hij echter niet al te veel had gedronken, wat Linn in zijn ogen ook niet had, begon de honger het over te nemen. Als het niet midden in de nacht was, dan was het wel dat hij een vreetbui kreeg in de ochtend. Dat was de reden dat hij door was gelopen naar de keuken. Hij was misschien geen keukenwonder, maar normaal gesproken kon hij toch wel scrambled egg en toast maken. Daar was hij dan ook aan begonnen.
Duke was echter bij de in de keuken gekomen, waardoor de man behoorlijk afgeleid was geraakt. Met zijn knieën op de grond, was hij met zijn hond aan het spelen. Hij deed zijn best om iedere keer als de bal werd gegooid hem zo snel mogelijk op te draaien. Op zijn eigen manier, wat niet altijd even goed ging door zijn kleine pootjes, waardoor Calum vervolgens moest lachen. 
Een tweede lach vulde de keuken, waardoor Calum omkeek. Hij zag Linn staan, het was te zien dat ze zich niet heel erg goed voelde, maar hij kon niet zeggen dat ze er slecht uit zag. Diep van binnen vroeg hij zich af of ze dat ooit deed. Waarschijnlijk niet en dat was ook de reden dat ze genoeg aandacht kreeg, zoals de man die gisteren op haar af was komen stappen. Gelukkig voor Linn had ze zelf ook ingezien dat het niet de manier was. Calum was echt niet vies van een one nightstand, hij zou echter nooit misbruik maken van een vrouw die te veel had gedronken. 
“Wat ruikt hier zo vreselijk?” was het eerste wat Linn vroeg, terwijl ze in de richting van de bal liep, zodat ze hem ook weg kon gooien voor Duke.
“Oh fuck!” Bracht Calum uit. Zo snel als hij kon kwam hij overeind en liep hij naar het aanrecht, waarop een pan stond. Er kwam een vieze rook van de eieren af. Hij pakte de pan op en gooide die zo snel mogelijk in de afwasbak, waar hij meteen wat water op liet stromen. Hij moest echter ook nog verder naar de broodrooster, waar het brood nog niet uit was gesprongen. Toen hij op de juiste knop drukte was de toast niet een mooie goudbruine kleur, zoals het hoorde te zijn, maar was het gitzwart. 
“Fucking hell” Het brood werd bij de rest gegooid. Calum voelde zijn vingers lichtelijk tintelen door het feit dat hij het gloeihete rooster aan had geraakt.
“Ik was ontbijt aan het maken.” Probeerde hij nog uit te leggen, al leek het hem behoorlijk duidelijk dat het precies hetgeen was wat hij had gedaan. Of had willen doen, want Duke had hem behoorlijk afgeleid. 

Midden in de stad was het ook de hond des huizes, die het een en ander voor elkaar had gekregen. Het was misschien stilletjes geweest, maar Naylene had ongeveer een half uurtje geleden gehoord hoe Freckles aan de andere kant van de deur aan had willen geven dat hij naar buiten had gemoeten. Ondanks dat ze niet op had willen staan, zoveel mogelijk had willen genieten van Ashton die naast haar had gelegen, had Naylene het ook niet over haar had kunnen verkrijgen om haar hond binnen te laten. 
Gekleed in een trainigsbroek en een shirt, was ze dan ook naar buiten gegaan om Freckles uit te laten. Een wandeling door het park was hetgeen wat Naylene ook had kunnen gebruiken. De gebeurtenissen van de nacht ervoor waren door haar hoofd heen gevlogen. Misschien was het niet hetgeen wat had moeten gebeuren tussen twee vrienden. Iets wat haar niet veel uitmaakte. Zij en Ashton hadden duidelijk geleerd van hetgeen wat er tussen hen in Parijs was gebeurd. Toen was het allemaal nieuw geweest. Nu was dat niet meer zo, maar dat had het niet minder spannend gemaakt. Ze hadden juist meer durven te ontdekken.
Ondanks er zoveel handelingen waren geweest die Naylene door haar hoofd heen kon laten gaan. De handen, de lippen, hun lichamen die dicht bij elkaar waren geweest. Had ze ook moeten denken aan de woorden die Ashton haar in de taxi had verteld. Hij had haar er op gewezen dat ze hier beter geen spijt van kon hebben de dag er op.
Nu was het de dag er na en Naylene had zeker geen spijt van hetgeen wat er was gebeurd. Iets wat ze Ashton ook duidelijk had willen maken. Toen ze het bed had verlaten, was hij echter nog niet wakker geweest, waardoor Naylene bijna het bed niet had willen verlaten. Ze had hem niet het idee willen geven dat ze er spijt van had of dat hij iets verkeerds had gedaan.
Na hun wandeling, had Naylene haar hond naar de woonkamer gebracht, waar ze hem achter had gelaten met wat eten en schoon water. Zelf had ze twee schaaltjes klaar gemaakt met yoghurt, granola en wat vers fruit. De alcohol mocht gisteren dan wel hard aan zijn gekomen, nu had ze er niet heel erg veel last mweer van. De vermoeidheid was het enige wat haar lichaam wist te overheersen. Het uitnodigende bed, met Ashton daarin klonk dan wel aanlokkelijk.
In haar slaapkamer kwam ze er achter dat Ashton nog steeds aanwezig was. Ergens was ze wel bang dat hij wakker was geworden en er voor had gekozen om haar woning te verlaten Er kwam dan ook een zucht van verluchting over haar lippen heen. Hij was zelfs nog aan het slapen, wat misschien nog wel beter was. Ze wilde hem namelijk het gevoel geven dat hij hier welkom was.  
Naylene plaatste de schaaltjes op haar nachtkastje en trok de trainingsbroek uit, zodat ze in haar shirt weer terug kon kruipen in het bed. Het liefst wilde ze daar de hele dag blijven liggen, helemaal niets doen. Samen met Ashton genieten van de vrije tijd die ze nu beiden haden. Het zou immers niet lang gaan duren voordat hij op tour zou gaan. Ergens hoopte Naylene dat haar agenda het toe liet om te komen kijken bij de optredens die ze hier in de buurt hadden. Dat was nu nog niet te plannen.
Naylene kroop weer in het bed en legde haar hand voorzichtig op de schouder van Ashton, zodat ze hem een beetje kon bewegen. Hij verdiende een goed slaap, de yoghurt zou echter vreselijk gaan slapen als het te lang bleef staan. 
“Ash, wakker worden.” Fluisterde ze nog zachtjes. Stiekem hoopte ze dat dit moment er niet voor zou gaan zorgen dat hij binnen de kortste keren buiten de deur stond. Nu wilde ze hem hier ook het liefst voor de rest van de dag houden. Het betekende niet meteen dat ze op haar eigen uitspraak terug zou komen. Nog steeds was ze niet van plan om een relatie aan te gaan, ze ging er echter ook van uit dat Ashton dat wist. 
“Goedemorgen.” Ashton zijn stem was nog schor, maar Naylene vond het juist een prettig geluid.
“Goedemorgen. Ik heb ontbijt voor je.” Naylene schoof iets omhoog, zodat ze de schaaltjes kon pakken. 
22
Posts: 4865
Datum: 03-04-2019 17:27
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Het beeld van Calum en Duke was een beeld waar Linn altijd wel mee wakker wilde worden. Ondanks dat haar maag had geknord en ze zich erg moe voelde van de vorige nacht, had het beeld van hen samen haar erg vrolijk gemaakt. Calum had zoveel liefde voor de hond en het was ook duidelijk dat Duke erg veel van hem hield. Die liefde stond nu echter in de weg van Linn haar ontbijt, dat Calum overduidelijk aan had laten branden. Het gebaar was echter lief. En dat was waar het om ging.
‘Awh, Cal…’ Linn kon het niet helpen om het een beetje lachend te zeggen. Niet omdat ze hem uitlachte. Juist omdat het bij haar waarschijnlijk net zo erg zou zijn mislukt. Zelfs zonder afleiding van een hond zo lief als Duke. ‘Ik vind het lief dat je het hebt geprobeerd. Laten we gewoon ergens ontbijt gaan halen. Ik trakteer.’
‘Klinkt goed,’ stemde Calum in met haar idee. ‘Maar je hoeft me niet te trakteren.’
Linn haalde haar schouders op. ‘Als een bedankje. Omdat ik hier mocht blijven slapen en omdat je die gast weg hebt gejaagd vannacht.’ Waarschijnlijk was ze er zelf ook wel toe in staat geweest. Linn was niet het type die het allemaal maar zou laten gebeuren. Zeker niet als ze geen interesse had. Het was echter heel fijn geweest dat Calum naar voren was gestapt en duidelijk had gemaakt dat de jongeman zijn plannen wel had kunnen vergeten. Calum beschermde haar, stond achter haar. Zoals vrienden dat deden.
‘Ik ga me even opfrissen en dan kunnen we gaan. Misschien kunnen we Dukey zelfs meenemen.’ Duke verdiende het ook om het huis even uit te gaan. Linn bukte zich en aaide het enthousiaste hondje, waarna ze overeind kwam en naar de badkamer van Calum liep. Onderweg pakte ze nog haar handtas van de bank.  Eenmaal in de badkamer deed ze het licht aan, waardoor ze zichzelf in de spiegel kon bekijken.
Haar haren waren door de war omdat ze op de bank had geslapen. Haar mascara zat meer onder haar ogen dan op haar wimpers en haar eyeliner was uitgeveegd. Een klein restant van haar lipstick hintte nog naar de kleur die ze gisteren op haar lippen had gehad. Zo kon ze overduidelijk niet over straat. Daarom pakte ze één van de handdoeken en veegde ze haar gezicht, voor zover het mogelijk was, schoon. Uit haar tas haalde ze een kleine borstel, die ze door haar haren haalde. De borstel verdween weer in de tas en ze haalde er een zonnebril en een lippenstift uit. Eerst stiftte ze haar lippen, daarna schoof ze de zonnebril op haar gezicht. Zo zou niemand in ieder geval zien hoe brak ze er echt ut zag.
Ze hing haar tasje over haar schouder en liep de badkamer uit. ‘Ik ben klaar om te gaan.’
Calum was degene die hen naar de stad had gereden in zijn auto, met een vrolijke Duke op de achterbank. Hij had veel uit het raam gekeken en zijn staart had snel heen en weer gekwispeld. Calum had wel een plek geweten waar ook honden welkom waren. Daar waren ze nu naar onderweg. Samen liepen ze over de straten van Los Angeles, in de warme ochtendzon. Al was het al middag, had Linn gezien op het dashboard in de auto.
Aan de overkant van de straat zag Linn een paar meisjes lopen, die meteen stopten toen ze hen in het vizier kregen. Ondanks dat Linn altijd open stond voor een gesprekje en een foto, was dit niet het moment. Daarom draaide ze haar gezicht iets weg van de meisjes. Ook Calum leek door te hebben dat ze door een aantal meiden waren gezien. Linn zag dat hij Duke iets dichter naar zich toe trok. Ook ging hij iets dichter naast Linn lopen.
‘Kom, het is hier op de hoek.’ Hij wees naar het café, wat zelfs een klein terrasje had. Ze kozen echter voor de veilige optie, door binnen te gaan zitten. Linn hield de ingang in de gaten. Ze had het idee dat de meisjes wel hadden gezien waar ze naar binnen waren gegaan. Dus wie weet zouden ze ook wel komen.
Een werknemer kwam hen begroeten en gaf zowel Linn als Calum een kaart, terwijl Calum al koffie bestelde voor hen allebei. Linn glimlachte, hij wist nog steeds de manier waarop ze haar koffie dronk in de ochtend. 
‘Calum? Linn?’ Linn keek op van haar menu en zag hetzelfde groep meisjes bij hun tafel staan. Linn moest haar best doen om een diepe zucht in te houden.
‘We willen net gaan eten.’ Het was geen vraag, of een excuus. Het was duidelijke taal, vond Linn zo. Ze wist alleen niet zeker of ze de hint ook zouden begrijpen.  

Als het aan Ashton had gelegen, had hij nog enkele uren door kunnen brengen in bed. Het had heerlijk gelegen. Frisse lakens, zachte kussens en het lichaam van Naylene naast zich. Hij had zo diep geslapen dat hij niet eens door had gehad dat ze in en uit bed was geweest voor een langere tijd. Het waren haar vingertoppen op zijn schouder en haar zachte stem die hem wakker hadden gemaakt.  Toen Ashton zijn ogen had geopend en Naylene had zien zitten, had hij zich beseft dat ze waarschijnlijk al even wakker was geweest. Het leek haar echter niks uit te maken. Ze had zelfs ontbijt voor hem meegenomen.
Ashton wreef in zijn ogen en ging vervolgens met een hand door zijn haar. Naylene had de schaaltjes gepakt en stak er eentje naar hem uit. ‘Het is yoghurt met granola en fruit. Ik hoop dat het goed is.’
‘Oh, he. Ontbijt. Cool.’ Ashton drukte zichzelf iets meer overeind en nam het schaaltje van Naylene over. Hij roerde er met zijn lepel doorheen, om te kunnen zien wat er precies in zat. ‘Lekker, dankjewel.’ Hij had niet verwacht dat Naylene hem wakker zou maken met wat te eten. Hij had eerder gedacht dat ze hem vroeg in de ochtend zou wekken, omdat ze misschien wel aan het werk moest of omdat Watts uit moest. Dat alles was niet gebeurd. Ze had hem wakker gemaakt met een fris bakje yoghurt. Iets wat hij ontzettend waardeerde.
Hij leunde met zijn ontblootte rug tegen de muur aan, terwijl hij een paar happen nam van het ontbijt wat Naylene voor hem had verzorgd. Watts kwam de kamer binnen lopen en zijn ogen rustten op Ashton. Ashton schudde zijn hoofd en stak vervolgens zijn hand op naar Watts. ‘Hé buddy.’ Nu hij begreep waarom de hond zo op hem reageerde, probeerde hij hier en daar te letten op wat hij deed en hoe hij over kwam. Hij wilde niet dat Watts dacht dat Naylene in gevaar was bij hem. Dat was ze ook niet. Ashtopn hoopte echter dat ze wel in staat was om de juiste keuzes te maken bij hem in de buurt. 
‘Nay?’ Ashton legde de lepel terug in zijn bakje en zette deze op zijn schoot, zodat het niet meteen om zou kunnen vallen. Hij keek opzij naar Naylene, die ook gestopt was met eten. ‘Hoe denk je over vannacht?’
Het was iets waar ze het over zouden moeten hebben, dus hij kon maar beter met de deur in huis vallen. Wat hij vooral wilde horen, was dat Naylene er geen spijt van had. Dat ze, ondanks dat ze dronken was geweest, nog goed wist wat ze had gedaan en hoe ze zich naar hem had gedragen. Hij wilde haar laten weten dat hij echt had geprobeerd om zo netjes mogelijk met haar om te gaan. Om geen misbruik te maken van de staat waarin ze zich had verkeerd.
‘Ik heb er geen spijt van,’ gaf Naylene meteen aan. Dat betekende dat ze misschien wel zijn woorden herinnerde, die hij haar toe had gefluisterd in de taxi, net voordat hij haar had gezoend. Ashton knikte. Dat was een hele geruststelling. Als ze er spijt van had gehad, dan had hij niet geweten wat hij had moeten zeggen. Waarschijnlijk had hij dan zijn ontbijt aan de kant gezet en was hij weg gegaan.
‘En ik heb het erg leuk gehad vannacht, en gisteren. Je was echt ontzettend goed.’
Een beetje verbaasd over het compliment wat Naylene hem gaf, lachte Ashton. ‘Right back at you, Red.’ Er was geen mogelijkheid om te ontkennen dat hun lichamen goed samen bewogen. Nu ze al eens seks hadden gehad, hadden ze meer durven doen, de grenzen durven opzoeken in wat ze wel en niet hadden kunnen doen. Dat Naylene er van had genoten was een goed iets, en voor Ashton gold ook zeker hetzelfde.
‘Maar ik heb niks gedaan? Jij was degene die muziek aan het maken was.’ Naylene haalde haar schouders op en stond op het punt om een hap te nemen, toen ze zich besefte dat dat niet hetgeen was waar Ashton aan had gedacht bij het horen van haar compliment. Ashton zag het in haar ogen. Voor enkele seconden keken ze elkaar aan, waarna ze allebei moesten lachen.
18
Posts: 17081
Datum: 05-04-2019 19:56
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Vaak sloeg Calum het ontbijt over. Koffie was echter iets waar hij niets zonder kon als hij vroeg op moest staan. Ondertussen was het echter al richting de middag gelopen, de honger was wel op komen zitten. Een rustige plaats waar ze met z’n drieën konden zitten was dan ook wel een must. De rust was echter al snel verstoord.
Calum was nooit diegene die mensen meteen wegstuurde. Er waren zeker momenten dat hij geen zin had in de aandacht. Soms gaf hij dan aan dat hij andere dingen te doen had, zoals Linn nu ook aan probeerde te geven. Er waren soms echter ook dagen dat hij totaal niet erg vond om een gesprekje aan te knopen met de mensen die hem staande hielden. Nog niet zo heel erg lang geleden was hij op een zelfde soort locatie een fan tegen gekomen. Ze was in haar eentje geweest en had duidelijk heel wat moed verzameld om op hem af te stappen. Toen had hij besloten dat ze best wat samen konden eten. Hij had het oprecht leuk gevonden. Een hele tijd hadden ze samen kunnen praten en gelukkig niet alleen maar over hetgeen wat hij deed.
Vandaag had Calum echter geen zin in uitgebreide gesprekken, in ieder geval niet met mensen die hij kende. Linn zat tegenover hem en op het moment was ze het enige gezelschap wat hij graag bij zich wilde hebben. Over een paar dagen zou Calum op reis gaan, dan konden ze elkaar niet meer spreken. Al had Calum wel gevraagd of Linn een paar dagen op tour kon komen, als ze dat wilde in ieder geval. Hij wist zeker dat Michael het ook kon waarderen en misschien kon ze zelfs met Crystal reizen, als ze dat prettiger vond. 
“Maar het hoeft niet zo lang te duren, we willen eigenlijk alleen maar even een foto.” Stelde een van de meisjes voor. Voor Calum was dat eigenlijk al hetgeen wat hij het minst leuk vond om te horen. Alsof hij alleen maar goed was om met op de foto te gaan en dat er verder geen persoon meer achter zat. Er waren ook genoeg mensen die dat wel inzagen en er respectvol mee om gingen. Deze meisje leken dat echter niet te doen.
Nog voordat Calum iets kon zeggen, was Linn diegene die het woord had genomen: “Toch zouden we het fijn vinden als we eerst even kunnen brunchen. We kunnen straks wel even wat tijd vrij maken, maar nu willen we het liefst in rust eten?” 
De meisjes leken het niet heel erg leuk te vinden om te horen, maar ze konden niet heel erg veel doen. Al wist Calum ook wel dat ze zelfs wanneer je heel duidelijk aan gaf dat er foto’s niet hetgeen was waar je op zat te wachten, ze zo een telefoon in zijn gezicht konden drukken. Er waren genoeg momenten waarop hij zich echt oncomfortabel had gevoeld door hetgeen wat fans had gedaan. Maar voor ieder van die gebeurtenissen waren er ook hele mooie dingen. 
“Ooh oké, ja dat is goed. Wel jammer.”
De meisjes dropen af en Calum kon het niet laten om ze na te kijken. Soms kon hij niet geloven dat mensen echt niet door hadden dat ze ook gewoon mensen waren. Hij en Linn waren misschien bekend geworden door hetgeen wat ze in het dagelijks leven deden. Ze waren wel gewone mensen. 
“Daar gaan we straks dus echt niet langs.” mompelde Linn, waardoor Calum iets te hard moest lachen. Het was ook hetgeen wat er in zijn hoofd om was gegaan. Als mensen op die manier reageerden, dan verdienden ze toch ook niet meer om hetgeen te krijgen wat ze graag wilden. 
“Soms lijkt men echt niet te weten dat wij ook gewoon mensen zijn.” Mensen gingen soms echt gewoon los omdat ze dachten dat ze het konden doen. Ook online, dan gooiden ze gewoon reacties onder foto’s, filmpjes of andere dingen, met daaronder meest stekende woorden. Alsof diegene die ze te lezen kreeg niet ook gevoelens had. 

De sfeer tussen Naylene en Ashton was vanaf het begin wel goed geweest. Ze konden met elkaar praten, over serieuze onderwerpen. Het was echter ook niet verkeerd om met elkaar te lachen, zoals ze nu deden. Naylene had wellicht beter na moeten denken over haar woorden, dat er meerdere betekenissen aan konden zitten. 
“Ik bedoel, daar kan ik ook zeker niet over klagen.” zei Naylene lachend. “Maar nee dat was niet hetgeen waar ik het over had.” 
Naylene lepelde wat van haar yoghurt uit haar schaaltje, toen haar lach een beetje af was gestorven. Ze vond het prettig dat ze het zelfs op dit soort dingen konden hebben, zonder dat er een ongemakkelijkheid te voelen was. Ashton was er de avond best wel duidelijk over geweest, hij wilde niet dat ze spijt had gekregen van hetgeen wat er tussen was gebeurd. Iets wat ook zeker niet was gebeurd. Ze vond het echter lief dat hij rekening met haar hield.
“Maar ik vond het echt heel erg goed.” Ze had daar gezeten terwijl ze eigenlijk niet veel van de nummers had gekend. Om haar heen waren er meerdere mensen geweest die de woorden zachtjes mee hadden kunnen zingen. Naylene had dat niet gekund, niet van de nieuwe nummers in ieder geval. Diegene die ze bij de andere tour had gehoord, waren haar echter wel bekend voorgekomen. 
Naylene voelde hoe Ashton iets dichterbij schoof en zijn arm voorzichtig om haar schouder legde. Zijn hand gleed zachtjes over de stof die een deel van haar schouder bedekte. Natuurlijk trok dat de aandacht van Watts. Daarom klopte Naylene op het bed, ten teken dat de hond er bij mocht komen, iets wat hij vaker deed. Hij wist echter wel dat hij aan het einde van het best moest blijven liggen. Daar nam hij dan ook plaats, zodat hij nog steeds alles goed in de gaten kon houden.
“Dat is fijn om te horen, wat voor nummers zijn je bij gebleven?” De nieuwsgierige ogen van Ashton keken haar aan. Daardoor kon ze haast niet anders dan glimlachen. Hij was gepassioneerd over zijn werk. Aan alles was te zien dat hij er echt gek op was. Zijn plaats was achter dat drumstel. Gisteren had hij wel laten zien dat het precies hetgeen was wat hij hoorde te doen. 
“De nummers die jullie in het voorjaar hebben gespeeld, kwamen me natuurlijk bekend voor” Destijds had ze haar mening daarover al laten weten. Ondanks dat ze het niet verkeerd vond om er nogmaals over te praten, was er voor haar één nummer dat was blijven hangen. Niet alleen het instrumentale gedeelte, wat behoorlijk opvallend was geweest, maar ook zeker door de tekst.
“Ik weet niet hoe het nummer heet, maar er is één nummer wat echt heel erg veel indruk op me heeft gemaakt.” Ondanks dat Naylene wel kon raden hoe het nummer heette, was het niet zo voor de hand liggend. Het ging ook niet om de titel, maar vooral om hetgeen wat het nummer mee bracht. Het gevoel van een relatie die op een gegeven moment naar beneden liet gaan. 
“Ik denk misschien we used to have more?” 
“More.” fluisterde Ashton zachtjes terug, waarop Naylene knikte, ze merkte echter ook dat Ashton haar iets steviger vast nam. Hij had vast door waarom het nummer haar had geraakt.
“Het beschrijft gewoon perfect hoe sommige relaties kunnen lopen. Hoe je op een gegeven moment op een punt staat en denkt: ‘Dit is niet hoe het ooit is geweest, dit is niet hoe wij zijn.’ Dat je zelf niet eens meer weet hoe het komt dat je op dat punt staat, anders naar elkaar kijkt.” Er was één zin die Naylene vooral bij was gebleven, diegene die aangaf dat het leek alsof de twee personen in een andere taal met elkaar aan het praten waren. 
“En ik vond dat we hardere gitaren er juist bij pasten. Het geeft het een extra laag.” 
22
Posts: 4865
Datum: 07-04-2019 10:48
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Linn was zelf echt niet iemand die haar fans aan de kant zou schuiven. Normaal gesproken zou ze het niet erg vinden om de tijd voor hen te nemen. Zeker niet nu ze haar eten en drinken toch nog niet had. Vandaag was echter niet de dag om vriendelijk te doen en om alles te slikken. De meisjes namen al geen genoegen met een simpele uitleg, namelijk dat ze samen waren gaan eten en dat in alle rust wilden doen. Ze wilden alleen maar een foto, maar dat viel bij zowel Linn als Calum verkeerd. Ondanks dat Linn hield van foto’s, had ze toch ook veel liever een leuk gesprek. Al ging het maar over make-up. Dat maakte haar allemaal niks uit. Een foto zou er nu niet in zitten, de rest van de dag misschien ook wel niet.
‘Tell me about it,’ mompelde Linn. Ze had het niet altijd even heftig meegemaakt. Als ze eens ergens een evenement had gehad waar haar volgers ook bij aanwezig waren geweest, dan was het vaak allemaal goed geregeld. Zoals het Veed festival, of andere Cons waarvoor ze wel eens werd uitgenodigd. Zelfs op vliegvelden was het vaak niet zo’n chaos geweest. Misschien ook wel omdat haar volgers niet altijd konden voorspellen wat haar volgende stap zou zijn. Met een heel tourschema, zoals bij Calum, was het vaak veel gemakkelijker om in te schatten vanuit waar ze zouden vertrekken. Dat nam echter niet weg dat ze geen rekening hoefden te houden, omdat hun levens zo in het publieke oog werden geleefd.
‘Ik moet zeggen dat ik er wel echt van ben geschrokken, hoe het er in Europa soms aan toe kon gaan.’ Linn dacht terug aan Amsterdam. Alle mensen voor het hotel, die haar op een gegeven moment zelfs aan de kant hadden geduwd, om zo bij de jongens te komen. Calum had haar toen geholpen. Daar was ze hem nog steeds dankbaar voor.
De fans van Calum leken het niet echt op haar te hebben, wat Linn al meerdere keren kon lezen op social media en zelfs in de reacties onder haar video’s. Ze vonden het niks dat ze met hem omging. Ze dachten allemaal al dat ze aan het daten waren. Dat terwijl ze gewoon vrienden waren. Dat verschil leek er voor hen echter niet toe te doen, zeker niet als ze het betrok op wat voor verschrikkelijke dingen ze soms op haar konden afvuren. 
‘Ik weet zeker dat ze ons nog op de foto zetten zonder dat we het zelf door hebben,’ zei Linn. Ze keek door de ramen van het café naar buiten. Ze zag de meisjes zo snel niet, maar ze wist niet zeker of ze ook volledig waren vertrokken. Ze hadden immers gezegd dat ze straks misschien nog tijd vrij zouden kunnen maken. Ze zouden vast in de buurt blijven.
‘Die kunnen we dan aan de lijst toevoegen,’ zei Calum onverschillig. Linn moest er, ondanks dat het geen grappige opmerking was, toch om lachen. Er waren inderdaad al veel foto’s van hen samen. Foto’s van hen samen in Europa, aan het ontbijt. Foto’s dat ze samen door een stad hadden gelopen, terwijl anderen misschien maar een paar meter achter hen hadden gestaan. En ook foto’s van hen samen in Los Angeles.
De ober kwam terug met de koffie en vroeg of ze al een keuze hadden kunnen maken. Linn ging voor toast met avocado, gerookte kipfilet en nog een kleine salade er naast. Ook Calum bestelde zijn eten, waarna ze de kaarten weer weg legden. Calum keek eventjes onder de tafel, of Duke het nog naar zijn zin leek te hebben. Het hondje lag netjes aan de voeten van zijn baasje, met een tevreden blik op zijn snoet en zijn oogjes dicht.
‘Je gaat hem vast missen,’ merkte Linn op. Ze trok haar glas met koffie naar zich toe en draaide haar lepel er in rond, zodat de verschillende laagjes er in oplosten.
‘Natuurlijk.’ Calum knikte en wierp nog een blik op zijn hondje. Zijn Duke. ‘Maar hij is in goede handen bij Roy.’  Linn knikte glimlachend. Ze had Roy al wel eens ontmoet en ook de afgelopen avond had ze hem wel gezien. Ze wist dat het een goede vriend was van Calum en ze twijfelde er niet aan dat hij goed op Duke zou letten.
‘En als Roy ooit een keer een dagje zonder hond wil, dan mag hij Dukey altijd bij mij af zetten. Mitten vind het niet erg.’ De vorige keer was dat ook goed gegaan! Daarnaast was Linn wel echt om het hondje gaan geven en er van gaan houden. Dat was ook haast onmogelijk, want Duke was misschien wel de meest schattige hond die ze ooit had gezien. ‘Wil je straks trouwens nog kijken naar de kleding die je hebt besteld?’

Ondanks dat Naylene niet iemand was die ontzettend veel verstand had van de muziek, was ze wel iemand met wie Ashton er graag over praatte. Misschien juist wel omdat hij daardoor al zijn kennis er bij kon trekken en haar verschillende dingen kon vertellen. Dat vond hij vaak het leukste, om echt een verhaal te vertellen. Nu was ze zelf over zijn muziek begonnen en dat waardeerde hij heel erg. Hij wilde het nummer wat ze had genoemd dan ook graag toelichten.
‘More is één van mijn favorieten van het album,’ vertelde Ashton eerlijk. Hij keek er erg naar uit om het nummer live te spelen voor de fans. Natuurlijk om de harde gitaren en drums die er in zaten, maar ook om wat het nummer voor hem betekende. ‘Ik heb het samen met Luke geschreven, een paar jaar geleden toen we samen naar Zweden gingen. Het is één van de eerste nummers die we hebben geschreven voor Youngblood.’
‘Was het niet gek, om zo lang een liedje vast te moeten houden? Als het al een paar jaar geleden was?’ vroeg Naylene geïnteresseerd. Ashton schudde zijn hoofd. Het was soms wel lastig geweest om het nummer niet alsnog bij te willen schaven. Om het op een andere manier op te nemen of woorden te vervangen. Een nummer was nooit helemaal af. Er was altijd nog wel iets wat er aan verbeterd zou kunnen worden. Het was echter ook een kunst om het op een gegeven moment te laten rusten. En Ashton was blij dat ze dat hadden gedaan. Zoals het nummer nu op het album stond, en zoals ze het de vorige avond hadden gespeeld: zo moest het nummer zijn. Het was perfect zo.
‘Het is op sommige momenten heel moeilijk om te accepteren wanneer een nummer af is. Maar tegelijkertijd was dit voor ons ook een opstapje? Het was een soort opening naar de muziek die we samen wilden gaan maken, naar wat Youngblood nu uiteindelijk is geworden. Ondanks dat het nummer misschien al bijna twee jaar bestaat, past het nog perfect bij waar we nu staan, muzikaal en tekstgewijs gesproken,’ legde hij aan haar uit. Er stonden meer nummers op hun album die alsnog een harde gitaar hadden en het thema dat in More overheerste, overheerste ook voor een groot deel op het album.
Naylene knikte en liet zichzelf weer terug zakken in haar kussen, terwijl Ashton nog steeds op zijn zij lag, met zijn hand onder zijn hoofd.
‘Dus jij en Luke hebben het samen geschreven?’ vroeg Naylene. Ashton knikte bevestigend. ‘Dat klopt.’
‘En is het gebaseerd op één van jullie relaties? Of misschien wel allebei?’ Naylene was erg direct met haar vragen, maar Ashton waardeerde dat wel aan haar. Dat betekende dat ze interesse in hem had. Interesse in hem en in zijn muziek.
‘Soms is het met nummers schrijven zo dat je een ervaring of een verhaal van iemand anders neemt? Een gevoel wat iemand beschrijft, een zin die iemand keer op keer in zijn hoofd afspeelt.’ Ashton moest meteen denken aan Luke. Zijn gevoelens en ervaringen waren toch wel leidend geweest voor Youngblood, en Ashton en de anderen hadden het niet altijd begrepen. Maar juist dat zorgde voor een groter, breder perspectief. ‘Veel nummers van het album komen vanuit Luke, bijvoorbeeld. Maar deze, More, was toch voornamelijk vanuit mijn eigen ervaring.’
Ondanks dat het voor Ashton nu was afgesloten, waren er nog momenten waarop hij dacht aan zijn ex Bryana. Het was misschien wel zijn eerste, serieuze relatie geweest. Hij kon zich nog herinneren hoe gelukkig hij zich had gevoeld op de momenten dat hij haar had gezien. Dat hij haar tegen zich aan had kunnen trekken en haar de zijne had kunnen noemen. Maar de relatie was veranderd. De dynamiek tussen hen had een andere weg in geslagen. En dat was precies waar More over ging.
‘Wil je er over praten?’ vroeg Naylene voorzichtig aan hem. Hij snapte dat ze voorzichtig was, zeker hun huidige relatie. Niet dat het een relatie was, maar het was ook niet meer dan vriendschap. Ze leken er tussenin te zweven. Naylene was echter wel een persoon waar hij goed mee kon praten. Dus dat wilde hij zeker doen. Daarom knikte hij ook.
‘Bryana en ik waren eigenlijk heel 2015 samen? Ze was mijn eerste, serieuze vriendin. Ik was net een leven voor mezelf begonnen hier in LA en ik kon mezelf niet gelukkiger prijzen dan toen, omdat ik iemand had gevonden met wie ik mijn leven had kunnen delen. Ik had haar zelfs meegenomen naar Australië, zodat ze met mij en mijn familie mijn eenentwintigste verjaardag kon vieren.’ Het voelde alsof hij aan het praten was over een compleet ander persoon. Een Ashton die enkel nog op hem leek qua uiterlijk, al was zelf dat al ver gezocht. ‘Je had me toen eens moeten zien. Ik had mijn haar lang laten groeien. Michael zei zelfs dat ik op Shaggy leek, al nam hij dat later weer terug.’
18
Posts: 17081
Datum: 07-04-2019 12:19
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Aan de tour zaten behoorlijk wat dingen. Vroeger hadden ze vaak een stylist mee gehad die hun kleding uit had gekozen. Zelfs toen hadden ze wel inspraak gehad over hetgeen wat ze hadden gedragen. Nu vond de hele band het belangrijk dat ze echt zichzelf konden zijn op het podium. Wat er ook voor zorgde dat ze hun eigen kleding mee moesten nemen. De avond ervoor hadden Calum en Linn zijn kleding wel even besproken, hij had haar zelfs wat stukken laten zien. Ondanks dat Calum het moest dragen, was hij ook benieuwd naar de mening van Linn. Ze had verstand van dat soort dingen, wist het gehele plaatje te behouden.
“Als je dat wil?”
“Natuurlijk wil ik dat Cal! De stukken die je me gisteren hebt laten zien zagen er echt heel erg leuk uit. Ik ben heel erg benieuwd!” Er was iets aan Linn, wat er voor zorge dat Calum zich op zijn gemak voelde. Ze hadden vaak genoeg op deze manier gezeten. In de ochtenden waarop er niet veel werd gezegd. Nu waren ze echter veel beter bevriend geraakt en uitspraken zoals deze lieten Calum weten dat hij er goed aan had gedaan om contact met haar te houden, wat Ashton er ook over te zeggen had. 
“Dan kunnen we er thuis wel naar kijken. Dan kan ik de spullen misschien ook vast in de koffer pakken.” De meeste dingen waren al gewassen, als het al nodig was geweest. Niet door Calum zelf, want daar was hij geen held in. De meeste dingen in huis waren niet aan hem weggelegd. Zijn huis werd schoongemaakt, als hij geluk had werd zijn was dan ook meteen gedaan. Hetgeen wat blijkbaar niet in de wasmachine kon, werd vervolgens naar de stomerij gebracht. Zeker zijn nieuwe kleding kon blijkbaar niet zomaar in een wasmachine werden gedrukt. 
“Goed bezig.” 
“Normaal is het echt op het laatste moment en dan gooi ik zo maar wat in mijn koffer. Weet je hoe vaak ik mijn oplader al ben vergeten een nieuwe moest kopen op een vliegveld?” Dan had hij weer eens zijn oplader in het stopcontact laten zitten en kwam hij er pas achter wanneer zijn batterij nagenoeg leeg was. 
Het eten werd naar de tafel gebracht, waarvoor Calum de ober bedankte. Hij sneed een stuk van het gebakken ei af en stopte het vervolgens in zijn. “Dit is veel beter dan hetgeen wat ik heb gemaakt.” 
Beiden begonnen ze met eten, ondertussen bespraken ze kleine dingen, waaronder hetgeen wat ze gisterenavond hadden gedaan. Calum vond het nog steeds gek dat ze gisteren op hadden getreden voor hun vrienden, dat dit het begin was van een nieuwe tour. De dagen gingen in zijn ogen soms zo snel voorbij, dat het haast niet te bevatten was.
Door de onderwerpen bedacht Calum zich dat hij niet wist wat Linn de komende tijd van plan was. “Ik weet eigenlijk helemaal niet wat jouw plannen zijn voor de komende tijd.” 
“Ooh ik heb best wel wat dingen te doen! Best wel wat interessante feestje waarvoor ik uitgenodigd ben.” Linn leek er behoorlijk wat zin in te hebben. Haar gezicht leek helemaal te stralen als ze het er over had.
“Maar er is één ding waar ik nog veel meer zin in heb?” 
“En dat is?” 
“Ik ga een weekje weg met Brent en Byron!” Calum had wel eens wat over haar vaders gehoord. Ze woonden niet heel erg ver uit de buurt, was wat hij had begrepen. Linn probeerde ze wel eens te zien, maar waarschijnlijk kreeg ze net zoals hij, lang niet zoveel tijd als ze wilde. 
“Dat is echt heel erg leuk! Waar gaat de reis naar toe?” 
“Ooh we gaan naar een heel schattig stadje in het noorden van Californië. We zijn er vroeger wel eens geweest en het is echt geweldig. Zo rustig, maar wel echt heel erg mooi. Iets wat je soms wel echt nodig hebt in deze stad.” 

”Je leek op Shaggy?” Vroeg Naylene lachend. Ze had nog nooit iemand die vergelijking horen maken, het was ook niet echt een logische vergelijking als ze naar Ashton keek. Verontwaardigd keek ze Ashton dan ook aan, ze snapte niet waarom iemand hem zo had genoemd. “Die van it wasn’t me en Boombastic?” 
“Nee, nee, niet die!” Door de lach van Ashton waren er zachte rimpels te zien rond zijn ogen, wat Naylene niet verkeerd vond om te zien. Ze had nog nooit iemand gezien die op zo’n oprechte manier konden lachen. Niet alleen het geluid wat over zijn lippen heen kwam, maar aan zijn hele gezicht was te zien wat hij voelde. Een eigenschap die niet veel mensen had. 
“Ken je Scooby doo? Die Shaggy!”
“Oh die! Oké ja dat maakte het allemaal wat logischer.” Nu kon Naylene in ieder geval voor zich zien waarom Michael hem zo had genoemd. Ze wist echter nog niet waarom ze het over dit onderwerp hadden. 
“Maar het nummer ging over de relatie van toen?” Probeerde Naylene het onderwerp weer op het nummer te praten. Dit was hoe ze Ashton de afgelopen maanden had leren kennen. Ze konden het over één onderwerp hebben, Ashton kon echter zo midden in het gesprek over heel iets anders praten, soms zelfs twee of drie onderwerpen, om uiteindelijk weer bij het originele gesprek uit te komen. 
“Ja het ging over die relatie. Op dat moment dacht ik echt dat dat het was. En dat was het ook. Het moment dat je alles aan elkaar wil geven. Je zo gelukkig met iemand bent dat de rest er niet meer toe doet. Diegene wie je voor wil stellen aan alle mensen die belangrijk voor je zijn, maar ergens ook helemaal voor jezelf wil houden omdat je zo geconsumeerd bent door liefde.” De manier waarop Ashton er over praten, klonk prachtig. Precies zoals een relatie kon zijn. De mooie momenten in de relatie. Het begin. Naylene kon nog maar al te goed herinneren dat ze die momenten ook had gehad. Dat ze naar haar partner had gekeken en had gedacht dat het alles was geweest wat ze nodig had gehad. Dat ze het geluk had gevonden. 
“Maar op een gegeven moment loopt het leeg. Is het eigenlijk al leeggelopen, zonder dat je echt door hebt dat het gebeurde. Er waren momenten waarop ik naar haar keek en geen idee meer had wie ik precies tegenover me had staan?” Naylene knikte voorzichtig. Ze wist dat ze nu een behoorlijk heftig onderwerp aan hadden gesneden. Zij had Ashton een tijdje geleden over haar vorige relatie verteld. Nu vertelde hij haar het een en ander. Iets wat hij niet had hoeven te doen in haar ogen, niet als hij het niet wilde. Het was altijd een moeilijk onderwerp.
“Het is heel vreemd om iemand te zien van wie je ooit zoveel hebt gehouden en dan ineens iemand te zien wie in je ogen totaal anders in.” Stemde Naylene in. Ze wist niet hoe het precies was gegaan bij Ashton, maar daarom hadden ze het er nu over. Zo leerden ze elkaar beter kennen. 
Naylene legde haar hand op de arm van Ashton en streek er even overheen. Ondanks dat het leek alsof hij het niet erg vond om er over te praten, was het vast niet gemakkelijk om dit onderwerp aan te snijden. 
“Heel vreemd. Ineens had ik door dat de liefde weg was. Van beide kanten en het leek alsof ik tegenover een vreemde stond. Iemand die nog nooit had ontmoet. Een persoon met wie ik niets kon bespreken of het ging weer mis. En ondanks dat je beiden heel erg waardeert wat er is gebeurd, hoe het was, kun je dat gewoon niet meer terug krijgen. Zo voelde het voor mij?” 
Naylene zette haar schaaltje weg, zodat ze wat dichter tegen Ashton aan kon schuiven en haar armen om hem heen kon slaan. “Daar komen echt veel gevoelens bij kijken.” Fluisterde ze zachtjes. 
22
Posts: 4865
Datum: 07-04-2019 15:20
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Tijdens hun ontbijt, al had Calum gelijk gehad en was het ondertussen meer een brunch geweest, hadden ze het gehad over van alles en nog wat. Linn had verteld over haar vaders en het plaatsje waar ze altijd samen naar toe gingen. Het was een traditie, een manier om samen weer de rust op te zoeken nu Linn het zo druk had met haar werk. Ook haar vaders hadden het druk met het Bed and Breakfast wat ze runden. Zeker rond deze tijd van het jaar, nu vele Amerikanen naar Californië trokken voor een vakantie. Het waren vaak de studenten, maar dat leek juist de favoriete doelgroep van haar vaders te zijn. Door al die drukte vergaten ze het soms om elkaar op te zoeken. Daarvoor was een weekje als dit ontzettend leuk. Linn keek er erg naar uit, iets wat Calum wel aan haar had kunnen zien.
Linn had uitgelegd naar wat voor feestjes ze zou gaan. Het waren met name feestjes rondom haar werk. De lancering van nieuwe producten, winkels die werden geopend met specifieke lijnen van haar vrienden. Het waren evenementen waar ze haar gezicht moest laten zien, en vaak ook graag wilde laten zien. Calum had niet altijd begrepen waar ze het precies over had gehad, of waarom een merk het nodig vond om ieder jaar nieuwe oogschaduw uit te brengen als ze al iets hadden wat perfect werkte. Linn had het geprobeerd te vergelijken met muziek. Calum had nu ook een nieuw album uit, terwijl zijn vorige album misschien ook wel heel goed was. Je moest jezelf constant weer opnieuw op de kaart zetten, ook als groot merk. En aan Linn was de taak om haarzelf daar te presenteren, wat altijd bevorderlijk was voor de samenwerking en het aanleveren van verschillende producten.
Het laatste beetje hadden ze aan Duke gegeven, van wat hij had mogen hebben. Zoals beloofd had Linn getrakteerd. Ze hadden hun spullen verzameld en waren via de achteruitgang, nadat ze hadden gevraagd of dat mogelijk was geweest, vertrokken. De meisjes die hen eerder hadden aangesproken, waren er immers nog steeds geweest. Ze waren echter beide ongezien weg gekomen en het was hen zelfs gelukt om weer terug te komen bij Calum zijn auto zonder aangesproken te worden. Linn was met Duke voorin gaan zitten en had hem goed vastgehouden, terwijl Calum op een rustig tempo terug was gereden, met het raam open zodat hij zijn sigaret buiten de auto had kunnen houden en de rook naar buiten had kunnen blazen.
Eenmaal bij Calum thuis waren ze naar zijn slaapkamer gegaan, waar de koffer al klaar had gestaan. Linn was op de rand van het bed gaan zitten en had haar zonnebril aan de kant gelegd. Haar haren had ze bij elkaar gebonden in een knot en ze had in haar handen geklapt. ‘Kom op, show me! Ik ben benieuwd hoe het allemaal staat.’
‘Moet dat ook?’ vroeg Calum lachend, die verschillende jasjes uit zijn kast haalde. Ze waren allemaal netjes opgehangen, de kaartjes hingen er zelfs nog aan. Hij legde ze naast Linn op het bed. Linn liet haar vingers over de verschillende stof glijden. Er waren effen jasjes, glitters, verschillende patronen in veel verschillende kleuren. Al waren ze bijna allemaal donker. Rood, blauw, zwart, in die richting. Hier en daar was een hint van paars of een fellere rood.
‘Natuurlijk moet dat ook. In ieder geval de jasjes! Dan kunnen we kijken wat je er het beste onder kunt dragen en dan kunnen we ze misschien inpakken per setje. Als je dan op tour bent en je koffer opent, weet je precies wat je kan pakken. Dat kun je ook doen met de kleding die je gewoon meeneemt om overdag te dragen.’ Het was Linn ondertussen wel duidelijk dat Calum zich heel anders kleedde op het podium dan door de dag heen, maar dat begreep ze ook heel goed.
Linn kwam overeind van het bed en liep naar de kast, waar ze verschillende blousejes eruit haalde. Ook deze legde ze op het bed, zodat ze een goed overzicht hadden van wat Calum allemaal had en wat hij mee zou kunnen nemen.
‘Deze had je aan toen Youngblood uit kwam, toch? Die moet je sowieso meenemen.’ Linn wees een donkerblauwe, gestreepte blouse aan. ‘En die zou je altijd in je broek kunnen stoppen? Maar dat is meestal hoe je het draagt.’ Linn haalde haar schouders op. Dat was wel wat ze tot nu toe van Calum had gezien.
‘Oh, en deze is ook gaaf!’ Linn pakte een blouse op met korte mouwen. De kleur deed haar denken aan bordeauxrood en hij had dunne witte strepen en grote, witte knopen. ‘Deze is echt heel erg tof, Cal. Die moet je ook meenemen.’
‘Ik kan ook alles meenemen?’ vroeg Calum lachend. ‘Als dat is waar je naar toe aan het werken bent.’
Linn schudde haar hoofd. ‘Nee, je hoeft niet alles mee te nemen. Er zijn ook dingen die je al in het voorjaar aan hebt gehad hiervan, zoals deze.’ Ze hield een lichtblauwe blouse omhoog. ‘Deze kan weer terug in de kast.’
18
Posts: 17081
Datum: 07-04-2019 16:01
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Een deel van de nieuwe tour was de nieuwe sfeer die er aan vast hield. Net zoals bij de vorige, wat kleinere tour, wilde de band proberen om een bepaalde performance meer te zetten. De kleding die Calum had gekocht, was niet hetgeen wat hij iedere dag aan zou trekken. Ze hadden hem echter wel aangestaan, hij voelde zich er lekker in, gaf hem net iets meer kracht om op het podium te staan. 
Linn leek precies te weten wat bij de totale aesthetic paste en dat ze dit keer iets anders wilden dan bij de vorige tour. Meer. Op het podium moest je opvallen, maar er ook voor zorgen dat er een soort van gemak was. Calum had het gevoel dat hij dat wel zou krijgen van deze kleding. 
“Oké dus de oudere dingen niet.” Besloot Calum. Hij was het er wel mee eens. Het hoorde bij de vorige tour, waardoor het makkelijker was om achter te laten. Er lag ook nog genoeg kleding van een paar jaar geleden in zijn kast. Hij vond het onnonzel om hetgeen weg te gooien, terwijl er helemaal niets mis mee was. Er kon aardig wat geld in gaan zitten, maar nu hij er het geld voor had, wilde hij daar ook niet te veel op letten.
“Nou kom op, show.” Linn haalde een zwarte blouse uit één van de stapels en stak die al naar Calum aan.
“Deze kun je natuurlijk onder meerdere dingen doen, of een simpel zwart shirt. Sommige van deze jasjes moet je voor zichzelf laten spreken.” 
Calum pakte de blouse aan en trok die over het shirt wat hij op het moment aan had. Op het podium probeerde hij soms wel wat minder aan te hebben. De lampen waren toch behoorlijk warm en daarbij kostte het best wat inspanning. Calum was echter vaak diegene die zijn outfit niet veranderde in de loop van de show, terwijl Luke bijvoorbeeld zich snel ontdeed van het jasje. 
“Deze is zo eigenlijk al heel tof! Maar probeer deze er eens overheen.” Calum pakte het jasje dat bestond uit zilvere glitters aan. Het was heel uitgesproken, maar hij had hem zelf heel erg mooi gevonden. 
“Dit is echt een van mijn favorieten.” Besloot Calum dan ook. Hij had het online gezien en had niet anders gekund dan hem bestellen. Natuurlijk had hij er wel eventjes over getwijfeld. Het was behoorlijk aanwezig, iets wat niet meteen bij hem pastte. Maar zo klopte het gewoon. 
“De kleur is echt geweldig, je kan dat soort dingen echt heel erg goed hebben. Het past echt goed bij je huid.”
Met haar vingers gaf Linn aan dat Calum een rondje moest draaien. Ondanks dat hij het een beetje ongemakkelijk vond en er zachtjes om moest lachen, deed hij netjes wat Linn van hem vroeg.
“Ik zie het al helemaal voor me. In de lichten! Ik denk dat deze het echt goed doet op het podium.” 
“Ik heb je vaker nodig voor dit soort dingen.” Merkte Calum ook. Niet omdat hij niet wist wat hij aan moest, maar er was iets aan de positiviteit van Linn wat het allemaal een goede vibe gaf. Hij voelde zich goed over de keuzes die hij had gemaakt. Linn leek ze tot nu toe allemaal nog goed toe hebben gekeurd. Natuurlijk was dit het eerste wat hij echt aan had.
“De volgende keer neem ik je mee shoppen!” Calum wist niet of dat hetgeen was wat hij wilde, hij vond het makkelijk om alles te bestellen. Als iets hem dan niet aanstond kon hij het zo weer terug sturen. Het kostte haast geen tijd, hij was geen fan van uren in een winkel staan. Daarom gaf hij ook niet echt antwoord op Linn haar vraag, al wist hij wel zeker dat ze het voor elkaar zou kunnen hem krijgen om hem mee te slepen. Zijn vrienden kregen het altijd voor elkaar. Hij was eigenlijk nooit diegene die vertelde dat iets een slecht idee was of het verkeerd uitkwam. 
“Je kan deze altijd dicht dragen en op een gegeven moment open doen. Het geeft net weer een andere look. Iets netter.” Linn stond op van het bed, om het knoopje dicht te doen, terwijl Calum er voor had gekozen om hem open te houden. Hij draaide zich dan ook om naar de spiegel om te kijken of het inderdaad anders stond. 
“Al weet ik niet of het wel fijn is met bas spelen?”
“Het is wat minder, maar voor een paar nummers kan het prima.” Besloot Calum. Hij maakte het jasje weer los, zodat hij het uit kon trekken. De blouse legde hij ook weer op het bed. Nu wist hij dat hij dit als een setje kon gebruiken. 
“Deze broek is trouwens echt geweldig.” Linn had net duidelijk door de rest van de kleding heen gesnuffeld en was uitgekomen bij de nieuwe broeken die Calum had gekocht.
“Ja? Ik vond hem zelf ook heel gaaf, maar ik twijfelde er nog een beetje over.” Het was een zwarte broek die uit liep, bij de pijpen waren twee strepen, waarin weer witte knopen te zien waren. Het geheel gaf misschien wel een beetje een country vibe. 
“Nee joh, ze zijn echt geweldig! Je kan ze met een jasje dragen, maar misschien ook gewoon met een overhemd. Dan leg je de focus vooral op de broek, wat ze juist verdienen.” 
22
Posts: 4865
Datum: 11-04-2019 14:49
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Linn vond het ontzettend leuk om samen met Calum te kijken naar wat hij had besteld en wat hij mee kon nemen op de tour. Ze had een duidelijk beeld van de aesthetic van het album en ook van de tour. Ze had er lang genoeg met Ashton over gepraat. Hij was duidelijk heel visueel ingesteld en had het allemaal al voor zich gezien. Daardoor kon ze precies de juiste kledingstukken er tussenuit halen. Al ging het natuurlijk ook om Calum zelf. Waar hij zichzelf in zag spelen en wat voor hem het makkelijkste was om in te bewegen. Linn wist niet hoe zwaar een bas was, maar licht was het vast niet. Hij moest zich dan ook wel makkelijk kunnen bewegen. Iets wat in de meeste broeken wel redelijk het geval zou zijn, als Linn de stapel zo beoordeelde.
‘Deze moet je ook aanpassen!’ Linn stak de zwarte broek uit naar Calum. Ze vond het leuk dat er zoveel verschillende items tussen zaten. De jasjes met glitters waren compleet iets anders dan de broek die ze nu vast had. Die leek met een country vibe te hebben, terwijl de jasjes juist een hele chique uitstraling hadden. Dat maakte het des te leuker om te combineren.  Linn zag Calum twijfelend naar haar kijken, waarna ze zich omdraaide. ‘Ik kijk niet, beloofd.’
Ze hoorde Calum achter zich lachen en vervolgens voelde ze zijn vingers op haar schouder. Linn draaide zich om en keek vragend naar Calum. ‘Ik doe hem zo aan, maar wat kan ik er op doen?’
Linn glimlachte en richtte zich weer op de kleding. Er was zoveel wat Calum er op kon dragen, zoals ze al aan hem had verteld. Er was een mogelijkheid om het met een simpel shirt te combineren, zodat de broek alle aandacht zou kunnen krijgen. Eén van de jasjes zouden er echter ook leuk op staan. Calum had duidelijk zijn best gedaan om zoveel mogelijk verschillende dingen te bestellen, zodat hij met weinig kleding nog veel zou kunnen combineren.
Ze zocht tussen een paar shirts en blousejes, omdat ze eerst wilde zien hoe het zou staan als Calum voor een wat simpele bovenkant zou gaan. Ze vond een blouse die leek op de rode die ze net ook aan had gewezen. Ook deze was gestreept. Wit met zwart, al neigde het misschien ook wat meer naar grijs. Ook hiervan waren de mouwen korter. ‘Probeer deze er eens bij aan?’
Linn reikte de blouse aan, waarna ze zich weer omdraaide. Ze wilde Calum wel respecteren. Zeker als hij ook van broek zou wisselen. Daarnaast was het ook een beetje bescherming voor haarzelf. Net had ze toe kunnen kijken hoe Calum iets anders aan had getrokken, waardoor ze zicht had gehad op de tatoeages op zijn sleutelbenen en zijn getinte huid. Als ze daar te lang naar zou kijken, zou ze misschien niet meer weg kunnen kijken en dat wilde ze niet aan Calum laten merken.
‘Heb je het aan?’ vroeg ze nieuwsgierig aan Calum. Ze hoorde een instemmend geluid van Calum, wat betekende dat ze zich om kon draaien. Daar zag ze Calum staan, die nog een beetje aan het prutsen was met de blouse. 
‘Wit staat je zo goed.’ Het paste heel mooi bij zijn huid. Daardoor kwam de diepe kleur nog meer naar voren. Linn liep naar hem toe en nam voorzichtig de zoom van de blouse in haar handen. ‘Mag ik?’ Ze wilde niks doen waar Calum zich oncomfortabel bij voelde. Calum knikte echter, waardoor Linn voorzichtig de blouse goed in zijn broek stopte. Daarna trok ze hier en daar nog iets aan de stof, zodat hij helemaal goed kwam te zitten. ‘Het staat heel erg goed met de broek. Het leidt niet teveel af. Al denk ik dat de broek past echt tot zijn recht komt als je dat ding doet,’ zei Linn, terwijl ze Calum omdraaide naar de spiegel, zodat hij het resultaat kon zien.
‘Welk ding?’ vroeg Calum verward. ‘Ik heb geen “ding”?’
‘Jawel, je hebt echt wel een ding!’ zei Linn lachend. ‘Dat ding wat je doet als je je voet op één van de voeten terwijl je bas aan het spelen bent.’ Linn demonstreerde wat ze bedoelde door haar voet op het bed van Calum te zitten en te doen alsof ze de bas aan het bespelen was. Al kon het in haar ogen net zo goed een gitaar zijn.
‘Dat doe ik niet altijd!’ zei Calum lachend, waarop Linn haar hoofd schudde. ‘Jawel, en soms wijs je nog. Ik heb het zelf gezien!’ Linn wees expres met haar vinger richting Calum, zoals ze hem dat ook wel eens had zien doen. ‘Dat maakt de fans helemaal gek, ik heb het van bovenaf gezien.’
18
Posts: 17081
Datum: 12-04-2019 17:55
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
De hoge ramen zorgden er voor dat er genoeg licht in de ruimte viel. De ruimte waar Naylene het grootste gedeelte van haar week in doorbracht. Te bedenken dat ze hier was begonnen, nu ongeveer vijf jaar geleden was haast niet meer in te denken. Ze had destijds nog op school gezeten en had daarnaast wet ervaring op willen doen in de praktijk. Afgezonderd, een paar verdiepingen lager, had ze samen met tientallen andere jonge studenten, in een kamer gezeten. Het werk wat ze toen had gedaan had voornamelijk bestaan uit het indienen van octrooien, het sorteren van dossiers en soms zelfs geestdodend werk als printen. Hetgeen wat ze nu soms ook over moest laten aan andere mensen. 
Vaak dacht ze er nog over na hoe ze het voor elkaar had gekregen om uiteindelijk hier terecht was gekomen. In haar eentje was ze nooit op dit pad terecht gekomen, het waren haar ouders geweest die vanaf jongs af aan al uit hadden gestippeld hoe haar leven er uit moest komen te zien. Van de mensen met wie ze om had moeten gaan, de feestjes waar ze zichzelf had moeten laten zien, tot aan de school waar ze naar toe had moeten gaan. Hoe ze bezig had moeten gaan met haar vakken, om uiteindelijk met goede cijfers te slagen en naar een goede school te kunnen gaan. Een gedeelte van haar studie had ze zelfs aan Harvard mogen doen. 
Voor Naylene had die tijd haar veel ruimte geboden. Ondanks dat ze precies hetgeen had gedaan wat haar ouders van haar hadden gevraagd, had ze daar haarzelf een beetje kunnen ontdekken. Ze had haar eigen vrienden gemaakt. Dat was ook de plaats waar ze Andy had leren kennen, met wie ze uiteindelijk zo’n goede band op had gebouwd, dat ze beiden hadden besloten om naar Los Angeles te verhuizen. Naylene had het niet veel uitgemaakt waar ze de rest van haar leven op zou bouwen. Nog steeds was ze blij dat ze de keuze had gemaakt voor de grote stad, waar ze een groot deel van haar klantkring op had gebouwd. 
Soms waren er momenten als deze dat ze even terug dacht naar dat alles, terwijl ze naar de stad staarde. Vaak gaf het haar net de ingeving die ze voor sommige zaken nodig had. Het was echt niet alleen wetteksten lezen. Het was zoveel meer dan dat. De kennis die ze de laatste jaren op had gedaan kwam meer van pas dan wat dan ook. Onderhandelingstaktieken. Goede deals. Net het randje op durven te zoeken, waar anderen het niet deden. 
Naylene draaide zich om en stapte in de richting van haar bureau, waar ze de het stapeltje met papiertjes van oppakte. Ze was druk bezig met een auteursrechten zaak, betreffende een verhaal dat een ander had geschreven. Haar cliënt had echter aangegeven dat het idee van haar af was gekomen. Zoiets was niet makkelijk te bewijzen en op het moment wist Naylene ook niet of ze de zaak ook wel konden gaan winnen. Zonder bewijs waren ze niet heel erg ver. Ondanks dat de vrouw die naar haar toe was gekomen, aan had gegeven dat ze een pitch had gedaan bij de man die het boek uiteindelijk uit had gebracht, was het haast niet te achterhalen. 
Naylene liep uit de kamer die voor haar in was gericht en liep zo tegen het bureau wat van haar secretaresse was. Nog steeds vond ze het gek dat ze mensen voor haar had werken. Ze kon het echter behoorlijk goed met Emily vinden. Ze leek in ieder geval te begrepen wat Naylene nodig had om haar werk goed te doen.
“Wil je even mee lopen. Ik moet dit kopiëren en ik wilde nog wat dingen doorspreken wat betreft de auteursrechtenzaak?” Er moesten sowieso wat kopietjes worden gemaakt, waarvan Naylene wist dat Emily het net zo goed kon doen. Soms was het echter niet verkeerd om even uit de omgeving weg te zijn, alsof de gedachten dan een hele andere kant op konden gaan. 
Samen liepen ze in de richting van de kopieerruimte, terwijl Naylene vertelde dat ze een afspraak wilde maken met haar cliënt, maar ook wilde weten of de tegenpartij bereid was om in gesprek te gaan. Ze wilde weten waar ze stonden, wie ze tegenover zich had staan. Misschien zou hij zelfs iets over het hoofd zien. Als hij dan al zelf zou komen, ze ging er eigenlijk vanuit dat hij wel iemand had om zich te vertegenwoordigen. 
Op hun weg naar de ruimte, kwamen ze langs een wachtruimte, die Naylene gebruikte met een paar van haar collega’s. In de open ruimte stond iemand op, wie haar bekend voor kwam: Ashton. De man liep in haar richting. 
“Emily?” vroeg Naylene als eerste, omdat ze uitleg wilde hebben. Ze wist niet wat er was gebeurd, maar misschien had Ashton het voor elkaar weten te krijgen om een afspraak in haar agenda te plannen, zonder dat ze het zelf door had.
“Ik vroeg hem nog of ik aan je aan moest geven dat hij er was, maar hij wilde zelf op je wachten, dus toen heb ik hem naar de wachtruimte verwezen.” Ashton was ondertussen al naar hen toe komen lopen. 
“Ash, wat doe je hier?” Het was niet zo dat Naylene niet blij was om Ashton te zien, ze wist echter niet heel erg goed wat ze er mee moest doen. Dit was wel de laatste plaats waar ze hem had verwacht. Helemaal vandaag. Hij zou vanavond naar Azië reizen, waar ze over een paar dagen aan hun tour begonnen. 
22
Posts: 4865
Datum: 13-04-2019 10:36
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Het was zijn laatste dag in Los Angeles voor een lange tijd en Ashton wilde die vaak op een bepaalde manier spenderen. Het zou misschien logischer zijn als hij zich zou voorbereiden op de lange reis die hij zou moeten maken, de tour die zou gaan beginnen. Hij wilde echter liever nog de mensen bezoeken die hij voor een lange tijd niet meer zou zien, de plaatsen waar hij over een paar maanden niet meer naar toe zou kunnen. Eén van die personen was Naylene. 
Naylene had het altijd te druk. Ze werkte onmogelijk lange dagen en had lang niet altijd tijd voor hem. Ze praatten wel via hun telefoon, maar op sommige dagen was dat ook het enige wat Ashton kreeg. Doordeweeks kon hij haar niet altijd zien en soms was ze in het weekend liever op haarzelf. Ashton had het geluk gehad dat hij een keer een hele zondag met haar door had kunnen brengen. Ze hadden niets anders gedaan dan de hele dag bij elkaar in bed liggen, niet denkend aan de wereld die verder draaide buiten het appartement van Naylene. Het was al een mooi afscheid geweest, maar Ashton had haar graag nog één keer willen spreken.
Hij had geweten waar ze had gewerkt, maar dit was de eerste keer dat hij het gebouw binnen was gewandeld. Het was allemaal behoorlijk indrukwekkend geweest om te zien. Alles was groot, hoog en had een dure uitstraling. Iedereen liep er in nette kleding en leek wel ergens mee bezig te zijn. Gelukkig had hij beneden kunnen vragen op welke verdieping Naylene had gewerkt en daar had haar assistente hem verder kunnen helpen. Hij had specifiek gevraagd om niet door te geven dat hij er was geweest. Want als hij daar had gestaan en Emily had Naylene gebeld, dan had Naylene via de telefoon kunnen laten weten dat ze te druk was. Nu stond ze recht tegenover hem en was het een stuk moeilijker om hem dat duidelijk te maken. Zeker met de hulp van Emily.
‘Ik neem je mee om te lunchen,’ antwoordde Ashton met een glimlach op Naylene haar vraag. ‘Ik heb het al gevraagd aan Emily en zei vertelde dat je drie kwartier hebt voordat je je voor moet bereiden op je volgende afspraak. Dat lijkt me genoeg om naar beneden te gaan, een goed restaurant te vinden en te lunchen.’ Ashton zag dat Naylene haar assistente een blik wierp. Hij was er niet over uit of dat goed of slecht was. Misschien waardeerde ze het wel niet dat de jonge vrouw de informatie aan Ashton had gegeven, maar hij was juist blij dat ze dat had gedaan. Want zo stond Ashton een stuk sterker in zijn schoenen.
‘Ik kan deze wel voor je kopiëren en ik zal doorgeven dat je er voor de komende drie kwartier niet bent?’ stelde de assistente van Naylene voor, waardoor Ashton grijzend naar Naylene keek. ‘Dus, wat zeg je er van, Red?’
‘Drie kwartier dan. Al is het ondertussen al veertig minuten geworden. Laat me even mijn spullen pakken.’ Ashton schudde zijn hoofd en hield zijn hand op. ‘Niet nodig, ik betaal wel.’ Vervolgens pakte hij de blaadjes uit Naylene haar hand, die hij weer overhandigde aan haar assistentje. ‘Dankjewel, Emily.’ Het meisje glimlachte naar hem en liep daarna verder.
Ashton gebaarde naar de lift, waar hij zojuist ook mee naar boven was gekomen. Naylene keek hem voor enkele seconden aan, waarna ze haar hoofd schudde. ‘Je blijft me verrassen, Ashton.’
‘Doe ik dat?’ vroeg Ashton. Hij kon niet ontkennen dat hij het leuk vond om die woorden uit haar mond te horen komen. Hij liep samen met haar naar de lift en drukte op de knop. Niet veel later schoven de deuren open, zodat ze naar binnen konden. Naylene was degene die aangaf dat ze naar de begane grond zouden gaan.
‘Ik had verwacht dat je vandaag de hele dag zou slapen, om de jetlag voor te zijn. Dat is wat Andy aan het doen is,’ zei Naylene. Ashton haalde zijn schouders op. In Azië was het veel later, dus in zekere zin zou het goed zijn om nu al te slapen. Hij kende zijn lichaam echter en hij wist dat het niet zo zou werken. Zeker niet als hij al gepland had om nog enkele mensen te spreken en plekken te zien.
‘Ik wilde je nog graag zien? Ik ben pas aan het einde van de maand weer terug en we gaan vrijwel meteen weer door met andere shows. En ondanks dat jouw agenda tot die tijd vast al vol gepland staat, wilde ik liever voor vandaag een lunchafspraak dan voor over een maand.’ 
Ze waren beneden aangekomen en Ashton wachtte totdat Naylene de lift uit liep. Soms moest hij zichzelf herinneren hoe serieus Naylene haar baan was, hoe anders ze hier rond kon lopen. Alleen al haar kleding was hier anders, maar dat vond Ashton juist wel iets leuks. Naylene met een nette blouse en een broek was een compleet andere Naylene dan de Naylene die tegen hem aan was gekropen in een shirt met iets van een game erop. En toch was ze wel dezelfde persoon. Dat maakte haar ontzettend boeiend.
‘Ik had wel een paar restaurants gezien toen ik hier naar toe liep,’ zei Ashton, terwijl ze samen naar buiten liepen. Het was een mooie, zomerse dag in Los Angeles. Daarom had Ashton ook een zonnebril meegenomen, die hij op zijn neus schoof. Hij begeleidde Naylene naar één van de restaurants, waar hij even was gestopt om op het menu te kijken. ‘Deze leek me wel wat?’
Vrijwel meteen kwam er al een gastheer om hen te vragen of hij hen van dienst kon zijn. Ashton vroeg om een tafel, waarvan hij zojuist al had gevraagd of die vrij kon worden gehouden voor hem en Naylene. Dat was het geval, dus de twee hadden een zonnig plekje op het terras gekregen. Al met al was Ashton toch erg blij met zichzelf, hoe hij dit voor elkaar had gekregen. 
18
Posts: 17081
Datum: 13-04-2019 15:18
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Lunch bestond voor Naylene vaak uit afspraken. Klanten die af wilden spreken in een restaurant, waar ze dan vervolgens niet lekker rustig kon zitten omdat ze zaken moest bespreken. Op de dagen dat ze geen afspraken had, vroeg ze Emily vaak veel te laat of ze haar iets te eten kon laten brengen. Dat at ze dan snel op tussen de verschillende afspraken in.
Ashton was een spontane man, dat had Naylene al wel gemerkt aan de spontane feestjes of avondjes uit die hij uit het niets ineens op poten had gezet. De berichtjes die haar hadden gevraagd of hij langs kon komen. Voor Naylene was het echter moeilijk om die vragen in te gaan. Berichtjes midden op de avond die haar vroegen of ze al thuis was, waarop ze moest antwoorden dat ze het niet kon redden. Waarschijnlijk had ze vandaag ook aangegeven dat ze niet had kunnen lunchen als hij haar dat had gevraagd. Nu had ze hem moeilijk weg kunnen sturen, niet wanneer hij zo zijn best had gedaan. Het was zelf te zien geweest dat hij zijn kleding uit had gekozen op een bezoekje aan een advocatenkantoor. 
“Dit is echt een heerlijke plaats.” Verzuchtte Naylene, terwijl ze haar ogen even sluit om te genieten van de heerlijke zon die zachtjes op haar gezicht scheen. Het was midden in de zomer in Los Angeles, wat betekende dat er behoorlijk wat warme dagen aan zaten te komen. De dagen dat zelfs Naylene in een rokje of jurkje op werk verscheen. 
“Ja toch? Ik ben blij dat we nog even de tijd kunnen nemen om elkaar te zien voordat ik weg ga.” Naylene opende haar ogen, zodat ze naar Ashton kon kijken, die zijn handen in elkaar had gevouwen en zijn hoofd er op liet rusten. 
“Ik snap echt niet dat je niet alvast gaat slapen.” Dat was hetgeen wat Naylene had gedaan in zijn plaats. In een vliegtuig slapen was niet iets wat haar lag. Ashton was er wellicht wat meer aan gewend omdat hij er wat meer ervaring mee had dan zij. Toch was het verstandig om zijn ritme alvast aan te passen op de tijd waarop hij de komende weken zou moeten leven. 
“Er zijn dingen die meer belangrijk zijn dan dat.” Was Ashton zijn simpele antwoord. Ergens vond Naylene het prettig om te horen dat hij haar belangrijk genoeg vond om afscheid van haar te nemen voordat hij een hele tijd weg zou gaan. Ze wist diep van binnen dat ze hem behoorlijk zou gaan missen. 
“Kan ik alvast iets voor jullie inschenken?” Naylene had zelf de kaart er nog niet bij gepakt en voordat ze iets kon verzinnen om te drinken was Ashton haar al voor.
“Twee droge witte wijn?” Hij leek Naylene wel even vragend aan te kijken, al was ze het er niet meteen mee eens. Ze moest de rest van de dag nog werken.
“Ik heb nog afspraken vanmiddag, Ash.” 
“Een wijntje kan toch niet kwaad?” 
Naylene haalde haar schouders op en bedacht zich of het echt zo erg was om één glas wijn te drinken. Het lag er maar net aan hoe de alcohol bij haar aan kwam. Dat was de ene dag erger dan de andere. 
“Eentje kan wel.” besloot ze uiteindelijk, terwijl ze naar de ober knikte. Er waren genoeg mensen die overdag een wijntje dronken met klanten. Naylene was er zelf niet zo van. Ze zat nu echter niet tegenover iemand wie haar advies zou willen hebben, maar iemand wie ze de komende tijd moest gaan missen. Dan wilde ze zelf ook wel een beetje uitpakken met hetgeen wat ze nog konden doen. 
Sinds de zondag nog niet zo heel erg lang geleden, hadden Naylene en Ashton wel een andere band met elkaar opgebouwd. De roodharige vrouw wist ondertussen ook wel dat ze het niet helemaal meer op een vriendschap kon gooien. Ze wilde echter ook niet zeggen dat er iets meer tussen hen tweeën was. Ashton wist nog steeds hoe ze tegenover dit alles stond. Hij leek echter ook te weten dat hij haar soms gewoon even weg moest trekken uit haar vertrouwde omgeving. Dat had misschien niets te maken met de manier waarop hun vriendschap verliep, maar het gaf Naylene wel een prettig gevoel. 
“Heb je er zin in?” Al was het natuurlijk een stomme vraag. Naylene wilde echter wel weten hoe Ashton er over dacht en met een simpele vraag als deze, wist ze zeker dat Ashton wel zou beginnen met praten, waar ze ook al snel gelijk in kreeg.
“Ja natuurlijk, ik heb er echt heel erg veel zin in. Japan is sowieso een heel bijzonder land. Om daar op te treden voelt eigenlijk altijd anders dan ergens anders op de wereld. En als we daar zijn, probeer ik eigenlijk zoveel mogelijk van de cultuur op te pikken. Michael is er echt gek op, wat ik ook wel snap. Ik denk dat je het er ook echt geweldig zou vinden. Als je er nog nooit bent geweest in ieder geval.” 
Naylene schudde haar hoofd ten teken dat ze nog niet in Japan was geweest. Het was echter wel een land wat haar altijd heel erg had geïnteresseerd. “Ik wil er eigenlijk altijd al heel erg graag een keer naar toe.” 
“Je had mee kunnen gaan, zoals je in Europa hebt gedaan.” 
Naylene schudde haar hoofd. Andy had haar ook wel aangegeven dat ze misschien nog een gedeelte van de tour mee had gekund, jammer genoeg had ze dat niet kunnen realiseren. “Het is hier iets te druk.”  
22
Posts: 4865
Datum: 14-04-2019 13:58
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
© 2024 | CONTACT | VOORWAARDEN & PRIVACY | KOOP CREDITS