Forum

Lelah.

Het was duidelijk dat een goede opmerking er voor had gezorgd dat Devon even stil was gevallen. Hij had vast wel kunnen raden waar ik op had gedoeld. Ik wist dat het dom was om het te noemen, maar ik moest hem ergens mee imponeren en ik had nou niet heel erg veel ervaring met drank en drugs. De enige keer dat ik echt dronken was geweest, was toen met Lotus. Dus uiteindelijk kwam dat op hetzelfde neer, toch? Wat moest ik anders zeggen? Ik wist het zelf ook niet, maar dat mocht ik niet laten zien. Als ik hier als een verloren schaap zou ronddwalen, dan zou het alleen maar makkelijker voor hen worden om in te zien dat ik hier niet hoorde en dat ik hen ook niet zou kunnen helpen. Iets wat ze juist wel zouden moeten geloven! Vooral Devon moest het geloven, want hij was degene die het allemaal regelde. Degene die we zouden moeten betrappen en dat zou alleen gaan werken als hij me zou vertrouwen. Ik wist niet hoe ik het vertrouwen moest winnen van iemand die zelf niet eens te vertrouwen was, maar daar moest ik maar voor improviseren. Ik glimlachte toen hij naast me kwam zitten en ik sloeg mijn benen over elkaar heen. Deels omdat er dan wat meer ruimte ontstond, maar ook omdat het jurkje daardoor wat omhoog schoof. Ik was misschien niet het meisje die dat soort dingen deed, maar ik had jarenlang naar Lotus gekeken. Ik wist precies hoe zij een jongen zo ver had gekregen om iets te doen. Ik had het haar vaak genoeg zien doen en daar had ik nu alleen maar baat bij. Ik wist heus wel hoe ik mezelf moest laten zien, zelfs aan een jongen waarvan ik eigenlijk niet eens wilde dat hij naast me zat. Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. ‘Misschien gaat het inderdaad wel om de aandacht en het delen, maar misschien wilde ze jou wel niet delen? Ik kreeg altijd een vaag antwoord als ze ergens heen ging, ze heeft me nooit verteld dat ze jou ging bezoeken.’ Het zou best goed kunnen dat hij wat complimentjes over zichzelf wilde horen? Hij was ook echt niet lelijk, dat was gewoon zo! Niet dat dat het wat beter maakte, want hij bleef een verschrikkelijk mens en daar was niets aan te doen. Niets zou hem daar bij kunnen helpen, zelfs geen goed uiterlijk. ‘Maar we zijn al heel lang vriendinnen. Lotus is altijd heel kieskeurig met haar vriendinnetjes, dus die deelt ze niet zo gemakkelijk.’ Ik haalde mijn schouders op en pakte vervolgens het drankje aan van Dale, als ik het goed had onthouden. Ik had geen idee wat het was, maar daar wilde ik nu niet eens over nadenken. Als ze er maar geen rare dingen doorheen zouden gooien, vond ik het nog wel goed. Ik zou proberen om zo weinig alcohol naar binnen te gieten, maar ik had geen idee hoe vaak ze mijn glas bij zouden vullen. Ik zette mijn glas op het tafeltje dat naast de bank stond en ik richtte me op Devon. Het was niet echt handig als we meteen ter zaken zouden komen, dan zou hij het vast vreemd vinden. Dus ik kon hem maar beter wat dingen vertellen over mij en Lotus, als hij dat tenminste zou willen weten. ‘Nu ben ik wel heel erg benieuwd naar het antwoord, Lotus,’ zei Devon grijnzend en hij legde zijn arm rond mijn schouders. ‘Wat is de echte reden dat je dit mooie bloempje niet eerder mee hebt genomen?’ Natuurlijk had ze me niet meegenomen hierheen, waarom zou ze ook? Dit was echt een verschrikkelijk plek! Niemand wilde hier toch zijn? Ik in ieder geval niet. Dit waren de plekken waar ik nooit had mogen komen, de plekken waarvoor mijn ouders me hadden gewaarschuwd. Dan was het toch echt vreemd om hier nu opeens te zitten.  

Lotus.
Er was iets aan Devon was geweest wat me aan had getrokken. Hij zag er goed uit, maar ik kon wel genoeg jongens krijgen die er goed uitzagen. Het was vooral het geen wat niet had gemogen, wat ik zo leuk had gevonden. Ik was wel iemand die grenzen op zocht en dat had ik altijd wel gedaan, misschien bleef ik dat ook altijd wel doen. De hele relatie met Brayan had immers in het begin ook niet gemogen. Hij was een soort van mijn leraar geweest, wat betekend had dat een relatie met een leerlinge echt verboden was. Ik had het juist spannend gevonden dat het niet had gemogen. Dat was het bij Devon ook wel geweest. Drugs en dat soort dingen waren gewoon niet legaal, het had iets spannends gehad. De aandacht was daarbij ook niet verkeerd geweest. Niet alleen maar van hem, maar ook van de andere jongens die hier nu zaten en die af en toe in en uit waren gelopen. Dit was wel echt de plaats waar ze het meeste afspraken, maar de afgelopen week was het me wel duidelijk geworden dat hij hier de drugs niet ergens had liggen. Handig natuurlijk, want als hier ooit iemand binnen zou vallen, vonden ze echt niet veel naast een paar zakjes. Niet heel erg dus. Lang niet genoeg om echt opgepakt te worden voor een langere tijd. Dan had ik de hulp van Lelah ook niet nodig gehad. Devon was slim. Hij zag er misschien heel erg dom uit, hij had vast zijn school ook niet afgemaakt, maar hij was niet dom. Hij wist heel erg goed waar hij mee bezig was en hoe hij dat op zo’n manier moest doen zodat helemaal niemand het in de gaten had. Al zijn sporen werden behoorlijk goed uitgewist. Te goed voor mij in ieder geval. Tot nu toe had hij maar kunnen doen wat hij had gewild en als er andere mensen voor op moesten draaien, dan was het maar zo. Want volgens mij was dat precies hoe het ging. Ik was de volgende die uiteindelijk op zou worden gepakt, ik was gewoon een volgend slachtoffer, als ik niet goed genoeg mijn best deed. Ik kreeg er een rilling van over mijn rug heen. Ik wilde niet betrapt worden met die troep! Helemaal niet terwijl ik het verkocht aan een of andere verslaafde. Ik haalde mijn schouders op, natuurlijk had ik Lelah nooit meegenomen, ze hoorde hier niet thuis! Dat wist ze zelf ook wel, maar Devon wist dat niet en ik zou het hem ook niet zomaar zeggen. Daar moesten we maar weer iets op verzinnen. Lelah en ik waren nu toch al een toneelstukje aan het opvoeren. Iets wat ik de afgelopen dagen al had moeten doen als ik bij Devon in de buurt was geweest, want ineens had ik weer moeten doen alsof ik hem wel weer had gemogen en dat soort onzin. Ik wilde niet eens bij die gast in de buurt zijn! Het was dat het moest. "Ik houd gewoon heel erg van aandacht, Devon, daar weet jij alles van. Als ik Lelah mee had genomen, had ze al mijn aandacht afgenomen. Ik heb nu alleen besloten dat het een beetje egoïstisch van me was om haar niet mee te nemen. Want uiteindelijk ontnam ik haar alleen maar een leuke tijd en dat wilde ik mijn leuke vriendinnetje niet aandoen?" Hij moest eens weten waarom ik haar mee had genomen, ik had het liever ook niet gedaan, maar Lelah had er echt op gestaan! Het was ook echt wel beter, want door haar zouden we uiteindelijk misschien wel op een oplossing uitkomen. Ik hoopte het maar, ik wilde echt heel erg graag van die gast af zijn! 

Lelah.

Lotus had me al wel verteld dat Devon echt een slimme jongen was. Hij had misschien zijn school niet afgemaakt en hij had geen baan, maar wat hij wel deed, deed hij heel erg slim. Hij verstopte waarschijnlijk niets hier in de woonkamer. Anders was het en kwestie van de politie bellen en hen hier een huiszoeking laten doen. Dan zouden ze zien dat er genoeg drugs zou liggen en dan zou hij gearresteerd kunnen worden. Jammer genoeg was die jongen veel slimmer dan dat, dat was tenminste wat Lotus me had verteld. Dus we moesten het maar op deze manier doen. We moesten er voor zorgen dat Devon betrapt zou worden, dat ze drugs zouden vinden en dat ze hem weg zouden stoppen achter de tralies. Dan zou hij Lotus niet meer kunnen chanteren. Ik zou mezelf vrijwillig aanbieden, wat betekende dat hij helemaal niets tegen me zou hebben! Hij zou me niet ergens mee kunnen chanteren. Hij zou altijd mijn naam kunnen noemen, maar Lotus en ik stonden sterker dan hij? Daarbij zouden we altijd een advocaat kunnen regelen en ondanks dat hij veel geld verdiende met dit, wist ik zeker dat Lotus en ik een betere zouden kunnen vinden. Ik keek naar Lotus en knikte instemmend. ‘Je was inderdaad heel egoïstisch bezig, Lo’tje.’ Het was wel duidelijk dat ik mee moest praten met Devon en het was ook al behoorlijk duidelijk hoe hij praatte. Hij praatte tegen Lotus alsof ze een kind was, alsof ze niet eens in de ruimte was. Hij zei dingen alsof ze waar waren, dingen die mensen konden geloven als hij ze maar net op de juiste manier zou zeggen. Ik had ook zo de dingen kunnen geloven die hij net over Lotus had gezegd, maar ik kende Lotus! Ik wist precies hoe ze was. ‘Was ze ook heel egoïstisch toen jullie het zo leuk hadden samen?’ vroeg Devon grijnzend. Hij wilde duidelijk meer details, die ik hem dan ook maar zou moeten geven. Ik was er zelf over begonnen en ik kon nu ook niet meer terugkrabbelen. Ik had er in ieder geval zijn aandacht mee getrokken en dat was wel het belangrijkste? Hij moest inzien dat ik leuk was, dat ik leuk genoeg was om met hem mee te kunnen doen in zijn domme plannetjes. Hij was misschien slim, maar Lotus en ik konden slimmer zijn dan dat? ‘Dat viel eigenlijk heel erg mee,’ antwoordde ik. Het was wel zo. Lotus was helemaal niet egoïstisch geweest op dat moment! Sterker nog, ze had me juist heel duidelijk willen maken dat ik ook een mooi meisje was, dat het vreemd was geweest dat ik nog geen vriendje had gehad. Op dat moment had ik haar woorden ook echt geloofd. Lotus had me mooi gevonden en om de één of andere reden was ik daar toen heel erg blij mee geweest. Misschien wel omdat ze heel vol was van zichzelf en een ander meisje niet zo snel mooi noemde. ‘Dus Lotus kan ook totaal niet zelfzuchtig zijn?’ vroeg Devon en hij keek van Lotus naar mij. Ik knikte en nam snel een slok van mijn drinken. Ik had niet heel erg veel behoefte om precies uit te leggen wat Lotus allemaal had gedaan, want het bleef iets waar ik liever niet over praatte. Dat deed ik nu dan wel, omdat ik ook niet meer zomaar mijn mond kon houden, maar ik wilde er echt niet in detail aan terugdenken! Het was gewoon iets wat was gebeurd en daar zouden we ook niets meer aan kunnen veranderen. Lotus had het heel erg leuk gevonden, maar voor mij was het allemaal nieuw geweest en daardoor had ik echt een hele tijd gedacht dat het echt was verpest. Dat ik er altijd aan zou moeten denken als ik iemand zou zoenen, maar dat was totaal niet zo!

Lotus.
We waren hier vast nog wel een tijdje mee bezig, Devon liet zich niet zomaar vangen. Ik was echt bang voor de dingen die er in de tussentijd moesten gebeuren. Er mocht niets met Lelah gebeuren, iets wat ik niet kon garanderen. Ik kon niet de hele tijd bij haar zijn, Devon zou haar vast ook in het begin willen meenemen om te laten zien wat ze moest doen en om er zeker van te zijn dat ze het wel goed deed. Ik was bang dat hij dan dingen met haar zou gaan proberen? Het was een behoorlijk nare gedachten! Nu mocht ik echter niet laten zien dat er iets aan de hand was, ik mocht niet bang overkomen of wat dan ook. Al die dingen moesten uit mijn hoofd! Ik nam een slok uit het glas en zette hem vervolgens weg. Het brandde goed in mijn keel, al maakte het echt niet ineens alles beter. Ik haalde mijn schouders nonchalant op. Zo wilde ik ook wel een beetje overkomen, alsof ik Devon niet had willen weten. Lelah had echter niet gewoon niet mogen weten bij wie ik mijn tijd door had gebracht en nu had ik haar het liefst ook zo ver mogelijk weg willen houden. "Devon je weet zelf ook wel dat ik dat kan. Dat heb ik je ook wel eens laten zien." Ik keek opzij naar Dale. "En anders weet jij het vast wel of niet?" Ik probeerde Dale een beetje aan mijn kant te krijgen, dat had ik in het begin ook gedaan. Ik had gewild dat al deze jongens mij leuk hadden gevonden en dat was best wel goed gegaan. Nu moest ik precies hetzelfde doen om te laten zien dat er helemaal niets was veranderd. Alles moest weer zo voelen als het toen had gedaan, al was dat niet zo. Ik wilde niet eens dicht bij deze jongens in de buurt zijn. Laat staan dat ik zo dicht tegen ze aan wilde zitten en ik wilde al helemaal niet hoe mijn beste vriendinnetje. "Ik weet heel erg goed dat je dat kan. Soms." Zei Dale lachend, waardoor ik hem een zacht duwtje tegen zijn knie aan gaf. "Lelah houdt wel van spannende dingen." We moesten uiteindelijk wel uitkomen op de drugs en op deze manier ging dat uiteindelijk wel. Devon zou vragen wat voor spannende dingen en uiteindelijk kon het gesprek daar wel op uitkomen, zonder dat het te veel over mij ging. Lelah mocht eigenlijk niet weten wat ik deed. Ik kon echter wel voorstellen dat ze iets voor Devon kon doen. Dat was hoe het gesprek moest gaan lopen en ik hoopte dan ook dat het echt zo was. Ik had namelijk geen zin om hier een hele tijd te zitten om maar te vissen naar dat alles. Het moest gewoon snel afgelopen zijn. Ik wist dat het te veel gevraagd was, maar ik mocht hopen toch? "Zoiets had ik al wel gedacht ja. Je hebt zo’n lief gezichtje, maar ik weet zeker dat er heel erg veel achter schuil gaat. Daarin lijk je vast wel een beetje op onze kleine Lotus." Ik zag hoe zijn hand langs de wang van Lelah gleed en kreeg er zelf gewoon rillingen van. Er was een tijd geweest dat ik het fijn had gevonden en dat ik er alles aan had gedaan om dat kleine beetje aandacht te krijgen, maar nu wilde ik er niet eens aan denken! Ik wilde ook helemaal niet dat hij Lelah op die manier aanraakte, dat hoorde niet. Er was één iemand die haar zo aan mocht raken en dat was Jamy. Die mocht liefkozend over haar wang strelen. Ik vond het misschien een beetje vreemd om te zien, omdat het dan om mijn broer en mijn beste vriendinnetje ging, maar daar keek ik veel liever naar, want die twee waren eigenlijk gewoon lief om te zien! 

Lelah.

Uiteindelijk zouden we het gesprek toch een beetje moeten sturen naar de drugs. Het idee was dat ik zou vertellen dat ik wist wat Lotus voor hem deed en dat ik ook wel wat bij wilde verdienen. Ik moest hem alleen wel laten zien dat ik hier toe in staat was, dat ik dit kon. Dat ik niet als een bang hondje ergens zou staan en niet zou weten wat ik zou moeten doen. Ik had Lotus al wel gevraagd naar hoe het ging, maar uiteindelijk zou ik de drugs nooit aan iemand bezorgen! Misschien de eerste keer, als Devon met me mee zou gaan, maar daarna zou ik de drugs voor mezelf houden en Devon het geld geven. Het zou me wel een hoop geld kosten en dat was jammer, zeker voor alles wat ik had opgespaard in de laatste jaren, maar het was beter dan dat Lotus dit nog voor een hele tijd had moeten doen. We hadden veel te lang gewacht om iets aan Sage te doen en nu zouden we dit gelijk aan moeten pakken, anders zou het veel te snel uit de hand lopen en dat mocht niet! Ik wilde niet dat er iets met Lotus zou gebeuren. Ik keek naar Lotus en Dale en hield mijn hoofd schuin. Er was niet veel voor nodig om te begrijpen dat ze ook met hem naar bed was gegaan, misschien wel tegelijk met Devon. Ik moest er niet eens aan denken! Ik wist ook dat ze zoiets had gedaan met Cameron en Aaron, iets wat ik al helemaal vreemd had gevonden. Vooral omdat Cameron niet op jongens viel! Ik had het er niet eens over willen hebben met Lotus, maar Lotus was nou eenmaal Lotus en die praatte wel door, zelfs als het niet nuttig was om te vertellen, of als je het niet wilde horen. Ik keek naar Lotus en knikte meteen, ik hield inderdaad van spannende dingen. Al probeerde ik nu vooral te doen alsof ik daar van hield. Ik hield helemaal niet van drank en drugs, maar ik moest doen alsof! Anders zou ik niet veel verder komen! Ik voelde de vingers van Devon langs mijn wang strijken en ik voelde het kippenvel omhoog kruipen over mijn hele lichaam. Ik had liever dat Jamy me op die manier aanraakte. Dat hij me zachtjes vastnam, langs mijn gezicht streelde en me vertelde dat hij blij was dat we nu een relatie hadden. Ik wilde niet de tengels van Devon langs mijn gezicht te voelen, maar op dit moment moest ik doen alsof ik het wel fijn vond en daarom deed ik mijn best om zo oprecht mogelijk te glimlachen. ‘Dit lieve gezichtje heeft een voorstel voor je.’ Als hij dacht dat ik op Lotus leek en dat er veel meer schuil ging achter mijn lieve gezichtje, dan zou hij toch wel moeten nadenken over dit aanbod. Hij zou dan in ieder geval moeten inzien dat hij iets aan me zou hebben, al was dat natuurlijk niet zo. ‘Een voorstel? Ik denk dat ik dit wel leuk ga vinden,’ zei Devon grijnzend en hij keek naar Lotus. Ik had geen idee waar hij aan dacht, maar ik kon wel raden dat het niets te maken had met de drugs! Wie weet hoopte hij wel dat hij met mij én Lotus naar bes zou mogen, maar dat zou ik echt niet doen! Dat was iets wat ik wilde bewaren en ik zou het ook echt niet zomaar opgeven! Zelfs niet als ik Lotus er mee zou kunnen helpen en dat wist zij zelf ook wel. ‘Ik weet wat Lotus voor je doet en ik denk dat je er goed aan doet om het zaakje wat uit te breiden, door middel van mij. Zoals je zei, ik heb een lief gezichtje en ik zit op een andere school dan Lotus, dus er is sowieso al een bredere markt.’ Ik had hier echt wel over nagedacht!

Lotus.
Het was zo vreemd om hier samen met Lelah te zijn. We hoorden hier allebei niet, dat was al lang duidelijk. Ik had hier nooit gehoord, maar Lelah moest hier niet eens in de buurt zijn. Ik kon er nu heel erg weinig meer aan doen en ik was bang dat we hier ook nog wel een hele tijd zouden zijn. Het moest zover komen dat Devon haar ook dingen zou laten doen. Het maakte niets uit hoe lang het zou gaan duren voordat hij haar echt zou gaan vertrouwen, als het uiteindelijk maar ging gebeuren. Het moest! Want anders zou ik hier echt nog een hele tijd aan vast zitten. Devon had heel erg goed duidelijk gemaakt dat hij zelf wel aan zou geven wanneer het genoeg was en voor hem was het vast niet heel erg snel genoeg. Helemaal niet als ik het goed deed en zijn ‘klanten’ me leuk vonden. Iets wat ze jammer genoeg wel echt vonden. Ik probeerde me wel een beetje minder bloot te kleden, maar alsnog mijn gezicht kon ik echt niet zomaar verbergen. Die bleef mooi en natuurlijk keken ze daar heel erg graag naar? Normaal zou ik het geweldig vinden, maar in die gevallen voelde ik me er alleen maar slechter door. Ik was misschien ook wel een beetje veranderd door Brayan, maar ik zou me nooit echt anders gaan kleden omdat hij dat zou willen en ook niet anders gedragen. Natuurlijk ik wilde geen andere jongens meer, ik had genoeg aan hem, ik wist ook wel dat het niet nodig was om maar met iedereen in  bed te duiken die zich aanbood. Dat had ik wel een tijdje gedaan en Devon kende me echt als dat meisje. Volgens mij wist hij niet eens dat ik een vriend had en dat mocht ook zo blijven, anders ging hij Brayan vast een keer lastig vallen. Ik zag hem er nog wel voor aan om er voor te zorgen dat hij me nog even meer chanteerde doordat hij het nummer van Brayan was en de foto’s maar al te graag naar hem wilde sturen. Ondanks dat hij wel de enige was die me op die manier mocht zien, wilde ik echt niet dat hij die dingen te zien kreeg! Het ging al snel over drugs, ondanks dat het woord nog niet was gevallen. Ik zag de dodelijke blik van Devon even mijn kant op kijken. Het was ook niet de bedoeling geweest dat Lelah zomaar had gezegd dat ze wist wat ik voor hem deed! Bij die gast wist je maar nooit hoe dat uit kon pakken. Het kon zomaar dat hij echt pissig werd, iets wat ook nog best wel logisch was. Dit was een groot geheim en hij wilde niet dat het door mij door de mand viel. Maar dan had hij het ‘domme naïeve aandachtsgeile’ meisje maar niet moeten vragen. Want ik wist dat hij zo over me dacht. Ik kreeg dit later nog wel een keer teruggeworpen. Iets wat vast niet heel erg leuk ging worden. "Je gedrag staat me wel aan bloempje. Je bent duidelijk niet zo’n schijtert als dat vriendinnetje van je." Ik kon er nu niets aan doen, ik rolde met mijn ogen want ik werd helemaal gek van Devon, die dacht dat hij over me kon praten alsof ik er niet bij was! Dat was ik wel, het was toch wel duidelijk dat ik hier was! En ik had ook gevoelens! Ik moest maar gewoon doen alsof het helemaal niets was. "Je kickt dus echt op spannende dingen of niet?" Hij vond haar echt leuk! Hij mocht haar niet te leuk gaan vinden, want dat betekende dat hij dingen met haar wilde gaan doen die niet eens mochten! 

Lelah.

Natuurlijk had Devon het niet leuk gevonden dat Lotus mij had verteld over wat ze had moeten doen voor hem. Dat was iets wat geheim had moeten blijven, maar op dit moment was het iets goeds voor hem? Hij zou er een extra iemand bij krijgen, iemand die zelfs vrijwillig voor hem zou willen werken. Dat was voor hem alleen maar ideaal! Hij hoefde mij niet te chanteren of om te kopen. Hij zou sowieso geen materiaal hebben om dat te kunnen doen, maar dat was ook nergens voor nodig. Uiteindelijk zou dit alleen maar in zijn tegendeel gaan werken. Als we genoeg bewijs zouden kunnen verzamelen, dan zou hij in de gevangenis belandden en dat was maar goed ook! Hij hoorde dit niet te doen. Drugs dealen was verboden en wie weet wat er met dat spul gebeurde, laat staan de mensen die  het gebruikten! Wie weet zaten er wel een paar foute pillen tussen en dan was het echt met diegene gedaan! Dan was diegene gewoon dood. Ik snapte niet hoe iemand daar mee kon leven. Waarschijnlijk was hij daar heel erg laks in en vond hij het allemaal wel prima, omdat hij nooit direct in contact kwam met die mensen, maar ik zou nooit die drugs aan iemand kunnen verkopen! Als er dan iets met diegene zou gebeuren, en ik dat zou horen, dan zou ik echt niet meer met mezelf kunnen leven. Mijn moeder had ooit een keer zoveel drugs binnen gekregen dat ze ieder moment van haar stokje had kunnen gaan! Dat was toch doodeng?! Natuurlijk had ze er toen niet zelf voor gekozen om die drugs in te nemen, maar  het bleef een verschrikkelijk iets! Gelukkig zou ik die dingen niet echt gaan verkopen en niet aan mensen meegeven, want anders had ik dit nooit gedaan! Ik glimlachte tevreden en keek eventjes naar Lotus. Het was aan haar gezicht te zien dat ze het niet leuk vond dat hij zo over haar praatte. Het was ook gemeen. Ze zat gewoon een meter van hem af en toch deed hij alsof ze er niet eens was! Ik moest echter nu wel doen alsof ik het met hem eens was en Lotus wist ook wel dat ik dit allemaal voor haar deed. Ik zat hier echt niet voor mijn lol en ook niet om haar belachelijk te maken en dat wist ze echt wel! ‘Zonder Lotus was ik nog wel een schijtertje geweest hoor. Daar heeft ze me toch wel in geholpen. Ik ben alleen wat slimmer.’ Ik haalde mijn schouders op en nam nog een slok van mijn drinken. Ik zette het lege glas aan de kant en leunde vervolgens wat tegen Devon aan. Het was niet zo dat ik hem nu wilde laten denken dat ik iets in hem zag, of dat ik meer met hem wilde doen, maar ik moest ook niet als een stijve hark naast hem blijven zitten! Het was maar goed dat Jamy dit niet wist, anders zou hij dit echt niet goed vinden! Hij zou het waarschijnlijk verschrikkelijk vinden, wat ook logisch was! Ik was zijn vriendin en ik hoorde zo tegen hem aan te liggen. Niet tegen Devon. Ik beet op mijn lip om zijn vraag en ik keek even naar Lotus. Ik wist dat als ik nu met “ja” zou antwoorden, ik hem waarschijnlijk op de verkeerde ideeën zou brengen en dat was niet de bedoeling. Ik wilde echt niet dat hij zou denken dat hij me straks zou kunnen voelen. ‘Is dat een ja of een nee?’ vroeg ik daarom ook nieuwsgierig. ‘Ik houd er namelijk niet zo van als mensen om mijn vraag heen draaien.’ Dat was een goed antwoord, toch? Hij had al gezegd dat hij mijn houding leuk vond, dus ik moest vooral een beetje tegen hem in blijven gaan en laten zien dat ik niet zomaar zou doen wat hij wilde. Een beetje tegengas mocht best. 

Lotus.
Als het kon dan kwam ik hier echt nooit meer terug. Er hing hier echt een vreselijke sfeer. Iedereen dacht misschien dat het hier gezellig was, nou iedereen behalve ik en Lelah, maar het was hier ook echt vreselijk! Wat moest je hier doen? Ik zat hier nu eigenlijk om me belachelijk te laten maken en ik werd niet graag belachelijk gemaakt. Als het had gekund had ik genoeg dingen terug geroepen, want zo was ik eigenlijk niet, ik liet me niet zomaar op mijn kop zitten. Helemaal niet door iemand die me graag wilde kleineren. Devon deed er echt alles aan om er voor te zorgen dat ik me slecht voelde en volgens mij genoot hij daar ook nog eens heel erg van. Hij wilde er gewoon voor zorgen dat ik spijt had dat ik hier ooit van weg was gegaan, maar dat ging echt niet gebeuren door mij belachelijk te maken? Misschien dat ik dan op een andere manier spijt kreeg, omdat ik echt de hele tijd lastig werd gevallen. Lelah kreeg echter wel een kans op deze manier. Devon leek echt gek op haar te zijn, op de manier waarop ze praatte, al was dat echt niet hoe Lelah was. Ik vond het niet heel erg leuk voor Lelah dat ze op deze manier bij hem moest zeggen, het voelde vast alleen maar ongemakkelijk, maar ze deed het heel erg goed. Ik geloofde haar bijna! Ik zag maar al te goed hoe goed ze haar best deed, maar ook dat ze het ergens niet leuk vond. Dit was ook niet leuk! Maar ik vond het heel erg knap van haar dat ze het op deze manier deed. Ik was altijd beter in liegen geweest, veel beter. Ik had smoesjes kunnen verzinnen als dat nodig was en vanaf kleins af aan had ik al een onschuldig gezichtje op kunnen zetten dat echt iedereen had geloofd. "Lotus moet het ook niet hebben van haar hersens, ik denk dat iedereen dat ondertussen al wel weet." Ik zette mijn nagels in de stof van de bank, dit waren belachelijke woorden! Ik was misschien niet de aller slimste, maar ik was ook echt niet dom? Ik was met goede cijfers geslaagd en nu deed ik het ook behoorlijk goed op school? Ik vond in ieder geval dat ik het goed deed! Devon wist niet eens waar hij het over had, want hij was zelf niet eens opgeleid. Hij was niet dom, want hij dacht echt wel na over dingen, maar hij wist zelf ook wel verdomd goed dat hij niet zo snugger was in sommige dingen! "Ik mag je echt wel." zei Devon lachend op de vraag van Lelah. Natuurlijk hield hij van iemand die haar mond open trok, nu nog. Dat had hij bij mij ook gedaan, maar op een gegeven moment ging het hem alleen maar irriteren. Zoals ik dat bij hem had gedaan bij de auto. Daarom hield ik nu mijn mond ook maar gewoon netjes dicht. Dat was beter voor mezelf, maar ook voor Lelah, want ik wilde genoeg dingen zeggen die onze plannen helemaal zouden dwarsbomen. "Ik neem je wel een keertje mee om te kijken of je het in je hebt om het te doen. Als je dat niet hebt, is dat niet heel erg hoor, dan zoeken we wel wat anders leuke dingetjes voor je." Hij zei ja! Op zijn eigen stomme Devon-manier, maar hij zei wel ja! Hij stemde er mee in! Dit kon gaan werken! Over een tijdje konden we misschien wel met bewijs naar de politie zodat we eindelijk van hem af waren, dan hoefde ik me helemaal niet meer druk te maken over hem en Lelah al helemaal niet! 

Twee weekjes later? (:

~

Lelah.

Werken voor Devon zorgde voor een heel ander leven. Ik had niet gedacht dat het zo beheersend kon zijn. Vorige week was ik voor het eerst met hem meegegaan en toen had ik toe mogen kijken hoe zo’n deal nou precies in zijn werk was gegaan. De keer daarna had ik de drugs mogen geven, met Devon er nog bij en een paar dagen geleden had ik voor het eerst het zelf mogen doen. Ik was nooit op de afgesproken tijd en plaats geweest, maar ik had Devon wel het geld gegeven wat hij er zogenaamd mee zou hebben verdiend. De drugs die hij me had vergeven, had ik verstopt in een plasticzak, in de bak van de wc. Je kon het bovenste gedeelte van de laadbak, of hoe dat ding ook heette, er vanaf halen en ik had de zaak daar in gedaan. Ik had er een touwtje aangebonden en dat er zo achter gelegd, dat het haast niet op zou vallen. Gelukkig maar, want Jamy was hier vannacht blijven slapen en ik wilde echt niet dat hij er achter zou komen. We hadden het juist zo fijn samen! Al was hij gister wel behoorlijk moe geweest en waren we op tijd naar bed gegaan, ook omdat hij vandaag stage had in het ziekenhuis en daar wilde hij wel op tijd voor zijn, en ook goed fit. Dat was ook belangrijk, omdat hij wel echt zijn best wilde doen om de kindjes daar te helpen! Hij vond het echt leuk daar en ik luisterde graag naar al zijn verhalen over de kindjes, die echt dol waren op dokter Jamy. Hij was ook wel echt een dokter en ik vond het heel leuk voor hem dat ze zo dol op hem waren! Ze waren allemaal zo vrolijk als hij naar binnenliep, wat echt niet gebruikelijk was als er een dokter naar binnen kwam lopen! Dat vonden ze niet zo heel erg snel leuk! Ik moest vandaag zelf ook naar school en ik had Jamy eigenlijk eerst willen laten douchen, maar hij had nog geslapen en daarom was ik snel onder de douche gesprongen. Ik vond het niet heel erg als hij naar binnen zou komen, aangezien ik behoorlijk heet douchte en er veel stoom was. Dus als Jamy uiteindelijk binnen zou komen, dan zou hij toch niet heel erg veel zien. Na een tijdje was ik klaar en ik zette de douche uit. Ik droogde mezelf af, trok mijn ondergoed aan  en pakte mijn badjas, die ik aantrok. Ik had pas om tien uur school, dus ik had nog wel even de tijd. Jamy moest echter al om half negen in het ziekenhuis zijn en toen ik in mijn slaapkamer was, zag ik dat het al kwart over acht was. Hij lag echter nog steeds in bed te slapen! Ik had op z’n minst verwacht dat hij nu wel wakker zou zijn. Ik liep naar zijn kant van het bed toe en knielde voor hem neer. ‘Jay?’ vroeg ik zachtjes en ik schudde voorzichtig aan zijn arm. Ik moest hem nu wel wakker maken, als hij nog naar zijn stage wilde! Ik merkte wel op dat hij nog bleker leek te zijn dan normaal. Ik voelde voorzichtig aan zijn voorhoofd, die behoorlijk warm aanvoelde. Dat kon natuurlijk ook komen doordat hij nog in bed lag, maar zo warm voelde ik zelfs niet aan en ik kwam net onder een warme douche vandaan! Misschien was hij wel ziek? Dat zou in ieder geval verklaren waarom hij gister zo moe was geweest en nu nog aan het slapen was. Als hij echt ziek was, dan zou ik hem echt niet naar stage laten gaan! Dat was veel te gevaarlijk! Dan zou ik wel bij hem blijven. Ik kon best een dagje school missen en hij had ook iemand nodig die voor hem zou zorgen. Hij kon nu ook niet naar zijn ouders? Dan zou hij daar eerst heen moeten! Dat ging vast niet goed. 

Jamy.
Mijn hoofd voelde zwaar, mijn keel deed zeer en ik had het gevoel alsof ik een plas zweet dreef. Dat was de manier hoe ik wakker werd. Er had heel erg ver weg een stem geklonken, heel erg zachtjes, maar toen ik iets tegen mijn arm aan voelde, werd ik wel degelijk wakker. Op een manier waarop je liever niet wakker wilde worden. Mijn hele lichaam leek pijn te doen. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen, maar het licht was veel te fel. Het was februari en de zon scheen vast niet buiten, maar op het moment leek het wel alsof die richt in mijn ogen scheen, van heel dicht bij. Het deed pijn aan mijn al zware hoofd. Toen ik mijn ogen toch voorzichtig weer open deed, zag ik dat Lelah naast het bed was geknield. "Goedemorgen." Mompelde ik zachtjes, het kwam heel erg verrot mijn keel uit en het deed ook nog eens pijn! Alles leek echt pijn te doen. Ik kwam wat overeind, om te kunnen kijken hoe laat het was. Lelah had duidelijk al gedoucht, wat betekende dat ze al eventjes wakker was, dat terwijl ze nog niet naar school hoefde. Ik keek naar de digitale klok die op het nachtkastje stond. Kwart over acht! Het was al kwart over acht! Ik moest om half negen in het ziekenhuis zijn! Ik had nog een kwartier en het was minstens tien minuten vanuit hier met de auto! Ik gooide de dekens zo snel mogelijk van me af en besloot om zo snel mogelijk uit bed te rollen. Was ik door de wekker heen geslapen?! Dat moest toch haast wel! Ik sliep nooit door de wekker heen! Waarom had Lelah me niet wakker gemaakt? Ik moest echt naar stage! Het moment dat ik echt met mijn benen op de grond stond, merkte ik meteen wel dat het geen goed idee was om nu naar stage te gaan, maar ik kon niet een kwartier voor de tijd afbellen? Ze hadden vast een heel lijstje met dingen die ik moest gaan doen. Ik mocht dan nog wel niet heel erg veel, maar ik kon in ieder geval al genoeg dingen met het infuus en ik vond het leuk om zoveel mogelijk met de kinderen te spelen? Want dat verdienden ze echt wel! Het was heel erg sneu om te zien dat die kindjes zo jong waren en op die leeftijd met vervelende ziektebeelden moesten vechten. Ik liep stage op een afdeling waar langdurige zieke kinderen verbleven, iets wat op sommige momenten echt wel moeilijk was om te zien. Ze waren zo jong en ze keken de dood gewoon al in de ogen. Maar daarvoor waren wij juist! Om ze beter te maken, er voor te zorgen dat ze nog heel erg lang zouden kunnen blijven leven en genieten van alle dingen die voor hen in het verschiet lagen. Ik moest mezelf weer op de rand van het bed neer zetten, omdat mijn benen me echt niet hielden. Ik had me gisteravond al niet heel erg fijn gevoeld en daarom was ik op tijd gaan slapen, maar ik had niet gedacht dat het zoveel erger zou gaan worden! Het was juist de bedoeling geweest dat het vanmorgen weer over was en dat ik gewoon naar stage kon! Ik moest nu gewoon even rustig aan doen en dan kon ik wel naar stage, als ik me niet zo haastte ging het best. Maar hoe kon ik nu binnen een kwartier nog douchen, me aankleden, wat eten en naar stage rijden? Ik had geen honger, dus die stap kon ik al overslaan. Ik kon altijd bellen dat ik wat later kwam? Maar dat kwam ook weer zo dom over! Ik haatte het om te laat te komen! En het was gewoon vervelend als andere mensen dat deden, dan was je maar op diegene aan het wachten. 

Lelah.

Als Jamy echt ziek was, dan zou ik hem hier houden. Het was toch ook niet gezond als een ziek iemand rond ging lopen bij al die zieke kindjes? Misschien zouden zij dan ook nog eens de griep krijgen en daar werd niemand natuurlijk beter van! Ik had geen idee hoe erg het echt was met Jamy, maar hij voelde wel heel warm aan. Ik wilde wel zijn temperatuur opnemen als hij echt wakker zou zijn en wat zou hebben gegeten en dronken. Volgens mij was dat dan toch het beste. Al wist ik niet precies hoe koorts werkte en of het ook echt af kon zakken. Ik had in ieder geval altijd iets moeten drinken als ik ziek was geweest en als het had gekund, had ik wat moeten eten van mijn ouders! Ik keek naar Jamy, wie gelukkig wakker werd, maar door zijn stem kwam ik er al snel achter dat hij zich echt niet goed voelde! Hij had wel eens schor geklonken in de ochtend, maar dat was iets anders dan nu! Nu klonk zijn stem heel zwakjes en gewoon ziek! ‘Hé, hoe voel je je?’ vroeg ik nieuwsgierig, al wist ik dat Jamy toch wel zou doen alsof er niets aan de hand was, zodat hij naar zijn stage kunnen doen. Hij was heel verantwoordelijk en hij wilde ook graag zijn beloften nakomen, zeker als het ging om stage, maar het was belangrijk dat hij goed zou rusten! Iets wat niet zou gebeuren als hij naar stage zou gaan! Ik zuchtte toen hij overeind kwam, duidelijk geschrokken door het feit dat hij te laat wakker was geworden. Het was duidelijk dat hij zich niet goed voelde, want hij kon niet eens op zijn benen blijven staan! Gelukkig ging hij al uit zichzelf zitten, anders had ik hem weer teruggeduwd in bed! Want zo kon hij niet naar stage! ‘Jij blijft mooi thuis,’ zei ik tegen hem en ik duwde hem voorzichtig naar achteren, zodat hij weer goed in bed kon liggen. Ik trok het dekbed over hem heen en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. ‘Ik bel stage wel om te vertellen dat je vandaag in ieder geval niet komt. Zo kan je er niet heen. Straks steek je al die kindjes nog aan.’ Als ik het daar op zou gooien, dan zou hij vast niet willen gaan? Hij gaf wel echt om al die schatjes. Hij vertelde zoveel leuke verhalen en hij was zo blij als hij thuis kwam met een tekening van een kindje, die ze speciaal voor hem had gemaakt. Volgens mij vonden alle kindjes hem geweldig, zelfs de jongetjes. Hij vertelde wel dat hij allemaal bijnamen had voor de kindjes. Sommigen waren prinsesjes, anderen weer feetjes. Iets wat de kinderen natuurlijk geweldig vonden, want het maakte het allemaal net iets leuker dan gewoon in het ziekenhuis liggen en weten dat je ziek bent. Dan was dat nog wat leuker en wat specialer! Ik kwam overeind en keek om me heen. Ik pakte Pop van mijn bureau en gaf hem vervolgens aan Jamy. ‘Dokter Pop vind ook dat je moet blijven liggen en je weet wat er gebeurd als je de dokter negeert, toch?’ Hij mocht echt niet weg! Ik zou er wel voor zorgen dat hij hier zou blijven. Ik pakte Jamy zijn mobiel en belde zijn stage op, zodat ik kon vertellen dat hij niet zou komen. Gelukkig legen ze te begrijpen dat hij ziek was en ze vonden het een goed idee als hij wat uit zou zieken, omdat hij anders anderen aan zou kunnen steken en dat was niet de bedoeling. Ik legde zijn mobiel weer aan de kant en ging op de rand van het bed zitten. ‘Wil je wat drinken? Misschien iets van yoghurt eten?’ Hij had vast geen zin in brood, of iets in die richting. Dat had ik ook nooit als ik ziek was. 

Jamy.
Het was niet netjes om op het laatste moment niet op te komen dagen! Het maakte niets uit hoe je je voelde, maar als daarvoor alles om moest worden gegooid, was je gewoon behoorlijk egoïstisch bezig. Misschien ging het wel, als ik een paar aspirines in nam, dan zou het vanzelf wel minder worden. Dan kon ik makkelijk naar stage. Lelah leek een heel andere idee te hebben. Iets wat niet heel erg goed was! Ze wilde dat ik thuis bleef, ik kon toch niet zomaar thuisblijven? Ze hadden me daar nodig! Als ze één iemand minder hadden, dan voelden ze dat echt wel. Iedereen zou dat harder moeten werken en dat was met zoiets niet goed, want ieder kindje verdiende zoveel mogelijk aandacht! Als er al één iemand minder was, was het gewoon meteen te voelen in de tijd! Dat had ik laatste zelf gemerkt! "Maar Lé…" mompelde ik, ze wilde niet dat ik naar stage ging. De reden die vervolgens kwam was nog niet eens zo heel erg gek. Ik was ziek en ik kon de kindjes aansteken. Die fragiele kindjes! Heel erg veel van hen konden het niet hebben om griep te krijgen ,of wat dit ook was. volgens mij was het geen griep, misschien gewoon een verkoudheidje of wat dan ook. Ik voelde me in ieder geval niet heel erg lekker en het zou morgen wel weer over zijn, maar ik wilde inderdaad helemaal niemand aansteken. Daarom kroop ik ook maar netjes weer onder de dekens, ondanks dat die dingen echt veel te warm waren! Er zat niets anders op dan vandaag thuis te blijven, al vond ik dat idee eigenlijk niet zo heel erg leuk. Ik was niet iemand die een hele dag in bed kon blijven liggen, ook niet als het moest. Ik was het liefst druk bezig met van alles en nog wat. Natuurlijk kon ik samen met Lelah op de bank liggen en films kijken, dan deden we ook niet heel erg veel, maar het was iets meer dan hier zo liggen! Want ik wist ook wel dat het het beste was dat ik zo weer probeerde te slapen, ik moest zoveel mogelijk rust nemen. Dat was niet leuk? Dan zou ik ook niet kunnen sporten of met Buzz naar buiten! Die was hier ook ergens. Lelah vond het nooit erg als ik hem meenam en Lotus volgens mij ook niet. Buzz kon heel erg goed spelen met Cookie, dus die twee renden zo als twee idioten door het hele appartement heen en waren met elkaar aan het stoeien en het kwam vaak voor dat ze echt heel erg lief bij elkaar lagen te slapen. Ik keek naar Pop, waardoor ik toch wel een klein beetje moest glimlachen. Die knuffel was echt heel erg bijzonder voor Lelah. Ze had hem vanaf haar geboorte al gehad en ze had hem echt overal mee naar toe gesleept. Het was een beetje haar beste vriendje geweest, naast mij. Hij had heel erg vaak met Dumbo gespeeld! Ik had Dumbo ook nog steeds en die zou ik ook niet zomaar weg doen. "Ik denk dat ik maar Dokter Pop moet luisteren." Ik had nu niet heel erg veel meer te willen, omdat Lelah al aan het praten was met mijn stagebegeleider, want zo te horen was hij het aan de andere kant van de telefoon. Ze had het al heel erg snel uitgelegd en had de telefoon al weer opgehangen. Ik trok Pop tegen me aan en draaide me op mijn zij, zodat ik mijn vrije arm om de middel van Lelah kon slaan. Ik schudde mijn hoofd. "Ik hoef niets." Ik had echt geen honger! Ik had juist het gevoel dat ik op ieder moment over mijn nek kon gaan. Eten was dan echt niet het beste idee ooit, dan zou het er echt meteen weer uitkomen en dat was in mijn ogen geen optie. 

Lelah.

Jamy had nu gewoon pech. Ik had zijn stage al gebeld en ze waren het me tme eens geweest dat hij inderdaad niet had kunnen komen werken. Dat zou helemaal niet goed zijn voor alle kindjes die daar lagen en uiteindelijk gong het er toch juist om dat al die kindjes weer beter zouden worden? Dat ging niet als Jamy ze weer aan zou steken! Dat wist hij zelf ook wel, want hij zat ook al in het tweede jaar van zijn studie! Ondertussen wist hij echt wel hoe die dingen precies werkten en dat het heel gevaarlijk was om daar rond te lopen! Wat als hij één keer zou niezen en de bacteriën zouden bij de kinderen komen? Dan zouden ze ziek worden en dat was echt niet de bedoeling! ‘Je moet inderdaad naar Dokter Pop luisteren, want die heeft heel erg veel ervaring. Vooral met een zieke Lelah.’ Ik had hem er altijd bij gehad als ik ziek was geworden en dan had ik hem ook niet zomaar los gelaten. Zeker niet omdat ik er altijd van overtuigd was geweest dat Pop me toch een beetje beter had kunnen maken. Natuurlijk was dat niet zo geweest, maar dat maakte ook helemaal niks uit! Het ging om het idee en ik vond het ergens ook wel leuk dat ik Jamy nu een beetje kon vertroetelen! Ik zou mijn school wel afzeggen, ik kon heus wel een dagje missen. Zeker als het om Jamy ging! Hij was ziek en ik wilde niet dat er iets zou gebeuren als ik weg zou zijn. Ik zou er in ieder geval voor zorgen dat er straks aan bak naast het bed zou staan, zodat hij niet naar de wc hoefde te rennen als hij echt te misselijk zou worden. Dat zou toch zo gaan stinken en dan bestond er ook nog de kans dat hij het niet eens zou halen. Ik streek zachtjes door zijn haren en keek hem aan. ‘Ben je misselijk? Of heb je hoofdpijn?’ Ik wilde wel weten wat er met hem aan de hand was. Hij wilde geen eten, maar dat zei vaak nog helemaal niks! Ik wilde hoe dan ook even zijn temperatuur op gaan meten, want het was wel belangrijk om te weten of hij koorts had of niet. Als hij koorts had, zou hij al helemaal de hele dag in bed moeten blijven van mij. ‘Ik pak in ieder geval wat water voor je en ik ga Buzz wat te eten geven. Ik ben zo terug.’ Ik gaf hem nog een kus op zijn voorhoofd en liep vervolgens naar de woonkamer, waar ik al vrolijk begroet werd door Buzz. Lotus had Cookie meegenomen naar Brayan, dus dat was al één hond minder om te voeden. Ik gaf Buzz snel wat te eten en knielde bij hem neer. ‘Je moet zo maar even bij Jamy gaan liggen om hem te knuffelen, hij is een beetje ziekjes,’ zei ik zachtjes en ik aaide Buzz over zijn hoofd. Het was echt een hele lieve hond en ook nog eens heel actief! Jamy nam hem vaak mee om buiten te gaan rennen, al was het daar nu echt te koud voor! Misschien was hij daarom wel ziek geworden. Het was echt ijskoud buiten! Als je dan ging hardlopen, was je gewoon gek! Ik liep naar de keuken en vulde een glas met water. Voor de zekerheid pakte ik ook maar een strip met aspirines en daarmee liep ik weer terug naar mijn slaapkamer. Ik glimlachte toen ik Buzz al bij zijn baasje op bed zag liggen. Normaal had ik het liever niet, maar op dit moment mocht het. Ik zette het glas water neer op het nachtkastje en legde de strip er naast. ‘Die mag je pas hebben als je wat hebt gegeten.’ Dat was gewoon zo! Anders kreeg hij alleen nog maar meer last van zijn maag, als hij er al last van had dan. 

Jamy.
Ik kon nu ook niet heel erg veel. Ik voelde me gewoon niet lekker en dat moest ik toegeven. Het voelde alsof ik ieder moment over kon geven, maar het ergste was toch wel mijn hoofd. Alsof hij zichzelf helemaal omlaag wilde trekken, dat ik moest liggen. Ergens was liggen het beste, maar hoe lang moest ik hier liggen om beter te worden? Veel te lang waarschijnlijk. Het was lief van Lelah dat ze er voor wilde zorgen dat ik me goed voelde, dat ik beter werd, maar ik vond het niet heel erg fijn om hier te moeten blijven liggen. "Hij heeft behoorlijk veel ervaring met zieke Lelah, beter dan met een zieke Jamy." Het was niet zo dat Lelah heel erg vaak ziek was, maar Pop was er gewoon alle jaren wel geweest. Ik wilde hier niet blijven liggen, maar ik moest nu wel. Ik haalde mijn schouders iets op. "Een beetje van allebei?" Ik wilde niet dat ze zich zorgen maakte. Ik was wel degelijk misselijk, echt hoofdpijn had ik niet. Mijn hoofd voelde vooral heel erg zwaar. Het waren nog geen steken, maar het was alsof alles in mijn lichaam gilde dat ik moest gaan slapen, mijn hoofd rust moest geven. Ik sloot mijn ogen even toen Lelah naar de woonkamer liep. Ik kon zo in slaap vallen en misschien deed ik dat ook zo wel, als die pijn en dat nare gevoel in ieder geval maar weg was. Want op deze manier kon ik waarschijnlijk niet eens slapen! Ik hoorde niet veel later getrippel van de poten van Buzz en niet veel later hoorde ik hoe hij zichzelf afzette en op het bed sprong. Hij mocht eigenlijk niet op het bed komen, bij ons thuis sliep hij wel gewoon in mijn kamer, maar dan moest hij echt in zijn eigen mand, want het was gewoon niet heel hygiënisch dat een hond op je bed sliep? Nu maakte het me niet heel erg veel uit. Ik draaide me om, zodat ik Buzz zachtjes kon aaien. "He jochie." Het was wel duidelijk dat hij door had dat ik me niet lekker voelde. Ergens was het toch heel bijzonder dat een hond zoiets door kon hebben? Peaches had dat ook altijd gekund. Als wij ziek op de bank hadden gelegen, was ze heel erg voorzichtig bij ons gekropen en had ze daar een hele tijd gelegen. Buzz deed nu een beetje hetzelfde en ergens was het wel fijn. Ik kon met Pop knuffelen, maar een hond was toch net weer een beetje anders. Ik keek naar de aspirines die Lelah mee had genomen, ik snapte dat ik eerst iets moest eten, maar ik kreeg er echt helemaal niets in op het moment. Mijn maag stond er niet naar en mijn hoofd om eerlijk te zijn ook niet. "Eten wordt het niet." zei ik zachtjes. Ik keek even bedenkelijk naar de pillen. Ik kon er toch wel eentje nemen? Ik wilde dat ik me beter viel, maar als ik nu echt iets zou gaan eten en er dan alsnog eentje in zou nemen, zou ik over mijn nek gaan en lag het er zo weer uit. "Ga jij je maar eerst rustig aankleden. Je hoeft je geen zorgen te maken om mij. Ik blijf hier wel liggen." Op het moment had ik niet eens de kracht om naar de woonkamer te schuifelen. Lelah liep nog steeds rond in haar badjas, waar ze vast wel wat onder was, maar ze was nou niet echt van de kou, waardoor het voor haar toch wel iets beter was dat ze ook echt iets warms aantrok.  Daarbij moest ze zo toch ook wel naar school, daar moest ze zich ook voor klaar maken! 

Lelah.

‘Zieke Jamy is bijna hetzelfde als een zieke Lelah.’ Pop moest gewoon bij hem liggen! Het was maar een knuffel, dat wist ik ook wel, maar het was wel mijn knuffel en ik hield nog steeds van dat beestje? Ik wist dat ik achttien was en dat ik er niet meer mee hoorde te spelen, maar dat deed ik ook niet? De knuffel betekende gewoon veel voor me! Ik had hem altijd gehad, al vanaf mijn geboorte! Mijn vader en moeder hadden hem samen voor me uitgekozen en ik was er vanaf het begin al heel erg gek op geweest. Het was gewoon mijn Popje en ik was blij dat ik hem nu nog steeds had! Ik had nu ook een echt varkentje op de kinderboerderij, maar stiekem was dit toch mijn echte Pop! Want die had ik altijd bij me gehad, ook als ik bang was geweest voor het onweer, of als ik niet had kunnen slapen. Die knuffel was er altijd voor me geweest en nu mocht hij er ook voor Jamy zijn! Sterker nog, het moest zelfs! Jamy moest zich maar gedragen als de kleine vijfjarige die hij kon zijn en gewoon met Pop knuffelen, want stiekem vond hij het ook wel leuk. Ik keek bedenkelijk naar Jamy en voelde nog eens goed aan zijn voorhoofd. ‘Ik neem zo eerst wel je temperatuur op. Misschien dat je er dan één kan krijgen.’ Hij wilde duidelijk niets eten en ik wilde hem ook niet iets laten eten als het er ieder moment weer uit zou kunnen komen, dat was ook niet fijn voor hem en dan zou het ook een beetje nutteloos zijn! Als hij echt koorts zou hebben, dan zou hij er wel eentje mogen hebben, maar ik wist wel dat je niet te gul moest zijn met die dingen! Ik keek naar mijn badjas en trok en pruillipje. ‘Waarom, vind je hem niet leuk? Hij is heel zacht, en warm.’ Ik stak mijn armen uit naar zijn gezicht, zodat hij wel zou moeten voelen hoe zacht de badjas was! Ik vond hem heel erg leuk! Hij was lekker zacht en pluizig. Lotus had wel eens gezegd dat het alles behalve sexy was, maar ik hoefde ook geen sexy ding. Dat was veel te koud! Dan had ik liever deze. Er stonden hele leuke dingetjes op en hij was ook nog lekker warm? Daar ging het immers om! ‘Ik ga eerst goed zorgen voor dokter Jamy, daarna kleed ik me wel om. Daarbij is dat een heel slecht excuus om mij om te zien kleden,’ zei ik grijnzend. Het was niet zo dat Jamy me nooit in ondergoed had gezien, of een bikini! Ik was vaak genoeg bij hem blijven slapen en dan had ik me ook omgekleed waar hij bij was. Het was nooit iets waar ik echt over na had gedacht, omdat hij gewoon Jamy was geweest en niet meer dan dat! Ergens was het dan ook vreemd om nu te doen alsof er iets was wat hij niet had mogen zien? Ik kwam weer overeind en haalde nog snel een bak, waar hij eventueel in zou kunnen spugen, en een thermometer. Ik liep weer terug de kamer in en zette de bak naast het bed neer. Ik ging op de rand van het bed zitten en kantelde Jamy zijn hoofd een stukje, zodat ik zijn temperatuur op kon nemen. ‘Je hebt koorts, JayJay,’ zei ik zachtjes en ik woelde door zijn haar. Ik legde de thermometer weer weg en drukte vervolgens een aspirine uit de strip, die ik aan hem gaf. Ik pakte het glas water en stak die ook naar hem uit, aangezien dat een stuk fijner was als je zoiets in moest nemen. Het was niet fijn om dat door te slikken zonder iets van water er bij te hebben, zodat je de vieze smaak in ieder geval weg kon krijgen.