Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

22 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Eternal Darkness

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Yer just asking for a punch in the throat.' Mompelde ze geïrriteerd, vooraleer ze een hijs van haar sigaret nam. Even had ze hem aangekeken, waarna ze even met haar ogen rolde en wat rook naar buiten liet via haar neus, haar kaken op elkaar geklemd, met de sigaret tussen haar lippen. Ze haatte de bijnaam die hij haar gaf, en hij was zeker niet de eerste wie haar zo noemde. Origineel was de naam zeker niet meer, nee, en toch irriteerde het haar telkens weer. Het was ergerlijk hoe mensen haar er steeds op leken te wijzen dat ze niet lang was, dat ze nog omhoog moest kijken als ze tegen een brugklasser zou praten. Het leek humoristisch te zijn voor sommigen, al was Cassidy simpelweg te koppig om het zomaar te accepteren als haar bijnaam. Bij enkele mensen kon ze het tolereren, wetende dat zij het niet gemeen bedoelden, maar veel waren het er niet.
Zijn duidelijke walging liet haar even lachen, haar voorgaande irritatie compleet verdwenen. Zijn woorden over zijn Russische ontbijt aangehoord, een zwakke glimlach op haar gezicht weervindbaar, al verdween deze al snel bij het zien van zijn sombere uitstraling. Doorvragen deed ze niet, evenals sympathie of empathie tonen. Helemaal zeker wist ze niet wat ze ermee aan moest of wat ervoor zorgde dat hij plots zo ongelukkig keek. 'Our birthdays? Ya had siblings too, aye?' Ze kom zich meoilijk voorstellen dat zijn ouders het voor hun eigen verjaardag zouden kopen, althans, dat was ze gewend van haar ouders.
'What did ya- Holy mother of Molly Malone.' Even stond ze stil aan het begin van het gangpad, een brede grijns traagzaam vormend op haar gelaat, onderwijl ze haar ogen even langs de flessendrank liet glijden. Geen woord sprak ze, onderwijl ze de stoffige, enkele smerige, etiketten bekeek, om zo uit te vinden wat voor een drank er in de flessen zat. Een fles Ierse whiskey pakte ze vast, de dop er al snel af gekregen. 'Ya've no idea how happy I am right now.' Grinnikte ze haar sigaret tussen haar wijs- en middelvingen vastgepakt, vooraleer ze een flinke slok van de alcoholische drank achterover sloeg. Blijdschap leek ze uit te stralen, de whiskey had haar veolijk gekregen, eindelijk het comfortable, brandende gevoel achter in haar keel wat ze al die jaren zo had gemist.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Siblings? Yeah, I had a little sister." Het was merkbaar hoe zijn humeur omgeslagen was door de verandering van het onderwerp, maar desondanks deed hij de moeite het te verbergen onder zijn eeuwige masker van ijzigheid. Meer dan een korte glimp van de woede en treurigheid kon niet weergevonden worden. In een handomdraai werd ook deze verborgen, door mede zijn koppigheid om iets te laten blijken. Zijn stappen gingen voort naar de vele flessen drank met geen initiatief getoond om Cassidy meer informatie te geven over zijn familie dan hijzelf nodig vond.
Uitdagend gleden zijn vingers langs de verscheidene flessen op de planken. Het was een lange tijd geweest sinds hij een nieuwe voorraad drank had kunnen vinden. Zijn ogen bleven erbij hangen, elk etiket in zich opgenomen met een uitvoerige belangstelling voor de vloeistof. "Told you. The best part of the supermarket is right in front of us, with the biggest stash of booze I've ever dreamed of." Een grijns op zijn gezicht gaf zijn opgewekte zelf weg over de gevonden alcohol. Precies zoals de Ierse reageerde op de flessen vol met sterke drank, zo gaf hij aan zijn verleiding toe door de eerste beste fles weg te pakken. Een al te bekend merk van vodka werd zijn blikvanger in een kwestie van seconden. Racistisch kon men het noemen om elke Rus ervoor aan te zien deze drank op te zuipen, te verwachten misschien, maar het gaf hem geen reden om zich druk te maken over wat het meisje van hem kon vinden. De waarheid was dat hij het al vroeg had leren drinken en hierbij de scherpe, doordringende smaak steeds beter begon te vinden. Met het opendraaien van de fles kon hij niet anders dan gelijk een flinke teug naar binnen werken. Hij had de sigaret ervoor in tussen zijn vingers laten steunen, rustend langs zijn linkerzijde, met enkel een voldane zucht laten horen zodra hij het glaswerk voor even van zijn lippen haalde. "Even better than these old cigarettes," bracht hij naar buiten. De fles rustte in zijn handpalm, die hij een korte blik gunde voordat hij weer bij Cassidy terechtkwam. De grijns werd meedogenloos vergroot met de aanblik voor hem. Het bekijken van haar, drinkend zonder enige mate zoals ook hij altijd deed, liet hem geamuseerd achter.
"Glad to see I found myself a drinking buddy, even though I never thought it would be an Irish girl. Welcome to the family."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ze werd nieuwsgierig naar zijn zusje, of eerder, zijn gehele familie en wat er net hen gebeurt zou zijn, maar ze weigerde door te vragen. Ze wist niet wat het met hem zou doen, en gezien zijn plotselimge humeur verandering en uitdrukking, had ze er geen goed gevoel over. Ook was ze van haarzelf dat ze niet in staat was zijn probleem op te lossen, of hem ook maar iets beter te laten voelen. Ze wist simpelweg niet hoe.
Ze knikte even, opnieuw wat drank uit de fles gedronken. 'You were right. But man, I fucking love my Jameson.' Voor korte tijd werd de fles verwijderd van haar lippen om de woorden duidelijk uit te kunnen spreken. De glazen fles in haar linkerhand geklemd, de hand die ze het meeste gebruikte. Schrijven, haar hamer vastpakken, een sigaret aansteken. Alles deed ze linkshandig.
Even lieten zijn woorden haar lachen, maar erop ingaan deed ze niet. Hij had gelijk, en ze was het volledig eens met zijn mening. De sigaretten waren niets vergeleken met de schappen gevuld met alcohol. Het was voor haar als een soort droom. Dat ze dit nog zou vinden gedurende de apocalypse voelde onrealistisch. Klagen of ook maar stil staan bij het idee dat het allemaal maar in haar hoofd zat deed ze echter niet. Een nieuwe slok van de drank uit de glazen fles, in haar linkerhand, liet haar gedachten erover stoppen, te gefocust op de smaak die ze zo gemist had.
Een vrolijke uitstraling was af te lezen van haar gezicht, en zelfs de manier waarop ze in het gangpad stond leek wat meer relaxed, in plaats van haar gebruikelijke, gespannen houding. Rustig staan was in de loop van de jaren vrijwel onmogelijk geworden. Ze moest simpelweg klaarstaan om te vechten op elk moment van de dag, geen rust was mogelijk, enkel 's nachts als ze wist dat ze voor even veilig zou zijn.
Een zwakke grijns vormde op haar gelaat vanwege zijn uitspraak. 'Drinking buddy, aye? And of course, for me, it's another Russian.' Langzaam nam ze plaats op de koude, stenen grond, haar rug tegen de houten planken, wat verre van comfortabel was. Haar rugzak nam ze van haar schouders en plaatste ze naast haar op de grond, aan haar rechterzijde. De fles alcohol had ze daarom enkele momenten los moeten laten, al was deze al snel weer terug te vinden in haar hand. Een paar slokken nam ze weer, de grijns niet langer van haar gezicht weg te krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wat de drank er allemaal nog deed was een geheim geweest. Een vraag, waartegenover hij geen oplossing kon bedenken, evenwel de wilskracht om er een antwoord op te zoeken. Hij had immers niets te klagen gehad. Herenigd met zijn favoriete sterke drank, had hij geen zorgen meer om over te moeten peinzen in zijn tijden als wakker persoon. Alles dat in hem opkwam was het doorzetten van de oude gewoonte en te genieten van de alcohol, nu het nog kon. "Well,.. Za zdorovye." Ietwat vrolijker dan eerder hief hij het glaswerk in zijn hand een paar millimeters omhoog. Het effect van de alcohol begon Demyan weer te waar te nemen, een warm gevoel in zijn lichaam gevoeld indien hij zich aan de sterke drank over had gegeven. Zoals verwacht kon niets hem tegenhouden om er een stoppen aan te zetten ofwel te beseffen hoe hij zijn lever aan het verzieken was, want wat had het allemaal voor zin? De kans om aan zijn einde te komen door kogels, martelingen en de walkers was groter dan een dood door alcoholvergiftiging, dus niemand kon hem het ooit ontzeggen. Bovendien was hij er te stug voor zijn denkbeelden aan te passen; even vastbesloten als altijd verdween de drank gulzig in zijn mond.
De scherpe nasmaak voelde als gewend. Hij herkende het van eerder, kon er zodanig tegen dat het hem amper meer stoorde hoe de lucht van de drank zich in een sneltempo verspreidde. De walm was hij inmiddels al zo gewoon dat het hem weinig meer kon interesseren hoe hij zichzelf weergaf als een alcoholist. Ingenomen door zijn eigen gedachten haalde hij de fles weg tussen zijn lippen, wederom de sigaret teruggebracht om verder te kunnen roken. "Another Russian? Oh please, there'd be no party without me and my vodka, blondie." Een grijns liet hij zien, het glas op de grond neergezet terwijl ook hij zich beperkte tot de grond van de supermarkt. Zijn gedaante viel hierbij tegenover dat van haar te zien. De stelling vormde krampachtig zijn leuning; zijn beide schouderbladen grensden ertegen alsof het een leuning was. Zijn armen werden binnen de kortste keren over elkaar geslagen. Een nieuwsgierige, doch nonchalante houding kwam tevoorschijn. De rook, ontsnappende uit zijn mond, voegde enkel wat van zijn impulsieve zelf toe.
"Anyways,.. why don't you tell me something I don't know about you. At least, not yet."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Yeah cheers, macho.'
De fles hief ze even op, vooraleer ze er opnieuwe enkele slokken uit dronk, ongeboeid over hoe ze eruit zag. Haar reputatie was verpest bij het begin van de apocalypse, en daarbij, wie was er nog over om haar ergens op aan te spreken? Schaamte was een eigenschap die ze lang geleden verloren was, dus overkomen als een alcoholist was niets meer dan een onbelangrijk detail in haar ogen.
Ook cassidy had de, met alcohol gevulde, fles even naast haar op de grond geplaatst, de sigaret ditmaal aan haar lippen. Het duurde enkele seconden voordat ze reageerde, aangezien ze eerst wat rook uitblies, het prettige, ongezonde, gevoel dat voor even door haar lichaam trok bij elke hijs van de sigaret. 'I've heard that one before. Long story and I don't care enough to tell ya.' Een zwakke grijns op haar gelaat, al maakte ze geen oogcontact met de Rus tegenover haar. Ze had haar ogen gericht op de brandende sigaret die ze tussen haar vingers hield, gekeken naar de rook die er vanaf kwam.
'Like what? Addiction? Shoe size? First time? Endless possibilities, be more specific.' Een lach volgde haar uitspraak, hem aangekeken met een opgetrokken wenkbrauw. Even bekeek ze hem, zijn, in zwart gehulde, gedaante voor enkele momenten gescand. Veel bijzonders was er echter niet aan hem op te merken. Jongens zoals hem kwam ze vaker tegen. Stoer, kil en altijd hadden ze wel iets van een zachte kant. Ze waren saai, te voorspelbaar. Demyan gaf haar daarentegen een heel ander gevoel, alsof hij iets miste uit het rijtje en ze kon nig niet beslissen welke eigenschap dit kon zijn, als ze het niet allemaal waren natuurlijk.
'This could go either way, so ya better choose a fun subject.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De gegeven bijnaam kon hem niet minder deren. Hoe beledigend het misschien mocht zijn, haalde hij er eerder lol uit dan dat hij geklaag naar buiten zou brengen. Wat kon het ook? Ze mocht hem noemen hoe ze wilde, want vergeleken met al het andere was hij velen malen erger gewend. Diep vanbinnen wist Demyan ook dat, wanneer ze zo met hem omging, ze geen excuus meer had om hem erop te wijzen zodra hij zo terug zou doen. Hij had nou eenmaal een gewaagde persoonlijkheid. Niemand kon hem vertellen wat hij wel of niet mocht doen en dat, of ze het konden waarderen of niet, was het motto waar hij zich aan hield. Macho kon daar ergens wel bij passen.. Mogelijk was het dan toch nog geen dramatische bijnaam voor een Ierse.
Over haar opmerking van de andere Rus haalde hij ongeboeid zijn schouders op. "I don't mind enough to hear it." Oprecht sprak hij het uit, geen andere vraag laten horen om het uit haar te krijgen. Zijn ego was er te groot voor. Hij vond dat hij niet te vergelijken was met ook maar iemand anders. Als ze de andere bekende zo nodig beter wilde vinden, mocht ze van Demyan haar gang gaan. Zijn nieuwsgierigheid ging enkel uit naar andere details. Andere dingen over haar, ongedeelde hobby's en eigenschappen, liever dan te horen over haar zogenaamde Russische vriend. "Addiction is way too serious. I ain't no psychiatrist and I'll never be one. I don't need to hear about your first time either and your shoe size? C'mon, everyone knows girls' shoe sizes aren't that impressive, so no, thanks." De grijns gaf zijn vermakelijke bui aan. Het waren de random dingen waar hij vaker op uit was geweest, maar haar uitspraak kon hem laten lachen. Het was te standaard om over zulke dingen door te gaan. Alleen haar schoenmaat sloot hier amper bij aan, al wist hij zeker dat hij geen interesse had om het te horen. "What kind of music do you like?" vroeg hij plotseling, zichzelf ietwat meer overeind geduwd om beter te kunnen zitten. "Have you ever stolen something, or.." Even onderbrak hij zijn uitgesproken gedachten. Een trek werd genomen van zijn sigaret, zijn blik nadenkend op Cassidy laten rusten. "If you could do just one thing right now, without any problems or consequences, what would you do?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn uitspraak was opnieuw de reden achter haar korte lach, zijn ogen voor enkele momenten opgezocht, de sigaret weer tussen haar lippen hangend. Haar linkerhand omklemde het glaswerk naast haar, al bewoog ze de fles geen millimeter. Rook verliet haar luchtwegen via haar neus, haar kaken op elkaar gelaten, de sigaret niet bewogen. 'Yeah, ya've a point, buddy. And two out of the three things I wasn't going to tell ya anyway.' Een grijns speelde rondom haar lippen, de sigaret bevond zich weer tussen haar vingers. De kleine hoeveelheid rook die er vanaf kwam zorgde voor een aangename geur, ondanks ze wist dat het slecht was voor haar gezondheid. Het boeide haar simpelweg niet meer, wetende dat haar lichaam toch al verre van gezond was.
Haar voeten legde ze over elkaar heen, de fles naast haar losgelaten. Vragend trok ze een wenkbrauw op, haarzelf afgevraagd waarom hij interesse had in dit soort onbelangrijke dingen, al was het ergens ook wel weer leuk. Het was immers beter om over te praten dan verslaving of dergelijke. 'Music? Anything metal. Y'know, Slayer, Metallica, Anthrax. Rock too, like Thin Lizzy, The Who and Led Zeppelin.' Sprak ze, een nieuwe hijs van de sigaret genomen. 'Of course, though I've only been caught three times. And after the hell broke loose, stealing just became a casual thing.' Grinnikte ze, wetende dat vrijwel alle overlevenden schuldig waren aan stelen. Je kwam niet ver als je de wetten volgde in deze tijden.
De laatste vraag liet haar even stil. Een direct antwoord had ze niet klaarliggen, sterker nog, ze had geen idee. Was dat niet gewoon alles wat ze nu kon doen? Er waren geen regels, geen mensen die haar erop wezen dat ze iets niet kon of mocht doen. En toch had ze geen enkel idee hoe ze er op antwoorden moest. Haar schouders haalde ze een keer op, aangegeven dat ze geen idee had. 'I dunno, man. I'd probably keep sitting here, smoking and drinking.' Haar ogen bleven bij de zijne hangen, 'or I'd set everything on fire, after taking as many cigarettes and bottles of booze my backpack could hold.' Ditmaal was er iets van een lachende toon hoorbaar in haar stem, vooraleer ze een keer om haar heen keek. So, what about you? Music, stealing, what would ya do if there weren't any consequences and a random hobby.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Stilletjes nam hij een trek van zijn sigaret. Zijn blik gebleven op een klein, eeuwig punt voor hem, waaronder hij naar Cassidy luisterde. Het was niet dat het hem totaal niet interesseerde. Allesbehalve; hij was nieuwsgierig. Hij wilde meer over haar weten, gewoon omdat ze een van de enigen bleek te zijn waarbij hij nog geen moordneigingen had gekregen, maar daarentegen was zijn gewoonte onovertreffelijk geweest. Het was lastiger dan gedacht om zich te focussen. De grauwe, viezige vloer bleef alsmaar een aanblik waar hij bij bleef. "Heavy metal, hm? Nice." Nog even bleef hij stil zitten, vooraleer hij het in zich opbracht naar haar te kijken. Verrassing van zijn gezicht af te lezen zodra hij meekreeg wat het antwoord was op al zijn vragen. Nee, hij had niet van haar verwacht dat ze naar dat soort muziek luisterde. Demyan ging uit van de standaard types. Meiden luisterden vaak naar.. Rihanna, nietwaar? Beyoncé, Justin Bieber, iets in die richting in elk geval. Het feit dat Cassidy naar Led Zeppelin luisterde, vond hij daarom ook merkwaardig, al gaf het hem geen reden haar vreemd te vinden. Uit plezierigheid grijnsde hij breed.
"Rap, mostly. Jay-Z, Kendrick Lamar, Logic, that type of stuff. Remixes as well but it depends," vertelde hij haar. Zijn handen liet hij uit gemak in de zakken van de hoodie glijden. Zijn nu aardig bleke huid werd voor een klein deel verborgen door het kledingstuk, ook het getril uit het zicht gebracht om er geen discussie over aan te gaan. Hij richtte zich veel liever op het gesprek dan een nieuw onderwerp over hoe hij eruit zag als een drugsverslaafde, die zich midden in het afkicken bevond. "If cheating at pokergames does count as stealing, then yeah, I've stolen a lot. Never got caught though. I was the only kid in there, so they trusted me." Velen dachten toendertijd dat hij een van de verslaafden was. Een van de winnende loten uit de loterij, winsten gemaakt om het later weer te verliezen in een nieuw potje. Hijzelf zag het vanuit een heel ander opzicht. Het was andermans geld waar hij mee speelde, niet het zijne, en dus zag Demyan er nooit problemen in. Volgens hem moesten ze simpel gesproken beter opletten.
Een vrolijke glundering vertoonde zich in zijn ogen. "I'd be living the good life. Destroying the houses of the rich, lit everything in fire, ride around in the best car I can find and I'll be the one to restore the cinema, so I have the whole place for myself." Hij kon het zich voor de geest halen, wat hij van plan was om te doen nu alles mocht. Waar hij zijn tijd aan zou verdoen nu hij de vrijheid had als nooit tevoren. Het uitvoeren liet slechts nog op zich wachten. In een kwestie van tijd ging hij ze uitleven, daar had hij zichzelf van overtuigd, wat het dan ook mocht kosten.
"A random hobby, huh? You're going for it, little one." Met een kleine zucht van spijtigheid ontdeed hij zichzelf van de peuk, die hij op de harde ondergrond liet vallen. "I used to beatbox," murmelde hij. Een lange tijd geleden sinds Demyan het had gedaan. Soms, als hij er wat voor kreeg, was hij nog wel eens geneigd om het te doen. Voornamelijk gesproken over zijn celgenoot en zijn verslaving aan muziek. Elke keer weer werd hij gevraagd een nummer te beatboxen, enkel met de belofte dat Ethan dan op zou houden met zeiken. Soms wist hij er zelfs nog wat geld mee te vangen, wist hij zich pas nu te bedenken; enkele muntstukken waren zijn beloning als hij eens om de zoveel tijd wat liet horen.
"Now, tell me yours. What kind of stuff did you like before Hell?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Cool.' Sprak ze als reactie op de muziek die hij opsomde, al moest ze toegeven dat ze ze niet kende. Het was niet de muziek waar zij naar luisterde, noch was het een stijl die ze vaak hoorde. Ergens had ze het wel van hem verwacht, het paste bij hem. Ze verwachtte nooit iets van mensen en hun muziek smaak, wetende dat de meest meisjes-achtige meisjes naar metal konden luisteren en de though guys naar Beyoncé. Ze maakte over het algemeen niet veel vooroordelen over mensen, het was slechts een domme menselijke gewoonte.
Vragend trok ze een wenkbrauw op, haarzelf afgevraagd of oneerlijk spelen bij poker werkelijk zou tellen als stelen, al gaf ze al snel toe dat dit wel het geval was. Hoe graag ze ook zou willen zeggen van niet, wist ze dat veel dingen al snel opgevat zouden worden als stelen. 'Pokergames? What made ya turn to poker though? Fuckin' boring if ya ask me.' Ietwat lachend bracht ze de woorden uit, haarzelf bedacht hoe jong hou zou zijn geweest toen hij meedeed aan het pokerspel. Vragen deed ze echter niet, eerder geïnteresseerd in waarom hij begon aan poker. Ze was niet onbekend met het spel, zelf had ze het enkele keren met wat vrienden gespeeld uit verveling, al was dit zonder geld, in het midden van de straat, halverwege de nacht. Het was een leuke herinnering, nu terugkijkend op de eindeloze manieren waarop haar vrienden en zij lol konden trappen zonder ook maar een euro op zak.
Haar ogen hadden de zijne opgezocht, ietwat verbaasd door zijn antwoord, al kon dit aan haar liggen en het feit dat ze simpelweg niet begreep hoe mensen plezier konden halen uit geld. Wat voor een voldoening het mensen gaf om dure spullen te hebben en altijd het beste van het beste te moeten bezitten. 'I don't get that to be honest. I understand that ya'd be wanting to rebuild a cinema and get a nice car, but still. Why is everyone always obsessed with being rich and shit? What wrong with walking from town to town with cigarettes and alcohol? Why all the extras?' Onbegrijpend keek ze hem aan, haar glimlach nog altijd aanwezig, slechts wat gekrompen na haar eigen antwoord.
Zijn hobby liet haar echter weer grijnzen, oprecht geïnteresseerd in de skills die hij had. 'Beatboxing, aye? Lemme hear something.' Haar grijns iets verbreed, hopend dat hij het haar zou laten horen. Het was haar nieuwsgierigheid naar de talenten van andere mensen die de woorden uit haar kregen, ongeboeid of ze wellicht wat onbeleefd overkwam.
'I used to be a car mechanic, or as much of a car mechanic a sixteen year old could be.' Vertelde ze hem, haar schouders even ongeboeid opgehaald. Ze was er van op de hoogte dat het geen gebruikelijke hobby was voor een meisje, laat staan een zestien jarige. Hoe vreemd het ook was, was het haar favoriete tijdverdrijf. Van het krakkemikkig oude schuurtje achter haar oude huis in Dublin, tot de garage net buiten het centrum. Overal waar ze haar aan het werk lieten gaan, ging ze heen, geen aanbod afgeslagen.
'So let's see... Favourite movie? Did ya have any pets? And eh, can you play any instruments?' Vroeg ze hem vervolgens, om nutteloze, toch ergens interessante dingen te weten te komen over de jonge Rus tegenover haar.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wat zo interessant was aan poker, was volgens hem onderschat door vele mensen. Iedereen dacht dat het ging om het spelen van het spel zelf. Het plezier halen uit het inzetten van affiches, om te kaarten en zo de tijd door te komen die ze anderszins eenzaam door moesten brengen. Doch wist iedereen het fout in te schatten. Het waren de vele verschillende mensen die hem interesseerden, eerder dan de urenlange bezigheid aan de tafel. Het weten hoe hij ze moest verleiden en manipuleren om geloofwaardig over te komen. De verscheidene kille blikken die ze elkaar uitwisselden, de lugubere manier waarop het gespeeld werd en boven alles nog de trucs waarmee hij de uitgedeelde kaarten kon krijgen als hoe hij wilde. Zag men het op zo'n manier, dan was het wellicht beter overgekomen bij anderen dan enkel 'het ene gokspel'. Hij grinnikte naar haar. "The people. The tricks, everything beyond. I could make them believe they were winning while I actually had the best pair of cards in the whole game. Just a matter of concentration and strategy, and the money'll follow." Het verhaal over zijn vader die hij er vaak dronken weg moest slepen, liet Demyan met extra weg. Geen beetje in hem wilde eraan denken hoe het er toen aan toeging. Hij was haar geen andere uitleg verschuldigd geweest.
"I never said I wanted to be rich. I said I wanted to destroy the houses, break everything within my sight, things like that. Hell, even though I wouldn't say no to a new Indian motorcycle, I don't need no villa to live in." Hij verbaasde zich dat ze zoiets dacht op te maken van zijn eerdere reactie, maar hier deed hij verder niets op uit om het te veranderen. Zijn bezigheden lagen eerder bij haar vraag op hem en zijn beatboxen. Hij twijfelde of hij het zou doen, voor haar alsof het niets was, want wilde hij het eigenlijk nog wel? Na de paar jaar waarin hij het volledig had geweigerd? Hij kantelde zijn hoofd, sloot bedachtzaam zijn ogen en, na een korte stilte, liet hij Cassidy terugkomen in zijn zicht. "I haven't done it in a long time, but I'll try. Don't judge, little one, or I'll never answer any of your questions again," gaf hij sarcastisch aan. Een rust in zijn spreken volgde. Een diepe ademhaling liet hij ontstaan, waarop hij een beat van de eerste beste song in zijn hoofd begon te imiteren.

Kort hield hij het vol. Een aantal seconden, misschien hoogstens een halve minuut, ging hij door. Vervolgens lastte hij de stilte weer in. Hij wist de tekst niet precies meer ofwel hoe hij het eerder altijd deed, maar hij vond het genoeg. De skills die hij vroeger had toen hij het oefende onderweg naar school had hij immers allang niet meer. Een korte glimlach gunde hij Cassidy, de fles vodka weer opgepakt van de grond. "A car mechanic? Awesome. You worked at a garage or somethin'?" vroeg hij haar. Het wekte meer dan alleen een beetje belangstelling bij hem op. Hij had werkelijk veel vragen als het daarom ging, want veel anderen met zo'n soort ambitie was hij niet tegengekomen. Het was anders en voor Demyan betekende dat dat het interessant was.
"The mechanic is the best action movie. I don't do no pets, but I did have a dog on the streets. Some kind of husky, I don't remember it's name anymore," murmelde hij. "I learned to play the piano when I was a kid, but that's it." Met een kerm van lichte vermoeidheid liet hij een nieuwe slok vodka in zijn mond verdwijnen. Hij wilde er liever weinig aan denken, sinds het hem herinnerde aan het enige familielid die hem wél als normaal zag, en het hem terugtrok in een luguber verleden. Moeizaam wist Demyan het van zich af te zetten. Hij forceerde wederom een zwakke glimlach, al was het om de sfeer goed te laten blijven. "How about you?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'I still don't get it, but sure, sounds fun.'
De sigaret die ze tussen haar vingers hield, drukte ze uit tegen de koude ondergrond, het overblijfsel iets verderop het gangpad gegooid. Veel was er niet van over, laat staan genoeg om te roken. Een klein beetje as veegde ze af aan haar broek, ongeïnteresseerd over het feit dat ze het kledingstuk pas net had. Vroeg of laat zou het toch wel weer vies worden, dat was nou eenmaal hoe het ging. Een nieuwe sigaret had ze al snel weer tussen haar lippen, brandend en wel. 'Hm sure...' Murmelde ze, geen verdere woorden meer gesproken over het onderwerp om een eventuele discussie te voorkomen.
Ze keek hem even aan, de sigaret voor even tussen haar lippen vandaan gehaald om een lach naar buiten te laten om zijn sarcastische uitspraak. 'Chill, love. I don't judge unless I can do it better.' Was haar reactie geweest, een glimlach zichtbaar op haar gelaat.
Een brede grijns kon ze niet langer onderdrukken na het horen van zijn beatbox. 'That was quitte impressive.' Gaf ze eerlijk toe, een enkele keer geknikt. Lang bleef haar aandacht echter niet bij de jongen liggen. Haar ijskoude hand omklemde de glazen fles die nog altijd links van haar stond. De alcoholische inhoud van het glaswerk was zo goed als lauw, een temperatuur die ze normaal gesproken walgelijk zou hebben gevonden, al boeide het haar ditmaal zo weinig dat ze het gewoonweg opdronk zonder te klagen. Geen woorden maakte ze eraan vuil.
'Sometimes. I worked wherever I could, from my own backyard to garages. I prefered the more low class places though... 'Cuz this one time, this rich fuckin' arsehole came in with his jet black Rolls Royce, and some kinda problem with the engine. Fuckhead refused to let a poor man's kid fix the problem. He was convinced this was some sorta royal garage or somethin'.' Naarmate ze verder praatte, werd irritatie duidelijker in haar ietwat schorre stem, gemixt met haar, redelijk zware, accent werden de laatste paar woorden vrijwel onverstaanbaar, haar greep op de glazen fles met de lauwe whiskey, iets verstevigd. De fles zette ze aan haar lippen, voordat haar handen ook maar de kans kregen om te trillen. De alcoholische vloeistof sloeg ze achterover alsof het niets meer dan water was. Het branderige, ietwat warme, gevoel dat het achterliet in haar keel, was voor haar meer een genot geworden dan een nadeel aan de drank. Haar ogen had ze even gesloten, haar hoofd achterover geleund tegen de oncomfortabele houten plank die op dezelfde hoogte aan de muur bevestigd was.
Haar ogen schoten open bij het horen van zijn uitspraak, haar lach niet voor lang in kunnen houden. Nadat ze haar lach had weten te stoppen begon ze weer te praten. 'Ya want to rebuild a cinema but the mechanic is the best action movie ya know? C'mon man, I thought yer favourite movie would be the world's fastest indian, or something good like that. But full metal jacket will always be the best action movie.' Even schudde ze haar hoofd, grinnikend om de film die hij noemde. Nee, ze was geen fan van de film die hij bekroond had tot de beste actie film.
Aandachtig luisterde Cassidy naar wat hij verder vertelde, een glimlach verschenen rondom haar lippen bij het horen over de piano. Graag had ze ook hier wat van gehoord, al was er in de supermarkt waarschijnlijk geen piano waarop dit mogelijk zou zijn. 'We used to have a great dane and I play guitar.' Ongeboeid deelde ze de informatie met hem. Onbelangrijke dingen over haarzelf vrijgeven vond ze nooit zo erg. Het waren immers kleine dingen die hij waarschijnlijk niet tegen haar zou kunnen gebruiken. Persoonlijkere details vond ze echter wat lastiger om zomaar te vertellen. Manipulatie was niets onbekends meer voor de Ierse, al maakte dat het niet gemakkelijker om mee om te gaan. Alles wat het haar geleerd had was dat ze voorzichtig moest zijn met wie ze wat vertelde.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het compliment over zijn beatboxen nam hij gewillig aan. Een kleine glimlach gunde hij haar, kortzichtig en zwal, maar genoeg om een beetje dankbaarheid te geven. Hijzelf vond het matig. Hij had betere tijden gekend, betere muziek beats en daarbij betere pogingen, maar hierover sprak hij niet. Het was nou eenmaal niet meer dezelfde wereld waarin ze leefden. Hij hoefde zich niet meer urenlang te vermaken op de straten, slenterend in zijn eentje met enkel een zwerfhond aan zijn zijde. Geen hobby's om te creëren zodat hij geld binnen kon halen als zogenaamde straatartiest. Een heel tijdperk geleden was het, volgens hem, en mede daarom zei hij er weinig over. Hij liet alleen de glimlach op zijn gelaat staan vanwege haar vrolijke gegrijns.
"Like I said, the rich are all assholes. Always thinkin' they're better, driving around in the biggest cars you can ever imagine, as if they're king and queen." Wat vodka werkte hij ongeïnteresseerd naar binnen, denkend aan de vele rijken van eerder. Hij had een oprechte hekel aan ze. Ze waren arrogant, egoïstisch en zeker ondankbaar tegnover alles en iedereen. Moordgedachten kreeg Demyan ervan, maar toch zette hij het van zich af. Het was haar stemgeluid dat hem bezighield en afleidde van de frustrerende denkbeelden over de royale families. Hij schudde zijn hoofd. "It's the only movie I've ever seen, you idiot," murmelde hij. Een hint van irritatie kwam over, maar het werd al snel overladen met gegrinnik toen hij dacht aan die ene avond. Veel kon hij zich niet veroorloven; het was een wonder als er eten op tafel stond om van te leven, laat staan het feit dat hij soms een paar muntstukken wist te vangen. Ze hadden simpelweg geen tijd noch geld om naar een film te gaan. Bovendien was het een klein dorp waar hij vandaan kwam. Wilde hij naar een werkelijke bioscoop, dan was het even reizen.
Over de muziekinstrumenten speelde zich geenszins verbijstering meer bij hem af. Hij had al zo'n vermoeden, aangezien ze er anders waarschijnlijk niet naar had gevraagd, en het was leuk om te horen dat ze een passie voor muziek had gehad. Een grijns bespeelde zijn lippen, zich vrolijk naar haar gewendt. "You play the guitar? Acoustic or electric?" vroeg hij haar. Ze leek hem vanwege haar muziekstijl het type voor de elektrische, maar schijn kon bedriegen. Ondanks zijn instelling om geen onnodige vragen te stellen kon hij het tevens ook niet laten. Vermakelijk zette hij de fles drank aan zijn lippen.
"What's your favorite car brand, what type and.. what's your worst fear?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De gedeelde haat liet haar even lachen. Het was goed om te weten dat ook hij een hekel leek te hebben aan de rijken. 'Oh well... Turns out solid gold gates don't protect ya from countless walkers. Tough luck.' Vrolijkheid weer hoorbaar in haar stem, gevolgd door een vrolijke lach. Nooit had ze respect gehad voor iedereen met veel geld. Nee, of het nou ging om een polietieagent met minimumloon of een millionair. Respect tonen deed ze gewoonweg niet.
'Chill man, how was I supposed to know? For all I know yer some kinda movie enthusiast.' Vragend had ze een wenkbrauw opgetrokken na zijn plotselinge geïrriteerde uitspraak. Wat ze verkeerd had gezegd wist ze ook niet. Ze rolde enkel een keer met haar ogen, haar aandacht weer gericht op de sigaret.
Kleine rookwolkjes kwamen uit haar mond, de sigaret weer tussen haar vingers gehouden, onderwijl ze even glimlachte door zijn vraag. 'Yeah, my grandpa insisted on teaching me, knowing my music taste and stuff. Y'know, he was a guitarist and stuff.' Een kleine glimlach ontstond op haar gelaat zodra haar gedachten terug gingen naar de prettige herinneringen. Haar grootvader was een van de weinige familieleden wie ze uit kon staan. Dagenlang bleef ze soms bij hem thuis, geen zin om terug te keren naar haar ouders en broer. De rustige gitarist had altijd wel een slaapplek voor haar, of hij nou zelf thuis was of niet. Het rustige gitaarspel kwam weer bij haar boven. Van Bob Dylan tot Led Zeppelin. Het was altijd beter dan het kwade geschreeuw en de preken van thuis. De oude Ier werd zelden boos, maar nooit op haar. Of ze nou net uit de cel kwam of simpelweg iets gestolen had. Rokend het huis binnen wandelde op haar vijftiende. Enkel een glimlach en wat advies. Het advies volgde ze vrijwel nooit op, wat wellicht slim zou zinn geweest nu ze eraan terug dacht. Zijn woorden trokken haar terug naar de realiteit. Een hijs van haar sigaret genomen vooraleer ze verder praatte. 'Both, depends on the occasion. If I wanna piss off the neighbours, then I'll play electric. But if I'm just hanging around in some back alley with a couple a' friends, then I usually played acoustic.' Grinnikend sprak ze de woorden uit, de sigaret al gauw weer tussen haar lippen geklemd.
Haar antwoord had ze al gauw klaar, precies wetende wat volgens haar de beste auto was. 'Alfa Romeo, 8C Competizione. Bloody great car in my opinion.' Sprak ze, een vrede, vrolijke grijns vertoond. Waarom dit haar auto van kauze was, had te maken met allerhande technische feiten over de auto, het uiterlijk had haar wat minder geboeid, al was ook dit niet slecht.
Haar grootste angst. Ze wilde het hem niet vertellen, puur omdat ze hem niet alles over haar te weten wilde laten komen. Wie weet bij welke bende hij werkelijk hoorde en wat hij daardoor allemaal tegen haar kon gebruiken. 'I-I don't fear shit.' Erg geloofwaardig kwam het niet naar buiten, al was ze niet van plan hem de waarheid te vertellen.
'What about you?'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Karma does exist. I couldn't be any happier." Gegrinnik liet hij horen. Ja, hij gunde het ze allemaal om weg te rotten als een van de zombies. Zij verdienden volgens Demyan hetzelfde lot als iedereen. Niemand kon een uitzondering vormen voor zijn haat voor mensen, want ze waren allemaal hetzelfde. Geen enkeling hoefde zich erdoor vereerd te voelen bij zogenaamde 'genade'. Als ooit een persoon van zijn blacklist af zou worden gestreept, zou het een wonder zijn. Aan rouwen had hij nooit een sprankeltje baat gehad.
Haar vragende blik beantwoordde hij met een opgetrokken wenkbrauw. "Yeah, yeah. I do love movies or well.. from what I can remember. Fair enough." Het was allesbehalve beledigend bedoeld geweest. Eerder om zijn standpunt te verduidelijken, maar geen andere reactie werd gegeven op haar ergernis terug. Hij ging, negerend naar de voor kort verpeste sfeer, door over al het andere. De getoonde grijns laten weggaan kon hij immers niet zomaar bij zichzelf toestaan. "Your family sounds cool, little o- Cassy, whatever." Een gebruikte bijnaam waarvan hij wist hoe het veracht werd, sprak hij deels ongeboeid uit, onderwijl hij een flinke teug vodka naar binnen goot. Het verhaal was leuk om aan te horen. Hij vond het vermakelijk, zeker met het weten dat zij meer te vertellen had dan slechts meidenpraat over make-up. Wellicht was ze dan toch geen slecht gezelschap? Moeilijk te zeggen, zijn vertrouwen in Cassidy vergeleken met zijn denken over de vertelde waarheid was nog nergens te bekennen. Met een lichte zucht ontdeed hij zijn lippen, al dan alleen voor de mogelijkheid om te spreken, van de fles drank. "Did it work?" vroeg hij, doelend op het irriteren van de buren.
Het snel gegeven antwoord over haar angsten wekte wantrouwigheid bij hem op. Ze vertelde hem het tegendeel van wat haar lichaamshouding uitsprak, van hoe ze keek en de onzekerheid die door haar ogen ging. Het kon niet duidelijker worden hoe ze een slechte leugenaar was. "Hm, if that's what you want to believe, blondie." Hij vroeg zich af of ze hem voor een idioot aanzag. Een dom iemand, de uitspraken aangenomen zonder de waarheid in te kunnen zien, maar hij kwam er voor geen seconde op terug om het haar te laten weten. Zijn onbegrijpende glunderingen zouden de boodschap wel overbrengen.
"I don't drive cars, I'm into motorcycles, but a matte-black Ferrari F430 would be pretty cool. And fears.." Een koelbloedigheid liet hij zijn op zijn gezicht. Kijkend naar het meisje voor hem, had hij zijn gedachten moeizaam op een rijtje kunnen krijgen. Hij wist dat grotendeels een antwoord op belangrijke vragen als leugens waren voor Demyan. Hij ging haar nooit vertellen hoe hij zichzelf vreesde, want wat had ze ermee te maken? Het ging niemand aan hoe alles in elkaar stak. Besloten er een grap van te maken, gaf hij haar een brede grijns, het glas in zijn handen voor een tweede keer een beetje opgeheven. "Just for the time when there'll be no vodka left."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Na een flinke slok whiskey naar binne had gewerkt, schudde ze haar hoofd. 'It don't exist. No karma, no god. They just thought their money would buy 'em a nice ticket outta this hell.' Althans, dat was haar mening over de rijken en hun overlevingspoging. Het was zielig, meer niet. Ze verwachtten dat ze een gouden ticket hadden om dit alles te kunnen overleven, alsof ze dachten dat de overheid ze wel onderdak zou bieden en zou beschermen van de walkers. Nee, het was ieder voor zich, rijk of arm.
'Cool.' Was haar enige antwoord geweest op zijn reactie op het film gesprek. Meer had ze simpelweg niet toe te voegen aan zijn woorden.
Even schudde ze haar hoofd, hij had geen idee hoe haar familie was. 'Just my grandpa.' Haar mompelende toon verraadde dat ze er liever niet over wilde praten.
Een vrolijke lach werd hoorbaar, enkele herinneringen weer zichtbaar voor haar ogen geworden. Het was lachwekkend hoe ze vaak aan de deur kwamen om te klagen, wat Cassidy alleen maar meer motivatie gaf om door te spelen. 'Of course. The fuckers hated my guts.' Vrolijkheid was van haar gezicht af te lezen, evenals haar lichaamshouding, iets relaxter gezeten tegen de oncomfortabele houten planken die tegen haar achterhoofd en schouderbladen drukten.
Een enkele keer rolde ze met haar ogen om haar irritatie zichtbaar te maken. Ze wist dat ze slecht kon liegen, het was een eigenschap die ze nooit gehad had, vandaar haar vaak te eerlijke uitspraken. 'I don't trust ya enough to tell you the truth.' Murmelde ze, de sigaret weer naar haar lippen gebracht, waar hij even bleef hangen. Rook verliet haar luchtwegen weer via haar neus, ongeboeid de verlaten supermarkt ingeblazen. Haar lichtelijk trillende handen naast haar lichaam gelegd. Haar angsten waren een onderwerp waar ze niet over sprak. Ze wist wat het mensen kon laten doen, en ze leerde van haar fouten.
Haar sigaret nam ze weer tussen haar lippen vandaan, hem even vragend aangekeken. Hoe hij motoren kon verkiezen boven auto's was een raadsel voo haar. Wat maakte dat hij de tweewielers beter leek te vinden dan het perfecte vakwerk wat zij auto's noemde? Ach het zal wel. 'Something we don't have in common than. Also, Frearri? Really? Nah man, they're all looks and shit, while their engine just makes sounds rather than do something. And all Ferrari's look the damn same. But they're still better than motorcycles.' Ietwat lached bracht ze de woorden uit, hem plezierig aangekeken.
'I figured ya wouldn't tell me the truth either.' Mompelde ze na zijn woorden, veel meer had ze er nietcover te zeggen. Ze was zelf even schuldig aan liegen als de Rus voor haar. Traagzaam stond ze op, haar rugzak weer op haar rug gehangen, de fles whiskey in haar linkerhand en de sigaret tussen haar wijs- en middelvinger van haar rechterhand. 'Let's go find a music store. I wanna hear yer piano skills.' Het zou nog even duren voordat de nacht zou vallen en die tijd wilde ze niet verspillen in enkel de vervallen supermarkt. Ze had nieuwe sigaretten en aanstekers, wat sinds kort het enige was wat ze nodig leek te hebben om de overleven. Geen normaal voedsel kwam er bij kijken. Haar ogen bekeken de zijne, haar wenkbrauw vragend opgetrokken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld