Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Hij genoot hier van. Hij genoot er van dat hij Naylene mee had weten te krijgen. Dat ondanks dat ze hem soms op afstand probeerde te houden, hem er aan probeerde te herinneren dat ze druk was en dat ze heel duidelijk was geweest in wat ze tussen hen zag, dat ze nu toch hier zat. En dat ze er stiekem net zo erg van genoot, ondanks dat ze het niet altijd toe gaf. Het waren de kleine signalen die Ashton lieten weten dat ze hier best op haar plek zat. Dat ze heel eventjes haar ogen dicht deed en genoot van de zon. De paar seconden dat ze naar hem keek, terwijl hij de wijn bestelde. En vervolgens trok ze zich dan weer iets terug, door te benadrukken dat er geen mogelijkheid was dat ze mee had gekund naar Japan, omdat ze het zo ontzettend druk was. Het was net een spelletje touwtrekken. En iedere keer als Ashton dacht dat hij zou winnen, trok Naylene weer hard aan haar eigen eind, waardoor er na al die tijd nog steeds geen duidelijke winnaar was.
Ashton was echter nog niet bereid om de handdoek in de ring te gooien. Hij gaf zich niet zo gemakkelijk gewonnen, zelfs niet tegenover Naylene.
‘Maar je komt wel kijken als we hier optreden toch, in Los Angeles?’ vroeg Ashton hoopvol. Hij wilde Naylene er graag bij hebben. Net zoals dat hij haar bij hun speciale repetitie had willen hebben, al was het misschien wel meer een optreden geweest. Natuurlijk zou ze op tour ook mee kunnen gaan als Andy zijn gast. Dat was ze misschien ook wel meer. Andy had ook wel gevist bij Ashton, met de vraag wat ze precies waren en of er misschien meer in zat. De waarheid was dat Ashton dat eigenlijk niet goed wist. Het was ook niet een vraag die hij nu aan Naylene wilde stellen. Hij wilde zichzelf niet met nare gevoelens op reis sturen.
‘Natuurlijk, ik zou het niet willen missen,’ antwoordde Naylene. Ondertussen was de ober al terug gekomen en had hij de fles met witte wijn aan zowel Ashton als Naylene laten zien. Ashton had geknikt, wat de ober als toestemming had gezien om de twee glazen rijkelijk te vullen. Hij begreep wel dat Naylene nog moest werken, maar een wijntje bij de lunch deed haar vast geen kwaad. Naar Ashton zijn weten was dat best gebruikelijk in Naylene haar wereld. Ze was vast niet de eerste advocate die tijdens de lunch een wijntje nam.
‘Weten jullie het al?’ vroeg de ober, die knikte naar de lunchkaart. ‘Mogen we nog een paar minuten?’ vroeg Ashton, aangezien ze allebei nog geen blik op het eten hadden geworpen. De ober knikte en liet hen weer met rust. Ashton zijn vingers gleden rond de steel van het gevulde wijnglas, waarna hij een slok nam van de wijn.
‘Ik vond het heel erg leuk om je werkplek eens te zien. Heel indrukwekkend.’ Het was zo anders dan dat Ashton gewend was. Zijn werkplekken waren iedere keer weer anders. De grote studio’s, de podia. Naylene werkte gewoon op een kantoor. Haar eigen kantoor. Lang niet iedereen had dat op haar leeftijd. Ashton had er niet veel van kunnen zien, maar het gebouw had bestaan uit veel glas en moderne meubels. Dus hij kon zich voorstellen dat Naylene haar kantoor er net zo uit zag.
‘Zo indrukwekkend is het niet, Ash,’ zei Naylene, terwijl ze de kaart opensloeg en zocht naar wat ze wilde eten. Ashton schudde zijn hoofd en duwde met zijn vingers haar kaart naar beneden, zodat Naylene naar hem opkeek. ‘Zo kan ik niet mijn eten uitzoeken.’
‘Stop dan met doen alsof het niet allemaal fucking indrukwekkend is wat je hebt bereikt en waar je nu staat. Ik heb nog nooit iemand zoals jou ontmoet, die het allemaal maar even heeft geflikt. Je hebt gestudeerd, je hebt een baan waar velen vast jaloers op zijn en je werkt met behoorlijk wat invloedrijke mensen. Dat is toch geweldig?’ Hij snapte niet waarom Naylene er bescheiden over deed. Wat ze had bereikt, dat was iets om trots op te zijn. Iets waar anderen misschien nog wel van droomden. Ze mocht het van de daken schreeuwen, vond hij.
Naylene haalde haar schouders op. ‘Het zou indrukwekkender zijn als ik het helemaal zelf had gedaan? Maar dit is wat mijn ouders voor mij wilden. Al vanaf dat ik jong was. Ik heb alleen maar het pad gevolgd wat zij al voor me uit hadden gestippeld.’
Ashton liet even een stilte vallen. Het leek hem verschrikkelijk om dat hardop te moeten zeggen. Weten dat je ouders alles al voor je hadden bepaald. Toch hadden haar ouders niet alles gedaan. Naylene had de hersenen. Zij had de eigenschappen die ze nodig had voor deze baan. Dat was iets wat haar ouders haar niet aan hadden kunnen leren. Kennis stopte op een zeker niveau.
‘Het spijt me, als je het als een naar iets ziet tenminste.’ Het kon ook dat ze haar ouders dankbaar was voor wat ze hadden gedaan en Ashton wilde haar absoluut geen woorden in de mond leggen. Dat was niet iets wat je hoorde te doen. ‘Maar met of zonder ouders, jij bent degene die het allemaal heeft gedaan? Jij hebt alle toetsen gehaald, alle zaken bekeken. Dat hebben je ouders niet gedaan, maar jij wel. Je hebt het zelf ver geschopt. Ze hadden je hier ook wel naar toe kunnen duwen, maar als je er niks van had gebakken, dan was je niet waar je nu zou zijn, Nay.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ashton kreeg meer bij Naylene voor elkaar dan de meeste andere mensen deden. In een korte tijd leek de man precies te weten hoe ze in elkaar zat. De manier waarop hij haar had bezocht op haar kantoor was nog maar het begin. Hoe hij haar aan keek, de perfecte timing van de comfortabele stilte. Zelfs de woorden die hij gebruikte om haar situatie vanuit zijn oogpunt nader toe te lichten. Ashton was een bijzondere man, ondanks dat het soms leek alsof hij snel af was geleid, had hij maar al te goed door wat er om zich heen gebeurde. Hoe iemand zich voelde en het leek dat hij er bij Naylene maar al te graag op in wilde spelen. Hij wilde haar helpen, er voor wilde zorgen dat ze zich beter over zichzelf voelde. Al dat bij elkaar maakte het dat Naylene zich op haar gemak voelde bij hem in de buurt, zelfs als hij de randen van haar comfortzone een beetje op kon zoeken. Een van de weinigen bij wie de advocate dat ook toe kon laten.
“Daar zit wel een kern van waarheid in.” gaf Naylene toe, zij was diegene die de stappen had genomen, maar dat had ze nooit gedaan als haar ouders daar niet het opstapje voor hadden gegeven. Haar leven had er totaal anders uitgezien als ze dat niet hadden gedaan. “Maar soms vraag ik me gewoon af wat er van mijn leven zou zijn gekomen als ik niet het pad van mijn ouders had bewandeld?”
Naylene zag de ober vanuit haar ooghoeken weer rondwandelen, het zou niet lang meer duren voordat hij weer in hun richting zou komen en omdat ze niet zo heel lang de tijd had, was het wel een must om te bestellen. Omdat ze zag dat Ashton genoeg te zeggen had over haar gedachten, hief ze eerst de kaart weer op. “Bewaar die gedachten even?” Er was niets liever dan dat ze Ashton zijn gedachten over het onderwerp wilde horen, want hij had vast genoeg te zeggen. Voor nu moesten ze echt even iets uitkiezen.
“Heeft u al een keuze kunnen maken?” Ondertussen had Ashton de kaart nog niet eens gepakt en Naylene betwijfelde of hij dat überhaupt zou doen.
“Ik wil graag de groene asperge salade met burrata en prosciutto.”
“Hetzelfde.” Zoals Naylene al had verwacht, had Ashton de kaart niet bekeken. Hij ging uit van haar keuze, daar was hij vanaf het begin vanuit gegaan en het was iets wat Ashton precies omschreef.
Zelf gaf ze de kaart terug aan de ober, die hen tafel vervolgens weer verliet. Voor Ashton was dat het teken om het onderwerp weer op te pakken. “Het is niet erg om na te denken over hoe het leven er uit zou hebben gezien als je andere keuzes had gemaakt. Iedereen doet dat. In mijn ogen is het alleen maar goed? Het laat je waarderen wat je hebt, mij in ieder geval.”
Naylene snapte waar Ashton het over had. Natuurlijk waardeerde ze de manier waarop haar leven op het moment liep. Ze kon niet klagen over de baan die ze had weten te krijgen. In haar eentje had ze het voor elkaar kunnen krijgen om in een mooi appartement te wonen. Ze had goede vrienden en een geweldige hond, die haar leven compleet maakten. Dat alles zou ze voor geen goud in willen wisselen.
“Maar ik denk ergens ook dat alles wat er gebeurd in je leven, met een reden gebeurd. Alles heeft een effect op iets anders. Ondanks dat er ook shitty dingen zijn, ze moeten er toch om een reden zijn? Om er van te leren, om er sterker uit te komen, je mensen te geven die echt voor je gaan?”
Het was niet de manier waarop Naylene normaal naar het leven keek. Ze had er nog nooit zo over nagedacht, de woorden van Ashton hadden echter een kern van waarheid. Door de vervelende dingen in het leven, kon je mooie dingen juist beter waarderen. Of het leven op die manier liep, om een reden, durfde ze echter niet te zeggen.
“En ik denk dat wanneer het leven er anders uit had gezien, je sommige mensen alsnog had leren kennen. Dat je sommige mensen in je leven hebt omdat ze daar horen.”
Naylene vond het prettig om naar Ashton te luisteren. Het was zijn aangename stem, de serieuze toon die er in te horen was. Zelfs nu praatte hij nog een beetje met zijn handen, er was echter ook een tevreden glimlach op zijn gezich te zien. Rust leek het zelf. Naylene kon ook wel genieten van de tijd die ze nu nog samen hadden, want dat was iets wat ze in een lange tijd niet meer zouden hebben.
“Dit bedoel ik dus” Zijn ogen waren dan wel niet te zien, maar Naylene kon aan hem zien dat haar uitspraak een verdere uitleg behoefde. “Dat je me blijft verrassen. Iedere keer lijkt er weer een andere laag te zijn? En dat vind ik echt bijzonder.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De tent waar ze waren werkte erg snel. Nu hadden ze allebei een salade besteld, wat betekende dat het niet heel erg lang duurde voordat ze hun eten voor hun neus hadden. Ashton had vertrouwd op Naylene haar keuze en dat leek een goede beslissing te zijn geweest, want het zag er heerlijk uit. Hij gokte dat Naylene hier al vaker had gegeten en ze precies wist wat lekker was en wat juist iets minder was. Nadat Ashton haar eetsmakelijk had gewenst, begon hij aan zijn eigen salade.
Er waren bepaalde theorieën waar Ashton achter stond. Er waren er nog veel meer waar hij nieuwsgierig naar was, maar die hij niet zou kunnen uitleggen. Hij wist echter zeker dat sommige mensen gewoon in elkaars leven hoorden te zijn. Michael, Luke en Calum hadden bij elkaar op school moeten zitten, om zo samen een band te beginnen. Ashton had les gekregen van Luke zijn moeder en ze hadden gemeenschappelijke vrienden gehad, waardoor Michael hem uiteindelijk had uitgenodigd om mee te spelen in de band. En Ashton was Naylene tegen gekomen dankzij Andy, iemand die ze uit hadden gekozen om de aesthetic van het derde album vast te leggen op foto’s en film. Mensen kwamen niet zomaar in je leven, die hoorden er te zijn. En als Ashton en zijn vrienden niet voor Andy hadden gekozen, wist Ashton zeker dat hij Naylene op een andere manier tegen was gekomen.
‘Ik houd er van om je te verrassen,’ zei Ashton grijzend, waarna hij opkeek van zijn eten. ‘Hoe je dan verbaasd kijkt, omdat ik iets zeg wat je niet had verwacht. Of omdat er iets gebeurd waardoor je eventjes moet nadenken. Ik houd van die blik.’ Het was een blik van maar enkele seconden. Misschien zelfs nog niet eens. Maar hij kon zien wanneer Naylene nadacht, wanneer ze een momentje nam om alles op een rijtje te zetten in haar hoofd. Vervolgens herstelde ze zich dan weer en ging ze verder, maar hij kon zien dat er een klein momentje was geweest waarop ze het nodig had gehad om na te denken.
‘En ik wil je ook graag blijven verrassen,’ voegde hij er nog aan toe. Als het aan hem lag, dan zou hij dat blijven doen. Op wat voor een manier dan ook.
Heel even had hij de neiging om die woorden er achteraan te plakken. Om Naylene te vragen wat er precies tussen hen was op dit moment. Ze waren geen vrienden meer. Vrienden was de deur al uit gegaan op het moment dat ze weer seks hadden gehad met elkaar, maar wat waren ze dan wel? Naylene had hem al verteld dat ze geen relatie wilde. En Ashton wist eigenlijk wel dat daar nog niks aan veranderd was. Als dat wel zo zou zijn geweest, dan had ze hem dat wel laten weten. Dan had ze zich wel anders naar hem gedragen. Dus eigenlijk wist hij al wat ze waren: net niet genoeg. In plaats van er over te beginnen, nam Ashton dan ook een hap van zijn salade.
‘Ash?’ Ashton keek op van zijn bord en zag dat Naylene al naar hem keek. ‘Is er iets? Het leek erop alsof je iets wilde zeggen.’
Dit was een moment om eerlijk te zijn met Naylene en haar te vertellen welke vragen er door zijn hoofd gingen. Van wie hij precies afscheid zou nemen over twintig minuten, omdat zij weer aan het werk zou moeten en hij zich voor zou moeten bereiden op de reis. Hij was echter bang dat ze zou zuchten en hem een antwoord zou geven waar hij niet blij van zou worden. En zij ook niet.
‘Ik wilde gewoon zeggen dat ik dit ga missen.’ Dat was de waarheid. Hij zou Naylene gaan missen. Hij zou het missen om met haar te praten, al was het maar via de telefoon. Met het tijdsverschil in Azië zou het vast onmogelijk worden om een gesprek te kunnen voeren. Daarnaast zou hij haar ook gaan missen. De manier waarop ze naar hem keek als hij praatte, hoe hij aan het lachen kon maken. Hij wist dat hij haar tijdens de Amerikaanse shows wel zou zien. Dan zou ze Andy op komen zoeken. Stiekem hoopte Ashton dat ze dan ook een klein beetje voor hem zou komen.
Hij zag Naylene naar hem kijken. Het leek haast alsof ze probeerde na te denken over zijn woorden. Of dat wel echt de woorden waren die hij had willen zeggen. Hij zag het aan de manier waarop ze hem aankeek, haar ogen net over de rand van het wijnglas terwijl ze een slok nam van haar drankje.
‘Ik ga dit ook missen,’ gaf ze toe. ‘Maar volgens mij is dat niet hetgeen wat je wilde zeggen.’
Ashton glimlachte. Hij had haar dan misschien wel helemaal door, maar Naylene had hem net zo goed in de smiezen. Ook dat vond hij leuk aan haar. Dat ze dingen zag gebeuren en hem er ook mee confronteerde.
‘Dat klopt, ik wilde eerst wat anders zeggen. Maar dat iets gezegd wil worden, betekent niet dat het ook gehoord moet worden.’ Ashton haalde zijn schouders op. Hij wist dat zijn woorden alleen maar meer problemen zouden veroorzaken. Meer vragen. Dat was niet iets wat hij wilde voor hun laatste middag samen. Hij wilde er van genieten, met Naylene discussiëren en haar uitdagen in de standpunten die ze dan aannam.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
In de voorbereiding kon zoveel tijd gaan zitten, terwijl de concerten zelf soms aan de lopende band voorbij leken te vliegen. Calum probeerde zoveel mogelijk te genieten van de momenten die hij op het podium had, want iedere avond was het weer zo voorbij. De dagen bleven elkaar opvolgen en hij had het geluk dat hij dan weer in de avond met zijn beste vrienden op het podium mocht klimmen, terwijl hij overdag steden kon ontdekken. Avonden waarop ze samen uit konden gaan en het nachtleven van een nieuwe stad konden ontdekken.
Vanavond had Calum er echter voor gekozen om in het hotel te blijven. Vanmorgen hadden ze de vlucht van Holmdel naar Orlando gemaakt, terwijl de bussen daar op een ander moment naar toe zouden rijden. Calum had de vrije dag gekozen om uit te rusten, het kwam niet vaak voor dat ze drie achtereenvolgende dagen vrij waren. Het betekende dat ze nog de tijd hadden om de stad te verkennen.
Ondanks dat het wat fris was, had Calum een tijdje op het balkon gestaan. Er was iets aan de stad die door bleef gaan, wat hem rust gaf. Er waren genoeg mensen die hun eigen dingen te doen hadden. Heen en weer liepen. Auto’s die langs reden. Er waren sirenes te horen geweest, maar ook gelach van een groep mensen. Alles bij elkaar had er voor gezorgd dat Calum er een tijdje had willen staan. Toen hij echter een paar berichtjes van Linn binnen had zien komen, was hij naar binnen gelopen en had hij zich op het bed laten zakkken.
Calum wist dat Linn vanavond een date had gehad. Een aantal dagen geleden hadden ze nog met elkaar gebeld en ze had er vrolijk over gepraat. Ze had zelfs een heel idee gehad over hetgeen wat ze aan had willen trekken. Calum had het fijn gevonden om er naar te luisteren. Hij gaf om Linn en ze verdiende het om gelukkig te zijn. In tegenstelling tot hem geloofde Linn wel in de liefde, de woorden die hem hadden verteld waarom waren bijzonder. Hoe ze bijvoorbeeld over de liefde tussen haar vaders kon praten. Natuurlijk hoopte Calum dat ze dat ook zou vinden. Daarbij was hij ergens wel blij dat Linn bewees dat de woorden die Ashton maanden geleden had gebruikt, niet waar waren. Zeker omdat hij de woorden nog steeds wel eens gebruikte.
Calum liet zijn ogen nog eens over de woorden van Linn glijden. Woorden die hem vroeger waarom alle mannen vreselijke eikels waren en waarom ze altijd de pech had met de mannen die ze tegen kwam in haar leven. Zo werden er nog een aantal woorden gespendeerd aan hoe vreselijk mannen wel niet konden zijn, wat wel aan gaf dat de date echt een hel was.
Calum liet zijn vingers over de letters glijden en vertelde Linn dat hij haar zou bellen. Het was wel duidelijk dat ze iemand nodig had om mee te praten en hij was diegene naar wie ze toe was gekomen, terwijl ze er misschien beter met Crystal of één van haar andere vreindinnen over had kunenn praten. Nu ze voor hem had gekozen, wilde hij er echter wel voor zorgen dat ze zich beter voelde. Haar nummer werd dus snel opgezocht en al snel hoorde hij de tonen die aangaven dat de telefoon over ging.
De telefoon werd binnen twee keer over gaan opgepakt. Calum wist niet echt wat hij moest zeggen. Zelf had hij het nodige meegemaakt op dit gebied en hij had ook vaak genoeg zijn vrienden bij zich gehad die hem vertelden als iets niet helemaal lekker liep in hun relaties. Hoe vaak hij wel niet met Ashton had gezeten over liefde. Linn wist ondertussen ook hoe hij er over dacht. Hij was niet tegen daten, als ze dat wilde doen. Het hoefde ook niet meteen een serieuze relatie te betekenen en hij moest toegeven dat hij dat zelf ook wel deed. Niet zozeer op die manier, maar er waren ook wel avonden waarop hij niet alleen wilde zijn. Het was echter op een andere manier dan Linn op zoek was.
Naast wat snikken, bleef het stil aan de andere kant van de lijn. “Hey Linnie.” fluisterde Calum. Op het moment was er niet veel wat hij kon doen, het was niet zo dat hij een paar armen om haar heen kon slaan, haar kon troosten als het echt nodig was. Zijn woorden wat het enige wat hij kon gebruiken.
“Ik vind het echt naar dat je zo’n kut avond hebt gehad. Dat verdien je niet. Wil je er over praten?”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was geruststellend om Calum zijn woorden aan de andere kant van de lijn te kunnen horen. Ze had ook haar vriendinnen kunnen bellen. Misschien zou dat ook wel de meest logische keuze zijn, maar Calum was de eerste bij wie ze haar geklaag neer had gelegd en hij was degene met wie ze er over wilde praten. Ondanks dat ze even stil was gebleven aan haar kant van de lijn.
‘Het was gewoon kut,’ snikte Linn. Dat terwijl ze een paar dagen geleden nog zo enthousiast was geweest over de date zelf. Ze had de jongen ontmoet op één van de feestjes en daar hadden ze nummers uitgewisseld. Ze hadden een paar dagen gepraat en toen had hij haar meegevraagd om samen te gaan eten. Linn was blij dat ze weer had kunnen daten. Zeker omdat het haar zou kunnen helpen om Calum uit haar hoofd te zetten. Ze wist immers dat het nooit zou gaan gebeuren. Hij stond niet open voor een relatie, absoluut niet. Dus ze kon maar beter zo snel mogelijk verder gaan. En ze had gedacht dat deze jongen daar had voor kunnen zorgen.
Ze had Calum enthousiast foto’s gestuurd van de kleding die ze aan had willen doen en hem gevraagd welke het beste zou zijn voor een eerste date. Ook dat had ze bij haar vriendinnen neer gelegd, maar een mannelijk oogpunt had ze ook wel gewaardeerd. Vooral omdat ze niet te uitdagend over wilde komen of iets uit wilde lokken waar ze zelf niet op uit was.
Nu was alle voorpret en voorbereiding voor niks geweest, want de date was van kwaad tot erger gelopen en Linn had een verschrikkelijke avond gehad. In haar ogen was het al de derde man bij wie ze pech had. Haar ex, deze jongeman en ook Calum. Want natuurlijk had ze verliefd moeten worden op iemand die niks meer in de liefde zag en nooit een relatie zou nemen.
‘Het begon al toen hij me zou ophalen?’ Linn veegde de tranen van haar wangen en zakte onderuit op haar bed. Haar telefoon zette ze op speaker, zodat Calum haar zou kunnen blijven verstaan. Met haar andere hand pakte ze Mitten op, die ze op haar buik legde. ‘Vanochtend nog appte hij me dat hij me op zou halen en ik stond op de afgesproken tijd te wachten, maar toen liet hij weten dat het niet meer zou lukken en moest ik zelf mijn vervoer regelen!’ Zoiets kon natuurlijk gebeuren, maar hij had niet eens zijn excuses aangeboden of gevraagd of hij nog iets voor haar had kunnen regelen. Hij had simpelweg gezegd dat hij haar wel bij het restaurant zou zien.
‘En toen ik daar aan kwam, had hij al wat te drinken besteld, maar alleen voor zichzelf? En geen excuses, of wat dan ook. Dus ik ging zitten en kreeg de kaart, en hij bleef maar een beetje op zijn telefoon zitten?’ Het was niet een hele avond geweest, maar dat het al zo was begonnen, was voor Linn al een slecht teken geweest.
Tot nu toe had Calum nog niks gezegd, maar daardoor voelde Linn alleen maar de ruimte om verder door te gaan. ‘En hij deed gewoon zo achterlijk? Over alles. Zelfs over mijn werk! Hij was helemaal van “Oh, maar een beetje poseren op Instagram, dat kan toch iedereen? Zeker als je er zo uit ziet” en vervolgens probeerde hij me allemaal shit uit te leggen over hoe Instagram precies werkt en waarom merken voor mij zouden gaan. Hij was mijn werk aan het mansplainen!’
‘Mansplainen?’ hoorde ze Calum enkel vragen. Linn zuchtte. ‘Als een man iets aan vrouw uitlegt wat ze eigenlijk al lang weet.’ In haar ogen had haar date haar echt beledigd. Hij had gedaan alsof haar werk niks voor had gesteld. Alsof ze geen dagelijkse afspraken had, met nieuwe ideeën moest komen en een heel kanaal had om te onderhouden.
‘En aan het einde van de date had hij ook nog eens het lef om me te vragen of ik niet één van zijn producten kon promoten. Hij en zijn vrienden zijn ergens mee bezig en ze zouden het geweldig vinden als ik het op de markt kon brengen. Het fucking lef!’
‘No way!’ zei Calum aan de andere kant van de lijn. ‘Wat heb je toen gezegd?’
‘Ik heb mijn spullen gepakt en hem verteld dat al mijn zakelijke deals via mijn management gaan, maar dat zijn verzoek meteen in de prullenbak beland door zijn ongelooflijke kuthouding en zijn manieren,’ zei Linn, zich bedenkend hoe dramatisch ze waarschijnlijk wel niet had geklonken. ‘En toen heb ik een taxi aangehouden en ben ik naar huis gegaan. Hij heeft me berichtjes gestuurd, maar ik heb hem geblokkeerd.’ Ze had er geen zin meer in gehad. Totaal niet.
‘Shit, Linnie,’ zei Calum. Mitten was van haar buik afgekropen, waardoor Linn zich kon omdraaien. Ze legde haar telefoon naast zich neer en zuchtte. ‘Mannen zijn echt eikels,’ verkondigde ze nog een keer. ‘Domme eikels, die niet eens meer weten hoe ze fatsoenlijk een gesprek met iemand moeten voeren of met iemand om moeten gaan.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
In een half jaar kon er veel gebeuren. Aan het begin van het jaar had Calum, Linn dan wel gekend, maar op deze manier waren ze zeker niet met elkaar om gegeven. Ondertussen vertrouwden de twee elkaar volkomen. Er waren genoeg mensen bij wie Linn terecht zou kunnen met haar verhaal. Mensen die haar misschien beter zouden begrijpen als Calum dat deed. Ze had er echter voor gekozen om haar verhaal bij hem neer te leggen.
Calum vond het jammer om haar verhaal te horen. Nog een paar dagen geleden was ze zo blij geweest dat ze had kunnen vertellen dat ze op een date ging. Zo vrolijk als Linn was, had ze hem mee genomen in verschillende aspecten van de afspraak die ze deze avond had. Nu bleek het echter dat de man misschien wel met hele andere bij bedoelingen met Linn af had gesproken. Zeker als hij was begonnen over het promoten van spullen. Iets wat belachelijk was om te doen.
“Ik vind het echt fucking kut voor je, Linn.” Calum besloot het maar niet te hebben over het feit dat hij ook een man was. Misschien was hij ergens ook wel een eikel. Hij zou echter niet een vrouw op een date vragen, om daar alleen maar een slaatje uit te kunnen slaan. Dat soort dingen hoorde niemand bij elkaar te doen. Dan was eerlijkheid veel beter voor iedereen. Hij had meteen aan kunnen geven dat hij geïnteresseerd was geweest om met Linn te werken, als hij dat echt had gewild.
Calum kroop verder op het bed en liet zichzelf achterover vallen in de zachte kussens. Als Linn nu bij hem in de buurt was geweest hadden ze vast een hele tijd met elkaar gepraat en had Calum vervolgens aangegeven dat ze iets hadden moeten gaan doen om de idioot te vergeten. Nu kon hij alleen dat eerste voor haar doen. Het was niet zo dat hij haar mee kon nemen naar een andere plaats, terwijl hij aan de andere kant van Amerika zat.
“Het is ook fucking kut. Het lijkt gewoon alsof het me niet is gegund.” Linn was echt aangedaan door deze avond. Er hoefde maar één persoon te zijn die er voor kon zorgen dat je heel anders over dingen als liefde dacht. Op een goede, maar ook zeker op een slechte manier. Dat was hetgeen wat er met Calum zelf was gebeurd.
“Ik kan zeggen dat het niet waar is. Maar het ligt er een beetje aan hoe je je zelf er over voelt?” Fluisterde Calum. “Ik weet dat we niet dezelfde kijk op liefde hebben. Dat je er wel in geloofd, op een andere manier dan ik dat doe. En ik hoop echt dat je het geluk krijgt om dat met iemand te delen.” Dat was hetgeen wat Linn leek te willen en zo lang zij dat wilde, was Calum, als haar vriend, niet iemand die daar tussen in ging staan door te zeggen dat ze mannen maar helemaal af moest zweren, dat liefde niets werd en ze het beter op kon geven.
“Maar als het nodig is, dan wil ik er best voor zorgen dat die gast zich nooit meer in de je buurt laat zien?” Calum zei het wel, maar het was niet zo dat er echt veel aan zou doen. Niet op de manier waarop het klonk. Hij wilde best een gesprek hebben met de man tegenover wie Linn had gezeten. Hem vertellen dat het niet had gekund met wat voor intenties hij naar het restaurant was gekomen. Fysiek zou het dan echter niet worden en zo klonken zijn woorden wel een beetje. Calum wist echter ook wel dat Linn hem beter kende dan dat.
Gelukkig deed ze dat ook en begon ze dan ook zachtjes te lachen aan de andere kant van de lijn. “Dat is echt heel erg lief van je Cal, maar ik denk niet dat het nodig is. Het is een eikel, ik denk dat niet dat daar iets aan gaan veranderen.”
“Wat jij wil, Linnie. Het voorstel staat.” zei Calum lachend terug. Hij was blij dat hij haar een beetje aan het lachen gekregen.
“Je bent lief Cal.” Het was haast niet te horen door de telefoon, maar voor Calum was het genoeg om een glimlach op zijn gezicht te brengen.
“Jij ook Linnie. Daarom verdien je iets beter dan die zak. Zoveel beter. Iemand wie je laat praten over hetgeen waar je passionate over bent of juist meer vraagt.” Zoiets wat voor Calum niet meer dan normaal. In een relatie hoorde je naar elkaar te luisteren. Natuurlijk was één date niet meteen een relatie, maar daar begon het wel mee. Als het dan al niet goed ging, dan zou het ook niet goed komen.
“Maar alleen als je mij geen eikel noemt.” Bracht Calum haar woorden toch nog eventjes naar boven. Niet dat het hem iets deed, de woorden waren om een reden gezegd en Linn mocht nu best even een hekel hebben aan alles wat met mannen te maken was. Dan maakte het alleen nog maar meer bijzonder dat ze hem had gebeld.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Natuurlijk zou Calum niet echt op de man afstormen om hem eens te vertellen dat hij niet zo om kon gaan met iemand zoals Linn, maar dat hij het aanbood, vond Linn al fijn. Misschien was dat ook wel de reden waarom ze hem had gebeld. Om het gevoel te hebben dat hij achter haar stond en haar wilde beschermen. Dat gevoel, weten dat iemand zijn armen om je heen zou slaan en dat het allemaal wel goed zou komen, dat was voor Linn het gevoel dat haar liet weten dat het goed zat tussen hen. Dat hun vriendschap meer was dan alleen elkaar tegenkomen op feestjes en een avondje gek doen. Ze waren echt vrienden. En ondanks dat het niet was waar ze eigenlijk op had gehoopt, misschien zelfs nog steeds een beetje op hoopte, was het voor haar wel genoeg. Iedereen zou in zijn handjes moeten knijpen met een vriend als Calum. En dat deed Linn ook echt.
‘Oké, point taken. Bijna alle mannen zijn eikels,’ zei Linn glimlachend. Want ondanks dat Calum misschien één van de mannen was waarvoor ze was gevallen, had hij haar met niks anders behandeld dan met liefde en aandacht. Misschien niet de aandacht die ze het liefste van hem wilde, maar Calum was geen eikel te noemen. Absoluut niet. Ze wist dat hij het ook niet bewust deed. Hij wilde geen relatie omdat zij hem niet aanstond. Hij was fel tegen de liefde. Voor hem was het een begrip wat mensen verzonnen hadden. Linn was het daar niet mee eens, maar ze wist ook dat ze niks zou kunnen veranderen aan Calum zijn opvattingen. ‘En jij bent er geen,’ voegde ze er nog aan toe.
‘Dat klinkt al een stukje beter,’ hoorde ze Calum lachend aan de andere kant van de lijn zeggen, waardoor er ook bij haar een lichte glimlach op haar gezicht verscheen.
‘En daarbij, soms kunnen meiden ook behoorlijke eikels zijn,’ zei Linn bedenkelijk. Meisjes en vrouwen waren net zo erg. Misschien nog wel erger. Vrouwen waren vaak achterbaks. Zeiden het één, maar deden het ander. Dat had Linn vroeger al wel geleerd. Ze snapte ook niet waarom vrouwen elkaar altijd maar af moesten kraken. Waarom fans op social media haar vergeleken met een andere, vrouwelijke YouTuber, waardoor er soms onnodige ruzie kwam of dingen werden verzonnen. Linn was van mening dat je beter eerlijk tegen elkaar kon zijn, de verschillen kon benoemen en ook accepteren. Niet alleen tussen vrouwen onderling, maar tussen alle andere mensen. Jammer genoeg leek niet iedereen die mening te delen.
Calum maakte een instemmend geluidje op haar opmerking. ‘Eigenlijk zijn mensen gewoon eikels.’
Linn kon het niet helpen. Ze moest er om lachen. ‘Ja, eigenlijk wel.’
Het bleef even stil aan de lijn. Linn hoorde het verkeer in Orlando. Een gek idee, als ze er over nadacht. Calum was zo ver weg. Letterlijk aan de andere kant van het land, in Florida. Terwijl zij in Californië zat. En toch kon ze hetzelfde horen als hij.
‘Cal?’ vroeg ze, met een vraag in haar hoofd die ze hem eigenlijk maanden geleden al had willen stellen. Al vanaf het moment dat hij haar had verteld dat hij niet in de liefde geloven. Ze wilde weten waarom, maar ze wist ook dat het een pijnlijk onderwerp moest zijn. Want liefde gaf je niet zomaar op. Daarvoor moest eerst iets gebeuren. Ze wist zelf niet wat er was gebeurd. Ze kon zich alleen maar herinneren dat hij in de tijd dat ze samen naar Bali waren gegaan, wel een vriendin had gehad. Of iets. Er was in ieder geval een meisje geweest en het had er op geleken dat ze het erg gezellig hadden gehad samen.
‘Wat is er?’ vroeg Calum.
‘Wil je me vertellen wat er precies is gebeurd? Waarom je zo anders denkt over liefde?’ Het stond hem vrij om die vraag met nee te beantwoorden. Als hij het niet wilde, dan zou ze dat moeten accepteren en dan zou ze het hem ook niet meer vragen. Maar ze was wel nieuwsgierig. Vooral omdat iemand hem misschien wel pijn had gedaan. En dat idee alleen al maakte Linn boos. Calum was een mooi persoon. Ontzettend bedachtzaam en lief. Hij gaf om zijn vrienden en zijn familie en hij zou alles voor hen doen als ze dat van hem vroegen. Linn kon zich simpelweg niet voorstellen dat er iemand het lef had gehad om zijn hart te breken.
‘Het hoeft niet, als je het echt niet wil. Ik vraag het me soms gewoon af wat er voor heeft gezorgd dat jouw kijk op liefde zo anders is dan die van de meeste mensen.’ Anders was niet meteen verkeerd. Absoluut niet. Ieder mens had een andere kijk op dingen, zo ook Calum. Liefde was echter iets wat door zoveel mensen werd nagejaagd en Calum leek er gewoonweg geen interesse in te hebben. In ieder geval niet op die manier. Misschien zocht hij wel eens de genegenheid of intimiteit op bij iemand. Daar had Linn nooit wat van gemerkt, maar ze achtte het een mogelijkheid.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ooit was het gesprek hier opgekomen. Calum had geweten dat hij het onderwerp niet altijd af had kunnen houden. Zijn kijk op de liefde week af van hetgeen wat normaal werd gevonden. Linn had hem verteld wat zij er van had gevonden en daarop had hij verteld wat hij had gevonden, zonder het nader toe te lichten. Dat ze er vragen over had, was niet meer dan logisch.
Aangezien hij Linn ondertussen onder als één van zijn betere vrienden beschouwde en ze haar vraag voorzichtig had gesteld, vond Calum het niet erg om zijn verhaal te doen. Zijn gedachten werden echter terug getrokken naar de ellendige dagen die hij had door moeten maken. Nog steeds kreeg hij er een knoop van in zijn maag. Liefde had iets moois moeten zijn en dat was het voor even ook echt wel geweest. Daarna had hij op de hardste manier ooit geleerd dat het allemaal zo in kon storten en dat het al de moeite niet waard was.
Calum had niet echt door gehad dat hij even stil was gebleven, om alles te over denken, totdat Linn weer begon te praten. “Sorry Cal, je hoeft het echt niet vertellen. Ik vroeg het me gewoon af en...”
“Nee dat geeft niet.” Fluisterde hij terug. “Ik wil het je vertellen. Ik was gewoon even in gedachten verzonken.” Aan de andere kant van de telefoon had Linn natuurlijk niet kunnen zien dat hij enkel naar het plafond had gestaard. Hoe zijn gezicht net iets was veranderd door de gedachten aan hetgeen wat er was gebeurd.
“Ik had een vriendin. Ik denk dat je haar wel hebt gezien toen we in Bali op vakantie waren.” Waarschijnlijk was het voor Linn ook geen verrassing dat hij een relatie had gehad met Nia. Ze waren misschien niet zo klef geweest als heel wat stellen wel konden zijn, maar af en toe had hij wel zijn arm om haar heen geslagen of haar een kus gegeven. Ze hadden met elkaar gefluisterd om vervolgens beiden in lachen uit te barsten. Het waren allemaal kleine dingetjes geweest waar Calum toen van had kunnen genieten. Dat was ook de reden dat hij haar verjaardag destijds zo bijzonder mogelijk had willen maken.
“Het is niet zo dat we al jaren bij elkaar waren, maar al wel een paar maanden. Ik begon echt van haar te houden. Ze kon me aan het glimlachen maken door alleen maar in de buurt te zijn. Ik vond het geweldig om samen met haar ergens naar toe te gaan. Over muziek praten, of het samen maken. Gewoon van de kleine dingen genieten?” Dat was ook hetgeen waar hij Ashton vaak genoeg over had horen praten. Dat in een relatie de kleine dingen juist het meest bijzonder hadden kunnen voelen. Zo had het ook wel voor Calum gevoeld. Ondertussen kon hij er niet eens meer met een gelukkig gevoel over praten, zijn ondertoon kwam ijzig over, koud.
Linn humde aan de andere kant van de telefoon, voor Calum gaf dat aan dat hij nu het verhaal deed. Hij had haar net de tijd gegeven om te vertellen wat er was gebeurd, zonder dat hij er daar echt op in was gebroken. Nu was het zijn beurt om het hele verhaal te doen. Iets wat niet gemakkelijk was, nu het de verkeerde kant op zou gaan.
“Ze wist hoe ik in elkaar zat. Dat ik ook de momenten heb waarop ik diep in mijn eigen hoofd kan zitten en niet weet hoe ik er uit moet komen?” Calum sloot zijn ogen, ondanks dat hij er vrede mee had dat het een deel van zijn leven was, vond hij het soms nog moeilijk het hardop toe te geven. Linn wist van de momenten waarop hij zich afzonderde, waarop niemand even echt tot hem door kon dringen en het soms op het randje lag om te veel te worden. Ze hadden het onderwerp dan wel niet uitgediept, maar Calum had het haar wel aangegeven. Dat het voor kon komen en dat ze zich niet slecht moest voelen op de momenten dat hij een tijdje niets van zich liet horen.
“Ze zei dat ze het begreep. Maar nu weet ik wel beter dan.” Dat was misschien één ding. Iets wat Calum haar nooit echt helemaal kwalijk kon nemen. Niemand kon precies weten wat hij voelde. Hoe diep hij soms in zijn eigen hoofd zat en hoe moeilijk het voor hem was om daar vervolgens uit te komen. Er was één iemand die daar in de buurt kwam, maar zelfs Ashton leek op sommige momenten niet te weten wat hij moest doen of moest zeggen.
Calum haalde diep adem, omdat de knoop in zijn maag maar niet weg leek te willen gaan. Er was op het moment zoveel wat in zijn hoofd spookte, maar ook nu leek hij niet alle woorden eruit te kunnen krijgen. Er was echter nog genoeg wat hij Linn moest vertellen om het verhaal compleet te maken.
“Op een dag kwam ik er achter dat er een andere was?” Calum was vast echt niet de eerste man bij wie iemand vreemd ging en hij zou ook niet de laatste zijn. “Ik wist echt niet wat ik moest voelen. Ik wilde boos zijn, ik wilde zelfs huilen, maar een van de eerste dingen die ik echt heb gedaan was overgeven?” Het was zijn lichaam geweest die aan had gegeven dat hij het even niet meer had gekund. Terwijl hij wel had gemoeten. Hij had de reden willen weten, als ze er niet in had gezien wat hij wel deed, dan had ze hem dat kunnen zeggen. Dan hadden ze er een eind aan kunnen maken.
“Dat is vreselijk Cal.” Hem aan het lijntje houden was echter niet hetgeen wat het ergste was aan de hele situatie. “Dat is niet alles.” fluisterde hij dan ook zachtjes.
“Ik ben haar er mee geconfronteerd. Ik wilde weten waarom? Waarom ze het nodig vond om hetgeen bij iemand anders te zoeken of om mij niet te vertellen wat er precies aan de hand was.” Nu had Calum wel bijna de tranen in zijn ogen staan. Ondanks dat het al even geleden was, had hij nooit echt de tijd genomen om alles compleet te verwerken. Zoiets kon ook niet binnen een paar jaar. Het zou altijd bij iemand bleven.
“Ze gaf mij de schuld. Vertelde me dat ik op sommige momenten niet te bereiken was. Dat het moeilijk was om met mij om te gaan en dat ze daarom iemand anders heeft gezocht. Ze wilde het niet vertellen omdat het alles ingewikkeld zou maken, ook met de bands en alles, dus liet ze shit maar gewoon door gaan.” Calum had het een bullshit reden gevonden en dat vond hij nu nog steeds.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Wat een bitch.’ Linn kon de woorden niet voor zich houden. Ze wist dat Calum om dit meisje had gegeven. Dat hij zelfs van haar was gaan houden. Misschien was ze nog steeds een belangrijk persoon in zijn hoofd. Dan was het alles behalve netjes om haar uit te schelden, maar dat waren de eerste woorden die bij haar op waren gekomen toen Calum het einde van zijn verhaal had verteld. Ze was vreemd gegaan, en ze had hem de schuld gegeven. Terwijl zij degene was geweest die ontrouw was geweest. Dat was haar fout en niet die van Calum.
‘Ik hoop dat je weet dat het niet jouw schuld is, Cal. Als ze ook maar een beetje om je gaf, dan was het aan haar om ook die kant van jou te accepteren en te leren hoe ze daar het beste mee om kon gaan. Haar oplossing was totaal onvolwassen.’ Linn wist over wat soort momenten Calum het had. Ze had hem wel eens zien zitten, tijdens de tour. Dan had hij zich toch net iets afgezonderd van de rest, soms met oortjes in, soms op een andere plek. Er waren momenten waarop hij liever niet praatte en iedereen om hem heen leek dat te accepteren. Zelfs Linn. Dat wilde niet zeggen dat ze het niet lastig vond om hem op dat soort momenten te zien. Soms vroeg ze zich af waar hij aan dacht, wat er allemaal gebeurde. Ze wist dat hij het niet met haar ging delen als ze er zomaar naar vroeg. Sommige gedachten waren alleen van hem en dat mocht ook.
Nu Linn het verhaal had gehoord, begreep ze waarom Calum zijn kijk op de liefde was veranderd. Degene van wie hij had gehouden, had overduidelijk niet dezelfde gevoelens voor hem gehad. Als ze dat wel had gehad, dan was ze nooit vreemd gegaan. En misschien dacht hij daarom wel dat liefde niet bestond. Want hoe kon je van iemand houden en nog steeds diegene pijn doen? Dat was een onmogelijke taak.
‘Het spijt me echt voor je, Cal. Dat je net haar moest treffen. Zoiets verdiende je echt niet.’ Ze had hem rond die tijd minder goed gekend. Hij was niet meer geweest dan een vriend van Michael, wie ze op dat moment ook nog niet goed genoeg kende. Ze wist echter zeker dat Calum toen al dezelfde eigenschappen had gehad als nu. Zijn ex had vast niet geweten wat voor een goudmijn ze had gevonden bij Calum, anders had ze het vast niet zo makkelijk weggegooid en ingeruild voor een ander.
‘Het is nou eenmaal zo, I guess,’ zei Calum. Hij kon er niks aan veranderen. Linn ook niet. Het was al een hele tijd geleden gebeurd, maar het was duidelijk dat de invloed er van er nog steeds was.
‘Ik snap het nu wel, waarom je zo denkt. Ik denk nog steeds dat je ooit iemand tegen kan komen die je zal laten zien dat liefde wel bestaat, ook op die manier. En dat die persoon voor de volle honderd procent voor jou gaat, met al je geweldige eigenschappen en gebreken erbij,’ zei Linn. ‘Maar ik weet ook dat je daar op dit moment geen behoefte aan hebt, en dat is prima.’ Linn was nou eenmaal de optimistische romanticus van de twee en ze was er van overtuigd dat Calum ooit de liefde zou vinden. Calum leek daar minder in de te geloven, want op een zacht lachje na, had hij niks gezegd.
‘Kun je iets voor me doen?’ Linn kon zich voorstellen dat Calum nu niet in de beste bui zat, door wat ze net hadden besproken. Ze hoopte dat hij er niet te lang in zou blijven zitten en ze wist dat er maar één iemand was die hem er echt mee zou kunnen helpen. Calum humde, wat betekende dat Linn haar vraag aan hem mocht stellen. ‘Kun je Ashton opzoeken? Misschien iets met hem drinken, of even iets anders doen?’ stelde ze voor. Ashton was absoluut Calum zijn beste vriend. Hij wist nog veel meer van hem dan dat Linn dat deed. Iets wat Ashton haar ook nog wel eens duidelijk probeerde te maken. Irritant was het zeker, maar op dit soort momenten was ze blij dat Calum iemand zoals Ashton had, en dat hij maar een paar hotelkamers verderop was.
‘Ja, dat kan ik wel doen. Gaat het goedkomen vannacht, met jou bedoel ik dan?’ Linn glimlachte om de vraag van Calum en knikte. ‘Met mij wel. Met jou ook?’
‘Ik denk van wel.’
‘Als Ash er niet is, en je wil nog praten, dan mag je me weer bellen, oké?’ Het kon zomaar zo zijn dat Ashton de stad in was gegaan, of dat hij andere plannen had en dat Calum hem niet zou kunnen vinden. Als Calum dan toch nog de behoefte had om ergens over te praten, dan mocht hij haar meteen weer opbellen. Al zou ze de hele nacht opblijven om met hem te praten, dat maakte haar niks uit.
‘Dat zal ik doen. Doe het rustig aan, Linnie.’
‘Ga ik doen. Bedankt, voor het bellen. Dat had ik echt even nodig.’ Nadat de twee elkaar een fijne avond hadden gewenst, hing Linn haar telefoon op. Ze legde hem op haar nachtkastje en draaide zich weer om, zodat ze naar het plafond kon kijken. Het was maar goed dat ze Calum zijn ex al heel lang niet meer had gezien, anders had ze haar toch wel laten weten wat een rotwijf ze wel niet was, en hoeveel effect haar acties wel niet hadden gehad op Calum. Misschien wel de liefste man die ze ooit had leren kennen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Linn was een goede vriendin geworden, wat het voor Calum wat makkelijker maakte haar te vertrouwen met hetgeen wat er was gebeurd. Het ging hem echter niet in de koude kleren zitten. Zijn verhaal was niet een makkelijke om te vertellen. Nog steeds deed het hem pijn om er aan te terug te denken. Misschien was het dom om liefde geheel af te zweren, maar hij had er zeker een goede reden voor. Hij wilde niet nogmaals zijn hart in iemand zijn handen leggen om er vervolgens bedrogen uit te komen. Voor dat alles was hij al niet iemand die echt van de liefde had gehouden en nu deed hij dat al helemaal niet.
Voor nu was het echter prettig dat Linn het verhaal wist. Hoe naar hij zich er door ook voelde, daarom volgde hij haar woorden op en was hij opgestaan van het bed. Hij pakte het pasje, zijn mobiel en een pakje sigaretten nog bij elkaar, voordat hij de kamer verliet.
Ondanks dat ze nu in een hotel sliepen, was Ashton nooit ver weg. Vaak namen de twee vrienden een kamer naast elkaar, stonden ze soms een tijdje met elkaar op het balkon of spendeerden ze de hele avond met elkaar. Calum kon zich niet gelukkiger prijzen met een vriend zoals Ashton. Iemand van wie hij zeker wist dat hij er altijd voor hem zou zijn. Al zou hij midden in de nacht bellen en Ashton was aan de andere kant van de wereld, dan zou hij er nog alles aan proberen te doen om hem te helpen. Zelfs zijn kant op proberen komen.
Voor de volgende deur kwam Calum dan ook tot stilstand, waar hij aan klopte. Er was een kans dat Ashton er voor had gekozen om een rondje te lopen, de stad te verkennen of zelfs ergens iets te gaan denken. Hij wilde vragen of Ashton mee zou gaan om dat laatste te doen, al was het maar in de bar van het hotel.
“Cal.” Ashton had de deur geopend, waar Calu op het moment blij mee was. Hij had wel iemand nodig. Niet perse om te vertellen wat er daarnet was gebeurd. Het was niet zo dat hij nogmaals wilde praten over hetgeen wat er voor had gezorgd dat hij zich zo slecht voelde.
“Hey Ash. Ga je even mee naar beneden een drankje doen?”
Zoals verwacht knikte Ashton daarop meteen, hij leek door te hebben dat er iets was wat Calum dwars zat. Hij leek echter ook te begrijpen dat hij er nu nog niet over door moest vragen. Het waren dat soort dingen dat hij zo waardeerde aan Ashton. Hij leek precies te weten wat hij moest doen bij Calum in de buurt. Hoe hij op sommige situaties in moest spelen en wat hij juist niet moest doen.
“Ja natuurlijk. Ik pak even wat dingen.” Ook Ashton pakte de nodige dingen, voordat de twee met de lift naar beneden gingen.
De bar beneden was redelijk rustig, iets wat vaak genoeg zo was in hotels. Op de gebruikelijke zakenmannen en wat stelletjes die de stad kwamen bezoeken, hadden zich verspreid over de bar. Calum nam plaats op een bank die ergens in de hoek stond.
Ashton was diegene die in de richting van de bar was gelopen en niet heel veel later terug kwam met twee glazen waar whisky in zat. Dankbaar nam Calum het glas aan, draaide het even in zijn hand, voordat hij een klein slokje nam en het weer wegzette.
“Is er iets waar je over praten?”
Calum moest even nadenken over de vraag. Ashton zou het onderwerp niet gaan pushen als hij er echt niet over wilde praten, al zou hij uiteindelijk wel een uitleg verlangen. Niet dat hij dat altijd zou vragen. Wanneer het duidelijk was dat Calum er nu niet over wilde praten, dan liet hij het rusten, dat wist hij zeker.
Uiteindelijk knikte Calum voorzichtig. Er was niet heel erg veel aan de hand. Gewoon gedachten die weer veel te ver terug gingen en voordat ze hem op zouden vreten was het gewoon verstandig om toe te geven wat er precies aan de hand was.
“Ik heb net met Linn gebeld.” Er veranderde iets aan het gezicht van Ashton, iets wat altijd het geval leek te zijn als het over Linn ging. Ze hadden het er al enkele keren over gehad. Linn en Calum waren vrienden, dat zouden ze blijven en dat had Linn vandaag ook wel bewezen.
Voordat Ashton het woord over kon nemen begon Calum weer met praten. “Ze heeft een date gehad, die niet heel erg goed is verlopen. We belden even zodat ze kon ranten over die eikel. Ze wilde daarna echter weten hoe het kwam dat ik naar liefde kijk op de manier waarop ik dat doe? Dus ik heb het haar verteld.”
Ashton was er voor hem geweest in die tijd, hij had op eerste hand kunnen zien wat er met hem was gebeurd. Hoeveel pijn hij had gehad. Hij was Ashton dankbaar voor die tijd, maar ook voor hetgeen wat hij nu deed. Toch snapte hij ook dat het soms vervelend moest zijn. Hij was niet zoals Luke, die hem meteen vertelde als hij niet goed in zijn vel zat. Dat hij het nu deed, betekende niet dat hij het altijd deed.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Momenten als deze waren soms nodig. Ondanks dat de tour nog lang niet was afgelopen, kon het al snel zijn tol eisen. Soms was het te druk en werd er veel van hen als persoon gevraagd. Ashton probeerde op zijn eigen manier vaak de rust op te zoeken. Yoga in zijn hotelkamer of een proefles ergens in de buurt. Op andere momenten wilde hij in alle rust door de stad wandelen. Iedereen had zo zijn eigen manier. Op sommige momenten was het al genoeg om in stilte naast elkaar te zitten. Op andere momenten werd er gepraat.
Soms moest Ashton zijn best doen om het bij Calum er uit te krijgen. Calum was niet het type die binnen kwamen stormen en meteen al zijn problemen op de tafel gooide. Als het aan Calum lag, hield hij die zelfs liever nog een tijdje bij zich. Op sommige momenten wist Ashton wat hij wel en niet kon vragen. Soms ging hij te ver door en trok Calum zich nog meer terug dan dat hij al deed. Nu leek hij juist ergens over te willen praten, al zag Ashton de bui al hangen toen hij de naam Linn hoorde.
‘En wat heeft ze daar op gezegd? Zeg nou niet dat ze meteen heeft gezegd dat je nog van iemand kan gaan houden en dat zij misschien wel die persoon is. Of erger nog, dat ze heeft gezegd dat het toch niks gaat worden en dat ze de telefoon heeft opgehangen?’ vroeg Ashton meteen aan Calum. Hij had het al aan zien komen. Hij wist wat Linn wilde. Ze dacht misschien dat ze het goed wist te verbloemen. Dat niemand het door had, maar het was overduidelijk als ze naar Calum keek. Ze had gevoelens voor hem. Gevoelens die hij toch niet zou kunnen beantwoorden.
‘Ash…’
‘Wat? Ik heb je altijd al gezegd dat Linn nooit lang zou blijven hangen als ze eenmaal door zou hebben wat precies de situatie is. Ik heb nooit gezegd dat ik gelijk wilde krijgen, maar het zat er aan te komen.’ In Ashton zijn hoofd was dat de meest logische verklaring voor de situatie waarin Calum zich nu bevond. Hij had zich opengesteld naar Linn en zij had, zoals Ashton al had verwacht, hem laten vallen.
‘Ash, houd daar mee op,’ zei Calum. Er was veel voor nodig om Ashton stil te krijgen. Meestal was hij degene die iemand zijn mond wist te snoeren, zeker binnen de band. Calum zijn toon verraadde echter dat hij niet blij was met het gedrag van zijn beste vriend.
‘Linn is een goede vriendin. Ze reageerde juist ontzettend begripvol. Zij was degene die me vertelde dat ik naar jou moest gaan. Zo goed kent ze me ondertussen.’ Calum trok zijn eigen glas naar hem toe. Ashton deed hetzelfde, terwijl hij nadacht over de woorden van Calum. Hij zag Linn echt als een goede vriend. En Linn had Ashton verrast. Hij had namelijk echt niet verwacht dat ze begripvol zou reageren op Calum zijn verhaal. Waarom hij zo over haar dacht, wist hij eigenlijk ook niet. Het was misschien wel de vibe die ze uitstraalde.
‘Ze is echt een goede vriendin geworden, Ash. Ik vind het niet fijn dat je zo op haar neer kijkt en haar behandeld als een oppervlakkige bitch, want dat is ze niet.’
Ashton bleef stil. Hij wist dat Linn en Calum door de maanden heen goede vrienden waren geworden. Ze trokken met elkaar op, ondernamen dingen samen. Linn had hem zelfs geholpen met het uitkiezen van de kleding voor de tour. Diep van binnen wist Ashton wel dat Linn nu niet meer weg zou gaan. Anders speelde ze een behoorlijk lang spelletje met Calum. En hij zag Linn voor heel veel dingen aan, maar daarvoor nog net niet.
‘Sorry,’ zei Ashton uiteindelijk. ‘Jullie zijn goede vrienden geworden en dat is niet iets wat ik zou moeten afkeuren. En je bent hier naar toe gekomen om te praten over hetgeen wat je Linn hebt verteld. Niet over haar. Ik had niet op die manier moeten reageren. Dat was fout van me.’ Ashton legde zijn hand op zijn borst. Het was ook zijn fout. Hij had een aanname gemaakt om Linn en het beviel Calum niet. Als iemand dat over Calum zou doen, zou Ashton waarschijnlijk ook in de aanval schieten. Dat was wat je deed voor vrienden. ‘Ik kan het niet helpen, maar ik twijfel soms aan haar intenties. Maar als jij gelooft dat die goed zijn, dan zal ik dat niet meer tegenspreken.’
Calum gaf een knikje. Ashton wist op dit moment niet of dat betekende dat het goed was en dat Calum zijn excuses accepteerde, of dat het slechts een teken was van dat Calum aan het luisteren was naar zijn excuses, terwijl hij een slok nam van zijn whisky.
‘Wil je er nog steeds over praten?’ vroeg Ashton hem. Hij kon zich voorstellen dat hij het nu had verpest, door meteen over Linn te beginnen, terwijl Calum in zijn hoofd waarschijnlijk al terug was bij wat er tussen hem en zijn ex was gebeurd. Het was een verschrikkelijk verhaal en Ashton vond het vreselijk dat zijn beste vriend er doorheen had moeten gaan. Hij snapte niet hoe iemand zo met zijn gevoelens om had kunnen gaan. Waarschijnlijk was dat de reden waarom hij op Linn neerkeek. Hij wilde niet dat hetzelfde zou gebeuren, maar dit keer met haar in de rol van Calum zijn ex.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Welk probleem Ashton ook met Linn had, Calum wilde er niets meer over horen. Hij was goed bevriend geraakt met de vrouw. Zelf wist hij maar al te goed wat hij aan haar had. Ze was een persoon die ze in het midden van de nacht kon bellen. Iemand die naar hem zou luisteren, wat hij ook te vertellen was. Een echte vriendin. Het onderwerp gevoelens wilde hij dan niet nog een keer uit Ashton zijn mond horen komen. Zeker niet als hij Linn zo af probeerde te kraken, terwijl hij het gehele verhaal niet eens wist. Op het moment zorgde het voor enigszins wat frictie en daardoor wist Calum niet of hij zijn verhaal wilde doen. Al vroeg hij zich af of hij überhaupt naar Ashton was gekomen om er over te praten.
Calum liet door zijn schouders op te halen weten dat hij zelf nog niet wist of hij er over wilde praten. Er was weinig over te zeggen. Ashton wist tot in de kleinste details wat er was gebeurd. Als vrienden had het hen beide nog dichter bij elkaar gebracht. Niet veel later was Ashton zijn eigen relatie immers tot een einde gelopen. Op zijn eigen manier had Calum er toen voor zijn vriend te willen zijn. Ze hadden genoeg conversaties gehad die tot midden in de nacht door waren gegeven. Hoe liefde kon lopen en waarom sommige mensen er voor kozen om alles wat bij een relatie hoorde te negeren. Al hadden ze ook besproken hoe gevoelens ineens konden veranderen. Dat men op een dag wakker kon worden en naar een ander persoon kon kijken, om niet te zien wat er altijd al had gezeten. Dat was één van de andere redenen dat Calum het nu niet meer zag. LIefde was niet hetgeen wat mensen beweerden wat het was.
“Ik wilde niet alleen zijn.” Hoe veel behoefte Calum soms ook had aan tijd voor zichzelf, voelde het op andere momenten niet goed om bij Ashton uit de buurt te blijven. Momenten als deze kon hij juist delen met zijn beste vriend. Er was niemand die hem zo goed kon begrijpen als Ashton dat deed.
“Je bent nooit alleen Cal.” Fysiek was hij misschien wel eens alleen, maar hij snapte waar Ashton op doelde. Als het nodig was, dan was Ashton nooit ver weg. Al zou Calum in Australië zijn en Ashton in Los Angeles, dan zou hij er nog alles aan doen om er voor hem te zijn. Als het nodig was sprong hij zelfs in het eerst volgende vliegtuig.
“Weet ik Ash.”
Ashton bleef verder stil. Op het moment was dat het enige wat Calum nodig had. Rust. Stilte om na te denken wat hij net had besproken met Linn. Hij had er geen spijt van. Er was een tijd gekomen waarop het was besproken. Ze had hem zelfs de keuze gegeven om het te vertellen of niet. Het had geheel bij hem gelegen. Wellicht lag het dan ook wel bij hem dat hij zich zo voelde.
Er was geen gemakkelijke manier om hier mee om te gaan, dat wist Calum ook. Hij wist hoe moeilijk het soms was om bij hem in de buurt te zijn. Om te proberen te praten, terwijl dat niet hetgeen was wat hij wilde. Ashton was juist van het praten. Hij kon uren lang praten, ook over hetgeen wat hij voelde. Zelf was Calum niet zo. Er waren momenten waarop hij zijn gevoelens het liefst zo ver mogelijk wilde wegdrukken. Vanavond was zeker één van die momenten.
Calum nog een slok van zijn whisky. Toen hij opzij keek zag hij dat Ashton ook iets meer ontspannen was. Hij wist dat hij verkeerd had gezeten en daarmee was alles goed. Calum hield niet lang iets boven het hoofd van zijn beste vriend. Zo hoorden ze ook helemaal niet te zijn. Morgen zouden ze samen vast weer de stad gaan verkennen, wetende dat dit alles was gebeurd, maar dat ze het op een goede manier achter zich konden laten.
Ondanks dat de stilte niet ongemakkelijk was, wilde Calum hem op het moment onderbreken. Deels om Ashton het gevoel te geven dat het goed was, dat er niets was wat hij kwalijk nam.
“Hoe gaat het tussen jou en Naylene?” Ashton had vaak genoeg gefrustreerd tegenover hem gezeten. In het begin vooral omdat ze geen antwoord had gegeven op de berichtjes die Ashton had gestuurd. Vervolgens was het duidelijk geworden dat Naylene niet op een relatie zat te wachten. Calum had toen hetgeen gedaan wat Ashton normaal gesproken bij hem zou doen, hem waarschuwen voor gevoelens die konden spelen en niet werden beantwoord. Sindsdien had Calum al wel wat verhalen gehoord, er was weer het een ander tussen hen gebeurd, wat de hele situatie niet makkelijker maakte.
Er veranderde iets in de houding van Ashton, waardoor Calum zich ook iets oprichtte in zijn stoel en bijdraaide, zodat hij naar zijn vriend kon kijken. Hij gebaarde met zijn handen, dat Ashton er over kon vertellen, want er zat duidelijk genoeg om over te praten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton wist dat als Calum al van plan was geweest om met hem te praten, hij dat nu niet meer zou doen. Hij had de verkeerde woorden gebruikt, waardoor Calum zijn beslissing meteen om was gedraaid. Zoiets kon heel snel gaan in zijn hoofd, en Ashton wist dat. Hij was blij dat Calum alsnog bij hem was blijven zitten, wat aangaf dat hij het gezelschap wel nodig had gehad. En zoals hij had gezegd: als Calum het nodig had, dan zou hij er altijd voor hem zijn. Op welke manier dan ook. Dat was gewoon hoe hun vriendschap in elkaar zat. Zelfs als Ashton zich had misdragen of op een verkeerde manier had gereageerd.
De stilte was niet geheel prettig. Ashton hield niet van stilte. Hij had liever de drukte, mensen die praten en geluiden om zich heen. Maar hij wist ook dat Calum op dit moment behoefte had aan rust en die rust wilde hij hem wel geven. Calum zou vanzelf wel laten zien dat hij weer klaar was voor een gesprek, of voor iets anders. En zoals Ashton had verwacht, deed Calum dat ook door een vraag te stellen aan hem. Over Naylene.
‘Onder omstandigheden gaat het goed tussen mij en Nay?’ Ze hadden geen ruzie. Ze hadden veel gesprekken samen en gingen met elkaar om zoals vrienden dat zouden doen. Het probleem voor Ashton was echter dat ze geen vrienden waren. Want vrienden hadden geen seks met elkaar. En ondanks dat het niet wekelijks was gebeurd in de tijd dat hij in Los Angeles was geweest, was het wel gebeurd. En dat maakte hun vriendschap moeilijker dan dat het hoorde te zijn. Het maakte hun band lastiger, want Ashton wist niet goed wat hij van haar moest verwachten. Misschien wist zij het ook wel niet. ‘Ik weet niet in hoeverre ik kan spreken over Naylene en mij? Want we zijn niet echt een ding.’
Hij wilde het wel. Hij wilde het in ieder geval wel proberen. Tijdens hun laatste afspraak had Naylene hem verteld dat hij degene was die haar bleef verbazen, maar andersom was het net zo. Ze verbaasde hem met haar werk. De manier waarop ze zich daar presenteerde tegenover de manier waarop ze casual voor hem kon zitten. Ze had hem verbaasd met het vertrouwen wat ze aan hem had geschonken, de dingen die ze had verteld. En ondanks dat ze geen relatie wilde, zocht ze de genegenheid wel bij hem op.
‘Ik dacht dat je overtuigd was dat er wel iets was tussen jullie twee?’ vroeg Calum. Ashton knikte langzaam. Dat was ook wat hij tegen Calum had gezegd. En er was ook iets, maar het was voor hem niet duidelijk wat het precies was. En hij had het aan Naylene kunnen vragen. Hij had er de kans voor gekregen, maar hij had het niet gedurfd. Want wie weet hoe hij er dan bij had gezeten in het vliegtuig, op weg naar Azië.
‘Er is wel iets, maar ik weet niet precies wat het is? Ze heeft heel duidelijk aangegeven hoe ze in het leven staat. Een relatie zit er voor haar niet in, en dat wil ik respecteren. Maar tegelijkertijd zijn we ook meer dan vrienden?’ Het was niet alleen de seks die ze met elkaar hadden, of de middagen in bed in hun eigen bubbel. Het was meer dan dat. Het was de manier waarop ze naar hem keek. Hoe haar wangen rood werden als hij haar Red noemde, of haar beschreef als fuego. Zijn woorden deden iets met haar. Zijn aanwezigheid deed iets met haar.
Calum hoefde hem alleen maar afwachtend aan te kijken. Hij hoefde niet eens te vragen wat Ashton precies bedoelde, want Ashton ging al zelf verder met zijn verhaal. ‘Het zijn de kleine dingen? De manier waarop we met elkaar praten, wat we tegen elkaar zeggen. Zelfs hoe we naar elkaar bewegen. Er is meer dan vriendschap. En ik had het aan haar kunnen vragen, toen we samen lunchten, net voordat we naar Japan vertrokken. Maar ik wist dat ik er niks mee op zou schieten. Want haar antwoord is waarschijnlijk niet veranderd? Ze wil nog steeds geen relatie. Anders had ze dat wel gezegd.’
Nu had hij spijt dat hij het niet had gevraagd. Want dan had hij in ieder geval duidelijkheid gehad. Het was echter niet de duidelijkheid die hij wilde. En daarom had hij zichzelf in bescherming genomen.
Ashton nam een slok van zijn whisky en schoof het lege glas aan de kant.
‘En ik weet dat ik haar beter uit mijn hoofd kan zetten. Dat ik het puur platonisch moet houden, maar dat kan gewoon niet? Niet tussen ons. Zelfs als we niks anders doen dan praten, dan zijn er blikken en woorden. Flirterige opmerkingen die misschien niet eens zo zijn bedoeld, maar ze hangen wel in de lucht.’
Calum knikte bedachtzaam, waarschijnlijk om alle woorden op zich in te laten werken. ‘Komt ze naar één van de shows?’
Ashton haalde zijn schouders op. ‘Ik heb haar gevraagd om naar de show in LA te komen, als ze dat wil. Ik weet niet of Andy haar ook heeft uitgenodigd voor een aantal. Dat zou zomaar kunnen.’ Naylene haar beste vriend was immers nog altijd hun fotograaf. In het voorjaar was ze ook op zijn uitnodiging in gegaan, dus waarom nu niet?
‘Maar zelfs als ze hier zou zijn, dan zou ik niet weten hoe ik me naar haar moet opstellen. Platonisch is misschien wel de beste optie, maar ik weet niet of ik dat zou kunnen. En of ik het wel zou willen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De situatie van Ashton was voor Calum niet heel goed denkbaar. Hij kon zich niet voorstellen dat hij op het punt zou komen dat hij naar iemand keek en dacht dat hij het met diegene wilde proberen. Zijn verleden met liefde had daar wel voor gezorgd. Dat hij niet in kon denken wat er aan de hand was met Ashton, betekende echter niet dat hij niet mee kon leven. De manier waarop hij naar de vrouw keek, werd door haar niet beantwoord op de manier die hij wel zou willen. Wat dat betreft kon hij zich beter verplaatsen in Naylene.
“Ik denk dat je daar niet een keuze in hebt?” Gaf Calum zijn eerlijke mening op de woorden van Ashton. De manier waarop hij over Naylene praatte gaf al genoeg aan, maar zoals hij eerder al aan had gegeven, ze zag een relatie niet zitten. Daar was alles meteen mee gezegd.
“Hoe bedoel je?” Dit was de manier waarop ze het beste met elkaar konden praten, alles op de tafel gooien wat maar nodig was. Al had Calum het uit zichzelf ook wel uitgelegd.
“Ik kan me niet verplaatsen in Naylene en ik weet niet waarom ze geen relatie wil.” Aan Ashton zijn gezicht te zien, wist hij dat wel, maar het was niet aan Calum om verder te vragen. Dit ging niet om zijn leven, maar om een vrouw die hij niet heel goed kende. Haar verhalen waren van haar en daar had hij verder niets mee van doen. “Maar als ze dat aangeeft, dan heeft ze daar een goede reden voor?”
Met een zachte knik gaf Ashton aan dat er ween waarheid in de woorden zat.
“Ik wil je eigen woorden niet tegen je gebruiken, maar ik wil niet dat je in je hoofd hebt dat jij diegene gaat zijn die haar kijk op de liefde gaat veranderen.” Gaf Calum voorzichtig aan. Dat waren de woorden geweest die Ashton had gebruikt voor Linn. Voor haar waren ze niet waar geweest. Het was niet hetgeen wat ze had gezegd en Calum wist ook zeker dat ze niet op die manier dacht. Dat iemand zo kon denken was echter wel waar. Misschien dat Ashton het had gezegd, doordat hij zich zelf zo voelde tegenover Naylene. Iets wat best gevaarlijk kon gaan worden.
Zoals verwacht vond Ashton de woorden niet heel erg leuk om te horen. Zijn gezicht was vertrokken, hij ging anders zitten en hij was klaar om te zeggen waar het op stond. “Het is niet eerlijk...” voordat hij echter verder kon gaan was het wederom Calum die hem de mond snoerde, iets wat hij niet vaak voor elkaar kreeg. Nu lukte het echter met een simpel gebaar.
“Ik weet Ash. Ik weet dat je het niet op die manier bedoeld. Maar misschien, diep van binnen heb je wel die hoop? De hoop dat er toch meer zit dan een platonische relatie, terwijl ze duidelijk heeft aangegeven daar geen behoefte aan te hebben.” Hij had net zelfs aangegeven dat het waarschijnlijk geen optie was. Dat hij het niet kon of wilde doen.
“En hoe je er ook naar kijkt, wat je ook besluit te doen als jullie elkaar weer zien. Ik wil dat je nadenkt over hetgeen wat je net zelf hebt gezegd. Als dat voor jou en Naylene geldt, dan is er maar één iemand die er slechter uit komt. Diegene ben jij.” Hij was niet weggelopen, al wist hij haar verhaal, zoals hij verwacht dat Linn had gedaan. De andere optie was echter nog wel open en Calum wilde Ashton er voor behoeden hem ooit uit te spreken.
“Ik kan er niet tegen als je mijn eigen woorden tegen me gebruikt. Ik zal er over nadenken.”
Calum nam de laatste slok van zijn whisky en zette zijn glas naast het lege glas van Ashton.
“Ik ga nog even naar de binnenplaats.” Het was aan Ashton of hij mee wilde of niet. Normaal gesproken had Calum wel verwacht dat zijn vriend hem zou volgen. Nu bleef hij echter zitten toen hij op stond en naar buiten liep. Er was genoeg om over na te denken en hij verweet Ashton zeker niet dat hij juist dat deed. Het was juist volwassen van hem dat hij de woorden van Calum aannam en er iets mee probeerde te doen.
Calum zijn eigen hoofd liep dan nog wel over met verschillende gedachten. Vooral dat hij blij was dat hij niet op hetzelfde punt als Naylene zou komen te staan. Hij en Linn waren vrienden geworden en daar zou het ook bij blijven. Er hoefde geen zorgen te zijn dat er ineens gevoelens in het spel kwamen die onbeantwoord bleven. Dat was in ieder geval wat Calum dacht.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was de laatste show geweest van de Noord-Amerikaanse tour. Sinds augustus waren ze druk bezig geweest met het opvoeren van shows. Soms waren het weken gevuld geweest met show na show, op andere momenten hadden ze een aantal vrije dagen gepakt. De laatste show vond, haast traditiegetrouw, plaats in Los Angeles. Over elf dagen zouden ze verder touren in Europa en rond het einde van november zouden ze er volledig klaar mee zijn. Toch had het voor Ashton vanavond als een afscheid gevoeld. En tegelijkertijd was het ook een groot welkom geweest, want veel van hun vrienden waren komen kijken naar de show. Voor Luke en Michael waren hun vriendinnen gekomen. Linn was voor Calum komen kijken, samen met Crystal. En ook Naylene was op komen dagen, zoals Ashton dat van haar had gevraagd.
Sinds het gesprek tussen hem en Calum had Ashton goed nagedacht. Calum had een punt gehad. Hij had zich zo gericht op wat er tussen Linn en Calum gebeurde, dat hij niet door had gehad dat het eigenlijk zijn gevoelens waren waar hij zich druk om had gemaakt. Hij was niet bang dat Calum er onder zou leiden, maar hijzelf. Want hij wist wel wat Naylene wilde. Ze was daar ontzettend duidelijk in geweest. Er waren misschien een aantal momenten geweest, maar een relatie zou er niet van komen. En hoe meer hij er over na zou denken, hoe meer hoop hij zichzelf zou geven. En uiteindelijk zou hij degene zijn die er pijn door zou ervaren.
Ashton had dan ook geprobeerd om Naylene op afstand te houden. Dat was echter iets wat heel moeilijk voor hem was. Met name omdat ze zo gemakkelijk met elkaar konden praten. Hij wist niet wat de grens was tussen gesprekken die goede vrienden hadden, en wanneer het oversloeg op twee mensen die gevoelens voor elkaar hadden. Hij wilde Naylene niet kwijt als een gesprekspartner, of als een goede vriend.
Toch had hij Naylene begroet met een zweterige knuffel na de show en had ze hem overspoeld met complimenten. Iets waar hij altijd van genoot. Heel even waren zijn gedachten terug gegaan naar de avond in juli, waar Naylene hem duidelijk had gemaakt hoe goed hij was geweest, en hoe sexy ze het had gevonden om hem te zien drummen. Maar nachten als die waren voorbij. Naylene was nuchter. En hij ook, als hij de high van het podium niet meerekende.
Hij had zich wat opgefrist en bevond zich nu in de ruimte waar ze zich ook voorbereid hadden op de show. Dit keer was hij echter gevuld met veel meer mensen. Ashton had een flesje bier van de tafel gepakt en had de ruimte rond gekeken, terwijl hij het biertje open had gemaakt. Heel even waren zijn ogen gevallen op Luke en Sierra. Hij was blij om te zien dat Luke nu zo gelukkig leek met iemand. Dat was wat hij verdiende, na het jaar wat hij vorig jaar had gehad en de relatie die er aan voorafgegaan was. Op sommige momenten gingen Ashton zijn gedachten echter terug naar de momenten waarop hij tegenover Sierra had gezeten. Al was het maar voor een paar seconden. Want die gedachten vlogen snel weer weg op de momenten dat hij Luke zag lachen en zich tegen Sierra aan zag nestelen.
Niet veel later was Naylene naar hem toe gekomen en hadden ze gepraat, tot aan het moment dat Ashton had gevraagd of ze met hem mee naar huis wilde. Hij had het excuus gebruikt dat dit niet haar scene was, zoals Naylene zelf ook al vaak had gezegd. Tot zijn verbazing had Naylene meteen met hem ingestemd en zo waren ze bij hem thuis op de bank beland.
‘Hoe is het om weer thuis te zijn?’ vroeg Naylene aan hem. Ashton leunde met zijn arm op de bank en had zijn hoofd tegen zij hand aan gelegd. Hij had zijn blik gericht op Naylene, waardoor het bijna onmogelijk was om niet te glimlachen. ‘Ik ben blij dat ik iedereen weer kan zien. Al is het maar voor een week. Het is goed om even rustig aan te doen, je te beseffen dat deze plek ook nog bestaat.’ Dit bleef zijn huis, Los Angeles bleef de stad die hij op dit moment zijn woonplaats noemde. Iets wat ook zeker kwam door de mensen die er woonden.
‘Over iedereen gesproken,’ zei Naylene. De toon in haar stem was iets serieuzer. Ze schoof iets naar Ashton toe. ‘Ik zag je vanavond kijken naar Luke en Sierra. Daar is iets gebeurd, of niet?’
Ashton fronste. Hij begreep niet hoe Naylene dat op had kunnen vangen van slechts een blik. Er waren maar weinig mensen die wisten wat er was gebeurd. Luke en hij hadden het redelijk goed weten te verbergen, evenals Sierra. Zijn gezicht had het waarschijnlijk al aan Naylene verraden. ‘Hoe weet je dat?’
‘Ik zag het gewoon. Aan de manier waarop je keek,’ legde Naylene uit. Dit bewees wel weer hoe goed ze hem eigenlijk al kende. En hoe moeilijk het was voor hem om haar op een vriendschappelijke afstand te houden. Want op dit moment wilde hij graag tegen haar aan kruipen en haar alles vertellen. Al zou hij dat laatste ook kunnen doen zonder dat eerste. ‘Wil je het aan me vertellen?’
Ashton knikte langzaam. Misschien was het wel goed om het aan Naylene te vertellen. ‘Ik heb van jou ook een relatie-verhaal gekregen. Dat betekent dat je er nog een tegoed hebt van mij.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld