Delutix schreef:
Toen Allia wakker werd, stond er 06:03 op haar wekker. Ze kreunde een keer en draaide zich om. Ze wilde gewoon slapen. Het liefst tot volgende maand. Jammer genoeg voor haar, dacht iemand anders daar niet zo over en voor ze weer goed en wel in slaap was gevallen, werd er op de deur geklopt. Ze besefte zich nu pas dat ze waarschijnlijk ook daar wakker van geworden was.
Ze zuchtte diep en met veel moeite duwde ze haar deken weg en zwaaide ze haar benen over de rand van het bed om vervolgens op te staan en naar de deur te wankelen.
'Wie is daar?' vroeg ze toen ze ervoor stond. Ze haalde even een hand door haar haren. Ze zag er waarschijnlijk niet uit op het moment. Ze had een wit met zwarte stippen pyjamabroek aan en een zwart topje, geen make-up op en haar haren zaten waarschijnlijk alsof er een vogel een ei in wilde gaan leggen en zijn nest al gebouwd had.
'Lucas!' hoorde ze hem terug roepen. Wat een sukkel. Waarschijnlijk is nu ook de rest van het gebouw wakker.
'Ga weg,' zei ze en ze wilde terug naar haar bed lopen.
'Doe de deur nou maar gewoon open,' riep hij en toen begon hij ook nog een ritme op haar deur te tikken. Uit angst voor haar gang-genoten deed ze toch maar de deur open.
'Wat wil je?' vroeg ze en ze staarde naar de jongen voor haar.
'Ook goedemorgen, sunshine.' Hij legde de nadruk op het laatste woord en Allia zuchtte diep.
'Het is te vroeg om goed te zijn, wat wil je nou?' vroeg ze opnieuw, terwijl ze naar het bed liep en erop plofte met haar hoofd in het kussen.
'Het is nooit te vroeg om goed te zijn. En jij komt met mij mee,' zei hij vol zelfvertrouwen. Allia wilde hem alleen maar schoppen. Ze was niet echt een ochtendmens.
'Jawel, nu wel. En hell no, waarom zou ik,' klonk het gedempt uit Allia's mond, doordat het kussen nog steeds tegen haar hoofd drukte.
'Kleed je nou maar aan en kom mee.' Allia hoopte niet dat ze naar buiten gingen. Zeker niet zo vroeg. Het was vrijdag. Ze wist dat ze straks de lessen echt wel moest gaan volgen, maar rond deze tijd wisselden de bewakers en kon je soms even naar de tuin glippen.
Hoe dan ook, Allia weigerde om zich om te kleden. Het enige wat ze wel deed was even haar gezicht wassen. Toen ze hem hoorde zeggen dat ze moest opschieten, deed ze toch nog maar wat make-up op en haalde een borstel door haar haren. Ze deed er nog geen tien minuten over, maar het was genoeg om Lucas te irriteren.
'Dat duurde lang genoeg. Wil je je echt niet aankleden?' merkte hij droog op.
'Ga je vertellen waar we heen gaan?' kaatste Allia terug, waarna hij zuchtte.
'De keuken en dan de bibliotheek.' Allia schrok even terug bij het idee van naar de bibliotheek gaan, maar aan de andere kant wilde ze ook weer we tussen de boeken staan.
'Dat gaat zo ook wel,' antwoordde ze en Lucas haalde zijn schouders op en deed haar deur open.
'Na u.'
Toen Allia wakker werd, stond er 06:03 op haar wekker. Ze kreunde een keer en draaide zich om. Ze wilde gewoon slapen. Het liefst tot volgende maand. Jammer genoeg voor haar, dacht iemand anders daar niet zo over en voor ze weer goed en wel in slaap was gevallen, werd er op de deur geklopt. Ze besefte zich nu pas dat ze waarschijnlijk ook daar wakker van geworden was.
Ze zuchtte diep en met veel moeite duwde ze haar deken weg en zwaaide ze haar benen over de rand van het bed om vervolgens op te staan en naar de deur te wankelen.
'Wie is daar?' vroeg ze toen ze ervoor stond. Ze haalde even een hand door haar haren. Ze zag er waarschijnlijk niet uit op het moment. Ze had een wit met zwarte stippen pyjamabroek aan en een zwart topje, geen make-up op en haar haren zaten waarschijnlijk alsof er een vogel een ei in wilde gaan leggen en zijn nest al gebouwd had.
'Lucas!' hoorde ze hem terug roepen. Wat een sukkel. Waarschijnlijk is nu ook de rest van het gebouw wakker.
'Ga weg,' zei ze en ze wilde terug naar haar bed lopen.
'Doe de deur nou maar gewoon open,' riep hij en toen begon hij ook nog een ritme op haar deur te tikken. Uit angst voor haar gang-genoten deed ze toch maar de deur open.
'Wat wil je?' vroeg ze en ze staarde naar de jongen voor haar.
'Ook goedemorgen, sunshine.' Hij legde de nadruk op het laatste woord en Allia zuchtte diep.
'Het is te vroeg om goed te zijn, wat wil je nou?' vroeg ze opnieuw, terwijl ze naar het bed liep en erop plofte met haar hoofd in het kussen.
'Het is nooit te vroeg om goed te zijn. En jij komt met mij mee,' zei hij vol zelfvertrouwen. Allia wilde hem alleen maar schoppen. Ze was niet echt een ochtendmens.
'Jawel, nu wel. En hell no, waarom zou ik,' klonk het gedempt uit Allia's mond, doordat het kussen nog steeds tegen haar hoofd drukte.
'Kleed je nou maar aan en kom mee.' Allia hoopte niet dat ze naar buiten gingen. Zeker niet zo vroeg. Het was vrijdag. Ze wist dat ze straks de lessen echt wel moest gaan volgen, maar rond deze tijd wisselden de bewakers en kon je soms even naar de tuin glippen.
Hoe dan ook, Allia weigerde om zich om te kleden. Het enige wat ze wel deed was even haar gezicht wassen. Toen ze hem hoorde zeggen dat ze moest opschieten, deed ze toch nog maar wat make-up op en haalde een borstel door haar haren. Ze deed er nog geen tien minuten over, maar het was genoeg om Lucas te irriteren.
'Dat duurde lang genoeg. Wil je je echt niet aankleden?' merkte hij droog op.
'Ga je vertellen waar we heen gaan?' kaatste Allia terug, waarna hij zuchtte.
'De keuken en dan de bibliotheek.' Allia schrok even terug bij het idee van naar de bibliotheek gaan, maar aan de andere kant wilde ze ook weer we tussen de boeken staan.
'Dat gaat zo ook wel,' antwoordde ze en Lucas haalde zijn schouders op en deed haar deur open.
'Na u.'