Lespoir schreef:
Addison haalde een aantal keer diep adem zodat ze rustig zou blijven. De jongen maakte haar een beetje boos en geïrriteerd wat ervoor zorgde dat ze onrustig werd. Ze voelde zich steeds meer ontspannen worden, het hielp. Ze moest toegeven dat de jongen er goed uitzag, maar wilde niet zeggen dat ze meteen wat met hem wilde. Hij was haar type totaal niet, hij was veel te opdringerig. Ze had liever een jongen die zelf ook een beetje rustig aan deed en hij vroeg bijna meteen of ze een vriendje had. Het was erg onbeleefd van hem. Ze had hem eigenlijk het liefst een mep in zijn gezicht verkocht, maar toch hield ze zich in. Het diep ademhalen had nochtans geholpen. Gelukkig. Het leek haar een nachtmerrie als ze hem opeens in het midden van het diner waarin ze zich bevonden te vermoorden. Ze wilde het vampieren gedeelte van haar geheim houden. Jack en Crystal wisten er al van, maar voor de rest bijna niemand. De rest van de mensen in het huis geloofden niet dat ze een vampier was, zij dachten alleen dat ze gek was. Ze liever dat ze dachten dat ze gek was, dan dat ze wisten dat ze een vampier was.
"Dat was toch geen verkeerde vraag? Je hoeft je er niet voor te schamen dat je geen vriend hebt, ik heb namelijk ook geen vriendin. Dat komt goed uit, toch?"
Een geïrriteerde zucht verliet haar lippen. "Het verbaasd me niets dat je geen vriendin hebt," zei Addison waarna ze zijn vrienden hoorde lachen. Ze gaf hen een blik waardoor ze snel wegkeken. Addison mocht natuurlijk niet weten dat het waarschijnlijk een weddenschap was. "Hoezo? Wat bedoel je daarmee?" vroeg hij een beetje verbaasd. Hoe kon hij niet weten dat hij ontzettend irritant was? "Je weet heus wel wat ik daarmee bedoel," zei ze. "Ach, laat ook maar." Waarschijnlijk was hij te zelfzeker over zijn versier kunsten dat hij dacht dat hij grappig was. Addison vond het daarin tegen alles behalve grappig, ze vond het eerder vervelend. "Whatever," kon ze hem horen mompelen. Ze hoopte dat hij besefte dat ze geen zin had om een gesprek met hem te hebben en dat hij snel weg ging, al duurde het erg lang voor hij het door had.
"Nu heb je nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag."
Hij wilde per se weten of Addison een vriend had. Natuurlijk had ze die niet, maar als ze dat aan hem zou vertellen, liet hij haar nooit met rust. "Ik heb net geantwoord dat dat jouw zaken niet zijn, het heeft geen nut om dezelfde vraag tien keer te stellen." "Waarom wil je dat zelfs zo graag weten?" vroeg ze aan hem. Daar was ze eigenlijk erg benieuwd naar. "Gewoon, als je geen vriend hebt, kunnen we elkaar misschien beter leren kennen en zou het misschien zelfs wat kunnen worden," kreeg ze als antwoord van hem. Wauw, wat een goed antwoord van hem... Dus niet. Alsof Addison wilde dat het wat zou worden tussen hen. Ze vond hem nog irritanter dan ze Jack vond, dus dat betekende dat hij wel heel erg irritant was. Ze mocht blij zijn dat Jack niet was zoals de jongen die zich voorstelde als Ryan, dan werd haar leven in het huis nog erger. "Weet je, het is misschien beter dat je dat niet in je hoofd haalt. Dat gaat echt nooit gebeuren." Ze had geen idee hoe hij dat in zijn hoofd kon halen. Dat hij dacht dat het wat kon worden tussen hen, wilde ook zeggen dat hij waarschijnlijk geeneens uit was op liefde maar op iets heel anders. Nog iets waarop Addison afknapte; jongens die een meisje enkel wilde om een leuke avond in bed te beleven.
"Hoe kan jij dat weten? Je kent me helemaal niet en je bent niet helderziend."
Addison rolde kort met haar ogen. "Dat is het juist, ik ken je niet," zei ze. "Je kan me toch leren kennen? We kunnen een aantal keer afspreken en dan kunnen we nog zien of het wat kan worden of niet," zei hij met nog steeds dezelfde zelfzekere toon in zijn stem. Dat afspreken kon niet eens doordat ze eigenlijk ontvoerd was. Ze wilde dat ook niet, ze had er geen zin in om met de vervelende jongeman af te spreken. "Dat gaat niet gebeuren," zei ze simpel. Hij moest ophouden met die vragen van hem. Hij bleef de hele tijd over het zelfde doordrammen. "Waarom niet?" vroeg hij dan nep verbaasd aan haar. Hij deed alsof hij het nog niet in had gezien dat Addison zijn aanwezigheid vervelend vond.
"Jij geeft echt niet op, hé?"
Ze vroeg zich af waarom hij bleef doorgaan bij haar, zo speciaal was Addison niet. Dat vond zij toch. Er zaten nog meerdere meiden in het diner, al kwam hij hoogstwaarschijnlijk naar haar toe omdat ze alleen zat en dat minder erg was. "Waarom zou ik? Ik geef mooie meiden nooit op," zei hij. "Aan dat tafeltje een stukje verderop zitten ook mooie meiden. Die zullen je aanwezigheid vast wel waarderen," probeerde Addison zo beleefd mogelijk te zeggen. Ze probeerde bijna elke manier uit om hem uit haar buurt te krijgen. Ze werd gek van hem, op een negatieve manier. "Jij waardeert mijn aanwezigheid waarschijnlijk ook wel, je durft het alleen niet toe te geven," zei Ryan. "Dat hoop jij," zei ze dan een beetje geïrriteerd.
"Oké, genoeg hierover gepraat. Kan ik je wat te drinken aanbieden? Ik trakteer."
Haar een drankje aanbieden... Dat trucje kende Addison ook wel, ze kende bijna alle trucjes die jongens probeerde uit te voeren om een meisje te versieren. "Nee, dankje. Ik heb niets nodig," antwoordde ze. Het was verbazingwekkend dat hij ondanks ze hem al een aantal keer subtiel had afgewezen, hij gewoon bij haar bleef staan en verder deed. Ze had nochtans vaker laten merken en laten weten dat ze zijn aanwezigheid vervelend vond. "Hm... Oké dan," zei hij. Addison keek even weg van hem. Zijn vrienden hielden hen nog steeds in de gaten wat de gehele situatie niet vervelender maakte, alhoewel ze er geen medelijden mee had dat hij later waarschijnlijk uitgelachen werd door zijn vrienden.
Nadat de jongen nog een tijdje verder aan het zeuren was geweest, zag Addison vanuit haar ooghoeken dat Jack weer terug kwam naar haar. Godzijdank. Als Jack er bij was, zou de jongen meteen weg gaan. Bovendien had ze Ryan gewaarschuwd dat ze niet alleen was. Het zou in ieder geval een beetje vervelend zijn voor Ryan als opeens Jack eraan kwam, maar dat vond Addison niet erg. Het was vreemd voor haar om te zeggen, maar ze kon niet wachten tot Jack er weer was aangezien hij de enige manier was hoe ze Ryan weg kon krijgen.