Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Demish

Account verwijderd

schreef:
'Omdat je van jezelf verwachtte dat je het wel zou halen.' Haar ouders hadden altijd hoge verwachtingen van haar gehad, maar ze had ook altijd hoge verwachtingen van haarzelf gehad. Ze was ervan uitgegaan dat ze af zou studeren dit jaar, dat ze een diploma op zak zou hebben en aan de slag zou kunnen. Nu het erop leek dat ze het niet zou halen, stortte dat alles in. Het was geen rare reactie. Hij wist echter ook wel dat ze er overheen zou komen. Ze zou of zo hard gaan werken dat ze het alsnog zou halen, of ze zou later afstuderen.
Hij wilde heel veel tegen Shae zeggen, maar op een of andere manier kwam er niets uit. Hij had het gevoel dat het niet goed genoeg zou zijn, dat ze al zijn argumenten in haar hoofd toch wel zou weerleggen. Iets was niet zo moeilijk was als je je bedacht dat hij niet studeerde. Hoe kon hij nu weten hoe het was als hij nooit gestudeerd had, toch?
Shae liet zich weer tegen hem aan zakken en hij sloeg zijn armen weer lichtjes om haar heen. Zijn vingers gleden zacht over haar rug, op en neer, in de hoop dat haar dat wat geruststelling en afleiding bood. Hij kon nog zo veel vertrouwen in haar hebben, maar als zij dat niet had, zou het toch niet werken.
Ze leek even na te moeten denken over zijn voorstel. Het gaf niets, hij zou het ook wel begrijpen als ze er liever niet aan wilde werken. Ondanks dat ze zich dat waarschijnlijk niet kon permitteren. Misschien zouden ze iets minder stapavonden moeten plannen en zou hij haar minder van haar werk af moeten houden.
'Je mag altijd hier werken, Shae.' Ze mocht ook hier werken als hij er niet was. Hij hechtte geen waarde aan de auto, ondanks dat hij er technisch gezien in woonde. Als hij de kans kreeg ergens anders te wonen, zou hij er nog geen seconde over nadenken en zijn spullen pakken. Hij had de auto vaker vervloekt dan dat hij er blij mee was.
'We kunnen ook naar jouw huis gaan. Daar heb je wel internet en je spullen binnen handbereik,' stelde hij voor. Normaal gesproken stelde hij niet voor om bij haar thuis te zitten, maar hij zag ook wel in dat het handiger voor haar was. Hij zou maar moeten dealen met de blikken die haar ouders hem waarschijnlijk zouden toewerpen. Als het beter voor haar was om daar te zijn, was het het vast wel waard. Bovendien zou hij inmiddels toch wel gewend moeten zijn dat haar ouders hem liever kwijt dan rijk waren. Hij was bijna drieëntwintig, het zou hem sowieso niets meer uit moeten maken wat haar ouders vonden. Shae was volwassen en ze maakte haar eigen keuzes. Als het haar keuze was om met hem om te gaan, moesten ze dat maar accepteren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Kort knikte ze. Shae had wel verwacht dat ze het zou halen. Waarom? Omdat ze altijd alles had gehaald. De middelbare school was nooit echt een probleem voor haar geweest en zelfs nu ze studeerde, had ze nauwelijks herkansingen nodig gehad om haar verslagen en toetsen te halen. Ook de projecten waren vaak in één keer goed gegaan, waardoor het allemaal redelijk makkelijk was gegaan. Nu zou ze iets niet halen, maar dat iets was meteen een heel groot gedeelte van haar studie. Het was hetgeen waar ze al die jaren naar toe had gewerkt en nu zou ze het, waarschijnlijk, niet halen. Dat viel haar zwaar. Vooral omdat ze er zelf verantwoordelijk voor was.
‘Dankjewel,’ antwoordde ze zacht. Volgens Aaron zou ze hier altijd mogen komen werken. Het was fijn om te weten dat er een plek voor haar was, zelfs als ze dacht dat ze nergens anders naar toe zou kunnen gaan. Dat was eigenlijk wat Aaron altijd was geweest. Een plek waar ze terecht had gekund, wat er ook aan de hand was geweest. Ze had niet vaak huilend in zijn armen gelegen, maar er waren genoeg andere gebeurtenissen geweest waardoor ze naar Aaron had gewild. Soms had ze willen praten, soms ook helemaal niet. Soms had ze gewoon naast hem willen zitten, starend in het niets en genietend van de stilte en veiligheid die Aaron haar, zelfs toen al, had geboden.
‘Ehm,’ sprak Shae bedachtzaam. In eerste instantie wilde ze niet naar huis. Thuis was de plek waar nog meer verwachtingen op haar zaten te wachten. Haar ouders vroegen vaak naar hoe het ging met haar scriptie. Ze waren nieuwsgierig en natuurlijk hoopten ze ook dat ze aan het einde van dit schooljaar zouden kunnen zeggen dat hun dochter afgestudeerd was en zou beginnen met werken. Nu waren haar ouders nog aan het werk, maar toch voelde het als een soort teleurstelling om naar huis te gaan. Aaron had echter wel gelijk. Daar had ze internet en al haar spullen.
‘We kunnen wel naar mijn huis,’ besloot Shae. Het was gewoon handiger als ze daar naar toe zouden gaan, maar ze was wel blij dat ze niet alleen hoefde te gaan. Aaron had zelf aangeboden om mee te gaan. Haar ouders waren niet thuis, dus waarschijnlijk zouden ze ook geen commentaar krijgen. Al kwam het commentaar over het algemeen vaak achteraf. Haar ouders waren in dat opzicht veel te schijnheilig. Ze zouden nooit in Aaron zijn gezicht durven te zeggen dat ze hem daar niet wilden hebben, terwijl zij en Aaron zelf wel wisten dat dat wel het geval was.
‘Dankjewel, Aaron,’ zei ze nogmaals. Ze legde haar hand op zijn onderarm en wreef er kort overheen. Met een lichte glimlach pakte ze haar tas weer op en gooide ze het portier open. Ze stapte uit en ze slingerde haar tas over haar schouder, waarna ze wachtte op Aaron.
‘We kunnen wel met de bus?’ Na het stuk wat ze net had gelopen, voelde ze er weinig voor om ook nog naar haar huis te lopen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was niet de eerste keer dat Shae naar hem toe gekomen was als ze overstuur was en waarschijnlijk zou het ook niet de laatste keer zijn. Op een of andere manier was het altijd al zo geweest dat ze naar elkaar toe trokken als ze ergens mee zaten. Vroeger waren ze echter niet zo fysiek geweest, maar hij zou er niet over klagen dat ze in zijn armen gevallen was. Dat hij haar niet ging vertellen over zijn gevoelens, betekende niet dat hij bepaalde dingen niet prettig mocht vinden, toch?
Hij knikte toen Shae besloot dat ze wel naar haar huis konden. Ze hoefde zich in elk geval niet druk te maken over haar ouders, want zij zouden toch te druk zijn met zijn aanwezigheid om op Shae te letten. Ze hadden hem nooit gezegd dat ze liever niet hadden dat hij in hun huis kwam, maar de boodschap was wel binnen gekomen. Nu leek het nog erger dan het voorheen geweest was, maar misschien hadden de afgelopen jaren hem doen vergeten hoe het werkelijk geweest was. Misschien was het net als pijn, vergat je na verloop van tijd hoe het geweest was.
'Je hoeft me nergens voor te bedenken, Stanley.' Ze waren beste vrienden, hij hoorde haar op te vangen als het niet goed met haar ging. Het was een soort ongeschreven regel. Een regel die bij hen net iets anders tot uiting kwam door het verschil in geslacht, maar ook bij hen telde die ongeschreven regel.
'Natuurlijk,' knikte hij. De bus was niet zo duur en met dit weer was het niet prettig om buiten te lopen. Hij trok zijn capuchon over zijn hoofd en trok zijn jas aan, waarna hij Shae uit de auto volgde. Pas nu hij buiten stond, besefte hij hoeveel het eigenlijk hoeveel het scheelde met de auto. In de auto was het in elk geval droog en was hij beschermd tegen de gure wind. Hij bromde wat en liep toen met Shae richting de uitgang van de sloperij. Het bushokje bevond zich net voorbij de sloperij.
Eenmaal in het bushokje aangekomen, stak hij een sigaret op en duwde hij ook een sigaret in Shae's handen. Ze kon de nicotine wel gebruiken. Hij gaf haar ook zijn aansteker en nam vervolgens een flinke trek van zijn sigaret. Verrassend genoeg had hij pas één sigaret opgestoken vandaag. Hij was zo in gedachten verzonken geweest dat hij er niet eens aan gedacht had.
'Waarom ben je eigenlijk begonnen met roken?' Ze had nog niet gerookt toen ze weggegaan was en hoewel hij haar heus wel eens een sigaret aangeboden had, had ze dat altijd afgeslagen. Voor haar vertrek had ze er helemaal geen interesse in gehad, terwijl hij toen al zeker twee jaar flink rookte. Dat ze rookte, vond hij niet erg, maar hij was wel nieuwsgierig naar haar verhaal.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Met de bus zou het ongeveer tien minuten zijn naar haar huis. Wat ze daar precies zouden doen, wist Shae niet. Ze wist dat Aaron behoorlijk serieus was geweest over het werken aan school waar hij bij zou zijn, dus waarschijnlijk zou hij haar ook proberen aan school te krijgen. Shae gokte dat ze op haar kamer zouden zitten en dat hij bij haar op bed zou komen zitten, want daar zat ze het liefste als ze aan school wilde werken.
Shae was blij dat Aaron een sigaret in haar handen had gedrukt. Op dit moment kon ze alles gebruiken wat haar hersenen een beetje zou verdoven. Dat was het rottige aan de drugs die ze gebruikte. Op dit moment wist ze dat juist dat er voor had gezorgd dat ze een groot deel van haar scriptie had verpest, maar ze wist ook dat alle nare gevoelens en gedachten weer zouden verdwijnen als ze wat zou nemen. Dat was nu echter geen optie. De nicotine zou het op dit moment voor haar moeten doen, maar alle kleine beetjes waren welkom. Waarschijnlijk zou dit niet de eerste sigaret worden die ze vandaag zou roken.
Ze stak de sigaret af en nam er een trekje van. Ze trok haar wenkbrauwen op toen ze de vraag van Aaron hoord een vervolgens keek ze fronsend naar de sigaret tussen haar vingers. Hoe was ze eigenlijk begonnen met roken? Net zoals met iedere verslaving: het was er in geslopen. Het was begonnen met één sigaretje, maar al snel waren het er meer geworden en voor ze het had geweten, had er standaard een pakje in haar tas gezeten.
‘Ik weet het niet precies?’ Shae haalde haar schouders op. ‘Ik datete een tijdje met een jongen en we gingen zo nu en dan naar een feestje. Van het één komt het ander en voor je het weet, rook je je eerste sigaret.’ Shae gokte dat ze dronken was geweest, want heel erg veel wist ze niet meer van haar sigaret. Waarschijnlijk was het niet heel charmant geweest. De meeste rokers hadden hun eerste sigaret niet echt lekker gevonden, maar nu kon Shae zich niet voorstellen dat ze er niet van had kunnen genieten. Een sigaret hielp haar vaak om rustig te worden en ook nu, na een paar trekjes, kalmeerde de sigaret en de nicotine haar.
Shae keek nog eens goed naar de sigaret. Ze besefte zich dat het voor Aaron vreemd was geweest om haar te zien roken, omdat ze altijd zijn sigaretten af had geslagen. Op dat moment had ze er nooit behoefte aan gehad. Niet dat hij zou oordelen over het feit dat ze rookte. Hij deed het immers zelf ook, dus veel had hij er niet over te zeggen.
Ze keek naar Aaron, die er met zijn capuchon over zijn hoofd nog een stuk mysterieuzer uit zag dan dat ze van hem gewend was. Haar ogen gleden af naar zijn sigaret, die stevig tussen zijn lippen geklemd zat. Lippen waar ze van de week behoorlijk heftig over had gedroomd. Tenminste, ze gokte dat het een droom was geweest. Als het echt was gebeurd, had Aaron er vast wel iets over gezegd.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte nadat ze hem uitgelegd had hoe ze begonnen was, maar hij reageerde er verder niet echt op. Hij wist wel hoe het ging. De meesten begonnen op die manier met roken. Alleen hij was niet op die manier begonnen. Op veertienjarige leeftijd was hij er dan ook behoorlijk vroeg bij geweest. Ooit had hij iemand horen zeggen dat het hielp tegen stress en hij was bijna halsoverkop naar de winkel gerend. Sommigen zouden misschien zeggen dat zijn leven alles behalve stressvol was, maar niets was minder waar. Hij volgde inderdaad geen studie, had geen vaste baan en ook geen kinderen waarvoor hij moest zorgen, maar hij had al van jongs af aan moeten dealen met problemen waar zelfs volwassenen niet mee konden dealen. Terwijl anderen een dak boven hun hoofd hadden en familie die hen steunde, stond hij op straat en was hij alleen. Hij had zichzelf nooit zielig gevonden, dat vond hij nog steeds niet, maar hij had had wel een hoop stress ervaren en deed dat nog steeds. De nicotine hielp hem daarbij, hoewel ook dat lang niet altijd genoeg was.
Hij nam nog een trekje van zijn sigaret en staarde naar de plas met water op de weg. Misschien baalde hij er wel van dat Shae naar hem toe kon komen met haar problemen, maar hij dat andersom niet kon. Met de meeste dingen wel, maar niet met datgene waar hij nu het meest mee zat.
Toen de bus aankwam, vertrapte hij zijn sigaret onder zijn schoen en stapte hij de bus in. Hij toverde een verfrommeld briefje uit zijn jaszak en betaalde voor de reis. Hij plofte tegenover Shae op de stoel en leunde met zijn hoofd tegen het raam. Hij was behoorlijk vermoeid. De afgelopen week had hij doorgebracht in de auto. Zijn gewrichten deden pijn en de kou wekte hem meerdere malen per nacht. Hij sliep weinig. Het was echter zijn beslissing om in de auto te slapen, dus klaagde hij er niet over.
Zijn blik gleed even naar Shae. Als hij haar niet gekend had, zou hij niet kunnen zeggen dat ze gehuild had. Haar ogen waren nog wat rood en dik, maar de kou had haar gezicht wat verkleurd, waardoor haar ogen niet meer opvielen.
'Vind je het jammer dat je terug naar hier moest?' Ze had gezegd dat ze teruggekomen was omdat ze geen concentratie had gehad op de campus, maar hier leek het niet veel beter te gaan. Nou ja, tot vandaag had hij gedacht dat het beter ging, maar dat was duidelijk niet het geval. Hij vroeg zich af of ze spijt van had dat ze weer hier was komen wonen. Hij kon zich voorstellen dat het helemaal niet prettig was om weer hier bij haar ouders te moeten wonen terwijl ze net alle vrijheid geproefd had. Toch wist hij niet zo goed welk antwoord hij moest verwachten. Waarschijnlijk omdat hij het wel fijn vond dat ze terug was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De bus was al snel gekomen en ook Shae had haar sigaret moeten vertrappen onder haar schoenen. Ze had haar kaart voor de scanner gehouden en was doorgelopen naar een vierzits, zodat Aaron tegenover haar zou kunnen zitten in plaats van naast haar. Dat praatte vaak net wat gemakkelijker dan als je naast elkaar zat. Al had Shae het ook niet erg gevonden om nog even naast Aaron te zitten en tegen hem aan te leunen.
Nu Aaron echter tegenover haar zat en tegen het raam aanleunde, merkte ze dat hij moe was. Hij had wallen onder zijn ogen en zijn hele lichaam leek aan te geven dat het niet heel erg veel zin meer had om Aaron nog overeind te houden. Het leek haast alsof hij ieder moment in slaap zou kunnen vallen. Als hij bij haar thuis ook dat zou willen doen, zou ze het niet eens erg vinden. Als er één ding was wat Aaron absoluut verdiende, dan was dat een paar uur aan goede slaap in een bed.
Ook Shae legde haar hoofd tegen het koele raam. Het was zelfs een beetje beslagen door de warme lucht van de oude verwarming, die de bus eerder muffig deed ruiken dan dat hij hem echt verwarmde, maar het maakte haar nu vrij weinig uit. Over enkele minuten zouden ze bij haar thuis zijn en dan zouden ze zich op kunnen warmen in haar kamer.
Voor Aaron had het geleken alsof Shae geen concentratie had gehad om nog op de campus te werken. Shae wist zelf echter wel beter. Ze had geen geld meer gehad om haar huur te kunnen betalen, omdat een groot deel op was gegaan aan de drugs. Ook nu had ze moeite om genoeg geld over te houden voor bepaalde dingen. Ze had er zelfs over getwijfeld om wat geld uit de portemonnee van haar moeder te pakken, maar ze had zichzelf nog net in kunnen houden. Tenminste, voor nu. Ze hoopte dat ze er nooit meer aan zou denken, maar het was heel verleidelijk als je wist dat er ergens wat geld lag wat je maar al te goed kon gebruiken.
Shae realiseerde zich dat ze nog geen antwoord had gegeven, omdat haar gedachten even de andere kant op waren gegaan. Misschien leek het wel alsof ze na had gedacht over haar antwoord. Ze hoopte dat Aaron er verder niets achter zou zoeken. Nu moest ze echter wel snel met een antwoord komen, want anders zou Aaron het alsnog vreemd vinden dat ze er zo lang over nadacht.
‘Niet echt,’ antwoordde ze uiteindelijk. Er zaten ook goede dingen vast aan haar terugkeer naar de stad. Als ze niet terug was gegaan, had ze waarschijnlijk geen contact gehad met Aaron. Dan hadden ze hun vriendschap niet meer opnieuw op kunnen bouwen en zouden ze elkaar misschien wel nooit meer hebben gezien.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Shae had in stilte voor zich uit gestaard voor ze hem een antwoord gegeven had. Ze vond het niet echt jammer, wat betekende dat ze het hier nog niet zo vreselijk had. Het was een goed teken, hoewel het ook logisch geklonken had als ze hem verteld had dat ze het wel jammer vond. Waarschijnlijk zou hij nu ook niet meer bij een familie kunnen wonen. Hij was zo gewend aan het alleen zijn, dat het hem niet eens zou bevallen niet meer alleen te zijn. Als kind had hij natuurlijk wel graag een familie gehad, maar toen hij eenmaal een jaar of twintig geworden was, was hij behoorlijk gesteld geraakt op zijn privacy. Shae was dan ook de enige die wist van de sloperij en de enige die ooit bij hem in de auto zat. Zij was de uitzondering op zijn regel.
De rest van de busrit was in stilte verlopen. Hij was vermoeid en zij had verdriet. Ze hoefden niet altijd te praten om er voor elkaar te zijn. Al vele middagen hadden ze samen ergens gezeten en hadden ze voor zich uit gestaard, zonder dat daar ook maar één woord aan te pas gekomen was. Soms hielp het ook om in stilte naast elkaar te zitten.
Toen de bus gestopt was op de plek waar ze uit moesten, waren ze uitgestapt en naar haar huis gelopen. Het busstation was niet ver van haar huis, dus na een minuut of twee hadden ze al voor haar deur gestaan. Shae had de deur open gemaakt en hij was achter haar aan naar binnen gelopen. Het was stil in huis, wat betekende dat haar ouders nog aan het werk waren. Het leverde hem enige vorm van opluchting op. Zo nu en dan voelde hij zich schuldig over de gevoelens die hij richting haar ouders had tegenover Shae, maar aan de andere kant wist hij ook wel dat ook Shae het oneens was met haar ouders. Ze had hem, voor zo ver hij wist, ook altijd verdedigd als haar ouders kritiek op hem gehad hadden.
Hij hing zijn jas netjes op en zette zijn schoenen eronder, waarna hij naar Shae's kamer liep en op haar bed plofte. Hij had al wel een vermoeden over wat er zou gebeuren als Shae aan het werk zou gaan en hij niets deed. Hij wreef even in zijn ogen en keek vervolgens haar kamer rond. Haar kamer was wat rommelig, maar de rommel bestond voornamelijk uit boeken en papier. Het was duidelijk dat ze de afgelopen tijd wel bezig was geweest met haar scriptie, maar de verfrommelde blaadjes waren niet veelbelovend.
'Als ik iets voor je kan doen, dan roep je maar hè?' Hij had geen kennis van haar studie, maar de simpele taken kon hij wel vervullen. Dicteren wat er in haar boek stond of iets in die richting. Hij zou wel proberen zich nuttig te maken als ze dat fijn vond, alhoewel hij het gevoel had dat ze hem daar eigenlijk niet voor nodig had. Hij ging op zijn rug liggen en bestudeerde Shae. Hij kon niet geloven dat het hem niet eerder opgevallen was dat het helemaal niet goed ging met haar scriptie.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het had niet eens heel lang geduurd voordat Shae en Aaron voor haar voordeur hadden gestaan. Er was inderdaad nog niemand thuis geweest en waarschijnlijk zou het ook nog wel even duren voordat ze haar ouders weer zou zien, maar dat vond Shae op dit moment alleen maar beter. Ze zou het niet aan kunnen om te vertellen wat er aan de hand was, laat staan dat ze ook nog eens zou moeten verdedigen waarom Aaron hier was, want ook dat zouden ze waarschijnlijk niks vinden.
Voor Shae was het haast vanzelfsprekend dat Aaron op haar kamer kwam. Een aantal jaar geleden hadden ze er vaak genoeg met z’n tweetjes gezeten, al was het nooit van lange duur geweest. Aaron had zo nu en dan wel mogen blijven eten, maar daarna had hij toch vaak naar huis gemoeten. In die tijd had Shae het nog wel begrepen, aangezien het vaak schoolavonden waren geweest en daar hadden toch regels aan vast gezeten, maar nu maakte het Shae echt weinig uit wat haar ouders er van vonden als ze Aaron aan zouden treffen in haar kamer. De vorige keer was haar moeder er niet al te blij mee geweest, maar Aaron was nou eenmaal haar beste vriend en er zou nooit een moment komen waarop Shae zou besluiten dat ze Aaron niet meer wilde zien, alleen maar omdat dat hetgeen was wat haar ouders van haar verlangden.
Nu was het zo dat Shae haar kamer best rommelig was. Er lagen vooral veel papiertjes en boeken verspreid. Ze was te lui geweest om alles weer op te ruimen en gek genoeg gaf de rommel haar een comfortabel gevoel. Alsof haar hoofd niet de enige plek was in de wereld waar het rommelig kon zijn. Shae had er echter niet bij nagedacht dat ergens in haar ladekast, ver verstopt achter haar ondergoed, de drugs lagen zie ze nu misschien wel meer nodig had dan ooit. Ze wist dat Aaron nooit haar spullen zou doorzoeken en al helemaal niet een lade vol met ondergoed, maar toch voelde het niet heel goed om samen met hem in haar kamer te zitten, wetend dat er iets in lag wat hij echt verachtte.
Shae had zelf ook plaatsgenomen op het bed. Ze had haar laptop uit haar tas gevist en had hem vervolgens op haar schoot geplaatst. Ze drukte op de aan knop en keek afwachtend naar het zwarte scherm. Pas toen Aaron iets zei, gleden haar bruine ogen van het scherm weg.
‘Als ik honger heb, zal ik het je laten weten. Dan kan je pizza voor me halen,’ grapte ze. Aan het begin van de avond zouden ze wel een keer iets moeten eten, maar ze zou Aaron niet in zijn eentje heen en weer laten reizen om het te halen. Daarnaast had ze er nu een grapje van gemaakt, maar ze wist vrijwel zeker dat als het haar echt zou helpen met haar scriptie, Aaron het zonder twijfel zou doen.

Account verwijderd

schreef:
De middag was nog niet zo lang aangebroken. Als haar ouders nu niet thuis waren, zouden ze waarschijnlijk pas in de avond thuiskomen. Dat gaf hen in elk geval een paar uur waarin ze zich niet druk hoefden te maken over haar ouders. Haar moeder had nog wel eens de neiging gehad om hen te checken, ondanks dat er niets te checken viel. Meestal hadden ze gewoon ergens in haar kamer gezeten en geklaagd over leraren of opdrachten. Het was altijd onschuldig geweest. Alleen de laatste keer dat ze de kroeg bezocht hadden, was het niet zo onschuldig geweest.
Een glimlach speelde rond zijn lippen toen ze hem vertelde dat hij wel pizza voor haar mocht halen. Ze had het duidelijk bedoelt als grapje, maar ze wisten allebei dat hij in staat was pizza voor haar te halen als dat haar goed deed. Als ze zo in haar werk zat dat ze vergat te eten, zou hij er niet moeilijk over doen om eten voor haar te halen. Het had er waarschijnlijk alles mee te maken dat hij een zwak voor haar had, maar dat zei hij niet hardop.
Een beetje nieuwsgierig keek hij naar Shae's laptop. Voor de meesten was het de meest normale zaak op de wereld, maar voor hem was het dan niet. Hij had nog nooit een laptop gebruikt en was dan ook altijd nieuwsgierig naar de werking. Hij begreep er echter erg weinig van. Shae klikte wat dingen aan en verschillende vensters werden geopend. De lettertjes zouden hem ook gaan duizelen als het zijn werk was.
Nog heel even had hij gekeken, maar vervolgens had hij zijn blik verplaatst. Het was voor Shae vast ook niet fijn als hij bleef kijken naar wat ze deed. Hij zou er ook nerveus van worden. Dus keek hij door haar kamer, bekeek hij de enkele foto's die hier en daar stonden. Hij glimlachte even toen hij hun oude galafoto zag. Hoewel hij wist dat hij flink veranderd was, werd hem nu pas duidelijk wat de afgelopen drie tot vier jaar met hem gedaan hadden.
Uiteindelijk had hij zijn ogen maar gesloten. Niet met de bedoeling om in slaap te vallen, maar dat deed hij natuurlijk wel. Op het moment dat hij zijn ogen gesloten had, was hij al weggeweest. Normaal gesproken haalde hij zijn slaap uit de nachten waarop hij bij iemand sliep, maar sinds hij dat al een week niet meer gedaan had, had hij die slaap gemist. Het was niet de bedoeling geweest om te slapen bij Shae, maar hij had er ook weinig invloed op gehad. Ondanks dat hij de afgelopen tijd ontzettend zelfbewust was als Shae in de buurt was, voelde hij zich ook op zijn gemak bij haar. Hij was niet bang dat ze het raar zou vinden of hem ervoor zou veroordelen. Het was Shae, waarschijnlijk zou ze zelf in de logeerkamer gaan liggen als hij niet meer wakker werd voor de nacht.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het had zeker meer dan een half uur geduurd voordat Shae door had gehad dat Aaron in slaap was gevallen op haar bed. Ze had over de rand van haar scherm gekeken en toen had ze hem zien liggen. Ogen dicht, zijn benen iets opgetrokken zodat ze haar niet in de weg hadden gezeten en zijn gezicht verstopt in haar kussen. Een lichte glimlach was op haar gezicht verschenen, aangezien het hem best schattig had gemaakt. Aaron was altijd groot en sterk geweest in haar ogen. Fysiek, maar ook mentaal. Hij had er echter zo kwetsbaar uitgezien toen ze hem zo had zien liggen. Het was niet iets wat ze van hem gewend was, maar ze had het wel leuk gevonden.
Shae had het voor elkaar gekregen om nog twee uur aan haar scriptie te werken, maar na een tijdje waren er geen woorden meer uit gekomen. Hoe meer ze had verbeterd, hoe meer fouten ze had ontdekt waar haar begeleider, misschien wel uit medelijden, niets over had gezegd. Op een gegeven moment had ze door de bomen het bos niet meer gezien en had ze de laptop dichtgeklapt. Pas toen het scherm voor haar ogen vandaan was geweest, had ze zich gerealiseerd hoe moe ze was geweest.
Nu zat ze op bed, kijkend naar Aaron. Haar beste vriend was nog altijd diep in slaap en ergens voelde Shae de neiging om naast hem te kruipen, haar arm om zijn middel te slaan en haar gezicht in zijn sweater te begraven. De reden dat ze het nog niet had gedaan, was haar droom geweest. Ze had gedroomd dat ze elkaar hadden gezoend het was er alles behalve rustig aan toe gegaan. Toen Shae net wakker was geworden, had ze haast gedacht dat het echt was gebeurd. Aaron had er echter niks over gezegd, dus ze had gegokt dat het een droom was geweest. Dat had het echter nog veel vreemder gemaakt, want in Shae haar ogen waren ze enkel beste vrienden en die hoorden elkaar niet te zoenen.
Ondanks dat Aaron niks wist van haar droom, en hij zou het ook nooit te weten komen, voelde het vreemd om nu tegen hem aan te gaan liggen. Alsof hij het op de één of andere manier toch door zou hebben.
Toch won haar moeheid het van haar. Ze kroop naar Aaron toe en liet zich zo voorzichtig mogelijk naast hem neer zakken. Ze legde haar arm rond zijn middel en legde haar hoofd, voor zover het kon, op zijn borstkas. Met een zucht sloot ze haar ogen, wetend dat ze ieder moment in slaap zou kunnen vallen nu ze zo lag.
Aaron voelde warm aan. De stof van zijn sweatshirt was zacht en het geklop van zijn hart werkte haast rustgevend. Shae zou zo een hele tijd kunnen blijven liggen. Uiteindelijk was dat ook wat ze deed. Nadat ze een tijdje in stilte had gelegen, was ook zij in slaap gevallen. Dicht tegen Aaron aan.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Uren vlogen voorbij als je sliep. Hij was dan ook aardig gedesoriënteerd toen hij zijn ogen opende. Zijn blik gleed naar de klok, die aangaf dat het bijna half zes in de middag was. Ze waren rond een uur of een bij Shae aangekomen, wat betekende dat hij een goede vier uur geslapen had. Waarschijnlijk was dat meer dan hij afgelopen nacht geslapen had.
Pas nadat hij zich wat meer georiënteerd had op tijd, viel hem op dat hij het aardig warm had, ondanks dat hij bovenop de dekens lag. Al heel snel werd duidelijk waarom hij het warm had. Haar lichaam lag tegen het zijne, waarbij ze haar arm om zijn middel had liggen en haar hoofd op zijn borstkas lag. Dat verklaarde de druk die hij op zijn borstkas gevoeld had. Het lag comfortabel en warm, alsof ze altijd zo lagen. In werkelijkheid was daar niets van waar. Voor zo ver hij zich kon herinneren, waren ze nooit dicht bij elkaar in slaap gevallen. Althans, niet als ze nuchter waren. De vorige keer dat hij bij haar in slaap gevallen was, hadden ze wel zo dicht bij elkaar gelegen, maar toen waren ze allebei zo bezopen geweest dat het hen niet te verwijten viel. Nu waren ze dat echter niet. Heel even vroeg hij zich af of hij zelfs in zijn slaap zo naar haar toe trok, maar al snel besefte hij dat hij niet van positie veranderd was. Shae had gewerkt aan haar scriptie en hij was in slaap gevallen. Hij lag nog steeds op dezelfde plek als in het begin van de middag. Het kon niet anders dan dat Shae besloten had om bij hem te gaan liggen, maar waarom begreep hij niet. Hoewel hij natuurlijk graag wilde dat ze zijn gevoelens beantwoordde en daarom bij hem was komen liggen, wist hij ook wel dat het niet realistisch was. Een deel van hem hoopte er misschien op, maar het rationele deel won het van zijn hoopvolle deel.
Voorzichtig streek hij wat haren uit Shae's gezicht, waarna hij haar kort bestudeerde. Shae had altijd al een lief en onschuldig uiterlijk gehad, maar ze zag er alleen maar liever en onschuldiger uit als ze sliep. Bijna gleed er een zucht over zijn lippen, hij wist dat hij daar eigenlijk niet over na hoorde te denken.
Heel even had hij erover getwijfeld om haar wakker te maken, maar uiteindelijk had hij besloten het niet te doen. Stress was uitputtend. Hij had geen idee hoe lang ze nog met haar scriptie bezig was geweest, maar hij was van mening dat ze wel een pauze verdiende. Voorzichtig had hij zijn armen om haar heen geslagen en had hij zijn ogen weer gesloten. Dat het misschien wat raar was om zo te liggen, negeerde hij. Ze hadden deze middag ook nog zo gezeten en blijkbaar vond Shae het prettig om omhelsd te worden als ze het even niet meer zag zitten. Hij klaagde daar niet over, want hoewel hij helemaal geen knuffelaar was, vond hij het met Shae ook wel prettig.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De stress over haar scriptie had Shae een aantal uren doen laten slapen. Ze had haast niet bewogen en ze was stil tegen het lichaam van Aaron aan blijven liggen. Haar slaap had vol dromen en zorgen gezeten waar ze nu niets meer van af wist. Langzaam dreven de dromen van haar weg en belandde ze weer terug in de wakkere wereld. Toch werd ze pas echter wakker toen ze wat beweging onder haar voelde en merkte dat Aaron zijn armen om haar heen had geslagen. Haar ogen liet ze echter nog eventjes dicht, genietend van de veiligheid die Aaron haar bood.
Ze bedacht zich hoe fijn het was om wakker te worden in iemand zijn armen, om te weten dat er iemand bij haar lag die haar probeerde te beschermen tegen haar eigen gevoelens, zelfs als hij ze niet helemaal snapte. Het was nog fijner dat die iemand Aaron was. Iemand wie ze kon vertrouwen, iemand die ze al jaren kende. Zij en Aaron hadden altijd al een speciale band gehad, al hadden ze nooit zo samen in bed gelegen. Er waren echter wel meer zaken die waren veranderd in hun vriendschap. Misschien kwam het doordat ze beide ouder waren geworden.
Haar gedachten gleden terug naar haar droom. Het had behoorlijk echt aangevoeld. Alsof zij en Aaron echt in de bar hadden gestaan. Shae kon zweren dat ze Aaron zijn sterke handen nog rond haar benen kon voelen. De handen waarmee hij haar zo kunstig had opgetild en tegen de muur aan had gehouden. Als ze haar ogen echt goed sloot, kon ze zijn lippen nog langs haar hals voelen en dan leek het alsof haar adem even stokte in haar keel. De droom leek haast te realistisch om enkel een hersenspinsel te zijn. Dat moest het echter wel zijn, want anders had Aaron al lang iets over de zoen gezegd. Hoe zou hij zoiets nou kunnen negeren?
Wel vroeg Shae zich af waarom ze over hem had gedroomd. Aaron was haar beste vriend, maar dat was ook altijd alles wat hij was geweest. Voor zover ze had geweten, had ze nooit gevoelens gehad voor Aaron en het leek haar ook onlogisch dat ze die nu opeens begon te ontwikkelen. Ze zou niet eens weten wat ze met die gevoelens zou moeten, aangezien Aaron niet het type was om verliefd te worden. Dat hadden ze al besproken. Daarnaast zag ze zichzelf ook niet als zijn type, in ieder geval niet als ze keek naar de meisjes met wie hij in de afgelopen weken seks had gehad.
Shae besloot haar ogen te openen, een aantal seconden nadat ze zijn vingers langs haar gezicht had gevoeld. Met een lichte glimlach keek ze naar Aaron, wie ook nog een slaperig gezicht had. Ze moest toegeven dat ze het niet erg zou vinden om vaker op deze manier wakker te worden.
‘Hé,’ zei ze zacht, waarna ze met haar hand over haar gezicht wreef. ‘Enig idee hoe laat het is?’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Shae was altijd al de uitzondering geweest op een heleboel regels. Vanaf de eerste keer dat ze elkaar ontmoet hadden, was dat al duidelijk geweest. Nog nooit was hij wantrouwig naar haar geweest of had hij haar buiten willen sluiten. Anderen had hij nooit vertrouwd met wie hij was of met de problemen waarmee hij kampte, maar Shae wel. Ze had zijn vertrouwen ook nooit beschadigd, wat maakte dat hij haar tot op de dag van vandaag met alles zou vertrouwen. Ook nu zag hij dat Shae de uitzondering was op alles. Normaal gesproken knuffelde hij niet, met niemand niet. Normaal gesproken ontwikkelde hij ook geen gevoelens voor iemand. Het was alsof alles anders werkte als het op Shae aankwam. Hij was niet zozeer een ander persoon, maar bepaalde kanten van hem kwamen alleen naar boven als hij met haar was.
Hoewel hij zo opnieuw in slaap kon vallen, weerhield Shae hem daarvan. Hij opende zijn ogen toen hij Shae zacht tegen hem hoorde praten en hij wreef even door zijn ogen, in de hoop dat de slaap zou verdwijnen.
'Half zes,' mompelde hij, waarna hij gaapte. Shae was al heel snel na hem wakker geworden, wat maakte dat het niet veel later kon zijn dan het daarnet geweest was. Hij gaapte en keek even naar het plafond, maar al snel gleed zijn blik weer terug naar Shae. Heel er veel aanstalten om weer normaal te gaan zitten, hadden ze nog niet gemaakt.
'Heb je nog kunnen werken aan je scriptie?' Hij was al heel snel in slaap gevallen en als hij eerlijk was, had hij geen idee of ze er uiteindelijk wel of niet aan gewerkt had. Ze had ook direct haar laptop weg kunnen leggen en naast hem kunnen gaan liggen, maar dat was eigenlijk helemaal niks voor Shae. Het was sowieso niks voor Shae om iets niet te halen, ze had altijd alles gewoon gehaald.
Nogmaals wreef hij door zijn ogen, waarna hij enigszins gefrustreerd bromde. Hij hield er helemaal niet van om moe te zijn, maar na afgelopen week leek het gevoel maar niet te verdwijnen. Nu leek hij zich nog vermoeider te voelen dan hij vier uur geleden gedaan had. Misschien moest hij vanavond maar wel naar de kroeg gaan, alhoewel hij het gevoel had dat hij niet eens de energie had om met iemand te praten, laat staan het bed met iemand te delen. Hij wist dat Shae hem de logeerkamer wel aan zou bieden, maar hij wist ook dat haar ouders daar niet bepaald blij mee zouden zijn. Uiteindelijk zou het er wel op neer komen dat hij alsnog in de auto zou slapen, wat hem waarschijnlijk ook niet zo heel veel verder zou helpen.
'Sorry dat ik in slaap viel.' Hij had er wel degelijk voor haar willen zijn in het geval dat het niet goed ging met haar scriptie, maar dat was hem niet gelukt.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Hals zes,’ herhaalde Shae. Haar ouders moesten meestal tot een uur of vijf werken. Vaak waren ze dan wel tegen zessen thuis. Haar moeder zou er waarschijnlijk niet heel vrolijk van zijn geworden als ze haar dochter weer met Aaron had zien liggen, dus het was maar goed dat ze op tijd wakker was geworden. ‘Ben je al lang wakker?’ vroeg ze aan Aaron. Misschien had hij al een hele tijd wakker in bed gelegen en had hij niet durven te bewegen, omdat zij tegen hem aan had gelegen en hij eigenlijk geen kant op had gekund zonder hem wakker te maken.
‘Jawel, voor een deel,’ antwoordde Shae op zijn vraag. Ze had twee uur er aan weten te werken, maar daarna was het haar niet meer gelukt. Uiteindelijk was ze alleen maar gefrustreerd geraakt van haar eigen gedachten en woorden die ze op papier had willen krijgen. Het was maar goed dat ze haar laptop aan de kant had gegooid en dat ze naast Aaron was gaan liggen. Na die paar uurtjes slaap voelde ze zich al een stuk beter, al wist ze dat er nog heel wat werk op haar zat te wachten. Ze voelde zich in ieder geval al iets meer uitgerust.
Shae keek op naar Aaron, wie nog steeds moe leek te zijn. Soms kon een dutje helpen, maar Shae had ook wel eens ervaren dat het juist vervelender was om daarna weer wakker te worden. Als je niet goed in je ritme zat, dan betekende dat vaak dat je alsnog heel moe wakker werd. Eigenlijk zou Aaron nog even moeten slapen, maar hij had vast al uitgerekend dat haar ouders binnen nu en een half uur weer terug zouden komen en waarschijnlijk zou hij voor die tijd weg willen zijn.
‘Geeft niks? Het was best oké om je te zien slapen,’ zei Shae en ze haalde haar schouders op. Vreemd genoeg had het haar ook heel rustig gemaakt. Over dat ze zo nu en dan een aantal minuten naar hem had gestaard, hield ze haar mond. Dat was iets wat alleen zij zou weten, net zoals alles wat er in haar droom was gebeurd. Ook dat zou Aaron waarschijnlijk nooit te weten komen.
Langzaam kwam Shae overeind. Ze haalde een hand door haar korte haren en keek vervolgens over haar schouder naar haar beste vriend. ‘Wil je blijven eten? We kunnen ook ergens anders naar toe.’ Mocht hij haar ouders echt niet willen zien, dan zou ze het ook niet erg vinden om haar spullen te pakken en ergens anders te gaan eten. ‘Dan trakteer ik.’ Veel geld had ze niet meer over, maar ze had waarschijnlijk altijd nog meer dan Aaron.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
'Een paar minuten pas,' gaf hij toe. Waar hij precies wakker van geworden was, was voor hem nog onduidelijk. Wel wist hij dat het niet gekomen was doordat hij genoeg geslapen had. Hij wist echter ook wel dat hij nu niet meer zou kunnen slapen. Niet hier in elk geval. Haar ouders zouden snel genoeg thuis komen en hij had liever niet dat haar moeder hen voor een tweede keer samen in bed zou vinden. Alhoewel ze volledig aangekleed waren en hij er waarschijnlijk uitzag alsof hij al een jaar niet meer geslapen had, zou haar moeder het nog steeds niet accepteren. Waarschijnlijk zou ze het nog niet accepteren als hij op de grond lag en Shae op bed.
'Vind je het fijn als ik voorlopig even hier ben als je eraan moet werken of maakt het je niet zo veel uit?' vroeg hij, waarna hij Shae even aankeek. Het was ook mogelijk dat ze er niet zo veel aan had dat hij er was, ondanks dat ze niet helemaal naar de sloperij hoefde te lopen als ze weer in de stress schoot. Het makkelijkst was natuurlijk dat ze hem kon bellen als er iets aan de hand was, maar een telefoon kostte geld en hij kon het geld eigenlijk niet missen. Misschien dat hij er op een dag wel een aan zou schaffen.
Haar opmerking maakte dat hij met een geamuseerde blik op zijn gezicht zijn hoofd schudde. Hij had al veel gehoord, maar dat had hij nog niet eerder gehoord. Ieder ander had het over wanneer hij wakker was, niet wanneer hij sliep. Het was echt iets voor Shae om dat niet te doen. Hij vond het wel leuk.
Toen Shae overeind kwam, kwam hij zelf ook overeind. Hij blies een plukje haar uit zijn gezicht en zuchtte toen de pluk gewoon weer voor zijn gezicht viel. Was hij nu echt te moe om de plek gewoon uit zijn gezicht te vegen? Blijkbaar.
'Kunnen we naar het cafetaria om de hoek?' Hij had niet de energie om naar de stad te lopen. Ze konden wel iets uit de frituur eten en daarna zou hij waarschijnlijk terugkeren naar de sloperij. Haar ouders zou hij in elk geval niet onder ogen komen. Hij stond op en trok zijn shirt naar beneden, dat door de slaap een stuk omhoog gerold was. Hij rekte zich uit, gaapte en schudde toen zijn hoofd.
'Je hoeft niet voor me te betalen, Stanley.' Hoewel hij niet breed zat, hoefde Shae niets voor hem te kopen. Hij had de hele ochtend geholpen op de sloperij, daar had hij wel iets voor gekregen. Het was niet heel erg veel, maar het was genoeg om wat te eten van te kunnen kopen. Hij vond het niet prettig als anderen allerlei dingen voor hem kochten, dan voelde hij zich afhankelijk. Afhankelijk was het laatste wat hij wilde zijn. Hij wilde niet afhankelijk zijn, hij wist wat voor narigheid dat met zich meedroeg. Misschien dat hij het goede voorbeeld niet had gehad, maar het gevoel zou niet veranderen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld