Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ A couple drinks, to numb the pain *

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Wat was ik blij dat ik hem aan de telefoon had! Nu hoefde ik niet allemaal dingen te verzinnen over hoe ik zijn spullen het makkelijkst terug kon geven en hoefde ik dus veel minder moeite doen. 'Hey, yeah, it is. What's up?' Normaal gesproken gebruikte ik wat nettere woorden, maar na vandaag had ik daar geen zin in en ik kon me niet voorstellen dat hij nu een juridische vraag had. Dat leek me wel heel erg sterk, want een halfuur geleden had ik hem nog gezien en toen had ik daar niets over gehoord. Ik wilde eerst weten waarom hij mij belde en dan zou ik daarna wel zeggen dat ik per ongeluk die tas had meegenomen en vragen waar ik het naartoe moest brengen. Het was immers mijn schuld dat ik hem had meegenomen, want ik had niet goed gekeken en ik ging er even vanuit dat bijna alles wat daar lag van mij was. Niet dus. Deze tas niet. Ik haalde mijn laptop nog niet uit mijn tas, want nu wist ik niet meer zeker of ik die nog wel nodig zou hebben. Ik bleef dus maar even staan en stond vlak voor mijn spiegel, dus keek ik mezelf maar even aan in de spiegel. Ik moest zo écht even gaan douchen, want ik voelde me enorm vies nu. Bovendien wilde ik heel erg graag wat anders aan.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik zuchtte diep en opgelucht toen ik dat hoorde. "Thank God," mompelde ik zachtjes en ik zakte even rustig neer op de bank in onze woonkamer. Wat was ik blij dat het niet een fout nummer of iets was en ik met een compleet random persoon aan de telefoon zat. Dat zou zo ongemakkelijk zijn en ik wist echt niet of ik met die situatie kon dealen. "Well I was wondering if you maybe have that Victoria's Secret bag that I was carrying? I lost it and if you don't have it I honestly have no idea what to do." Ik hield mijn vingers gekruist, hopend dat zij de tas per ongeluk mee genomen had en ik deze ene gunst voor mijn beste vriend verkloot had. Het was nu inmiddels ook te laat om terug te gaan naar het winkelcentrum om de tas op te halen want dat was gesloten, en iemand had hem waarschijnlijk al lang mee genomen als hij daar nog lag. Dan zou ik echt op mijn kop krijgen van Adam. Een klein dingetje en ik wist het nog te verpesten. Ik stond er zelf gewoon versteld van dat ik zo dom had kunnen zijn. Natuurlijk was ik er ook niet helemaal bij met mijn hoofd, ik was nog helemaal in shock geweest door de lift maar toch voelde ik mij als een idioot. Ik had gewoon niet die tas mogen vergeten. Hoe stom kon ik nou zijn? Dit was echt niet oké en ik vergaf het mijzelf niet. Maar daar in tegen vond ik ook niet dat Adam er boos om moest worden, als hij het niet als eerste was vergeten had ik nooit dit cadeau hoeven te halen en was niks van dit alles ooit gebeurt.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'Yeah, I just found it in between all of my stuff! I'm so sorry I accidentally took it. I was trying to figure out a way how to give it back to you so I'm glad you called. I can drop it off at your house right now if that's okay with you?' Hij woonde letterlijk maar twee minuten rijden van mij vandaan, dus dat zou me totaal geen moeite kosten. Ik vond het wel een beetje raar om naar zijn huis toe te gaan, maar dan kon ik het in ieder geval aan hem geven en niet aan zijn huisgenoot. Dat zou ik namelijk pas ongemakkelijk vinden. Bovendien voelde ik me een beetje schuldig dat ik het had meegenomen, dus vond ik dat ik het wel móést brengen en daar hoefde hij verder geen moeite voor te doen. Het was immers mijn schuld. Terwijl ik op zijn antwoord wachtte liep ik vast naar mijn kledingkast toe en haalde daar vast een nieuwe outfit uit. Ik wilde me sowieso omkleden en dan ging ik wel douchen wanneer ik weer thuis was. Eerst andere kleding aan. Ik wilde eerst iets pakken wat ik normaal gesproken ook op mijn werk aan zou trekken, maar ik was vrij, dus waarom zou ik? Vandaar dat ik dus gewoon een leuk jurkje pakte en die vast op mijn bed gooide. Daarna keek ik naar welke schoenen ik daaronder kon aandoen en kwam uit bij mijn Louboutins. Ze waren dan wel hoog, maar zaten wel enorm comfortabel. Daar zou ik de halve marathon op kunnen rennen als dat zou moeten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Met een vragende blik stak Adam zijn hoofd om de hoek vanuit de keuken en ik glimlachte even naar hem als en teken dat het helemaal goed kwam. Een opgeluchte zucht was te horen uit zijn mond. Ik schudde kort mijn hoofd, verder luisterend naar Allison. "Oh no it's okay it was totally my fault, I should've remembered I had the bag in the first place. And yeah you could but I can also come and pick it up? You shouldn't have to go through any trouble for my mistake," zei ik haar toen. Ik vond het ook niet super erg om even langs te gaan. Ze hoefde echt geen moeite te doen om het helemaal hier heen te brengen, ik ging er van uit dat ze vast wel betere dingen te doen had. Terwijl ik wachtte op een terug antwoord liep Adam binnen met de post die zojuist gekomen was. Hij gooide een paar dingen voor mij neer en ik keek er tussen. Een van de brieven was mijn rooster voor de komende week. Ik kreeg hem altijd via mail, post en mijn account bij de politie server omdat ik nog wel iemand was die zou vergeten op alleen zijn mail en politie account te kijken. Mijn rooster die ik op papier kreeg hing ik dan altijd op in mijn kamer bij mijn kleding kast zodat ik haast wel verplicht was om hem te zien. Intussen opende ik de brief maar en ik zag dat ik maandag, dinsdag en woensdag de hele dag vrij had. Dat betekende ook dat ik die dagen niet gebeld zou worden. Gelijk begon ik te glimlachen. Ik zou die dagen dan wel de kans nemen om even terug naar Texas te gaan en mijn familie te bezoeken, het was al veel te lang geweest. En als ik dan toch vrij had kon ik er net zo goed heen gaan. Het was dat of thuis zitten en niks doen. Dan was de keuze al vrij makkelijk gemaakt voor mij.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'Oh, no, it's fine. It's only like two minutes anyway.' Oh shit. Ik wist niet of ik wilde dat hij wist dat ik zo ontzettend dichtbij woonde, want ook dat was wel een beetje gek. Eigenlijk alles rondom ons tweeën was raar en ik zou er nu niet eens meer van op staan als ik hem vanaf nu bijna iedere dag zou zien. Niet omdat we dan zouden afspreken, maar dat was dan in openbare ruimtes zoals de supermarkt of een andere winkel in de buurt. Ik zette mijn telefoon op speaker en legde die op mijn bed neer, zodat ik me vast kon omkleden. Als het goed is hoorde je hier niets van, want ik kleedde me vaak genoeg om terwijl ik aan het bellen was. Ik deed eigenlijk letterlijk alles terwijl ik aan het bellen was, want ik vond het soms zo'n tijdsverspilling. Bovendien interesseerde het me niet heel erg veel wat de persoon aan de andere kant van de lijn dacht. 'What's your address again? I wrote it down somewhere but I don't have my laptop right now.' Ik had dat allemaal al wel in mijn laptop en in het systeem gezet, maar het was sneller als hij het gewoon even kon zeggen. Het omkleden had ik binnen no time gedaan en binnen een minuut had ik ook mijn schoenen weer aangedaan. Ik was dus in principe klaar om te gaan. Ik pakte mijn telefoon weer op, pakte ook het tasje en zocht mijn autosleutels zodat ik nu meteen alweer in de auto kon springen. Als je het moest lopen was het iets verder, maar ik was zo ontzettend lui dat ik voor letterlijk alles de auto nam. Of ik ging met de taxi en als het echt niet anders kon ging ik met de metro, maar lopen zou ik niet zo snel doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
"Oh well okay it's uh 143 Marshall Street , Brooklyn NY 11224," zei ik toen en ik keek even naar Adam die naar mij knikte. Ik was niet heel goed in het onthouden van dit adres. Ik vond adressen dan ook altijd wel ingewikkeld, want je kon niet gewoon je straat en het huis nummer zeggen hier. Nee je moest alle informatie geven anders belandde de ander bij een huis in dezelfde straat maar aan de andere kant van de staat, of nog erger het land. Het was erg ingewikkeld. Maar intussen was het mij wel aardig goed gelukt om te onthouden waar ik woonde en wat het precieze adres was. Daar was ik ook best trots op dan. Na even zeiden we gedag en hing ik op. Mijn telefoon stak ik in mijn zak en ik keek weer even op mijn rooster. Ik zou zondag wel kunnen vertrekken sinds ik op zondagen altijd vrij was. Naast mij werkte er namelijk nog een forensisch specialist die enkel werkte op de dagen dat ik vrij was. Ik werkte ook dan op de dagen dat zij vrij was. Zo waren we niet beide vierentwintig zeven aan de gang tussen de plaats delicten en het laboratorium. We hadden wel beide ons eigen lab. Ik werkte op het station en zij had haar lab ergens anders, volgens mij aan huis maar daar was ik niet zeker over, ik had het immers nooit gevraagd. Ik wist in ieder geval dat ze een ander laboratorium gebruikte als ik. "Adam, I'm going on a little trip home tomorrow," meldde ik hem maar, zo zou hij zich geen zorgen hoeven te maken als ik ineens niet meer thuis kwam. Ik kreeg een zachte 'hmhm' te horen en legde mij er maar bij neer, veel had ik toch niet terug verwacht.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Terwijl hij het adres zei typte ik het alvast in mijn navigatie op mijn telefoon. Dan kon ik het ook niet vergeten. 'Alright, see you in a bit,' zei ik waarna ik ophing en alweer naar de lift liep. Yup, de lift kwam zelfs in mijn kamer, dus zo luxe had ik het voor elkaar. Al snel was de lift er en binnen een mum van tijd stond ik beneden met het tasje in mijn handen. Ik liep naar mijn auto, stapte in en startte die. Ik zette mijn telefoon toen in de houder die aan de voorruit hing en drukte op start zodat hij kon beginnen met navigeren. Ik reed toen de kleine parkeergarage onder het complex uit en richting zijn huis. Ik zou het gewoon afgeven en daarna meteen weer gaan. Het was ook niet helemaal gepast om dan nog even te kletsen of zo en bovendien wist ik niet wat ik nu dan weer tegen hem te melden had, behalve dan mijn excuses. Ik moest nog wel even oprecht sorry zeggen, want het was compleet mijn fout geweest dat ik dat cadeau had meegenomen. Het was eigenlijk gewoon iets stelen, maar dan per ongeluk. Al snel gaf mijn mobiel aan dat ik er was, dus parkeerde ik de auto en daar was gelukkig nog genoeg plek voor. Ik pakte het tasje die ik op de bijrijdersstoel had neergelegd en stapte vervolgens uit. Ik deed mijn auto voor de zekerheid wel op slot, want er liepen zoveel rare mensen hier rond dat ik niemand meer vertrouwde. Ik liep naar de voordeur toe en deed ondertussen mijn zonnebril af zodat ik er niet als een complete diva uit zou zien. Ik had namelijk al een heel andere outfit aan en als ik daar dan nog zo'n grote zonnebril bij op had zag ik er al helemaal uit als zo'n kakmeisje uit de Upper East Side, dus dat hoefde van mij ook niet helemaal. Ik checkte nog eens goed of ik voor het juiste huis stond en drukte vervolgens op de bel.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Uit mijn zak nam ik terug mijn telefoon en ik zocht het nummer van mijn broer op. Ik had in totaal drie broers waarvan twee jongere broertjes en een tweeling broer. Mijn jongere broertjes waren nu twintig en drie en twintig. Er zat dus niet heel veel verschil tussen mij en mijn jongste broertje, maar vijf jaar. Mijn tweelingbroer was echter de gene waar ik het meest hecht mee was. We waren dan ook een eeneiige tweeling, hielden van precies dezelfde dingen en alles. Enkel ik had gekozen om mijn droom waar te proberen te maken toen hij koos om in Texas te blijven. Het was in het begin erg lastig geweest sinds we eigenlijk nooit zonder elkaar waren, maar we konden er nu aardig goed mee leven. Daarnaast sms'te we elke dag een hoop, dus miste wij elkaar eigenlijk nooit. Ik besloot hem toen maar niet te bellen maar een sms te sturen sinds Allison hier elk moment kon zijn en ik wilde niet bellen als ze aan kwam, dat zou best onbeleefd zijn.
-Good afternoon pal! I'll be driving home for a few days tomorrow, can't wait to see ya'll again-
Ik typte het bericht in en stuurde het toen maar gelijk nadat ik het een paar keer op spel fouten had gecheckt. Vervolgens hoorde ik de deurbel gaan. "I'll go," zei ik maar snel naar Adam voor hij naar de deur zou rennen en ik stond op. Mijn telefoon stak ik in mijn zak en ik begon snel naar de deur te lopen waarna ik deze gelijk opende. "Hey."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Voordat de deur open kon gaan trok ik snel nog mijn jurkje een stuk naar beneden, zodat het wat langer was aan de onderkant. Ik had niet de behoefte om hier halfnaakt te gaan staan. Niet dat ik dat deed, maar ik wilde het zekere voor het onzekere nemen. Ik hoefde niet zo lang te wachten totdat de deur open ging en daar was ik blij om, omdat ik hier met dat tasje in mijn handen stond en het voelde een beetje alsof ik iets stiekems aan het doen was. Dat was helemaal niet zo, maar zo voelde het een beetje. Ik glimlachte zwakjes toen ik Castiel in de deuropening zag en gelukkig niemand anders, want dan zou ik mezelf echt beginnen te haten. 'Hey. I'm so so so stupid, I should've checked everything but I totally forgot so I'm really really sorry that I accidentally took your bag.' Ik begon maar meteen met mezelf verontschuldigen, want dat moest wel gewoon. Ik gaf hem vervolgens het tasje waar natuurlijk alles nog in zat. Ik had er niet eens aangezeten, want vanaf de bovenkant kon ik al zien dat dat niet van mij was en dat ik dat ook niet zo snel zou kopen. Ik kon niet veel zien, maar het was niet mijn smaak. Dat kon ik van een kilometer afstand nog zien. 'Here you go. I hope I didn't get you in trouble with your friend.' Als dat zo was dan mocht hij me best de schuld geven, want ik was ook degene die fout zat. Daar kon ik niets aan veranderen, maar het was nu opgelost en ik hoopte dat het zo goed was. Voor de rest was namelijk wel alles van mij, want ik had alles inmiddels uitgepakt en ik kwam niets tegen dat ik niet zelf had gekocht.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik keek op toen ze gelijk haar excuses aan bood en grinnikte even zachtjes. "Hey it's okay, it was my bad you really don't have to say sorry. I even feel bad that you had to drive all the way down here. But thabnk you though." Ik nam het tasje van haar aan en zette deze gelijk even naast mij op de grond neer, ik had namelijk geen zin om daar nu mee naar Adam te gaan, hij zou het wel bij de deur zien liggen wanneer hij weg ging. "Neuh it's alright. Luckily he understood," zei ik ook al was het niet echt zo, ik had het nog niet eens uit gelegd. Adam wist volgens mij niet eens wat er precies aan de hand was. Maar het leek hem ook vrij weinig te boeien dus ik ging er maar van uit dat het oké was. Anders zou ik later nog wel op mijn kop van hem krijgen. Toen besefte ik me dat het heel onbeleefd was om haar zo buiten te laten staan. Ze wilde waarschijnlijk gelijk weg maar om niet eens iets aan te bieden was toch wel erg onbeleefd vond ik. "Do you want to come in for a bit or do you want to go again?" vroeg ik met een vriendelijke glimlach. Het zou mij vrij weinig uit maken of ze binnen wilde komen of niet, maar ik voelde me gewoon alsof het nodig was het te vragen. Mijn moeder had dat ook altijd bij mensen gedaan die langs kwamen ook al kwamen ze enkel iets brengen of ophalen. En ik had die gewoonte waarschijnlijk automatisch overgenomen. Net zoals het schoenen uit doen bij de voordeur en het altijd aan tafel eten. Ik dacht altijd dat dat soort dingen heel normaal waren maar kwam er al snel genoeg achter dat er mensen waren die niet hun schoenen bij de voordeur uit deden en die niet altijd met elkaar aan tafel aten. Dat was zo iets geks voor mij.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Voor mij was het een kleine moeite geweest om hier te komen. Die paar minuten hier naartoe rijden waren niets en ik had voor de rest van de dag toch geen plannen meer, dus het maakte mij vrij weinig uit. 'You're welcome,' zei ik met een zwak glimlachje. Ik besloot om er niet opnieuw tegen in te gaan en te zeggen dat het mijn fout was, want die discussie hadden we over iets anders ook al een keer gehad. Daar had ik nu geen zin in. Ik had mijn excuses aangeboden en het probleem opgelost en dan vond ik dat ik mijn deel had gedaan. 'Oh, great,' knikte ik toen hij vertelde dat zijn huisgenoot het niet erg vond. Gelukkig maar. Ik wilde net zeggen dat ik weer naar huis zou gaan toen hij vroeg of ik binnen wilde komen. Wat moest ik daar doen dan? Ik was dus ook een beetje verbaasd toen ik hem dat hoorde zeggen. Aan de andere kant was ik wel steeds nieuwsgieriger geworden en mijn nieuwsgierigheid kon bijna tegen niets op. Dat won het van vrijwel alles en dat maakte misschien ook wel dat ik uiteindelijk advocaat was geworden. Het waren namelijk bijna allemaal een soort puzzels en ik wilde achter het antwoord komen, want voordat je naar de rechtbank ging moest je een heleboel dingen uitzoeken. Dat vond ik zelf altijd het leukste gedeelte. 'Um, sure,' antwoordde ik toen uiteindelijk, want ik was toch te nieuwsgierig geworden. Nieuwsgierig naar die huisgenoot, maar ook hoe het er bijvoorbeeld binnen uit zag. Ik was benieuwd of dit zo'n typisch mannenhuis was waar ik altijd een grote hekel aan had en waarvan ik dan meteen de neiging had om nieuwe spullen voor mensen te kopen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Een kleine, tevreden glimlach speelde op mijn gezicht toen ze er niet op in ging en gewoon graag gedaan zei. Ik ging er van uit dat zij net zo min als ik zin had die discussie weer te houden. Ik glimlachte ook even toen ze binnen wilde komen. Plots was ik best blij dat ik vanochtend voor ik vertrok nog had opgeruimd. Ik zette een stap opzei en hield de deur verder open. "Well then come in please," glimlachte ik even. Eenmaal ze binnen was sloot ik de deur achter haar en ik liep door de gang voorop naar de woonkamer. Het huis was behoorlijk netjes en klassiek ingericht. Er stond een grote hoekbank tegen de muur en de hoek om tegen de muur onder het raam. Tegenover de bank hing een grote smart-tv aan de muur en achter de bank hing een collage van neppe trouw foto's van Adam en mij toen we eens erg dronken waren geworden. Verder stond er bij de bank nog een moderne, glazen salon tafel. De woonkamer was verbonden aan de open keuken waar een groot kookeiland stond. De keuken vond ik het mooiste gedeelte van het huis, het was echt een droom keuken. Tegen een van de muren in de woonkamer stond een grote boekenkast met erg veel boeken, cd's en platen er in. Op een plank stond een platen speler met daarnaast enkele foto's van mij en Adam samen en los als kinderen. Ook stond er bij die kast een grote zitzak. Adam en ik zaten daar nog wel eens in te lezen samen. Ik glimlachte even zwak op de kamer voor ik mij omdraaide naar Allison. "Can I offer you something to drink?" vroeg ik toen maar met wederom een glimlach.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Alli.
Ik vond het toch wel een beetje gek om in zijn huis te komen. Ik wist ook niet of ik wel hetzelfde had voorgesteld, maar ik zou daar ook niet bij nadenken. Daar kon ik nog wel wat van leren. 'Thanks,' zei ik toen hij zei dat ik binnen mocht komen. Ik stapte naar binnen toe en keek even snel om me heen zonder dat op een enorm opvallende manier te doen. Ik wilde niet doen alsof dit een museum was, al voelde dat wel een beetje zo. Het leek echt alsof ik nu een museum was binnengestapt en dat ik even ging bekijken hoe alles er hier precies uit zag. Ik liep achter hem aan en we kwamen uit bij de woonkamer. Dat was veel groter dan dat ik had verwacht en het zag er ook veel netter uit dan dat ik had verwacht! Ik had van alles verwacht, maar absoluut niet dit. Het zag er veel te netjes uit en ik kon me niet zo goed voorstellen dat twee mannen dit hadden ingericht. Hoe dan? Ik snapte er echt eventjes helemaal niets van. Het leek niet op mijn huis of zo, maar dit leek meer op mijn huis dan alle andere huizen waar ik binnen was geweest en waar enkel en alleen mannen woonden. Dit viel me alles behalve tegen. 'Did you two decorate this yourself?' vroeg ik aan hem, want ja, mijn nieuwsgierigheid wilde dat weer heel erg graag weten. 'Because it looks amazing in here!' Ik wilde niet dat hij dacht dat ik dat vroeg omdat ik het spuuglelijk vond, want ik vond het het tegenovergestelde van dat. Ik keek om toen hij vroeg of ik wat te drinken wilde en ik had eigenlijk niet echt dorst of zo, maar vond het ook raar om nee te zeggen. 'Some water would be great.' Eigenlijk dronk ik hele dagen door alleen maar water of koffie. Iets anders eigenlijk nooit, want daar zaten teveel suikers in en ik was nog niet van plan om aan te komen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik knikte even op haar vraag met een tevreden glimlach. "Thanks, but yeah, we decorated it," knikte ik toch best trots. Ik wist nog toen we hier aan kwamen voor het eerst. Het huis was super goedkoop dus we waren super enthousiast, maar het was een complete bouwval. Alles was stuk, er zaten gaten in de muren, de keuken was in de kelder. Maar ik zag er iets in, daarom kreeg ik Adam toen ook zo ver om het te kopen. Na een paar maanden dag en nacht al onze vrije uren besteden aan aan het huis werken was dit er uitgekomen, en het was alle moeite waard geweest. Ik was ook best blij dat het een koop huis. De meeste huizen hier waren namelijk huur huizen, maar ik wilde absoluut geen bouwval huis huren. Dan had je het opgeknapt en zou je er ineens uitgegooid worden ofzo. Dat zou nog wat zijn. "We basically built the place," hoorde ik een stem van de keuken komen en Adam kwam aan lopen met een glas water voor Allison. Hij gaf het aan haar met een brede glimlach. "I'm Adam, the hudband," zei hij vervolgens met een brede glimlach en ik rolde kort mijn ogen. Het was dat hij mijn beste vriend was, dan kon ik dat soort dingen nog wel hebben. Maar als het een ander was geweest had ik het waarschijnlijk erg raar gevonden. Maar ja, apartheid was ik inmiddels wel gewend van Adam, en het was zeker niet de eerste keer dat hij zich aan anderen voorstelde als 'the husband'. Hij was zelfs meerdere keren langs gekomen op mijn werk als ik mijn lunch vergat ofzo en stelde zich dan aan mijn baas en collega's voor als mijn man. Dat was nog behoorlijk lastig met uitleggen later. Het duurde ook een tijdje voor ze geloofde dat hij niet echt mijn man was.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
‘That’s actualy really cool. You guys have pretty good taste.’ Ik was de inrichting van mijn eigen huis na een paar maanden altijd alweer zat en dan wilde ik iets nieuws. Ook dat kwam doordat mijn ouders dat vroeger ook deden en het was echt een luxeprobleem, maar ik had het overgenomen. Ik had dus minstens een keer per jaar wel weer nieuwe meubels zodat ik ze niet al te zat kon worden. Ik kocht dan niet de duurste dingen, want dat vond ik wel zonde als het toch maar een jaar zou blijven staan. Verward keek ik om toen ik ineens een stem hoorde die ik niet kende en de beste jongen mij een glas water gaf. Ik stond er even versteld van. Waar kwam hij dan ineens vandaan? Ik pakte het glas aan en moest lachen toen hij zichzelf voorstelde. Natuurlijk. Dit was zeker de jongen waarvoor Castiel de cadeautjes moest halen en dit moest dus wel zijn huisgenoot zijn. Ikzelf was niet grappig genoeg om snel iets te verzinnen wat ook nog een beetje lachwekkend was, dus probeerde ik het ook maar niet. Er was niets erger dan grappig proberen te zijn terwijl je dat niet was. ‘I’m Allison, nice to meet you.’ Als dit de humor was die zij beiden hadden zou ik me kunnen voorstellen dat ze de hele dag aan het lachen waren. Dat zou ik dan in ieder geval wel doen, al zou dan niemand om mij lachen. Misschien op het feit dat ik dan niet meer bij kwam en dat ik een lelijke lach had, maar niet om de dingen die ik zei. ‘I hope I’m not interrupting anything romantic between the two of you.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld