Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een weekje later (:
~
Rhi.
Het ging al wel weer iets beter? Na alles wat er was gebeurd was ik vooral blij dat ik weer even uit huis had kunnen zijn vandaag. Ik waardeerde wat Edyn allemaal voor me deed en zo slecht had ik het echt niet, maar dat huis zat zo vol met mensen. Er was altijd wel iets aan de hand en op een gegeven moment werd je daar gek van. Ik in ieder geval wel. Nu ik weer wat langer op mijn benen kon staan en iets minder last had van de wond, had ik besloten dat het tijd was om naar een nieuw appartement te zoeken. Ik zou toch een keer uit het huis moeten en ik wilde absoluut niet terug naar Jackie, ondanks dat ze het wel aan had geboden. Ik had mijn eigen plekje gehad en die wilde ik nog wel even behouden. Luke had al meerdere keren laten vallen dat hij het niet erg zou vinden als ik gewoon bij hem in zou trekken. Niet eens zo subtiel. Ik had echter ook al keer op keer gezegd dat het gewoon niet iets was wat ik nu wilde. Samenwonen voegde in mijn ogen niks toe aan de relatie die we nu hadden. Samenwonen deed je als je elke dag bij elkaar wilde zijn, maar dat was in ons geval gewoon niet de realiteit? Luke zou in augustus vertrekken om op een aantal festivals te spelen en dat betekende in mijn ogen dat het gewoon niet nodig was om nu bij hem in te trekken. Misschien dat hij het nu eindelijk op had gegeven, want hij was zonder te klagen met me mee gegaan om een paar appartementjes te bekijken. Ik wist dat het niet zijn voorkeur had, ook als het samenwonen nooit was besproken. Hij had mijn vorige appartement ook niet wat gevonden, maar ik had nou eenmaal niet het budget dat Luke had. Niet dat ik het hoefde. Ik redde me prima met wat ik nu had. Ik hoefde niet meer dan een appartementje met een keuken en een badkamer. Of het nou midden in de stad was of net iets er buiten, dat maakte me ook niks uit. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg nu het weer wat beter ging. Ik had nog wel hulp nodig met een aantal dingen, zoals het verschonen van het verband, maar douchen en alles er omheen ging prima. Al was het voor Luke ene goed excuus geweest om samen te douchen. Dat was dan ook wel het meest fysieke contact wat we hadden gehad, aangezien ik op dit moment niet veel kon. Luke en ik hadden net twee appartementjes bekeken die in de buurt waren geweest van elkaar en we stonden nu in de rij bij een klein cafeetje in de buurt, om wat eten en drinken op te halen en mee te nemen. ‘Ik ga dat Poolse winkeltje wel missen,’ zei ik tegen Luke, doelend op het winkeltje dat in mijn vorige buurt had gezeten. Luke en ik hadden daar een aantal keer wat te eten gehaald en het was best lekker geweest. Dit was echter een andere buurt, maar wie weet was het eten hier ook nog niet zo slecht. Onze bestelling werd omgeroepen. Ik liep naar voren en pakte de zak aan, samen met de twee flesjes drinken die we hadden besteld. Ik liep terug naar Luke en sta één van de flesjes naar hem uit. ‘We hebben nog wel even voordat we naar het volgende appartement moeten, dus we kunnen het ook hier opeten?’ Het had geen haast, dus als Luke hier nog even wilde zitten, dan kon dat ook. Ik draaide het flesje open en nam alvast een paar slokken. ‘Wat vond je trouwens van het laatste appartement?’ Hij mocht er heus wel een mening over hebben. De vraag was echter of ik er echt iets mee deed. Het ging er uiteindelijk om dat ik er kon wonen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik kon nog steeds niet geloven dat we hier echt door heen waren gegaan. Dat ik een paar weken geleden een telefoontje van Edyn had gekregen dat Rhi in het ziekenhuis had gelegen en ik er meteen samen met haar naar toe was gegaan. Dat Rhi neer was gestoken voor haar appartement. Het ergste was nog wel dat het was gebeurd omdat ze hadden geweten wie ze was geweest, wie ik was. Ze hadden gedacht dat ze geld van Rhi hadden kunnen krijgen en uiteindelijk was dat misschien wel zo, was volgens mij lang niet wat ze er van hadden verwacht. Ze was gewoon neer gestoken en had zelfs een operatie gehad om te kijken of alles wel goed was gegaan. Daarna was het hele lange proces van herstel begonnen. Als het mogelijk was geweest had ik haar het liefst bij mij thuis gehad. Ik had zelf echter ook wel ingezien dat ik haar niet de zorg had kunnen geven waar Edyn wel voor kon zorgen. Voor mij was het echter wel moeilijk geweest dat ik niet op ieder moment van de dag even naar Rhi toe had gekund om te kijken hoe het met haar ging. Er waren wel momenten geweest, waarop Rosa niet thuis was geweest en ik even rustig bij Rhi had kunnen zitten. Tijdens die momenten hadden we al wel besproken dat Rhi wilde gaan verhuizen. Iedere keer had ik aangekaart dat ze ook bij mij had kunnen komen wonen. In mijn ogen was het de beste oplossing. Ik had een appartement met genoeg ruimte. Rhi was er al best wel vaak en ze zou er ook echt wel een eigen plaats van kunnen maken. Een gedeelte waar ze kon tekenen of misschien zelfs een deel waar ze langzaam weer kon oefenen voor het boksen. Ik zag niet in waarom Rhi perse voor een appartement moest zoeken. Ik was blij dat ze uit die buurt weg zou gaan, maar met het geld wat ze had zou ze niet ineens in een veel betere buurt kunnen komen en natuurlijk mocht ik daar ook niet in mee helpen. Soms kon Rhi zo koppig zijn. "Het eten daar was echt heel erg goed." Stemde ik in. Dat soort tentjes had je in iedere buurt echter wel, ik wist zeker dat als we eens goed bij mij in de buurt zouden kijken, we ook wel een goed tentje zouden vinden. Misschien geen Poolse, maar dan was het wel iets anders. Ik nam het flesje van Rhi over. "We kunnen inderdaad wel even zitten." Ik liep naar buiten, waar een bankje voor de deur stond. Het was heerlijk weer om even buiten te zitten. Ik haalde mijn schouders op, op de vraag van Rhi. Ik was niet heel erg groot fan de appartementjes die we hadden gezien. "Ik vind ze niet geweldig?" Gaf ik eerlijk toe. Het was echt niet dat ze me te min waren of wat dan ook. Het waren gewoon niet de meeste nette appartementen geweest. Bij de eerste had het sowieso al niet heel erg goed geroken en de omgeving van de tweede was niet veel beter geweest dan waar Rhi vandaan was gekomen. "De omgeving was niet echt geweldig." Het had er wel wat beter uit gezien. "Er moet wel iets minder aan gebeuren, maar ik denk dat je alsnog wel even bezig bent." En op het moment had Rhi echt wel iets anders aan haar hoofd dan de boel opnieuw behangen en wat er allemaal nog meer moest gebeuren. Rhi had ook niet heel erg veel gezegd over wat ze er precies van had gevonden. "Wat vond jij er van?" Ergens hoopte ik dat ze er niet heel erg enthousiast over was, maar ik kende Rhi ook een beetje, die vond het al prima als ze een dak boven haar hoofd had, een bed om in te slapen en het liefst dan nog een douche en iets waar ze haar boodschappen kon bewaren. Haar vorige appartement was één ruimte geweest met daarnaast nog een kleine badkamer.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Het was aardig van Luke dat hij mee wilde om te kijken naar plekken, maar ik wist ook wel dat hij het meeste niks zou vinden. Daarnaast was het ook wel duidelijk wat hij wel wilde. Misschien kwam het ook wel deels doordat de mensen die me hadden opgewacht duidelijk hadden geweten wie ik was geweest, en wie ik had gekend. Het was niet Luke zijn schuld en zo zag ik het ook helemaal niet. Ik nam het niks kwalijk en hij moest dat zelf ook zeker niet doen. Mensen kenden hem nou eenmaal, dat soort dingen gebeurden. Ze hadden mij jammer genoeg gevonden, maar veel hadden ze toch niet kunnen krijgen. Het was jammer van het geld dat ze mee hadden genomen, maar veel was het toch niet geweest. Maar doordat dit was gebeurd, wist ik dat Luke er anders over dacht en welllicht ook wilde dat ik een veiligere buurt zou wonen. Daar had ik zelf niet het geld voor. Zijn woonplek zou er misschien wel een oplossing voor zijn, zoals hij zelf ook al aan had gedragen, maar voor mij hoefde dat gewoon echt niet. Ik nam naast Luke plaats op het bankje buiten het kleine cafétje en zette de zak met eten tussen ons in, zodat we er beide van konden pakken. Ik draaide eerst mijn flesje open, zodat ik wat kon drinken. Ik keek opzij naar Luke. Ik had om zijn mening gevraagd en zijn antwoorden waren eerlijk, maar ik wist dat hij het niet alleen zei omdat er een paar shitty dingetjes waren die nog aangepakt moesten worden. ‘Ik vond het wel meevallen. Het klussen kan binnen een paar dagen wel klaar zijn.’ Het was waarschijnlijk niet de bedoeling dat ik me daar mee bezig zou houden. Ondanks dat ik nu wel meer mocht, mocht ik niet te lang ergens mee bezig zijn. Dat zou ik echter wel moeten doen als ik ergens zou willen wonen. Ik had niet het budget om een goed appartement te kopen waar alles al aan klopte. ‘En de omgeving kan veel erger.’ Het was geen grote verbetering ten opzichten van de vorige, maar het was ook niet het ergste wat ik ooit had gezien? Ik was op genoeg plekken geweest. Huizen waar ze meer kinderen dan kamers hadden gehad, waar ze het alleen maar hadden gedaan voor het extra geld van de staat. Die huizen waren al niet veilig geweest, laat staan de buurten waar ze in hadden gestaan. Ik kon mijn mannetje wel staan. Al wist ik niet of iemand dat nu nog geloofde, gezien wat er de vorige keer was gebeurd. Ik was er ook niet op voorbereid geweest dat iemand opeens een mes bij zich had gehad. Dat was nu echter gebeurd. Daarnaast wist ik ook wel waarom Luke de negatieve kanten benadrukte. Hij wilde nog steeds dat ik zou stoppen met het zoeken naar een appartement en dat ik gewoon bij hem zou komen wonen. Michael en Edyn deden het ook , maar ik vond niet dat dat betekende dat wij het ook moesten doen. Onze relatie was heel anders, we waren in mijn ogen op een ander punt en ik wilde het gewoon niet. Ik hoefde geen spullen te delen, of elke dag en nacht samen te zijn. Ik kreeg daar echt de kriebels van en voor mij voelde het dan alsof ik afhankelijk was van Luke. Iets wat ik niet was en ook niet wilde zijn. ‘En al zou je het wel wat vinden, zou je dat waarschijnlijk toch niet vinden. Want alles afkraken is natuurlijk de beste manier om er voor te zorgen dat ik uiteindelijk toch bij je intrek.’ Ik had heus wel door wat hij aan het doen was en ik vond dat ik het ook wel mocht zeggen. Ik pakte mijn broodje en nam er een hap van. Het was niet zo geweldig als de gestoomde broodjes van het Poolse restaurant, maar het was wel te doen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik had echt niet in mijn hoofd gehad dat we vandaag de meest geweldige appartementen te zien zouden krijgen. Dit was echter niet veel beter dan het appartement waar Rhi eerst had gewoond. Zelfs de buurt ging er niet op vooruit. Rhi had geen groot budget, wat het wat moeilijker maakte, zeker nu ze al een tijdje niet naar haar werk kon. Ik had haar al wel verteld dat ik haar best bij wilde schieten? Al was het nog zoveel makkelijker als ze bij mij in zou trekken! Ik had al een goede plaats, eentje met heel wat ruimte! Ze kon de plaats op haar eigen manier inrichten als ze dat wilde hebben. Er was zelfs een ruimte die ze nog helemaal haar eigen kon maken. Ik nam een hap van het broodje, wat goed smaakte. Er zaten hier in de buurt veel tentjes die je bij mij in de buurt niet snel tegenkwam. Rhi was altijd wel van die tentjes geweest, zo hadden we vaak genoeg Chinees gehad en ook het Poolse restaurantje was vaak bezocht. Dat soort dingen konden we echter ook wel bezorgen vanuit mijn appartement? Het duurde misschien langer, of je moest iets beter op zoek! Maar dat soort tentjes waren er overal. "Ik denk dat klussen nu niet het beste idee is." Ik wilde best iets voor haar doen, maar het leek me niet dat ze zelf nu heel wat moest gaan doen. Daardoor konden er alleen maar complicaties ontstaan en dat wilde niemand hebben! Het ging nu juist zo goed met Rhi, dat moest niet voor zoiets kleins slechter gaan. Rhi was het duidelijk oneens met alles wat ik zei. Iets wat wel vaker gebeurde, maar ik had nu het idee dat ze het er een beetje om deed. Zodat ze het duidelijk kon maken dat ze echt niet bij mij wilde wonen. Ze verweet mij er vervolgens op dat ik alles afkraakte omdat ik haar bij me wilde wonen. "Ik kraak niets bewust af, omdat ik wil dat je bij me intrekt. Ik vertel je gewoon wat ik vind." De appartementen waren nou eenmaal shitty, daar kon ik ook niet heel erg veel aan veranderen! Ik vertelde gewoon wat ik er echt van vond, daar had ze immers om gevraagd! Als ik het mooier zou maken dan het was, had ze het waarschijnlijk ook niet oké gevonden. "Ik snap gewoon niet wat er zo erg is om bij mij in te trekken. Of tenminste iets van geld van mij aan te nemen, zodat je op een plek kunt wonen, die in ieder geval veilig is ne niet op een haar naar uit elkaar valt." Mompelde ik. Ik zag echt niet in wat haar probleem was? In mijn ogen waren we op een goede plaats in onze relatie en de meest logische stap was samenwonen. Het was echt niet zo dat we ineens heel veel op elkaars lippen zouden gaan zitten! Het schrijven van het album kwam aan zijn einde, daarbij hadden we nu festivals en zouden we volgend jaar weer gaan touren. Dan had Rhi een beetje haar eigen plaatsje. Het kwam ook nog eens beter uit? Als ik dan niet thuis was, hoefde ik niemand te vragen om af en toe even te kijken. Er was niemand anders die dan voor Petunia hoefde te zorgen. "Ik zie alleen maar voordelen in samenwonen, het komt op het moment het beste uit? Je hebt een eigen plek als ik er niet ben en als ik er wel ben, kunnen we tijd met elkaar doorbrengen. Er is zelfs een ruimte over waar je iets kan doen met het tekenen, of wat jij ook wil." Ik nam nog een hap van mijn broodje. We hadden hier eigenlijk nog eens goed over gesproken? Het enige wat Rhi had gedaan was roepen dat het een dom idee was en dat ze het echt niet wilde. Zonder dat ze er echt over na had gedacht? Volgens mij wist ze niet eens echt wat ik voor had gesteld! Ze hoorde alleen een woord wat ze eng vond en ze was er tegenin gegaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik had Luke net zo goed niet mee kunnen nemen? Het was toch wel duidelijk wat hij er van vond en dat hij in de verste verte niet achter dit alles stond. Hij leek maar één ding te willen, maar dat was iets wat niet zou gaan gebeuren. Iets wat hij zelf ook wel wist. Ik had het hem immers al vaak genoeg verteld. ‘Alles wat jij vindt, werkt echter wel in jouw voordeel en niet in het mijne,’ merkte ik op. Natuurlijk kraakte hij het af, zei hij dat het nu niet verstandig was om te klussen. Alsof ik dat ook niet wist? Ik wist zelf heel goed wat ik wel en niet kon doen! Niet dat het me echt tegen zou houden. Als ik iets wilde verven of wat dan ook, dan zou ik dat gewoon gaan doen. Het was misschien wel nodig in de appartementen die ik nu had bekeken, maar wat maakte dat uit? Ik schudde mijn hoofd. ‘Hoor je wel wat je zegt? Ik ga geen geld van je aannemen, dat is echt fucking dom om te doen. Of je het nou terug wil of niet.’ Ik kon toch niet zomaar geld van hem aannemen? Hij was dan wel mijn vriend, maar dat betekende niet dat hij duizenden dollars aan me moest geven. Ik zou het toch niet aannemen! Ik had altijd voor mijn eigen geld gezorgd en dat deed ik nu nog steeds. Nu was het kut, omdat ik al een tijdje niet meer had gewerkt en daardoor kreeg ik geen commissie voor de tatoeages die ik in eerste instantie had gepland. Ik wilde binnenkort weer werken en gelukkig hadden sommigen klanten willen wachten, maar ik was ook het één en ander misgelopen. Ik zou echter geen geld van een ander aannemen en zeker niet van Luke. Ik zou op de één of andere manier toch een soort schuld aan hem hebben. Zo ging dat met geld! Of hij nou wilde of ik het terug zou betalen of niet, het zou vast een keer ter spraken komen en dat wilde ik voorkomen. Ik legde mijn eten aan de kant en draaide me naar Luke toe. ‘Hoe is het samenwonen als jij er het grootste gedeelte van het jaar niet bent? Ik wil niet alleen in een huis zitten wat niet eens van mij is. En dan kan je wel een mooi verhaal ophangen over dat ik het mag inrichten hoe ik wil, en dat er plekken zijn waar ik rustig kan zitten, maar het blijft jouw huis en het blijven jouw spullen. Ik zit er niet op te wachten om als een afhankelijke vriendin thuis te zitten, wachtend tot jij een keer terug komt.’ Zo zou het dan gewoon gaan? Luke had nu het geluk gehad dat hij een aantal maanden thuis had kunnen zitten, maar hij zou in augustus weer beginnen met touren! Ze waren ook bezig met een album, dus na het album zou er ook weer promo komen en natuurlijk weer een tour. Voor je het weet, was het 2019 en zat ik alleen in Luke zijn huis! Daar zat ik gewoon niet op te wachten. Ik was niet die afhankelijke, afwachtende persoon. Ik wilde gewoon mijn eigen plek en niets wat Luke zou zeggen, zou mijn mening er over kunnen veranderen, echt helemaal niets. ‘Ik wil gewoon mijn eigen plek, mijn eigen appartement. Als ik daardoor moet accepteren dat er nog van alles moet gebeuren en het misschien niet honderd procent is wat iedereen wil, dan doe ik dat.’ Hij kon het gewoon niet hebben dat ik niet bij hem wilde wonen. Of dat ik dan alsnog ver van hem af zou wonen, of misschien wel beide. Misschien vond hij het zelfs wel erg dat zijn vriendin in een crappy buurt woonde, omdat ze het geld niet had om gezellig in The Hills te bivakkeren. ‘Wat moet ik er nog meer over zeggen, Luke? Ik wil het niet. Je kan het nog meerdere keren opbrengen, maar mijn mening hierover gaat niet veranderen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Soms was Rhi zo eigenwijs. Dat ze een plaatsje wilde vinden, snapte ik ook wel. Er waren echter andere opties. Betere opties dan de appartementen die ik nu had gezien. Als ik nu iets had gezien wat me wel had geleken, had ik dat ook eerlijk toegegeven? Tot nu toe had ik helemaal niets gezien wat echt was bevallen, voor mij in ieder geval. Ik kon me niet echt voorstellen dat Rhi de appartementen helemaal perfect had gevonden. Ze was dan wel veel bezig met haar werk, als ze weer mocht werken, maar dat betekende niet dat ze geen goede plaats nodig had om thuis te komen. Juist wel! Ze zette iets wat permanent op iemands lichaam zat, daarvoor moest je wel echt uitgerust zijn! "Je kunt beter geld van mij aannemen dan het lenen, of ergens anders vandaan halen." Jackie en Keith hadden niet veel geld over, dus dat zou waarschijnlijk niet lukken. Bij een bank kreeg ze niet zomaar een lening. Ik kon haar gewoon helpen en ik snapte niet wat het probleem was! Je moest echt niet geld lenen aan iedereen, maar ik had het niet tegen zomaar iemand! Ik had het tegen Rhi! We hadden nu al een hele tijd een relatie en ondanks dat we dit soort momenten hadden, wist ik wel dat het nog een tijd op deze manier zou blijven? "Het leek me voor jou juist beter?" Ik haalde mijn schouders op. Rhi was op haarzelf en dan was het toch juist fijn dat ze een tijd van het jaar het huis voor haarzelf had. Ik gaf haar een optie, die in mijn ogen best goed was. We hoefden niet continu bij elkaar te wonen, omdat ik een deel van het jaar weg was! "Je ziet het alleen verkeerd." Ik raakte gefrustreerd. "Het wordt dan ook jouw huis. En als je niet hier wil wonen, kunnen we desnoods een andere plaats vinden." Als ze het zag alsof het mijn huis was, dan konden we een ander appartement zoeken. "Al zie ik het probleem niet. Het blijft dan niet mijn huis, maar het wordt jouw plaats." Ze kon wel zeuren dat het niet zo was, maar het was wel zo? Ze kon er zelf alles aan doen! Ze mocht al haar spullen meenemen, we konden samen andere spullen kopen. Ze dacht gewoon zo moeilijk? "En dat hoeft ook helemaal niet. Zo zou ik je nooit zien en ik weet zeker dat jij jezelf ook niet op die manier ziet, dus dat argument is bullshit." Ze was alles behalve een afhankelijke vriendin en dat hoefde ze niet te worden alleen maar omdat we in hetzelfde huis zouden gaan wonen? "Ik wil niet dat je weer iets overkomt!" Bracht ik gefrustreerd uit. Dat leek ze echt niet te begrijpen. Zij wilde zo graag een eigen appartement, maar dat betekende dat ze echt op een kut plaats uit zou komen. Er waren twee opties, die ik haar net beiden aan had geboden. Of ze nam geld aan, waardoor ze zelf een betere plaats kon betalen, waar ze wel veilig was of ze kwam bij mij wonen, waar het sowieso veiliger was! "Oké, je wil niet samenwonen, duidelijk. Maar alsof dat de enige optie is." Ik had het net nog aangeboden! Het was niet erg om geld aan te nemen. "Soms ben je zo eigenwijs. Het is niet erg om hulp aan te nemen. Ook al is het geld. Ik hoef er niets voor terug. Ik heb geen verwachtingen." Ik wilde er niets voor terug, ik zou het niet tegen haar gebruiken, anders had ik het nooit voorgesteld. Dit was gewoon typisch Rhi, ze had iets in haar hoofd en niemand zou haar er van af kunnen praten. "Jij kan toch ook niet menen dat deze appartementen goed zijn? Jij hebt ook ogen. Ze waren shitty en als ze dat niet waren geweest, had ik dat echt nog wel eerlijk toegegeven."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Deze hele discussie sloeg gewoon nergens op. Luke kon wel doen alsof hij aan mij dacht, alsof het allemaal beter werd voor mij als ik bij hem ging wonen, maar dat was het niet! Hij dacht aan zichzelf, wat hij wilde. Dat ik het niet wilde, leek duidelijk niet bij hem binnen te komen. Alsof hij het gewoon negeerde! Ik had al vaak genoeg gezegd dat ik het niet wilde, dus meer kon ik er ook niet aan toevoegen! ‘Maar het blijft jouw huis! Of ik nou ergens kan zitten om te teken of niet, het blijft gewoon jouw huis!’ Daar was niks aan te veranderen. ‘Oh, nu wordt ‘ie mooi!’ Alsof ik wel ergens anders met hem wilde wonen! Ik wilde dat gewoon niet. Samenwonen was niet eens iets wat we konden bespreken in mijn ogen, want ik hoefde er nog niks van te weten en dan hield het op! Iets wat Luke nog niet helemaal leek te begrijpen. Ik leek het keer op keer te moeten herhalen. Iets waar ik ondertussen gewoon moe van werd, want het was constant hetzelfde liedje! Keer op keer moest ik herhalen dat ik dit niet wilde, maar het leek niet binnen te komen. ‘Alsof me niks kan overkomen in de fucking Hills! Alles kan misgaan, overal. Daarvoor hoef je echt niet direct in een goede of slechte buurt te wonen!’ Alsof me ook nog iets zou gebeuren? Ik had de pech gehad dat ik iemand tegen was gekomen die een mes had gehad. Ik had me prima kunnen redden met de kennis die ik had gehad! Ik kon prima boksen, ik had zelfs aan wedstrijden gedaan. Iets wat ik nu ook niet kon doen, omdat één of andere asshole een mes had gehad! Als dat niet het geval was geweest, dan had ik hier nu niet gezeten met hechtingen in mijn buik en geen woonruimte! Luke zocht gewoon naar excuusjes om me te overtuigen dat ik bij hem moest komen wonen, maar dat ging niet werken. Zeker niet op deze manier, want om dit soort dingen te roepen, was eigenlijk behoorlijk laf! Ik schudde mijn hoofd. Luke zou duidelijk door blijven gaan met dit, net zolang totdat één van ons zich over zou geven aan de ander. En niet op de goede manier. ‘Natuurlijk wil je er wel iets voor terug, Luke! Misschien niet in de vorm van geld, of wat dan ook. Het blijft hoe dan ook een ding. Vroeg of laat vallen we in één of andere ruzie en dan wordt dat naar boven gebracht! Daar ga ik gewoon niet aan beginnen.’ Ik weigerde om dat te doen! Als ik geld van hem zou lenen voor een wat duurder appartement, zou hij er hoe dan ook over beginnen? Misschien niet meteen, maar er zou vanzelf wel iets komen! Hij zou misschien iets zeggen over de manier waarop ik er mee om ging, of wat ik er deed. Dan zou hij benoemen dat hij er deels voor had betaald en dat hij er dus eigenlijk wel iets over te zeggen had. Ik wist hoe dat soort dingen gingen en het was gewoon niet iets wat ik zag zitten. Ik kwam overeind en graaide mijn spullen van de tafel. ‘Natuurlijk zie ik dat ook wel, ik ben niet blind! Maar dit is wat ik kan betalen, wat ik kan krijgen zonder hulp en zo wil ik het doen. Als jij dat niet kan accepteren, dan is dat jouw probleem en niet het mijne.’ Dan was ik maar eigenwijs en irritant, ik wilde geen hulp! Ik wilde niet dat iemand zou bijspringen, of wat dan ook. Ik had daar geen behoefte aan, dat had ik nooit gehad! Iets wat Luke ook wel wist en dat zou hij gewoon moeten accepteren. ‘Doe maar geen moeite om nog mee te gaan naar de andere appartementen. Ik doe dit wel alleen.’ Ik hoefde Luke er nu echt niet bij te hebben. Hij zou toch alleen maar alles afkraken en ook nog eens chagrijnig tegen mij doen, omdat hij nu boos op me was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Twee weekjes later? (:
---
Edyn.
Het jaarlijkse kampeertripje bleef geweldig! We deden dit al jaren! Zo lang als ik me kon herinneren eigenlijk al. Zelfs toen we nog met z’n vijven waren geweest. In de afgelopen jaren hadden we wel een wat groter huisje moeten hebben, maar omdat er genoeg ruimte omheen was ging het allemaal goed. Michael en ik sliepen, net zoals twee jaar geleden, in een tentje. Ik vond het fijn dat Michael hier nog bij kon zijn voordat hij weg zou gaan op de wat kortere tour. Zeker door alles wat er de laatste tijd aan de hand was? Ik had wel geprobeerd om er meer voor Michael te zijn. Niet alleen voor hem, maar ook voor mijzelf! Nu konden we tijd met elkaar doorbrengen, dus moesten we dat ook echt doen! Nu konden we een week tijd doorbrengen met elkaar! Wat ik echt heel erg leuk vond. Iedereen was er namelijk! Zelfs Ethan en Evan hadden dit jaar tijd om wat langer te blijven! Net zoals wij, want een weekendje was nu ook een weekje geworden. Gelukkig had ik het met Nick en Sue konden regelen en waren zij nu zelf met hun kinderen op vakantie! Daardoor konden we nog iets meer van alles genieten. Vandaag hadden we een speurtocht gedaan. Rhi en Luke hadden een heel groot deel uitzet, waarna ze verder niet mee hadden gedaan met het spelletje zelf, om zo Rhi nog wat meer rust te kunnen geven. Het was echter wel echt een hele leuke speurtocht geweest! We waren in twee groepen verdeeld geweest! Onze groep had volgens mij niet gewonnen, maar dat had niets uitgemaakt. Ik had het wel heel erg leuk gevonden! Na de speurtocht hadden we snel wat soep gegeten en toen was het al wat donkere geweest, waardoor we ons allemaal even om hadden kunnen kleden, om vervolgens met z’n allen bij het vuur te zitten. Dit vond ik het leukste! Het koelde wel echt heel erg af in de avond, maar dat vond ik juist het leuke! Ik had heel wat truien meegenomen en we konden dicht bij elkaar kruipen voor het vuur. En nu we het vuur klaar hadden staan, hadden mama en ik ook een hele tafel vol met spulletjes voor s’mores klaargezet. Er waren heel veel koekje, allemaal lekkers om er verder nog tussen te doen en natuurlijk heel veel verschillende soorten chocolade. Ik had net een marshmallow geroosterd en tussen een koekje gedaan met wat witte chocolade en frambozenjam, waarmee ik terug liep naar Michael. "Kijk eens. Deze is echt heel erg lekker." Ik hield hem Michael voor, zodat hij eerst een hap kon nemen. Er waren genoeg combinaties die nog lekker waren, ik zou er ook zo wel eentje maken met peanutbuttercups, want de waren ook echt heel erg lekker! Ik wachtte totdat Michael een hap had genomen en gaf de rest van het koekje vervolgens aan hem. "Edyn maakt echt de beste s’mores!" Vertelde Tyler trots, waardoor ik moest lachen. Ik zou er zo ook wel eentje voor hem maken! Ik kroop dicht tegen Michael aan, ik had al wel een trui aan en het vuur was lekker warm, maar het was nooit verkeerd om tegen elkaar aan te kruipen. Zeker niet hier! Ik vond het echt heel erg leuk hier en ik was niet de enige. Iedereen leek het naar hun zin te hebben. Zelfs Pixie vond het geweldig! Star was wat minder blij dat hij vooral binnen moest blijven, maar we konden het niet hebben dat hij weg zou lopen! Hier kende hij de weg niet en we hadden hier ook geen tuin waar hij in kon blijven! Ik ging vaak genoeg naar binnen om even met hem te knuffelen, of we namen hem aan een lijntje mee naar buiten. Pixie had Petunia nog om mee te spelen, wat ook wel heel erg leuk was om te zien. Pixie was natuurlijk heel wat jonger, waardoor hij soms wel wat rustiger aan moet doen, maar het ging best wel goed?

Luke.
We hadden het hele appartement gebeuren maar achter had laten liggen. Ik had niet echt een andere keuze gehad. Rhi was er heel erg duidelijk over geweest. Ze was zelfs weggelopen en ik had wel beter geweten dan achter haar aan te gaan. Op dat moment was het niet het beste geweest. Dan had ik er alleen maar voor gezorgd dat Rhi bozer zou worden. Iets waardoor ik haar alleen nog maar verder weg zou hebben gedrukt. Ik wist niet hoe de rest van de dag af was gelopen. Volgens mij had ze nog niets gevonden, ik had haar er in ieder geval nog niet over gehoord. Waarschijnlijk zou ze na deze vakantie mee gaan met Jackie en Keith, totdat ze wel iets had gevonden. Misschien dat ze zich in die tijd nog zou bedenken? Daar hoopte ik in ieder geval. Ik had het onderwerp van de week nog niet aangesneden en was eerlijk gezegd ook niet van plan om dat te doen. Voor nu hadden we het nog even leuk en dat moest ook wel nu we er nog tijd voor hadden. Het zou niet lang meer duren voordat we zouden beginnen met de festivaltour, waar ik wel echt veel zin in had! Het was weer een hele andere manier van optreden. Er zouden mensen zijn die misschien nog nooit van ons hadden gehoord, wat ergens ook wel weer spannend was! Ergens was het ook wel fijn om even weg te zijn van het album. Daar waren we immers nog mee bezig en ik had zelf niet echt het idee dat het wilde vlotten. We hadden nummers die er zeker opkwamen, maar een ander groot deel wat behoorlijk shit was? Ik hoopte dat er weer wat inspiratie aan zat te komen. Schrijven kon je immers niet zonder. Maar dat was ook deze week niet echt van belang! We waren hier vooral om het leuk te hebben. Ik vond het lief dat Jackie en Keith ons ook mee hadden willen hebben, zoals we twee jaar geleden ook al geweest. Het waren twee mensen die alles overhadden voor hun kinderen, maar ook zeker met de mensen die veel om hun kinderen gaven. Ik had altijd het gevoel gehad dat ik ook een deel van de familie was, iets wat ze ook hadden gedaan bij de pleegkinderen die ze in huis hadden genomen. Ik vond het leuk om hier te zijn. Vanmiddag hadden Rhi en ik een hele tijd door het bos gelopen om de speurtocht uit te stippelen. We hadden Petunia meegenomen, zodat ze ook een stuk had kunnen wandelen. Ze vond het hier ook geweldig. In een appartement was niet zoveel open ruimte en hier kon ze doen wat ze wilde. Niet dat ze nog zo gek rond rende zoals Pixie deed. Die twee konden het echter goed met elkaar vinden. Zeker omdat Pixie ook rustig aan kon doen, waardoor ze veel bij elkaar lagen, zoals ook nu! Ik was net met Ethan naar binnen gelopen om een paar biertjes op te halen voor de mensen die het wilden. Ik gaf er één aan Keith en de volgende aan Rhi, naast wie ik ging zitten. Ik sloeg mijn arm om haar heen en trok haar tegen me aan. Het ging nu goed? Volgens mij had Rhi het ook gewoon achter zich gelaten en had ze door dat het beter was dat we het nu ook gewoon leuk hadden. Ik tikte met mijn flesje tegen de hare aan. "Op deze week." Er was nog genoeg te doen. De jongens hadden het al wel gehad over een survivalbaan in de buurt, waar ze graag naar toe wilden. Dus misschien dat we dat zouden doen. Ik hoopte dat Rhi dan ook mee zou kunnen, want dat soort dingen vond zij volgens mij ook wel leuk! Het was beter dan dingen knutselen. Daarbij kon Rhi gewoon nog niet zwemmen! We moesten maar even kijken of het kon of niet, anders waren hier vast nog genoeg andere leuke dingen te doen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik keek op naar Luke en nam het flesje bier aan dat hij voor me mee had genomen. Hij kwam weer naast me zitten en sloeg vervolgens zijn arm om me heen. Zuchtend legde ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan. Het was fijn om nu nog even met hem te kunnen zitten, maar het voelde vooral heel dubbel. Luke had nog geen idee van wat ik wilde doen, wat er zou gaan gebeuren. Voor hem leek alles nu goed te gaan, en ik kon ook niet ontkennen dat het niet goed was gegaan. We hadden van de week al erg veel lol gehad samen en dat was vandaag niet anders geweest. We hadden de speurtocht voor iedereen uitgezet en we hadden het er toch ook wel van genomen dat we alleen in het bos waren geweest, door elkaar hier en daar een zoen te geven. In mijn hoofd was dat echter maar een afleiding van de ruzie die we laatst hadden gehad. We waren er beide niet meer over begonnen, maar dat betekende niet dat het nu volledig opgelost was. Dat zou het ook niet worden. ‘Op deze week,’ herhaalde ik de woorden van Luke. Het zou waarschijnlijk geen week worden. Niet voor mij. Ondanks dat dit de beste plek was waar ik ooit terecht had kunnen komen en ik omringd was met geweldige mensen, zou ik het hier gewoon geen week vol kunnen houden. Het voelde gewoon niet goed. Dat kwam voornamelijk door alles wat er omheen speelde. Luke wilde nog altijd samenwonen, ondanks dat hij er niks meer over had gezegd. Ik wist gewoon dat het zo was. Hij had het misschien links laten liggen, omdat hij had geweten dat we er nu toch over zouden kunnen praten, maar iemand veranderde niet zomaar van zijn mening. Het bleef iets wat Luke zou willen en ik niet, wat betekende dat we zo goed als vast zaten. Vroeg of laat zouden we weer op deze discussie uit komen. Voor nu was het plan om bij Jackie en Keith in te trekken. Iets wat ze niet erg vonden, natuurlijk niet. Dat was echter iets wat ik ook niet zou kunnen. Ik wilde niet meer daar wonen, want ik wist hoe dat zou gaan. De drukte, al de mensen. Het was niets voor mij. Ik had echter geen andere optie en dat werkte behoorlijk verstikkend. Alsof de muren langzaam op me af kwamen er geen uitgang was. Er was in mijn ogen nog maar één ding wat ik kon doen en dat was weg gaan. Al mijn spullen in mijn pick-up gooien en weg rijden. Weg van de mensen om me heen, van Luke en van Jackie en Keith. Van Edyn en haar vrolijke gedoe, maar bovenal weg van Los Angeles. Ik wist nog niet waar ik naar toe zou gaan, maar het zou erg ver weg zijn van hier. Ik had mijn werk opgezegd en gevraagd om een schriftelijke aanbeveling, zodat ik ergens anders werk zou kunnen zoeken. Dat was voor nu het plan. Een plan wat niemand nog kende. Dat betekende ik nu de schijn ophield en deed alsof het allemaal goed ging, dat ik hier genoot van alles wat ik had. En in zekere zin was dat ook zo. Ik wist dat dit mijn laatste momenten met Luke zouden zijn, dat ik hem waarschijnlijk voor een lange tijd niet meer zou zien. Iets wat beter voor hem zou zijn. Dat zou hij zich misschien niet meteen realiseren, maar we wisten beide heel goed dat ik soms te eigenwijs was en een bitch kon zijn. Luke wilde iets anders dan ik, dus het was het meest eerlijke om hem naar dat iets te laten zoeken. Ik nam een slok van mijn bier en keek op. Aan alles was te zien dat Luke klaar was voor iets nieuws. Nieuwe muziek, een nieuwe tour. Een nieuwe stijl, als je het zo zou kunnen noemen, met zijn uitgegroeide krullen en de nieuwe kleding die hij had gekocht voor de tour. Luke was klaar voor verandering, dat was wel duidelijk. Ik zette mijn bier op de grond en sloeg, waarschijnlijk voor één van de laatste keren, mijn armen om Luke zijn middel heen. Soms was het voldoende om gewoon even te zitten, in plaats van om iets te zeggen.

Michael.
Het kamperen was minstens net zo leuk als de vorige keer. Ondertussen was dat al wel twee jaar geleden en was alles anders, maar het voelde alsof er nauwelijks iets tussen had gezeten. Edyn en ik sliepen weer samen in een tent en de dagen waren volgepland met leuke spelletjes, waaronder een grote speurtocht. Die hadden we vandaag gedaan! Het was natuurlijk wel iets meer voor de kinderen dan voor ons, maar Edyn en ik waren beide heel fanatiek geweest! Uiteindelijk hadden we niet gewonnen, maar daar ging het ook niet om. Het ging vooral om de lol die je tussendoor had bij het oplossen van raadsels en de discussies die je had! Nu was er, alweer, een dag voorbij en zaten we met z’n allen rond het kampvuur. Iedereen had er iets warms bij gepakt, ondanks dat het vuur ook al genoeg warmte bood. Edyn was bezig geweest met wat lekkers, maar was nu al weer terug!‘Oh, dankjewel!’ Edyn had een s’more gemaakt, overduidelijk anders dan normaal. Ik kende ze eigenlijk alleen maar met chocolade, marshmallows en soms wat pindakaas. Deze was echter anders, want er zat jam tussen! Ik nam een hap van het koekje dat Edyn me voorhield en nam hem vervolgens aan, zodat ze naast me kon komen zitten. Ik likte langs mijn lippen, omdat er wat jam en chocolade op was blijven plakken. Ik keek opzij naar Tyler, die vertelde dat Edyn de beste s’mores maakte. Daar was ik het wel mee eens! ‘Deze is inderdaad heel erg lekker. Jullie hebben geluk dat er iemand is die dit zo goed kan,’ zei ik tegen Tyler. Net zoals dat ik geluk had met Edyn! Ik had namelijk wel gemerkt dat ze echt haar best voor me had gedaan, toen ze eenmaal had gezien dat ik me echt niet zo goed had gevoeld. Ik was zelfs een tijdje bij haar in huis geweest. Iets wat ik best leuk had gevonden, op de paar momentjes met Rosa na dan. Al had ze toch wel anders gereageerd. Niet meer zo hyper als een paar jaar geleden. Iets wat eigenlijk alleen maar goed was. Ze had nog gevraagd naar nieuwe muziek, maar dat was iets waar ik nog niet veel over kon zeggen. We hadden een aantal nummers waar we wel blij mee waren, maar anderen waren het gewoon niet. We hadden nog lang geen album. We zouden ook niks nieuws gaan spelen op de festivals, ondanks dat sommigen dat wel van ons verwachtten. We hadden besloten dat we het beter rustig aan konden doen. Wat we nu neer zouden zetten, zou zo belangrijk voor ons zijn dat het wel goed moest zijn. Het zou de rest van onze carrière bepalen, dus we wilden wel met iets komen waar we zelf honderd procent achter zouden staan. Dat deden we nu nog niet. Ik keek opzij naar Edyn, die dicht tegen me aan was komen zitten. Glimlachend sloeg ik mijn arm om haar heen, waarna ik haar een kus op haar voorhoofd gaf. ‘Ik ben blij dat ik hier nog kon zijn.’ We zouden pas over een maand weg gaan, als ik het goed had. Toch waren we al met genoeg dingen bezig, zoals repeteren en bedenken wat we wel en niet wilden spelen. Dat kostte ook tijd. Gelukkig had ik ook de tijd kunnen maken om hier samen met Edyn en haar familie te zijn, die zoals altijd heel verwelkomend was geweest. Jackie en Keith waren erg vriendelijk en alle jongere kinderen vonden het alleen maar leuk dat er nog twee extra mensen waren om mee te spelen. Zelfs Evan en Ethan leken ondertussen wel gewend te zijn aan mijn aanwezigheid. Twee jaar geleden hadden ze me toch behoorlijk bang geprobeerd te maken, maar volgens mij had ik ondertussen wel bewezen dat mijn relatie met Edyn erg serieus was. Serieuzer dan dat hij ooit was geweest! Ik at mijn eigen s’more op, waarna ik me richtte op Tyler en Jake. ‘Wat is jullie favoriete Edyn s’more? Misschien kan ze me leren om die te maken.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Er was iets aan kamperen wat ik leuk vond! Ik had het ook geweldig gevonden om naar Bali te gaan of zelfs naar Mexico. Het waren hele mooie warme landen, waar het echt fijn was om te zijn. Dit vond ik echter ook fijn. Hier hadden we echt tijd voor elkaar, voor onze familie. We hoefden niet elke dag weg te gaan om het leuk te hebben. Ik wist ook wel dat het niet altijd even makkelijk was wat betreft het geld. Dit tripje stond echter ieder jaar vast! We zouden echt niet ineens met het vliegtuig weg kunnen gaan, maar dat maakte niets uit? Er was geen plaats waar ik liever wilde zijn dan hier. Bij iedereen die deel uit maakte van onze familie! Rhi was er en het ging goed met haar, ze zou zelfs weer bij papa en mama gaan maken omdat ze zichzelf kon redden. Luke was mee, wat ook heel erg was. Gelukkig ging het weer heel goed tussen Michael en Luke, wat misschien ook wel een beetje was gekomen door het ongeluk van Rhi. Luke had ook wel door gehad dat hij zich niet zo heel erg aardig had gedragen! Nu was dat allemaal weer vergeven en had iedereen het leuk met elkaar! Ik vond het leuk dat we s’mores konden maken, dat hoorde er bij! En ze waren echt heel erg lekker! Gelukkig leek Michael dat ook te vinden, net zoals Tyler! "Ik ben ook blij dat je hier bent. Het is zo leuk om even samen weg te zijn." Zo konden we echt tijd met elkaar doorbrengen. Het was niet maar één dag, maar gewoon een hele week! Gelukkig had Michael ook een tijdje bij Nick en Sue kunnen blijven. Ik vond hem er heel wat beter uitzien. Weer wat gelukkiger! Ik had me wel echt rot gevoeld dat ik hem een beetje links had laten liggen, zo had het uiteindelijk wel gevoeld. "Dat heb ik wel echt gemist." We waren gewend om de tijd thuis samen te hebben, zeker toen Michael nog niet terug had gemoeten naar de studio. Ik had wel moeten werken, maar al de tijd daarna had ik voor mezelf gehad. Dus ook voor Michael! Nu hadden we die tijd weer en ik wilde er zoveel mogelijk van genieten. Nu kon dat ook echt! Ik keek naar Tyler en Jake, ik was wel benieuw welke ze het lekkerst vonden! Er waren echt heel erg veel verschillende varianten! "Ik vind die met Bacon en maple syrup echt heel erg lekker!" Die was ook best wel lekker? Het was best lekker dat er ineens iets zouts door te proeven. Daarom zette ik er altijd wat bacon neer, als ze het niet in de smores wilden, dan kwam het zo wel op. Net zoals de popcorn! "Ik vind de Reeses met popcorn heel lekker. Ze zijn alleen zo moeilijk te eten!" Dat waren ze allemaal wel. Michael had nu ook chocolade aan zijn mondhoeken zitten, daarom ging ik daar zachtjes langs met mijn vingers. "Ik wil het je graag leren." Het roosteren was het leukste? Al moest je dan wel opletten dat ze niet helemaal zouden verbranden. "Michael, wil je morgen mee doen met baseball? We hebben nu genoeg mensen!" Nu we met z’n allen waren kon het makkelijk, zeker omdat Maddie en Abby nu ook wel echt iets konden gaan doen. En anders vond ik het ook prima ook gewoon aan de zijkant te staan en ze aan te moedigen! "Baseball is echt heel erg leuk om te doen." Ik was er lang niet zo goed in als de rest van de familie. Ethan en Evan hadden zelfs in het team gezeten en dat deden de jongens nu ook! Als Maddie en Abby zou oud waren dat ze het ook mochten doen, zou het me ook leuk lijken dat zij het zouden gaan doen, maar het leek me ergens nog leuker als ze cheerleaders wilden worden? Dan wilde ik echt met ze oefenen!

Luke.
Ik vind het moeilijk om het achter met laten, maar wat moest ik anders. Ik kon er niet om blijven zeuren, dat zou Rhi alleen nog maar meer geïrriteerd maken. Ze was heel erg duidelijk geweest in haar woorden en voor nu moest ik me er maar bij neer leggen dat het op deze manier ging. Ik mocht echter hoop blijven houden dat ze inzag dat ze het niet erg vond om bij mij te komen wonen. Ik zag ook niet in wat er slecht aan was. We hadden het leuk samen, we hoefden ook echt niet ieder moment van de dag bij elkaar te zijn. Ik hoefde het niet zo te hebben als Michael en Edyn dat wel hadden. Ergen was ik wel een klein beetje jaloers op hoe ze het deden. Michael had eerst ook helemaal niets van samenwonen willen weten en nu deden ze het wel gewoon! Edyn was misschien niet vaak thuis, maar ze leken wel echt blij te zijn met de manier waarop het nu ging. Ik wilde onze relatie echter ook niet vergelijken met die van hen. We waren heel erg anders, dat waren we altijd al geweest. Ik nam een slok van mijn bier. Het was fijn dat we hier konden zijn. Twee jaar geleden hadden we hier op een hele andere manier gezeten. Toen was er nog geen relatie geweest, maar had ik dat wel gewild. Uiteindelijk waren we na dat weekend toch echt in een relatie beland. In één weekend had er heel wat kunnen gebeuren, wie weet wat de week ons bracht. In ieder geval heel veel leuke momenten. We hadden het er vandaag ook wel even van genomen. Het had Rhi nooit echt geboeid wat mensen hadden gezien, zelfs niet als het haar broertjes en zusjes waren. We hadden het er echter ook wel even van genomen in het bos, daar hadden we even de rust samen gehad. Ook met Petunia. Voor nu was het even stil tussen ons, maar dat vond ik geen probleem. Ik vond het juist wel fijn om even zo te zitten, te weten dat alles goed was tussen ons. Ik had namelijk eerst wel getwijfeld of ik hier überhaupt nog welkom was geweest naar de hele discussie die we hadden gehad. Ik had het geen ruzie willen noemen. Dit was wel vaker voorgekomen en we konden ook echt wel iets hebben! Ik had deze week niet willen missen. Iedereen van de familie was even hartelijk. We hadden gisteren nog een hele tijd met Keith staan praten toen we aan het barbecueën waren geweest. Iets waar Rhi ook gek op was. Het was in ieder geval iets wat ze veel met Keith deed, net zoals het sleutelen aan de auto. Keith was ook wel echt een chille gast. "Ik ben blij dat we voor al die drukke tijd, nog even de tijd samen hebben." Er zat heel veel op ons af te komen. Rhi zou waarschijnlijk weer gaan beginnen met werken en ook met trainen voor het boksen. Ik zou de wereld over vliegen en daarna moesten we toch echt wel verder met het album. Er was nu misschien geen tijdsrestrictie, maar we konden dit ook geen jaren meer uit lopen stellen. Ik raakte soms best geïrriteerd dat het niet zo liep zoals ik het wilde hebben en ik had ook wel door dat de rest dat ook had. "Het is gewoon fijn om alles even te vergeten hier." Al dat gedoe van het album en de tour, maar ook de discussie die we hadden gehad. Het leek alsof dat nu allemaal heel ver weg was. Alsof we hier in een bubbel zaten en we dat ook echt wel even toe mochten laten. Er was namelijk helemaal niets mis mee. Iedereen moest kunnen genieten van een zorgeloze tijd en dat deden we allemaal. Er waren geen verplichtingen, als we niet mee wilden doen, dan konden we doen wat we zelf wilden. Iedereen was hier omde rust te krijgen die we verdienden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik kon voor anderen de schijn goed op houden. Niemand had door wat er in mijn hoofd afspeelde, wat ik van plan was. Iedereen had het idee dat het goed zat, dat er niks zou kunnen gebeuren. Zelfs Luke leek niks door te hebben. Alsof hij echt was vergeten dat het de laatste tijd niet zo lekker tussen ons was gelopen. Misschien wilde hij dat niet toegeven, maar vroeg of laat zou hij wel moeten? Ik zou weg gaan. Dat leek me toch wel een duidelijke aanwijzing voor hem. Op dit moment voelde het alsof ik vast zat in onze relatie en dat wilde ik gewoon niet meer. Ik was klaar met dat gevoel en ik was al helemaal klaar met de nutteloze discussies die we maar bleven hebben. Want keer op keer kwam het neer op wat ik niet wilde en Luke wel. Daar zouden we momenteel niet uit komen en over een paar maanden ook niet. Het was gewoon klaar. Zo voelde het voor mij in ieder geval. Alles in en rondom Los Angeles voelde alsof het anders moest, alsof ik hier niet meer kon blijven. Dus dan was het beste wat ik kon doen, weg gaan. Natuurlijk was er een deel wat maakte dat het niet goed voelde. Er was een deel die dat alles wilde vergeten, dicht tegen Luke aan wilde kruipen en doen alsof ik er nooit aan had gedacht om weg te gaan. Dat zou echter niet goed zijn voor ons. Ik keek naar de rest. Michael en Edyn leken het naar hun zin te hebben. Ze waren druk in gesprek met Jake en Tyler. Maddie en Abby zaten beiden naast Jackie en Evan en Ethan waren ook in een gesprek verwikkeld, waarschijnlijk over sport. Ook Keith leek het naar zijn zin te hebben. Zelfs de honden lagen rustig bij elkaar, genietend van het warme vuur. Ik keek opzij naar Luke en deed mijn best om te glimlachen. Zijn woorden klonken als een afscheid, alsof hij ergens toch door had dat we echt niet meer veel tijd hadden samen. Maar dat kon niet. Hij kon onmogelijk weten wat ik van plan was, wat ik wilde. Hij zei het puur en alleen omdat hij weg ging, omdat hij enkele maanden naar de andere kant van de wereld zou gaan. Hij dacht dat als hij terug zou komen, ik er nog zou zijn. Ik wist niet wat ik moest zeggen, welke woorden er op dit moment het beste uit zouden komen. Ik plaatste mijn hand rond zijn gezicht, streek zacht met mijn vingers langs een paar verdwaalde krullen die langs zijn slaap naar beneden vielen. Ondanks dat ik zeker was van mijn zaak, dat ik wist wat ik wilde, zou dit misschoen nog wel het moeilijkste worden wat ik ooit had gedaan. Weglopen van Luke zou betekenen dat ik al het goede wat hij had gebracht ook achter zou laten. Alle muren die hij af had gebroken, de moeite die hij had gedaan. Het zou zijn alsof dat er niet meer toe deed en hij had geen idee. Hij dacht dat het goed zat, dat ik net zo genoot van de tijd die we hier samen hadden als hij. Nog steeds wist ik niet wat ik moest zeggen. Daarom boog ik me naar hem toe, zodat ik mijn lippen op de zijne kon leggen. Het maakte niks uit dat er anderen waren, dat sommigen dit misschien niet hoefden te zien. De woorden die Luke wilde horen, kon ik niet uitspreken. De woorden die ik wilde zeggen, zou hij niet willen horen. Dit was dan nog de enige manier om hem te antwoorden. Om hem te verzekeren dat het nu goed zat, ondanks dat dat niet zo was. Het was een hele andere situatie dan twee jaar geleden, al voelde ik me vreemd genoeg hetzelfde. Toen had ook alles me zo overweldigd, maar nu wist ik simpelweg niet meer hoe ik er op moest reageren.

Michael.
Om hier met Edyn te zijn, om onderdeel uit te maken van een familie die zoveel van elkaar hield en om elkaar gaf, was oprecht een cadeautje. Mijn eigen familie was zo ver weg en op dit soort momenten dacht ik ook zeker aan hen. Ik wist zeker dat ze hier ook erg van zouden genieten. ‘Ze worden vast niet zo goed als die van jou,’ zei ik tegen Edyn, waarna ik haar een kus gaf. Edyn was gewoon goed in dat soort dingen. Dat had ik ook gemerkt toen ik een tijdje bij haar was geweest, terwijl ze voor Eve, Danny en Rosa had moeten zorgen. Hetgeen wat ze allemaal op tafel zette was zo goed uitgedacht, ook met of het gezond was. Edyn was heel erg goed in koken en alles daar omheen. Ik keek opzij naar Jake en Tyler, die vroegen of ik mee wilde doen met baseball de volgende dag. Ondanks dat ik het nooit echt had gehad op balsporten, wist ik dat baseball toch wel een Jenkins-ding was. Edyn had vaak genoeg verteld over hun middagen in de park, ook dat ze het op vakanties als deze deden. Nu ook de jongste kinderen oud genoeg waren om mee te doen, was het één groot familie-spektakel. Ik vond het erg aardig dat Jake en Tyler vroegen of ik mee wilde doen. Ik kon het dan eigenlijk ook niet weigeren? Ondanks dat ik er vast niet heel erg goed in was. ‘Natuurlijk doe ik mee, al wil ik dan wel bij het winnende team,’ grapte ik tegen ze, omdat ik verwachtte dat ze wel zouden roepen dat ik dan bij hen in het team zou moeten komen. ‘Dan moet je niet bij Jake in het team!’ zei Tyler, die vervolgens zijn pleegbroertje plagend een duwtje gaf. Het was mooi om te zien dat ze zo’n goede band hadden. Dat was toch iets waar Jackie en Keith samen voor hadden gezorgd. Al die kinderen kwamen ergens anders vandaan, hadden allemaal het één en ander meegemaakt. Wie weet hadden ze wel helemaal geen behoefte gehad aan broertjes en zusjes. Hier waren ze echter allemaal dol op elkaar. Iets wat alleen maar had kunnen ontstaan door de liefde en veiligheid die Keith en Jackie hen hadden geboden. Tyler en Jake waren ondertussen verwikkeld in een discussie. ‘Ik zou zo met de Dodgers mee kunnen spelen, je lult!’ riep Tyler lachend. ‘De Dodgers?’ vroeg ik, omdat ik vrijwel geen idee had van teams in honkbal. ‘Het team van Los Angeles!’ legde Jake uit. ‘We kijken altijd naar de wedstrijd op tv en ze zijn echt heel erg goed! Het seizoen van dit jaar moet nog beginnen, maar vorig jaar hebben ze de West National League gewonnen!’ Dat klonk wel alsof ze heel erg goed waren. ‘Zijn jullie wel eens naar een wedstrijd geweest?’ vroeg ik, puur uit interesse. Het klonk immers alsof ze hele grote fans waren! Tyler en Jake schudden echter beide hun hoofd. ‘We hebben het wel eens gevraagd, maar kaartjes zijn erg duur. Maar dat geeft niet, we kunnen het altijd op tv zien.’ Ondanks dat Tyler het erg overtuigend zei, was het wel duidelijk dat hij het jammer vond. Het viel ook wel te begrijpen. Ze waren met zoveel mensen in dit gezin en de kaartjes waren vast en zeker ook erg duur, zeker voor Jackie en Keith. Al hun geld ging naar de kinderen, in de zin van eten en geld. ‘Maar misschien ooit, als we genoeg sparen!’ zei Jake. Ik keek naar de rest van het gezin en vervolgens naar Edyn, die ik vervolgens wat dichter tegen me aan trok. Als ze graag naar een wedstrijd zouden willen gaan, zou ik ze kunnen helpen? Ik had het geld er voor. Jackie en Keith deden zo hun best om iedereen te geven wat ze wilden, wat ze nodig hadden. Ook zij verdienden iets om te ontspannen. Om ergens van te genieten, met hun gezin. ‘Dat lukt vast en zeker wel,’ zei ik tegen Jake en Tyler. Misschien wel sneller dan dat ze dachten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
We hadden gewacht tot iedereen naar bed was gegaan. Het had nog even geduurd, want de biertjes waren blijven komen en zowel Edyn en Michael als Evan en Ethan waren nog een hele tijd buiten gebleven. Luke en ik hadden nog een tijd bij het smeulende vuur gezeten en uiteindelijk waren wij degenen geweest die het uit hadden gedaan, omdat we de laatsten waren geweest die nog buiten waren geweest. Ik had aan Luke kunnen zien dat hij van de avond had genoten. Misschien had hij na alle gekte van een nieuw album en een nieuwe tour iets normaals nodig gehad, een familie die hem behandelde alsof hij erbij hoorde. Ik was blij dat hij dat hier kon krijgen. Ik wist ook zeker dat ze hem niet zomaar naar huis zouden laten gaan als hij morgen wakker zou worden en er achter zou komen dat ik er niet meer was. Hij zat hier goed, met genoeg mensen om zich heen die hem op zouden kunnen vangen als hij dat nodig had. Want ondanks zijn lieve woorden van vanavond en de gevoelens die er nog wel degelijk tussen ons hingen, was ik niet van gedachten veranderd. Ik wilde hier nog steeds weg en daar zou ik me ook aan houden. Eenmaal in bed had ik ook niks laten merken. Ik had me omgekleed alsof ik de nacht in bed door zou brengen, alsof ik morgen weer wakker zou worden in dit bed en zou genieten van de vers gemaakte wafels en pancakes die Jackie en Edyn voor ons zouden maken, zoals ze dat tot nu toe elke ochtend hadden gedaan. Ik wist niet eens hoe ver ik morgenochtend al zou zijn, waar op de weg ik me zou bevinden. Ver weg van hier, dat was wel zeker. Ik wierp een blik op de klok. We lagen al zeker een uur in bed en ik was er vrijwel van overtuigd dat Luke nu eindelijk sliep. We hadden nog even over gepraat, maar na een tijdje was zijn stem zwakker geworden en was hij weggezonken in een slaap. Voorzichtig stak ik mijn hand uit, zodat ik mijn vingers langs zijn gezicht kon laten glijden. Ik wist dat hij niet blij zou zijn met mijn beslissing, met de manier waarop ik weg zou gaan. Ik verwachtte dat hij me zou proberen te bellen, dat hij er alles aan zou doen om te zorgen dat ik niet weg zou lopen. Dat had ik echter al een tijd geleden gedaan en het was hem niet gelukt om me terug te halen. Hoe graag hij dat ook had gewild. Zo stilletjes mogelijk stapte ik uit het bed, pakte ik de lange broek die ik klaar had gelegd en graaide ik een trui van de stoel. Pas toen ik hem aan had, besefte ik me dat het de trui van Luke was. Hij rook nog naar het kampvuur, gemixt met een geur die alleen van hem kon zijn. Ik stapte in mijn schoenen en zocht naar mijn tas, al ingepakt om te vertrekken. Toen ik alles had, draaide ik me om naar Luke. Hij had geen idee. Ik trok nog een jasje aan en sloeg de capuchon over mijn hoofd, waarna ik stilletjes naar de kamer uit liep. Twee jaar geleden had ik dat ook rond deze tijd gedaan, maar dat was anders geweest. Toen was mijn hoofd ook overgelopen door wat Luke van me had gevraagd, maar toen had ik het nog kunnen hebben. Luke had een relatie gewild. Hij had echt bij mij willen zijn. Het waren woorden geweest die ik niet had kunnen begrijpen. Ik had niet in kunnen zien waarom iemand zoals hij een relatie zou willen met iemand zoals ik, maar hij had het gewild en die relatie had hij gekregen. Tot aan nu. Op mijn tenen liep ik naar de kamer van Keith en Jackie. Ik haalde de brief uit mijn tas en schoof deze onder de deur. Zo wisten ze tenminste dat ik echt weg was en niet hoefden te zoeken. Want dat zouden ze vast willen doen. Ik zag het al voor me, hoe iedereen wakker zou worden. Luke zou waarschijnlijk denken dat ik al wakker was en al ergens anders was gaan zitten. Als hij tot de conclusie zou komen dat ik nergens was, en hij zou Jackie vinden, dan zou het nieuws vanzelf wel duidelijk worden. Ik keek de gang rond en besloot dat het tijd was om te gaan. Daarom liep ik naar buiten en zocht ik de sleutels van mijn truck. Ik opende de deur en gooide mijn tas naast me neer, waarna ik de auto startte. Heel even twijfelde ik of ik de koppeling wel in moest trappen, of ik wel echt gas moest geven. Ik had nu echter al zoveel stappen ondernomen, dat ik niet meer terug kon. Dit was mijn beslissing en ik moest me er aan houden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
In een tent slapen was echt heel erg leuk! In de nacht werd het dan wel heel erg koud, maar daar had ik wel een beetje rekening mee gehouden! Daarbij was het niet vervelend om tegen Michael aan te kruipen. Pixie had ook een eigen plaatjes gevonden in de tent, wat het ook wel echt leuk maakte. Zeker nu hij wakker was geworden. Hij was even bij Michael en mij komen knuffelen, wat hij ook wel echt verdiende! Ergens vond ik het wel zielig dat Star niet bij ons kon slapen, maar hij had wel een goed plaatsje in het huisje. Ik gaf Michael nog een kus, we hadden net besloten dat het wel tijd was om op te staan. Het was nog wel vroeg, maar het was toch al heel licht in het tentje! Ik hielp mama daarbij iedere ochtend met het ontbijt! We waren nu met best wel veel, dus we waren er wel eventjes mee bezig. Dan was het alleen maar gezelliger om het even met z’n tweeën te doen. Ik kroop in de richting van de rits, die ik vast een stukje open deed, zodat Pixie eruit kon kruipen. Vervolgens ritste ik de rest zelf open. Ik ging wel even zitten om mijn slippers aan te kunnen doen. Binnen had ik nog wel een paar pantoffels staan, zodat ik in ieder geval warme voetjes had! Ik stapte uit de tent. Het was zo lekker rustig hier, heel anders dan de stad! Maar daarom genoot ik er juist wel echt van? We konden hier echt de dingen doen die we allemaal graag deden. Vandaag zouden we gaan baseballen! Michael had gisteren nog wel even met Jake en Tyler over de sport gepraat en volgens mij vond hij het zelf ook wel leuk dat hij vandaag mee kon doen. Het was ook heel leuk! Toen ik merkte dat Pixie klaar was, pakte ik hem op en liep ik naar binnen. Ik wisselde mijn slippers voor de sloffen en zette die van Michael vast neer, zodat hij precies hetzelfde kon doen. Want volgens mij kwam hij achter me aan! Al had hij ook nog wel even mogen blijven liggen. Het voelde meteen een beetje anders in het huisje en ik hoorde al snel waardoor het kwam. Ik hoorde iemand huilen! Iets wat niet fijn was! Het was een leuke tijd en dan hoorde je niet te huilen. Ik liep iets verder door om te kijken waar het geluid precies vandaan kwam. Het bracht me naar de kamer van papa en mama, waar de deur een beetje openstond. "Mama?" vroeg ik zachtjes, terwijl ik naar binnen liep. Het was niet fijn om haar te zien huilen! Papa had zijn armen al om haar heen geslagen, maar ik liep ook naar haar toe. Ik sloeg mijn armen om haar heen. "Wat is er?" Vroeg ik zachtjes. Ik snapte niet wat er aan de hand was. Gisteren had alles goed geleken. Misschien voelde ze zich niet lekker? Dat kon altijd gebeuren! Dan moest ze gewoon in bed blijven liggen en dan zou ik wel voor de dingetjes in het huisje zorgen. Het eten, het schoonmaken, alles, als ze dat wilde! "Ik denk dat we even iedereen bij elkaar moeten roepen." Zei mijn vader zachtjes. Ik snapte het niet! Was er iets ergs aan de hand? Was er thuis iets gebeurd? Misschien met oma of met iemand anders! "Maar wat is er dan?" Fluisterde ik zachtjes. Ik wilde weten wat er was! Iedereen moest het wel weten, maar ik wilde mama nu ook gewoon even troosten! Op deze manier kon ze toch ook niet aan iedereen vertellen?! "We vertellen het zo. Wil jij je broertjes en zusjes uit bed halen?" Ik knikte en stond op en liep de gang op. Michael was er ook al. "Ik snap niet wat er is." Fluisterde ik zachtjes. "Maar wil je helpen met de rest wakker maken?" Ik liep zelf al naar de kamer van de meiden toe, zodat ik hen wakker kon maken.

Luke.
Wakker worden in alle rust was toch wel fijn. De laatste tijd had ik me niet zo goed gevoeld? Het schrijven aan het nieuwe album was heel erg hectisch. Helemaal omdat het toch niet zo liep als we dat wilden hebben. Daarbij waren we nu ook bezig met het repeteren voor de festivaltour. De afgelopen dagen was ik vaak genoeg wakker geworden met een idee dat het niet lekker liep. Hier had ik het niet. We kwamen hier echt tot rust. Ik was al eventjes wakker en was blijven liggen, omdat Petunia ook wat knuffels had verdiend. Ik had het wel gek gevonden dat Rhi al wakker was geweest en duidelijk al op had gestaan. Misschien had ze niet goed geslapen en was ze even naar buiten gegaan om te roken. Dat deed ze wel vaker? Veel dacht ik er ook niet van. Totdat ik van alles op de gang hoorde. De stem van Edyn, wat gehuil en vervolgens heel wat gestommel, betekende toch wel dat er iets aan de hand was. De afgelopen dagen had ik de familie van Rhi toch wel weer wat beter leren kennen en dat maakte dat ik me nu ook wel een beetje zorgen begon te maken. Het was een hechte familie en als er iemand aan het huilen was, betekende dat vast niet veel goed. Daarom besloot ik ook op de staan. Ik pakte een trainingsbroek en wilde mijn trui er bij pakken, maar die lag niet meer op de stoel. Waarschijnlijk had Rhi hem aangedaan en was ze inderdaad even buiten gaan staan. Ik kleedde me aan en liep de kamer uit. Piggy bleef duidelijk nog even lekker op het bed, blij dat ze nu alle ruimte had, waardoor ik wel even moest lachen. Toen ik in de gang kwam, was er echter een beetje een chaos. Er kwamen kinderen langsgelopen, zelfs Ethan en Evan waren al wakker, terwijl ze de afgelopen dagen nog later dan wij uit bed waren gekomen. "Ooh goed Luke, je bent wakker, ik wilde net naar je kijken." zei Keith, die naar me toe was komen lopen. "We hebben wat te bespreken, in de woonkamer." Ik voelde een hand op mijn schouder, waarvan ik niet echt wist wat ik er van moest vinden. Het voelde ergens bemoedigend. Het duurde niet lang voordat iedereen zich verzameld had in de woonkamer. Iedereen, behalve één iemand. "Waar is Rhi?" Vroeg ik. Als ze iets wilden bespreken, dan moest Rhi er ook bij zijn! Het was toch gek dat ze er als enige niet was. "Ja waar is Rhi?" Vroeg Maddie ook, die al op stond om rond te kijken. "Blijf maar even zitten lieverd." Keith trok zijn dochter al weer bij hem op de bank en sloeg zijn arm om haar heen, terwijl hij met zijn andere hand, die van zijn vrouw vasthield. Jackie leek echt aangedaan, wat betekende dat er echt iets ergs aan de hand was. Bij Keith was ook wel een pijn te zien, maar het was duidelijk dat hij sterk probeerde te blijven. "Toen we net wakker werden, zagen we een brief onder onze deur doorgeschoven." Deed Keith het woord. "We snappen het zelf nog niet helemaal, we hebben geen idee waarom ze deze keuze heeft gemaakt, maar Rhi heeft er voor gekozen dat ze hier niet meer wil zijn." Ik moest de woorden even tot me door laten dringen, maar zelfs dan snapte ik het niet? Wat had ze willen doen. "Is ze naar huis?" Vroeg Edyn, waarop Keith zijn hoofd schudde. "Nee ze heeft Los Angeles verlaten en daarmee de keuze gemaakt om ons achter te laten." Wat?! Dat kon toch haast niet! Ik snapte echt niet waar Keith op doelde, of nou ik snapte het wel, maar ik wilde niet dat het waar was? Want dat betekende dat Rhi weg was, gewoon weg gelopen uit al onze levens! Iets wat ze echt niet kon maken! Je kon niet zomaar verdwijnen uit het leven van heel wat mensen! Ik liet mijn hoofd in mijn handen zakken, terwijl ik na probeerde te denken wat dit was. Want ik snapte er niets van!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik was wakker geworden zonder Edyn in de tent. Iets wat wel normaal was geweest de afgelopen dagen. Edyn hielp haar moeder graag met het ontbijt en ze vond het niet erg als ik wat langer bleef liggen. Ik was echter wel wakker geworden en had de sloffen gepakt die Edyn voor me klaar had gezet, waarna ik het huisje binnen was gelopen. Soms had je van die momenten dat niks goed aanvoelde. Wat het was, was dan onduidelijk. Maar er was iets. Dat gevoel had ik ook gehad toen ik naar binnen was gegaan. Edyn had zelf ook niet begrepen wat er aan de hand was geweest, maar we hadden iedereen uit bed moeten halen. Iets waar ik mee had geholpen, zoals Edyn dat ook aan me had gevraagd. Pas toen we allemaal bij elkaar waren, werd het duidelijk wat er aan de hand was. Keith en Jackie leken aangedaan en ze wilden iets vertellen. Ook ik had door gehad dat Rhi er niet was geweest en juist dat leek hetgeen te zijn wat Jackie en Keith wilden bespreken. Rhi was weg. Niet terug naar huis, zoals Edyn al had gevraagd. Ze had Los Angeles verlaten. Het klonk erg drastisch, maar dat was het ook. Ik sloeg mijn arm om Edyn heen, die duidelijk erg schrok van het nieuws. Mijn ogen gleden echter naar Luke, bij wie het nieuws aan leek te komen als een klap in het gezicht. Hij was wakker geworden zonder Rhi, net zoals dat ik wakker was geworden zonder Edyn. We hadden beide verwacht onze vriendin hier te zien, maar Luke zijn vriendin was weg gelopen. Iets wat ze niet eens met hem had overlegd. Ze had hem achtergelaten bij haar eigen familie, die het zelf al erg vonden dat ze weg was gegaan. ‘Maar we zouden gaan baseballen! En Rhi zou bij ons in het team komen!’ zei Jake verontwaardigd. Natuurlijk ging het voor hem niet over dat hij nu een slechter team zou krijgen, maar dat Rhi weg was. Tenminste, het leek me dat hij het op die manier probeerde te uiten. Ik voelde dat Edyn tegen me aanleunde en ik sloeg ook mijn andere arm om haar heen. Ik streek zachtjes over haar rug en gaf haar een kus in haar haren, al zou dat op dit moment helemaal niks oplossen. Rhi was weg en het was duidelijk dat we daar niks aan konden doen op dit moment. ‘Ik snap het niet,’ hoorde ik Edyn snikken. Ik snapte het ook niet? Ik kon al helemaal niet in Rhi haar hoofd kijken. Ik wist dat we in sommige dingen wel hetzelfde waren, maar ik zou dit niet kunnen? Zomaar weglopen, zonder te denken aan de schade die ik achter zou laten. Had ze er dan niet bij stil gestaan hoeveel pijn het Jackie en Keith zou doen. Ze hadden haar opgenomen in hun familie, ze hadden altijd voor haar klaar gestaan en nu liep ze zomaar van hen weg. Al hadden zij nog een brief gekregen! Luke had niks? Hij werd net zo erg verrast als ieder ander, maar Rhi was wel zijn vriendin. Als er iemand was aan wie ze het zou kunnen vertellen, dan zou dat Luke toch zijn geweest? Of misschien was ze bang geweest dat Luke haar niet zou laten gaan en zou proberen om haar om te praten. Waarschijnlijk zou hij dat ook wel hebben gedaan, maar wie zou dat niet proberen? Ik zou Edyn ook proberen te overtuigen om het nog een kans te geven, om niet zomaar alles achter te laten. ‘Kunnen we Rhi niet gewoon zoeken?’ stelde Tyler voor, die ondertussen zijn kleine zusje probeerde te troosten. Het was een goede gedachte, maar Rhi zou nu al onvindbaar zijn. Ze was vast al een tijdje geleden vertrokken, dus wie weet waar ze naar toe was gereden. Ik twijfelde of ik naar Luke moest, aangezien Edyn het ook moeilijk had. Hij zat echter letterlijk met zijn handen in het haar en ik kon het hem niet kwalijk nemen. Als er voor zijn gevoel niks aan de hand was geweest, dan kon het toch ook haast niet anders dan dat dit hem compleet verraste. Ik bleef Edyn vasthouden, maar liep wel in de richting van Luke. Meer dan mijn hand op zijn schouder leggen, kon ik op dit moment ook niet. Ik wist ook niet zo goed wat ik op dit moment kon zeggen en wat niet. ‘Heeft ze echt niks voor je achter gelaten?’ vroeg ik toch voorzichtig aan hem. Misschien had ze hem een berichtje gestuurd, een voicemail ingesproken. Als Jackie en Keith iets hadden gekregen, dan had ze Luke toch niet over kunnen slaan?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het kon toch niet dat Rhi zomaar weg was? Ze hoorde gewoon hier! Ik had het begrepen als ze druk was geweest en weer terug had gemoeten naar de stad. De laatste tijd had ze het echter rustig aangedaan, wat ook had gemoeten! Ik snapte ook wel dat ze dan weer graag terug had willen gaan naar het tatoëren, maar dat was wel weer gekomen naar deze vakantie. Ik had eerst gedacht dat ze daarom weg was? Nu was ze echter weg, voor altijd! Papa had gezegd dat ze er voor had gekozen om ons achter te laten, wat betekende dat ze ook echt niet meer terug wilde komen! Iets wat ik niet begreep? We waren een familie, een gezinnetje! Iedereen die hier zat hoorde erbij, maar Rhi deed dat net zo goed! Papa en mama hadden haar zelfs echt geadopteerd, wat betekende dat ze voor de wet ook bij onze familie hoorde. Het kon niet dat ze die dan ineens verliet? Dat mocht gewoon niet! Ik was begonnen met huilen, maar volgens mij deed idee dat wel. Niemand leek het te begrijpen en dat was het ook niet? "Het kan echt niet." fluisterde ik. Ik had helemaal niets gemerkt en volgens mij had helemaal niemand dat? Ze had het gisteren nog heel erg goed naar haar zin gehad! Ze had dan wel niet mee kunnen doen met de speurtocht, maar ze had hem wel helemaal uitgezet samen met Luke. Daarna waren ze lachend terug gekomen uit het bos. Zelfs in de avond had ze het heel erg leuk gehad? Ze had heel erg dicht tegen Luke aangezeten en het had er gewoon lief uitgezien! Ik had zelfs nog even terug gedacht aan twee jaar geleden en dat ze wel echt waren veranderd. Nu leek alles ineens kapot te zijn! Niet alleen voor Luke en Rhi, maar ook voor onze hele familie. Er viel ineens iemand weg en dat kon gewoon niet. "Ze mag niet weg zijn. We kunnen toch iets doen om haar te zoeken?" Tyler had het ook voorgesteld en ik snapte het heel erg goed? Er was vast een manier waarop we haar konden zoeken. "Sommige mensen willen niet gevonden worden en Rhi valt daar onder. Ik denk dat zoeken geen nut heeft." zei papa, waar ik het helemaal niet mee eens was. Rhi snapte uiteindelijk vast wel dat ze bij een familie hoorde? Bij ons! Dat ze terug wilde komen. Aan de andere kant, ze wist precies hoe ze terug moest komen. Ik had zelfs achter haar aan gereden om hier te komen. Ik schuifelde een beetje mee met Michael, zodat we bij Luke stonden. Voor hem moest het ook vreselijk zijn. Hij leek helemaal niets door te hebben. Ik zou echt in paniek raken als Michael ineens weg was en niet meer terug zou komen? Dat was ik nu ook wel bij Rhi! Waar was ze? Zou ze goed voor haarzelf zorgen? Zagen we haar echt niet meer terug! Het waren allemaal vragen die door mijn hoofd heen spookten en het liefst wilde ik er meteen antwoord op! "Kunnen we haar niet opbellen?" Opperde ik nog, dat moesten we gewoon proberen! Ik liet Michael even los, zodat ik naar het kastje kon lopen waar ik gisteravond mijn mobiel op had laten liggen. We konden het altijd proberen! Misschien nam ze wel op, dan konden we haar vragen of ze terug wilde komen! Want ik wilde haar echt heel erg graag terughebben! Ik zocht Rhi haar nummer op en belde het. Hij kwam veel te snel op voicemail. Toch probeerde ik het nog een keer. Weer voicemail. Ze had haar mobiel waarschijnlijk uit! Ik voelde een hand op mijn schouder en keek om naar papa. "Ik denk dat ze echt niet met iemand wil praten lieverd." Dat idee deed me echt heel erg veel pijn! Waardoor ik pas echt begon te huilen. Ze kon niet weg zijn?

Luke.
Wat deed je als je hoorde dat je vriendin er vandoor was gegaan? Er ging echt van alles door mijn hoofd heen, het liefst wilde ik heel had schreeuwen. Ik wilde haar bellen, ik wilde weten waarom ze deze keuze had gemaakt. Ik kende Rhi en ik hoorde om heen wel wat ideeën, maar ik wist ook dat ze daar niets van hoefde te weten. Er zou niemand zijn die haar op het moment over kon halen om weer terug te komen. Ze had iets in haar hoofd en dat bleef er ook in zitten. Ik snapte echter niet hoe het er ooit in was gekomen. De laatste tijd hadden we wat ruzies gehad, maar in mijn ogen waren we daar op een goede manier overheen gekomen. We hadden ze achter ons gelaten. Ze had het niet makkelijk gehad met haar baan, maar ook daar had ze weer aan mogen beginnen. Nu koos ze er voor om weg te gaan en niemand wist waar naar toe. Het was vast iets drastisch. Ze zou niet ineens ergens anders in Los Angeles zou wonen. Ondertussen was ze al vast een eind met haar auto, voor hoever dat ding het nog vol zou houden en daarna zou een nieuw bestaan opbouwen. Dat was toch een vreselijk idee? Mijn vriendin was gewoon weggelopen? Ik had niets doorgehad! Ze had het niet eens de moeite genomen om afscheid van mij te nemen, terwijl ik had gedacht dat het echt goed was gegaan tussen ons. Ze had dan niet samen willen wonen, dat had ik op een gegeven moment maar naast me neergelegd. Er was in mijn ogen een andere tijd voor geweest, misschien na de festivaltour. Nu was het wel duidelijk dat het nooit meer zou gebeuren. Het voelde alsof alles onder je vandaan aan het vallen was. Alsof iemand alle lucht uit mijn longen had geslagen, samen met alle gedachten uit mijn hoofd. Ik snapte het echt niet! Het was zo goed gegaan?! We waren gelukkig geweest. Ik was in ieder geval gelukkig geweest, was Rhi dat niet? Waren alle woorden die we elkaar gisteren nog hadden verteld, een leugen geweest? In mijn ogen waren we zover gekomen in de afgelopen twee jaar. DIit was erger dan alles wat Rhi voor die tijd had gedaan. Ze was in het begin dat we elkaar hadden leren kennen, wel eens weggelopen, maar niets was zo erg geweest als dit. Ze had er voor gekozen om haar hele familie achter te laten, om er niet meer voor mij te zijn. Om weg te gaan, terwijl niemand wist waar naar toe. Ik hoorde om me heen overal gesnik, maar ondertussen hield ik het zelf ook niet meer droog. Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik keek om naar Michael. Ergens was het wel fijn dat ik hier niet in mijn eentje achter hoefde te komen. Iedereen hier begreep mijn verdriet. Ze moesten allemaal iemand missen om wie ze echt gaven. Michael had wat minder met Rhi, maar het was wel duidelijk dat hij er voor iedereen wilde zijn. "Ik denk het niet." fluisterde ik zachtjes. Ik had net zo snel niets gezien? "Loop je even mee?" Ik wilde wel weten of ze iets voor mij achter had gelaten, maar ik wist niet of ik het wel aankon als er echt niets lag. Als er geen berichtje op mijn telefoon achter was gelaten of ze een voicemail in had gesproken. Ik zag Michael knikken, waardoor ik mezelf wel van de bank op moest rapen. Het was een chaos in de kamer, overal waren huilende kinderen. Ethan en Evan probeerden wel hun best te doen om ze te troosten, maar ze waren zelf ook echt aangedaan. Ik liep naar de slaapkamer, waar Rhi vannacht nog tegen me aan in slaap was gevallen. Ik zag daar echter niets en ergens verbaasde me het ook niets dat toen ik mijn mobiel oppakte, daar ook niets te zien was. "Niets." Ik liet mezelf op het bed zakken. Het voelde alsof mijn leven in aan het storten was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld