Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik voelde me echt gebroken. Ik was echt gek op Rhi, dat zou ook niet zomaar weggaan. We hadden toch behoorlijk lang een relatie gehad. Je investeerde zoveel tijd in iemand en diegene besloot maar gewoon om dat alles achter te laten alsof het helemaal niets was. Rhi had het soms wat moeilijk gehad met de termen, maar uiteindelijk was het goed gekomen. Het kon niet dat ze nu weg was alleen maar omdat ik niet had gewild dat ze in een slecht huis zou gaan wonen. Dat had alleen maar aangegeven dat ik om haar gaf! Natuurlijk had ik gewild dat ze bij mij in zou trekken, dat soort dingen wilde je op een gegeven moment in een relatie! Ik had gedacht dat we er wel overheen zouden komen, dat er uiteindelijk wel een oplossing was gekomen. Niet in de vorm zoals het nu was. Nu was Rhi gewoon weg! God mocht weten waar ze precies was. Dat was nu echter wel het laatste wat ik haar wilde vragen. Er waren zoveel andere dingen waar ik met haar over kon praten. Wat ik nu wilde weten! Ik verdiende antwoorden! Niet alleen ik, haar familie ook. Daar kon ik nu niet zo veel mee, ik had Rhi in de telefoon, dus ik kon met haar praten. Het was zo fijn om haar stem weer te horen. Het voelde als thuis. Ze had niet meteen de meest gerustellende stem, maar er was iets in haar stem wat me altijd beter had kunnen laten voelen. Ze had geweten wat ze had moeten zeggen, want er waren wel eens momenten geweest waarop ik haar gerustelling nodig had gehad. "Ik ben in LA." Ze kon wel zeggen dat er niets meer voor haar in Los Angeles was, maar dat was wel zo! Ik was hier. Haar hele familie was hier! Iedereen die van haar hield. Ik had haar nooit over een andere stad gehoord, over mensen die daar woonden of een verlangen om ergens anders naar toe te gaan. Natuurlijk, we hadden wel eens samen gereisd en ze had me wel verteld dat ze zich nooit helemaal thuis had gevoeld in Los Angeles, maar dat betekende niet at ze ineens heel erg anders naar toe had moeten gaan. Ze had er juist voor gezorgd dat ze een goed leven had, een goede baan! Alles! Dat liet je toch niet achter. "Nee dat is wel duidelijk, want anders was je niet weggegaan zonder iets te zeggen." Ik snapte niet waar de liefde op was gehouden. Bij mij was dat niet zo, maar Rhi had het blijkbaar niet meer gevoeld. Anders had ze het nooit zomaar opgegeven. Ik hoorde voetstappen en niet veel later stond Ashton in de woonkamer. "Is dat Rhi?" Ik voelde me ergens betrapt. Ik wist dat Ashton zijn best had gedaan om er voor te zorgen dat ik Rhi was vergeten, maar dat ging niet zomaar? Ze ging echt niet weg door een paar dagen plezier. Door wat drankjes. Ik ging er door alleen nog maar meer me heen! Dit waren juist de momenten die ik met haar door had gebracht. "Geef me de telefoon." Door de serieuze toon in Ashton zijn stem, kon ik alleen maar doen wat hij van me had gevraagd. De woorden van Rhi bleven door mijn hoofd heen spoken. Er had blijkbaar helemaal geen liefde meer gezeten en daarom had ze deels de keuze kunnen maken om weg te gaan. "Goed dat ik je eindelijk een spreek." begon Ashton, al was het wel duidelijk aan hem dat hij genoeg te zeggen had en dat het helemaal niet zo 'goed' voor Rhi was. "Wie the fuck denk je wel niet wie je bent?" Het was Rhi, dat had hij net ook al gevraagd, dus hij wist wel wie ze was! "Hoe haal je het in je fucking hoofd om zo weg te gaan?" Dat vroeg ik me ook af?! Ze kon toch niet zomaar weg gaan. "Ergens is het maar goed dat je hier weg bent, dan kun je verder ook niets meer aanrichten, dacht ik in ieder geval, maar nu hebben we alsnog last van je." Zo zag ik het helemaal niet, ik wilde dan ook iets zeggen, maar Ashton liep gewoon weg met de telefoon aan zijn oor. "Dus doe jezelf en vooral ook Luke en de rest hier een lol en blijf zo ver weg als fucking mogelijk."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik hoorde gerommel aan de andere kant van de lijn. Ik had gedacht dat Luke ergens in een club was geweest, maar dan had ik nog wel muziek gehoord. Andere mensen. Dat was niet het geval geweest. Nu hoorde ik wel een andere stem, waarvan het leek alsof hij om de telefoon vroeg. Ik bleek gelijk te hebben, want al snel hoorde ik Ashton aan de andere kant van de lijn. ‘Ik kan niet hetzelfde zeggen,’ merkte ik op. Ik hoefde niet met hem te praten! Het boeide me geen fuck wat hij van dit alles vond! ‘Wie the fuck denk je dat jij bent om zo tegen mij te praten, Irwin?’ vroeg ik aan hem. Ashton had hier helemaal niks mee te maken! Hij was duidelijk boos op me om wat ik had gedaan, maar het ging hem helemaal niets aan? Als hij er voor Luke wilde zijn, kon hij vast wel een betere manier bedenken dan door te schreeuwen naar zijn ex! Daarnaast had hij er gewoon niks over te zeggen. Ik had bepaald wat ik had willen doen en vervolgens had ik dat ook uitgevoerd! Ik sloeg mijn arm over de ander en luisterde met opgetrokken wenkbrauwen naar Ashton. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om op die manier weg te gaan, om niks aan Luke te laten weten. En het was maar goed dat ik weg was, want zo had niemand last van me. Dat was de hele reden dat ik weg was gegaan! Zodat Luke niet meer hoefde te zeuren over zijn vriendin die toch niet met hem samen wilde wonen, zodat Edyn er niet nóg iemand bij kreeg om voor te zorgen en om iedereens leven gewoon een stukje beter te maken. Luke had misschien geen persoonlijk afscheid gekregen, zoals Keith en Jackie dat hadden gehad, maar hij was er toch geweest? Hij had vast de brief mogen lezen, of wat dan ook. Hij wist precies wat alle anderen wisten. ‘De enige reden dat je mij nu aan de telefoon hebt, is omdat Luke me heeft gebeld. Dus als je tegen iemand wil schreeuwen, schreeuw dan tegen hem,’ zei ik tegen Ashton. Ik had hem niet gebeld! Mijn hele plan was geweest om geen contact meer te hebben met de mensen uit Los Angeles. Of dat nou Keith en Jackie waren geweest, of Edyn en Luke! Ik had bewust niks meer van me laten horen en elk telefoontje had ik genegeerd, net zoals alle berichtjes! Dat ik nu op had genomen, was mijn onoplettendheid geweest, maar ik was niet de reden dat ze nog last van me hadden! Luke had mij zelf gebeld, wat betekende dat hij degene was die contact met mij had gewild! Niet andersom! ‘Waag het niet om de schuld op Luke af te schuiven!’ riep Ashton door de telefoon. ‘Blijf gewoon, zoals ik al zei, zo ver mogelijk hier vandaan! Dan heeft niemand tenminste nog last van je en krijgt Luke de kans om over jou en je shitty persoonlijkheid heen te komen.’ Ik schudde mijn hoofd. Alsof ik al niet bezig was geweest met zo ver mogelijk weg te gaan van Los Angeles! Daarom was ik naar New York gegaan! Ik zat letterlijk aan de andere kant van het land! Veel verder had ik niet kunnen gaan, in Amerika in ieder geval! Europa was nog een optie geweest, maar die vluchten hadden een fortuin gekost. Misschien over een aantal jaar. Ik wist in ieder geval heel goed dat ik zo ver weg mogelijk moest zijn van iedereen uit Los Angeles, net zoals dat ik ook wist dat ik niet de lieve, zorgzame persoonlijkheid van Edyn had. Iets wat Luke net zo goed had geweten, net als iedereen om me heen. ‘Waar the fuck denk je dat ik mee bezig ben? Zeg maar tegen Luke dat hij me niet meer moet bellen.’ Ik beëindigde het gesprek en liet mijn telefoon in mijn zak glijden. Na het geschreeuw van Ashton voelde al het andere aan als doodse stilte.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik moest zoveel wennen aan de huidige situaties. Er waren nu al een aantal weken overheen gegaan en ik had gedacht dat het misschien wat makkelijker zou worden. Ik miste Rhi nog iedere dag. Ik belde haar nog vaak genoeg, liet berichtjes achter en smeekte haar bijna om terug te komen. Ik wist echter ook wel dat ik verder moest met mijn leven. Ik had kindjes om voor te zorgen. Mijn ouders die het ook moeilijk hadden, maar ook hun best deden om weer opnieuw te beginnen. Tot slot had ik Michael, wie me zoveel knuffels had gegeven de laatste tijd. Hij had wel zijn best gedaan om zo nu en dan even op bezoek te komen. Daarbij hadden we de donderdagen gehad, waarop Michael had geprobeerd om zoveel mogelijk thuis te zijn. Vandaag was het ook donderdag, maar dit was niet zomaar een donderdag. Voorlopig zou dit de laatste dag zijn die Michael en ik met elkaar door konden brengen. Ik was vanmorgen al vroeg terug geweest en omdat Michael nog in bed had gelegen, was ik samen met Pixie bij hem gekropen. Normaal was ik wel gewend aan het feit dat ik niet veel slaap kreeg. De laatste tijd was het toch wat meer. Soms werd ik in de nacht wakker en kon ik niet meer in slaap komen omdat ik aan Rhi moest denken. Niet alleen aan het feit dat ze weg was gegaan, maar ook aan hele andere dingen. Als Rhi zomaar had besloten om weg te gaan, kon iedereen dat doen. Dat was echt een vreselijk gevoel. Vannacht had ik ook niet heel erg goed geslapen, dus wonder boven wonder, was ik net nog even in slaap gevallen. Terwijl ik in deze tijd juist het ontbijt had gemaakt voor Michael. Ik was net wakker geworden en Michael was juist diegene die al op was gestaan! Dat terwijl hij vandaag juist rustig aan moest doen, er waren zoveel drukke dagen die op hem stonden te wachten! Ik besloot mijn make-up een beetje bij te werken en pakte het jurkje dat ik mee had genomen voor vandaag en kleedde me weer op. Ik liep naar beneden, terwijl ik nog even met mijn handen door mijn haren heen ging. Beneden zag ik Pixie en Star met elkaar spelen. Star was de laatste tijd hier gebleven, het was immers Michael zijn kat en dan hoorde hij hier ook te zijn. Morgenvroeg zou ik hem echter meenemen. Hij moest vast even wennen aan de nieuwe omgeving, maar hij had Pixie! Ik vond Michael in de keuken, waar hij druk bezig leek te zijn met eten. Ik sloeg mijn armen om hem heen en keek even mee over zijn schouder. Heel vaak kookte hij niet? Zeker niet als ik thuis was, dan vond ik het veel leuker om dat te doen. Ik kon gewoon aan zijn gezicht zien dat hij er blij mee was als ik kookte. Soms had hij ook gewoon even een gezonde maaltijd nodig. Dat kon er namelijk nog wel eens bij in schieten als hij zo druk was. "Ooh het zijn Mickey pannekoeken!" Ik had ooit laten zien hoe je die moest maken. We hadden het toen zelfs samen gedaan! Ik vond het lief dat hij het had onthouden. "Wat wil je er graag bij?" Dan zou ik daar wel even mee helpen! Soms was het lekker om er vruchtjes bij te doen. Nu was het toch wel een bijzondere dag, dus er mocht ook wel iets bij wat niet zo heel erg gezond was. Voor vanavond wist ik ook nog niet echt wat we zouden eten. Misschien was het een leuk idee om ergens te gaan eten. Als Michael dat wilde in ieder geval, anders konden we ook wel een keer iets bestelde. Ik pakte in ieder geval al een paar borden. "We kunnen denk ik wel buiten eten? Het is echt heel erg mooi weer!" Dat was het vanmorgen al wel geweest en het zou alleen nog maar beter gaan worden. "En dan kunnen we samen kiezen wat we nog willen gaan doen vandaag." Het lag er een beetje aan wat Michael wilde. Ik wilde vooral bij hem zijn zo lang het nog kon. Ik vond het nu best wel moeilijk dat hij weg zou gaan. Zeker na alles wat er met Rhi was gebeurd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ondanks dat ik erg enthousiast was om te beginnen aan de festivaltours en om onze muziek voor heel wat nieuwe toeschouwers te spelen, ging ik ook niet helemaal met een gerust hart weg. Vooral omdat ik me een beetje zorgen maakte om Edyn. Net zoals bij Luke, had het er bij haar ook ingehakt dat Rhi zomaar weg was gegaan en niet meer van zich liet horen, alsof Edyn helemaal niet meer bestond. Ik probeerde er zo goed mogelijk voor Edyn te zijn, zoals ik dat ook bij Luke deed. Gelukkig had Luke ook nog anderen die hem op konden vangen. Hij woonde zelfs momenteel bij Ashton, omdat hij niet meer thuis had kunnen wonen. Alles had hem doen denken aan Rhi. Ashton hield hem goed in de gaten en daar was ik heel blij mee, want zo kreeg ik wat meer tijd om Edyn in de gaten te houden. Ze bleef natuurlijk erg druk met haar werk, wat genoeg afleiding gaf. Ik wist echter ook dat als ze alleen was, ze al snel aan Rhi dacht en dat de gedachten maar bleven komen. Iets wat ontzettend naar was en ik wist zelf ook niet goed hoe ik het kon voorkomen. Ik wist dat ik ook niet meer kon doen dan er voor haar zijn en haar afleiden, of er met haar over praten als ze daar behoefte aan had. Ik wilde echter ook meer voor haar doen, haar verzekeren dat niet iedereen zoals Rhi was en dat een ander echt niet zoiets zou doen. Om Edyn op te vrolijken, en haar een garantie te geven dat ik na de tour gewoon weer terug zou komen, had ik iets bedacht. Edyn was zelf dol op Disneyland. Ze had er zelfs gewerkt, hier in Anaheim! Over de wereld waren er echter veel verschillende parken van Disneyland en Edyn was nog nooit naar de anderen geweest! Het leek mij heel erg leuk om een soort Disneytrip te doen, dat we naar elk park zouden kunnen gaan voor een paar dagen! We zouden beginnen in Los Angeles, om vervolgens naar Florida te gaan en dan zouden we natuurlijk ook naar Europa en Azië gaan, zodat we elk park zouden bekijken! Om de verrassing goed te brengen, was ik vanochtend vroeger uit bed gegaan. Edyn was er al geweest, maar ze was nog in slaap geweest. Daardoor had ik de Mickey-pannenkoeken kunnen maken! Ook had ik de brief al opgezocht. Ik had hem zelf geschreven, al had Linn hem voor me overgeschreven! Het was een brief van Rapunzel en Ariel aan Edyn, want dat waren haar vriendinnen geweest in Disneyland. De twee prinsessen hadden haar uitgenodigd om samen met hen mee te gaan op een magische reis door het koninkrijk. Ik had er mijn best op gedaan om de taal die Edyn had moeten gebruiken, er zo goed mogelijk in te verwerken. Ik glimlachte toen Edyn de keuken binnen kwam en vervolgens bij me kwam staan. ‘Ik heb mijn best gedaan!’ zei ik lachend tegen Edyn. Ze waren niet allemaal even netjes geworden, maar ze leken op Mickey! ‘Ik heb buiten al wat dingetjes klaargezet, dus je hoeft niks meer te pakken,’ zei ik tegen Edyn. Ik schepte de laatste pannenkoek op het bord en deed het gas uit, waarna ik me omdraaide en Edyn een kus gaf. Ik pakte vervolgens de borden uit haar handen, wat ook die stonden al buiten klaar! Op die van Edyn lag zelfs de brief al! Ik gaf haar het bord met de pannenkoeken. ‘Voorzichtig, het is heet.’ Zelf pakte ik de twee glazen met sap, die ik meenam naar buiten. Ik zette het neer op de tafel en legde snel nog de laatste paar dingetjes recht, voordat Edyn naar buiten kwam. Ik ging bij haar stoel staan, zodat ik die voor haar aan kon schuiven. ‘Er is post voor je,’ vertelde ik haar, toen ik haar eenmaal aan had geschoven. Ik ging daarna tegenover haar zitten. Ik wilde wel haar gezicht zien als ze het zou lezen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik kon niet zomaar met Michael mee, ondanks dat ik dat wel graag had gewild. Als het in de buurt was geweest dan had ik nog één dag kunnen gaan, maar het was allemaal best ver weg. Ik zou Michael wel echt gaan missen? We waren al vaker uit elkaar geweest, maar dit keer voelde het anders. Pijnlijker. Michael zou het leuk gaan hebben en daar ging het om. Ik wist zeker dat hij kon genieten van de momenten dat hij op het podium stond. Hij zou weer naar Japan gaan, wat hij ook heel erg leuk vond! Ik vond het gewoon wat minder dat ik hem moest missen. Ik probeerde het wel een beetje rustig te houden, ik wist dat we er beiden niets aan hadden dat ik er iedere keer om zou gaan huilen. De tranen zouden echt wel komen morgenvroeg. Ik wilde er nu liever nog niet aan denken! We hadden nu de tijd samen en we konden van alles doen wat we maar wilden. Michael had graag het ontbijt willen maken, wat ik echt heel erg lief van hem was. Van mij had het niet gehoeven? Hij had ook mogen wachten totdat ik wakker was geweest en dan had ik het gemaakt. Nu was Michael zelfs al klaar met het dekken van de tafel buiten. "Dat had niet gehoeven!" gaf ik toch nog even aan. Ik vond het wel echt lief dat Michael zo zijn best had gedaan op Mickey pannenkoeken! Ik liep met Michael mee naar buiten, waar inderdaad al alles klaar stond! Ik vond het altijd fijn om buiten te eten. Zeker met dit soort mooie weer! Het tafeltje stond lekker in de zon en stonden zelfs al glazen met sap. Ik zette het bord er bij neer en ging zitten op de stoel die Michael voor me naar voren hield. Michael had het over post en ik zag ook echt dat er een brief voor me lag. Mijn naam stond er in hele mooie letters geschreven op! "Van wie?" vroeg ik zachtjes. Het was niet echt een handschrift dat ik zo snel herkende? Ik verwachtte ook niet echt post. "Maak maar open." Ik knikte, want anders zou ik ook niet weten van wie het was. Voorzichtig ging ik met mijn vingers langs de zegel die er op de achterkant op zat, het zag er echt heel oud en mooi uit! Ik vouwde de brief open en begon hem te lezen. Het was een brief van Ariel en Ranpunzel, die me uitnodigden om hen te komen bezoeken. Ze vroegen of ik een wonderbaarlijke reis wilde maken, samen met Michael! Niet alleen naar Anaheim, maar ook naar Florida en zelfs naar Parijs en de vestigingen in Azië! Ik snapte ook wel dat het niet echt van Ariel en Punzie kwam, maar het betekende wel dat ik ze mocht opzoeken overal in de wereld! Ik had Michael wel eens verteld hoe benieuwd ik was geweest naar de andere parken! Hoe het er uit had gezien en wat er anders was. Nu zouden we er naar toe gaan! En niet zomaar voor één dagje! "Echt waar?" vroeg ik zachtjes. Dit was echt geweldig, ik kon het haast niet geloven. Ik wilde echt graag nog een keer met Michael weg. Soms hadden we dat gewoon even nodig. "Ik wil echt heel erg graag naar mijn vriendinnetjes!" Ik leunde over de tafel, voor zover dat ging, zodat ik Michael een kus kon geven. "Gaan we echt overal naar toe?" Ik kon het haast niet geloven! Ik zou al zou blij zijn als Michael me weer mee zou nemen naar Anaheim. Ik had het ook zo leuk gevonden met zijn ouders. Nu zouden we weer samen gaan en we zouden het vast heel leuk hebben! We konden echt opzoek gaan naar Punzie en naar Ariel! Ik vond het een heel fijn idee, want het betekende dat we iets zouden gaan doen nadat Michael weer terug was. Ik vond het zo fijn dat ik er toch wel een paar traantjes van in mijn ogen kreeg.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik had de laatste tijd misschien al wel veel te veel aan Edyn en haar familie gegeven, maar ik had wel gevonden dat ze het echt hadden verdiend. Sowieso de kaartjes voor het baseballen! Ik had al genoeg verhalen gehoord en elke keer als ik Jackie aan de telefoon had, bedankte ze me nogmaals voor hetgeen wat ik had gedaan. Ik was blij dat ze er zo van genoten. Daar waren de kaartjes ook voor! Om samen naar de wedstrijden te gaan, al waren het maar oefenwedstrijden! Als het seizoen weer zou beginnen, zouden ze er vast elke week naar toe gaan, als dat zou kunnen! Edyn kon daar ook van meegenieten, maar ze verdiende meer? Veel meer! Dit was iets wat ze nog heel erg graag had gewild en ik had het met gemak voor haar kunnen regelen? We zouden pas over een paar maanden kunnen gaan, maar het was al wel allemaal gepland en ik keek er zelf ook heel erg naar uit! Ik wist wel dat het er erg druk zou worden, maar we zouden wel volledig op kunnen gaan in de massa, waardoor we misschien niet zo op zouden vallen! Ik hield het gezicht van Edyn goed in de gaten. Haar blauwe ogen gleden over het papier en ik zag met ieder woord de verbazing groeien, maar daarmee ook het enthousiasme. ‘Echt waar,’ zei ik glimlachend. We zouden echt overal naar toe gaan, het was allemaal al geregeld! Edyn verdiende een grote verrassing en dit was iets wat ze altijd nog had willen doen. Misschien niet in deze vorm, maar ze had wel graag de andere parken kunnen bezoeken. Nu zouden we dat samen kunnen doen! Een echte Disney-vakantie, met alles erop en eraan! Ik knikte op Edyn haar vraag. ‘Ja, we gaan overal naar toe. Elk park in de wereld.’ We zouden natuurlijk hier beginnen, dat was het meest logische! Daarna had ik een hele vakantie geboekt rondom de andere parken, natuurlijk wel met een beetje hulp. Want zoiets allemaal uitzoeken, was nog best een klus. Het was het echter allemaal waard voor het gezicht wat ik nu voor me zag. Edyn was zo blij! Het was wel duidelijk dat ze het niet had verwacht. Gelukkig maar! Ik was bang geweest dat de Mickey-pannenkoeken te doorzichtig waren geweest, maar gelukkig niet! Nu was het een echte verrassing geweest, die duidelijk ook was aangekomen! ‘We kunnen wel pas na de festivaltour gaan, maar het leek me een leuk iets om samen naar uit te kijken.’ Edyn was hier heel enthousiast in. Die zou waarschijnlijk gaan aftellen tot aan het moment dat we zouden vertrekken, maar dat was juist leuk! Daardoor besefte je ook hoe snel de tijd kon gaan en hoe snel iets opeens zo dichtbij kon zijn. Er zaten nog een hoop andere gebeurtenissen tussen, maar we zouden vast al snel in september en oktober zitten. ‘Volgens mij gaan we dan ook een paar keer rond Halloween, dus dan hebben ze het hele park erop aangekleed.’ Edyn wist dat wel! Volgens mij had ze er ook wel rond die tijd gewerkt. Net zoals met Kerst en alle andere feesten! De parken waren daar heel erg serieus in, net als alle karakters. Edyn wist daar genoeg van en ze kon er ook genoeg over vertellen, maar ze hoefde het zelf allemaal niet meer te doen! Over een paar maanden zouden we waarschijnlijk tegenover Ariel en Rapunzel staan en ik wist zeker dat Edyn helemaal mee zou gaan in hun fantasie. Volgens mij hoorde je dat ook wel te doen! Want dan maakte je het voor hen ook alleen maar leuker! ‘En ik wilde je ook echt goed verrassen. Ik hoop dat de pannenkoeken een beetje gelukt zijn.’ Ze hadden ongeveer de vorm van Mickey! Ze waren niet allemaal zo netjes als die van Edyn, maar Edyn deed dit veel vaker! Die was daar heel behendig in geworden en ik was dat totaal niet!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Disney! Ik had er met zoveel plezier gewerkt. Sommige mensen hadden verteld dat ze het daardoor niet meer leuk vonden om het park te bezoeken. Ik vond het juist leuker. Ik had alle prinsessen en prinsen leren kennen, samen met alle andere figuren! Iedereen was heel erg leuk? Het beste was geweest dat ik het ook met Michael had kunnen delen. De eerste keer dat ik hem had gezien samen met Ariel, waren we niet bij elkaar geweest. Maar hij was later wel eens langsgeweest. Samen met Linn en vorig jaar zelfs met zijn ouders! Ik miste het nog steeds? Ik kon het echter niet samen doen. Ik kon geen Nanny zijn en tegelijk bij de prinsesjes zijn. Dit was nu een perfecte manier om het beide te hebben! We zouden naar alle parken van Disney gaan, samen! "Ik kan het echt niet geloven!" Dit was toch ook niet te geloven! We zouden een hele reis gaan maken samen. Ik vond het zelf leuk om met Michael op vakantie te gaan! Op deze manier zou het geen luie vakantie zijn, zoals we ook wel eens hadden gehad, maar we zouden juist heel erg veel gaan zien! Michael kreeg alle karakters te zien als hij wilde. We konden in alle attracties! Er was vast tijd genoeg om alles te ontdekken! Ik was echt benieuwd naar alles. Naar de hotels, de omgeving, het eten. Alles zou anders zijn! Ik vond het zo lief dat Michael dit voor mij geregeld had! Ik had nu nog tijd om aan te geven wanneer ik niet op werk zou kunnen zijn. Dan moesten Nick en Sue even iemand anders regelen om op te passen, want het was wel eventjes. We zouden ook behoorlijk wat moeten reizen en waarschijnlijk ook wel een beetje bijkomen van die reis? Ik stond op van de stoel, zodat ik naar Michael kon lopen. Ik kroop bij hem op schoot en sloeg mijn armen om hem heen. Een kus was niet genoeg geweest. Hij verdiende zoveel meer dan dat! Michael was altijd al heel erg lief voor me geweest! In de eerste week dat we elkaar hadden leren kenne, had hij mij immers een ijsje gebracht! Nu waren we zoveel meer dan dat? Toch was Michael altijd even lief gebleven! De laatste tijd was hij wel echt van de verrassingen, iets wat echt heel erg leuk vond! Hij gaf zoveel? Hij had mijn hele familie seizoenskaartjes gegeven voor het baseball! Daar mocht ik ook naar toe, nu kreeg ik echter ook nog een hele reis naar allerlei Disneyparken! “Je bent zo lief.” Fluisterde ik. Ik vond het echt lief dat hij dit had geregeld! “We gaan zoveel mogelijk genieten.” Dat kwam wel goed! Michael had het over Halloween gehad. “Misschien kunnen we zelfs wel verkleed gaan met Halloween, niet echt heel uitgebreid, want dat mag niet, maar we kunnen vast iets leuks doen.” Dat hoorde bij Halloween! Vorig jaar hadden we echt veel outfits gehad, de ene had ik nog leuker gevonden dan de andere. Het zorgde er toch wel een beetje voor dat je een ander persoon werd! Met de prinsesjes had ik dat heel erg leuk gevonden, maar dat Halloween was het minstens zo leuk! “De pannenkoeken zien er echt heel erg lekker uit.” Ik pakte de vork van Michael en haalde een stukje van zijn pannenkoek af, ik stak hem vervolgens in mijn mond. “Hij is echt heel erg lekker.” Ik deed nog een keer hetzelfde, maar hield de vork deze keer voor de mond van Michael. “Je hebt de laatste tijd zoveel voor mij gedaan.” fluisterde ik. Zo voelde het echt? Ik snapte maar al te goed dat de angst dat hij niet meer terug zou komen niet terecht was. Toch had het er wel echt gezeten. Iemand zoals Michael wilde je toch ook echt niet kwijt! Ik niet, ik zou niet eens weten wat ik zonder Michael moest doen?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een paar weken later (:
~
Rhi.
Waarschijnlijk had het aan de dronken bui van Luke gelegen, of misschien lag het aan het feit dat Ashton de telefoon uit zijn handen zou hebben geslagen als hij me had geprobeerd te bellen, maar het was de laatste tijd behoorlijk stil geweest vanaf Luke zijn kant. Geen berichtjes meer, geen dronken telefoon gesprekken over het feit dat ik weg was gegaan en dat hij niet begreep waarom. Het leek soms zelfs alsof Luke niet meer leek te bestaan. Er waren genoeg momenten waarop ik er niet aan werd herinnerd dat hij ook nog rond liep op deze aarde, maar dat deed hij natuurlijk wel en ook mijn gedachten gingen soms naar een andere plek als ik alleen was. Het waren de kleine dingen die me aan hem deden denken, maar ik duwde elke gedachte resoluut aan de kant. Luke was onderdeel van een ander leven. Eentje die ik achter had gelaten in Los Angeles, met een reden. Om daarin te blijven hangen, en daar aan terug te denken, daar maakte ik mezelf alleen maar gek mee. Dus elke keer als Luke zijn gezicht in me op kwam, dan probeerde ik zijn blauwe ogen uit mijn hoofd te drukken, net zoals dat ik mezelf dwong om het geluid van zijn lach te vergeten. Ik had me maar zoveel mogelijk bezig gehouden met andere activiteiten. Met mijn werk ging het goed. Natuurlijk moest ik mezelf weer opnieuw bewijzen, laten zien wat ik kon. Zo lang zat ik immers nog niet in het vak en dan was ik ook nog eens een vrouw. Het zou niks uit moeten maken, maar dat deed het wel. Ik had echter tot nu toe al genoeg laten zien. Ik kon alles zetten wat ze wilden en ik zorgde er ook voor dat het er mooi op zou komen te staan. Half werk zou ik nooit leveren. Naast het tatoeëren was ik ook weer begonnen met boksen. Ik had nu zelfstandig naa een plek moeten zoeken waar ik had kunnen trainen. Met wat er voor de zomer was gebeurd, was het onmogelijk om weer aan wedstrijden te doen. Dat hadden ze me ook afgeraden in het ziekenhuis, maar ik had het liever van een ervaren iemand willen horen. Gelukkig mocht trainen wel, waardoor ik ook een deel van mijn tijd daarin kwijt kon, met daarmee ook meteen een aantal frustraties van de afgelopen tijd. Eén van de mannen waar ik mee trainde had mij, samen met een paar anderen, meegevraagd naar een event dat voor een aantal dagen in de stad was. Ik moest toegeven dat ik het lang niet altijd volgde, maar ik hield er wel van om naar wedstrijden te kijken. Deze speelde zich overdag af, wat fijn was. Want dat betekende dat ik hierna nog zou kunnen werken. Onze shop was immers tot best laat open. Zelf zat ik al een tijdje in de stoelen. Naast me waren ze in gesprek en degene die me mee had gevraagd, was nu wat te drinken halen. Ik liet mijn ogen rond de zaal glijden en uiteindelijk kwam ik uit bij de ring. Ik mistte het wel om daar te staan, al kon ik er ook niet aan denken zonder aan Luke te denken, die toen opeens was komen kijken en me had aangemoedigd. ‘Oh, kijk Danny! Hier zijn onze stoelen!’ Ik was meteen gealarmeerd toen ik de stem hoorde. Heel even dacht ik dat ik het me verbeelde, maar het was echt de persoon die ik gedacht gehoord te hebben. Edyn liep samen met Danny een aantal rijen voor ons, opzoek naar hun stoelen. Beide hadden ze eten en drinken in hun hand, met zelfs nog wat merchandise erbij. ‘Fuck,’ zei ik hardop, waarna ik overeind kwam. Edyn hoorde hier niet te zijn! En ik wilde er zeker van zijn dat ze niet door zou hebben dat ik hier ook was! Daarom pakte ik mijn jasje en kwam ik snel overeind, hopend dat ik weg zou kunnen komen voordat Edyn of Danny me zou zien.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Omdat het nog zomervakantie was, hadden Rosa, Danny en Eve nog een paar weken vrij! Zij waren de niet de enigen die vrij waren. Hun ouders hadden ook een weekje kunnen vinden waarin ze vrij weinig hoefden te doen. Dat hadden ze als goede reden gezien voor een korte vakantie. Naar New York! De oudste twee van het gezin wilden graag dingen zien, al was Rosa het er in eerste instantie niet mee eens geweest en had ze liever naar een warm land willen gaan. Nu we hier waren, leek iedereen het echter wel eens te zijn met de plaats. We waren hier al een paar dagen en hadden al het een en ander gezien. New York was zoveel groter dan Los Angeles? Zo voelde het in ieder geval. De gebouwen waren zo hoog en ik voelde me echt een beetje klein als ik er tussen in stond. Ondanks dat we ons het meest voortbewogen door taxi’s, hadden Danny en ik er vandaag voor gekozen om met de metro te gaan. Wat nog best een dingetje was geweest. Daardoor waren we wel veel sneller bij de zaal geweest waar de hele dag bokswedstrijden plaats zouden vinden. Nick en Sue hadden er geen interesse bij gehad en ook Rosa had er niets van willen weten. Het was niet echt een plaats waar Eve hoorde, dus waren zij en Rosa iets met hun ouders gaan doen. Volgens mij shoppen. Iets wat Danny op zijn buurt juist helemaal niets vond. Hij was echter gek op boksen! Ik vond het leuk dat ik weer naar wedstrijden kon kijken, dat had ik al een tijdje niet meer gedaan. Ik probeerde het boksen wel bij te houden, maar het ging wat moeilijker omdat ik niet hele avonden meer vrij was. Als ik in de middag tijd had, dan ging ik wel naar de boksschool. Daarbij bokste Danny ook en had ik een paar keer mogen trainen in de school, waar hij zijn lessen had. Ik moest toch op hem wachten? Dan kon ik die tijd beter goed benutten. Dat deden we vandaag ook, we zouden zelf wel kijken hoe lang we zouden blijven. Er waren echter een paar boksers die Danny had willen zien en één daar van zou over een half uur de ring in moeten. Daarom hadden we nu onze plaatsen gevonden en hadden we nog even de tijd om het naar onze zin te krijgen. “He Edyn?” Ik keek naar achteren, naar Danny, die zachtjes aan mijn jurkje had getrokken. Ik keek om, waarna ik hem naar iemand zag wijzen. Iemand die ik niet had verwacht te zien. Rhi! Rhi was hier, in New York! Ze was helemaal naar New York gegaan. “Rhi!” bracht ik uit. Al was ze duidelijk al van plan weg te lopen. Dat had ze een paar weken geleden ook al gedaan, zonder echt iets te laten weten. Nu ging dat niet zomaar meer gebeuren! Ze had iedereen zoveel pijn gedaan. Mij ook?! Door haar was ik bang dat Michael niet meer terug zou komen! Dat was echt heel erg vervelend. Rhi deed alsof ze me niet hoorde, wat haast wel moest? Ik had haar naam duidelijk uitgeroepen. Daarom maakte ik mijn weg terug. “Sorry.” zei ik zachtjes tegen de mensen, waar we langs moesten. Gelukkig liep Danny ook nog voor me. Aan de zijkant van de tribune probeerde Rhi nog net weg te lopen, maar dat kreeg ze niet voor elkaar. Gelukkig hielp Danny een beetje mee, door naast me te staan, waardoor de weg werd geblokeerd. “Wilde je weglopen?” vroeg ik zachtjes aan haar. “Alweer?” Dat had ze al eerder gedaan! Het deed echt heel erg veel pijn! Het liefst wilde ik haar nu omhelzen! Maar ergens was ik ook best wel boos om wat er was gebeurd? Ze had zoveel pijn achtegelaten, ook bij Luke? Hij had niet eens meer naar huis gewild, daarom had Michael hem op donderdag wel eens meegenomen? Rhi had echt helemaal geen idee van dat alles, wat toch echt erg was!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Waarom was Edyn überhaupt hier?! Ik had letterlijk niet verder weg kunnen gaan. Los Angeles was aan de westkust en dit was oostkust! De enige manier om nog verder weg te gaan, was als ik een vliegtuig had gepakt naar Europa. Iets waar ik het geld niet voor had gehad, maar ik had het zeker wel overwogen. Misschien had ik dat toch moeten doen, want nu was Edyn hier. Ik had gehoopt dat ze me niet door zou hebben gehad, maar ze was niet alleen geweest. Danny had me gezien en binnen no time, ook Edyn. Ik had geprobeerd om me langs iedereen heen te duwen, hopend dat ik het gebouw uit had kunnen zijn, of in ieder geval de zaal, voordat Edyn voor me zou staan. Dat was echter niet gelukt, want ze stonden een paar treden voor me. Beide waren duidelijk niet van plan om aan de kant te gaan. ‘Fuck.’ Ik had hier zo geen zin in! Edyn zou alleen maar gaan zeuren en huilen om wat ik had gedaan, of ze zou gaan vragen waarom ik het had gedaan. Net zoals Luke! Als ik dat had willen uitleggen, dan had ik dat al wel gedaan. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek van Edyn naar Danny. Die laatste had er niet eens echt iets mee te maken! Hij stond hier alleen maar omdat Edyn hier was. Ik wist niet of dit allemaal toeval was. Dat Edyn gewoon toevallig in New York was, of dat ze had geweten dat ik hier was geweest. Hoe dan ook, ze zou het vast aan de anderen vertellen. Aan Keith, Jackie. Misschien wel aan Luke. Dat terwijl ik er vrij zeker van was geweest dat ik Luke de komende tijd niet meer zou zijn. Hij was aan het touren op festivals en die festivals waren alles behalve hier in de buurt. ‘Je wilde echt weg gaan, of niet,’ drong Danny nog aan, omdat ik nog geen antwoord op de vraag van Edyn had gegeven. ‘Het zijn jullie fucking zaken niet wat ik wilde doen,’ zei ik tegen ze. Ze hadden er niks mee te maken? Danny al helemaal niet! Edyn had ik achtergelaten in Los Angeles en voor mij was dat prima zo. Nu was ze hier en waarschijnlijk zou ze niet weg gaan voordat ze een verhaal zou krijgen. Een verhaal waarvan ik zeker wist dat ze er over een paar minuten door zou moeten huilen, maar dat zou dan haar eigen schuld zijn. Ze was hier zelf naar toe gekomen. ‘Weet je, Rhi. Dat is het dus wel,’ zei Edyn. Iets wat ik eigenlijk niet had verwacht, omdat Edyn nooit echt goed was geweest in voor zichzelf op komen of wat dan ook. Zeker niet als er iemand tegen haar schreeuwde. Dan wilde ze liever op de bank onder een dekentje kruipen en doen alsof alles niet meer bestond. Dus dat ze me nu een weerwoord gaf, verbaasde me heel erg. Het was echter niet iets waar ik voor terug zou deinzen. ‘Oh?’ vroeg ik dan ook aan haar. Als ze zo graag in gesprek wilde, dan zou ze dat krijgen. Ze zou er echter niet blijer van worden. Dan was het aan Danny om haar te troosten, want niemand anders was er op dit moment om dat te doen en het zou mij zeker niet spijten als ze hier straks door mijn woorden in tranen zou staan. Zij was immers degene die er om had gevraagd. ‘Je hebt de hele familie achtergelaten, ons allemaal!’ wees Edyn me terecht, waarop ik enkel mijn schouders ophaalde. ‘Ik Keith en Jackie een brief geschreven.’ Dat wist zij vast ook wel! Daarin stond alles wat ze hadden moeten weten en ik stond nog steeds achter de woorden die ik had geschreven. Ik had daar weg gemoeten. Ik had het gewoon niet meer gekund. Nu was ik tenminste ergens anders, alleen. Dat was gewoon beter. ‘En Luke dan? Hij heeft niks gekregen. Je hebt hem pijn gedaan Rhi, ons allemaal.’ Alsof dat nieuws was! Ik had ook wel geweten dat ze het niks zouden vinden dat ik weg was gegaan, maar dat was mijn beslissing geweest en daar had iedereen, dus ook Edyn en Luke, maar mee moeten leren leven.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had nooit verwacht dat we Rhi hier tegen hadden kunnen komen. Ze was dan wel van ons weg gegaan, maar in mijn hoofd was ze nog redelijk dicht bij geweest? Niet helemaal in New York! Ze was zover van ons weg gegaan, helemaal naar de andere kant van Amerika. Het was heel lang vliegen geweest en Rhi had gewoon besloten dat ze het de beste oplossing had gevonden om helemaal hier naar toe te gaan! Ik had echt niet gedacht dat ik haar ooit nog weer zou zien. Ik had het wel gehoopt, ik had nog steeds af en toe een berichte gestuurd om te vragen of ze een keer wilde bellen. Michael had echter ook wel verteld dat ik het op een gegeven moment beter niet meer had kunnen doen. Niet voor Rhi, maar vooral voor mijzelf. Ik had me er namelijk echt heel erg naar bij gevoeld dat ze niets terug had gestuurd. Nu stond ze ineens voor me en deed ze alsof er helemaal niets aan de hand was! Alsof het allemaal goed was dat ze Keith en Jackie een brief had geschreven en daarna weg was gegaan! “Dat boeit me geen fuck.” Rhi stond echt voor me alsof het haar niets deed. Dat kon ik me niet voorstellen? Ze was zo lang bij ons geweest! We waren echt een familie geweest. Zij en Luke hadde een echte relatie gehad, maar ze was gewoon weggelopen, alsof het haar helemaal niets had gedaan. Dat was toch gemeen! Zoiets kon je niet maken! Als je vond dat het niet werkte, dat ging je daar over praten! “Mij boeit het wel iets!” Ze kon doen alsof het haar helemaal niets boeide, prima. Ondanks dat ik het daar niet mee eens was, maar dat ging ze nu vast niet vertellen. “Het boeit mij wel dat je onze hele familie pijn hebt gedaan. Dat je mij pijn hebt gedaan. Je Luke zijn hart hebt gebroken.” Dat waren allemaal dingen die mij aangingen. De mensen van wie ik hield, hadden heel erg veel pijn gehad. Ik had om haar moeten huilen? En ze stond hier alsof ze het allemaal oké vond dat al die mensen pijn hadden. “En je kunt doen alsof het allemaal goed is, omdat je een brief hebt geschreven, maar dat is het niet.” Wat hadden we nou aan een brief, een stukje papier waar een paar woorden op stonden. Dat was niets in vergelijking met de aanwezigheid van Rhi die we eigenlijk hadden moeten hebben! “We hadden een mooie familie. Een goed gezien, waarin iedereen van elkaar hield. Papa en mama hebben alles voor je gedaan. Ze hebben je zelfs geadopteerd.” Dat was echt iets heel bijzonders. Voor mij was Rhi altijd al mijn zusje geweest en dat was ze nu nog steeds. Voor de wet was ze dat ook, maar alleen maar omdat papa en mama zoveel van haar hadden gehouden dat ze haar ook echt in hun familie wilden hebben. “En iedereen. Tyler, Jake, Abby en Maddie keek naar je op. Ze houden zoveel van je. En toen was je ineens weg. Ze hebben alle met genoeg verlies te maken gekregen en jij gooit er gewoon zo wat bij boven op! Terwijl jij één van de mensen had moeten zijn die ze had moeten beschermen.” Dat was wat ik, Ethan en Evan ook deden. We waren er misschien niet altijd, maar iedereen kon bij ons terecht? Soms had ik wel één van hen vier aan de telefoon, gewoon om even te kletsen, maar soms ook wel om het over dingen te hebben die ze niet meteen tegen mama of papa wilden vertellen. Ik haalde een hand door mijn haren heen en ademde eens goed uit. Ik vond het heel erg gek. Ik voelde me zo raar? Alsof ik op het punt stond om uit elkaar te barsten. Maar ergens was dit wel goed. Dit was waar ik het met Michael over had gehad? Als ik het ergens niet mee eens was, mocht ik dat best zeggen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik vroeg me echt af of Edyn iets had gedaan om me op te sporen. Ze leek immers wel haar woordje klaar te hebben, waardoor ik het idee had dat ze dit al een hele tijd tegen me had willen zeggen. Wie weet was ze er op de één of andere manier achter gekomen waar ik was geweest, zodat ze nu nog even tegen me kon schreeuwen. ‘Overdrijven is ook een vak,’ merkte ik op. Ik kon niet geloven dat ik de hele familie pijn had gedaan. Dat was gewoon niet zo. Mijn afwezigheid kon onmogelijk dat effect hebben gehad. En ja, misschien had ik Luke zijn hart gebroken, maar hij zou er vanzelf wel weer overheen komen. Zo dramatisch was het allemaal niet. Edyn verzon er gewoon een hoop bij. ‘Ik heb gedaan wat ik hoorde te doen! Voor mij is het goed! Dat jij er geen vrede mee kan hebben, is jouw probleem en niet het mijne!’ Ik vond het allemaal wel prima hier, ik had mijn leven weer opgepakt. Edyn en de rest zouden dat ook moeten doen. Misschien had de rest dat ook wel gedaan, maar zat Edyn hier gewoon nog mee. Dat was dan iets wat ze zelf zou moeten oplossen. ‘En daarvoor heb ik ze bedankt!’ Ik had heus wel door gehad wat Keith en Jackie voor me hadden gedaan! Ik was geen harteloos persoon! Ik wist wat ik achter had gelaten, wie ik achter had gelaten. Jackie en Keith hadden misschien om me gegeven, maar ze zouden niet kunnen ontkennen dat ze nu een zorg minder hadden gehad. Met mij erbij hadden ze alleen maar meer problemen gekregen? Zelfs nu nog! Ik had ze hartelijk bedankt voor alles wat ze voor me hadden gedaan, maar het was gewoon tijd geweest om weg te gaan. Om mijn spullen te pakken, mijn auto te starten en niet meer terug te keren. Ik kon niet geloven wat Edyn vervolgens zei. Dat ze de anderen erbij haalde, maakte me nog niet uit, maar dat ze mij terecht wees op hetgeen wat ik had gedaan, juist omdat ik zou moeten weten hoe dat voelde, was gewoon te ver! Ik had niet verwacht dat Edyn het fucking lef had gehad om zoiets tegen me te zeggen, maar blijkbaar wel. ‘Dus omdat ik weet hoe het voelt om iets of iemand te verliezen, mag ik zelf niet weg?!’ vroeg ik aan Edyn. Dat sloeg nergens op! ‘Als ze al zoveel met verlies te maken hebben gehad, dan weten ze allemaal heel erg goed dat ze zich niet teveel moeten hechten aan mensen, want ze gaan toch wel weg!’ Dat was het hele verhaal. Het was niet mijn schuld dat ze zo opgefuckt waren. Ik had mijn eigen problemen en ik kon geen rekening houden met iedereen om me heen! Ik had het nooit gezien als mijn taak om iedereen te beschermen. Edyn misschien wel, maar dat was gewoon hoe zij was. Die had het idee dat ze voor iedereen moest zorgen, altijd maar haar best moest doen voor de anderen. Zo was ik niet! Ik had niet het idee gehad dat ik voor Jake en Tyler had moeten zorgen, of dat het mijn taak was geweest om Maddie en Abby te troosten als ze een nachtmerrie hadden gehad. Dat was het ook niet geweest. ‘Je hebt geen recht om dat soort dingen te zeggen, Edyn! Je hebt geen idee wat voor shit zij hebben meegemaakt, of ik! En al zou je dat hebben, zoiets kan je niet met elkaar vergelijken! Je weet geen fuck, Edyn!’ Dat deed ze gewoon niet! Ze had er geen verstand van en ze kon niet zomaar dit soort dingen roepen zonder dat er gevolgen aan zaten! Als ze me boos wilde hebben, dan had ze dat nu wel voor elkaar gekregen! ‘Het zijn de mensen zoals jij die er voor hebben gezorgd dat ik weg wilde! En als je nu voor me staat, merk ik wel dat ik de juiste keuze heb gemaakt!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
“Dat is niet wat ik zei Rhi!” Volgens mij was ze gewoon niet aan het luisteren. Ik had nooit gezegd dat ze niet weg had gemogen omdat ze zelf wist wat het was om achter te worden gelaten. Ze had er wel voor gezorgd dat alle kinderen nu nog meer verlies hadden meegemaakt. Natuurlijk had de één dat meer dan de andere, maar ze hoorden bij ons veilig te zijn van dat soort dingen! Ze hoorden geen pijn te krijgen door iets wat hun familie deed. Een familie was er voor veiligheid, om er voor te zorgen dat ze goed op zouden voeden! Nu had Rhi een stukje van die veiligheid weggenomen! “Dat slaat helemaal nergens op! Ze moeten zich juist aan mensen kunnen hechten, want als je dat niet doet mis je heel erg veel mooie dingen!” Dat kon Rhi toch ook wel zien? Ze had zich uiteindelijk ook aan Luke gehecht! Ze had hem misschien achter gelaten, maar ik wist dat ze hele mooie tijden samen hadden gehad. Ik snapte ook echt niet dat ze dat ineens achter kon laten. Ik zou Michael nooit achter kunnen laten. We hadden een tijdje zonder elkaar gemoeten en ik was echt een ramp geweest? Zo had ik me in ieder geval wel gevoeld! Volgens mij was het met Michael niet veel beter gegaan. Rhi deed alsof ik echt helemaal niets wist! Zij had misschien nooit haar verhaal gedeeld, maar ik wist van de rest wel wat er was gebeurd vroeger? Tyler en Jake waren daar best wel open over. Mama en papa hadden ons iets meer over Maddie en Abby verteld! Ik wist misschien niet hoe ze zich moesten hebben gevoeld, maar ik kon het me wel inbeelden. “Dat jij je niet in andere mensen kan inleven, betekent niet dat ik me maar al te goed kan indenken hoeveel pijn mensen hebben. Ik heb het niet meegemaakt, maar ik zie wel hoeveel pijn het ze doet. Hoeveel pijn jij ze hebt gedaan!” Zij was juist diegene die niet in kon denken hoe andere mensen zih voelde. “Als jij ook maar even, héél even, aan ons had gedacht, dan had je geweten hoeveel pijn dit doet, Rhi!” Ik pakte de hand van Danny vast. Ik vond dit echt heel erg moeilijk en voelde gewoon hoe mijn handen aan het trillen waren. Ik wilde niet boos zijn? Het was geen leuk gevoel! Helemaal niet omdat ik Rhi op het moment het liefst wilde knuffelen! Ik had haar heel erg gemist. Ik wilde dat ze meer terug zou komen naar Los Angeles! Ze hoorde bij ons te wonen, bij iedereen! Het was wel duidelijk dat Rhi dat echt niet meer wilde. “Je hoeft niet zo gemeen te doen.” Mompelde ik. Ik wist niet echt hoe ik me nog staande moest houden, want ik moest bijna huilen. Ik kon op het moment niet heel erg veel doen. Daarom haalde ik even diep adem en stapte ik naar Rhi toe. Ik sloeg mijn armen voorzichtig om haar heen, ondanks dat ze me meteen weg wilde drukken. “We missen je Rhi. Ik ben boos op je, maar je kunt het allemaal goed maken door weer terug te komen.” “God Edyn, doe niet zo dom! Ik kom niet terug! Nooit!” Ik werd weer van Rhi afgedrukt en voor mij was dat eigenlijk genoeg. Ik kon het niet meer aan? Ik moest echt huilen, maar ik wilde dat niet voor Rhi doen. “Kom Edyn.” Danny trok me al weg. “Ik dacht dat je een toffe chick was Rhi.” zei hij nog, voordat we naar buiten liepen. Daar ging ik op een trapje zitten, waar de tranen er allemaal wel uitkwamen. Dit was echt vreselijk! Ik wilde dat Rhi terug kwam naar huis! Maar het was wel duidelijk dat ze dat echt niet meer wilde. Ze had niet zo gemeen hoeven te zijn?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
TS naar oktober?
~
Rhi.
Het was niet mijn bedoeling om mijn nacht hier door te brengen. Ik was samen met mijn collega’s naar Los Angeles gevlogen voor een tattoo-conventie, die vandaag al begonnen was. Om wat stoom af te blazen en verhalen te delen, waren we uit gegaan. Toen was er wat onenigheid ontstaan tussen één van mijn collega’s en een ander iemand die er was geweest. Het had absoluut nergens op geslagen en daar had ik dan ook wat van gezegd. Heel wat scheldwoorden waren over en weer gegaan en uiteindelijk had ik de man tegenover me uitgedaagd om me een klap te geven. Iets wat hij toch niet had gedaan, omdat ik “maar” een vrouw was geweest. Daarop had hij van mij een behoorlijke klap in zijn gezicht gekregen en daarmee was het begonnen. Er was niet eens echt iets gebeurd, maar de club had wel de politie gebeld en daardoor zat ik nu in een tijdelijke cel met een paar anderen. Nu ik rustig zat en de adrenaline weg was, merkte ik wel dat mijn handen klopten en wat pijnlijk aanvoelden door de klappen die ik uit had gedeeld. Het was wel weer typisch dat dit juist in Los Angeles had moeten gebeuren. Het was alsof deze stad me gewoon achtervolgde met al haar shitty mensen. Ik had dit werk echter niet af kunnen slaan, want een conventie verdiende erg goed en het was goede publiciteit. ‘Rhiannon Whitmore, je mag gaan. Je borg is betaald,’ zei de agent, waardoor ik verbaasd op keek. Ik had zelf nog niemand gebeld. Iets wat ik ook niet van plan was geweest. Niet hier, in Los Angeles. Want wie ik dan ook had gebeld, het had voor een hoop gedoe gezorgd. Ik begreep echter niet hoe iemand dan had geweten dat ik hier had gezeten. Zij zouden wel iemand moeten hebben gebeld, maar ik kon me niet indenken wie. Ik besloot er niet naar te vragen en gewoon mee te lopen. Ik had het geluk dat ik er uit was. Ik volgde de agent naar de algemene ruimte van het bureau. Bij de balie stopten we. ‘Wacht hier, dan krijg je je spullen terug.’ Veel spullen zouden het wel niet zijn, maar ik wilde wel mijn telefoon en dat soort dingen terug. Ik haalde een hand door mijn haren en keek om me heen. Ik wilde nu gewoon mijn spullen en terug naar het hotel. Ik was behoorlijk klaar met deze nacht. ‘Rhi?’ Zijn stem veroorzaakte kippenvel op mijn blote armen en voor enkele seconden balde ik mijn handen tot vuisten. Het kon hem niet zijn. Hij zou niet komen, dat was gewoon onmogelijk. Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van Luke. Ze hadden hem gebeld. Waarschijnlijk hadden ze zijn nummer ergens in mijn gegevens gevonden en hadden ze hem meteen gebeld. En hij was gekomen. Ik had hem niet meer gezien sinds juli. Ondertussen was het al oktober. ‘Ik kan niet geloven dat ze jou hebben gebeld.’ Of dat hij hier naartoe was gekomen om me te helpen. Ik had verwacht dat hij een hekel aan me zou hebben, of dat hij niet meer op of om zou kijken bij het horen van mijn naam. Maar hij was hier, hij had er voor gezorgd dat ik niet meer achter de tralies zat. Er kwam iemand met mijn jasje en mijn spullen. Ik nam het plastic zakje aan en trok mijn jasje over mijn armen. ‘Je had niet hoeven komen. Het is niet meer jouw taak om dit soort dingen voor me op te lossen, Hemmings.’ Iets wat hij zelf ook wel zou moeten weten. Ik opende het zakje en haalde alvast mijn sigaretten eruit, waarna ik langs hem heen naar buiten liep. Ik wist niet wat hij van me wilde, of waarom hij hier was. Ik weigerde te geloven dat hij hier oprecht voor mij was. Misschien had hij dit wel als een kans gezien om me eens aan te spreken over wat ik hem maanden geleden had geflikt.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Over iemand heen komen was nog niet zo eenvoudig. Zeker niet als iemand zich van de één op de andere dag uit je leven trok. Het was moeilijk geweest om thuis te zijn, om door te gaan met mijn leven, maar ik had niet echt een andere keuze gehad. Gelukkig had ik iets gehad waar ik me volledig op had kunnen focussen. De festivaltour was precies hetgeen geweest wat ik nodig had gehad. Nu was ik weer terug thuis en had ik geprobeerd de draad weer op te pakken. We waren nog steeds bezig met het album, maar nu ik alles had kunnen laten zinken, was het misschien wat makkelijker gegaan. Er waren veel ideeën in me opgekomen en ergens was het fijn om dat alles eruit te gooien in een nummer. Net nu ik niet meer de hele tijd aan Rhi leek te denken had ik een telefoontje gekregen. Iets wat vast was gekomen omdat in één van haar noodcontacten was. Dat Rhi was opgepakt was ergens niet eens een verrassing, er zat een dag aan te komen dat het zou gaan gebeuren. Ze was niet altijd van de regeltjes. Wat me wel had verbaasd was het feit dat ze hier in Los Angeles was. Een paar maanden geleden was Edyn, Rhi tegen gekomen in New York en het was behoorlijk duidelijk geweest dat ze daar op dat moment had gewoond en dat ze helemaal niets meer te maken wilde hebben met ons, of haar huis. Los Angeles was altijd de stad geweest waar ze had gewoond, ik had niet verwacht dat ze hier dan ooit terug zou komen. Toch was ze hier. In een gevangenis en ik had het niet over haar hart kunnen verkrijgen om haar hier de komende nachten te laten slapen. Ik wist niet wat er precies was gebeurd, alleen dat een aanklacht was ingediend met betrekking tot mishandeling. Dat gaf wel aan dat er waarschijnlijk een gevecht was geweest. Ik had echter besloten dat het niet mijn punt was om me daar zorgen over te maken. Een agent was Rhi gaan halen, waardoor ik even de tijd had gehad om te bedenken waar ik precies mee bezig was. Ik was hier niet omdat ik wilde dat ineens alles weer goed zou komen, dat wilde ik op het moment niet eens. Ik was hier omdat, ondanks wat Rhi had gedaan, ze het niet verdiende om hier een paar nachten te zitten. Het was gek om haar weer te zien. Het was alsof ze helemaal niet veranderd was, maar toch weer wel. Ik had haar maanden lang niet meer gezien en nu stond ze ineens voor me. “Blijkbaar was ik nog steeds je noodcontact.” Niet dat ik een excuus nodig had om hier te zijn, ik was hier gekomen om haar te helpen en het eerste wat ik kreeg was meteen Rhi haar gesnauw! Typisch Rhi. “Je kunt me ook gewoon bedanken.” Zo moeilijk was het niet. Gewoon een simpel bedankje! Meer hoefde ik niet. Ik zou haar naar haar hotel brengen of huist of waar ze dan ook verbleef op dit moment en dan was het ook weer klaar. Ik was hier niet om alles goed te maken, ik was hier zelfs niet om tegen haar te schreeuwen. Ik was hier omdat het gewoon het meest logische was om te doen. Ik liep haar voor naar buiten, ik had al getekend wat nodig was geweest. Het geld was betaald en daar hield het voor mij ook mee op? Het was een aardig iets om te doen. Ik zou haar wegbrengen en dan was het ook weer klaar. Ik was net weer gewend aan het feit dat ze er niet meer was en nu moest ik weer ineens naar haar kijken. Natuurlijk had ik deze keuze zelf gemaakt. Ik liep naar de auto, al duurde het even voordat Rhi ook kwam. “Waar moet je naar toe?” Ergens was ik wel benieuwd, ondanks dat ik dat niet wilde zijn. Toch wilde ik weten of ze hier terug was om te blijven of dat ze hier eventjes was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld