Forum

Naylene.
Calum was er nu in ieder geval achter dat Linn het echt niet leuk vond. Ik snapte de hele ophef eerlijk gezegd niet echt. Als Ashton en ik een relatie hadden en hij me niets zou sturen voor Valentijnsdag, zou ik dat echt niet erg vinden? Ashton had het nu wel gevraagd en dat vond ik heel erg lief dat hij dat gedaan, maar als hij dat niet had gedaan, dan had het me ook niets uitgemaakt? Dit was ook gewoon vriendschappelijk! Het was wel anders bij Linn en Calum en al helemaal omdat Linn zich wel echt dingen van dat soort dingen was, maar het kwam nu goed! Hij had uit zichzelf geweten dat hij het was vergeten en hij ging er iets aan doen. Ik wilde niet dat Linn zich hier slecht om voelde! Ik kreeg al snel een foto binnen. Calum had een blaadje in zijn handen, ik kon niet echt zien wat er op stond, maar vast iets liefs! Het kon niet anders dat hij daar een foto van zou gaan maken en die naar Linn opstuurde, dat was in ieder geval iets en daar moest Linn toch ook wel dankbaar voor zijn? Het was niet zoiets groots als het filmpje dat ze had gemaakt, maar het was wel heel erg lief dat hij zoiets kleins alsnog deed om het wat beter te maken? –Dat duurt nog wel even =(- Typte ik op het eerste berichtje dat ik binnen had gekregen. Alles duurde in mijn ogen veel te lang, twee dagen vond ik al veel te lang op die school! In ieder geval op de opleiding. Matt en ik probeerden het wel zo leuk mogelijk te maken. –Ik denk dat ze het wel kan waarderen, ik ga wel even met haar praten (;- Ik legde mijn mobiel weg, zodat ik echt met Linn kon praten. Dan probeerde ik het wel wat beter te maken voor Calum. "Kom op Linn, misschien doet hij het wel expres? Wacht hij wel totdat het daar ook twaalf uur is, zodat jullie het echt samen kunnen vieren. Dat is toch een lief idee?" Ik wist dat het niet zo was, maar als ik nu zou roepen dat hij vergeten was dat het Valentijnsdag was, zou ze het berichtje dat hij zo zou gaan sturen ook helemaal niet meer waarderen. Die twee konden toch geen ruzie hebben om zoiets stoms als deze dag! Die twee waren veel te leuk met elkaar om ruzie te maken! Het was dan niet echt een ruzie, Linn koos er voor om Calum te negeren, maar ik kon ook best wel begrijpen dat het voor hem ook niet heel erg leuk was? Helemaal niet toen hij totaal geen idee had gehad wat er aan de hand was geweest! Linn had waarschijnlijk niet heel erg aardig gereageerd op zijn berichtjes en voor hem was dat natuurlijk een beetje uit het niest gekomen. Ik wist niet echt wat ik op het moment nog meer moest zeggen om het beter te maken voor Linn. Ze zou zo een berichtje krijgen, dus heel erg lang kon het niet gaan duren voordat ze zich weer een beetje beter voelde? Ik hoopte toch dat ze het leuk vond, dat ze het niet zomaar afwees, omdat ze het nu toch had gehad. "Wat wil je gaan doen? Wil je de film nog kijken? Of doe je liever iets anders?" Als ze bezig wilde met een ander filmpje mocht dat van mij ook. Zolang ze zich maar een beetje beter zou voelen. Ik wilde mezelf zelfs nog wel opofferen, al werd het dan niet echt een filmpje, want dat ging gewoon niet. Maar als ze dat wilde mocht ze me nog best opmaken of mijn nagels doen? Dat laatste vond ik eigenlijk wel leuk.

Calum.
Deze dag was wel typisch iets van Linn en dat was toch wel één van de redenen waarom ik haar leuk vond. Omdat ze een typisch meisjesmeisje kon zijn. Niet op de vervelende manier, maar ze hield van roze en make-up en ze was gek op deze dag. Dan nog niet te praten over de meidenfilms die we samen hadden gekeken. Dat waren toch behoorlijk veel jankfilms geweest! Ik was zo moe geweest dat ik er echt door had moeten huilen? Dat was echt door de vermoeidheid geweest, maar ik kreeg het vast nog heel erg vaak te horen. Al was het wel duidelijk dat ik op het moment gewoon even helemaal niets meer te horen kreeg. Ze had mijn berichtje gelezen, maar ze reageerde gewoon niet meer. Ik snapte nu precies waarom en ik hoopte dat ik er nog iets aan kon doen. Het was niet leuk om te horen dat ze het echt niet leuk vond. Naylene was bij haar en ik hoopte dat ze er voor kon zorgen dat Linn niet meer heel erg negatief over me dacht op het moment. Dat deed ze duidelijk wel even. Nu wist ik in ieder geval dat het niet goed viel dat ik dit soort dingen vergat. Het leek me iets erger als ik haar verjaardag vergat, maar ik was nou niet echt van plan om dat te doen. We waren zelfs aan het regelen om naar haar toe te gaan! Dat moest wel een verrassing zijn, een beetje zoals ze bij mij had gedaan! Dat was toch heel erg leuk geweest. Ik had een hele goede verjaardag gehad! Ik keek even rond en besloot om maar bij een kale muur te staan, want dat was het beste. Anders stonden alle meubels er weer bij op en dat was ook niets? Ik keek even naar het blaadje, het was zo simpel, het was heel iets kleins, maar ik hoopte echt dat ze het leuk vond. Ik snapte niet echt waarom het perse uit mij moest komen, op het moment mocht ik echter niet te veel vragen gaan stellen, want dan ging Linn ontploffen. Maar zij had me toch ook iets als eerste kunnen sturen? Dat had ze ook niet gedaan, dus eigenlijk kon ik ook wel chagrijnig gaan doen, omdat zij mij helemaal niets had gestuurd. Ik snapte het niet echt helemaal, maar ik wist wel dat ik dit op het moment het beste kon doen, om er voor te zorgen dat het in ieder geval niet verder uit de hand liep, want dat zou helemaal vervelend zijn. Ik pakte het blaadje vast. "Klaar?" vroeg Luke lachend, waarna ik knikte, ik keek naar de telefoon die al naar boven kwam en glimlachte. Linn had me wel eens gezegd dat ik vaker moest lachen op foto’s, iets wat ik nu deed? Voor haar! Ik lachte op een foto voor haar, dat moest ze toch wel kunnen waarderen? Luke was al snel klaar met de foto’s, want volgens mij had hij er wel een paar gemaakt zodat ik nog kon kiezen. Ik pakte mijn mobiel weer over en keek naar de foto’s, ze waren goed genoeg om te sturen. Ik koos er eentje uit en stuurde die naar Linn toe. –Happy Valentinesday. Sorry for the delay!- Ik stuurde er nog een hartje achter. Ik kon nu ook wel gaan doen alsof ik het helemaal niet vergeten was, maar het was wel duidelijk dat ze al wel wist dat ik dat net wel echt had gedaan. Nu wist ik het echter wel?  En ik had mijn best gedaan om er iets goeds van te maken. Ik hoopte dat Naylene me wilde helpen met de rest? Ik wilde wel dat Linn nog echt een cadeautje krijg, eigenlijk alle clichés. Ik kon best wel wat geld naar Naylene overmaken, zodat ze wat bloemen kon kopen en iets van een beer en chocolade. Dat was heel standaard, maar Linn hield van dat soort dingen en ik wilde gewoon dat ze het leuk vond. Dat ze een leuke herinnering had aan onze eerste Valentijnsdag en dat ging niet echt op deze manier! 

21 maart (:

---

Naylene.
Het was de verjaardag van Linn! Die moest op een zo’n goed mogelijk manier worden gevierd! Ze werd achttien! In vergelijking met mij, was dat behoorlijk jong, maar als je naar ons keek viel het allemaal best wel mee? Ik had nooit echt door dat er toch een behoorlijk verschil zat. Linn was toch echt wel mijn beste vriendinnetje geworden en ik vond dat ze echt een geweldige dag verdiende. Daarom kreeg ze ook een hele grote verrassing! Calum, Ashton, Michael en Luke waren overgevlogen! Ze wist er nog helemaal niets van en dat was ook de bedoeling aan dit alles! We waren net een half uurtje terug van het vliegveld, waar ik ze op had gehaald met de auto van Emmet. Ik had ze ook wel met de taxi kunnen laten komen, maar dat kostte uiteindelijk alleen maar geld en dit was ook wel gezellig? Het was wel jammer dat Emmet niet mee had gekund, want dat had gewoon niet gepast. Nu waren we echter terug bij het huis van Linn, waar niemand was. Brent, Byron en Linn in ieder geval niet! Brent en Byron hadden Linn meegenomen om samen wat te gaan eten. Natuurlijk was het voor het grootste deel omdat ze het leuk vonden om iets met haar te gaan eten, maar een andere belangrijk iets was toch wel omdat wij zo konden zorgen dat alles versiert was wanneer Linn terug kwam. Het was een verrassingsfeestje! En dat verdiende ze ook echt. Ik zag op de grond met Emmet, zodat we samen de ballonnen op konden blazen. We hadden een fles met helium, waar we heel erg voorzichtig mee om moesten gaan en ergens vertrouwde ik de rest daar niet echt mee. Er waren daarbij genoeg andere dingen die ze konden doen! Er moest nog genoeg gedaan worden voordat Linn terug kwam en ik had geen idee of het wel zou lukken. Ik vulde een ballon en gaf hem aan Emmet, zodat hij hem vast kon maken. We hadden nu al een hele rij in de lucht hangen, die zo nog over de hele tuin verdeeld moesten worden! Ik keek even over mijn schouder, naar Michael en Luke die aan het ruziën waren met een tafelkleed, ze kregen het duidelijk niet voor elkaar om hem goed over de tafel heel te krijgen en vervolgens vast te zetten met de klemmetjes die er bij zaten. Ergens was het heel erg grappig om te zien, helemaal omdat ze nu beiden aan dat ding aan het trekken waren en riepen dat ze wel wisten hoe het moest. Beiden hadden ze vast andere ideeën, waardoor het voor geen meter werkte. Het klonk in ieder geval heel erg grappig! Ik had ze wel echt heel erg gemist. Vooral Ashton, maar Ashton was nu gewoon bijzonder? Na Valentijnsdag was er niet heel erg veel meer gebeurd, we waren gewoon weer met elkaar omgegaan zoals we dat altijd hadden gedaan. Ashton was ook niet meer begonnen over het Valentijn gebeuren, wat in mijn ogen gewoon betekende dat hij het echt vriendschappelijk had bedoeld. Dat snapte ik ook wel, hij had gewoon lief willen doen die dag en het was leuk geweest om zijn Valentijn te zijn. Maar veel verder dan dat zou ik niet gaan komen, vriendschappelijke Valentijn. Er zou duidelijk niet heel erg veel meer gebeuren. Iedereen was nu wel een beetje aan het aandringen dat ik gewoon de eerste stap zetten, maar om daar nou onze vriendschap voor op het spel te zetten? Dat was het voor mij niet waard. Het maakte me niets uit wat Linn, Michael en zelfs Emmet zei. Emmet had net zelfs gebaard dat hij gewoon kon zien dat er wat tussen ons was. Ik kon er niet heel erg veel aan doen dat ik vrolijk werd van Ashton? Het was gewoon zo! Ook echt wel van de rest! Michael kon me ook echt zo aan het lachen maken met zijn idiote opmerkingen. Maar bij Ashton hoefde er gewoon niets meer bij te gebeuren, hij hoefde niets te zeggen, het kwam er vanzelf wel. 

Naylene.
De meeste dingen hadden gewoon roze gemoeten! Ook weer niet op een manier alsof het leek alsof er een roze verfbel was ontploft, maar roze was gewon de kleur van Linn! Ik vond niet dat het kinderachtig uitzag op deze manier. We hadden wel echt leuke ballonnen gekozen, niet van die standaard roze dingen, maar ook ballonnen waar iets omheen zat. Het kwam er vast wel leuk uit te zien! Als Linn dat ook maar vond. We hadden toch wel een hele andere smaak, dus het kon best dat zij het een rommeltje vond dat maar bij elkaar was geraapt en ergens neer was gegooid. Het ging wel allemaal om het gebaar en dat zag ze ook vast wel in? Linn was echt niet iemand die dan ineens ophef zou gaan maken over hoe het er precies uitzag. Volgens mij kon dat haar allemaal wel gestolen worden als ze zag wie er was. Calum was hier en dat was voor haar vast het alle belangrijkste. Dat de rest hier was, ook wel, maar Calum sprong er voor haar altijd boven uit en dat was niet meer dan logisch. Nu mochten ze weer even bij elkaar zijn en dat was toch wel zo fijn op haar verjaardag! Het leukste was gewoon dat ze er helemaal niets van wist! Echt niets! Want anders had ik er wel iets over gehoord, maar dit was gewoon een goede verrassing. Volgens mij mochten dan echt alle cadeautjes wel gestolen worden, als ze maar tijd door kon brengen met Calum. Ik vond het ook niet erg, want Ashton was hier, waardoor we ook wel weer wat konden gaan doen. Ze bleven niet heel erg lang, maar het was ook niet zo dat ze vanavond weer weg moesten! Ik bewoog mijn hoofd zo ver mogelijk naar achteren, toen ik een paar handen op mijn schouders voelden. Natuurlijk had de stem al wel verraden wie het was geweest, maar het was toch wel heel erg leuk om ook nog even naast Ashton te kunnen kijken. Hij had zijn bril vandaag op, iets wat hem heel erg goed stond. Dat moest hij gewoon vaker doen. "Natuurlijk." Volgens mij had Emmet ook wel begrepen wat Ashton had gevraagd, want toen ik wilde gebaren dat ik even met hem mee zou gaan, was hij me al voor. ‘Niet te lang blijven zoenen, de ballonnen moeten af voordat Linn terug komt.’ Ik pakte een lege ballon en gooide die tegen hem aan, die verdiende hij wel! Emmet was een schat en dit soort dingen kon ik ook wel van hem hebben. Ook van Michael en Linn wel, want die hadden het er echt vaak genoeg over. Dat waren al drie mensen die er wel heel erg veel vertrouwen in hadden. Er zou echter echt niet zomaar gezoend worden? Nu moest ik mijn best doen om mijn gezicht zo normaal mogelijk te houden en niet als een idioot te gaan blozen, dat was iets wat je sowieso niet zomaar in kon houden, maar met dit soort woorden was het gewoon heel erg moeilijk? Het was echter niet wat Emmet dacht! Ashton wilde vast weten wat er allemaal nog meer moest gebeuren of er was iets mis gegaan met het een of andere. Daar hoopte ik niet op, maar het kon! De verjaardag van Linn zou er hoe dan ook niet minder door worden. Ik stond op en knikte in de richting van de gang, waar we wel even rustig konden praten, wat er ook aan de hand was. Daarom liep ik er ook vast naar toe. Ik vroeg me wel waar hij over wilde praten? Maar dat merkte ik zo vanzelf wel. Ik ging op de trap zitten. De hal was zo gemaakt dat er een deur zat naar het andere deel van het Bed en Breakfast en aan die kant was dan ook weer een trap naar de zolder, waar natuurlijk één van de kamers was. Ondanks dat het vandaag Linn’s verjaardag was, moesten ook wel in de gaten houden of er misschien onaangekondigde gasten kwamen. Er konden immers altijd backpackers komen die op het laatste moment nog een kamer wilden.

Naylene.
Ik wist niet precies wat de plannen waren, maar volgens mij moesten de jongens volgende week wel echt weer in Los Angeles zijn. Linn moest nog naar school, net zoals ik. Dus misschien bleef Calum hier wel, samen met de rest, ik wist het niet. Maar dan zou Linn wel gewoon naar school moeten, wat dan toch wel een beetje jammer was voor hen twee. Ze verdienden heel erg veel tijd samen, want dat hadden ze niet meer gehad sinds de verjaardag van Calum en ik wist maar al te goed dat het heel erg moeilijk was? Ik had Ashton net zo lang niet gezien en ik vond het al erg, we hadden niet eens een relatie! Maar ik had hem wel gemist, net zoals de rest. Ze brachten heel wat vrolijkheid! En ik vond het toch wel heel erg leuk dat Emmet ze nu ook kon ontmoeten. Hij was vooral heel erg benieuwd naar Calum, dat was hij al geweest toen Linn net had verteld dat die twee iets hadden. Die twee waren echt goede vrienden geworden en ondanks dat Linn misschien niet de beste was in gebaren, konden ze echt heel erg goed met elkaar communiceren. Ik was vaak nog wel de tolk, maar dat vond ik ook niet erg? Ik had eigenlijk vanaf kleins af aan gebarentaal willen leven, zodat ik met Emmet had kunnen praten, dus bij mij was het er wel echt in gaan zitten. Mijn ouders hadden het vertikt, maar ik had het mijn oom en tante gehad, die tegen die tijd ook al genoeg geleerd om het mij ook bij te leren en ik was jong genoeg geweest om dat op een goede manier te leren. Iets waar ik nu wel heel erg blij mee was. Emmet was familie en hij en zijn ouders, waren zo anders dan mijn ouders. Op sommige momenten was ik liever daar thuis. Ik hoopte dat Emmet ook nog even met Ashton zou kunnen praten, voor zover het praten was. Maar die twee hielden allebei van drummen! Dus ik wist zeker dat ze zo een heel gesprek zouden kunnen voeren, want ze hadden vast wel bands die ze allebei leuk vonden. Ik wist niet geweldig veel van muziek, maar Emmet had een behoorlijke goede keuze in muziek? Ashton ook! Want hij stuurde me soms wel nummers, iets wat ik toch wel leuk vond. "Niets. Hij zei dat hij niet alle roze ballonnen alleen op de wilde blazen." Zei ik lachend. Zoiets was het een beetje, min het zoenen, maar dat hoefde Ashton ook niet te weten. Dat zou gewoon heel erg raar overkomen en hij vroeg zich duidelijk wel af wat er was gezegd. Ik keek naar het cadeautje in de handen van Ashton. "Dat had je echt niet hoeven doen." In mijn ogen was het echt niet nodig geweest! Ik vond het heel erg lief van hem dat hij iets mee had genomen, maar het had niet gehoeven? Michael had ook wat meegenomen, hij had immers wel vaak genoeg gezegd dat hij iets voor me had gekocht, iets wat ook niet had gehoeven! Maar ik vond het wel lief van ze. Japan was toch echt wel een land waar ik heel erg graag naar toe wilde en zij hadden er naar toe gekund! Het was ergens heel erg leuk dat ik daar een souvenir van kreeg. Het waren vast geen standaard dingen. Ik keek naar het pakpapier, dat er al heel erg leuk uitzag. "Het is ergens jammer om het open te maken." Toch deed ik het maar wel, omdat ik toch ook wel benieuwd was naar wat er in zat. Ik ging een cadeautje echt niet zomaar afwijzen, ondanks dat hij het niet had hoeven doen. Ik peuterde het plakband los, zodat het papier in tact bleef en keek verbaasd naar het doosje dat tevoorschijn was gekomen. Het was een Nintendo! Maar niet zomaar eentje, maar één met pikachu erop! "Ooh dankjewel! Hij is echt geweldig!" Ik sloeg mijn armen om hem heen. Het was echt een lief cadeautje! 

Naylene.
Ashton had al een woord opgevangen! Hij was een lieve jongen  en dit soort dingen gaven dat gewoon wel aan. Het leek iets heel erg kleins, maar heel veel mensen die wilden helemaal niets met gebarentaal te maken hebben. Het was zo vaak voor gekomen dat Emmet en ik aan waren gekeken alsof we twee idioten waren. Mensen begonnen te schreeuwen, alles maar zodat Emmet hen kon gaan horen. Hij zou nooit kunnen horen, hoe hard je ook riep?! Gebaren was echt de manier waarop hij wilde communiceren. Er waren dove mensen die ook praatte, maar Emmet had daar volgens mij helemaal geen behoefte aan. Ik snapte het wel, hij kwam zo door het leven heen. Hij liet gewoon duidelijk weten dat hij het zo wilde! Andere mensen moesten zich maar een beetje aan hem aanpassen, in plaats van dat hij zijn hele leven aan die mensen aan moest passen. Hij was echt helemaal zichzelf en ik vond het heel erg bewonderingswaardig. Ik wou dat ik op die manier kon zijn, in ieder geval tegen mijn ouders. "Ja, dat is ballon." Het was heel schattig hoe hij het deed! Het was echt lief om te zien dat hij het probeerde en ballon was ook ergens wel een leuk gebaar. Behoorlijk makkelijk en logisch, omdat je op die manier een ballon opblies! Er waren heel veel meer gebaren die dat hadden, maar ook dingen die eigenlijk nergens op sloegen. Daarbij waren er gebaren die heel erg veel op elkaar leken! Iets waardoor Linn wel echt geniale fouten hadden gemaakt, waardoor we alle drie dubbel hadden gelegen. We lieten Linn het ook niet zo heel erg snel vergeten, maar dat mocht. We mochten elkaar wel een beetje pesten. We kenden elkaar veel te goed om daar niet tegen te kunnen. Ik hield Ashton nog even vast, ik kon haast niet geloven dat hij echt een Nintendo voor me mee had genomen! Dat was echt heel erg lief! Met Pikachu! Hij wist dat ik pokémon heel erg leuk vond en hiermee gaf hij toch wel aan dat hij me echt wel kende! Ik praatte misschien met Michael meer over dit soort dingen, maar Ashton wist het ook wel en hij had iets leuks voor me mee willen nemen en dat was echt wel gelukt! "Ik vind het echt heel erg lief van je. Dankjewel!" Ik drukte voorzichtig een kus op zijn wang, dat was normaal als je een cadeautje ontving toch? Ik vond van wel, al voelde ik mijn wangen er door wel rood wegtrekken. Ik werd veel te snel rood. "Een spelletje? Echt?!" Er zat ook nog een spelletje bij! Ik liet Ashton voorzichtig los en keek naar het doosje op mijn schoot, ik was veel te benieuwd naar het spelletje. Ik zag er waarschijnlijk nu waarschijnlijk als een verwend nest uit, omdat ik perse meteen moest weten wat er in zat, maar ik was gewoon heel enthousiast! Dit was een geweldig cadeau, nu al! Dat zou ook echt niet gaan veranderen door het spelletje. Ik haalde de spelcomputer uit het doosje en zat er een blaadje op, er was op getekend, het was duidelijk een pokéball. Catch me? stond er verder nog op. Het was een pokémonspelletje! Dat kon niet anders! Toen ik hem aan zette zag ik dat het inderdaad pokémon was. Ashton had echt een geweldige cadeautje gekozen! Iets wat echt niet had gehoeven! Het was heel lief! Ik zag dat er al een behoorlijke tijd was gespeeld op het spelletje, dus ik was nieuwsgierig naar hoe ver het precies was. Het was wel duidelijk dat er al pokémons was, dus die moest ik wel even bekijken. Ik moest mijn best doen om niet op en neer te stuiteren, het waren allemaal evoluties van Eevee! Espeon, Umbreon, Glaceon, Leafeon, Flareon en zelfs een Sylveon! Allemaal Eevee’s! En ze waren zo hoog in level! Echt heel erg hoog! Ik wilde er heel erg veel over zeggen totdat ik de namen zag van de Eevee’s. ‘Will you go out with me’ Ze vormden echt samen die zes woorden! Ik voelde dat mijn wangen alleen nog maar roder werden. Het stond er echt! Meende hij dat echt? Waarschijnlijk! Hij had ze zo genoemd! Ik kon op het moment niet heel erg veel uitbrengen. 

Naylene.
Het stond er echt! Uiteindelijk ging het niet alleen maar om de Eevee’s die hij had gevangen, maar de namen die hij ze had gegeven! Ze waren echt niet zomaar even naar iets vernoemd, maar Ashton had het echt gedaan om een zin te krijgen! Een zin die mij uitvroeg! Hij had hier zo erg zijn best voor gedaan! De Eevee’s waren allemaal in zo’n hoog level dat hij ze echt uren moest hebben getraind en daarvoor had hij ze ook nog moeten vangen, iets wat ook niet gemakkelijk was, omdat er ook nog stenen en dat soort dingen bij kwamen kijken! Ashton had hier echt heel erg veel werk van gemaakt, het was zo lief! Het was niet zomaar een cadeautje meer. Net was het al bijzonder geweest dat hij het voor me mee had genomen, maar nu was dat het toch nog wel een beetje meer. Een beetje? Heel erg veel! Uiteindelijk betekende het namelijk dat mij ook meer dan alleen als een vriendin zag. Hij wilde me in ieder geval wel zo zien, want anders had hij me nooit mee uitgevraagd! Ik kon niet geloven wat ik op het moment allemaal voelde. Ik was zo blij met het cadeautje, maar nog veel blijer met die vraag en ik voelde mijn lichaam gewoon oplichten. Het klonk vreemd, maar het was wel zo? Het gaf me gewoon een licht gevoel! Een heel erg goed gevoel! Ik werd er heel erg verlegen van, mijn wangen waren zo rood geworden, alleen maar door die vraag en het moest allemaal nog een beetje tot me doordringen. Daarom schrok ik ook een beetje van de vraag van Ashton. Ik zag hier al een tijdje stil te zijn, iets wat natuurlijk niet heel erg goed overkwam! Ik wilde niet dat hij dacht dat ik niet met hem uit wilde, dat wilde ik wel! Echt wel! Heel erg graag zelfs! "Nee… Euh, ja? Euh nee…" Ik wist niet precies wat ik moest zeggen! Hij had twee vragen gesteld en nu klonk het helemaal verkeerd omdat ik eerst nee had gezegd, want nu leek het alsof ik nee had gezegd tegen het goede teken. Want ergens was dat het wel. "Oh shit." Mompelde ik. "Nee sorry, niet shit!." Dat klonk ook weer zo verkeerd, ik was aan het vloeken, dat was niet oké om te doen! Helemaal niet op zo’n moment. "Sorry. Ik ben hier zo slecht in." Ik moest echt even rustig worden wilde ik nog normaal kunnen vertellen wat ik wilde doen! Want op deze manier werd Ashton er natuurlijk ook niet veel wijzer van en misschien had hij het al lang opgegeven en wilde hij niet eens met me uit door al het getwijfel. Maar het was geen getwijfel! Het leek alleen maar zo, omdat mijn antwoord zo raar was geweest. Ik haalde even diep adem en legde mijn hand op die van Ashton, zodat ze samen op mijn schouder lagen. "Nee, het is niet een niet goed teken." Zelfs dit klonk vreemd! Maar ik praatte nu in ieder geval in plaats van te stamelen. "Het is juist een goed teken?" Het leek me een goed teken. Ik wist niet of blazen echt goed kon zijn, maar ik was gewoon een beetje overvallen en daardoor kwam dat gewoon. "Ik wil heel graag met je uit." Dat was tenminste duidelijk! Gelukkig maar! Dan hoefde ik mezelf ook niet meer verder uit te leggen. Ik had het gewoon gezegd! Zo wisten we beiden tenminste waar we stonden en zoals het er nu op leek, zouden we echt samen uitgaan. Ik had geen idee wat we dan precies zouden gaan doen. Dan was het een date? Maar dan zou dat al haast wel moeten in de tijd dat hij hier was, wat niet heel erg lang was! Vandaag ging natuurlijk niet, want Linn was jarig en dan was het niets om ineens weg te sneaken. Dat wilde ik ook niet! Misschien bedoelde Ashton ook wel iets anders met ‘uitgaan’ ik wist het nu gewoon helemaal niet, maar daar konden we samen over praten? 

Naylene.
Ik had echt niet uit mijn woorden kunnen komen en waarschijnlijk had het heel erg vreemd geklonken! Ashton had misschien wel even gedacht dat ik helemaal niets met hem wilde gaan doen, terwijl ik echt wel wilde! Ik was gewoon een klein beetje in verlegenheid gebracht door de vraag. Hij had naast me gezeten en hij gewacht op een antwoord, daar werd ik gewoon verlegen van? Gelukkig was het er nu uit! Naar mijn mening was het behoorlijk duidelijk dat ik het wel echt wilde! Een date zei natuurlijk nog niet heel erg veel, maar we zagen vanzelf wel wat er dan ging gebeuren? Ashton vond me in ieder geval leuk genoeg om me mee uit te vragen! Volgens mij was het toch wel heel erg goed nieuws. Hij zag me zitten! Michael had gelijk gehad, net zoals Linn en Emmet. Iedereen had het blijkbaar een soort van gezien of ze hadden me zo hard aangemoedigd om er iets aan te doen. Ergens kon het best dat Michael dat ook bij Ashton had gedaan? Dan moesten ik hem daar echt voor bedanken. Zolang hij zijn mond maar over de rest had gehouden. Ik vertrouwde hem erin! Er waren dingen gezegd die helemaal niemand mocht weten. Ze waren helemaal niet netjes, verre van zelfs! Het was nou niet het beste als Ashton dat het te weten kwam. Ik voelde de lippen van Ashton even tegen mijn wang aan, nu was het gebaar toch wel heel anders. Het voelde nog altijd even fijn. Ik snapte niet hoe zoiets kleins voor zo’n goed gevoel kon zorgen, maar het was toch echt gebeurd! Ik liet mijn hoofd voorzichtig tegen de schouder van Ashton rusten, terwijl ik mijn blik weer op de pokémon wierp. "De pokémons zijn geweldig, dankjewel." Ik zette het apparaat weer uit en legde hem voorzichtig naast me neer op de trap. "Het was niet alleen dat de pokémon geweldig was, maar ook de vraag ook, maar dat zat weer in de pokémons, dus in mijn ogen hoorde dat bij elkaar. "Morgen is prima. School maakt niets uit." We konden morgen makkelijk iets afspreken, het was beter als maandag en volgens mij zou hij maandag of dinsdag weer terug moeten. Morgen hadden we de hele dag en het maakte me niet zo heel erg veel wanneer het precies zou zijn, desnoods ging ik maandag niet naar school. Mijn ouders waren er niet. Ze waren al een paar dagen op vakantie en als het goed was zouden ze nu echt twee weekjes niet terug komen. Wat heerlijk was nu ik ook bijna vakantie had! Dan was ik echt alleen! De vorige vakantie was ik dat ook geweest, maar toen was het heel erg anders gelopen toen Ashton bij ons thuis was geweest. Dat leek me dus geen optie, voor het geval dat mijn ouders ook weer terug kwamen en daarbij was het niet leuk om iets bij mij thuis te doen? Ik wilde ook niet iets standaards gaan doen? Om nou ergens iets te gaan eten was ook zo standaard en naar een bioscoop gaan was ook weer zo wat. Je kon nou niet echt met elkaar praten in de bioscoop. Dan zat je uiteindelijk best ongemakkelijk naast elkaar, maar wat te zitten en je mocht niet praten omdat je de rest irriteerde? "Er is een grote gamehall in Brisbane. Het lijkt me leuk om daar naar toe te gaan, maar we kunnen ook naar het strand of we gaan heel iets anders doen, wat jij wil." Ergens voelde het ongemakkelijk om hier over te praten, maar het was wel duidelijk dat we nu echt iets samen gingen doen, op een meer dan vriendschappelijke manier. Ik hoorde ineens heel wat gelach uit de woonkamer komen. Het was echt heel erg hard. "Je klinkt echt geniaal!" Hoorde ik Calum roepen. "Dat doe ik he?! Ik klink echt geniaal!" "Luke je klinkt niet geniaal, je klinkt stom." Ze klonken echt belachelijk! Ze hadden duidelijk de helium uitgevonden. "We moeten zo een nummer opnemen!" Ik rolde even. Luke en Michael kibbelden zo te horen nog even door, maar het leek alsof ze iedere keer weer wat helium in namen en Calum was blij aan het roepen dat hij zo een nummer op wilde nemen. Eigenlijk moesten we er wel naar toe, want het was niet heel erg gezond om dat spul binnen te krijgen. 

Naylene.
Het was een date! Een echte date! Dat zei Ashton in ieder geval! Hij zei dat het een date was, wat betekende dat het echt zo was. We gingen echt niet zomaar iets doen als twee vrienden, maar we gingen iets doen omdat we elkaar wel op een andere manier zagen zitten. Normaal ging je op een date om elkaar beter te leren kennen, maar ik wist haast wel zeker dat ik Ashton goed genoeg kende. Het was niet zo dat ik alles van hem wist, maar er waren wel heel veel dingen die ik wist? We praatten bijna iedere dag met elkaar, over echt van alles, waardoor er wel echt dingen ter sprake waren gekomen. Daarvoor hoefde we niet echt op een date, maar het was wel een fijn idee dat we nu wisten dat we het allebei wilden en dat we echt een stap zouden kunnen gaan zetten. Ashton had de eerste stap gezet! Daar was ik heel erg blij mee en we zagen morgen wel hoe het verder zou gaan lopen. We wisten het niet! Natuurlijk niet! Ik zou het wel allemaal over me heen te laten komen. We gingen in ieder geval naar de gamehal! Ik wilde daar al zo lang een keer naar toe! Het was echt een groot ding, dus het kon haast niet anders dan dat ze er heel erg veel machines hadden. Niet alleen van die oude kasten, maar waarschijnlijk ook van die dingen waar je in kon zitten en natuurlijk ook wel de klassieke airhockeytafels! Ashton leek het ook een goed idee te vinden. Hij had er niet mee in hoeven te stemmen als hij het niet wilde? En ik wilde ook niet dat hij het deed alleen maar om mij blij te maken. Want dan hadden we net zo goed naar het strand kunnen gaan! "It’s a date." Zei ik nog zachtjes terug, want dat was het echt en ik wilde het ook even gezegd hebben! Dan wisten we zeker van elkaar wat we voelden en waar we stonden, dat we morgen echt op een date gingen en niet als twee vrienden maar even een gamehal af zouden struinen. "Ik denk dat dat nodig is." Het klonk niet heel erg goed dat ze zo bezig waren met de helium! Emmet kon het natuurlijk niet horen en misschien had hij wel geen idee wat het was? Heel logisch, want hij had nog nooit iemand horen praten, laat staan met helium! Hij zag er waarschijnlijk niet eens iets ergs in, waarschijnlijk snapte hij alleen voor geen meter waarom ze de ballonnen op die manier gebruikten. Ik pakte het cadeautje van de trap en stond vervolgens op. Ik liep mee naar de woonkamer en legde alles op het dressoir dat er stond. Ik hoorde de stemmen van de rest, waardoor ik echt moest lachen. Hier kon je niet serieus mee omgaan toch? Al moesten we dat op het moment wel doen, want ze moesten hier mee ophouden! Ten eerste was het slecht voor hen en die ballonnen moesten af voordat Linn kwam! "Naylene!" Klonk er ook al uit de mond van Michael. Ik schudde even met mijn hoofd. "Linnie verdient hele mooie roze hele ballonnen en op deze manier gaat dat niet." Ik keek naar Emmet, die er inderdaad helemaal niets van leek te gebruiken. Ik keek even naar de tank met helium, waar ik echt het gebaar niet van wist, dat gebeurde me ook wel eens. Ik spelde het maar met mijn vingers, waarna ik naar het gevaarte wees. Vervolgens gebaarde ik dat hun stem er raar van werd, waardoor hij moest lachen. "Kijk Emmet vind het ook leuk!" Zei Luke. Ik rolde even met mijn ogen, ik vond het ook leuk, maar we hadden hier geen tijd voor. "Jullie zijn party poopers." In mijn ogen waren zij dat nu toch een beetje, want zij zorgden er op deze manier wel voor dat ze nooit op tijd klaar kwamen met alle versieringen. Linn zou dit vast geweldig vinden, dat leek Calum ook te vinden, want op het moment was hij de rest niet meer aan het filmen maar zichzelf en het leek alsof hij tegen Linn praatte in een filmpje. Ik hoopte dat hij zo slim was om dat ding niet nu meteen te versturen.