Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Demish

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Eigenlijk wel? Ik kan ook wel naar de sloperij komen. Ik kan denk ik wel zorgen dat ik daar internet heb.’ Het leek Shae wel heel fijn om vaker te werken met Aaron aan haar zijde. Het had iets heel rustgevends om Aaron naast haar te hebben, zelfs als hij alleen maar had geslapen. Misschien dat het haar wel echt zou helpen als ze vaker aan haar scriptie zou werken met hem in de buurt.
Er een glimlach gleed over haar gezicht toen Aaron moest gapen. Ze wist niet waarom, maar zijn vermoeide toestand maakte hem een stuk schattiger en liever dan dat ze van hem gewend was.
‘Ja, natuurlijk.’ Zoals verwacht had Aaron liever dat ze ergens anders zouden eten dan dat ze zouden wachten op haar ouders, maar een bakje met friet en een snack er bij klonk Shae nog niet zo verkeerd in de oren. Daarnaast konden ze ook niet eerdere keer naar Lanelle, ondanks dat de pizza daar heerlijk was en ze er al vaak genoeg waren geweest in hun verleden.
‘Ik weet dat het niet hoeft, maar ik ga het wel doen,’ zei Shae en ze haalde haar schouders op. ‘Zie het maar als een bedankje.’ Ze wist dat ze hem niet hoefde te bedanken. Hij was haar beste vriend. Als ze hem zou vragen of hij bij haar wilde komen, dan zou hij altijd komen. Zij zou hetzelfde voor hem doen. Als hij haar ergens voor nodig zou hebben, dan zou ze zonder twijfel ook meteen naar hem toe gaan. Zo zaten vriendschappen gewoon in elkaar, maar toch wilde ze Aaron nu trakteren op een bakje met friet en wat hij er dan ook bij wilde. Het was ook weer niet zo dat wat friet en een snack behoorlijk wat geld kosten. Waarschijnlijk zou ze niet meer dan tien euro kwijt zijn voor hen samen.
‘Ik ga wel een trui aan doen,’ besloot Shae, toen ze donkergrijze wolken buiten zag. Ze had niet heel erg veel zin om ook nog een jas te pakken, maar een warme trui zou het voor die paar minuten buiten wel goed doen. Ze kwam overeind van het bed en liep vervolgens naar haar kast. In de tijd dat ze liep, trok ze haar shirt over haar hoofd en mikte ze die in de richting van een stoel die in haar kamer stond. Ze was zich er van bewust dat ze in haar bh voor Aaron stond, maar ze waren vrienden? Daarnaast was dit misschien de beste manier om haar droom te negeren. Om haarzelf te laten zien dat er echt niets tussen hen was en dat ze op deze manier voor hem kon staan zonder dat er iets zou gebeuren.
Ze pakte een warme trui uit haar kast en trok hem over haar hoofd. Ze viste wat achtergebleven haren onder de kraag van haar trui vandaan en draaide zich vervolgens weer om naar Aaron. ‘Klaar?’ vroeg ze aan hem, al had hij vrij weinig meegenomen, dus waarschijnlijk was hij al klaar geweest.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
'Is goed,' knikte hij, waarna hij even glimlachte. Het maakte hem niet zo heel veel uit waar ze zouden zitten als Shae aan het werk was. Ze konden ook in de bibliotheek zitten, alhoewel hij daar niet echt de kans zou krijgen om in slaap te vallen. Op dit moment leek niets zo belangrijk voor hem te zijn als slaap.
'Je hoeft me niet te bedanken,' merkte hij op. Ondanks alles waren ze wel beste vrienden. Als Shae hem nodig had, was hij er en als hij Shae nodig had, was zij er ook. De afgelopen drie jaar leken ze dat vergeten te zijn, maar nu ze weer terug was, was het niet anders dan het voorheen geweest was. Dat het de afgelopen drie jaar niet zo geweest was, kon hij haar ook niet verwijten. De enige mogelijke manier om in contact te zijn met hem, was door hem op te zoeken. Je kon hem niet bellen, sms'en of een brief sturen. Sinds Shae in een heel andere stad gewoond had en niet vaak thuis geweest was, was het ook niet zo gek dat de vriendschap verloren was gegaan op het moment dat ze vertrokken was.
Zijn blik volgde haar blik naar buiten. Het was gestopt met sneeuwen, maar het zag ernaar uit dat het snel genoeg weer met bakken uit de hemel zou komen vallen. Een zucht gleed over zijn lippen. Een grotere hekel aan de winter kon hij niet hebben.
Toen hij zijn hoofd weer draaide naar Shae, verslikte hij zich. Ze stond met haar rug naar hem toe, maar sinds ze voor een spiegel stond, kon hij ook prima zien hoe ze er van de voorkant uitzag. Nu had hij haar al duizenden keren gezien, maar nog nooit zonder shirt. Hij hoestte en trok zijn blik weg van de spiegel, waarna hij zijn blik strak op de grond richtte. Niet dat het hielp, want het beeld stond al op zijn netvlies gebrand.
Toen het hoesten gestopt was, legde hij zijn hand wat ongemakkelijk in zijn nek. Hij deed zijn uiterste best zich te focussen op de spullen op de vloer, in de hoop dat hij daarmee zodanig afgeleid zou raken dat zijn lichaam het niet nog ongemakkelijker voor hen zou maken. Zijn reactie was eigenaardig te noemen, wetende dat hij al tientallen vrouwen in nog veel minder dan dit had gezien. Toch leken zijn hersenen hierdoor flink van slag, alsof hij nog nooit eerder zoiets gezien had.
Hij durfde Shae dan ook pas weer aan te kijken toen ze hem vroeg of hij klaar was, waarna hij vlug knikte en richting de deur liep. Ze hoefden hier niet langer te blijven staan, toch? De voordeur had hij dan ook al snel bereikt. De energie die hij zonet nog niet gehad had, had hij nu te veel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Alles oké?’ vroeg Shae lachend toen ze merkte dat Aaron zich had verslikt. Waarin hij dat precies had gedaan, aangezien hij geen drinken bij zich had gehad, was voor haar een raadsel, maar hij had zich duidelijk ergens in verslikt, want het gehoest van Aaron bleef even aanhouden. Gelukkig was het niet ernstig en hoefde ze niet in actie te komen met de weinige EHBO kennis die ze had. Ondanks dat Shae veel had geleerd en ook op kon nemen, wist ze geen raad met dat soort dingen. Ze wist nog net waar ze een pleister voor moest gebruiken.
Zij en Aaron waren naar beneden gelopen. Shae had nog snel de voordeursleutel gepakt, zodat ze er straks ook weer in zou kunnen. Ze gokte dat ze alleen terug zou keren naar huis. Aaron hield er niet van om te blijven slapen, of ze het hem nou zou aanbieden of niet. Ook had ze haar portemonnee nog meegenomen voordat ze de voordeur had geopend en samen met Aaron de kou in was gegaan. Ze draaide de voordeur op slot en begroef de sleutel diep in de zak van haar jeans.
Tijdens het lopen keek Shae opzij naar Aaron, wie nog niet echt iets had gezegd in de tijd dat ze buiten waren gekomen. Ook had ze het idee dat elke keer als ze naar hem keek, hij net wegkeek of deed alsof de gesmolten sneeuw onder zijn voeten interessanter was. Misschien had ze toch niet zo voorbarig haar shirt uit moeten trekken waar hij bij was geweest, maar het was niet zo dat Aaron haar nog nooit in een bikini had gezien. Uiteindelijk zat er weinig verschil in, ondanks dat die bikini was gedragen door het lichaam van een achttienjarige, en vaak nog jonger. Toch was er, in Shae haar ogen, weinig aan veranderd.
Shae besloot echter om er verder niet naar te vragen. Misschien zou ze het dan alleen nog maar ongemakkelijker maken en dat was het laatste wat ze nu wilde doen. Daarom liep ze, samen met Aaron, in stilte naar de cafetaria op de hoek. Het was gelukkig niet heel druk. Er stonden maar twee mensen in de rij om te bestellen toen Shae de deur had geopend. De warmte, samen met de geur van verse frietjes en gefrituurde snacks, kwam hen tegemoet.
‘Wat wil je hebben?’ vroeg Shae aan Aaron. Ze hoopte dat hij, ondanks dat zij zou betalen, toch wel redelijk wat zou bestellen. Ze gunde hem wel wat goeds te eten en hij bleef nou eenmaal een jongen, dus waarschijnlijk zou Aaron wel aardig wat op kunnen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het lukte hem niet om Shae aan te kijken. Het lukte hem sowieso niet om langer naar haar te kijken dan enkele seconden. Hij voelde zich behoorlijk gespannen, ondanks dat er niet zo heel veel gebeurd was. Vroeger was hij wel eens met Shae gaan zwemmen en toen had hij zich ook niet zo opgelaten gevoeld, alhoewel haar lichaam in de afgelopen jaren wel veranderd was. Hij had haar al een keer eerder zo rond zien lopen, maar toen had hij flink gedronken en had ze een bh gedragen die redelijk bedekkend en simpel was. Deze keer was het echter een heel stuk minder bedekkend geweest en was hij helemaal nuchter.
Vanuit zijn ooghoeken zag hij Shae enkele keren naar hem kijken, maar het bleef stil tussen hen. Zij zei niets en hij ook niet. Zijn blik had hij gevestigd op de natte sneeuw onder zijn voeten. Als hij niet wilde dat Shae wist van zijn gevoelens, moest hij vooral zo doorgaan.
Toen hij achter Shae naar binnen liep, werd hij verwelkomd door warmte vergezeld met de geur van frituurvet. Het cafetaria was nooit hun plek geweest en ze hadden er alleen gezeten als ze te lui waren geweest om ergens anders naar toe te lopen, maar het was wel een aangename plek en hij had het nooit vervelend gevonden om er te zijn. Het was echter niet zo vertrouwd als Lanelle.
'Doe maar een waterfiets,' antwoordde hij toen Shae hem vroeg wat hij wilde hebben. Hij wist hoe weinig zin het had om te protesteren, ze zou toch wel een manier vinden om voor hem te betalen. Hij achtte de kans dat Shae dubbel zo veel zou bestellen als hij maar weinig bestelde ook erg groot. Toch had hij niet zo heel veel eten nodig. Zijn maag was gewend aan de boterhammen die hij elke dag naar binnen werkte. Erg gezond was het niet, maar daar kon hij voorlopig niet zo veel aan veranderen. De schulden liepen harder op dan het geld binnenkwam. Zijn moeder bleef gebruiken en sinds zij te ver heen was om te kunnen betalen, werd hij verantwoordelijk gesteld voor haar gebruik. Al haar schulden waren zijn schulden. Eigen schulden had hij niet. Vroeger had hij ze wel gemaakt, maar nu hij overal en nergens werkte, kon hij alles wat hij nodig had wel betalen.
'Waarom zei je niet eerder dat het niet goed ging met je scriptie?' Hij keek even opzij naar Shae. Ze had hem zo vaak kunnen vertellen dat het niet goed ging en dat ze bang was dat ze het niet zou halen, maar ze had het tot op de dag van vandaag niet gedaan. Inmiddels was ze alweer een hele tijd thuis, ze had al tientallen keren kunnen zeggen dat het niet ging zoals zij het wilde. Hij had haar ook gesteund als ze die eerste keer naar hem toe was gekomen met dit verhaal. Ze hoefde de schijn niet op te houden voor hem.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Misschien was er wel meer veranderd dan dat Shae zelf door had. Aaron kon onmogelijk van haar droom weten, maar toch voelde het alsof hij meer wist. Alsof hij op de één of andere manier in haar hoofd had gekeken. Wie weet gedroeg hij zich daarom nu een beetje vreemd, haast ongemakkelijk. Of het kwam echt doordat ze in haar bh voor hem had gestaan, maar naar haar weten had hij alleen haar rug gezien en ze ging er vanuit dat haar rug en het bandje van haar bh niet zo verschrikkelijk verleidelijk en afleidend waren. Toch leek Aaron niet zo afgeleid te zijn dat hij haar vraag negeerde, want hij gaf wel degelijk antwoord.
‘Jij verandert ook nooit,’ zei Shae lachend, toen Aaron om een waterfiets vroeg. Voor zover Shae wist, had hij dat altijd al besteld. Zelf was ze meer van een berenklauw en een patatje met mayonaise. Een stuk simpeler dan de bestelling van Aaron, maar minstens net zo lekker.
De twee mensen voor haar hadden redelijk snel hun bestelling geplaatst, wat betekende dat Shae nu aan de beurt was. Ze begroette het meisje en keek vervolgens naar de borden die boven de bar hingen, ondanks dat ze eigenlijk al wist wat ze wilde bestellen. Het was iets wat de meeste mensen deden als ze iets moesten bestellen.
‘Eén waterfiets, een berenklauw en een frietje met,’ somde Shae op, waarna ze het briefje van tien aan het meisje gaf. Ze wachtte geduldig tot het wisselgeld weer terug zou komen, maar terwijl het meisje achter de kassa bezig was om het geld te tellen, stelde Aaron haar een vraag.
‘Ik weet het niet?’ zei Shae, waarna ze haar schouders ophaalde. Ze nam het wisselgeld aan van het meisje dat achter de kassa stond en liep vervolgens samen met Aaron een stukje opzij, zodat de volgende wachtende in de rij ook zijn bestelling zou kunnen doen. ‘Ik denk omdat ik niet toe wilde geven dat het niet goed ging?’ Het was altijd goed gegaan, dat wist Aaron ook. Ze had vrijwel nooit een onvoldoende gehaald op de middelbare school en ook tijdens haar studie waren de meeste toetsen zonder moeite gehaald. Misschien dat er zo nu en dan een keer een zes tussen had gezeten, maar een zeven was toch meestal wel hetgeen wat Shae op z’n minst wist te halen voor een toets.
‘Maar je weet het nu? En ik ben blij dat je me er mee wil helpen.’ Aaron zou haar misschien niet kunnen helpen met de theoretische kant, maar hij had haar aangeboden om bij haar te zitten als het nodig was. Hij had zelfs zijn auto ter beschikking gesteld, ondanks dat het helemaal niet veel was. Het bleef wel zijn thuis en hij had het met gemak af willen staan aan Shae zodat zij er rustig zou kunnen werken. Ze had zich al vaak gerealiseerd hoeveel ze wel niet aan Aaron had, maar ook vandaag had ze zich beseft dat hij echt een geweldige vriend voor haar was. Eentje die ze voor een veel te lange tijd niet had gesproken. Gelukkig was daar nu verandering in gekomen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Voorzichtig ontspande hij zijn hand, waarna hij er even mee wuifde. De laatste keer dat hij iemand geslagen had, was jaren geleden. Hij kon zich niet herinneren dat het toen ook pijn gedaan had, maar nu voelde het in elk geval alles behalve prettig. Normaal gesproken kon hij de opmerkingen wel hebben, maar vandaag was er duidelijk een grens bereikt. Nog geen seconde had hij nagedacht voor hij uitgehaald had. Tot drie keer aan toe had hij uitgehaald met zijn vuist, maar daarna was hij opgestaan en weggelopen. Weg van de kroeg, weg van de dealer die beweerde dat hij zijn popje net gemist had, dat ze net nog langs was geweest voor haar pillen. De enige die aangeduid kon worden als zijn popje, was Shae. Waarom hij er zo heftig op gereageerd had, was hem onduidelijk, maar hij had geen spijt van de klappen die hij uitgedeeld had.
Hoewel hij er normaal gesproken zeker twintig minuten over deed om bij Shae te komen, stond hij nu binnen tien minuten voor haar deur. De auto's stonden niet op de oprit, wat betekende dat haar ouders niet thuis waren. Hij pakte de reservesleutel en draaide de deur open. Hij was niet zo stom om aan te bellen, hij had lang genoeg met zijn moeder geleefd om te weten dat ze de drugs zou verstoppen in de tijd dat hij stond te wachten. Waarom hij de man überhaupt geloofde, was voor hem ook een raadsel.
Hij duwde de deur achter zich dicht, waarna hij direct de trap op liep. Hoewel hij bijna wanhopig rustig probeerde te blijven, zette hij te veel kracht op de deur en vloog deze open, waarna de deur met een klap tot stilstand kwam. Shae trof hij aan aan haar bureau. Dat ze misschien geschrokken was van zijn plotselinge komst, bedacht hij zich niet. Zijn oog viel direct op het jasje dat ze over haar stoel gegooid had. Hij griste het jasje van de stoel en voelde in eerste instantie in de linker jaszak. Daar vond hij alleen het papiertje van een kauwgom. In haar andere jaszak zat een stuk meer. Dat waar hij naar op zoek was, vond hij echter direct. Het kleine zakje met pilletjes was voor hem een vertrouwde zaak. Honderden keren had hij ze gezien. Al die andere keren had het echter niet gevoeld alsof de grond onder zijn voeten wegzakte.
Hij staarde naar het zakje in zijn handen, naar de kleine witte pilletjes waarvan hem verteld was dat Shae ze regelmatig kwam halen. Naar dat wat hem het leven zuur gemaakt had. Shae had ervan geweten. Ze wist dat er niets was wat hij meer verachtte dan dat. Toch had ze het gebruikt elke keer als hij niet bij haar was. Misschien had ze het zelfs wel gebruikt als hij wel bij haar was. Op dit moment wist hij het niet meer. Hij kon haar niet aankijken. Het enige wat hij kon, was naar de pillen in zijn hand kijken, tot hij zijn vuist balde en zijn vingers hem het zicht erop ontnamen. Hij voelde zo veel en tegelijkertijd had hij zich nog nooit zo leeg gevoeld.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was niet overdreven om te zeggen dat Shae zo hard was geschrokken van de openslaande deur dat ze bijna van haar stoel was gevallen. Ze had zo goed als de hele dag al aan haar school gewerkt en ze was er net enkel uit geweest om het hoognodige te halen: de drugs. Ze had ze nog niet gebruikt en voor nu hadden ze in de zak van haar leren jasje gelegen, veilig verborgen voor iedereen. Tenminste, dat was wat ze had gedacht totdat Aaron binnen was gestormd. Waarom hij zich zo gedroeg, wist ze niet. Wel wist ze dat deze bui alles behalve goed nieuws betekende.
‘Aaron, wat ben je aan het doen? Wat is er aan de hand?’ vroeg Shae aan hem, maar Aaron leek niet eens door te hebben dat ze aanwezig was in de ruimte. Ze zag hoe zijn bruine ogen op haar leren jasje waren gevallen en nog voordat ze het jasje weg kon trekken, had Aaron het al te pakken en begon hij rond te voelen in de zakken. Hij wist het. Hoe dat kon, wist Shae zelf ook niet, maar hij wist het en hij was nu opzoek naar de drugs.
Er waren miljoenen gedachten die door Shae haar hoofd schoten. Ze probeerde een excuus te verzinnen, iets waardoor het logisch zou klinken dat de drugs in haar zak zaten. Ze probeerde een uitleg te bedenken waardoor Aaron minder woedend zou reageren dan dat hij nu was. Ze dacht er zelfs aan om het jasje alsnog uit zijn handen te trekken, maar geen van haar gedachten werd uitgevoerd. Shae zat aan haar stoel genageld en ze kon niet anders dan toekijken hoe Aaron het zakje met de pillen eruit haalde.
Hij kon haar niet eens kijken. Moest ze zich betrapt voelen? Beschaamd? Op dit moment wist ze niet hoe ze moest reageren, maar ze wist dat ze iets zou moeten zeggen. Aaron was haar beste vriend, ze waren de laatste tijd zo naar elkaar toe gegroeid en al die tijd had zij dit geheim gehouden voor hem. Het erge was dat dit hij al eens mee had gemaakt, namelijk met zijn eigen moeder. Iets wat Shae wist. Daardoor wist ze dat hij waarschijnlijk ook ieder denkbaar excuus al een keer had gehoord. Ze zou niet kunnen zeggen dat het voor een ander was, of dat ze het had gevonden. Ook als ze zou zeggen dat dit de eerste keer zou zijn dat ze drugs had gekocht, zou het niets uithalen. Hij was woedend en dat zou niet zomaar afzakken.
‘Aaron…’ begon Shae, maar ze durfde haar zin niet af te maken. Ze had het idee dat elke zin die ze hardop uit zou spreken er voor zou zorgen dat de bom zou barsten. Alsof er niets was wat ze zou kunnen zeggen dat dit iets beter zou maken. Waarschijnlijk bestond er ook niet zoiets. Wat ze ook zou zeggen, Aaron zou waarschijnlijk nog een hele tijd woedend op haar blijven. Ze waren dan wel beste vrienden, maar Shae wist dat dit punt gevoelig lag bij Aaron. Daarom was het nog vele malen erger dat hij het nu had gevonden.
‘Hoe ben je er achter gekomen?’ besloot ze te vragen. De vraag zelf was zacht over haar lippen gerold. Shae voelde zich behoorlijk klein op de stoel, terwijl een woedende Aaron boven haar uittorende. Ook zij wist niet waar ze moest kijken, dus focuste ze zich maar op een paar papieren die op de grond lagen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Er viel zoveel te zeggen, maar hij zei niets. Hij wist niet of hij ooit nog iets tegen haar wilde zeggen. Nog nooit had hij zich zo verraden en woedend gevoeld. Ze was de enige die hij vertrouwd had met wie hij was en ze had het tegen hem gebruikt. Van Shae had hij altijd alles gepikt. Toch had ze ervoor gekozen datgene te doen waarvan ze wist dat hij niet zou kunnen accepteren. Het enige wat hij niet kon accepteren.
'Je dealer.' De man had gedacht hem wel te raken door hem te vertellen dat Shae drugs gebruikte. Hij had gelijk gehad. De grond was onder zijn voeten verdwenen en hij wist niet meer waar hij het moest zoeken. Ook nu wist hij niet waar hij het moest zoeken. Het enige wat hij wel wist, was dat hij niet meer naar haar kon kijken. Misschien wel nooit meer.
'Ik kan geen vrienden zijn met iemand zoals mijn moeder. Ik kan al helemaal niet verliefd zijn op iemand als mijn moeder.' Die laatste woorden spuugde hij bijna uit. Zijn gevoelens voor haar waren de afgelopen tijd niet prettig geweest, maar nu leek hij er bijna van te walgen. Hij werd er ziek van dat hij iets dergelijks voelde voor iemand die zijn vertrouwen zo enorm geschonden had. Tien jaar lang had hij die gevoelens voor haar gehad en nu maakte het hem alleen nog misselijk.
'Ik wil je niet meer zien.' Hij schudde zijn hoofd. Daarmee wilde hij niet zeggen dat zij weg moest. Wat hij er wil mee wilde zeggen, was dat ze hem niet meer op hoefde te zoeken. Ze hoefde niet meer naar de sloperij te komen en ze hoefde hem ook niet te zoeken. De plekken waarvan ze wist dat hij er kwam, zou hij mijden. Misschien zou hij sowieso een poosje moeten verdwijnen.
Meer had hij niet te zeggen. Hij draaide zich om en liep haar kamer uit, waarbij hij haar deur met een flinke klap achter zich dicht sloeg. Reageerde hij overdreven? Misschien wel. Shae had echter altijd geweten hoeveel invloed drugs gehad hadden op zijn leven. Hoeveel hij eronder geleden had. Ze had het geweten en ze had het alsnog gebruikt.
Direct was hij naar de sloperij gelopen. Hij had al zijn spullen in zijn rugzak geduwd en was toen vertrokken zonder om te kijken. Hij wist niet waar hij heen zou gaan, maar hij wist wel dat hij zich voorlopig niet meer zou vestigen in deze stad. Het liefst ging hij zo ver mogelijk weg. Weg van zijn moeder en weg van Shae. Beide hoefde hij op dit moment niet meer te zien, alhoewel hij ook wel wist dat hij zich snel genoeg weer verantwoordelijk zou voelen voor zijn moeder. Nu had hij dat gevoel echter niet. Nu wilde hij de eerste trein pakken en niet meer terugkomen. Dat was dan ook precies wat hij nog geen half uur later deed.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Shae had niet geweten hoe ze had moeten reageren op haar beste vriend. Hij was naar haar dealer gegaan, of misschien was haar dealer wel naar hem toe gekomen. Het was ook naïef geweest om te denken dat Aaron er nooit achter zou komen, dat ze dit alles voor hem geheim had kunnen houden. Toch had ze het geprobeerd, omdat ze had geweten dat hij zou reageren zoals hij dat nu precies had gedaan. Ze had geweten dat hij woedend zou worden en haar zou vergelijken met zijn moeder. Ze had echter nooit verwacht dat hij zo woedend zou zijn dat hij haar in de steek zou laten. Hij had jaren voor zijn moeder gezorgd, het op sommige momenten zelfs voor haar opgenomen, maar Shae had hij nooit meer willen zien.
Aaron had haar verbouwereerd achter gelaten in haar kamer. Niet alleen om de manier waarop hij was gestoord, maar ook om wat hij had gezegd. Dat hij geen vrienden met haar had willen zijn om deze reden, had ze nog enigszins kunnen begrijpen. Wat hij echter daarna had gezegd, kon ze niet bevatten. Hij had geroepen dat hij niet verliefd had kunnen zijn op iemand zoals zijn moeder. Betekenden zijn woorden dat hij verliefd op haar was geweest? Was dat iets wat de afgelopen weken had gespeeld, maar wat Shae nooit had gemerkt? Op dit moment kon ze niet eens meer logisch nadenken. Er schoot teveel door haar hoofd. Het was alsof ze haar gedachten probeerden te vangen, maar ze steeds te ver boven haar hoofd zweefden om er voor haar bij te kunnen.
Het enige wat wel zeker was, was dat Aaron was vertrokken. Hij was weg. Waar hij naar toe was, was onbekend. Shae was er echter zeker van dat hij niet op de sloperij was. Het maakte haar verdrietig om te weten dat haar beste vriend was vetrokken en dat hij die titel niet meer wilde dragen. Daar kwam ook nog eens bij kijken dat hij had geroepen dat hij verliefd op haar was geweest. Ergens begreep ze heel goed dat hij niet verliefd wilde zijn op iemand zoals haar, maar ze had ook nooit gedacht dat hij die gevoelens voor haar had kunnen hebben.
Aaron had de drugs meegenomen, wat misschien het enige goede was geweest aan de hele situatie. Anders had ze er nu naar gegrepen. Shae wist dat ze nieuwe zou kunnen halen, maar ze probeerde haarzelf tegen te houden. Hoe zou ze nog drugs kunnen halen nu ze wist dat haar dealer opzettelijk alles aan Aaron had verteld. Ze gunde de man niets meer van haar geld, maar ze wist zelf ook dat het niet zo makkelijk in elkaar zat. Vanzelf zou ze meer drugs willen, zou ze het idee hebben dat ze het nodig had. Ze voelde nu al de neiging om op te staan en alsnog een nieuw zakje te halen, maar ze probeerde haarzelf te overtuigen dat het beter was zo. Aaron was niet voor niets boos op haar geworden.
Shae had niet eens door gehad hoe lang ze in stilte op haar kamer had gezeten, starend naar de deur die Aaron zo hard dicht had gesmeten. Pas toen haar moeder naar boven was gekomen om haar te vertellen dat ze al drie keer had geroepen dat ze thuis was gekomen en dat ze had gevraagd wat Shae wilde eten, had Shae zich beseft dat ze zeker een half uur in het niets had gestaard, zich afvragend wat ze moest nu Aaron niet meer in haar leven wilde zijn.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het liefst was hij niet meer teruggekomen. Als hij zijn moeder niet gehad had, was hij waarschijnlijk ook nooit meer teruggekomen. Zijn moeder ketende hem echter vast aan het stadje, waardoor hij onmogelijk weg kon blijven. Elke paar dagen was hij teruggekomen om even naar zijn moeder te kijken, maar pas sinds een week of twee vertrok hij daarna niet meteen weer. De overige zes weken was hij direct weer naar het treinstation gelopen, waarna hij weer naar een volgende stad vertrokken had. Inmiddels had hij alle steden in de omgeving wel gehad en langzaamaan bleef hij steeds vaker een nachtje hier.
De woede en de enorme teleurstelling die hij gevoeld had, waren voor het grootste deel verdwenen. Shae had hij echter niet meer opgezocht. Hoewel de emoties nu niet meer zo hoog zaten, was hij niet in staat om haar onder ogen te komen. Zijn moeder was altijd al verslaafd geweest. Ze was er niet bewust mee begonnen terwijl ze zich er bewust van was wat dat met hem zou doen. Shae had dat wel gedaan. Ze had hem op zijn ziel getrapt. Hij had gezegd dat hij haar niet meer wilde zien en tot op de dag van vandaag had hij dat ook volgehouden.
Een waterig zonnetje scheen en verwarmde zijn gezicht. De sigaret tussen zijn lippen bood hem echter meer warmte. Hij zat op een muurtje in de stad. Misschien zat hij er al wel een uur. Het ging niet goed met zijn moeder en hij vreesde dat het ook niet meer zou verbeteren. Hij wist niet wat hij ermee moest. Het ziekenhuis was onbetaalbaar en haar eten en warme dekens geven, was niet langer genoeg. Ze was ziek en de drugs maakte het alleen maar erger. Een zucht gleed over zijn lippen, vergezeld met de rook in zijn longen. Hij kon niks doen, hij kon alleen maar toekijken hoe haar lichaam het langzaam begaf. Hoewel hij een sterk lichaam had, voelde hij zich regelmatig zwak.
Met zijn blik volgde hij de enkele mensen die langsliepen. Zijn hele leven had hij hier gewoond, maar hij kende niemand. De enige die hij goed gekend had, was Shae. Een heleboel anderen kende hij van gezicht wel, maar het was niets meer dan dat. Het was een vrij eenzaam bestaan, maar hij deed er niets aan. Hij wilde er ook niets aan doen. Hij bracht een heleboel narigheid en problemen met zich mee. Shae had hij ermee belast en ze hadden gezien waar dat geëindigd was.
Hij nam nog een trekje van sigaret en sloot zijn ogen kort. Nu hij geen vaste slaapplek meer had, was zijn ritme nog verstoorder dan het altijd al geweest was. Toch klaagde hij niet. Hij had er zelf voor gekozen om weggaan en hij had nog geen moment spijt gehad van die keuze.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Twee maanden. Twee maanden had Shae moeten doorstaan zonder Aaron. Ondanks dat ze wel eens langer zonder de jongen had gemoeten, had het dit keer erger gevoeld. Het gemis was groter geweest. Shae had niet naar de sloperij gekund om daar aan haar scriptie te werken, er waren geen avondjes meer aan de bar geweest, samen met Rhys en iedereen die ondertussen een bekend gezicht had gekregen in de bar. Ze had geen pizza meer kunnen eten bij Lanelle, niet met Aaron in ieder geval. Hun hele vriendschap was weggevaagd door haar domme, wanhopige acties en elke dag die een week had veranderd in een maand en een maand in twee maanden, had Shae meer spijt gekregen.
Ook waren haar gedachten aan Aaron niet gestopt, hoe graag ze het soms had gewild. Ze had zich geprobeerd te bedenken hoe het had gekund dat Aaron verliefd op haar was geweest en dat zij het niet door had gehad. Ze was terug gegaan naar al hun momenten, maar daardoor had ze zichzelf alleen nog maar dommer gevoeld. Aaron had ooit verteld dat er maar één meisje was geweest in wie hij interesse had gehad en dat meisje had veel gemeen gehad met Shae zelf. Toen Shae aan hem had beschreven hoe het zou moeten voelen om verliefd te zijn, had hij plotseling weg gemoeten en dan was er nog de zoen. De zoen waarvan Shae had gedacht dat het enkel een droom was geweest, maar nu was ze er niet meer zo zeker van. Vooral omdat het Aaron was geweest die de zoen had gestart.
Shae had zich gerealiseerd dat er ook vanuit haar kant gevoelens waren. Het waren gevoelens die diep begraven lagen onder een berg van schuld en schaamte, maar ze waren er wel en ze zou niet met haarzelf kunnen leven als ze het niet had geprobeerd duidelijk te maken aan Aaron. Al was er nog veel meer wat ze aan hem kwijt moest.
Ze had echter geen aanknopingspunten gehad. Zelfs de sloperij had haar niet verder kunnen helpen, maar ze had haast wel zeker geweten dat Aaron zo nu en dan in de stad was geweest. Ondanks dat hij haar wel alleen had gelaten, zou hij dat bij zijn moeder nooit doen. Shae had alleen nog maar naar de bar gekund en daar had ze Rhys gesmeekt of hij haar meer wilde vertellen over Aaron zijn locatie. Veel had hij niet kunnen zeggen, behalve dat hij voor nu een paar dagen in de stad was.
Shae was opzoek gegaan naar Aaron. De lente was ondertussen al aangebroken en alles leek een stuk vrolijker dan voorheen, maar van binnen voelde zij zich niet zo. Ze voelde zich verschrikkelijk en ze wist niet wat ze er aan moest doen. Het enige wat ze voor haar gevoel goed deed, was het niet opgeven van Aaron. Ze zou hem moeten vinden, al zou ze er dagen voor moeten uittrekken om de hele stad door te lopen.
Shae was al zeker een uur aan het lopen, maar eindelijk zag ze iemand wie leek op Aaron. Met zijn lange, gespierde lichaam zat hij op een muurtje een sigaret te lopen. Toen de jongeman Shae in de gaten kreeg, zijn sigaret uitdrukte en al van het muurtje af kwam, wist Shae het zeker: het was Aaron.
Zonder twijfel liep ze op hem af. Ze had geen plan, ondanks dat ze al miljoenen keren in haar hoofd had geoefend wat ze tegen hem zou zeggen als ze hem zou zien. Die woorden waren nu ver te zoeken.
Ze kreeg het voor elkaar om de jongen in te halen, ondanks dat hij best snel weg liep. Hij wilde haar niet zien en ze snapte het volkomen, maar ze zou haarzelf niet kunnen vergeven als ze dit niet zou doen.
Ze ging voor Aaron staan en legde haar handen op zijn borstkas, zodat hij wel zou moeten stoppen met lopen. Zonder iets te zeggen ging ze op haar tenen staan en plaatste ze haar lippen op die van hem, hopend dat hij haar niet aan de kant zou duwen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was de eerste keer geweest dat hij vertrokken was. De eerste keer dat hij de tijd genomen had om in andere steden rond te kijken. De verandering was prettig geweest. Als zijn moeder op een dag zou komen te overlijden, zou hij waarschijnlijk ook niet hier blijven. Zijn hele leven lang was hij hier geweest en nog nooit had hij hier zijn geluk gevonden. Hij had hier geleefd, maar zijn thuis was het nooit geweest. Het werd tijd dat hij zijn thuis ging vinden.
Zijn blik dwaalde rond, tot zijn blik een vertrouwde verschijning opving. Direct werd hem duidelijk waarom hij had gezegd dat hij haar niet meer wilde zien. Het was niet alleen de teleurstelling en de woede, hij had ook geweten dat hij zou bezwijken als hij weer in contact met haar kwam. Hoewel hij genoten had van de vrijheid die hij in de afgelopen twee maanden gehad had, had hij haar ook gemist. Net zoals zijn moeder had Shae een enorme invloed op zijn leven. Net zoals zijn moeder kon hij haar ook niet veel weigeren.
Omdat hij zich zo bewust was van het zwak dat hij voor haar had, drukte hij zijn sigaret uit en gooide hij zijn rugzak weer over zijn schouder, waarna hij van het muurtje sprong en van Shae wegliep. Hij had haar gezegd dat hij haar niet wilde zien, ze wist dat hij het gemeend had. Hij keek dan ook niet over zijn schouder naar haar, maar liep stug door. Als hij zich aan zijn woorden wilde houden, was het beter als hij haar ook geen aanleiding gaf om naar hem toe te komen. Weglopen leek hem het duidelijkste teken dat ze hem niet aan hoefde te spreken.
Shae begreep zijn teken niet. Vanuit zijn ooghoeken zag hij haar donkere haren voorbij komen, waarna ze haar gehele lichaam in zijn pad plaatste om hem ervan te weerhouden door te lopen. In eerste instantie wilde hij langs haar op lopen, maar haar handen maakte dat hij noodgedwongen wel moest stoppen met lopen. Hoewel hij haar niet wilde zien, was hij ook niet in staat haar omver te lopen met de kans dat ze zich zou bezeren.
Shae drukte haar lippen tegen de zijne. Dat was misschien wel het laatste wat hij verwacht had. In eerste instantie deed hij dan ook helemaal niks, hij stond daar maar. Daarna reageerde zijn lichaam instinctief. Lichamelijk gezien was dit wat hij wilde. Zijn hart klopte sneller en adrenaline kwam vrij. Hij reageerde instinctief sneller dan zijn gedachten konden, wat maakte dat zijn handen haar dichter naar hem toe trokken en zijn lippen met de hare mee bewogen. Hij kon zich nog herinneren hoe de eerste keer gevoeld had en hoewel hij toen te veel gedronken had, voelde het nu precies hetzelfde. Zijn lichaam werd verwarmd en hij had haar liever nog dichterbij.
De zoen was echter niet van lange duur. Zodra zijn gedachten hem vertelden dat hij dit niet kon doen, dat hij zijn best deed om over haar heen te komen, liet hij haar los. Zijn lichaam en hoofd waren het echter niet eens met elkaar, wat erin resulteerde dat hij alleen maar verbouwereerd naar haar kon kijken. Geen woord kreeg hij over zijn lippen, alsof hij zijn spraakvermogen ineens verloren was. Onbegrip en onzekerheid overheerste hem. Onbegrip, omdat hij niet begreep waarom Shae besloten had hem te zoen en onzekerheid, omdat hij geen idee had wat hij met zichzelf of de situatie aanmoest.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Vage herinneringen en gevoelens die Shae in geen tijden had gevoeld, kwamen langzaam weer terug. Ze herkende de zoen in de zoen uit haar dromen, waarvan ze nu bijna zeker was dat het geen droom was geweest. Ze had Aaron eerder gezoend. Ze had haar vingers door zijn donkerbruine haren laten glijden en ze had zijn lippen in haar hals gevoeld. Het hongerige gevoel dat ze toen al had gehad, wat vast ook was veroorzaakt door de drank die ze toen op had gehad, keerde nu echter ook terug. Dit was iets wat ze al veel eerder had moeten doen, maar ze had Aaron nergens kunnen vinden.
De eerste paar seconden leek het alsof Aaron bevroren was en niet kon reageren op haar zoen. Toch ging hij er in mee. Iets wat Shae iets gerust stelde, want dat betekende dat er nog een kleine kans was dat hij haar niet volledig haatte. Toch duurde de zoen niet lang. Aaron trok zich terug, wat begrijpelijk was. Hij deed echter niets anders dan naar haar kijken. Shae had verwacht dat hij wel iets zou zeggen, dat er iets uit hem zou komen waar ze op verder kon gaan, maar hij bleef stil. Daardoor wist Shae ook niet wat ze moest.
Shae probeerde zich te bedenken wat ze nu moest zeggen. Alle voelde fout. Ze wilde zeggen dat het haar speet, maar ze wist dat het niet genoeg zou zijn voor Aaron om haar te vergeven. Ze wilde hem ergens ook knuffelen en hem laten weten dat ze probeerde te stoppen met de drugs. Daardoor waren er wel wat meer sigaretten door gegaan dan normaal gesproken, maar voor nu ging het redelijk goed. Toch wilde ze ook niet meteen beginnen over hetgeen wat hen uit elkaar had gedreven. Eigenlijk wilde ze Aaron gewoon terug. Haar maatje, haar beste vriend, degene met wie ze over alles kon praten, hoe gek het soms ook was. Haar beste vriend die stiekem toch veel meer was en haar ook zo had gezien.
Toch moest ze iets zeggen. Zij was degene die op hem af was komen lopen, ze had hem zelfs gezoend. Waarschijnlijk was Aaron behoorlijk in de war, of snapte hij niet waarom ze dit had gedaan. Dat betekende dat ze het aan hem zou moeten uitleggen, maar ook daarvan wist ze niet hoe ze dat zou moeten doen. Alles leek op dit moment niet goed aan te voelen. Alles, behalve de zoen die ze zojuist hadden gedeeld.
‘Ik eh,’ begon Shae, zoekend naar woorden die bij hun hele situatie zouden passen. Die woorden kon ze niet vinden. Ze keek naar Aaron, van wie ze zich plotseling besefte dat hij nu drieëntwintig was. Zijn verjaardag was een aantal weken geleden geweest, in de tijd dat ze elkaar niet meer hadden gesproken. ‘Ik heb je verjaardag gemist,’ sprak ze haar realisatie hardop uit. De laatste paar jaar had ze zijn verjaardag ook gemist, maar dit had het eerste jaar moeten zijn dat ze hem niet meer zou missen. Ze had zelfs al een cadeautje voor hem op haar kamer staan. Ze had echter nooit de kans gekregen om het aan hem te geven.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
In stilte stonden ze tegenover elkaar. Seconden lang werd er helemaal niks gezegd. Hij begreep niet waarom Shae hem op een dergelijke manier benaderd had. Waarom ze op die manier met zijn gevoelens zou spelen. Had ze gedacht dat hij niet van haar weg zou lopen als ze zijn eigen gevoelens tegen hem zou gebruiken? Het werkte, dat moest hij haar nageven, maar hij kon niet geloven dat Shae zoiets zou doen. Niet nu ze zich bewust was van de gevoelens die hij had, hoe hard hij ze ook weg probeerde te drukken.
Haar opmerking verbaasde hem des te meer. Ze zei niets over zijn vertrek of de zoen, maar koos ervoor te beginnen over zijn verjaardag. Zijn verjaardag, die hij inmiddels voor de vierde keer op rij alleen gevierd had. Hoewel, niet helemaal alleen. Ook in andere steden waren kroegen druk bezocht. Hij was wel degelijk omringd geweest door mensen, alhoewel ze er niet vanaf geweten hadden.
'Je hebt mijn verjaardag al drie keer gemist.' De afgelopen drie jaar had hij haar ook niet gezien op zijn verjaardag. Hij had het haar nooit kwalijk genomen. Ze studeerde en zijn verjaardag was geen dusdanig grote gebeurtenis dat ze per se terug had moeten komen. Hij hief zijn schouders op en zette een stapje achteruit. Hij twijfelde of dat hij zich om moest draaien en weg moest lopen. Als hij zich aan zijn woorden wilde houden, zou hij het wel moeten doen. Shae had hem echter zodanig van zijn stuk gebracht met haar zoen, dat hij even niet wist of dat hij zich aan zijn woorden moest houden.
'Wat wil je van me, Shae?' Hij geloofde niet dat ze alleen maar naar hem toegekomen was om met zijn gevoelens te spelen. Tot twee maanden geleden had hij misschien als een hondje achter haar aan gelopen, maar nu wilde hij dat niet meer. Misschien had hij zichzelf toen ook nog wijsgemaakt dat ze nog lang en gelukkig zouden leven. Nu was dat echter wel anders. Nu zag hij ook wel in dat dat er niet voor hen in zat. Shae was niet geïnteresseerd in hem en hij wilde niet meer geïnteresseerd in haar zijn. Niet alleen omdat ze drugs gebruikte, maar ook omdat hij zichzelf alleen maar ongelukkig maakte door in haar buurt te zijn, wetende dat het nooit zou zijn zoals hij graag wilde dat het zou zijn. Hij kon geen vrienden meer met haar zijn.
Hij keek naar haar, wachtend op antwoord. Technisch gezien had hij zich niet aan zijn woorden gehouden. Hij had haar niet meer willen zien, maar nu zag hij haar toch. Tegen zijn wil weliswaar, maar hij had zich ook om kunnen draaien en weg kunnen lopen. Dat had hij niet gedaan. Hoe graag hij misschien ook wel een hekel aan haar had willen hebben, tot op de dag van vandaag was dat hem niet gelukt.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dat ze zijn verjaardag al drie keer had gemist, en dat hij haar er terecht op wees, maakte haar schuldgevoelens niet minder. Ze wist dat ze niet de beste vriendin was geweest in de afgelopen jaren. Het was niet dat ze nooit aan hem had gedacht. Natuurlijk was zijn verjaardag wel eens door haar hoofd geschoten, maar ze had hem nooit kunnen bereiken om hem te feliciteren en op dat moment had ze er niet veel voor gevoeld om hem op te zoeken. Iets wat ze misschien wel had moeten doen.
‘Weet ik,’ zei Shae zacht. ‘En dat spijt me.’ Al was dat niet waarvoor ze hier was, ondanks dat het haar oprecht speet dat ze een verschrikkelijke vriendin was geweest en dat ze, nu ze een kans had gehad om het goed te maken, ze het erger had gemaakt.
Aaron stelde een goede vraag. Wat wilde ze precies van hem? Wilde ze een relatie, wilde ze dat hij naar haar luisterde zodat zij haar verhaal zou kunnen houden? Eigenlijk wist ze zelf niet zo goed wat ze van hem wilde, maar ze had hem willen opzoeken en ze wilde hem wel duidelijk maken dat ze hem graag in haar leven wilde. Jammer genoeg wist ze niet heel goed hoe ze dit moest verwezenlijken. Ze gaf om Aaron en ze wist dat hij die gevoelens ook voor haar had. Misschien dat ze nu diep waren begraven onder zijn woeden, maar ze waren er wel en eigenlijk wilde Shae hem daar aan helpen herinneren. Hij was meer dan alleen boos op haar. Hij kon niet al zijn andere gevoelens zijn vergeten door haar fout, hoe groot die misschien ook was geweest.
‘Ik wil dat het weer goed wordt tussen ons,’ zei Shae zacht. Dat was het vooral. Ze wilde weer vrienden zijn, ze wilde zelfs nog meer zijn dan dat, maar ze wist dat ze eerst weer zijn vertrouwen terug zou moeten winnen. Ze zou aan hem moeten laten zien dat ze niet meer aan de drugs zat en dat ze het ook niet meer aan zou raken. Hoe moeilijk dat misschien ook zou zijn. Toch wilde ze vooral weer dat Aaron weer gewoon haar beste vriend zou zijn. Dat ze samen pizza zouden kunnen eten, een sigaretje zouden kunnen roken en op de sloperij zouden kunnen zitten zonder te praten over echt iets.
‘En ik wil uitleggen wat er aan de hand was en waarom ik deed wat ik deed.’ Ze wist dat hij het niet zou begrijpen, of dat hij het zou willen accepteren, maar ze zou niet met haarzelf kunnen leven als ze het niet eens aan hem uit zou hebben gelegd.
Wat ongemakkelijk haalde Shae een hand door haar donkere haren, waarna ze naar Aaron keek. ‘En die zoen…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Dat leek me de beste manier om je aandacht te trekken.’ Nu stond hij in ieder geval voor haar. Als ze hem enkel had geroepen, was hij vast enkel doorgelopen en had hij haar genegeerd.

@Auloire

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld