Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Linn was het programma een soort guilty pleasure. Iets waarvan ze wist dat ze het beter niet zou kunnen kijken, omdat het totaal geen waardevolle inhoud had en het allemaal heel voorspelbaar was wat er ging gebeuren. Het was een programma over vreemdgaan en het leek soms vreemdgaan wel aan te moedigen. Dat was natuurlijk nooit goed, maar het vermaak voor op een late avond voldeed aan alle eisen die Linn er aan zou kunnen stellen. Ze had er niet eens over nagedacht hoe het op Calum over zou kunnen komen, gezien zijn vorige relatie en hetgeen wat er daar was gebeurd. Hij had het programma echter ook niet afgezegd.
‘En er zijn genoeg mensen die ook van jou houden. Zo ontzettend veel.’ Linn had het niet over de fans die hem aanbeden en die nachtenlang voor de deur stonden te wachten om hem van dichtbij te kunnen zien. Ze had het over de mensen die echt in zijn leven waren. Zijn zus, die misschien wel zijn allerbeste vriendin was. Ashton, met wie hij altijd alles kon bespreken. Luke en Michael, met wie hij al zo lang vrienden was dat het haast vanzelfsprekend was dat ze er waren. En er ook altijd zouden zijn. En dan was zij er nog. Als Calum het haar toe zou staan, dan zou ze hem alle liefde geven die hij verdiende en meer. ‘En je hebt zelfs iemand die nog een lichaam voor je zou willen begraven,’ grapte Linn, doelend op de tekst van één van de nummers die Calum samen met Ashton had geschreven. Ze nam een slok van haar wijn en schudde vervolgens haar hoofd. ‘Bel me alleen nooit op midden in de nacht met de vraag of ik jou en Ash op kan halen, want ik wil niet medeplichtig zijn in een moord.’
‘We gaan heus niet echt iemand vermoorden!’ zei Calum lachend. ‘Het is bij wijze van spreken, maar het is goed om te weten dat ik dus niet op jou kan rekenen, mocht het ooit zo ver komen.’
‘Hé!’ zei Linn lachend en ze gaf zijn been een duwtje met haar voet. ‘Je kan met heel veel dingen op me rekenen. Alleen niet met illegale dingen, zoals moord! Daar heb je Ashton voor en ik respecteer jouw keuze, als je ook mijn keuze respecteert.’ Niet dat ze het ooit voor zich zag dat Calum zoiets zou doen, maar de alcohol had haar logica toch behoorlijk belemmerd.
‘Dat weet ik, dat weet ik!’ Calum zette zijn bier aan de kant en kwam iets overeind, waarna hij zijn armen spreidde. ‘Je zou hier niet zijn als ik dacht dat ik niet op je kon rekenen.’
Linn glimlachte en zette haar wijn ook aan de kant, zodat ze over de bank heen kon kruipen en zich in de armen van Calum kon laten vallen. Er was niks mis met vrienden die aan het knuffelen waren op de bank, hield ze zichzelf voor. Zolang het maar niet meer zou worden. En dat zou het niet, want ze wist hoe Calum er over dacht. Alcohol zou daar niks aan veranderen.
‘Ik zou je wel een relatie gunnen,’ zei Linn voorzichtig. ‘Ik weet dat je er niet aan toe bent en ik weet ook dat je denkt dat die vorm van liefde nauwelijks echt is, maar ik zou je dat geluk wel in je leven gunnen. Met wie dan ook. Op wat voor een manier dan ook.’ Ze wilde hem gelukkig zien, zoals ze dat van al haar vrienden graag zag. Natuurlijk was liefde niet het enige wat iemand gelukkig kon maken. Dat verschilde per persoon. Linn zelf werd er ontzettend blij van om verliefd te zijn. Het gevoel, de momenten dat het met zich mee kon brengen.
‘Ik gun jou het ook. Somebody needs to lock you down, and fast.’ Calum sloeg zijn armen stevig om haar heen, waardoor Linn de kans kreeg om haar gezicht een beetje voor hem te verstoppen. Het was lief dat hij er zo over dacht. Ze nam het in ieder geval aan als een compliment. Er was echter maar één iemand van wie ze hoopte dat hij het zou doen, maar die hoop was niet reëel.
‘Wie weet. Ik ga, voordat ik naar Europa kom, nog met Nay naar een feestje van haar werk. Misschien vind ik daar wel iemand.’ Ze haalde haar schouders op. Ze hoopte van wel. Ze hoopte dat ze iemand zou kunnen vinden die haar aandacht van Calum af zou kunnen halen, al wist ze dat dat niet een goede manier was om iemand op te zoeken.
‘Mag ik trouwens blijven slapen?’ vroeg ze, om het onderwerp te veranderen. ‘Vanwege de wijn, en zo.’
Calum knikte. ‘Natuurlijk mag dat, Linnie.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een tweede tour in één jaar bracht heel veel met zich mee. Nu hadden ze voor het grootste deel het er allemaal al op zitten. Alleen nog het gedeelte in Europa en dan zouden ze tijd hebben om bij te komen. Ze konden de tijd nemen om bezig te gaan met nieuwe muziek. Een nieuw deel van zichzelf ontdekken. Voor nu waren ze echter voor de tweede keer dit jaar in Europa. Calum genoot altijd van dit gedeelte van de tour. Het continent had zoveel in zich. Ieder land was weer heel verschillend van de vorige. Er was misschien niet altijd even veel tijd, toch probeerde de groep iets nieuws te ontdekken. Zeker nu nog meer van hun vrienden mee waren op tour, maakte het toch nog net iets bijzondere.
Linn was één van de mensen die voor een deel van de tour met de band meereisde door het wat koude en natte Europa. Net zoals ze in het voorjaar een tijdje had gedaan. Al snel waren Calum en Linn weer in de gewoonte gerold als ze hadden gedaan aan het begin van het jaar. Wanneer ze in hotel overnachten, vonden ze elkaar de volgende ochtend in de ontbijtzaal. In complete rust at Linn dan haar ontbijt, terwijl Calum het hield bij zijn koffie.
Het wisselde nog wel een af wie als eerste in de zaal was. Het duurde dan echter nooit heel erg lang voordat de andere zich er bij voegde. Iets wat deze ochtend niet was gebeurd. Calum was minstens een half uur geleden naar beneden gegaan. Er waren al twee koppen koffie doorheen gegaan en hij had Linn niet zo heel erg lang geleden een berichtje gestuurd dat hij beneden was. Er was een kans dat ze nog aan het slapen was.
Calum pakte zijn mobiel er bij en keek naar het berichtje dat hij naar Linn had gestuurd. Twee blauwe vinkjes gaven aan dat ze het berichtje had gelezen. Calum kon het niet laten om te kijken wanneer ze het had gelezen. Tien minuten geleden. Als ze er voor had gekozen om naar beneden te komen, was ze ondertussen al door de deuren heen gekomen om zich bij hem te voegen. Anders had ze hem wel een berichtje gestuurd dat ze er aan kwam, of zelfs om te vertellen dat ze op het moment geen zin had om te ontbijten. Er moest wel iets aan de hand zijn, bedacht hij zich dan ook.
Met het lege kopje, schoof Calum van het bankje af. Op zijn weg naar buiten zette hij het weg op de plaats waar allemaal vaat stond.
In de lift overwoog Calum wat hij moest doen. Dat Linn niet op was komen dagen bij het ontbijt betekende niet iets goeds. Misschien voelde ze zich niet lekker, maar dan had ze hem wel een berichtje gestuurd. Nu kon het ook wel zo zijn dat ze het berichtje had gelezen maar zich zo slecht had gevoeld dat ze er geen antwoord op had kunnen geven of het helemaal was vergeten. Die gedachten zorgden ervoor dat Calum zich behoorlijk zorgen begon te maken. Er was niets zo vervelend dat niet lekker vel zitten, misschien zelfs wel ziek zijn, zeker als je in een ander land was.
Op de verdieping waar Linn verbleef, stapte Calum dan ook uit. Hij liep naar haar kamer, terwijl hij bedacht wat er aan de hand kon zijn. Misschien had ze wel iets verkeerds gegeten gisteravond. Calum had gisteren niet heel erg veel tijd doorgebracht met de rest van de groep. Hij had zo nu en dan contact met een meisje dat hier in de stad woonde en als hij in de buurt was probeerde hij haar op te zoeken. Iets wat hij gisteravond dan ook had gedaan. Ze hadden hun avond doorgebracht in zijn hotelkamer, terwijl de rest uit was gegaan. Er kon best iets met Linn zijn gebeurd in die tijd.
Met een klop liet Calum weten dat hij aan de andere kant van de deur stond. Voorzichtig, maar ook niet te zacht dat het haast niet te horen was. Er klonk gerommel aan de andere kant van de deur, wat betekende dat Linn er nog wel was. Een andere optie was natuurlijk ook nog dat ze vroeg was vertrokken omdat ze plannen met Crystal had gemaakt.
Een kleine kier gaf net genoeg zicht op het gezicht van Linn. Eentje die er in Calum zijn ogen prima uit zag. Geen vermoeide ogen. Geen lichte kleur die aangaf dat ze zich echt niet lekker voelde. Haar haar zat netjes, make-up was gedaan en ze was zelfs al aangekleed voor de dag.
“Oh jij bent het.” Mompelde Linn aan de andere kant van de deur.
“Ja, ik ben het.” Calum snapte niet wat er aan het gebeuren was. Hij deed de deur echter een beetje verder open. Die Linn op haar beurt weer dicht drukte, waardoor Calum er meteen mee stopte. Misschien verstopte Linn wel iemand in haar kamer en het was niet iets waar Calum tussen wilde komen.
“Ik kwam kijken of alles goed met je ging. Je was niet bij het ontbijt en ik merkte dat je mijn berichtje negeerde.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Europa voelde haast een beetje alsof Linn weer thuis was. Misschien kwam het ook wel door de personen die mee waren, zoals Calum, Michael en Crystal. Het voelde als een fijne vakantie, eentje waar ze echt konden genieten. Vanzelfsprekend waren Linn en Calum in de ochtend weer samen aan de ontbijttafel te vinden. Alleen tijdens een regenachtige novemberochtend in Parijs was dat niet het geval.
Wat Linn niet had verwacht toen ze in de vroege ochtend naar Calum zijn kamer was gelopen, om te zien of hij al wakker was geweest, was dat ze een vrouwenstem had gehoord. Heel even had ze getwijfeld om aan te kloppen en Calum te betrappen op zijn one night stand, maar ze had zich omgedraaid en was weer terug naar haar eigen kamer te lopen. Ontbijten zou er vandaag niet in zitten voor haar en Calum. Niet als hij van plan was om de vrouw waarmee hij de nacht had doorgebracht mee te nemen, in ieder geval.
Natuurlijk had Calum haar afwezigheid opgemerkt. Sinds ze mee was hadden ze elke ochtend nog met elkaar ontbeten. Vandaag niet. Het was voor Linn dan ook niet als verrassing gekomen dat hij haar een berichtje had gestuurd, met de mededeling dat hij al beneden was. Ze had het geopend en gelezen, maar niks terug gestuurd. Het maakte haar niks uit dat Calum zou zien dat ze hem aan het negeren was. Dat was namelijk ook precies wat ze aan het doen was en ze vond dat hij het verdiende.
Linn had er nooit over nagedacht of Calum wel seks had gehad. Achteraf was het logisch. De meeste mensen hadden wel hun behoeften en zo ook Calum. Met alle aandacht die hij kreeg, had hij de vrouwen waarschijnlijk voor het uitkiezen. Dit was echter de eerste keer dat Linn er mee was geconfronteerd en het deed pijn. Want ondanks dat hij waarschijnlijk niks romantisch in de vrouwen zag, kregen zij wel een deel van wat Linn ook wilde. Het was jaloezie, ze wist ook niet hoe ze het anders moest omschrijven. Zij wilde wat de vrouw op zijn kamer had gehad. Een nacht met Calum.
Het was te verwachten dat Calum haar aan zou spreken op haar gedrag, maar ze had niet gedacht dat hij echt naar boven zou komen om met haar te praten. Hij stond nu voor haar deur, maar ze wilde hem niet naar binnen laten. Dit was een gesprek wat Calum op de gang kon voeren, voor haar gevoel.
‘Dat klopt,’ gaf Linn eerlijk toe. ‘Ik heb je berichtje genegeerd, maar niet omdat ik me niet lekker voelde.’ Al moest ze ook toegeven dat haar maag had omgedraaid toen ze had gehoord dat er iemand in Calum zijn kamer was geweest. Ze had het alles behalve fijn gevonden.
‘Wat is er dan, Linn?’ vroeg Calum aan haar. Hij had duidelijk geen idee wat er aan de hand was. Hoe kon hij dat ook weten. Hij had niet door gehad dat zij aan de andere kant van de kamer had gestaan, terwijl hij in gesprek was geweest met de vrouw met wie hij vannacht zijn bed had gedeeld. Hoe kon hij dat ook weten? Het was niet meer dan logisch dat hij geen idee had waar dit over ging.
‘Ik dacht dat je wel met iemand anders zou willen ontbijten vandaag. Het klonk alsof jullie het erg gezellig hadden net.’ Linn hield zijn gezicht goed in de gaten, in de hoop dat hij zich betrapt zou voelen, of misschien wel schuldig om wat hij had gedaan. Calum leek echter niet te begrijpen waarom Linn dat als een reden had gezien om niet samen met hem te gaan ontbijten, of hem in ieder geval niet even te laten weten dat ze er geen zin in had.
‘Is dat waar dit om gaat? Hoe weet je dat überhaupt?’ Linn haalde haar schouders op. ‘Ik liep langs je kamer, om te kijken of je al wakker was. Ik kan er niks aan doen dat zij zo hard praatte dat de hele gang het kon horen. Je had me ook gewoon kunnen vertellen dat je met iemand was en niet samen wil ontbijten.’ Linn liet de deur los en liep terug haar kamer in. Uiteraard volgde Calum haar naar binnen. ‘Of je had me überhaupt kunnen vertellen dat er iemand in je kamer was. Ik dacht dat we elkaar dat soort dingen wel zouden kunnen vertellen, als vrienden?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Linn leek een probleem te hebben met hoe Calum zijn nacht door had gebracht. Of dat daadwerkelijk het probleem was of dat ze zich aan de kant voelde geschoven, kon hij niet zo heel erg goed inschatten.
“Dat soort dingen lijken me niet nodig om te vertellen?” Het was niet hetgeen wat hij met Ashton deelde, niet op de manier waarop Linn nu doelde, dus hij zou het ook niet met haar delen. Niemand had iets aan het feit dat hij seks zou gaan hebben met een meisje dat hij al een paar keer eerder had ontmoet. Ashton wist dat het gebeurde, zoals er wel vaker iets gebeurde. Calum was lang niet de enige die het ooit had gedaan, aangezien hij de enige was die op het moment de behoeftes voelde, gebeurde het nu alleen bij hen.
“Dus je wilde gewoon wachten totdat ik beneden kwam en ik bij een wildvreemde chick aan tafel kwam zitten?” Deze nieuwe kant van Linn was iets wat Calum niet heel erg aanstond. Natuurlijk, het hoorde vast bij haar, maar ze sprong tot conclusies die in zijn ogen niet klopten.
“Je kunt nu wel dingen gaan roepen, maar je weet niet eens wat ik van plan was, Linn.” Calum had de jongevrouw hier in Parijs al wel vaker opgezocht, of eigen was zij diegene die hem opzocht. Ze waren beiden echter heel erg duidelijk over hetgeen wat ze wilden. Het was totaal fysiek. Af en toe kwamen er gesprekken bij kijken, maar die gingen nooit de diepte in. Het was een perfecte manier om aan zijn trekken te komen en het was niet iets waar Linn ook maar iets over te zeggen had.
“Ze zou nooit mee zijn gekomen naar het ontbijt.”
Calum nam plaats op één van de stoelen die in de kamer stonden. Hij hield ondertussen het gezicht van Linn in de gaten. Hij snapte haar woede niet. Niet dat ze echt vreselijk boos was, maar ze leek de situatie niet leuk te vinden.
“Maar het gaat echt om het ontbijt?” Het leek hem niet logisch dat het ging om het feit dat ze misschien een vreemde vrouw aan het ontbijt aan was getroffen. Linn was geen moeilijk persoon. Calum had haar zien praten met mensen die er minder sociaal uitzagen dan diegene met wie hij zijn nacht door had gebracht. Zolang ze het zelf niet ongemakkelijk had gemaakt, dan had het ook helemaal niet zo had hoeven zijn.
“Want ik hecht waarde aan die momenten en natuurlijk was ik daar in mijn eentje gekomen. Zoals ik nu dus ook gewoon aan die tafel zit, op jou te wachten.” Calum kon heel erg veel waarde hechten aan tradities. Het was iets kleins wat ze nog niet heel erg lang deden. Dit gedeelte van de tour was het echter helemaal hun ding geworden, waardoor het hem zelfs een beetje had gekwetst dat ze niet op was komen dagen. Al was dat snel overgegaan in zorgen.
Het bleef behoorlijk stil vanuit Linn haar kan. Waar Calum op het moment niet heel erg goed tegen kan. Eerst vertoonde ze gedrag wat eigenlijk niet kon. Ze gedroeg zich ronduit belachelijk. Maakte een heel groot drama om iets wat maar iets kleins was. Het ging niet om het ontbijt, dat voelde Calum ook wel aan. Hij was ook niet blind, niet dom. Hij kon echter niet echt bepalen wat er dan wel aan de hand was. Diep van binnen wilde hij dat niet, want hij wist dat er van alles verpest zou gaan worden als hij het antwoord wel zou weten.
“Nou?” Drong Calum toch maar aan. Hij wist dat hij op sommige momenten behoorlijk intimiderend over kon komen. Iets wat hij niet bewust deed. Waarschijnlijk viel dit daar wel onder. Linn was echter begonnen met dit alles. Stom gedoe wat echt helemaal nergens op sloeg. Nu kreeg hij ook nog niet eens een duidelijk antwoord op waar het gedrag vandaan kwam.
Omdat het ook nu te lang duurde voordat Linn nog iets zei, stond Calum weer op uit zijn stoel. Hier had hij op het moment het geduld niet voor. Het was misschien stom, maar hij had zich zorgen gemaakt om haar en nu kreeg hij niet eens een normale uitleg waarom hij dat had moeten denken.
“Laat ook maar. Ik hoop dat je je straks bedenkt en me kan komen vertellen waar dit gedrag op slaat.”
Het enge aan Calum was misschien wel dat hij zijn stem niet vaak verhefte. Momenten was hij dan wel pissig, maar zijn stem klonk niet heel anders dan normaal. Misschien wat dieper, met wat teleurstelling in zijn woorden. Schreeuwen was echter niets voor hem.
Voordat Calum de kamer uit kon lopen, was het Linn die haar stem leek te hebben gevonden. “Calum, wacht.” Mompelde ze, waardoor Calum zich omdraaide en in haar richting keek. Hij was benieuwd wat Linn te zeggen had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor één moment dacht Linn er over om hem alles te vertellen. Om haar gevoelens aan hem op te biechten en hem eerlijk te vertellen waar haar vreemde gedrag vandaan kwam. Dat moment ging echter snel voorbij, want ze wist wat er zou gebeuren als ze het aan hem zou vertellen. Hij zou niet weten wat hij er op zou moeten antwoorden en weg gaan. Waarschijnlijk zou hij met Ashton in gesprek raken, die hem zou vertellen dat hij altijd al zo over Linn had gedacht en dat dit niet iets voor hem was. Calum zou haar hetzelfde vertellen en dat zou het einde kunnen zijn van hun vriendschap.
Twijfelend speelde Linn met haar nagels. Ze moest iets bedenken om aan Calum te bedenken, aangezien haar eerste ingeving niet meer een optie was. Ze moest echter snel zijn, want ze wist niet hoe lang Calum op haar zou blijven wachten.
‘Ik… Het spijt me,’ begon ze, niet echt wetend waar haar woorden haar zouden brengen. Ze stapte naar Calum toe en keek hem aan, om hem te overtuigen van dat het haar wel degelijk speet. Ze had hem niet boos willen maken, absoluut niet. Ze was jaloers geweest. Dat was ze nog steeds. Want er was een vrouw die iets had gekregen wat zij zo graag had gewild. En nog steeds wilde.
Plotseling kreeg ze een ingeving. Het was een leugen om zijn bestwil. Dat zou ze normaal doen, maar het was beter dan het alternatief. ‘Ik voelde me aan de kant geschoven. Het is ongeveer een jaar geleden dat het uit is gegaan met mijn ex en ik denk dat er daardoor wat gevoelens omhoog zijn gekomen. Gevoelens die niks met jou te maken hebben en ik had het ook niet af moeten reageren op jou,’ gaf ze toe. In werkelijkheid was Linn al lang over haar ex heen, maar ze hoopte dat Calum het zou geloven en haar excuses zou accepteren. ‘Wat je in de avonden doet en met wie je die doorbrengt, is niet aan mij.’ Dat was het ook echt niet, maar het maakte het niet gemakkelijker om te weten dat Calum zijn nachten met een ander doorbracht.
Calum knikte, al leek hij niet goed te weten wat hij moest doen met het verhaal van haar excuus. Iets wat ze goed kon begrijpen, aangezien het niet eens echt waar was. ‘Wil je er over praten?’ vroeg hij uiteindelijk, waar Linn snel haar hoofd op schudde. Ze wilde de leugen niet groter maken dan dat hij was.
‘Naar beneden dan? Ontbijten?’ Weer antwoordde Linn door met haar hoofd te schudden.
‘Nee, ik denk niet dat ik iets hoef. Ik denk dat ik vandaag even niks ga doen en op mijn kamer blijf, misschien dat ik jullie vanmiddag nog zie, voordat we naar de venue gaan?’ Linn haalde haar schouders op. Normaal zou ze wel rond willen lopen in het romantische Parijs, zeker met Calum. Nu was haar dag echter toch een beetje verpest. En er was iemand die ze nog wel wilde spreken. Iemand die haar misschien zou kunnen helpen om deze gevoelens te voorkomen.
Calum knikte. ‘Oké. Laat je het me weten als je iets nodig hebt?’ Linn knikte. Het was lief dat hij zich zo over haar ontfermde, ondanks dat ze zich net zo naar hem had gedragen. Hij leek het nu te snappen, al was het niet de echte reden.
Linn nam afscheid met een knuffel, waarna Calum de kamer verliet. Zuchtend draaide Linn zich om en staarde ze voor zich uit. Ze had zojuist tegen hem gelogen. En hoe ze had gereageerd, dat kon eigenlijk ook niet. Dat wist ze zelf ook wel. Misschien dat dat nog beter tot haar door zou dringen als ze Naylene op zou bellen. Al gaf de klok op haar telefoon aan dat er best een groot tijdsverschil tussen Parijs en Los Angeles zat. Dus misschien sliep Naylene al. Het viel echter te proberen.
Linn scrollde door haar telefoon en tikte op het nummer van Naylene. Ze verwachtte dat Naylene al in bed lag, maar ze nam zonder te twijfelen op. Aan de geluiden om haar heen leek het alsof Linn op de speaker stond.
‘Nay?’ vroeg Linn, omdat ze niet echt had gehoord of Naylene haar nou had begroet.
‘Ja, ik ben er! Sorry, het is echt ontzettend druk hier.’
‘Maar het is daar heel erg laat in de avond? Ben je nog aan het werk?’ Dat leek Linn nou niet helemaal de bedoeling. Zij werkte ook wel eens door in de nacht, soms omdat het niet anders kon. Ze had echter gedacht dat Naylene haar baan wel duidelijkere uren hadden.
‘Ja, ik ben nog aan het werk. We moeten de laatste dingen nog af maken.’
‘Oh, sorry. Ik kan ook wel een andere keer terugbellen? Als het niet goed uitkomt?’ Linn ging op haar bed zitten en trok een kussen tegen zich aan.
‘Nee, dat geeft niet. Wat is er aan de hand?’
Linn plukte aan het kussen en bleef stil, omdat ze wist dat Naylene haar meteen uit haar verliefde bubbel zou kunnen halen en haar zou vertellen dat haar gedrag niet goed was.
‘Linn?’ drong Naylene aan.
‘Ik weet dat Calum vannacht met iemand was. Écht met iemand. En ik ben boos op hem geworden. Of boos, ik heb hem in ieder geval laten merken dat ik er niet blij mee was. We hebben het nu uitgepraat, maar ik voel me er zo kut over? Ik weet dat je me hebt gezegd dat ik het van me af moet zetten, maar dit is echt heel erg moeilijk.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er waren avonden waarop Naylene laat thuis was. Soms zelfs midden in de nacht. Op die avonden maakten ze altijd wel even de tijd om naar huis te gaan en Watts uit te laten, om vervolgens weer terug te komen. Dat was ook wat ze vandaag had gedaan. Er was een zaak die heel wat voorbereiding behoefde en soms betekende dat er iets tijd voor moest worden ingeleverd.
Een telefoontje was dan ook niet heel erg gek voor haar op dit tijdstip. Als er iemand iets had voor haar zaak, moest ze meteen bereikbaar zijn. Met de telefoon nog op speaker had ze Linn dan ook begroet. Toen ze echter merkte dat Linn haar niet had gebeld om even gezellig te kletsen legde ze de papier nee waar ze mee bezig was geweest en liep ze naar haar telefoon. Die haalde ze van speaker af en ze ging uiteindelijk op de bank zitten.
De woorden van Linn was niet hetgeen wat Naylene had verwacht. Ze wist ook niet echt wat ze er van moest vinden. Ze wist dat Linn haar had gebeld voor haar eerlijke woorden en dat was ook wel hetgeen wat ze zou gaan krijgen.
“Ik wil niet eens weten hoe je dat weet.” Gaf Naylene als eerste aan. De vriendschap van Linn en Calum was behoorlijk sterk, maar het leek haar niet dat ze dit soort dingen deelden. Dat ze er echt over praatte. Dat betekende echter dat Linn er op een andere manier achter was gekomen en Naylene wilde het hele verhaal niet eens helemaal weten, zeker niet als Linn ergens was gaan sneaken.
“Maar Linn. Het is niet iets waar je je mee hoort te bemoeien. Het is Calum zijn leven en hij mag doen wat hij wil doen. Hij hoeft geen rekening te houden met jouw gevoelens, helemaal omdat hij niet eens weet dat die er zijn. Maar zelfs al wist hij dat wel, dan hoeft hij dat alsnog niet.” Maakte Naylene duidelijk, terwijl ze zich even onderuit liet zakken op de bank. Ergens was ze blij dat ze even zat, want ze had een hele tijd over de tafel gebogen gestaan om de juiste informatie bij elkaar te verzamelen.
“Dat weet ik.” Werd er aan de andere kant van de telefoon gemompeld. “Maar het doet me pijn?”
Naylene kon begrijpen dat het niet heel erg prettig was om te merken dat diegene voor wie je gevoelens had de nacht had gedeeld met iemand anders. Naylene kende Calum niet heel erg goed, maar ze had verhalen gehoord en ze ging er een beetje vanuit dat hij seks had gehad met iemand voor wie hij gevoelens had.
“Sorry Linn, maar wat wil je precies?” vroeg Naylene, ze wilde niet bot overkomen, maar op het moment wilde ze LInn vooral in laten zien dat ze behoorlijk geluk had met de positie waar ze in stond.
“Je wil Calum toch in je leven hebben he?”
“Natuurlijk wil ik dat!” Linn leek het niet heel erg leuk te vinden de vraag had gesteld.
“Dan kun je het wel erg vinden dat hij seks heeft gehad met iemand anders. Maar dat is het. Hij heeft seks gehad met iemand. Het klinkt voor mij niet alsof ze precies weet wie ze tegenover haar heeft.” Linn wist dat wel, ze was heel erg goed bevriend geraakt met Calum. Ze konden over heel wat dingen praten. Linn was zelfs voor het grootste gedeelte mee op tour, omdat ze zo tijd door kon brengen met Calum.
“Zij leert Calum nooit kennen op de manier die jij doet? Jullie hebben een bijzondere vriendschap en daar blijft het gewoon bij, een vriendschap. Of je dat nou wil of niet.” Niet heel erg lang geleden hadden ze het hier tijdens hun lunch een goed gesprek over gevoerd. Linn zou gaan proberen het op een vriendschap te houden.
“Tenzij je dat allemaal weg wil gooien voor een avondje seks?”
Naylene wreef even door haar ogen, terwijl er een gaap over haar lippen vandaan kwam. Het was laat en het zou nog wel een tijdje gaan duren voordat ze in bed zou liggen. Ze moest al blij zijn als ze vier uur slaap zou krijgen vannacht, omdat ze morgen weer vroeg op deze plaats moest zijn.
“Ik wil niet alleen seks met hem, Nay!”
“Zo klinkt het nu wel?”
Er wordt nog wat gemompeld aan de telefoon. Naylene vroeg zich ondertussen af of Linn al spijt had dat ze had gebeld. Ze was niet de beste persoon om dit soort dingen te bespreken als ze alleen maar wilde horen dat ze gelijk had.
“Je moet je gewoon bedenken wat je nu hebt en of je bereid bent om dat weg te gooien of niet. Als je dat niet bent, moet je proberen je over hem heen te zetten.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het waren de harde woorden van Naylene die Linn nodig had. Ze had gelijk. Linn wist het zo ontzettend goed. Ze wilde Calum niet kwijt. Absoluut niet. Calum was één van haar beste vrienden geworden. Iemand met wie ze eerlijk over alles kon praten. Iemand die haar accepteerde zoals ze was. Dat wilde ze niet kwijt. Zeker niet voor een avondje betekenisloze seks. Daar ging het haar ook niet om. Het was niet specifiek de seks die ze wilde. Misschien ook wel, maar het ging om zoveel meer dan dat. Het was haar nu echter wel duidelijk dat ze dat alles nooit zou krijgen. Het had dan ook geen zin om er naar te verlangen en, misschien, hun vriendschap te riskeren voor haar eigen gevoelens.
‘Ik wil het niet weggooien. Onze vriendschap is me daarvoor veel te veel waard,’ zei Linn zacht. Ze wilde Calum niet kwijt. Ze genoot juist van hun avondjes samen, de wandelingen met Duke en hoe ze met Calum over zowel haar werk als het zijne konden praten. Ze vond het leuk dat hij haar betrok in de kleding die hij wilde kopen en hoe hij zich wilde presenteren. Dat alles was haar ontzettend veel waard en het was niet iets wat ze zomaar aan de kant zou zetten. Dat kon ze echter ook niet met haar gevoelens doen, al wilde ze dat misschien wel.
‘Het is goed dat je je daar bewust van bent,’ zei Naylene. Linn knikte. Het was echter nog een stap verder om er ook iet aan te doen. ‘Ik begrijp dat het moeilijk is om je gevoelens te negeren, Linn. Zeker nu je dag en nacht bij hem bent, maar dit is denk ik alle bevestiging die je nodig hebt? Calum is niet opzoek naar hetgeen wat jij wil. Misschien helpt dat al.’
Linn hoopte dat het zou helpen. Ze probeerde haarzelf al tijden te vertellen dat Calum het nooit op een romantische manier bedoelde. Dat hij haar echt alleen maar als een vriendin zag. Soms kwamen er echter woorden over zijn lippen die haar in de war brachten, terwijl hij dat zelf waarschijnlijk niet door had. Dat was eigenlijk ook maar beter.
‘En misschien moet je ook proberen om een ander een kans te geven?’ stelde Naylene voor. Iets wat Linn ook al wel had geprobeerd. Toen had ze uiteindelijk huilend aan de telefoon gezeten met Calum, omdat degene die haar mee had gevraagd op date, achteraf een ontzettende klootzak bleek te zijn geweest. Al had Linn het gevoel dat Naylene het over een andere man had.
Voordat Linn naar Europa was vertrokken, had ze Naylene vergezeld op het feestje waar ze haar voor uit had genodigd. Linn was dan wel één van de weinige mensen geweest vanuit haar werkveld, maar ze had genoeg andere bekende namen voorbij zien komen. Het was een ontzettend groot feest geweest van een tv-netwerk. Mensen van achter de schermen, maar ook die van er voor, hadden door elkaar gelopen en Linn had hier en daar wel aandacht gekregen van een paar mannen, terwijl ze ergens alleen had gestaan of als Naylene haar voor had gesteld aan iemand. Al was er uiteindelijk maar één man geweest die haar aandacht echt vast had weten te houden.
‘Heb je niet een hele tijd staan praten met een cameraman? Wat was zijn naam ook al weer? Degene die zo enthousiast was over de natuurdocumentaire die hij aan het filmen was?’ hielp Naylene haar herinneren. ‘Benj? Heette hij zo?’
Linn knikte. ‘Ja, Benj. Of Benjamin, het mocht allebei. We hebben wel voor een goed half uur met elkaar gepraat. En hij heeft me zijn nummer gegeven.’ Linn had niet verwacht dat ze zo leuk met hem had kunnen praten. Hij misschien ook niet met haar, maar toch hadden ze een hele tijd kunnen praten over de verschillende soorten camera’s en vooral hij had zich uitgelaten over de verschillende technieken die ze gebruikten voor het filmen van een natuurdocumentaire, zodat ze zo dicht mogelijk bij de dieren konen komen. Ze had het oprecht heel interessant gevonden, al was het misschien ook gekomen door degene die het verhaal aan haar had verteld.
Linn zette haar telefoon op de speaker en opende haar contacten. Ze moest een stukje scrollen door alle andere namen, maar uiteindelijk vond ze zijn naam. ‘Ik heb zijn nummer nog? Denk je dat ik hem kan bellen? Wat als hij slaapt?’
‘Dat hield je bij mij ook niet tegen?’ grapte Naylene. Linn knikte, al had ze wel ene voorgevoel gehad dat Naylene nog aan het werk was geweest. Ze had er voornamelijk op gehoopt. ‘Je hebt gelijk, maar toch. Misschien stuur ik hem wel eerst een berichtje, met de vraag of hij nog wakker is.’
‘Als hij nog wakker is, zegt hij er vast geen nee tegen om even met jou te bellen. Ik heb gezien hoe jullie met elkaar aan het praten waren. Hij had duidelijk interesse.’ Linn haalde haar schouders op.
‘Het feestje is al wel een tijdje geleden. Misschien is hij al wel vergeten dat hij zijn nummer aan mee heeft gegeven.’
‘Daar kom je maar op één manier achter,’ hintte Naylene.
Linn zuchtte en knikte. ‘Oké. Ik ga hem een berichtje sturen. Dankjewel, dat ik even naar je kon bellen. En je hebt echt gelijk. Calum en ik, dat wordt nooit meer dan vriendschap.’ Dus moest ze zichzelf er overheen zetten en zich focussen op iets wat wel een kans van slagen had. ‘Succes nog, met werken? Ik hoop dat je snel naar huis kan.’
‘Ik denk dat dat nog wel even gaat duren, maar dat maakt niks uit. En graag gedaan? Ik hoop dat Benj snel iets van zich laat horen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Dagen als deze waren het afgelopen half jaar niet vaak voorgekomen. Waar Naylene normaal gesproken vaak haar vrije dagen met Andy door had gebracht, was dat de laatste tijd heel wat minder geworden. De fotograaf had over de hele wereld gereisd om hetgeen te doen wat hij het liefste deed. Daardoor hadden de twee vrienden het moeten doen met her en der wat telefoontjes, berichtjes of soms zelfs een e-mail.
Nu het tegen het einde van november aan liep, betekende dat echter dat Andy weer terug was in Los Angeles. Vanaf het moment dat Naylene had geweten dat dit het eerste weekend was waarop Andy terug was, had ze er voor gezorgd dat ze tijd vrij had voor haar beste vriend.
Het was een herfstdag in de stad. Het zonnetje scheen wel, maar het was heel wat minder warm als midden in de zomer. Zelfs met dit weer had Naylene zich goed in moeten smeren voordat ze naar buiten waren gegaan. Dat was namelijk hun plan geweest. De weekenden was normaal juist de tijd dat Naylene haar volle aandacht naar Watts ging. Aandacht die haar hond best kon delen met Andy. Dat vond hij altijd juist fijn, want de twee konden het goed met elkaar vinden. Andy was één van de weinige mannen die makkelijk bij de rode labrador in de buurt kon komen.
Zo waren ze met z’n drieën uitgekomen bij Lake Balboa. Een park waar ze wel vaker kwamen. Het was een plaats waar Watts rond kon rennen, maar ook kon zwemmen als hij dat wilde. Ergens waar Andy vaak foto’s maakte en waar Naylene soms lekker met een boek zat. Ook vandaag hadden ze dan het een en ander meegenomen. Waaronder een groot kleed, waar Naylene al eventjes op zat. Andy had een tijdje verderop gestaan, om met Watts met een bal te spelen.
Nu was hij echter terug gekomen en kwam hij bij Naylene op het kleed zitten. Daarop legde de vrouw haar bladwijzer tussen haar boek, die ze vervolgens wegstopte in de tas.
“Dankje Wattsie, dat ik Andy ook nog even terug krijg.” zei Naylene lachend, terwijl ze voor haar hond wat water uit haar tas haalde en het voor hem neerzette. Er was genoeg water om hen heen, maar Naylene had liever dat hij het water van thuis dronk. Zo was er ook geen kans dat hij er ziek van zou worden.
“Sorry het was niet mijn bedoeling om je aan de kant te schuiven Nay. Je weet hoe leuk Watts me vindt.” Had Andy als antwoord, waarop Naylene alleen maar moest lachen. Ze schudde haar hoofd en haalde ook voor haar beste vriend wat te drinken uit de tas, wat ze hem aanreikte.
“Maar nu ik hier ben, we hebben genoeg te bespreken.” Daar was Naylene het zeker mee eens. Het was een lange tijd geleden dat ze echt tijd met elkaar door hadden gebracht. Ze hadden wel gepraat met elkaar, maar omdat ze niet bij elkaar in de buurt waren geweest had Naylene wel een beetje het idee dat ze het een en ander in elkaars leven hadden gemist. Nu hadden ze genoeg tijd om het in te houden.
“Ja, ik wil natuurlijk alles weten over hetgeen wat je allemaal hebt gezien en gedaan!” Nu was Andy mee geweest naar Europa. Een stuk van de tour die Naylene ook eerder mee had gemaakt. Nu was het natuurlijk anders geweest. Er waren meer data geweest, grote zalen. Naylene had echter hele mooie foto’s voorbij zien komen. Het paste bij elkaar. Nog steeds wat ze trots op hetgeen wat Andy de afgelopen tijd had gedaan. Iets waar hij zelf ook best wel van mocht genieten.
“Europa blijft heel erg mooi?” Daar was Naylene het wel mee eens. Europa was echt heel erg bijzonder. Er hing een andere sfeer. De mensen waren er anders. Zelf had ze behoorlijk kunnen genieten van de tijd die ze er door had gebracht, al was het in maart niet de eerste keer dat ze er was geweest. Ze was wel eerder naar Engeland gereisd.
“Maar er zijn genoeg andere dingen waar ik met jou over wil praten.” Gaf Andy aan, die eigenlijk niet genoeg antwoord had gegeven op de opmerking die Naylene op had geworpen. Ergens voelde ze het al wel boven zich hangen. Ze wist in welke richting dit gesprek ging en het was niet iets waar ze de hele middag over wilde praten. Ze was blij dat Ashton terug was in Los Angeles, ze zouden binnenkort vast afspreken, maar ze wilde er niet de hele tijd met Andy over praten.
“Ik weet waar je naar toe wil Andy. Maar we hebben nu eindelijk tijd samen. Wil je dat echt gebruiken om de hele tijd over Ashton te praten?” Hij had zijn naam dan wel niet genoemd. Er was niet eens een aanleiding om aan te nemen dat dit ging over de muzikant, maar Naylene voelde het. Ze wist dat het onderwerp er aan zat te komen en op deze manier wilde ze het meteen van de baan af hebben.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Andy had ontzettend veel geluk gehad met het jaar dat hij nog geen week geleden had afgesloten. Hij had niet verwacht dat hij na de eerste tour met 5 seconds of summer ook nog gevraagd zou worden van de tweede tour. Niet omdat zijn werk niet in de smaak was gevallen, maar omdat het niet altijd gebruikelijk was. Iedere tour vroeg om een andere manier van fotograferen. Andy had echter het geluk gehad dat hij vanaf maart tot en meet november mee had mogen gaan met de band om alles vast te leggen. Voor en achter de schermen, zelfs tijdens verschillende promo-dagen. Hij had er van genoten, maar hij was ook blij dat hij zich nu weer kon focussen op andere dingen. Vrienden en familie, zijn eigen leven. Daarom was de eerste persoon die hij op had gezocht Naylene. Dit keer had hij haar niet kunnen zien tijdens de tour en hij had genoeg met haar te bespreken. Over zijn eigen leven, maar zeker ook over dat van haar.
Als geen ander had Andy tussen de romance van Naylene en Ashton ingezeten. Aan het begin was het misschien niets meer dan seks geweest, maar Andy had al heel snel gemerkt dat Ashton wel echt interesse had gehad in zijn beste vriendin. Andy had hem daarin geprobeerd te helpen, maar Naylene had soms een behoorlijke handleiding en het was lastig om die te begrijpen als je aan de andere kant van de wereld zat. Ashton had het echter niet opgegeven, tot enkele maanden geleden. Toen had Naylene hem verteld dat er echt geen kans was voor een relatie.
‘Ja, ja dat wil ik. Er is meer dan genoeg tijd voor al het andere, maar Ashton is absoluut het meest belangrijke,’ hield Andy vol. Hij had Ashton door het jaar heen leren kennen als een creatieve man met zijn eigen wil. Iemand die altijd klaar stond als hij klaar moest staan, zelf als hij een kater had of gehad of een slechte nachtrust. Het welzijn van zijn vrienden waren belangrijk voor hem, zoals Andy had gemerkt toen Calum ziek was geworden. Ashton was één van de eerste personen geweest die iets voor hem had geregeld en hij was de laatste persoon geweest die uit Calum zijn kamer was vertrokken. Natuurlijk had de man ook zijn mindere kanten, zoals ieder mens die had. Hij leek echter de perfecte kandidaat te zijn voor Naylene, maar zij had hem afgewezen.
‘Leg me nog eens een keer uit waarom je hem hebt verteld dat het niks kan worden tussen jullie? Want ik heb hem leren kennen, Nay. En jij ook, natuurlijk. Maar ik heb dagen met hem geleefd en samengewerkt en ik weet gewoon dat hij heel goed voor je zou kunnen zijn.’ Aan het begin had hij Naylene vooral gepest met haar nieuwe vlam, met name omdat het iemand was geweest voor wie Andy had gewerkt. Maar het was al snel meer dan dat geworden. Andy had het aan zijn beste vriendin gemerkt, alleen al op de manier waarop ze over de drummer had gepraat. Als ze hem zou vertellen dat ze geen gevoelens voor Ashton had, dan zou hij het met rust laten. Maar Andy wist dat er wel gevoelens waren, ook van Naylene haar kant. En dat maakte dat hij dit niet op wilde geven. Want Naylene verdiende liefde, en hij wist vrijwel zeker dat Ashton dat aan haar zou kunnen geven.
‘Je weet wel waarom,’ zei Naylene. Ze aaide haar hond en keek weg van Andy. ‘Ik kan hem niet geven waar hij op dit moment naar opzoek is. En dat weet hij ook.’ Andy wist wat ze er mee bedoelde. Ze kon op dit moment geen relatie hebben. Niet zoals Ashton dat wilde. En Andy begreep waarom. Hij had Naylene meegemaakt in haar vorige relatie en het was vreselijk geweest om toe te moeten kijken hoe iemand zijn beste vriendin zo slecht had behandeld, maar dat betekende niet dat het weer zou gebeuren.
‘Ik wil gewoon niet dat je jezelf dat de rest van je leven voor blijft houden? Dat het je tegen gaat houden van zoveel mooie ervaringen. Want dat is nu wel wat er aan het gebeuren is.’ Andy en Naylene waren altijd erg eerlijk met elkaar geweest. Ze wonden er geen doekjes omheen, ze vertelden elkaar waar het op stond. En nu zag Andy dat zijn beste vriendin iets weg had gegooid. Iets wat ze, in zijn ogen, had moeten houden. Hij wist ook wel dat het contact tussen Ashton en Naylene niet volledig verdwenen was, maar de kans op een relatie misschien wel. En dat zou zonde zijn.
‘En ik snap waarom je het doet, Nay. Dat weet ik als geen ander. En ik weet ook dat je het aan Ashton hebt uitgelegd en natuurlijk begrijpt hij dat, maar dat is het logische deel van je. Het deel dat verklaringen bedenkt en redenen verzint om iets tegen te gaan, zoals je dat gewend bent. Maar er zit ook een ander deel in je? Eentje dat het verdient om geliefd te worden, door jezelf en door een ander. Bijvoorbeeld Ashton.’ Andy wist zeker dat de man daarvoor uit het juiste hout was gesneden.
Naylene snoof. Het was duidelijk dat ze hier liever niet over wilde praten, maar Andy zou haar er niet zo gemakkelijk vanaf laten komen. Iets wat zij net zo goed wist, waardoor ze het onderwerp ook niet probeerde te veranderen. ‘Ik moet eerst aan mezelf werken, Andy. En daar heb ik tijd voor nodig.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ondanks dat Naylene en Ashton elkaar een tijdje niet hadden gezien, was er wel contact geweest. Sinds hun gesprek waarin Ashton eerlijk aan had gegeven dat hij zijn gevoelens er hadden gezeten en hij verlangde naar een relatie, was Naylene ook na gaan denken. Ze had zich misschien geprobeerd op haar werk te storten, maar uiteindelijk was Ashton wel naar boven komen drijven of dat nou was omdat hij haar een berichtje had gestuurd of ze gewoon aan hem had moeten denken.
Naylene was tot de conclusie gekomen dat ze op het moment geen relatie kon hebben, zoals ze al voor een langere tijd had gezegd. Nog nooit eerder was ze bereid geweest om daar iets aan te veranderen. Voor haar was het duidelijk geweest dat relaties niet voor haar weg waren gelegd en dat waarschijnlijk ook nooit meer zou gaan worden. Nu wist ze wel dat daar iets aan kon gaan veranderen. In haar eentje zou ze daar echter nooit gaan komen.
“Dat is heel erg goed, Nay.” Naylene knikte, ze had nog nooit eerder toegegeven dat ze er aan moest werken. Beter gezegd, dat ze er aan wilde werken. Momenteel wilde ze dat wel. Niet voor Ashton, maar zeker door hem. Hij had laten zien dat er mensen waren die in haar leven wilden zijn, ook op een andere manier. Als ze daar voor de volle honderd procent voor kon gaan, dan zou alles er anders uit komen te zien. Op het moment was ze daar echter nog niet.
“Ik heb het nog niet doorgepakt, maar ik heb er wel over na zitten denken om met iemand te praten. Maar ik wil het niet vóór Ashton doen. Ik wil het voor mezelf doen en ik weet niet of ik dat kan als Ashton me telkens afwachtend aan kijkt.” Naylene zou zeker eerlijk zijn over hetgeen wat ze van plan was te doen. Zeker als ze echt gesprekken zou voeren met iemand. Ze wilde echter niet dat Ashton de hoop had dat alles binnen een paar weken ging veranderen.
Watts was bij op het kleed komen liggen en had zijn kop op de benen van Naylene gelegd. De vrouw voorzichtig met zijn oortjes. Watts was altijd bij haar geweest, door dik en dun. Nu ze het gesprek moeilijker voelde worden was de hond dan ook weer degene naar wie ze toe trok. Al voelde Naylene ook de hand van Andy op haar arm, waardoor ze wel even opkeek naar haar vriend.
“Je zou dit ook voor niemand anders dan jezelf moeten doen Nay. Dus dat is heel erg goed.” Dat was iets wat Naylene ook wel had begrepen. Ze hoorde dit soort dingen niet te doen omdat Ashton er beter van werd. Zij moest er beter van worden en als dat haar een kans gaf om uiteindelijk de stap te durven nemen om iets te beginnen met Ashton was dat mooi meegenomen. Als diegene niet Ashton was, dan zou er misschien iemand anders komen.
“Maar ik denk ook dat Ashton dit juist zou begrijpen. Dat hij het hele bijzonder vindt dat je dit wil gaan doen en je misschien zelfs kan helpen om die laatste stap te zetten.” Op het moment was het vooral Naylene gewoon lastig dat ze gesprekken zou moeten voeren midden in haar werkdag. Want zelfs was het in de avond, kon het best zo zijn dat ze daarna nog terug moest naar kantoor. Ze zat er niet op te wachten om daarna nog te gaan werken. Er waren allemaal kleine dingetjes die haar tegen probeerden te houden. Woorden die haar aan probeerden te geven dat het goed was om het uiteindelijk niet te doen.
“Misschien kun je zelfs iets met hem afspreken?”
“Hoe bedoel je?” Naylene snapte niet wat ze met Ashton af moest spreken. Ze ging geen beloftes doen. Dat kon ze gewoonweg niet. Er was een grote kans dat er niets ging veranderen. Dat er op een gegeven moment zelfs stappen terug werden gezet. Dan zouden ze beiden gefrustreerd raken en dat deed hun vriendschap ook niet te goede.
“Wat nou als je een tijd af spreekt, om te kijken hoe het op dat moment gaat?” Naylene schudde meteen met haar hoofd, dat was niet wat ze wilde.
“Ik wil er geen druk achter zetten. Ik wil Ashton geen hoop geven, als er ook een kans bestaat dat het helemaal mis gaat of heel erg lang gaat duren.” Ze kon niet afspreken dat ze binnen een paar maanden wel klaar was voor een relatie.
“Ik ga hem niet aan me binden als ik niet kan beloven dat het ooit wat gaat worden, Andy.” Andy keek haar bedenkelijk aan. Hij knikte zelfs uiteindelijk, ten teken dat ze gelijk had waarschijnlijk. Ze wilde er ook echt niet over nadenken dat Ashton op haar aan het wachten was, dat verdiende hij niet.
“Dan spreek je het omgekeerde af? Een paar maanden, misschien een half jaar. In dat half jaar kan er alles gebeuren wat jullie willen.Ashton kan in die tijd zoeken wat hij wil, misschien iemand anders vinden. Jij kan in die tijd aan jezelf werken. Dan kijken jullie over een half jaar waar jullie zijn. Of het iets is wat jullie willen of juist niet. Zonder dat er echt iets aan vast zit?”
De woorden van Andy waren bijzonder, maar er zat iets in wat Naylene wel aan stond. Het betekende niet dat ze ergens aan vast zat. Ashton zou nergens aan vast zitten. Ze konden verder gaan met hun leven, als ze dat wilden. Maar ze konden over een half jaar bekijken hoe het ging en wat er was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dat zijn beste vriendin had besloten om hulp te zoeken, was een hele dappere stap. Andy had het wel eens eerder gesuggereerd. Niet omdat hij had gedacht dat het meteen alles zou oplossen, maar wel omdat Naylene haar vorige relatie een hel was geweest. Zo had Andy het in ieder geval omschreven. Hij had haar langzaam weg zien kwijnen onder de wil van een ander en dat was iets wat niemand wilde zien, zeker niet voor een goede vriend of vriendin. En ondanks dat hij er veel met haar over had gepraat, had hij ook geweten dat hij Naylene niet verder had kunnen helpen. Toentertijd was Naylene er echter nog niet aan toe geweest. Nu leek ze daar anders over te denken, waar hij blij mee was.
‘Ik kan het in ieder geval aan Ashton voorstellen? En dan kan hij kiezen wat hij er mee gaat doen,’ zei Naylene. Andy knikte. Ondertussen kende hij Ashton wel. Hij wist ook maar al te goed dat de man gevoelens had voor Naylene. Die gevoelens gingen niet zomaar weg. Andy had gemerkt dat Ashton niet meteen had willen reageren als hij de naam Naylene had horen vallen, maar vroeg of laat was hij er toch op in gegaan. Hij was duidelijk verliefd op haar. Dus wat Naylene ook voor zou stellen, waarschijnlijk zou hij met elk aanbod blij zijn. Zolang de deur maar niet in zijn gezicht werd gesmeten.
‘Ik denk dat hij niks meer dan respect zal hebben voor je, als je het hem uitlegt. Hij is immers altijd zo gefocust op het beste uit jezelf als een persoon halen en jezelf constant blijven ontwikkelen. Als dat is wat jij wil doen, dan kan hij daar alleen maar achter staan.’ Andy hoorde het hem nog zo zeggen. Ashton had soms hele wijze uitspraken. Woorden waar de fotograaf soms even over na had moeten denken, voordat hij door had gehad wat er precies mee was bedoeld. Eerst had hij gedacht dat het aan hem had gelegen, maar de rest van de crew en de band had soms ook enkele seconden naar Ashton gestaard, om te snappen wat hij nou eigenlijk had bedoeld.
‘En ik ben trots op je, Nay. Dat je besloten hebt om die stap te zetten, dat is echt heel erg dapper van je. En als je hulp nodig hebt bij het zoeken van de juiste persoon, dan kunnen we er best samen naar kijken,’ stelde hij voor. Het ging er om dat Naylene zich veilig zou voelen bij diegene. Iemand die ze kon vertrouwen en iemand die geen oordeel over haar zou vellen. Andy gokte dat ze een vrouw wilde. Ondanks dat Naylene het misschien makkelijker vond om vriendschappen op te bouwen met een man, leek het hem dat ze een mannelijke psycholoog niet zo snel in vertrouwen zou nemen.
‘Dat zou wel fijn zijn. Dankjewel, Andy.’ Naylene legde haar hoofd tegen zijn schouder. Zachtjes aaide hij over haar arm. Hij zag dat de ogen van Watts ook even naar hem geleden. Niet op een controlerende manier. De hond leek eerder blij te zijn dat er nog iemand was die ook voor Naylene wilde zorgen, wat er ook aan de hand was. ‘We’ve got this, Wattsie,’ fluisterde Andy de hond toe, waarna hij hem een aai gaf.
Het bleef even stil. Andy had het boek van Naylene gepakt en haar aangereikt, maar ze had haar hoofd geschud. In plaats daarvan had ze Watts geaaid en was ze tegen Andy aan blijven leunen, totdat ze uiteindelijk haar gezicht iets naar hem had gedraaid.
‘Wil je me dan nu vertellen wat je allemaal hebt gezien en wat je allemaal hebt gedaan?’ vroeg ze aan hem. Andy glimlachte en knikte. ‘Natuurlijk. Al moet ik toegeven dat het af en toe een grote waas kan zijn, van grote zalen gevuld met mensen en een hoop strakke reisschema’s.’ Andy wist nu al niet meer wat precies waar was gebeurd, maar hij wilde zijn best doen om aan Naylene te vertellen wat hij allemaal mee had gemaakt en wat er precies was gebeurd. Ze had het zelf al meegemaakt. Een tour met 5 seconds of summer was alles behalve saai. En Andy had het geluk gehad dat hij het maanden mee had mogen maken.
‘Ik weet nog wel dat er één avond was waarop ze in een hele vreemde zaal moesten spelen. Het was volgens mij gewoon een sportzaal! Ik heb de basketnetjes nog zien hangen,’ vertelde Andy. Hij pakte zijn laptop, die hij mee had genomen voor het geval hij nog foto’s had willen bewerken van de tour. Hij zocht de juiste map op en scrollde door de foto’s. Uiteindelijk kwam hij bij de lege sportzaal, waar hij nog een foto had gemaakt van de soundcheck die de band had gedaan. Niet degene waar de fans bij waren, maar de privé soundcheck.
‘Ik moest er wel een foto van maken, want ik vond het zo bizar. Wij allemaal. Het voelde haast alsof we op een schoolfeest waren, ergens in het noorden van Europa.’ Andy had haast niet kunnen bevatten dat het echt de zaal was geweest. Dat terwijl Zweden echt wel betere concertzalen had gehad. Hij had in het voorjaar immers een betere zaal gezien, waar ze toen hadden gespeeld.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene genoot er van om de belangrijke mensen in haar leven weer dicht bij te hebben. Haar dag samen met Andy had haar goed gedaan. Nog tot laat in de avond waren ze bij het meer gebleven, waar ze ook wat te eten hadden gehaald. Op een gegeven moment hadden ze beiden in een trui gezeten die ze mee hadden genomen, terwijl de zon was onder gegaan. Andy had verteld over zijn avonturen in Europa. Naylene op haar beurt had hem verteld over vervelende klanten, interessante zaken en hetgeen wat zij en Watts in de tussentijd hadden gedaan.
Na het gesprek met Andy, had Naylene zeker nog nagedacht over hetgeen wat ze met Ashton zou moeten bespreken. Om het heft al een beetje in eigen handen te nemen, had ze contact gezocht met haar arts, die haar vervolgens een doorverwijzing had gegeven om met iemand te spreken. De afspraak stond gepland, waar ze op het moment toch best wel tegenop aan het kijken was.
Vanavond was het echter eerst tijd om alles even van haar af te zetten. Ondanks dat ze contact hadden gehad terwijl Ashton op tour was, had hij ook best snel een berichtje gestuurd toen hij weer thuis was. Natuurlijk met de vraag of ze een keer iets af konden spreken. Naylene had daar instemmend op geantwoord en uiteindelijk waren ze uitgekomen bij een film die ze beiden graag hadden willen zien. Bohemian Rhapsody. De film draaide al wel een paar weken, maar door de drukte waren ze er beide nog niet aan toe gekomen om hem te bezoeken.
Omdat Ashton aan de late kant voor Naylene haar deur had gestaan, was het allemaal een beetje uit gelopen. Daarbij had het niet echt geholpen dat toen ze bij de snacks hadden gestaan, Ashton er op had gestaan dat hij zou betalen, omdat het een date was. Het woord had Naylene een beetje van haar doen gebracht en ze had echt haar best moeten doen om niet meteen uit te roepen dat ze het niet als date had gezien. Uiteindelijk had ze zelfs ingestemd dat het wel zo was. Want zelfs Naylene moest eerlijk zijn dat ze er op het moment niet meer omheen kon. De dingen die ze samen met Ashton deed, waren niet hetzelfde als hoe ze met Andy om ging. Voor haar betekende het echter niet dat Ashton verplicht was om te betalen. Zo had ze een date eigenlijk nog nooit gezien. Omdat ze niet te veel van de film had willen missen, had ze het echt zo gelaten.
Toen het tweetal eenmaal binnen was gelopen in de donkere zaal, hadden de voorfilmpjes al gedraaid. Een hele opluchting voor hen beide, want dat betekende dat ze niets van het verhaal hadden gemist. De mensen om hen heen hadden het echter minder leuk gevonden dat ze voor hen langs hadden moeten lopen, om uiteindelijk midden in de zaal plaats te nemen.
Daar zaten ze nu al eventjes. Naylene had de popcorn al een paar keer in de richting van Ashton gestoken, ondanks dat hij aan het begin had gezegd dat hij toch geen popcorn wilde hebben. Iets waar Naylene zich verstandig genoeg, stil over hield.
Voor de rest waren de twee echter alles behalve stil te noemen. Iets wat ook moeilijk van hen te verlangen was. Ze zaten immers bij een film waarbij muziek een grote rol speelde. Ashton zijn hele leven draaide om muziek. Naylene had er wat dat betreft wat minder mee. De nummers van Queen waren echter wel iets wat haar lag. Ze kende de teksten dan ook uit haar hoofd en kon het zelf ook niet laten om mee te zingen. De muziek was ook gewoon te goed om niet mee te zingen.
Ongechaneerd zaten de twee dan ook ieder nummer mee te zingen wat er voorbij kwam, terwijl ze in de tussentijd aandacht keken naar het verhaal wat voor hen werd verteld. Geen idee wat er om hen heen gebeurde en het feit dat ze zo wat iedereen om hen heen behoorlijk aan het irriteren waren.
Op het moment waren ze op het punt in de film aangekomen dat de band zich terug had getrokken op het platteland, waar ze Bohemian Rhapsody aan het opnemen waren. Naylene bewoog zachtjes mee met de gitaarmuziek die Brian May, of in ieder geval filmversie er van, speelde.
Vanaf daar switchte het beeld naar een haan, waaronder een stuk zang was geplakt. De manier waarop het was gemonteerd, zorgde er voor dat Naylene in de lach schoot, zoals wel meer mensen om haar heen. Inclusief Ashton, wiens lach er alleen maar voor zorgde dat Naylene harder moest lachen.
Ashton was er ondertussen echter al overheen en zong vol overgave mee met het stukje muziek dat nu op het grote scherm te zien en vooral natuurlijk te horen was. “Galileo!” het leek er op alsof Ashton het wat extra kracht mee wilde geven en bewoog, net zoals Roger dat op het scherm deed, met zijn armen. Naylene moest er voor zorgen dat hij haar popcorn niet omver stootte en bewoog dan ook, met de doos in haar armen, snel opzij. De man naast haar leek dat echter niet zo heel erg leuk te vinden, naar wie ze dan ook een excuserend glimlachje probeerde te werpen.
Wat Naylene daardoor echter niet mee kreeg, was dat iemand in hun rij aan kwam lopen. Pas toen diegene naast Ashton stopte, werd de medewerker van de bioscoop door de vrouw opgemerkt.
“Sorry, maar ik moet jullie vragen om de bioscoop te verlaten. We hebben al van enkele andere bezoekers klachten gehoord.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dat Naylene hem in eerste instantie had laten weten dat ze niet toe was aan een relatie, was voor hem geen reden geweest om het contact te verbreken. Ashton gaf om Naylene en hij sprak haar graag. Hij had wel geprobeerd om zijn afstand een beetje te bewaren, tijdens de tour en ook nu hij weer terug was in Los Angeles. Hij was echter heel blij geweest toen Naylene had gereageerd op zijn vraag of ze samen iets hadden kunnen doen. Uiteindelijk was dat een film geworden. Al was dat nog niet alles, want Naylene had zelfs gezegd dat het een date was geweest.
Ashton wist dat het niks hoefde te betekenen. Een date was maar iets kleins. Iets wat zoveel mensen hadden. Voor hem en Naylene was het echter al een stap verder dan waar ze voor de tour waren gestrand. Toen had Naylene het echt nooit zo willen noemen. En nu had ze er mee ingestemd dat dit een date was. Het gaf hem een beetje hoop. Hoop op dat ze misschien nog wel meer gedachten zou ombuigen en dat er een moment zou komen waarop ze wel een relatie met hem wilde.
‘Oh, maar dat lijkt me niet nodig. We zullen wel wat rustiger zijn,’ zei Ashton, er van uitgaand dat dit de laatste woorden zouden zijn en dat ze zouden kunnen blijven zitten. De medewerker van de bioscoop bleef echter bij hen staan en de zaklamp scheen onprettig in Ashton zijn gezicht. ‘Meneer, ik moet u echt vragen om te zaal te verlaten. Het is voor veel mensen niet mogelijk om op deze manier van de film te genieten.’
Ashton wierp een blik op de zaal. Als ze het aan hem zouden vragen, genoten ze juist niet genoeg. Het was een film over Queen! Hun muziek was iconisch. Speciaal. Het was uniek. Er waren geen andere woorden om het te beschrijven, want het was zo ontzettend goed. En de techniek die er achter zat, die was geweldig. Iets wat hij zelf had mogen ervaren toen hij, samen met zijn band, een cover op had mogen nemen van het nummer Killer Queen. Hij had al respect gehad voor de band, maar door zelf dat hele proces door te moeten gaan, was zijn respect alleen nog maar meer gegroeid en wilde hij des te meer genieten van de muziek.
‘Het maakt de ervaring alleen maar beter als je hardop meezingt,’ hield Ashton voor. Dat hadden hij en Naylene al de gehele tijd gedaan. Bij elk nummer dat ze hadden gehoord, hadden ze meegezongen of mee bewogen.
‘Meneer,’ drong de werknemer nogmaals aan.
‘Ash, ik denk dat we maar moeten gaan,’ zei Naylene, die haar spullen al had verzameld en op was gestaan van haar stoel. Ashton schudde zijn hoofd. Hij was het er niet mee eens dat ze nu zouden moeten vertrekken, alleen maar omdat ze het naar hun zin hadden en aan het genieten waren van de film. De zaal kon een voorbeeld nemen aan hun gedrag tijdens de film. Dan zou het een stuk leuker worden.
‘Nee, ik wil niet gaan. We hebben kaartjes gekocht, we hebben geld uitgegeven aan veel te dure snacks en we zitten hier, net als ieder ander, om van het verhaal te genieten en te leren.’ Ashton was niet van plan om op te staan en weg te lopen. De werknemer leek echter ook niet op te geven, want die pakte zijn headset erbij en zei daar iets in.
‘Ash, kom. We kijken hem wel een andere keer af.’ Naylene legde haar hand op zijn schouder en keek hem afwachtend aan. Aan haar blik was duidelijk te zien dat ze weg wilde gaan. Misschien ook wel om geen grotere scène te maken dan dat er nu was. Ashton zuchtte en mompelde nog wat, waarna hij zijn spullen pakte en samen met Naylene de zaal verliet. Al leek dat nog niet genoeg te zijn, want de medewerker volgde hen totdat ze bij de uitgang stonden.
‘Kun je dat geloven?’ vroeg Ashton aan Naylene, terwijl hij wat van de snacks uit haar armen haalde, zodat ze haar jas aan kon doen. ‘Wij waren tenminste de enigen die echt genoten van de muziek! Ze hadden ons moeten laten blijven.’
‘Ik denk dat de andere bezoekers daar anders over dachten. Ze hebben niks voor niks geklaagd,’ zei Naylene lachend. Ashton haalde zijn schouders op. Hij zat er niet mee wat anderen dachten. Zeker niet die mensen die daar binnen zaten. ‘Ze hadden ons ook eerst kunnen vragen of we misschien wat rustiger zouden willen zijn. Ze hadden niet meteen hoeven klagen.’ Als ze het hadden gevraagd, dan hadden ze vast wel hun mond gehouden. Voor even. Sommige liedjes moesten gewoon mee worden gezongen.
‘Ik denk dat we ze gewoon aan moeten klagen,’ zei Ashton lachend. Hij opende de deur voor Naylene, zodat ze naar buiten kon lopen. Ashton keek naar de blauwe lucht, die langzaam over ging in een lila-achtige kleur. ‘Het ziet eruit als een mooie avond. Zullen we nog een stukje lopen?’
Ashton legde zijn hand op Naylene haar rug, die had geknikt op zijn verzoek. Samen liepen ze de straat uit. Naylene had nog altijd de popcorn vast, waardoor Ashton de gelegenheid om zo nu en dan wat van de popcorn uit de bak te pakken en het op te eten. ‘Als we straks iets leuks tegen komen, kunnen we ook nog ergens zitten? Het is nog niet zo laat.’ Ze zouden een stuk later uit de bioscoop zijn gekomen als ze gewoon hadden mogen blijven zitten.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Normaal gesproken had Naylene zich behoorlijk geschaamd voor hetgeen wat er in de bioscoop was gebeurd. Het was nooit haar bedoeling geweest om mensen hun ervaring van de film weg te nemen. Nu was ze het ergens wel eens geweest met Ashton. In haar ogen hadden ze niet naar de film kunnen kijken en stil kunnen blijven. De nummers waren iconisch te noemen. Iedereen kende ze. Veel mensen konden ze meezingen. Dat zij de enige twee waren geweest, was dan ook niet gewoon in haar ogen.
Nu liepen ze echter buiten en zouden ze vanavond in ieder geval niet zien hoe de film verder af zou lopen. Daar liet ze het echter niet bij zitten. Nu Naylene een deel van de film had gezien, wilde ze ook zien hoe ze naar een afloop toe hadden gewerkt. Iedereen kende het verhaal, het had geen vrolijk einde, maar aan de rest van de film te zien was wel duidelijk dat ze er iets respectvols van hadden gemaakt.
Voor nu moesten ze echter iets anders vinden om te doen. Wat ook niet erg was. Naylene kon zich geen moment indenken dat ze het niet naar haar zin had gehad met Ashton. Zijn voorstel vond ze dan ook niet erg. Er was genoeg te doen in de buurt. Ze konden op een terrasje gaan zitten, om wat te drinken en te praten over de afgelopen maanden. Er waren ook genoeg andere keuzes. De lucht was prachtig, al zouden ze daar alleen van genieten, vond Naylene het al helemaal niet erg.
Ze bleven echter een tijdje door lopen. Vooral in stilte. Er waren momenten waarop Ashton zich iets naar Naylene toe boog om wat van de popcorn te pakken. Ook Naylene had al enkele keren wat in haar mond gestopt. Uiteindelijk was de bak leeg en had ze het papier in een van de prullenbakken gegooid, die aan de zijkant van de weg stonden.
Toen Naylene terug wilde lopen naar Ashton, die al iets door was gelopen, zag ze dat hij niet meer alleen was. Het was misschien maar één iemand, maar die persoon stond wel met zijn camera op Ashton gericht.
Er ging te veel door haar hoofd heen om echt een logische redenatie te maken voor hetgeen wat ze vervolgens deed. In tegenstelling tot waar ze naar toe moest lopen, liep ze van Ashton weg. Ondanks dat ze wel wist dat het vaker gebeurde dat Ashton werd gefotografeerd en dat het waarschijnlijk ook wel met hen beiden was gebeurd, wilde Naylene op het moment niet op de foto. Ze wist niet wat er met de foto zou gaan gebeuren en op het moment zou ze het liefst uitbrengen dat ze er best iets aan kon doen. Ze kon een betoog houden over portretrecht werkte. Daar was ze genoeg mee bezig.
Ashton leek ook door te krijgen dat het te lang duurde voordat ze terug liep. Uiteindelijk hoorde ze haar naam en toen ze om keek, zag ze dat Ashton achter haar aan liep. Natuurlijk was dat te verwachten geweest. Naylene had misschien iets beter na moeten denken over hetgeen wat ze had gedaan, want nu zou dit worden gefotografeerd, waar vast een achterlijk verhaal bij kwam.
“Nay!”
“Sorry, sorry.” zei Naylene zachtjes, toen Ashton dichtbij genoeg was om het te horen.
“Het was niet mijn bedoeling om van je weg te lopen.” Dat was het zeker niet geweest. Het enige wat door haar hoofd heen was gegaan dat ze geen verhaal op het internet wilde staan over hoe zij en Ashton met elkaar om gingen. Nu zou dat er sowieso komen. Voor Naylene was het echter moeilijk. Mensen die allerlei aannamens zouden maken. Dat kon ze misschien wel hebben. Het idee dat mensen dachten dat ze misschien een relatie hadden, terwijl dat juist hetgeen was wat moeilijk was tussen hen tweeën.
“Nee, dat snap ik. Het is niet erg.”
Wat verbaasd keek Naylene opzij naar Ashton, die haar zelfs een beetje bezorgd leek aan te kijken. Terwijl ze het ook best wel had begrepen als hij zijn ongenoegen had geuit. Het was ook gek dat ze zomaar weg was gelopen. Daar had ze toch iets beter over na moeten denken.
“Ik denk dat ik het niet veel beter heb gemaakt nu.”
“Het is niet iets wat je je aan moet trekken? Ik weet dat het als een stom cliché klinkt, maar het is beter om het gewoon links te laten liggen. Verhalen komen er toch wel, net zoals dat iedereen dacht dat jij en Andy een ding waren.”
Dat was iets waar Naylene wel een beetje om moest lachen. “Dat dacht jij ook.” Ze had het verder niet online zien staan, maar ze had het van Andy gehoord dat er mensen dachten dat ze samen waren. Linn had het zelfs aangenomen. Het waren allemaal dingen die best wel grappig samen vielen.
“Ik denk dat we dan misschien beter een plaats kunnen opzoeken waar het wat rustiger is?” stelde Ashton voor, waar Naylene het eigenlijk wel mee eens was. Ze voelde zich nu wel echt ongemakkelijk door hetgeen wat er was gebeurd. Ze was niet echt trots op haar reactie en als ze het over kon doen dan had ze het waarschijnlijk toch iets anders aangepakt.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat Ashton wel gewend was om gefotografeerd te worden in dit gedeelte van Los Angeles, had hij niet verwacht dat ze hem hadden kunnen vinden. Hij en Naylene waren natuurlijk een mooi plaatje om te fotograferen. Een zogenoemde vriendin, die al heel wat verhalen had gecreëerd. Eerst was het geen probleem geweest. Toen hadden mensen nog gedacht dat Naylene en Andy een relatie hadden gehad, waardoor het nooit gek was geweest als Naylene bij Ashton had gelopen. Vaak was Andy er dan ook nog geweest. Zodra naar buiten was gekomen dat ze geen relatie hadden, waren de geruchten over Naylene en Ashton begonnen.
‘Was dat je vriendin? Zijn jullie nu een stel?’ had de fotograaf gevraagd. Ashton had geantwoord door zijn hoofd te schudden. Naylene was nog niet zijn vriendin. Ze waren misschien op date, maar dat hoefde nog helemaal niks te betekenen. Hij had liever naar Nayelene gewild. Ze was immers niet voor niks weg gelopen. Toen hij bij haar aan was gekomen, leek ze er echt mee te zitten. Iets wat Ashton wel begreep. Ze waren nog aan het pootje baden in het idee van hen samen.
De foto’s zouden voor een hoop verhalen kunnen zorgen. Verhalen waar ze wellicht nog niet klaar voor waren. Misschien was Naylene daarom wel weg gelopen. Ashton gaf haar ook geen ongelijk. Om met zoiets te moeten dealen, dat was niet niks.
‘Zou dat kunnen?’ vroeg Naylene stilletjes. Ashton knikte en sloeg zijn arm om Naylene heen. Hij keek over zijn schouder. De fotograaf had duidelijk nog foto’s genomen van hun ruggen en de manier waarop Ashton haar vasthield, maar Ashton besloot om er niet op te reageren. Hij wilde liever dat Naylene zich goed zou voelen.
‘Laten we terug gaan naar de auto. Dan gaan we nog wat te eten halen en dan naar huis. Hoe klinkt dat?’ vroeg hij aan haar.
‘Je wil nog meer eten?’ vroeg Naylene, waar ze gelukkig een beetje bij kon lachen. Ashton bevestigde haar vraag met een giechel en hij haalde zijn schouders op. Vervolgens nam hij haar mee naar de parkeergarage, waar ze de auto ophaalden. Hij liet Naylene een fastfoodrestaurant uitkiezen. Het type fastfood wat iemand lekker vond, zei toch wel veel over diegene. Naylene had gekozen voor Wendy’s, waar ze door de drive-through waren gereden. Zij had gekozen voor de grootste, beste hamburger die ze maar hadden gehad. Ashton had gekozen voor een iced coffee, waardoor Naylene hem even vreemd aan had gekeken, met de boodschap dat hij daardoor misschien niet zou kunnen slapen.
Ze hadden een hele tijd op de parkeerplaats van Wendy’s gestaan, gegeten en gelachen. Uiteindelijk waren ze naar Ashton zijn huis gereden, waar Naylene was blijven slapen. Ashton had het niet erg gevonden. Ze hadden enkel geknuffeld. Op sommige momenten had Ashton wel gedacht dat Naylene misschien had gewild dat hij haar zou zoenen, maar hij had zich ingehouden, dat was beter geweest voor hen allebei.
In de ochtend was Ashton eerder wakker geworden dan Naylene. Hij had besloten om haar te laten slapen en te beginnen aan zijn ochtendritueel. Hij had eerst koffie voor zichzelf gemaakt. Vervolgens had hij kleding aangetrokken waarin hij zijn yoga oefeningen altijd deed. Omdat het, ondanks dat het november was, nog redelijk weer was, had hij besloten om het in de tuin te doen. Om Naylene niet geheel hulpeloos achter te laten, had hij hier en daar een post-it achtergelaten. Zo had hij opgeschreven waar hij zijn kopjes bewaarde, evenals de koffie. Op de deur naar buiten had hij een post-it geplakt met daar het woord: “yoga?” op. Wie weet zou ze hem vergezellen, als ze daar behoefte aan zou hebben.
Een rustige ochtend vond Ashton vaak wel belangrijk. Zeker na een drukke avond of een show. De ochtend was toch hetgeen waar je, over het algemeen, mee begon. Een goede ochtend betekende ook vaak een goede dag. Dat vond Ashton in ieder geval. Daarnaast maakte de yoga zijn hoofd leeg. Alle gedachten die hij wel of niet had gehad, waren verdwenen nu hij zich focuste op zijn lichaam en de oefeningen die hij uit had gekozen voor vandaag.
Toch keek hij zo nu en dan door de glazen deur, hopend om Naylene te zien. Hij wist niet of ze al wakker was, maar als ze wakker zou zijn, zou hij toch met haar willen praten. Dit was de eerste avond dat ze was blijven slapen waarop er niets tussen hen was gebeurd. En dat zei toch ook wel iets, in zijn ogen. Het gaf aan dat ze dit allebei serieus namen. En ze hadden wel een hele leuke date gehad, op het incident met de fotograaf na dan. Daar wilde Ashton zich echter niet op richten. Hij dacht liever aan wat nog kon komen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld