ORPG met Dauntless - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Dauntless

Gray
Wereldberoemd

Gray schreef:
Jack

Mijn oog gleed naar Lena's gezicht. Volgens mij dacht ze hetzelfde als mij. No way dat ik met haar ging vechten. Gabriël onderbrak mijn gedachte. ''Het is voor jullie eigen bestwil, jullie zullen elkaar heus geen pijn doen als je dat soms dacht. Jullie krijgen speciale kleding aan, ook jullie dieren krijgen wat extra's.'' Dat klonk tenminste een stuk beter. Ik knikte. ''Dan durf ik het wel, denk ik.''

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zelfs met die bescherming vond Lena dit nog altijd maar een schunnig zaakje. "Ok ik zal het doen voor deze ene keer. Maar Jack onthoudt wel dat ik je niet zomaar ga laten winnen, hopelijk is die bescherming sterk genoeg." zei ze en lachtte daarna. "Nee serieus, dat de beste moge winnen." ze stak haar hand uit om de zijne als een sportief gebaar te schudden. Daarna werden ze naar aparte kamers gebracht waar ze voorbereid werden op het gevecht. Lena kreeg een uitrusting aan die opvallend licht was en waar ze nog veel bewegingsvrijheid in had. Toch werd haar verzekerd dat wanneer Jack haar zou raken alleen dat deel zou oplichten zodat ze wist waar ze, moest dit echt echt gevecht zijn geweest gewond was geraakt. Ook Charon kreeg een soortgelijke uitrusting, alles was op maat gemaakt. Daarna kregen ze nog een paar laatste tips en werden toen naar de arena gebracht.

Gray
Wereldberoemd

Gray schreef:
Jack

Ik liet me in het donkere pak glijden. Ook kreeg ik een helm aangereikt van een man die stond te wachten totdat ik klaar was. ''Als je wordt geraakt, wordt dat deel van het pak groen. Je weet dan de volgende keer waar je op moet letten, bijvoorbeeld bij een gevecht zonder bescherming.'' Alleen het idee al om Lena pijn te doen deed mijn maag omkeren. Max kreeg een glimmende, zwarte helm op en ook een soort pak, maar toch bedekte het niet alles van zijn lichaam. ''Haal je dier maar weer weg, je mag hem straks weer tevoorschijn halen.'' Ik deed wat me gezegd werd en Max werd veilig opgeborgen. Opeens schoot me te binnen dat meisje en jongens altijd gescheiden waren geweest. Met training, eten en kamers. Waarom zouden we dan nu opeens tegen elkaar moeten vechten? De man duwde me door de gang, naar een gigantische ruimte.
Het was totaal zwart en er stonden gekleurde, kubussen in die een fel licht afstraalden. Je kon er achter schuilen, maar net zo goed als uitkijkpost gebruiken. Er was een duidelijke lijn getrokken, voor Lena's kan en de mijne. Er klonk een schel gefluit en achter een raam, aan de zijkant van de muur, zag ik Gabriël zitten. Aan de kubussen achter mij, kwamen een stuk of tien jongens vandaan. Vocht ik niet alleen?

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Lena keek verwonderd naar de arena. Deze was geheel in duisternis gehuld op een hele hoop kubussen na die voor licht zorgden. Het was allesbehalve een natuurlijke omgeving zoals de trainingsruimte. Aan de overkant ze ze Jack binnenkomen. Eerlijk toegegeven, het gevechtspak stond hem goed. Maar daar draaide het nu niet om. Een schel gefluit weerklonk, het gevecht was begonnen. Links en recht van haar kwamen allemaal andere meisjes tevoorschijn, ook in uitrusting. Lena bleef verbaasd staan. Ze herkende Rose die naar haar toekwam. "Waar wacht je nog op. Als je blijft staan ben je een makkelijk doelwit. Een eerste gevecht is niet makkelijk, maar als je mij in een race kunt verslagen kun je ook wel een jongen in een gevecht verslagen." Glimlachend zette ze haar helm weer op en rende weg. Lena riep Charon op. Ze zocht in de meute jongens naar Jack, maar tussen al die uitrustingen kon ze hem moeilijk van de rest onderscheiden. Ze zou moeten wachten tot hij Max opriep en zocht ondertussen samen met Charon dekking achter een van de gekleurde blokken.

Gray
Wereldberoemd

Gray schreef:
Jack

Vluchtig dook ik weg achter een middelgrote, oranje kubus. Ik wist dat als ik geraakt werd, niks zou voelen, maar toch schoot de adrenaline door mijn lichaam. Ik ademde diep in, en blies mijn adem na een aantal seconden weer uit. Zou ik Max oproepen? Ik zou dan meteen opvallen, aangezien ik de enige ben die een feniks heeft. Alle meisjes zouden me afslachten. Ik knikte nee in mezelf en stapte achter de kubus vandaan. Waarom hing ik de bangeschijterd uit? De jongens hadden al een aantal meisjes op de grond geduwd, ze bedreigden ze. Ik voelde een prik in mijn rug. Ik draaide me vliegensvlug om. Er stond een meisje voor mijn neus -natuurlijk- en voor zich uit hield ze een scherp uitziende stok. Ik kon niet echt plaatsen wat het was. Ze tilde het klepje van haar helm omhoog, maar ik kon haar bekende gezicht even niet plaatsen. In een schijnbeweging trapte ik haar in haar scheenbeen, dat had ze niet verwacht en ze lag op de grond. Hoe ze nou aan dat wapen kwam, ik had niks gehad in het begin. Ik zette het op het lopen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het was duidelijk, Charon bij haar houden zou het alleen maar makkelijker maken voor Jack haar te vinden. "Ik roep je straks wel terug op jongen" zei ze en liet hem verdwijnen. Net op dat moment pakte een jongen vanachter haar armen vast zodat ze geen kant op kon. Zou het gevecht al over zijn nog voor ze Jack zelfs maar gevonden had? Gelukkig zakte de jongen plots in elkaar en liet haar los. Even stond ze oog in oog met een ander meisje die haar een dolk toegooide. "Hier deze zul je nog goed kunnen gebruiken." Ze bekeek het wapen. De punt was stomp gemaakt er ook de randen waren niet scherp. Iemand ermee verwonden was dus praktisch onmogelijk al zou het genoeg zijn om het pak te laten oplichten, dat hoopte ze toch. Ok ze mocht zich niet nog eens langs achteren laten verassen door een jongen. Al was dit natuurlijk haar eerste gevecht en was alles nog wat onwennig.

Gray
Wereldberoemd

Gray schreef:
Jack

Toen ik in de buurt van een aantal jongens kwam, wierp één van hun mij een bot mes toe. ''Die zal je nodig hebben, Feniks.'' Ik was even verbaasd, hoe kon hij nou weten dat ik de Feniks was? Ik snapte het pas toen bleek dat mijn klepje open was. In de drukte om weg te komen net was hij zeker open geraakt. De jongen knikte naar iets achter mij, dus binnen een seconde zat ik gebukt op de grond, zodat het meisje wat op me afvloog, een meter verderop op de grond lag. Ik schoot overeind en tikt op haar pak een paar vierkantjes aan, die direct oplichtten. Ik knikte en besloot dat het genoeg was, ik zou op zoek gaan naar Lena.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Eindelijk had ze hem gevonden. Vanop een afstand had ze gezien dat hij het kapje voor zijn helm even naar boven had gedaan. Ook was ze er getuige van hoe hij een ander meisje dat op hem was gesprongen had uitgeschakeld. Ze had in het begin gedacht precies hetzelfde te doen, maar bij nader inzien moest ze haar strategie aanpassen. Ze zou haar kracht gebruiken. In haar handen vormde zich
Een kleine bliksemschicht. Ze kneep haar ogen tot spleetjes, richtte en vuurde hem af. Ze had het net zo goed met haar ogen toe kunnen doen, want de bliksem sloeg op een totaal verkeerde plek in. Een geërgerde zucht ontsnapte uit haar mond. Niet alleen was haar aanval mislukt nu had ze ook nog eens haar locatie prijsgegeven.

Gray
Wereldberoemd

Gray schreef:
Jack

Ik schrok van de harde klap een paar meter verderop. Toen ik opkeek naar de richting stond daar Lena. Dat had ik dan ook wel verwacht. Ik twijfelde of ik Max zou oproepen. Het zou handig zijn, maar ik had een grote kans dat elk meisje in de zaal het vuur van zijn vleugels zou opmerken. Ik staarde ondertussen naar de voorkant van mijn pak, waar ik geen opgelichte blauwe blokjes kon vinden. Nog niet. Ik liep zou ver, totdat ik recht tegenover Lena stond. Zou ik de gok wagen? Misschien zou ik winnen als haar pak aangeraakt zou worden. Als er een vakje zou oplichten. Met het botte mes in mijn hand geklemd, rende ik naar Lena toe.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Lena zag Jack op haar afrennen. 'Shit' dacht ze terwijl ze al haar opties overliep. Ze zou kunnen wachten tot hij vlakbij was en dan opzij kunnen springen, maar ze was hier nog nauwelijks een dag. Ze zou nooit op tijd weg zijn. Haar tweede optie was hem gewoon laten aanvallen en hopen dat de gevolgen niet al te erg waren, maar ze zou niet zomaar opgeven. Uiteindelijk besloot ze voor haar derde optie te gaan. Ze wist niet helemaal zeker hoe het zou uitpakken, maar het was het enige wat ze kon bedenken om zijn aanval tegen te houden. Ze wachtte af, hij kwam dichter en dichter. Toen hij op nog maar enkele meters van haar verwijderd was concentreerde ze zich en liet Charon vlak tussen hen verschijnen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld