Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG avec Ayato

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Persephone stak het kompas weer weg in haar inventaris. Zou zij zelf ook een special ability hebben? Ze dacht van niet. Waarschijnlijk was het iets dat uitsluitend voor enkele bèta-spelers was weggelegd. Maar wat maakte het uit. Ze kon ook zonder al die extra's goed worden.
"Wel misschien tot nog eens. Oh en het zou me een eer zijn eens tegen je kunnen vechten ergens in de toekomst." Riep Persephone haar nog na, hopend dat ze er toch nog iets van gehoord zou hebben.
'Ryouko, die naam moet ik onthouden' dacht ze. Ze had haar balkje maar kort gezien, maar het was genoeg geweest om de naam in haar geheugen te griffen.
Een plotseling golf van vermoeidheid overviel haar. Momenteel hield ze zich nog altijd overeind met de adrenaline van het gevecht, maar deze begon steeds minder en minder zijn werk te doen. Ze had ook wel wat rust verdiend. Met haar laatste krachten en haar zeis als ondersteuning sleepte ze zichzelf naar een herberg. In een simpele kamer waar niet meer stond dan een eenpersoonsbed, een tafeltje met stoel, een kast en een kleine wastafel. Totaal uitgeput liet ze zich op het bed vallen en voor ze het goed en wel besefte sliep ze al. De volgende ochtend werd ze nogal versuft wakker. Het zonlicht dat door het raam naar binnenviel deed pijn aan haar ogen. Toen ze zichzelf in de spiegel bekeek wou ze het liefst gewoon terug in haar bed kruipen. Haar spieren waren nog altijd wat stram van het gevecht van gisteren en haar maag maakte het geluid van een walvis die op sterven lag. Ze spatte wat water in haar gezicht om wakker te worden en maakte zich klaar om deze nieuwe floor te gaan ontdekken. Persephone was altijd al nogal spaarzaam geweest. Waarom zou ze geld uitgeven aan eten als je er ook gewoon op kon jagen. Ze haatte het lege gevoel in haar maag, maar nog meer haatte ze een lege portemonnee.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Nadat Persephone weg was, liep Ryouko naar een boom toe. Ze zakte tegen de boom aan, en kreunde zachtjes. Ze was moe, en in het gevecht had ze een flinke klap opgevangen. Ze dronk een HP potion, en haar HP vulde zich weer naar haar max. Momenteel zat Ryouko in level 25, en ze moest verder komen. Floor 100 was nog zo ver heen. Ryouko was zo moe, en ze permiteerde haarzelf om even te rusten. Ze sloot haar ogen en viel zonder het te merken in slaap. Plotseling voelde ze een harde steek in haar voet. Haar ogen schoten open, en Ryouko keek recht in het lelijke gezicht van Dai. Een zwaard doorkliefde haar voet, en haar handen zaten op haar rug vastgebonden. Ryouko keek vlug om haar heen, en zag dat Dai een duel had gestart. 'Shit' mompelde ze. Het zwaard van Dai kwam dichterbi, en een felle pijnscheut vloog door Ryouko haar linker arm. Dai gilde als een klein kind, en steeds meer mensen verzamelden zich om het duo heen. Een tweede klap raakte Ryouko haar gezicht. De wereld duizelde. Als een flits, herinnerde Ryouko dat het geen spel was, maar keiharde realiteit. Ryouko haatte haarzelf, omdat ze Dai een tweede kans had gegeven. Dat komt ervan als je om andere mensen geeft. Op dit moment had Ryouko besloten dat ze mensen geen tweede kans meer zou geven. Het was misschien maar beter om ervoor te zorgen dat mensen bang voor je werden. Tenslotte moest ze nog 99 floors. Ryouko sloot haar linker oog en concentreerde zich. Een grote zwarte wervelwind steeg omhoog, en de mensen deinsden achteruit. Ryouko sneed de touwen door met een klein zakmesje, en stond op. Haar HP was gevaarlijk dicht tegen de rode zone, maar ze liep zonder HP potion te drinken op Dai af. 'Dus jij denkt van mij te kunnen als ik slaap?' Dai keek om zich heen, maar zijn kameraten waren al gevlucht, hoewel er nog een hele menigte stond. Binnen een paar seconden was Dai ontwapend. Ryouko had het duel gewonnen. Plotseling pakte Dai een kleine dolk, en rende op Ryouko af. Hij lachte, 'Als je me nu pijn doet, dan word je een oranje player he?' Hij rende, en Ryouko stapte iets opzij. Dai vloog tegen een boom aan, en Ryouko hield haar zwaard tegen zijn keel aan. 'Like I care' fluisterde ze in zijn oor. Ryouko gaf Dai een schop tegen zijn kont, en ze liep weg. In een grot zakte ze tegen de muur, en keek naar haar voet. Hij was uiteindelijik wel gaan steken, en de HP potions hielpen niet. Zolang haar voet gewond was, kon ze haar snelheid niet gebruiken, besefte Ryouko. Haar arm was er ook niet beter aan toe. Ze wikkelde hem in een shirt, evenals haar voet en ze hoopte dat het snel zou genezen. Ryouko teleporteerde naar de town, en kocht wat eten. Daarna ging ze naar een inn om te rusten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Jagen met een zeis was gekkenwerk. Daarom had Persephone enkele vallen gemaakt van stukken koord en takjes uit de omgeving maakte. In elke valstrik legde ze een klein beetje voeder. Nu was het nogmaals wachten. Ze klom een boom in en haalde een granaatappel uit haar rugzak. Ze had nu toch tijd genoeg om de vrucht pitje per pitje op te eten. Wanneer haar maag het echt niet langer uithield sprong ze de boom uit en landde soepel op de grond. Ze wandelde naar haar valstrikken en trof deze gelukkig niet leeg aan. Haar hunting skills waren nog niet optimaal. Het was dus ook normaal dat het konijn dat ze gevangen had aan de magere kant was. Maar het was genoeg voedsel voor een persoon. Nu zou ze zo snel mogelijk terug naar de stad gaan om het klaar te maken. Ze draaide zich om, maar werd tegengehouden door een hand op haar schouder. Ze schrok en stond oog in oog met een andere speler. Hoe kan het dat ze hem niet had horen aankomen. Was zijn stealth leven zo hoog? Ze probeerde zijn gezicht te zien, maar dat was goed verborgen onder een cape. Alleen twee rode ogen flikkerden op vanuit de duisternis vanonder zijn kap. Er zaten een paar vuile linten rond zijn pols, maar toch zag ze een tatoeage. Als ze zich niet vergiste was het een lachend gezicht op een doodskist. "Als je me wilt excuseren ik moet dringend weg." zei Persephone, maar de man hield haar tegen. Hij tikte enkele dingen in en verstuurde haar een groepsverzoek. "Gezien je uiterlijk en uitstraling leek het ons wel interessant om je bij onze guild aan te sluiten." Ze keek naar het verzoek 'laughincoffin' las ze, dat verklaarde wel die tatoo. Toch was ze wantrouwend tegenover dit alles. "Sorry, maar momenteel ben ik niet op zoek naar een guild. Ik zal erover nadenken."
"Drie dagen, zo lang krijg je voor je definitieve keuze. Denk er goed over na Persephone." Voor ze kon antwoorden was hij alweer verdwenen. Hoe kon hij dat zo snel. Deze hele zaak was maar beangstigend. Hoe dan ook ze zou eerst dat konijn gaan opeten, maar daarna moest ze op zijn minst zorgen dat ze niet te vaak meer alleen rondliep. Het draaide hier om een guild, dus die gast zou sowieso nog wel wat vriendjes hebben. Ze moest dus op zoek gaan naar een bondgenoot.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
"'Mizukiiiiii' Seiryuu schreeuwde in haar oor. Terwijl Seiryuu met grote passen door de hal liep, verschuilde Mizuki zich onder de trap. Een kleine ruimte verscholen door vele dozen was Mizuki haar plekje geworden. Haar benen hield ze steving vast en een pijnscheut trok door haar arm terwijl ze meer kracht zette. Seiryuu had haar flink hard geknepen. Een traan ontsnapte haar oog. 'Mizukiuhhh' Mizuki schrok op en zag Seiryuu boven de dozen uittorenen. Seiryuu greep haar haren en sleepte haar mee naar de keuken. 'Schil - de - aardappelen - mi-zu-ki' Seiryuu haar bevellende stem schelde door het lege huis."

Met een schrok werd Ryouko wakker. Een felle steek schoot door haar buik. Ze klikte het licht aan en keek naar zichzelf in de spiegel. De stof rond haar buik was nog rood. 'Ik moet nodig nieuwe kleren hebben' verzuchtte Ryouko. Ze sloeg een cape om, en zette haar capuchon op. Toen ze een stap zette, voelde ze iets kraken. 'Ahh!' Ze herinnerde de laffe aanval van Dai nog. Ze pakte de bezem en steunde naar de deur. Eenmaal in een eettentje bestelde ze noodles. Sinds dat ze in SAO was, had ze nooit meer aardappelen gegeten, ze schrok er zelf van dat Seiryuu nog steeds zoveel invloed had op haar leefpatroon. Plotseling kwam er een man voor haar zitten. Ryouko zat heel charmant haar noodles naar binnen te slurpen. 'Mizuki?' Ryouko schoot omhoog. Ze keek in een zwart gat met rode ogen. Een man van middelgrootte zat voor haar. Hij had een zwarte omslagdoek om, en zijn capuchon verbergde zijn hele gezicht. Zijn armen zaten gewikkeld in het verband, maar ze zag tussen de spleten door een soort doodskist en een schedel. 'Ik ben Ryouko' Ze stopte direct weer een berg noodles in haar mond. 'Oh... Je herinnerde aan een meisje die ik vroeger kende. Sorry voor de verwarring. Daarbij, de meester heeft je op het oog. Sluit je aan bij ons guilt.' Een uitnodiging verscheen voor Ryouko. 'Shit,' dacht Ryouko, ze kon nog steeds niet lezen. 'Ik denk er nog overna' Ryouko klikte hem blozend weg. De man stond met veel rumoer op, en Ryouko zag onder zijn omslagdoek een lange witte staart. Hoe graag Ryouko het ook wilde vergeten, ze kon de man niet vergeten. Ze wist zijn naam ook niet, en Ryouko vervloekte haar analfabetisme. Ze stond op, en ging op weg naar de klerenmaker.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Er waren nog wel wat andere dingen die Persephone kon doen opdat ze minder herkenbaar en veiliger was. Een ervan was een nieuwe outfit aanschaffen. Al zou ze dat met spijt doen. Hoewel ze nog maar een paar dagen vastzaten in de game was ze toch al gehecht geraakt aan haar outfit. Het stond haar gewoon zo perfect en ze zag er helemaal badass uit. De andere speler had wel gelijk gehad toen hij zij dat haar uiterlijk perfect bij hun guild aansloot. Maar juist dat probeerde ze te bewijzen, dat er meer was dan het uiterlijk alleen. Het was nogal cliché, maar in de hele geschiedenis van de mensheid bleef het een aanslepend probleem. Aangekomen bij de klerenmaker begon ze met tegenzin de rekken te doorzoeken. Niets viel haar in de smaak. Uiteindelijk kocht ze met tegenzin een rode jurk met een bijpassende lange rode mantel al hield ze haar andere outfit nog altijd bij in haar inventaris. Net op het moment dat ze was aan het afrekenen viel haar oog op een andere klant. "Ryouko" Ze sprak de naam uit zonder er bij op te letten. Plots schoot haar te binnen dat ze niet naar een of andere random kerel moest gaan voor bescherming. Als er iemand was die het goed zou kunnen was Ryouko het wel, al zou het niet makkelijk worden haar te overtuigen. "Zouden we even onder vier ogen ergens kunnen spreken" fluisterde ze. "Het is nogal belangrijk en jij bent de enige die ik vertrouw dit te horen."

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
De jongen met de witte staart bleef in Ryouko haar gedachten. Ze was er vrij zeker van, dat het heel erg leek op haar eigen haar, en voor zover ze weet hebben alleen de mensen uit haar vader's bloedlijn witte haren. Ryouko schudde haar hoofd, en strompelde naar de medicijnman. Na de potion gekocht te hebben, genazen haar wonden gelukkig vrij snel. Althans, ze voelde er niks meer van. Ryouko liep verzonken in gedachten, richting de kledingzaak. Met deze kleding was ze al haar status kwijt, en ze had geen zin om nog een keer aangesproken te worden door die griezels. Ze zuchtte, wat veel kleding. Hoe moest ze hier nu uit kiezen? Ze keek rond, en ze zag alleen maar jurken. 'ah man, ik ga toch niet in een jurk lopen. Zo weet ik zeker dat ik belaagd word...' mompelde Ryouko. Toen zag ze een andere high level player rondlopen, met een geweldige outfit. Zonder dat ze het door had, stond ze soort van in de winkel te kwijlen. Hij had zwart haar, en een lange zwarte mantel. Twee zwaarden hingen op zijn rug, en hij krabte aan zijn hoofd, terwijl hij zijn verontschuldigingen aanbood aan een meisje met lang oranje haar. Aan haar kledij te zijn, was ze van een groot guilt genaamd 'Knights of the blood' Ze rolde met haar ogen. Waarom zou je in vredes naam verliefd worden op een jongen, notabene in een online spel. Echter was Ryouko toch verkocht aan de outfit van de jongen, dus ze sneakte het jongens gedeelte in. Uiteindelijk vond ze een outfit die ze echt heel tof vond, en ze kocht hem. Toen bedacht ze dat het misschien wel makkelijker was om als jongen het spel door te gaan, dus in een pashokje knipte ze haar haren nog maar wat verder af. Ze bekeek het resultaat tevreden in de spiegel, en hoopte dat die griezels van LaughinCoffin haar niet meer lastig zouden vallen. Hoewel de vreemde jongen die haar naam wist, nog steeds in haar gedachten was. Terwijl ze bij de wapens keek voor een zwaard die aansloot op haar zwarte magie, werd ze aangesproken door dat ene meisje die ze gered had van Dai. Zonder het hardop te doen, zuchtte ze. Wauw, dit kon Ryouko nu echt goed gebruiken. "Zouden we even onder vier ogen ergens kunnen spreken" fluisterde het meisje. "Het is nogal belangrijk en jij bent de enige die ik vertrouw dit te horen." Ryouko zuchtte dit keer wel hardop, en ze ging achter het meisje aan, waarvan ze de naam alweer vergeten was.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De luide zucht terwijl ze het meisje mee een steegje in trok zij al genoeg. Ze had al wel verwacht dat het niet makkelijk zou worden haar te overhalen, maar waarschijnlijk ging zelfs nog wat lastiger worden. "Ok ik weet niet of je bekend bent met een guild genaamd Laughin Coffin. Tot voor kort wist ik ook niet dat ze bestonden. Om de een of andere reden willen ze me erbij, maar dat zie ik absoluut niet zitten. Jammergenoeg heb ik niet veel keuze. Het is joinen of sterven. Ik vraag je niet een party met me te vormen. Gewoon om even in mijn buurt te blijven, bescherming bieden, tot dit allemaal achter de rug is. Het is helemaal begrijpelijk als je er geld voor wilt en dat kan ik betalen. Als we dit spel uit kunnen spelen wil ik je zelfs echt geld opsturen. Zoals je ziet ben ik vrij tot zeer wanhopig. Ik ben me er ook van bewust in hoeveel problemen dit je kan brengen en dat je echt wel betere dingen te doen hebt, maar jij bent echt de enige persoon die hier het potentieel voor heeft." Het was een lange uitleg. Hopelijk had ze de moeite genomen ernaar te luisteren. Wie weet was ze ergens middenin in gedachten verzonken geraakt en zou ze zich zonder nog een woord te zeggen omdraaien en wegwandelen.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Langzaam haalde Ryouko haar zwaard uit de schede. Ze stond tegenover het meisje in een steegje. Ryouko keek ingespannen het steegje in, terwijl het meisje haar hoopvol aankeek. Ze pakte het zwaard vast met twee handen, en ze activeerde haar zwarte magie. Plotseling stormde ze op het meisje af, Ryouko sprong, en ze pakte een man vast, die achter het meisje stond te gluipen. Waarschijnlijk was het een van de hopeloze mensen die alleen maar aan het zuipen waren, mensen zonder toekomst. Ryouko haatte deze mensen. 'Val dood neer, je bederft de samenleving.' siste ze. Met een touw bond ze de man vast aan een regenpijp die erlangs hing, en ze liep terug naar het meisje alsof er niks gebeurt was. 'Laughin coffin...' Ryouko dacht even na, 'Lachende koffer...' Dat zou de tattoo verklaren op de arm van de vreemde jongen. 'Ahah!' Ryouko sloeg haar handen op elkaar. Het enige probleem was, dat het guilt als een griezelig guilt naar voren kwam. Ze had wel opgemerkt dat het meisje haar outfit had veranderd, en ze bloosde want Ryouko bedacht zich, dat ze nu misschien nog een keer gevraagd zou kunnen worden, maar aan de andere kant zou dat haar een kans geven om meer te leren over die jongen, 'Damn' dacht ze, de vreemde jongen ging niet uit haar hoofd. Ryouko sloot haar ogen en zuchtte nog eens goed. 'Ik hoef geen geld,' Ze keek op in de ogen van het meisje, 'Ik weet niet echt wat ik zou moeten doen, maar ik vind het prima als je in mijn buurt blijft, zolang je maar niet in de weg loopt. Ik zou je echter wel om een gunst willen vragen.' Ze keek het meisje aan. 'Ik... Ik ben een analfabeet, dus kun je me leren lezen?'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ryouko kwam recht op haar afgelopen. Persephone wist niet waarom. Ze trok haar zwaard en activeerde haar zwarte magie. Ging ze haar vermoorden. Ze legde haar hand op haar zeis. Ze snapte niet waarom dit meisje haar plots wilde vermoorden, maar ze zou zich verdedigen tot de laatste snik. Plots sprong ze over haar en richtte haar woede op een niet al te nuchtere man die hen had achtervolgd vanuit de winkel. Het kon haar weinig schelen wat ze met hem deed, zolang ze hem maar niet zou doden. Persephone was niet iemand die met iedereen medelijden had en iedereen wou laten leven, maar deze man verdiende het niet eens. Hij was te miserabel om enige dreiging te vormen en kon dus net zo goed gewoon blijven leven. Misschien had hij in zijn echte leven een familie of vrienden die om hem gaven, al betwijfelde ze het wel.
Het verbaasde haar ten eerste al dat ze haar aanbod aanvaarde, maar ze stond pas echt versteld van wat ze er tegenover stelde.
"Eeuh ja natuurlijk wil ik je leren lezen en schrijven. Ik heb het wel nog nooit iemand anders aangeleerd, maar het moet me wel lukken. Misschien is het het beste om te beginnen in het Engels, aangezien ik niet denk dat we dezelfde moedertaal hebben. Als je wilt kunnen we nu zelfs beginnen met de eerste les." Ze opende het haar menu een stuurde een private message naar Ryouko. Hierin stonden alle letters van het alfabet naast elkaar opgesomd. "Ok ik lees een letter en jij herhaalt" zei ze en begon toen met de a.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Na dagenlang oefenen snapte Ryouko eindelijk wat van het lezen. Ze kon nu haar eigen naam lezen, en simpele woorden als 'Accepteer Quest.' Vooral woorden die in de game zeer belangrijk waren. Ryouko hoopte dat ze de vreemde jongen die elke nacht in haar dromen terugkeerde weer zou ontmoeten. Haar metamorfose was niet bij iedereen in de smaak gevallen. Wanneer Ryouko door de stad liep renden de kinderen weg en ouderen keerden hun rug om naar Ryouko. Hoewel ze wist dat het in-game niet anders zou zijn dan het echte leven had ze toch gehoopt dat het hier beter zou zijn.
--
wip moet gaan eten xD

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld