Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) Mountains

Account verwijderd

schreef:
Alana
Het ging maar door, het ging maar door, het ging maar door. De mes heeft bijna mijn hele lichaam al aangetast. Mijn rug, mijn benen, mijn armen en nu.. Mijn gezicht. Rian staat voorovergebogen en hij creëert nieuwe littekens op mijn wang. De bloed dat via mijn wang naar mijn kin stroomt voelt warm aan. Het enige waar ik aan kan denken, is aan bloed. Het is overal. Het lijkt alsof ik in een rode vloeistof verdrink. Gelukkig heb ik geen pijn meer. Nee, pijn voel ik niet meer. Ik voel alleen nog maar leegte.
''Hahaha, moet je haar gezicht zien. Alana was nooit een knapperd geweest, maar nu.. is ze zo lelijk, haha,'' zegt Rian. Ik negeer hem, want wat maakt het mij nou uit hoe ik eruit zie. Het innerlijk is wat telt, hoewel dat bij mij ook niet zo prachtig is. Ik ben onzeker, ik kan niets, ik ben niet slim. Mijn innerlijk is bijna net zo lelijk als mijn uiterlijk.

''Hey, laat hem met rust!'' Hoor ik iemand roepen. Komt.. komt iemand voor me op? Werkelijk?
Dit kan niet. Waarschijnlijk vergis ik me. Niemand komt voor mij op.
Maar toch hoorde ik voetstappen deze kant op komen, snelle passen. Ik sloot mijn ogen, zal ik eindelijk verlost zijn van deze hel?
''Wat moet dat? Ga hier weg, we zijn bezig,'' zegt Gwenn bot. Maar ik hoor dat degene niet weg gaat. Echter, de voetstappen klinken steeds dichterbij.
''Ga weg als je geen problemen wilt,'' hoor ik Rian zeggen. Hij staat nog steeds voor me met de mes in zijn hand. Hij draaide zich even om, waardoor zijn greep verzwakte. Dit is mijn kans, ik kan hem slaan en dan wegrollen. Maar ik kan het niet. Ik doe niets, enkel blijf ik liggen. Iets in mij weerhoudt het om hem te slaan, want ik wil hem niet slaan. Na alles wat hij heeft gedaan.. Ik hoef geen wraak. Hij zou zijn redenen er wel voor hebben. Ik besef dat er nog steeds ducktape op mijn lippen zit en ik ruk het eraf. Rian ziet het, waardoor hij me weer steviger vastpakt.
''Laat dat,'' sist hij en hij plakt het ducktape terug op mijn gezicht.

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
Nu ik dichterbij kom zie ik dat het een meisje is die op de grond ligt. 'Wat moet dat? Ga weg hier. We zijn bezig' zegt een van de jongens die over haar heen stonden gebogen. 'Ga weg als je geen problemen wilt' zegt de andere. 'Ik zei laat dat, je doet haar pijn' ze waren bezig met haar gezicht. Lange striemen bloed liepen over haar gezicht. Ik zie het lange mes die de jongen in zijn hand houdt. 'En wat ga je er aan doen dan?' vraagt hij uitdagend. Langzaam staat hij op. 'We zijn echt niet bang van jou' zegt de andere. 'Oh? En waarom dan niet, ik kan erg gevaarlijk zijn' lachend sla ik mijn armen over elkaar. De jongens kijken elkaar aan en schieten dan uit in een schaterende lach. 'Je ziet er belachelijk uit, jij kan ons niks doen, jij bent zwak' De andere staat ook op. Dreigend houdt hij de mes omhoog. Het fonkelt in het licht van de straatlantaarn. 'jullie zijn degene die zwak zijn' zeg ik zacht. Ik til mijn armen op en gooi vuurballen naar de jongens toe. Eerst zijn ze erg verbaast, de jongen met het mes laat het vallen. 'Nu wegwezen voordat ik jullie echt braad!' roep ik. Ze rennen weg. 'Zwakkelingen' riep ik hun achterna. Ik loop naar het meisje toe. Voorzichtig leg ik haar hoofd op mijn schoot. ik onderzoek haar wonden. 'Je bent erg toegetakeld, maar wees niet bang ik genees je wel' zeg ik tegen haar. Ik haal uit mijn schoudertas een van de magische drankjes, die ik had meegenomen. Op het etiket staat "eerst goed schudden, dan even laten luchtte, dan klaar voor gebruik" Ik volg de instructies en til haar hoofd op. Voorzichtig laat ik haar het drankje drinken. In een paar seconden is ze weer genezen. 'Hoe voel je je?' vraag ik haar. Ik pak een doekje uit mijn tas om het opgedroogde bloed weg te vegen. Wanneer ze schoon is, ziet ze er prachtig uit. Sprakeloos kijk ik haar aan.

Account verwijderd

schreef:
Alana
Omdat ik mijn ogen gesloten had, wist ik niet waarom Rian en Gwenn hard wegrenden. Hun voetstappen klonken hard, omdat ze snel wegrenden. Voorzichtig opende ik mijn ogen, om te kijken wie voor me op is gekomen. Het is een jongen, maar ik herken hem niet, nog nooit heb ik hem hier gezien.
''Be.. bedankt,'' zuchtte ik. Geen idee of ik hem kan vertrouwen, maar hij kwam voor me op, dus ik denk het wel. Hij geeft me een raar, groenkleurig drankje, wat ik opdrink. Na enkele minuten voel ik me beter worden, want mijn wonden genezen. Voorzichtig voel ik aan mijn arm en ik merk dat de wond geneest. Ontzettend snel geneest. Voorzichtig veegt de jongen het bloed van mijn gezicht af. Als hij vraagt hoe het met me gaat, weet ik niet wat ik moet zeggen. Aan de ene kant gaat het goed met me, want Rian en Gwenn zijn weg en ik weet nu hoe ik om moet gaan met mijn angsten. Aan de andere kant gaat het slecht, want ik heb de dood gehoord en mama is dood.
''Het..'' Ik wil zeggen dat het goed gaat, maar dat is niet zo. Ik ben moe, nu al. Ik ben in de war. Ik bijt op mijn lip om tranen in te houden, maar dat lukt niet. Tranen blijven stromen, maar ik wil niet huilen. Huilen is een teken van zwakheid.

Maar je bent ook een slappeling, Alana. Huil niet, watje.

Ik slik even en daarna zeg ik: ''Het gaat goed, bedankt.'' Ik veeg mijn tranen weg en ik sta op. Mijn shirt is kapot, maar ik houd hem om mijn lichaam heen -ik wil niet dat hij mijn bh ziet. Ik pak mijn tas van de straat en ik doe hem op mijn rug.
''Nogmaals bedankt,'' daarna draai ik me om, omdat ik terug naar huis wil lopen. Ik wil douchen en schone kleding aantrekken. Daarna.. daarna ga ik naar de bergen.

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
Ik sta ook op. 'Ga je nu al? vraag ik. 'Ik bedoel...' ik weet niet goed wat ik moest zeggen. Ik heb dat altijd al gehad bij mensen die huilden. Als mijn moeder huilde, voelde ik me machteloos, ik wist gewoon niet hoe ik ze moest troosten. Ik kan toch niet zeggen, alles komt goed. Hoe weet ik dat alles goed komt, ik kan toch niet in de toekomst kijken. Ik kan ook niet zeggen dat je sterk moet zijn. Huilen is niet verkeerd. Aarzelend kijk ik naar haar rug. Haar shirt is gescheurd door het mes. 'Wat is je naam?' vraag ik dan maar. 'Ik heb net je leven gered, dan mag ik naam toch wel weten of niet?' Dat kwam er verkeerd uit, het klonk onbeleefd, hard. Wat ben ik weer ondoordacht. Eerst denken voordat je praat Ezu'el, zeg ik tegen mezelf. 'sorry' zei ik tegen haar. 'Dat kwam er verkeerd uit' Ik stop het doekje terug in mijn tas. Ik zucht. 'Ik begin overnieuw, mijn naam is Ezu'el, wat is jouw naam?' vraag ik haar beleefd. Dan zie ik dat mijn broek vol zit met modder en bloed vlekken. Ook mijn shirt zit vol met vieze vlekken. Mijn haar zit waarschijnlijk in de war door de sneeuwstorm. Ik begin te blozen. Ik zie er verschrikkelijk uit. Net een zwerver, geen wonder dat ze zo snel mogelijk weg wil. En waarschijnlijk het feit dat mijn kleren toch al zo raar zijn, helpt ook mee. Als me vader me zo zou zien, zou hij zich kapot schamen. Waarschijnlijk krijg ik weer een preek, over hoe ik mezelf moet verzorgen en dat ik altijd beleefd moet zijn. Ik zag het gesprek al voor me. "Ezu'el het is belangrijk dat je er altijd goed uit ziet, wat zouden de buren wel niet denken als je zien, je ziet eruit als een moerasheks, nee zelfs erger" zou hij zeggen. Ik zou dan antwoorden "Maar Pap, ik heb een sneeuwstorm overleeft, door donkere tunnels gekropen, een nork ontmoet en een meisje gered" Hij zou me boos aankijken en zeggen "Kan me niet schelen, er is geen excuus om er als een zwerver uit te zien" Dan krijg ik natuurlijk weer straf en moet in me kamer zitten. Of hij pakt mijn magie af, zoals hij vandaag deed. Hij is altijd zo onredelijk.

Account verwijderd

schreef:
Alana
Ik vond het okay dat hij naar mijn naam vroeg, maar die opmerking daarna.. Misschien wou ik wel helemaal niet dat mijn leven gered werd, maar dat zei ik niet, nee. Zo onbeleefd ben ik ook weer niet. Ik glimlachte tussen mijn tranen door.
''Leuk je te ontmoeten Ezu'el, wat heb je een aparte naam. Ik ben Alana, Alana Roses.'' Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen en wat ik zeg, klinkt heel awkward.
''Wil.. je anders mee naar mijn huis? Daarna moet ik wel gaan hoor,'' ik zeg niet waarheen -dat gaat hem niets aan. Ik draai me weer om, wanneer ik besef dat hij helemaal niet mee kan.

Mama.

Ze zit nog op de stoel in de woonkamer. Maar nu is het te laat om te zeggen dat hij niet mee kan, want ik hoor zijn voetstappen al achter mij aan komen.

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
Verward kijk haar aan, Al'ana is een rare naam. Al staat voor groot of enorm, dat komt bijna nooit voor. Of misschien is ze nog geen honderd jaar, zoals Rely. Dan heeft ze haar titel nog niet. Ook de Roses die ze erachter noemde was onduidelijk voor mij. Misschien heet ze Roses en is Alana haar titel. Wat betekent Alana dan? Dan vraagt ze of ik mee ga naar haar huis. Ik voel mezelf rood worden. 'Uhm, ja is goed, leuk' stamel ik. Ik loop achter haar aan. Terwijl we lopen verwonder ik me over de omgeving. De verschillende huizen, allemaal prachtig, zoals ik nog nooit gezien had. De planten in de tuinen, stralende kleuren, rood, blauw, paars tussen al het groen. Hoge planten met een dikke, bruine steel, ik wist niet goed wat dat waren, maar ze waren prachtig. In sommige zaten witte of roze planten. In het bergdorp heb je alleen een paar kleine plantjes. Grotendeels grote grasplanten. Maar geen gekleurde planten zoals hier. Ik kijk mijn ogen uit. Als ik een tijdje achter haar heb gelopen, kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. 'Hoe oud ben je? Heb je al een titel of krijg je die binnenkort? Of is Alana je titel?' vraag ik achter elkaar door. Op dat moment kon ik me wel voor de kop slaan. Beheers jezelf Ezu'el, je bent weer te nieuwsgierig en te ondoordacht. 'Sorry, je hoeft niet te antwoorden als je niet wil' voeg ik er snel aan toe.

Account verwijderd

schreef:
Alana
De woorden die Ezu'el zegt, dringen maar met moeite tot me door. Het liefst wil ik nu wegduiken in mijn eigen fantasiewereldje, maar dat is erg onbeschoft als er iemand anders bij is en daarom doe ik het ook niet.
''Titel? Ik weet niet wat je bedoelt,'' ik haal kort mijn schouders op. ''Alana is gewoon mijn naam.'' Inmiddels schijnt het ochtendzonnetje en de gele lichtstralen worden weerkaatst op het wegdek.
Huisnummer 151, 153.. We zijn bijna bij mijn huis. Een eindje verderop zie ik al de vertrouwde tuin, het vertrouwde hek en de vertrouwde voordeur.

Ik hoopte hier nooit meer terug te komen.

Maar toch ben ik hier nu wel. Ik wil weg, echter kan dat niet. Ten eerste omdat ik nu geen energie heb om meteen te vertrekken en ten tweede is die jongen, Ezu'el, mee. Ik vind hem apart, want nog nooit heb ik hem hier gezien, zijn naam hoor je niet dagelijks en hij praat over.. Titels? Ach, misschien is het wel een toerist ofzo. Het maakt ook niet uit, maar ik weet wel dat ik zeer dankbaar ben dat hij is komen opdagen.. Hoewel ik ook wel in de smaragdlaan wou sterven.
''Zo we zijn er,'' zeg ik als we voor ons tuintje lopen. Ik duw het houten hek open en daarna haal ik mijn sleutel uit mijn rugzakje. Voorzichtig pruts ik wat met het slot en geleidelijk opent de deur zich.
''Welkom in mijn huis,'' zeg ik zachtjes, een beetje grappend. ''Wil je alsjeblieft niet naar de woonkamer gaan? Dat kan namelijk problemen leveren. Wil je iets te drinken? Of iets anders?'' Vraag ik als we in de hal zijn. Ik leg mijn sleutels op het antieke, lage tafeltje neer. Ezu'el sluit de voordeur en we zijn.. in mijn huis.

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
Ik kijk rond in de hal. Hij is niet erg groot. Of beter gezegd, het niet zo groot vergeleken met de hallen in mijn dorp. In ons dorp zijn de hallen de belangrijkste plek van het huis. In elk huis in het bergdorp zijn de hallen groter dan een danszaal. Er staan altijd standbeelden gemaakt door beroemde kunstenaars. En natuurlijk ook schilderijen. Soms ook planten, maar dat komt niet vaak voor. Als je iemands huis binnen stapt kan je aan de hal zien hoe iemand is, zijn persoonlijkheid straalt als het ware uit de inrichting. Als iemand veel standbeelden neerzet gemaakt van brons, kan dit aanduiden dat deze persoon sterk is en dapper. Bij ons thuis staan er in de hal weinig standbeelden. En die er staan zijn gemaakt van zuiver goud. Ook hangen er weinig schilderijen. Dit betekent dat wij een simpel, maar toch avontuurlijk leven leiden. Het goud staat voor rijkdom. Het betekent ook dat onze familie dapper is en voor niets terug deinst. 'Nee, bedankt ik hoef niks' geef ik als antwoord op haar vraag. Ik sta een beetje ongemakkelijk in de hal. Er hangt een ijskoude sfeer in hier in dit huis. Ik wil haar heel graag vragen, waarom ik niet naar de woonkamer mag, maar ik houd me in. Waarom ben ik hier eigenlijk, ik moet de held gaan zoeken, niet bij iemand op de thee gaan. Ik voel me stom. Voor de zoveelste keer kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ik moet het gewoon weten, waar ze woonde, wie ze was. En nu sta ik hier in haar huis. Fantastisch gedaan Ezu'el, zeg ik sarcastisch tegen mezelf. Je moet hier weg, op zoek gaan naar de held. 'Mooi huis heb je' stamel ik. Ik wrijf over mijn nek. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, zonder vragen te gaan stellen.

Account verwijderd

schreef:
Alana
De sfeer hier, met Ezu'el, is zeer ongemakkelijk. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen; en hij ook niet.
''Nou, uhm.. Ik moet zo wel.. gaan. Ik.. ik..'' Mijn wangen voelen rood aan, wat betekent dat ik bloos. Voorzichtig draai ik me om, want ik wil niet dat hij het ziet.
''Kom je mee naar de keuken?'' Ik wacht niet op zijn antwoord, maar ik loop al naar de deur links van me en ik stap naar binnen. De keuken. We hebben geen hele speciale keuken -een beetje oudbollig. Daarna schenk ik drinken voor mij in en, hoe gemeen, ik schenk ook iets in voor Ezu'el. Ik weet dat hij niets hoefde, maar ik vind het zo egoïstisch om wel iets voor mezelf te pakken en niet iets voor een ander.
''Hier,'' ik geef het glas met limonade aan Ezu. Daarna ga ik zitten op de stoel aan de keukentafel. ''Nogmaals bedankt.''

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
Ik loop achter haar aan naar de keuken, want in de hal blijven staan is niet echt beter. De keuken ziet er gezellig uit. Gezelliger dan bij ons. Onze keuken is groot, wit en koud. Mijn tante maakt daar altijd het eten klaar en zeurt altijd hoe ongezellig de keuken is. We eten daarom ook niet in de eetkamer, doordat hij dezelfde stijl heeft als de keuken. De woonkamer is veel gezelliger en daarom gaan we daar samen zitten s'avonds om te eten. Ik glimlach naar Alana als ze me het glas drinken geeft. Het glas is gevuld met een oranje vloeistof, ik heb geen idee wat het is. 'Geen probleem hoor' zeg ik tegen Alana en ik begin te blozen. Ik voel me ongemakkelijk terwijl ik sta, dus ga ik zitten tegenover haar aan de keukentafel. Ik drink een beetje van het glas. Het is enorm zoet, nog nooit heb ik zoiets zoets geproefd. Snel zet ik het glas op tafel. 'Dus, wie waren die twee jongens eigenlijk, vallen ze je vaker lastig?' vraag ik haar.

Account verwijderd

schreef:
Alana
''Dat...'' Ik slik. Hun namen doen mij pijn in mijn oren, dus ik zeg ze niet. Niet nu. ''Ze vallen me vaker lastig. Maar meestal zijn ze met een grotere groep.'' Ik kijk naar beneden, want ik schaam me. Straks wil hij 'the hero' spelen en ze allemaal in mekaar meppen. Zoiets wil ik niet veroorzaken. Die mensen hebben hun redenen om mij toe te takelen.
''Waar kom je eigenlijk vandaan?'' Vraag ik om een ander verhaal aan te snijden. ''Ik heb je hier nog nooit eerder gezien.. En toeristen komen hier ook niet veel.'' Ik houd mijn hoofd schuin en ik kijk Ezu'el aan. Ja, het zal best kunnen dat hij niet van hier is. Of het is gewoon zo'n normale dorpsjongen die mij niet opvalt, dat kan ook.

Account verwijderd

schreef:
jij :3

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
Ik probeer nog een slok te nemen van mijn limonade. Weer is het mij te zoet en zet het weer op tafel. 'Wat is een toerist?' vraag ik haar. Ik wil haar niet vertellen waar ik vandaan kom, het bergdorp en het daldorp zijn nooit dikke vrienden geweest. Ik weet niet hoe zij denkt over de mensen uit het bergdorp, maar ik houd me liever stil. Misschien weet zij waar de raad van magie is hier. 'Alana, waar is de raad hier? Ik heb geen toren gezien, hebben jullie daar andere gebouwen voor?' vraag ik haar. Bij ons zit de raad altijd in de toren die midden in het dorp staat. Daar kan je heen gaan als je problemen of vragen hebt, of je moet erheen als je iets verkeerds hebt gedaan, dan verzinnen zij jouw straf.

Account verwijderd

schreef:
Alana
Alles aan hem is vreemd, raar. Hij weet niet wat een toerist is? Misschien spreekt hij wel een andere taal, maar een raar dialect heeft hij niet. Daarna vraagt hij waar 'de raad' is; in een toren? Nee, tuurlijk niet in een toren.
''De raad.. Bevindt zich in het gemeentehuis. Het ligt een paar straten verderop aan een groot plein. Het is een rechthoekig gebouw met zuilen. Waarom wil je daarheen?'' Vraag ik.

Emethe
Straatmuzikant

Emethe schreef:
Ezu'el
'Het gemeentehuis' zeg ik langzaam. Wat een raar woord. Deze hele wereld is vreemd voor mij, maar ook interessant. 'Ik wil daarheen, omdat ik iemand zoek, die iets moet doen' geef ik als antwoord op haar vraag. 'Al weet ik niet precies hoe ik hem of haar moet vinden' ik pak mijn tas en haal er een flesje uit. Misschien kan ik de oranje vloeistof wat lekkerder maken. Ik haal de dop van het flesje en druppel een paar druppels in mijn glas. Ik stop het flesje terug in mijn tas. 'Kan je me daarheen brengen?' vraag ik aan Alana. Ik neem een grote slok van mijn glas. Het oranje is nu paars geworden. Ik zet het las weer neer en veeg mijn mond met mijn mouw af. 'Lekker' zeg ik

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld