Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) Lovesgirlx + Lespoir

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

Ik merk wat die serveerster van plan is. Ik heb echt een hekel aan zulke meiden. 'Goh, een broodje gezond zou wel lekker zijn. Maar als je het weer bent komen brengen mag je snel weer weg gaan want als ik naar jou moet blijven kijken gaat mijn honger snel over zijn', zeg ik dan tegen haar. Ik had haar reactie tegen Jade gehoord en zo moet je niet tegen Jade doen want dan hebben ze iets met mij te maken. En trouwens, dat meisje was echt niet knap tegenover Jade. Jade is duizenden maal knapper al ziet ze het zelf niet. Ik zie de blik van de serveerster veranderen en ze loopt dan weer weg. Ik kijk dan weer naar Jade. Zulke dingen maak ik wel vaker mee ja. Ik ben blij dat Jade niet zo'n meisje is. Ik heb gewoon een hekel aan meiden die met elke jongen begint te flirten. Dat is helemaal niet mijn type.

Account verwijderd

schreef:
Jade
Met grote ogen volgde ik het gesprek tussen de serveerster en Dylan. Het was eigenlijk geen gesprek, eerder een kwade Dylan die van alles zei. Nadat de serveerster gekwetst was vertrokke keek ik Dylan aan met rode wangen. "W was je niet te gemeen tegenover haar?" vroeg ik zachtjes terwijl mijn wangen nog steeds rood waren. Ik wist het omdat ik het ook behoorlijk warm had. Ik zag de serveerstee nog naar de meisjes wc rennen en ik beet op mijn lip, waarschijnlijk was ze aan het huilen. Gauw nam ik een hap van mijn broodje aangezien ik nog maar een half uur had en ik nog even met Dylan wou praten. Niet over het incident over net maar ik moest mijn hart even luchten. Ik had het zo moeilijk en zwaar de laatste tijd en ik hield het gewoon niet meer. Alles in huis was zo hectisch en een grote rommel. Het huis zag er netjes uit maar mijn vader zag ik bijna nooit, mijn broee ook niet en mijn moeder stond, eh, ja, op sterven. Ze verwachtten dat ze nog minstens een jaar zou leven, maar ze konden niets beloven. Ik was zo bang, voor alles dat eraan zat te komen, alles.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

'Ik wou haar alleen laten weten dat ze niets hoeft te proberen omdat ze toch geen kans maak. En ze was trouwens ook net heel aardig tegenover jou', zeg ik dan tegen haar. Niemand heeft een kans bij me, behalve Jade. Zij is de enige die ik wil in mijn leven. Ik wil dan ook geen ruzie met haar door één of ander dom meisje die met me probeert te flirten. Ik en Jade hebben ook nog nooit ruzie gehad en ik wil dat ook zo houden. Ik hou te veel van haar. En ze doet ook helemaal niets verkeerd dus ja. Als er iemand anders na een tijd komt afrekenen betaal ik. Ik heb toch genoeg geld en mijn huis werd betaald door mijn vader dus ja. En met mijn loon dat ik krijg op mijn werk heb ik ook genoeg geld. Ik moet alleen voor me zelf betalen en af en toe voor Jade. Niet dat ik dat moet maar ik wil het gewoon.

Account verwijderd

schreef:
Jade
"Oh" kon ik alleen maar uitbrengen en ik knikte. Ik wist dat hij het deed zodat ik zeker wist dat ik de enige was waar hij een oog voor had maar ik bleef een bezorgde meisje die nog steeds om anderen gaf, ookal hadden die mij gekwetst. Nadat een andere seveerster kwam afrekenen betaalde Dylan waardoor ik zuchtte. "Ik kan zelf ook wel betalen.." mompelde ik zachtjes. Ik volgde Dylan naar buiten en hield zijn hand vast. "Ik ben bang.." zei ik zachtjes. Misschien moest ik vanavond niet naar het feest gaan, ik wou mezelf dwingen om zo veel mogelijk tijd door te brengen met mijn moeder. Maar er was één groot probleem, ze kon nauwelijks haar bed uitkomen en nadat we misschien een half uur samen wat leuks hadden gedaan of gezellig gepraat hadden viel ze alweer half in slaap. ze werd altijd helemaal uitgeput, al wou ze het liefst zo veel mogelijk van haar dag genieten, maar dag ging niet. Ik leunde met mijn hoofd op Dylan's schouder en zuchtte.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

'Het maakt me niet uit om voor je te betalen', zeg ik dan tegen haar. Ik loop met haar naar buiten toe. 'Je moet niet bang zijn, alles komt goed', zeg ik dan tegen haar om haar te proberen gerust te stellen. Ik vind het echt heel erg voor haar. Ze heeft een goede band met haar moeder. Dat verteld ze me ook vaak. Ik vind het ook echt heel erg om te zien hoe veel verdriet ze er ook om heeft. Ik probeer haar dan wel op te vrolijken maar dat lukt niet altijd spijtig genoeg. Als ik er iets zou kunnen doen voor haar moeder zodat ze toch iets beter word zou ik dat meteen doen. Ik wil gewoon niet dat Jade verdriet heeft. Ik wil haar vrolijk zien en niet verdrietig. Het doet me zelf pijn om haar zo te zien.

Account verwijderd

schreef:
JAde
"Ik zie haar lijden en het raakt me zo veel Dylan. Ik wil haar niet kwijt, ze is nog zo jong.." zei ik droevig, ik wou mijn moeder niet kwijt, echt niet. "Ze is zo uitgeput, en als ik met haar iets wil doen kan ze niet. Ze heeft geen energie meer en het doet me zo veel dat ik zo weinig tijd met haar door breng." zei ik en voelde een langzame traan over mijn wang rollen maar gauw veegde ik die weg. Mijn mascara mocht niet uitlopen, ik moest nog terug naar werk keren en ik wou daar niet aankomen met uitgelopen mascara. Ik bleef met mijn hoofd op Dylans schouder leunen terwijl ik met mijn hand zijn T-shirt vast greep zodat ik erin kon knijpen en niet ging huilen. Wat ik me niet besefte was dat ik zo zijn T-shirt verpestte en het verkreukelde. Zonder besef hield ik het gewoon nog vast en leunde met mijn hoofd op zijn schouder. Ook al zei hij niet veel, het stelde mij gerust, het kalmeerde mij. Maar ik wist ook veel te goed dat het niet zo snel goed met haar zou komen, vervelende spierziekte toch.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

'Ik zou jullie zo graag willen helpen', zeg ik dan tegen haar. Ik wil hen echt heel graag helpen alleen zijn er weinig dingen die ik kan doen. Ik zou zelf niet weten wat ik zou moeten doen als één van mijn ouders op sterven zou liggen. En Jade moet dat gewoon meemaken. Ik zou het echt niemand toewensen en haar helemaal niet. Ook haar moeder niet. Jade vertelde me altijd hoe lief ze wel niet was voor iedereen maar nu kan ze gewoon niets meer doen. Toen ik pas met Jade had ging het nog best goed met de moeder van Jade. Ze was toen altijd heel optimistisch en vrolijk en dan gebeurd er zoiets.

Account verwijderd

schreef:
Jade
"Ik weet het, ik weet het, maar niemand kan helpen. Niets werkt en die domme dokters kunnen er niks aan doen." ze ik en kneep harder in zijn T-shirt waarna ik los liet en op mijn horloge keek. "Ik moet opschieten schatje, zie ik je vanavond?" vroeg ik voor de zekerheid aan hem zodat ik zeker wist dat hij zich niet had bedacht of iets dergelijks. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder af en pakte zijn hand weer vast. Hij was toch van plan om met mij mee te komen naar mijn werk en daarna te gaan of dwong ik hem? Ik schudde die gedachtes van me af en zuchtte diep, het leven zat me tegen, echt waar. Het enige lichtpunt was Dylan, maar die sprak ik ook niet erg vaak meer wat behoorlijk vervelend was. En ook was ik veel te jaloers op anderen, wat een kut persoonlijkheid had ik toch. Hoe was Dylan daar ooit op gevallen. Negativiteit, dat ging er alleen rond in mijn gedachtes, niets positiefs, behalve Dylan natuurlijk.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

'Ja, natuurlijk zie je me vanavond', zeg ik dan tegen haar. Ik weet dat k tegenwoordig wel wat minder zeg maar ik weet ook niet echt hoe ik met dat alles om moet gaan. Ze is zo droevig en ik voel me ook gewoon anders als ze verdriet heeft. Ik wil haar echt troosten en ik doe daar ook mijn uiterste best voor maar soms lukt het gewoon niet en dan voel ik me ook echt alsof ik weer gefaald heb. Echt, mijn ergste angst is om haar kwijt te geraken. Het zou me echt kapot maken als ik haar kwijt ben. Ik hou te veel van haar.

Account verwijderd

schreef:
Jade
Ik knikte en glimlachte zwakjes en liep terug naar de winkel. Ik en Dylan hadden nauwelijks woorden uitgewisseld maar dat kwam vast doordat ik niet in de 'mood' zat om te praten. Ik voelde me momenteel niet zo goed, alles was zo moeilijk en ik wou dat mijn moeder zou genezen waardoor mijn vader minder zou hoeven werken en mijn broer weer thuis kwam wonen zodat we weer een hechte familie zouden worden. Maar ik praatte onzin, dat zou nooit waar kunnen worden aangezien ik misschien uit huis zou gaan en het was bijna onmogelijk geneesbaar. Aangekomen bij het winkeltje stopte ik even en ging voor Dylan staan. "Tot vanavond lieverd.." zei ik zacht en drukte mijn lippen op die van hem nadat ik mijn handen naar zijn kin had verplaatst. Ik kon niet genoeg van hem krijgen maar ik moest wel stoppen anders zou ik te laat komen en ik wou geen boze Sanne zien. Voorzichtig liet ik zijn lippen los na een lange zoen en keek hem dromerig aan.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

'Tot vanavond', zeg ik dan tegen haar. Ik voelde dan haar lippen dan op de mijne. Ik zou wel uren bij haar willen zijn maar helaas gaat dat nu niet. Als we stoppen na een best lange zoen kijk ik haar even aan in haar ogen. 'En onthoud dat ik echt heel veel van je hou en dat ik er alles aan zal doen om jou gelukkig te maken', zeg ik dan tegen haar. Ik wil haar ook echt gelukkig maken. Ik wil haar weer zo opgewekt zoals ze eerst was. Tegenwoordig doet ze zo anders wat ook helemaal normaal is. Maar ik zie haar zo veel liever als ze gelukkig is. Als ze weer die echte glimlach heeft. Ze glimlacht nu ook wel maar ik weet dat ze onder die glimlach toch het gevoel van verdriet en pijn heeft en ik wil niet dat ze dat heeft.

Account verwijderd

schreef:
Jade
Ik glimlachte nog kort naar hem en knikte, net dat ik wou vertrekken hoorde ik Dylan nog wat zetten. Hij was zo bezorgd om mij en hij was zo lief, ik smolt vaak as ik zijn zachte, maar vertrouwde woorden hoorde. Niet letterlijk maar van binnen smolt mijn hart mijn maag in. "Natuurlijk weet ik dat je veel van me houdt lieffie. Ik ook van jou en maak je maar geen zorgen over mij. Het zal allemaal goed komen, met mijn moeder en daardoor ook zeker met mij!" loog ik tegen hem. Natuurlijk zou het niet goed komen met mijn moeder, ze zou misschien wel wat beter worden maar niet heel erg. Ik liep daara gauw weg naar binnen zodat ik niet nog meer tegen hem hoefde te liegen. Liegen. Het kon mensen zo gelukkig maken maar als ze nou eenmaal achter de waarheid kwamen kon het jouw eigen leven verpesten. Daarom had ik mezelf beloofd om het niet te doen maar momenteel moest het wel even, al wist ik wel dat Dylan niet zo dom was op mij te geloven

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

Ik zucht even onhoorbaar als ze dat zegt. Ik weet heus wel dat het niet echt helemaal goed gaat komen met haar moeder. Ze wordt misschien een beetje beter maar dat zou zelfs een wonder zijn aangezien ze heel ziek is. Ik weet ook dat het niet heel lang meer gaat duren dat haar moeder gaat overlijden. Ik vind het ook zo verschrikkelijk voor haar. Ik wil haar zo graag helpen alleen weet ik niet hoe ik haar kan helpen. Ik kan haar geruststellen en troosten maar dat gaat niet blijven helpen. Als ik haar de winkel in zie lopen loop ik weer naar de parkeerplaats waar mijn auto staat. Ik zucht even. Na ongeveer tien minuten ben ik er. Ik druk op het knopje aan mijn sleutel om mijn auto te openen. Ik stap dan in en start mijn auto. Ik vertrek dan naar huis.

Account verwijderd

schreef:
Jade
Ik liep weer naar het kantoortje waar ik mijn jas weer ophing en mijn tas neerlegde waarna ik mijn telefoon eruit haalde en hem in mijn broekzak stopte. Ik moest nog zo'n 4 uurtjes gaan werken en het werd steeds drukker en drukker. Ik zuchtte en ging weer achter de kassa staan, ik had momenteel erg veel zin om naar huis te gaan en met mijn pyjama aan in mijn bed te liggen maar dat kon niet. Misschien zou het toch niet zo slim zijn om deze avond nog uit te gaan met Sarah en Dylan maar ik en Dylan hadden zo'n lange tijd niets samen gedaan. Twijfels. "He, kan je mij helpen?" vroeg een meisje rond de 16 die met een donkerblauwe jurkje in haar handen stond en mij met een glimlach aan keek. Gauw knikte ik van 'ja' en wees ik haar het kleedhokje aan en wachtte tot ze was aangekleed.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Dylan.

Als ik thuis ben, parkeer ik mijn auto gewoon buiten op de oprit. Ik ga hem niet in de garage zetten omdat ik waarschijnlijk de auto toch nog nodig ga hebben en dan is dat verloren moeite. Naja, moeite. Ik stap uit mijn auto en stap uit. Ik doe hem wel op slot maar dat doe ik altijd. Ik open de voordeur en loop naar binnen. Ik leg mijn sleutels op de tafel in de keuken en loop daarna naar de woonkamer waar dat ik op de bank neer plof. Ik zucht even. Ik vond het wel leuk om Jade terug te zien aangezien het al een aantal dagen geleden was maar het is altijd zo spijtig als ze wat down is. Het is vrij logisch dat ze zich nu niet zo heel goed voelt maar natuurlijk heb ik haar veel liever vrolijk. Op het begin was ze ook altijd heel vrolijk. Tot dat haar moeder echt ziek werd. Ik zet mijn televisie dat mijn op. Ik zap wat rond maar zoals meestal is er helemaal niets op de televisie. Typisch. Het enige dat ik nog een beetje leuk vind is voetbal maar ja. Dat zijn ook allemaal herhalingen en daar heb ik ook niet veel aan aangezien ik dat al heb gezien.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld