Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
schreef:
Elias
Ik had geen zin om deze mannen, Engelen, aan te vallen, maar ik wil wel mijn broer terug. Hij is mijn enige bloedverwant die nog leeft en we kunnen het zo goed met elkaar vinden. In enkele secondes had ik een plan bedacht. Wat... Wat als ik naar mijn broer zou sprintten en ons daar ter plekke liet teleporteren? De Zwarte Engelen zouden ons weliswaar opnieuw opzoeken, maar dan hadden we meer tijd... Tijd om ons voor te bereiden. De mannen schreeuwden naar me, scholden me uit, maar ik negeerde het. Ik moest mijn plan voorbereiden. Okay, waar zou ik ons heen laten teleporteren? Een vredige plek, een vredige plek. Hmm.. Er moesten daar ook weinig mensen zijn, anders zouden we teveel opvallen. Het bos? Ja, dat zal wel okay zijn.
De mannen liepen naar mij toe, waardoor er minder waren bij mijn broer. Ik haalde diep adem. Snel rende ik naar voren en ik duwde de mannen van mij af. Niets of niemand kon mij nog tegenhouden. Ik sloeg mijn vleugels uit, maar ik vloog niet, want het was echter een kleine afstand. Dian zat nog steeds bewusteloos op de stoel. Ik was er bijna, ik was er bijna. Nog maar één man stond in de weg en ik sloeg hem in zijn gezicht en gaf hem daarna een stomp. Die was weg. Ik minderde vaart en ik stond naast mijn broer. Ik hield mijn hand op Dians schouder, zodat we samen zouden teleporteren. Het bos, het bos, het bos, we willen met z'n tweeën naar het bos... Ik voelde de grond onder me verdwijnen en ik zag de gebruikelijke witte flits weer. We waren weg van de mannen. Gevlucht uit de hel. Ik ademde diep; het was me gelukt!
Elias
Ik had geen zin om deze mannen, Engelen, aan te vallen, maar ik wil wel mijn broer terug. Hij is mijn enige bloedverwant die nog leeft en we kunnen het zo goed met elkaar vinden. In enkele secondes had ik een plan bedacht. Wat... Wat als ik naar mijn broer zou sprintten en ons daar ter plekke liet teleporteren? De Zwarte Engelen zouden ons weliswaar opnieuw opzoeken, maar dan hadden we meer tijd... Tijd om ons voor te bereiden. De mannen schreeuwden naar me, scholden me uit, maar ik negeerde het. Ik moest mijn plan voorbereiden. Okay, waar zou ik ons heen laten teleporteren? Een vredige plek, een vredige plek. Hmm.. Er moesten daar ook weinig mensen zijn, anders zouden we teveel opvallen. Het bos? Ja, dat zal wel okay zijn.
De mannen liepen naar mij toe, waardoor er minder waren bij mijn broer. Ik haalde diep adem. Snel rende ik naar voren en ik duwde de mannen van mij af. Niets of niemand kon mij nog tegenhouden. Ik sloeg mijn vleugels uit, maar ik vloog niet, want het was echter een kleine afstand. Dian zat nog steeds bewusteloos op de stoel. Ik was er bijna, ik was er bijna. Nog maar één man stond in de weg en ik sloeg hem in zijn gezicht en gaf hem daarna een stomp. Die was weg. Ik minderde vaart en ik stond naast mijn broer. Ik hield mijn hand op Dians schouder, zodat we samen zouden teleporteren. Het bos, het bos, het bos, we willen met z'n tweeën naar het bos... Ik voelde de grond onder me verdwijnen en ik zag de gebruikelijke witte flits weer. We waren weg van de mannen. Gevlucht uit de hel. Ik ademde diep; het was me gelukt!
17