Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO| I shoot you down, but you survived it.

Account verwijderd

schreef:
Alex
Een paar tellen later en ik hoorde al een harde knal. Ik keek op en zag dat het inderdaad Bruce was, die dood was. De ruzie na al die jaren was eindelijk voorbij. Helaas realiseerde ik me nu pas dat ik automatisch de leider van de bende was en dat mensen mij waarschijnlijk wilde gaan vermoorden. Voor mezelf was het al gevaarlijk genoeg, maar als de leider zou het wel vele malen erger en gevaarlijker worden. Ughh... Dat moest mij nou weer precies overkomen.
Justin liep met z'n bende weg en al wat later zag ik de rest aankomen, die verrassend genoeg nog leefden. ''Wat is er gebeurd?'' Hoorde ik. ''Niks. Bruce is neergeschoten en nu is hij dood.'' Antwoordde ik droogjes en zuchtte. ''Ben jij dan nu de leider?'' Ik beet zachtjes op mijn onderlip. Wilde ik mijn leven riskeren en dat dat ik de volgende slachtoffer was of moest ik bij m'n vijand komen, maar dan was ik wel veilig? Wat ik ook koos, ik verloor toch uiteindelijk. Ik haalde maar m'n schouders op. ''Ik ben de leider niet, want ik ben hier weg.'' Zei ik. Ik stapte over het lichaam van Bruce heen en verliet de kamer, met m'n handen in m'n zakken. ''Je bent een verrader!'' Hoorde ik achter me. Ik rolde met m'n ogen. Ze konden me noemen wat ze wilden, maar ze wisten best dat ik ze gemakkelijk kon vermoorden.
Ik keek om me heen om te kijken waar Justin en de rest van z'n groep was. Gelukkig vond ik ze al snel. Ik keek ze allemaal aan. Of dit was de beste keuze van m'n leven, of ik ging nu regelrecht naar de hel. Ik luisterde naar Justin's vraag en knikte maar. Het laatste wat ik wilde was dat ik daar op de plaats van Bruce lag. Misschien was het toch maar beter als ik nu op safe zou spelen. Nog nooit in al die jaren had ik gedacht dat deze dag eens uitkwam. Dat ik me aansloot bij die suffe bende van Justin. Op een dag zou ik er waarschijnlijk wel spijt van krijgen, maar voor nu boeide het me allemaal niet meer.
~
woof...? HAHAHA

Account verwijderd

schreef:
Justin
Diep van binnen was ik heel blij dat Alex nu bij mij hoorde. We liepen met z'n alle naar huis toe en thuis gingen we op de bank zitten. "Mensen ik heb goed nieuws. " zei ik. Iedereen uit de bende kwam erbij zitten. "Bruce.. Bruce is dood!" riep ik blij. Iedereen begon hard te juichen. "En nog iets!" iedereen werd stil en keek me nieuwsgierig aan. "Alex hoort vanaf nu bij ons." Ik had verwacht dat iedereen boos zou doen, maar ze waren allemaal blij. Iedereen wist namelijk dat Alex goed was, maar ze koos de verkeerde bende. Paar 'vrienden' vroegen vaak of ik Alex kon overhalen om bij mij in de bende te komen, maar dat kon ik niet vragen aan Alex. Bruce zou erge plannen kunnen hebben. Lexi liep naar Alex toe en gaf haar een knuffel. Misschien zouden ze vriendinnen kunnen worden. Ze was niet meer onveilig. Ze kon buiten rondlopen zonder dat iemand haar wilde vermoorden. Ik was blij voor Alex, maar als ze 1 plan zou verpesten, oh, dan kon ze snel een andere bende vinden. Hier gaat alles makkelijk en fijn, maar een plan is een plan. Ik haal een hand door mijn haar heen en kijk Lexi aan. "Dat bed naast die van jou is nu van Alex. Laat je kamer maar zien aan haar." zei ik tegen Lexi. Ze knikte en liep met Alex weg. "Je hebt het goed gedaan, bro!' zei Troye en gaf me een jongens knuffel. Ik grijnsde breed en schonk een glaasje water voor mezelf. "Bruce is eindelijk dood." zei ik glimlachend. Geen last meer van een oude zak.

Account verwijderd

schreef:
Alex
Om eerlijk te zijn had ik geen idee, dus volgde ik Justin en zo maar. Ik wist wel ongeveer waar hun huis lag, maar niet de specifieke plek. Het was soms gewoon zo enorm vaag. Ik liep ook naar binnen en zag wat blikken die op me vielen, met alsof ze bang waren of zo. Ik mocht misschien wel gevaarlijk zijn, maar ik zou hun heus niet aanvallen of zo. Ik hoorde hoe iedereen begon te juichen toen Justin zei dat Bruce dood was. Dat was voor hun ook al een taak minder. Het was gek dat het hun zoveel jaren duurde totdat het eindelijk lukte. Zoveel jaren om alleen maar één iemand te doden en vandaag was dus de dag dat dat gebeurde. Dat moest vast wel enorm speciaal voor hun zijn.
Ik hoorde vervolgens wat hij zei en werd even stil. Ik slikte vervolgens en zag dat iedereen er ook enorm blij mee was. Ergens had ik gedacht dat iedereen boos zou zijn dat ik opeens bij de bende kwam, maar gelukkig was dat in dit geval dus niet zo. Het gaf me een fijn en welkom gevoel hier. Natuurlijk zou Justin of wie dan ook mij nog moeten trainen zodat ik de techniek weer onder de knie had. Het was een lange tijd geleden en om eerlijk te zijn had ik heel de tijd met Bruce z'n technieken moeten werken. Niet dat die ook echt enorm goed was, maar soms flipte hij als ik niet deed zoals hoe hij het me had geleerd. Het bleef een rare gast en ergens was ik ook best wel blij dat hij nu dood was. Gek hoe snel alles kon gaan, want het leek wel tien tellen geleden toen dat nog gebeurde. Het beeld zou nooit uit m'n hoofd gaan.
Opeens zag ik een meisje. Lexi... Ik herkende haar nog al te goed. Ik merkte hoe ze me knuffelde en knuffelde maar met haar mee. Een kleine glimlach verscheen op m'n gezicht. Ik hoorde wat, maar voordat ik het me realiseerde trok Lexi me al half mee. Hier zou ik nog eens aan moeten wennen. Dat ik in een andere bende zat, dat Bruce dood was, dat ik me waarschijnlijk ook anders moest gedragen en eventueel nog anders denken. Dit ging nog eens wat worden en eigenlijk had ik niet echt een idee meer van wat ik hier ooit eens deed. Ik schudde de gedachte uit m'n hoofd en Lexi liet me m'n bed zien. Ik knikte. Nog een ding dat ik moest doen. Ik moest weten hoe dit huis in mekaar zat qua kamers en zo. Het was hier al druk genoeg, dus dit ging nog eens enorm gezellig worden. Dat kon ik nu al goed merken.

Account verwijderd

schreef:
Justin
Als Tristian of ik Alex ging trainen, zou ze goed genoeg zijn voordat ze haar eerste missie zou hebben. "Iedereen, ga naar je kamer. Het is laat en morgen gaan we veel werken. " zei ik. Ik was blij dat iedereen naar mij luisterde. We waren nu met 12 man. 6 werkten buiten en 6 in huis. Camara, wapens, training. Als we met z'n alle in de woonkamer zouden zitten. Zou het heel erg druk worden. Iedereen is verdeeld in groepjes. Mijn groepje werkte buiten het huis. Wat ik dus deed. Met mensen onderhandelen, trainer en de vijand verslaan. Daar zou Alex ook bij horen. Nate liet dat hij daar ook bij kon. Hij kon nog steeds thuis werken, maar als ik hem nodig had, zou hij ook buiten kunnen werken.
-
wacht, schrijf jij ff wat, misschien heb ik meer inspiratie babe cool

Account verwijderd

schreef:
ik doe wel even een leuke ts, want ik weet niks. HAHAHA
~
Alex
De volgende morgen werd ik wat moeilijk wakker. Als ik eerlijk moest zijn, voelde ik me best wel slecht. Misschien omdat ik niet zo'n goede nachtrust had, zoals ik bijna altijd had. Langzaam kwam ik overeind en keek ik rond. Ik herinnerde me opeens weer wat er allemaal was gebeurd. Van Bruce die doodging en tot dit moment. Alles ging zo snel... Ik keek in het best naast me en zag dat het bed leeg was. Zo te zien was Lexi al wakker. Ik keek op de klok die hier hing en zag dat het best wel vroeg was. Daarmee bedoelde ik dat het nog ochtend was.
Na een tijdje in m'n bed te hebben gelegen, besloot ik maar om eruit te gaan. Er was toch niet veel dat ik kon doen behalve klaarwakker zijn. Ik verliet de slaapkamer en al snel kon ik de woonkamer vinden. Zo te zien waren al een aantal mensen wakker. Dit was zo anders dan bij Bruce. Normaal was hij degene die als laatst wakker werd en dan was hij alsnog enorm chagrijnig, wat inmiddels enorm normaal voor me was geworden.
''Good morning...'' Mompelde ik en haalde een hand door m'n haar heen, die nogal warrig was. Voor nu maakte me dat echt helemaal niks uit. ''Good morning, Alex.'' Hoorde ik. Ik keek op en zag dat het Lexi was. Ze was enorm aardig voor me, wat me ook weer eens enorm welkom liet voelen. Ik glimlachte zwakjes naar haar en ging op de bank zitten. Ik was nog niet helemaal wakker, maar dat zou niet al te lang meer duren. Ik moest hier allemaal gewoon nog aan wennen.

Account verwijderd

schreef:
oh my god. ik ben 3 min geleden wakker geworden

ik ben echt blij en idk why hihih.
-
Justin
Ik was al heel vroeg wakker. Ik kon niet echt slapen. Het ontbijt was al klaar gemaakt. 2 verschillende woonkamers, omdat het anders te druk werd. 6 mensen in de woonkamer die bij mij in de groep zaten en 6 in de andere woonkamer. Iedereen was vrij vandaag, maar ik zou eerst met Alex spreken. Ze moest getraind worden. Ze was al getraind, maar ik moest weten hoe ze het aanpakte. Het was duidelijk dat ze iemand kon neerschieten. Nadat ik Alex had getraind, kon ze met Lexi iets doen. Lexi was net mijn zusje. Ze is aardig, lief en leuk. Wanneer we buiten werken, kon ze goed afleiden. Ze was ook goed getraind. Maar Lexi was meer voor het onderhandelen. Ik zou niet denken dat Lexi iemand zou vermoorden. Ik zag Alex de woonkamer inlopen en glimlachte zwakjes. "Morning" zei ik. Alex en Lexi gingen samen op de bank zitten. "Het ontbijt is klaar, kom aan tafel zitten." zei ik. Warme pannenkoekjes. Ik ging aan de top van de tafel zitten. Links van mij zat Troye en rechts van mij zat Nate. Ik moest gisteren nog al het geld pakken van Bruce. 1/2 daarvan is mijn geld die hij gestolen had.
"Eet smakelijk." zei ik en legde een pannenkoekje op mijn bord. Ik smeerde wat stroop op mijn pannenkoekje en rolde het op.

Account verwijderd

schreef:
Alex
Wat later hoorde ik Justin al zeggen dat we gingen eten. Ik kon het al ruiken. Het rook naar iets wat ik wel eens vaker maakte als ik niks had om te eten. Ik stond op van de bank en liep richting de grote tafel. Ik ging ergens zitten naast Lexi. Zoals het me niet verbaasde, zat Justin aan het hoofd van de tafel. Hij was inmiddels de baas, dus je kon dat ergens wel verwachten. Zo moeilijk was het nou ook weer niet om die connectie erin te vinden, of wel soms?
Na het eten nam ik nog een laatste slok van m'n glas drinken. Ik zat best wel vol. Godzijdank dat ik mijn grens kende, dus dat ik niet doorat totdat ik kotsmisselijk was. Ik wilde niet nu al hier gaan zitten overgeven of zo. De laatste keer dat dat gebeurde, was toen ik alcohol op had. Ik was nooit zo snel dronken, dus als je me dronken wilde zien, moest je me dan ook echt veel alcohol geven. Maar terug naar het punt. Dit was pas mijn tweede dag of zo hier, dus ik wilde het niet nu al verpesten.
Nadat iedereen duidelijk klaar was, werd er al opgeruimd. Nog steeds was ik enorm moe, ook al was ik pas net wakker en begon de dag pas net. Ik keek op de klok die er hing en zag dat het niet zo laat was. Ik had geen idee wat we vandaag gingen doen, dus dat was ook nog eens een verassing voor mij. Hopelijk was het niet iets saais. Ik had wel zin in wat actie. Ik voelde me hier al een stuk veiliger, dus heel misschien was dat ook wel de reden waarom ik dat wilde. Ik was dol op de adrenaline die ik elke keer kreeg. Bij Bruce mocht ik niet zoveel doen en ik hoopte eigenlijk dat ik bij Justin wel de kans kreeg om echt helemaal m'n best te moeten doen.
Opeens herinnerde ik me weer iets. Ik had Justin in z'n been geschoten. Toen iedereen weg was, keek ik naar Justin. Ik stond op van de tafel. Moest ik het vragen, of niet...? Ik besloot het maar te doen. ''Ehmm, Justin?'' Begon ik en keek hem aan. ''Hoe gaat het eigenlijk nu met je been?'' Vroeg ik maar. Ik hoopte maar niet dat het nog steeds zoveel pijn deed zoals in het begin. Ik had wel eens vaker teamleden die waren geraakt, dus ik wist ook wel hoe ik zulke wonden moest behandelen, wat ook weer eens enorm veel tijd scheelde met het uitvogelen van wat je wel niet moest doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld