Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| ft. RavenQueen

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Eigenwijs schudde hij zijn hoofd en liet hem weer in het kussen vallen. Natuurlijk lag zijn bed niet lekkerder. Dat kostte ten eerste veel meer moeite en dat zou ervoor zorgen dat Sem de afweging tussen de bank en het bed snel gemaakt had. De kans was groot aanwezig dat hij van de trap zou vallen: met of zonder hulp van Lynn. Daarom wilde hij het niet eens riskeren. 'Ik kan niet naar boven, maar dat maakt niet uit... Hier lig ik ook lekker.' Toch wilde hij niet slapen. Er waren zoveel dingen die hij wilde en moest doen. Dan was het niet geoorloofd om te gaan slapen op dit moment.
Met tegenzin leek hij zichzelf omhoog te duwen zodat hij weer rechtop zat. Gelukkig had hij in het gigantische huis ook een kantoor beneden, waardoor hij niet naar boven zou moeten. 'Even werken... Morgen een zitting ja...' Mompelend in zichzelf probeerde hij op te staan. Allereerst viel hij vier keer terug op de bank en bleef hij eerst puffend zitten voor hij nieuwe energie had om weer op te staan. Het was uiteindelijk toch gelukt om op zijn benen te komen - en te blijven - en om een stukje richting het kantoor te wankelen. Zijn benen leken niet meer mee te werken en waren wat aan het protesteren, maar Sem negeerde het allemaal. Zijn werk was overduidelijk belangrijker dan wat dan ook en daarom dacht hij zelfs nu aan het werken.
Hij greep zich vast aan de muur toen hij bijna om leek te vallen en bleef een paar minuten zo staan. Eigenlijk was hij alweer vergeten dat Lynn hier was. Niet zo raar nu hij zo in gedachten af was gedwaald en maar één doel voor ogen had: werken.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn zuchtte diep. De koppigheid blijft in hem zitten, dronken of niet. Het ergste was dat Sem ook weer wilde gaan werken. Alsof hij daar nu voor in staat was? Met of zonder toestemming, Lynn zou hem boven krijgen. Dat was dus ook precies wat Lynn ging doen, hem naar bed brengen. Zonder pardon pakte Lynn de linkerarm van Sem en legde deze om haar schouder, zodat ze hem wat makkelijker kon ondersteunen. Het was echt heel erg, Sem was inmiddels zo licht geworden dat een vrouw hem kon ondersteunen. Tegelijkertijd hield het in dat Sem veel te zwak zou zijn om tegen te stribbelen en dus hopelijk meteen mee ging naar boven. Al hoewel, het zou waarschijnlijk slepen worden. Lopen was niet echt iets wat Sem kon doen op het moment.
Met moeite kreeg Lynn haar baas naar boven. Natuurlijk, als Sem een normaal mannelijk postuur had gehad, had Lynn hem helemaal niet naar boven kunnen krijgen. Nu lukte dat wel, alleen nog steeds ging het niet al te soepel. Tree voor tree, stap voor stap, voet voor voet. Rustig aan en niet je evenwicht verliezen, want dan vallen we beiden. Je kan je vast wel voorstellen dat de niet zo hele sterke stagiair erg blij was toen ze eenmaal boven was. Nu moest ze hem alleen nog op bed gooien. Dus ja, dat is dan ook precies wat ze van plan was. Ze moest wel eerst zijn slaapkamer zien te vinden, maar dat zou vast wel goed komen... op een één of andere manier.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Hij leunde met zijn hele gewicht op Lynn, maar ook dat leek voor haar niet erg zwaar te zijn. Dat was natuurlijk niet zo gek met al het gewicht dat hij verloren had in de afgelopen weken. Het was niet gezond, maar zo was zijn hele levensstijl niet. Als hij niet zo dronken was geweest, had hij Lynn willen bedanken voor alle hulp die ze hem nu gaf. Alleen was die hulp onnodig geweest als hij niet zo dronken was. Het was allemaal een momentopname op dit moment. Het was nog maar de vraag of Sem zich er iets van kon herinneren morgen en of dat hij morgen überhaupt in staat was iets te doen, behalve in bed liggen. De kans was immers groot dat hij morgen niet aanwezig zou zijn op kantoor en hij een dagje thuis zou werken. De laatste tijd was dat niet geheel ongebruikelijk voor hem.
Sem had wel door dat Lynn niet precies wist waar zijn kamer was. Het was immers een gigantisch huis en er waren enorm veel kamers op de bovenverdieping. Niet alleen slaapkamers, maar ook badkamers, zijn kantoor en wat hobby kamers. De hobby kamers waren gevuld met dingen die hij verzamelde. Waaronder in één kamer een hoop opgezette dieren. Dat kon hem behoorlijk tot rust krijgen, maar veel mensen vonden het een tikkeltje luguber.
De advocaat leunde nog steeds op Lynn en wees even naar een deur. Dat was zijn gigantische slaapkamer. Nog steeds zou hij niet gaan slapen als hij op bed lag. In zijn kamer waren overigens ook allerlei prikkels. Zo stonden er een hoop flessen drank klaar om genuttigd te worden en lagen her en der wat dossiers waar hij nog aan kon werken. De laatste tijd mochten zijn werksters niet in zijn slaapkamer komen. Het leek er op dat Sem steeds achterdochtiger werd.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het had inderdaad wel een beetje geholpen dat Sem nog een beetje bij bewust zijn was, genoeg om haar in ieder geval naar zijn kamer te kunnen laten dragen. Anders had ze waarschijnlijk nog heel lang door het gigantische huis van hem rondgedwaald, met hem om haar schouders.
Sem's kamer was een ramp. Rommelig, vol met lege én volle drankflessen, documenten overal. Hier leefde hij? Lynn beet zachtjes op haar lip, het was gewoon ongelofelijk. Dit zou niemand aan moeten kunnen. Deze kamer was een marteling, alsof je een vrouw op dieet in een kamer vol chocolade en cake laat wonen. Het verschil tussen die vrouw en Sem was alleen dat de advocaat, die nu lam op zijn bed lag, geen grenzen kende en de vrouw zich nog een beetje in zou moeten kunnen houden.
Er zat niets anders op dan de kamer op te ruimen. Het leek erop dat zijn werksters hier ook niet meer kwamen, misschien omdat ze het zelf hadden opgegeven en anders omdat Sem het had opgegeven, dat wist ze niet, maar dat het hier al een tijd niet was schoongemaakt, dat wist ze zeker. Lynn graaide haar glanzende haren bij elkaar en deed er een elastiekje omheen, één die ze om haar pols had zitten. Ze hield er een grove, golvende paardenstaart met een paar loshangende plukjes.
'Als je iets nodig hebt, water of iets te eten,' begon Lynn terwijl ze haar blazer uit deed, 'dan zeg je het maar oké?' Lynn hing de blazer over een stoel. Zonder dat ding kan ze net iets makkelijker bewegen, en dus is gemakkelijker deze kamer opruimen. Iets wat hoognodig was.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Momenteel lag hij op zijn bed en hij jammerde wat in zichzelf. Moeizaam wist hij zijn overhemd los te knopen en uit te trekken. Dit had meer moeite gekost dan hij van te voren gedacht had. Het overhemd smeet hij in de kamer en hij bleef met een ontbloot bovenlichaam liggen. Zijn eens zo gespierde torso was inmiddels veranderd in een afschuwelijk aangezicht. Hij zat vol blauwe plekken en je kon duidelijk zien dat hij veel te dun was: dit zag je aan zijn ribben die duidelijk zichtbaar waren.
Wantrouwig hield hij haar in de gaten en hij kneep zijn ogen samen om haar goed te kunnen zien. Wat deed ze met die flessen? Gooide ze ze nou weg?! Dit maakte Sem woedend en deze woede leek uit zijn tenen te komen. 'Blijf eraf!' Riep hij boos en hij wist zichzelf moeizaam omhoog te krijgen. Wankel stond hij op zijn benen en hij greep een fles drank uit haar handen. 'Blijf er vanaf! Je bent net als...' Hij hikte even kort, 'al die stomme schoonmaaksters die ik ontslagen heb!' De fles drank nam hij mee naar zijn bed en hij liet zich weer vallen. Meestal als hij eenmaal dronken was, kon hij niet meer stoppen met drinken. Normaal gesproken was het namelijk niet zo erg als nu.
De dop trok hij van de fles af en hij zette deze tegen zijn lippen aan zodat hij een paar grote slokken kon nemen. Dat liet hem zichtbaar beter voelen en hij leek gelijk te ontspannen. Zijn schouders stonden minder gespannen en zijn lichaam trilde minder erg dan het net had gedaan. Hij zat immers nog steeds zonder shirt aan op zijn bed. De pantalon werd nog maar net omhoog gehouden door de riem die hij om had die immers op het laatste gaatje haast nog te groot was. 'Nu weet ik weer waarom niemand hier mag komen.' Mompelde hij boos in zichzelf en hij draaide zich wantrouwig om, zodat Lynn naar zijn rug keek. Deze zat tevens ook onder de blauwe plekken en zijn ruggengraat was duidelijk te zien. 'Stomme mensen allemaal... Ik kan het wel alleen ja.' Snauwde hij waarna hij weer een slok nam. Soms kwam het wel eens voor dat hij half psychotisch leek, als dat de goede benaming was, wanneer hij dronk. Het was dan een mix tussen een psychopaat, een psychisch gestoorde en een klein kind.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn schrok een beetje van zijn woede uitbarsting, maar liet zich er niet door tegen houden. 'Je kan het wel alleen? Je kan niet eens alleen de trap op komen en dan denk jij dat je voor jezelf kan zorgen zoals je nu bent?' Lynn griste de fles uit Sem's handen. Dit was niet langer meer een stagiair die tegen haar baas praatte, dit was iemand die een ander mens wilde helpen. Rangen maakte haar momenteel niets uit en daar ging ze zich ook naar gedragen. Met een knal zette ze de nu half lege fles op het het bureau neer. 'Wordt wakker Sem! Je kan het niet alleen en je hoeft niet meer alleen!'
Het was even stil daarna, overal behalve in Lynn's hoofd. Ze was flessen aan het verzamelen, zowel volle als lege en zette deze allemaal op het bureau neer. De lege zou ze later weggooien, met de volle had ze een ander plan, mits Sem mee zou willen werken (wat hoogstwaarschijnlijk niet helemaal vrijwillig zou gebeuren). Als Sem nou gewoon zou gaan slapen, dan zou het allemaal zo veel gemakkelijker gaan. Maar natuurlijk, zo koppig als dat Sem is, zou dit niet gebeuren.
Het meest schokkende was niet eens zijn woede uitbarsting geweest van een minuut geleden. Hetgeen wat Lynn echt had geraakt, was hoe Sem er momenteel uitzag. Blauwe plekken, mager, fragiel. Hij was een leeg omhulsel geworden. Wat nou als dit door zou gaan? Als hij bleef drinken, weinig bleef eten? Dat zouden zijn nieren niet aan kunnen. Mijn god zijn hele lichaam zou dat niet aan kunnen. Hij zou ziek worden, zijn nieren zouden ermee ophouden en uiteindelijk zou hij... Lynn schudde de gedachte uit haar hoofd. Ze liet het niet gebeuren. Niet zolang zij hier was.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De man was weer op het bed gaan liggen en rolde wat heen en weer. Lynn had de fles drank van hem afgepakt en daar kon Sem alles behalve tegen. Op dit moment voelde hij zich vreselijk en het idee dat hij niet kon drinken in deze tijd, maakte hem nog erger gestrest dan hij al was. Er waren voor hem bepaalde momenten dat hij moest drinken en dit was er overduidelijk één van. Hij was niet goed met mensen en hij kon er niet veel mee dat Lynn hier nu was. Natuurlijk maakte het hem blij en voelde hij zich er goed door, maar het was voor hem lastig om zich rondom mensen te gedragen zoals een normaal persoon dat zou doen. Een hoog IQ was fijn, maar daarbij had Sem wel een laag EQ waardoor hij dagelijks wat problemen ondervond.
'Schei uit...' Jammerde Sem terwijl hij op zijn zij ging liggen. Er was totaal geen vet meer aan zijn bovenlichaam en dat was toch wel zorgwekkend. Het ritje naar boven en zijn tirade van net, had er voor gezorgd dat zijn energie volledig weg was. Daarom had Sem besloten - half gedwongen door zijn vermoeidheid - om een dutje te gaan doen. Het hoefde bij hem niet lang te duren om weer nuchter wakker te worden. Dat zou echter wel betekenen dat hij zich alles behalve goed zou voelen, maar dat was een zorg voor later. Langzaam maar zeker viel hij in een steeds diepere slaap en uiteindelijk rolde hij slapjes op zijn rug, zijn armen languit op het bed en zijn mond een stukje open. Zijn haren stonden warrig op zijn hoofd, hij ademde langzaam en uiteindelijk begon hij luid te snurken. Fantastisch. Het was duidelijk dat hij sliep in ieder geval.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn was blij dat Sem eindelijk in slaap leek te vallen. Nu kon zij in ieder geval de kamer gaan opruimen, zodat deze weer leefbaar zou zijn. Dit hield in dat ze álle flessen uit zijn kamer moest halen, alle documenten moest opruimen en sorteren op zijn bureau en daarnaast gewoon nog moest schoonmaken. Ze wilde niet weten wat hier allemaal onder de flessen leefde.
Het had haar een lange tijd gekost. Eerst alle flessen naar beneden brengen, degene met inhoud op het aanrecht en degene zonder inhoud in een paar kratten. Deze zou ze dan later nog naar de glasbak kunnen brengen. Dit alleen al kostte haar zo'n 45 minuten. Nu moest ze nog verder met het verzamelen en die apart leggen, want het bureau moest ook nog schoongemaakt worden. Het was stoffig, maar gelukkig had Lynn de schoonmaak spullen ergens in een kast beneden in de gang weten te vinden. Anders was dit een hopeloze zaak geweest. Het schoonmaken van de hele kamer, inclusief zoektocht naar verdwenen wezens onder kasten en bedden, waarna ze alle documenten had gesorteerd en netjes op het nu schone bureau had achter gelaten, resulteerde in een paar uur werk. Alleen al voor die kamer. Ze wilde niet weten hoe de rest van het huis eruit zag als Sem zijn werksters had ontslagen.
Lynn keek op haar horloge. Inmiddels was het 16.04, veel te laat voor een lunch die ze had overgeslagen. Een diepe zucht verliet haar mond. Haar ogen vielen voor één moment op Sem, waarna ze die niet snel meer weg kon krijgen. Het was vreemd om hem zo te zien. Hij was zo zwak, zo fragiel... en toch was hij nog zo koppig. Had hij niet door dat hij een probleem had? Lang wilde Lynn er niet over nadenken, dus na een tijdje had ze zich uit haar trance geschud. Ze liep weer naar beneden - voor de zoveelste keer vandaag - waar ze een glas haalde en deze met water vulde. Hierna pakte ze ook een aspirine in de verpakking en nam dit weer mee naar boven. Dit alles liet ze achter op Sem's nachtkastje, zodat hij dit eventueel kon innemen wanneer hij wakker zou worden, Joost weet wanneer dat ooit zou zijn.
Weer op weg naar beneden begon Lynn's maag toch een beetje te rammelen. Ze had het een tijdje genegeerd, maar ze had nu écht trek. Zou ze gaan koken? Ze zou in principe meteen wat voor Sem kunnen maken. Is dat raar? Ze wist het niet. Wat ze wel wist was, als ze dat niet zou doen, Sem niets zou eten en weer zou gaan drinken. Toch maar eens tijd om haar kookkunsten op de proef te gaan stellen.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Een droom zo raar dat Sem zich er straks niets meer van zou herinneren. De drank zorgde er in eerste instantie voor dat er veel verschillende dingen gebeurden die normaliter niet mogelijk waren: vliegende auto's, mensen met de lichamen van paarden... Het kon worden gezien als het hebben van excentrieke hallucinaties. Hallucinaties die konden worden opgewekt door het nuttigen van een gigantische hoeveelheid alcohol. Dat had Sem in de afgelopen uren wel gedaan, zo was bekend. Het was niet direct doelbewust geweest voor de hallucinaties. Het was meer om bepaalde gevoelens af te vlakken en te verdoven.
Toch had het dutje van net niet enorm lang geduurd. Het was verrassend hoe uitgerust Sem wakker werd, maar hij kon niet ontkennen dat hij zich zo gezegd "kiplekker" voelde. Integendeel zelfs: hij voelde zich belabberd. Zijn hoofd leek te gaan exploderen van de hoofdpijn. Het was een welbekende kater die veel mensen vaak hadden door het nuttigen van alcohol. Een teken van uitdroging, werd wel eens gezegd. Het zou betekenen dat de persoon die dronk te weinig water had gedronken en teveel alcoholische dranken had genuttigd. Voor Sem was het de normaalste zaak van de wereld geworden, maar natuurlijk was het voor niemand anders normaal.
Voorzichtig klom hij uit zijn bed. Zijn lichaam voelde geheel stijf aan en hij had veel pijn. Waar kwam het allemaal vandaan? Had hij verkeerd in bed gelegen? Sem kreunde chagrijnig en gepijnigd en schuifelde naar zijn kast toe. Zijn pantalon trok hij uit en van de kast haalde hij zijn donzige badjas. De misselijkheid kwam al snel over hem op het moment dat hij op was gestaan, waardoor hij het gevoel kreeg dat hij snel naar de badkamer moest gaan.
Bij de badkamer aangekomen, begon hij ineens heftig over te geven. Zeker vijf tot tien minuten lang. Net zo lang tot er zelfs bloed bij zijn braaksel was. Trillend hield hij zich vast aan de wasbak in de luxueuze badkamer. 'Schei uit...' Mompelde hij boos en schor tegen zichzelf. Ook dit tafereel was voor hem normaal geworden.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ondertussen probeerde Lynn ten eerste de kookplaat aan te zetten. Ze had geen flauw idee hoe het werkte, dus deed ze maar wat totdat de platen warm werden. Nu moest ze nog iets bedenken om te gaan eten. Ze keek even in de koelkast, daar vond ze wat kip dat ze nog wel kon gebruiken, net tegen de datum maar nog wel goed. Ook haalde ze wat tomaten, komkommer en ijsbergsla tevoorschijn. Voor iemand die weinig at, had Sem nog een aardig gevulde koelkast bedacht Lynn zich. Niet dat het uitmaakte, van deze dingen kon ze in ieder geval een caesar salade maken. Ze zou ook nog wat croutons kunnen bakken, mist ze het brood wist te vinden. Uiteindelijk besloot Lynn dat de croutons nog wel even konden wachten en ging eerst de kip te bakken. Het moest goed gaar zijn met een klein bruin laagje op de gebakken kanten, dat was het lekkers voor in een salade. Het duurde ongeveer een kwartier totdat de kip klaar was en Lynn het kon laten afkoelen. Inmiddels had ze het brood al gevonden en in vierkantje blokjes gesneden. Dit kon bakken in de sappen en de boter waarin de kip zojuist had gelegen. Ten slotte ging Lynn de groenten snijden. Tomaten in stukjes, komkommer in partjes, ijsbergsla in slierten, net zolang totdat alles goed in verhouding wat met de kip en er een gebalanceerde maaltijd zou ontstaan. Snel hierna waren de croutons klaar en was de salade klaar om genuttigd te worden.
Lynn was stiekem toch wel een beetje trots dat ze een gerecht had gemaakt zonder de gehele keuken te slopen, borden te breken of zichzelf te breken. Zo was er voor alles een eerste keer. Lynn keek op haar horloge. Het was ondertussen 16.48u geworden. Misschien werd het tijd om te kijken hoe het met Sem ging? Met die gedachte zette Lynn de salade op het aanrecht en liep ze terug naar boven.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld