Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Dazy
Fijne dagen 🎄
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina:
ORPG // ft. Lespoir
Lespoir
Wereldberoemd



Clary.

Ik merk dat het meisje waarnaast ik zit, haar stoel een beetje opzij schuift wat dus wil zeggen dat ze niet naast me wil zitten. Ik zucht even onhoorbaar, zoiets had ik wel kunnen verwachten natuurlijk. Dan dacht ik dat alles achter de rug zou zijn maar nee, nu vinden de mensen me hier ook al raar, wat ik dus niet ben natuurlijk. Ik ben niet raar, ik ben gewoon net als iedereen, normaal. De mensen die in die instelling zaten om een echte reden, waren natuurlijk wel gewoon gek in hun hoofd. Dat is niet slecht bedoeld tegenover die mensen maar er waren mensen die constant aan het schreeuwen waren door hallucinaties en andere rare dingen. Daar hoorde ik echt helemaal niet thuis, ik ben niet zoals die mensen. Ik ben gewoon normaal, net zoals iedereen hier. Oké, iedereen is anders natuurlijk maar dat wil nog niet zeggen dat ik raar of gek ben want dat is gewoon niet zo. Het is ook gewoon zo gek hoe mensen meteen een etiket op iemand kunnen plakken, dat is pas raar. Ik begrijp ook niet waarom mijn ouders me naar deze school gestuurd hebben.. Zodat ik een nieuwe start zou kunnen maken, zei mijn moeder. Maar hoe kan ik in hemelsnaam een nieuwe start maken als toch iedereen al denkt dat ik gek ben? Dan had ik evengoed op mijn vorige school kunnen blijven want hier weten ze ook gewoon al. Niet dat het om mijn vorige school beter zou zijn aangezien ze daar ook denken dat ik gek ben maar het is toch hetzelfde als hier dus ik zie het nu er niet van in.
Darcy
Karaoke-ster



Liam.

Ik bekijk haar even van top tot teen. Het ziet er wel niet naar uit dat ze heel erg op haar gemak is. Ze zit nogal gespannen op de stoel. Ik zie Alyssa haar stoel opschuiven en grinnik zacht. Alyssa is echt vreselijk. Daarom grinnik ik. Niet om wat ze doet. Maar het is weer zo iets typisch doms wat Alyssa doet. Ik zak onderuit en pak een schrift op mijn tafel. Engels is mijn beste vak. Ik ben goed in schrijven, wat er ook van me gevraagd wordt. En verder vind ik het lezen van de boeken ook totaal niet erg. Ik gaap. Als we weer wat moeten gaan schrijven ga ik langzaam rechtop zitten en begin eraan.
Lespoir
Wereldberoemd



Clary.

Ik probeer me uiteindelijk gewoon te richten op de les aangezien ik de leerstof echt wel kan gebruiken. Ik heb de afgelopen maanden geen les gehad door die instelling waardoor ik qua leerstof ook een beetje achter sta. Ik weet dat ik me binnenkort wel bijgebeend ben, dat is niet echt een probleem maar het is gewoon vervelend dat ik niet zo heel goed kan volgen op dit moment. Daarom kan ik me het beste richten op heel goed opletten en niet op wat andere mensen van me vinden, dat is niet belangrijk. Naja, in ieder geval niet het belangrijkste op dit moment. Het is vervelend dat de mensen hier al meteen zo over me roddelen maar ik moet me gewoon focussen op de lessen op dit moment want ik kan me geen achterstand meer veroorloven. Hadden mijn ouders me niet naar die instelling gebracht, was het zo allemaal niet gegaan, dan was alles gewoon normaal geweest zoals het dan was. Ik had het ook nooit tegen mijn ouders mogen zeggen van die visioenen, dan hadden ze er nooit wat vanaf geweten en dan moest ik ook niet naar die domme instelling gemoeten. Ik dacht dat dat hoofdstuk eindelijk afgesloten was maar het blijft me maar achtervolgen.
Darcy
Karaoke-ster



Liam.
Ik begin druk te schrijven in mijn schrift. Anderen zitten te keten in de klas maar ik niet. Heb ik ook nooit gedaan. Alleen in de brugklas dan. In de brugklas was het allemaal een beetje anders. Dat was net de tijd waar mijn vader zo begon te veranderen. Ik snapte er niks van en was de hele tijd kwaad op hem. Hoe kon hij mam alles laten doen en zelf alleen maar lui voor de tv zitten. Zoiets snapte ik dus echt niet. En toen begon ik aandacht te trekken op school. De eerste helft van de brugklas. Na de kerstvakantie sloeg ik weer om naar mezelf, naar hoe ik nu ben. Ik schrijf ijverig door. Ik zou later best iets met schrijven willen doen. Of iets in die richting.
Lespoir
Wereldberoemd



Clary.

Nog steeds probeer ik wat op te letten wat me redelijk wat moeite kost omdat ik er een deel niet goed van begrijp, maar dat komt nog wel. Het is normaal dat nu ik een maar maanden geen les heb gehad, ik niet alles even goed begrijp maar ik vind dat het nog verrassend goed gaan aangezien ik had verwacht dat ik er niets van zou begrijpen maar het lukt me nog wel, gelukkig maar. Al hoop ik wel dat de bel zo zal gaan aangezien het lesuur toch wel redelijk lang begint te duren. Ik begin mijn concentratie een beetje te verliezen dus ja. Ik kijk even kort op de klok, nog een kwartiertje en dan zit dit lesuur er weer op, dat haal ik nog wel denk ik. 
Darcy
Karaoke-ster



Liam.
Ik hoor mijn naam vanuit de andere kant van het lokaal en kijk op. Dean kijkt me smekend aan en hij gooit zijn schrift. Ik grinnik. Hii bakt niks van Engels. Zodra mijn stukje af is begin ik gauw ook iets te schrijven in zijn schrift. Vind ik niet erg. Ik vind het juist leuk. Hij maakt mijn scheikunde, daar snap ik dus echt helemaal niks van. Ik vind het ook gewoon niet interessant. Allemaal die stofjes waar je alle namen van .oet kennen en die formules. Daar heb ik niks mee. Als ik het zijne ook af heb gooi ik het schrift weer terug en trek mijn beanie goed. Ik zak weer onderuit en begin te tekenen in mijn schrift. Tekenen vind ik ook leuk om te doen. Of ik er goed in ben moet je maar aan iemand anders vragen, geen idee.
Lespoir
Wereldberoemd



Clary.

De laatste minuten blijf ik nog eventjes opletten, tot ik eindelijk de bel hoor gaan. Wat een vreselijk geluid is dat, zo luid, zo vals. Dit geluid heb ik dus helemaal niet gemist toen ik in die instelling zat, maar ik word er wel gewend aan. Alhoewel ik nooit gewend geraakt ben aan het helse geluid van een schreeuwende bel. Net als iedereen sta ik op en pak ik mijn spullen weer in. Zo ga ik wel gewoon alleen zitten in het volgend lokaal, zoals ik net gemerkt had, is er niet echt iemand die staat te springen om naast me te komen zitten en alleen red ik het heus ook wel. Ik bedoel, het is niet noodzakelijk om naast iemand te zitten tijdens de les want het gene wat ik in de les moet doen is opletten en niet praten of wat dan ook. Oké, ik klink op dit moment wel een beetje als één of andere voorbeeldleerling die alles doet wat de leerkracht zegt en dat ben ik natuurlijk niet maar ik moet nu wel mijn best gaan doen natuurlijk. Natuurlijk ga ik zoiets niet zeggen tegen andere mensen want dan zullen ze me nog extra raar vinden. Ik heb gemerkt dat in onze klas niet iedereen even goed oplet, niet dat ik me daar mee bemoei, dat moeten ze zelf weten. Ik heb ook liever geen problemen met leerkrachten of zo, ik heb de afgelopen tijd genoeg problemen gehad door die stomme visioenen van me, ik heb geen idee hoe ik er aan gekomen ben eigenlijk opeens kreeg ik een visioen en het klopte ook nog en sindsdien blijft het maar gebeuren.
Darcy
Karaoke-ster



Liam.
Als de bel gaat sta ik langzaam op en prop alles in mijn rugzak. Ik sla de rugzak om een schouder en loop de klas uit. Heel snel ben ik nooit echt. Zodra ik de klas binnenkom zie ik dat de nieuwe op "mijn plek" zit. Ik kijk even rond. Wat nu. Ik zucht. "Yo nieuwe. Das zijn plek", roept iemand door de klas en wijst naar mij. Ik kijk even naar de nieuwe en ga dan maar ergens anders zitten. Volgende les toch maar wat sneller lopen dan. Ik kijk naar de leraar. 
Lespoir
Wereldberoemd



Clary.

Ik zucht even onhoorbaar als ik iemand hoor roepen dat ik op iemand anders plek zit. Mij maakt het vrij weinig uit, er zijn hier geen vaste plekken dus is het ook niet zijn plek. Waarschijnlijk als ik iemand anders was geweest, hadden ze er niet zo moeilijk om gedaan maar oké, ik moet er maar mee leren leven dat ze me hier niet mogen en niet accepteren. Misschien zijn er wel mensen uit een andere klas waarmee ik om kan gaan, al betwijfel ik dat aangezien ik de mensen toen ik nog maar net binnen kwam al over me hoorde roddelen. Ik staar maar wat naar buiten aangezien het me gewoon niet lukt om op te letten. De leerkracht lijkt het door te hebben dat ik niet echt oplet aangezien ik hem wat hoor zeggen. 'Clarissa, dat je nieuw bent betekent niet dat je niet op hoeft te letten', hoor ik de leerkracht zeggen. Ik zucht even onhoorbaar en kijk dan maar voor me. Ik heb er echt een hekel aan als mensen me aanpreken met de naam Clarissa. Daarom dat iedereen die me kent me ook gewoon Clary noemt aangezien ik dat veel leuker vind klinken, ik heb mezelf die naam gegeven en uiteindelijk begon mijn familie dat ook te zeggen en stel ik me ook gewoon voor als Clary maar de meeste leerkrachten houden daar natuurlijk geen rekening mee en noemen je gewoon met je echte naam. Zelfs op Facebook staat mijn naam als Clary Fray in plaats van Clarissa Fray.
Darcy
Karaoke-ster



Liam.
Clarissa. Haar naam is Clarissa. Ik hoor mensen weer meteen praten in de klas. Zelf leg ik mijn hoofd op de tafel en negeer het maar een beetje. Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar Clarissa. Ze doet precies hetzelfde als ik altijd doe. Buiten is het veel beter dan binnen. Ik ben ook veel liever buiten. Met mijn skateboard of gewoon wat rondhangen met Diego als hij in de buurt is. Ik focus me weer op Clarissa. Haar haar is felrood maar het ziet er wel natuurlijk uit op de een of andere manier. Misschien is ze best oke. Ze stelt zich in ieder geval niet zo aan als de rest. Alhoewel iedereen mij wel mag. En de meeste een beetje moeilijk doen tegenover haar.
Lespoir
Wereldberoemd



Clary.

Ik probeer maar wat op te letten maar al snel dwaalt mijn blik weer af naar buiten, ik kan er niets aan doen. De les is gewoon niet interessant, in ieder geval niet zo interessant als het buiten is. Al gebeurd er niet heel veel buiten, alleen wat vogels die rondvliegen en wat blaadjes die een beetje meewaaien met de wind. Het is gewoon rustiger daar, het liefst ben ik op dit moment ook helemaal alleen maar dat gaat moeilijk als je in een klaslokaal ziet. Ik hoor wat mensen die wat aan het fluisteren en daarna naar me kijken, erg subtiel is dat. Alsof ik dan niet weet dat ze over mij aan het praten zijn, niet dat het me veel uitmaakt, laat ze maar praten. Het is niet dat ik me daardoor rotten ga voelen dan dat ik me nu al voel. Ik begrijp het probleem van iedereen hier ook niet, er is toch niets mis met me? Ik bedoel, ik ben net zoals iedereen hier. Oké, ik begrijp dat je wel eens iets zegt over iemand anders, dat gebeurd tegenwoordig zo vaak maar niet constant. En waarom zeggen ze dan gewoon niet tegen mij? Gewoon persoonlijk? Dat durven ze waarschijnlijk gewoon niet, wat ik eigenlijk echt wel laf vind. En als ik dit tegen mijn ouders zou zeggen, zouden ze gewoon zeggen dat ik me niet moet aanstellen, dat zeggen ze echt altijd. Net als toen ik ze vertelde dat ik visioenen kreeg van al die ongelukken, ze zeiden gewoon dat ik me niet moest aanstellen en uiteindelijk lieten ze me maanden lang opsluiten in een instelling waardoor mijn schoolleven helemaal verpest is..
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: