Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' || Ft CreepDoll

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.

Zijn glimlach stond hem goed was het eerste wat door me hoofd schoot, maar vervolgens probeerde ik die gedachten snel uit mijn hoofd te gooien zodra hij begon te praten. "Ja, maar ik haat het om mijn moeder en zusje alleen te laten en om afscheid te nemen. Ook al is het maar voor even." zei ik terwijl ik diep zuchtte. Ik wou ze liever gewoon niet alleen laten, stel dat er wat gebeurde, dan zou ik mezelf het nooit kunnen vergeten.
Ik volg zijn blik richting de wachter die er aan gelopen kwam met een schitterend uitziende paard waardoor ik zwakjes weer een glimlach op mijn gezicht kreeg. Ik beet zachtjes op mijn lip als hij zegt of ik nog wat mee wou nemen van mijn huis. "Ik heb zelf ook een paard, als die ergens daar kan verblijven is het waarschijnlijk makkelijker qua vervoer, en misschien nog wat kleding zal ook wel handig zijn?'' vroeg ik aan hem terwijl ik van het paard naar hem keek.
Het leek me erg onhandig om bij hem achter op te zitten naar het kasteel omdat het nog wel een eind is, maar ook vooral omdat het een redelijk onconfortabele manier van zitten is aangezien hij een zadel er op heeft zitten en het me op deze manier handiger leek. Weinig meiden uit het dorp konden paardrijden omdat het moeilijk was om te leren en paarden duur waren op de markt. Gelukkig heeft mijn moeder het me geleerd en heb ik het paard gevonden. Omdat niemand iets zei over een vermist paard, besloot ik het maar te houden...

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Kaiden:

Ik knikte op haar antwoord, dat snapte ik. Maar naar de andere meiden daar in tegen, die waren juist blij dat ze weg waren van hun ouders. Geen idee waarom. Oke soms wilde ik ook even weg van mijn ouders, maar toch hield ik van ze. "Eh, ja dat is goed." zei ik. Het was zelfde dat je als dorpeling een paard had. Behalve als je een boer was, dan had je er één om het land mee te ploegen.
"Wacht, hoe kom je aan een paard?" vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. "Je mag alleen een paard bezitten, volgens mijn vader, als je een groot land hebt om eten te verbouwen." zei ik. "Eh, doet er niet toe, je paard kan bij mijn paard in de stal staan, die heeft ruimte zat, of meer, mijn paard staat meestal in de weide met een inloop stal." zei ik dan met een glimlach. "Leid de weg, dan loop ik mee." zei ik dan en glimlachte weer. "Prins Kaiden, U kunt niet zomaar het dorp in, U moet terug naar het kasteel." hoorde ik de wachter zeggen. "Ik red mij wel, ga alvast terug ik kom er zo aan." zei ik toen ik mij om had gedraaid. "Maar Prins Kaiden.." zei hij "We redden ons weg." zei ik dan en keek hem alleen aan. "Ja Prins Kaiden." zei hij dan en liep weg. Een zucht kwam over mijn lippen. "Soms wil ik echt een keer zonder bewaking rond lopen, waarschijnlijk houd die ons nog in de gaten en doet alsof die weg gegaan is." zei ik als ik mij omdraaide naar Emilia. "Goed, waar waren we, ohja, leid de weg maar." lachte ik dan en hielt mijn hengst aan de teugel.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.

Ik bijt zachtjes op mijn lip. "Hij liep in het bos en het zag er uit alsof ie verdwaald was. We hebben nog geprobeerd om te zoeken waar 'ie vandaan was gevlucht... Maar konden niks vinden of horen en sinds dien is 'ie bij ons.'' zei ik toen hij vroeg hoe ik aan het paard kwam. Ik wist niet dat het niet mocht, maar dat verklaarde al meteen een hoop waarom bijna geen enkele dorpeling een paard had, maar dat was begrijpelijk.
Ik knik als hij zegt dat het paard wel daar kan blijven en zegt dat ik de weg maar moet leiden. Net toen ik een stap wou verzetten begon zijn bewaker over dat hij het dorp niet in mocht waardoor ik op mijn lip beet. Ik luisterde de discussie van de prins en de bewaker. Het was op zich best grappig, alleen jammer dat het zo serieus was.
Niet veel later werd ik wakker uit mijn gedachten en kijk ik Kaiden weer aan. "Het is niet zo ver weg, ik gok nog geen 5 minuten lopen." glimlach ik zwakjes waarna ik rustig stapvoets begin aan de weg naar mijn huis. Eenmaal aangekomen zie ik Apollo al staan. We hadden een klein weitje naast het huis met een zelf gemaakte schuur voor Apollo, en achter het huis waar we groente en fruit verbouwde, maar je kon ons nog net geen boeren noemen, daar was het land te klein voor. Mijn moeder en zusje waren ook al terug en kwamen verbaasd naar buiten toe gelopen. "Wat doen jullie hier nog?hoor je niet naar het paleis te zijn." glimlacht ze nog altijd vrolijk.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Kaiden:

Terwijl Emilia aan het praten was, luisterde ik naar haar verhaal en knikte. Op het punt dat ik wat wilde zeggen kwam de bewaker er dus tussen. Nadat ik klaar was met hem, glimlachte ik naar Emilia als ze zei dat het niet ver was.
"Je hebt trouwens mazzel dat hij het niet gehoord heeft." zei ik als we aan het lopen waren en keek nog even achter om. "En ook mazzel dat ze er nog niet achter zijn gekomen." bedacht ik zo verder.
Nadat we een stukje gelopen hadden, kwamen we aan bij een klein huisje, maar met een volle tuin aan groente er naast. Het vrolijkte mij op om dit te zien, midden in het dorp, hierdoor zag het er zo levendig uit. Als dan haar moeder naar buiten kwam en verbaast keek dat ze hier was, stapte ik naar voren. "Ze mag nog wat kleding mee nemen, mevrouw." zei ik en glimlachte naar haar. "Het gaat allemaal wat door elkaar sorry." zei ik er achter en keek even om naar Emilia. "Ik wacht hier, doe maar rustig aan, je hebt alle tijd." zei ik met een knik naar Emilia dat ze kon gaan.
Als ze naar binnen was gegaan om haar spullen te pakken*, bleef haar moeder buiten staan. Zelf bleef ik naar de groentes naast het huis kijken en uiteindelijk stapte ik er naar toe, mijn hengst bleef gewoon staan. "Het ziet er allemaal zo mooi uit." zei ik en keek om naar haar moeder. "Nog beter dan in het kasteel zelf." lachte ik dan waarna ik weer naar de groentes keek. Op het kasteel hadden we ook wel een groenten tuin, maar dat lag helaas best afgelegen, geen idee waarom, waarschijnlijk omdat mijn vader niet wilde dat de gasten het zagen, de kok's en dienstmeiden moesten best een eind lopen van de keuken er heen en terug.

*sorry dat ik een klein mini stukje deed*

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.

Snel liep ik het huisje in richting mijn eigen 'kamer'. Het was meer een ladder die zich naar een boven gedeelte leidde waar een dun matrasje op wat stro lag om het zacht te laten liggen met een dun dekentje, waar daarnaast nog zo een lag waar mijn zusje dan op sliep. Oké, als inwoners van een arm dorpje hadden wij het nog redelijk goed voor elkaar al vond mijn moeder het niet heel belangrijk waar we sliepen, als we maar veilig en warm konden slapen.
Bij de muur stond een zelf gemaakte kastje van eikenhout waar de kleren zich in bevonden. Ik en mijn zusje hadden beide een eigen deel van het kastje zodat we onze spullen niet zouden verwisselen met die van elkaar, al kon je duidelijk zien wat van mij was en wat van haar omdat het meeste wat zij had roze kleurig was en die van mij nog al verschilde. Rustig trek ik een makkelijkere jurk aan zodat dat comfortabeler zat op het paard en gooi nog een stel jurken in een klein mandje waar ze boven wonder nog allemaal in paste en liep daarna naar het schuurtje waar Apollo zich bevond. Daar deed ik de teugels om en de zadel op. Natuurlijk kon je het niet eens zo noemen want het was ook vreselijk goed koop dus zo 'denderend' zag het er nou ook weer niet uit, maar wat wil je anders nemen.
Met het mandje in mijn hand, een simpele jurk die redelijk losjes viel vanaf onder en natuurlijk Appolo kwam ik aan bij de prins. Mijn nervositeit werd steeds erger omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Het maakte me nieuwsgierig hoe het daar aan toe ging. "Ik ben klaar." zei ik zachtjes terwijl ik het mandje rustig op de grond zette.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Kaiden:

Terwijl Emilia bezig was, praatte ik wat met haar moeder tot die weg liep om naar binnen te gaan. Ondertussen was ik bezig met mijn hengst en aaide hem over zijn hals, als ik dan in mijn ooghoek iets zag komen keek ik om en glimlachte meteen. Haar paard was echt prachtig, en zeker hoe die liep. Ze had hem goed opgevoed en getraind dat kon je zeker goed zien.
Nadat ze voor mij stond, keek ik nog even naar haar paar, maar dan snel weer naar haar. "Mooi, goed zullen we dan maar, ik geloof dan mijn ouders onrustig aan het worden zijn." zei ik lachend. "Heb je alles bij je?" vroeg ik dan nog voordat ik op wilde stijgen. Haar moeder kwam al weer naar buiten met een blik in haar ogen dat ze Emilia enkel moment terug kan pakken en dat ze niet mee mocht.
Ik stapte iets naar haar toe "Zal ik je helpen met op stijgen, met een jurk gaat dat wat lastiger." zei ik dan met een glimlach. Ik had al wel door dat ze zelf op kon stijgen, maar volgens mij had ik een voorgevoel dat ze wat anders aan trok.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.

Ik geef mijn moeder nog een laatste knuffel. Ik wou haar hier niet laten en ook al zag ik aan haar ogen dat ze me liever niet wou laten gaan, ze wist dat dit een kans was voor me die ze graag wou dat ik nam. Ik doe dit voor haar en ook stiekem een beetje voor mezelf.
Ik knikte kort als hij vraagt of ik alles bij heb. 'Voor zover ik weet wel ja.' antwoordde ik op zijn vraag terwijl ik even het zadel vast pakte en mijn voet alvast in de beugel neerzette. 'Met een strakkere jurk wel, maar deze zit los dus dat is niet nodig.' glimlach ik. Ik ga met mijn benen aan een kant zitten zodat de jurk niet helemaal omhoog ging en plaatste mezelf goed in het zadel. Het was een stuk lastiger om zo te rijden, maar het lukte wel en het mandje plaatste ik op mijn schoot.
Ik keek hem aan inteken dat ik klaar was om te gaan nadat ik mijn moeder gedag had gezegd. Ik wist hoe ik naar het kasteel moest rijden, maar om niet opdringerig over te komen besloot ik toch om hem voor op te laten, wat waarschijnlijk ook het logisch was.

-

Sorry voor mijn belachelijk korte stukje, ben beetje inspiratie loos -cries-

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Kaiden:

Het was moeilijk om haar moeder zo te zien, maar ze was uitgekozen, ze kon nog terug. Dat zou wel jammer zijn. Als ze zei dat ze geen hulp hoefde, knikte ik en keek haar na terwijl ze opsteeg. Daarna steeg ik op en knikte. "We zorgen goed voor haar." zei ik tegen haar moeder en spoorden dan mijn hengst aan om vervolgens richting het kasteel te rijden.
We waren al een paar minuutjes onderweg maar het was stil. Dan schraapte ik even mijn keel op en keek naar Emilia. "Wat verwacht je allemaal straks?" vroeg ik aan haar en glimlachte even. Ik klopte even op de hals van mijn hengst en merkte dat we werden gevolgd. Waarschijnlijk was het de wachter van net. Ik besloot er maar geen aandacht aan te schenken en keek weer naar Emilia. Nog steeds kon ik mijn ogen niet van haar af houden, telkens als ik naar haar keek, leek ze, leek ze op te lichte. Het klonk misschien raar, maar het was zo.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.

Ik deed precies het zelfde, mijn paard aansporen zodat het paard begon te lopen. Ik volgde hem de hele tijd en het voelde fijn om een keer niet alleen te rijden. Mijn vrienden uit het dorp hadden geen paard en dat was logisch, maar toch voelde het fijn. De woorden 'we zorgen goed voor haar' bleven in mijn hoofd afspelen waardoor ik een kleine glimlach op mijn gezicht kreeg. Het was fijn om dat te horen, dat iemand buiten mijn familie en vrienden voor me zouden zorgen.
Ik schrik zachtjes uit mijn gedachten op zodra ik hem weer wat hoorde zeggen. Met mijn gezicht zat ik zijn richting op terwijl we stapvoets liepen. 'Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat ik kan verwachten.' zei ik stilletjes. 'Ik heb allerlei verhalen gehoord van de voorgaande meiden, wat natuurlijk logisch is als je wordt uitgekozen.. Bijna iedereen komt naar je toe en vragen hoe het is, in het kasteel... Maar ze konden goed overdrijven qua mensen die er in het kasteel woonde.' voegde ik er serieus aan toe.
De vorige meiden kwamen allemaal wel terug met verhalen zoals de prins was echt de hele tijd met mij bezig en ze buiten hun dienstmensen erg uit, maar zo kwam hij, de prins, niet over. Hij kwam over als iemand die erg aardig was en voor iedereen wel aandacht had, niet alleen voor zichzelf of een of ander meisje dat zich hoerig gedraagt. No offence, maar zo gedroeg het vorige meisje zich wel echt na.
Ik keek weer recht voor me en zorgde dat ik niet langs de boom scheurde met mijn benen aangezien het paard zo dicht bij een of andere boom af liep waardoor ik kort schok. 'Jezus, Apollo.' zei ik zachtjes terwijl ik het paard weer op het pad spoorde en weer naar de prins keek. Ik hield mijn teugels verkeerd en daardoor liep het paard zo dicht op de boom af. 'Dus, wat kan ik allemaal verwachten?' zei ik glimlachend, nog steeds naar hem kijkend.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Kaiden:

Ik had mijzelf zo kunnen krijgen dat ik mijn ogen van haar af kon houden en hoorde dan haar antwoord op mijn vraag. "Dan ben je de eerste, al de andere meiden wisten precies wat ze wilde zien." zei ik en ging even met mijn hand door mijn haar heen. "Maar dat geeft niet, het is juist leuker als het tot een verassing komt." zei ik met een glimlach. Even keek ik haar aan, maar al snel weer voor mij uit.
Als ze verder begon te vertellen over de meiden die heel verhaal er op gooide trok ik een wenkbrauw op. "Ik zal eerlijk zijn, ze waren een hell." zei ik en liet de teugels los. "Echt, elke seconde hingen ze aan mij, zelfs als ik bijvoorbeeld wilde omkleden liepen ze mij als hondjes achter aan, het was echt vreselijk." zei ik en zuchtte. "En ze maakte expres de jurken kapot om een nieuwe te krijgen. Aan het einde van de week hadden ze jurken voor een maand, elke dag één om aan te trekken." zei ik en keek haar weer aan, maar op dat moment week haar hengst af richting een boom. Het zag er eigenlijk best grappig uit en moest mijn lach inhouden. Als ze haar hengst weer op het pad had, vroeg ze wat ze kon verwachten en dacht even goed na. "Nou, je kan verwachten dat je een dansles krijgt, zeker omdat het bal morgen is, etiquette voor tijdens het eten. Dat zijn eigenlijk de hoofd dingen die je kan verwachten, maar voor de rest is ja, eerlijk gezegd geen idee." zei ik en keek haar aan.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.
Ik bloosde volgens mij een beetje, maar probeerde het warme gevoel in mijn wangen te negeren en me er niet op te focussen waarna ik moest lachen toen hij vertelde dat de vorige meiden echt een hell waren. 'Klinkt leuk.' zei ik terwijl ik mijn lach in probeerde te houden. Zoiets had ik ook wel verwacht, ze probeerde altijd de aandacht van iemand te krijgen met hogere orde zodat ze verder op konden groeien en tenminste wat hadden. Ik daar in tegen ging zulke dingen niet plannen of zorgen er voor dat ik het kreeg, ik zou wel zien hoe het met me af zou lopen. 'Hoe stom het ook klinkt, maar misschien gewoon de volgende keer niet een nieuwe jurk geven als ze het zelf slopen maar gewoon de oude laten maken?' zei ik voorzichtig terwijl ik weer voor me begon te kijken. 'Dat was niet grappig!' zei ik nep-boos, waar ik best slecht in was en zelf begon te lachen. Nadat hij zei wat ik zeker kon gaan verwachten knikte ik kort. 'Als ik samen met iemand moet dansen hoop ik voor diegene dat ie niet vergeet zijn stalen schoenen aan te doen want ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de rode tenen.' zei ik terwijl ik weg keek. Ik kon absoluut niet dansen en daar schaamde ik me op zich best wel voor.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld