Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ♦ Cheating ♂♀

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"And leaving you alone? No way. I see you can use some company," vertelde hij haar. Desondanks hij liever gewoonweg was weggelopen sinds het een vernedering was, blijf hij zitten. Wat voor slechte vriend zou Joey zijn als hij haar achterliet, simpelweg doordat de jongedame hem had afgewezen? Joey was eerder het respectvolle type dat de gevoelens van anderen boven die van zichzelf koos. Bovendien maakte het feit dat Amaryllis niet dezelfde gevoelens voor hem vertoonde niet dat het plotseling minder prettig was om haar in zijn buurt te hebben. Joey zou haar aanwezigheid altijd waarderen. Ze zou voor altijd een zeer goede vriendin van hem blijven, ook al had hij het liever anders gehad. Hij gaf nog niet meteen op. Hij was een doorzetter en deed moeite voor de dingen die hij wilde, in dit geval het roodharige meisje naast hem.
"Oh no, what a punishment," bracht hij al grinnikend uit. Het was alles behalve een straf of voor eeuwig aan Amaryllis vast te zitten. Ondanks de tegenslag, had hij veel aan haar, meer dan hij aan Bridgett had wanneer zij eens alleen samen tijd moesten doorbrengen. Hij was onzeker of het nou door de gevoelens kwamen of dat hij oprecht meer aan Amaryllis had dan aan Bridgett. Het waren gewoonweg twee verschillende personen, al vond Joey het zeer vreemd hoe hun band, die er eerder nog redelijk oké uitzag, zodanig kon veranderen.
Haar vraag kwam echter geheel onverwachts aan. Het maakte dat hij zich weer herinnerde dat zijn goede vriend Rylan degene was waarnaar haar hart verlangde in plaats van hem. De teleurstelling hield hij voor zichzelf, net zoals alle andere negatieve gevoelens die Amaryllis in die korte tijd bij hem veroorzaakt had. Hij nam het haar niet kwalijk, Joey kon haar onmogelijk dwingen. "Eh... Yeah, sure. If you want," beantwoordde Joey de vraag. Hij zat er niks mee in om haar wens te vervullen. Wanneer zijzelf zou bellen, zou de jongeman vermoedelijk geeneens de moeite doen om zijn telefoon op te nemen.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
''Hmm, true. You're a good friend, Joey. I wish I had more of friends like you.''

''You've got to admit I am not always that easy. Being friends with a jerk like me is already a punishment,'' lachte ze, al kwam ze sarcastischer over dan ze in wezen was. Het was uitgesloten dat Amaryllis wel vaker een lastig geval was. Voornamelijk door haar gebrek aan zelfcontrole, wat de laatste tijd enkel erger is geworden, maar ze deed haar best om een goede vriendin te zijn voor anderen ook al had ze wel door dat ze hen al dagenlang verwaarloosd had. Ze voelde zich eenzaam, maar in feite had ze daar zelf voor gezorgd, want zij was diegene die geen contact opnam met haar vrienden en ze dus gewoonweg negeerde.
''Thank you so much,'' glimlachte ze, onderwijl ze vanzelf van positie veranderde. In plaats van te zitten zoals het hoorde, plaatste ze haar onderbenen zo dat ze als het ware op haar benen zat. Hierna keek ze tevreden naar Joey's gelaat. ''I'd really want to know where he is so ..'' Amaryllis voelde zich zowel laag-bij-de-gronds als begerig naar nieuws. Het was onbeleefd van haar dat ze Rylan in het gesprek betrok, nota bene na de openbaring van haar gebleven gevoelens voor haar ex. Desalniettemin nam haar nieuwsgierigheid haar schuldgevoelens weg en vandaar kwam ze over alsof het gebeuren van net haar weinig schelen kon. Opgetogen, terwijl dat gevoel werkelijk waar een zonde zou zijn in elk ander situatie. ''Oh, and can you ask her about her state? I know I expect a lot from you, but I think we both could use this information. She's still our friend, after all.'' Een vriendin? Na alles wat ze Bridgett had aangedaan? Waarschijnlijk niet, maar het was de moeite waard om optimistisch te blijven. Het was geen guitigheid wanneer ze zeggen zou dat ze daadwerkelijk bereid was om haar excuses aan te bieden en ze toe zou willen werken aan een betere toekomst. Een vooruitzicht waarin ze de liefdesverhouding tussen Rylan en Bridgett accepteren zou, was wel het minst wat ze kon doen na zoveel naargeestigheid in hun vriendschapsbanden te hebben neergelegd.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Yeah, it's a big punishment. You've no idea how hard it is to be friends with someone like you," probeerde Joey zo serieus mogelijk uit te brengen, al werd hij verraden door zijn eigen gegrinnik. Hij vond Amaryllis' woede aanvallen alles behalve vervelend sinds hijzelf begreep waar ze vandaan kwamen. Normaliter waren het mannen die hun woede of andere negatieve gevoelens uitdrukte in woede, hoewel het evenzeer een uiting van vrouwen kon zijn.Niets kon er voor zorgen dat Joey haar minder leuk zou vinden. Sterker nog, hij vond haar vurigheid en temperament zeker wat hebben. Ze was geen doorsnee type vrouw, hetgeen dat haar, volgens hem, sierde. "No, I'm just kidding. I really like it to be your friend."

"No problem," sprak hij uit, ook al was het gelogen. Het was geen pretje om de ex van het meisje dat hij leuk vond te bellen, desondanks Rylan een zeer goede vriend van hem was. De gehele situatie zat gewoonweg nogal gecompliceerd, erger dan hij gehoopt had. Het liefst, bedacht Joey meteen een manier om haar gevoelens voor Rylan gewoonweg te laten verdwijnen, al was zoiets onmogelijk. De jongedame had tijd nodig.
"Sure, I'll ask him," vertelde Joey waarna hij zijn mobiel uit zijn broekzak nam. Hij vergrendelde het scherm om vervolgens Rylan op te bellen, in de hoop dat hij de telefoon opnam zodat Joey Amaryllis' wens kon vervullen. Enkele seconden was een piepende toon hoorbaar, geduldig wachtte hij tot er werd opgenomen.
"Joey?" hoorde hij plotseling vanaf de andere kant van de lijn, iets dat Joey alles behalve had verwacht.
"Hey Rylan, where are you?"
"With Bridgett, why?"
"I was just curious. So how's Bridgett doin'?"
"It actually goes pretty well with her. She has way less pain then a couple of days ago."
"I'm glad you called, but I really need to go right now. I'm sorry."
"It's okay. I'll see you later."
Het gesprek werd beëindigd waarna hij vervolgens zijn mobiel weer op zijn plek stak. Zijn aandacht keerde hij weer naar Amaryllis zodat hij kon melden wat Rylan hem had verteld, iets dat zij vermoedelijk niet gehoord kon hebben. "He's with Bridgett right now, but it's going well with her, so there's nothing to worry about."

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
''Before you send me away, I want to apologize myself for the bad behavior I showed off lately.'' Het gedaante van Amaryllis verscheen in de deuropening, geheel onaangekondigd. Desalniettemin was ze ook niet van plan om op toestemming te wachten en deed ze alsof haar aanwezigheid in open armen ontvangen werd door zowel Rylan als Bridgett. ''Yellow stands for forgiveness so I brought two yellow roses with me. It stand to reason that you guys won't forgive me that fast, but I swear on my mothers grave I am going to be a better friend to both of you.'' Amaryllis had het er moeilijk mee om Bridgett's gezicht onder ogen te komen. Hoewel ze zo nu en dan een zwakke glimlach vertoonde op haar gelaatsexpressie, verborg een enorme hoeveel van schaamte in haar gestalte. Geen blik kon ze werpen op het verminkte façade van haar oud vriendin, zeker niet nu Rylan aanwezig was in de kamer. Sterker nog, ze had enkel oog voor hem. Haar blikken werden nauwelijks geworpen op het gedaante in het ziekenhuisbed. De twee bloemen, vastgenageld aan stengels zonder hun doornen, werden zorgvuldig door haar neergelegd in het raamkozijn. Ze voelde zich niet verplicht, noch verantwoordelijk ervoor om de rozen in water te zetten. Het was überhaupt nog maar de vraag of de rozen geaccepteerd of geweigerd werden. Langzaam keerde ze zich weer tot Rylan. Drie á vier seconden bleef ze stil en keek ze slechts enkel in zijn ogen. Hierna verbrak ze de stilte, van zichzelf wetende dat ze begon te staren. ''Can I talk to you in private? You have my word it won't last long.'' Ze kwam onzeker, haast wanhopig over, doende alsof zijn toelating haar enige hoop was op een betere toekomst. Ze kwam niet op bezoek om zich te verontschuldigen voor haar daden, ze kwam hier voor Rylan. Hij was degene waarbij ze een welgemeende excuses wilde afleggen, niet Bridgett. Het kon haar geen barst schelen al zou hun vriendschap definitief afgelopen zijn na het incident, zolang ze hem maar ten vriend hield.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een zeer onverwachts gedaante verscheen in de deuropening, een tafereel dat niet alleen Rylan, maar ook Bridgett leek te verbazen. Haar tegenhouden of zeggen dat ze weer moest vertrekken deed geen één van beide. Hijzelf waardeerde het hoe ze toch het respect bleek te hebben om haar gezicht te vertonen na hetgeen dat ze Bridgett had aangedaan. De teleurstelling die door hen beide heenging zou dan ook niet voor eeuwen zo blijven. Wat de jongedame ook had veroorzaakt, tijd zou de schade helen. Bridgett wasnsterk genoeg om er zonder problemen eroverheen te komen en voor hemzelf was het simpelweg onmogelijk om boos te blijven, of ze nou een relatie hadden of ze uit elkaar waren. Hun band was overduidelijk verslechterd, al bleef Amaryllis even belangrijk voor hem. Verscheidene keren had hij gewenst dat het meisje voor eeuwig uit zijn leven verdween, dat geen één enkel woord nog gewisseld zou moeten worden tussen hen, maar kon hij dat zelf wel? Elke keer wanneer ze samen waren, doken talloze herinneringen naar boven, een feit dat hem steeds weer frustreerde, maar moest hij haar daarom volledig uit zijn leven verbannen, haar uitmaken voor de meest grove dingen?
Vooraleer Rylan toestemde richtte hij zijn blik voor enkele seconden naar Bridgett om desondanks hij zijn eigen keuzes mocht maken, een soort toestemming vroeg. Wanneer zij ertegen was, zou hij gewoonweg op zijn plek blijven zitten, al bleek ze er geen enkel probleem mee te hebben. Haar hoofd probeerde ze zachtjes te knikken, ondanks de pijn die ze nog had. "Yeah, sure," antwoordde hij. Nadien stond hij op om vervolgens zijn weg te banen naar de deur die net alleen ingang, maar ook uitgang bood tot de ziekenhuiskamer.De deur sloot hij meteen nadat ze beiden op de gang stondensinds het een privégesprek hoorde te zijn.
"So, what do you wanna say,"

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
''Thank you,'' zei ze, hem volgend naar de andere kant. Privacy bestond amper in de gangen van een ziekenhuis. Verpleegsters liepen langs en hier en daar nam ze een glimp waar van een bezoeker, maar geen poging waagde ze om van plek te veranderen. Aanstalten maakte ze wel, maar daar hield ze het bij.
''I was being way too rude that day. It wouldn't be a surprise if you hate me, because I said some pretty horrible things, but I am sorry. I truly am sorry for everything I have done to you after the break-up.'' Haar excuses had ze al daarnet aangeboden, maar ze voelde zich verplicht om zichzelf voor een tweede keer te verontschuldigen, maar dan in privacy. In haar belevenis werkte het effectiever en daarbij had ze nu de vrijheid om zich te verontschuldigen voor dingen, die Bridgett niets aangingen. ''I don't wanna loose you. You mean the world to me and I don't care whether you're just a friend or a boyfriend, as long as we stick together. You're the only one I can talk philosophical to,'' murmelde ze, alhoewel ze niet al te overtuigend overkwam. Onbewust friemelde ze aan zijn jacket. Haar gelaatsexpressie toonde geen emotie in die paar secondes dat ze beide weerszijdes in handen had gehad. Geheel verzonken in gedachtes, nadenkend over de toekomst die sporen van rozengeur en maneschijn achterliet. Hoe onvoorstelbaar was het om na twee maanden tijd weer bij elkaar te komen?
''Strong minds discuss ideas, average minds discuss ideas and weak mind discuss people.'' citeerde ze Socrates, een belangrijke man in de geschiedenis van de filosofie. Een treurige glimlach verscheen op haar gezicht, al vervaagde het snel toen ze doorhad waar ze mee bezig was. Linea recta trok ze haar armen terug, haar handen opgehouden en voor haar lichaam gehouden waarna ze één, zelfs twee stappen achteruit deinsde. De schaamte keerde terug, wederom veroorzaakt door haar eigen daden. ''I am so sorry. I didn't mean to .. do that.''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Aandachtig luisterde hij naar elk woord dat haar mond verliet, haar evenzeer zonder enige vorm van ongemakkelijkheid aangekeken. Uitspraken die hij nooit verwacht had te horen, kon hij waarnemen, al bijna ratelend uitgesproken. Geen moment kreeg hij om haar te onderbreken, om de jongedame gerust te stellen met het feit dat hij het haar allang vergeven had, net zoals Bridgett die hoe dan ook het recht had om een grimmige houding tegenover haar aan te nemen. Eenmaal Amaryllis een adempauze inlaste, nam hij er meteen gebruik van om de woorden die de hele tijd uit zijn mond wilden ontsnappen, uit te brengen.
"No, I don't hate you and you won't lose me, never," stelde hij haar gerust. Ondanks het af en toe leek alsof hij haar verafschuwde en haar liever kwijt dan rijk was, kon hij het niet maken. Haar zomaar uit zijn leven verbannen was onmogelijk. Of zou nou bevriend waren of in een relatie zaten, hij had het meisje nodig in zijn leven. Weinig individuen geloofden niet in een vriendschap tussen exen, al vond Rylan dat ze het gewoonweg moesten proberen. Wie niet waagt, niet wint. Hoeveel problemen er ook nog zouden voordoen tussen hen.
"I just couldn't recognize you anymore while you were beating Bridgett like a possessed," gaf de jongeman onverholen toe. Het gefriemel aan zijn jack leidde hem af, bracht gevoelens die hij allerliefst negeerde in hem naar boven. Afgezien daarvan, deed hij zijn best om het grofweg uit zijn hoofd te plaatsen.
Zij was echter niet de enige die rond paradeerde met een schuldbeladigde gewaarwording, Rylan liep evenzeer rond met een gevoel dat al dagenlang aan hem knaagde. Schuldgevoel, een gemoedstoestand waarbij het geweten een mens plaagt met een onaangenaam gevoel over een bepaalde gedane of juist niet gedane actie. Een gekmakend affect als je het hem vroeg. Toch bleek instigatie nemen moeilijk te zijn. Hoe graag hij eerder zijn excuses had willen aanbieden aan zijn ex-vriendin, bleek het eerst van haar kant te moeten komen vooraleer hij het lef ervoor kreeg. Uit zijn mening bleek dat een verontschuldiging nooit te laat kwam. Beter laat dan nooit, nietwaar? Excuses waren een vorm van respect, een zeer waardeerbaar iets. Iets dat hij via zijn verontschuldigende woorden probeerde te uiten, zijn consideratie tegenover de jongedame voor hem. "But what you did, doesn't meant I had the right to blame you for everything. I really overreacted, so I'm sorry too. I didn't mean a word of what I've said."

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
''Good, because I can hardly think of a bright future without the involvement of a philosophizer,'' vertelde ze hem, enigszins sarcastisch verwoord alhoewel ze haar woorden oprecht meende. Het was niet het uiterlijk waar Amaryllis voor viel; het was zijn innerlijk. Hij was kalm, kalmer dan zij, en daarbij was hij één van de weinigen die een langdurig gesprek kon voeren over een doodserieus onderwerp. Hij was volwassen.
Zijn woorden kwamen hard binnen. Ze was zich ervan bewust dat ze inderdaad als een bezetene haar verrot sloeg, maar dat nam niet weg dat de waarheid nauwelijks tot geen pijn deed. Alsof zij haarzelf kon weerhouden van oncontroleerbare agressie buien. ''You know I have a lack of self-control,'' murmelde ze. Hierna sloeg haar humeur om en kon ze, zonder te liegen, zeggen dat ze zich beter in haar vel voelde. Dat hij zojuist zijn excuses aanbood en haar verontschuldigen in open armen nam, waren wellicht de enige twee dingen die ze vandaag wilde worden. Nu kon ze in ieder geval zonder te paniekeren in bed liggen, omdat het nu vastgesteld stond dat hun 'ruzie' definitief over was. ''Though you did hurt me with your pronunciations , I forgive you. I really do,'' zei ze met een zwakke glimlach die haar lippen omringde. De vriendschap tussen hen was in haar belevenis niets meer dan een belangeloze vriendschapsband. Zowel haar eigen belangen als verlangens werden op de achtergrond gesteld, omreden dat ze enkel kon kijken naar wat hij nodig had. Doch, hoe hard ze ook haar best deed, slaagde ze geen enkele keer in het verspreiden van positiviteit, gezien haar gedachtes te mooi om waar te zijn waren. Hoewel zij zich ervan overtuigd had dat Rylan beter af was zonder Bridgett, was dit in realiteit allesbehalve de waarheid.
Haar hoofd werd opgeheven toen hij zich verontschuldigde voor zijn opmerkingen. Een aantal secondes hield ze de stilte vast, roerloos voor zich uitgekeken. Amaryllis zou liegen wanneer ze hem vertelde dat zijn uitspraken niet hard binnenkwamen. Desalniettemin vergaf ze hem, al bracht ze dit niet tot woorden. Haar façade werd versierd door een zwakke glimlach, zich onderwijl gekeerd tot Rylan. ''Are you willing to give gingerbread a hug?'' murmelde ze, terwijl ze haar armen ophief en uitstrekte naast haar eigen gedaante.

Don't have no time to have you all up on my mind yeah
You always looking and I know I'm hard to find yeah
You know I meant it when I said this shit is mine yeah
Nothing to lose, I got this all up on the line

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"I'm not that philosophically, you make it sound like I'm a old men or something," bracht hij uit, al waren zijn woorden alles behalve gemeend. Rylan wist van zichzelf dat hij nogal serieus nadacht als het ging over de toekomst, serieuzer dan hij zou moeten zijn op zijn redelijk jonge leeftijd. Niet dat hij continu nadacht over wat goed of slecht was. Er waren dagen waarop hij zich zoals elke andere jongeman van zijn leeftijd kon gedragen, voornamelijk met Joey's aanwezigheid. Hij kon Rylan in bepaalde situaties zodanig beïnvloeden, wat overigens niet uitsluitend negatief was, dat hij schrok van zijn eigen daden of reacties.
"Yeah, but I also know your goodness can take over your aggressivity," vertelde Rylan gemeend. Het feit dat ze, vooral de afgelopen tijd, wat probleempjes had als het ging om zelfbeheersing, was alles behalve onmerkbaar gebleven. Toch wist hij als geen ander dat ze meer goedheid bezat dat agressiviteit. Daarnevens zou hij liegen wanneer hij zei dat Bridgett geen pogingen had gewaagd om haar subtiel uit te dagen vooraleer het gevecht begon. Hij was een vergevingsgezind iemand, alhoewel dat afhing van de persoon. Een leven zonder Amaryllis klonk als een onmogelijk iets in zijn oren, al ging het om niet meer dan een vriendschap. Het was op zijn minst iets, ook al had hij het liever anders gezien. Met achter haar aangaan, hopend dat het weer goed kwam, had hij allang uitgesloten. Bovendien had hij genoeg aan Bridgett.
"Hm...I have to think about it," was zijn antwoord op Amaryllis' vraag. Hoewel hij daadwerkelijk twijfelde of een omhelzing verstandig zou zijn met de gevoelens die hij nog steeds vertoonde, was zijn antwoord op een sarcastische manier bedoeld, iets dat zij vermoedelijk even goed wist. Zij kende hem namelijk beter dan wie dan ook. "Nah, I’m just kidding. Come here."
Rylan trok de roodharige jongedame iets dichter naar hem toe waarna hij zijn armen om haar lichaam sloeg. Een walm van zoet parfum hing om haar heen, een geur die hem bekend voorkwam en hij zeker kon waarderen.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Zijn armen voelden buitengewoon vertrouwd aan en maakten deel uit van de terugkeer van de rust. Een kalmte, die slechts een paar seconden haar gedaante in eigen hand had vooraleer de gedachtes zowel haar gevoelens als emoties overwon. Het was verkeerd om

''I -''

''I have to go. Have fun with -''

''Nothing? I really don't -''

''Yeah ..''

''Bye.''

''You bastard.''

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld