Forum

Jij: Bailey en Zayn

Ik: Carole en Liam

Jouw oude:

Een paar uurtjes later ergens tegen middennacht aan?

---

Bailey.

Er waren vrouwen die riepen dat iedere bevalling lang duurde, door de pijn. Ik moest toegeven, pijn deed het inderdaad wel, maar ik wist ook dat ik heel erg veel geluk had gehad. Toen we vanmiddag in het ziekenhuis aan waren gekomen, had ik vier centimeter ontsluiten gehad, dus ze hadden verwacht dat het nog wel eventjes had kunnen duren. Het had heel erg meegevallen, want nu waren de kindjes er gewoon al. Ik kon het nog niet helemaal beseffen en dat was eigenlijk ook niet zo heel erg gek, want ik lag nog steeds in dat bed en had het gevoel dat ik nog steeds mijn best moest doen om die twee eruit te krijgen. Ik had ze gewoon via de natuurlijke weg kunnen krijgen en dat was ergens wel heel erg bijzonder. Pijnlijk, echt heel erg pijnlijk, maar bijzonder. Ik had genoeg hulp gehad van Liam, Carole en Zayn. Ze hadden er gewoon alle drie bij moeten zijn. Carole moest er sowieso bij zijn en Liam ook, dan was het toch niets om Zayn in zijn eentje buiten te laten wachten. Zayn was af en toe wel weggelopen omdat hij wat mensen had willen bellen, maar dat was alleen maar fijn. Ze waren alle drie heel erg behulpzaam geweest! Ik kon nu alleen niet wachten om mijn jochie en meisje te zien! Er had gehuil geklonken, behoorlijk wat zelfs en dat was alleen maar goed geweest. Bij Aibel was het allemaal een beetje onduidelijk geweest, maar Jamy en Lotus hadden net echt gehuild! Ik wist dat het iets goeds was, maar ik vond het best wel moeilijk om ze te horen huilen? Ik wilde gewoon dat alles goed met ze was! Waarschijnlijk was dat het ook wel, maar ze waren wel ineens uit een hele lekkere warme plaats weggehaald en nu waren ze hier! In Oktober in het natte Engeland. Het was echt zo’n raar idee. Onze kindjes! Ze waren hier echt! Volgens mij werden ze op het moment schoongemaakt. Het was wel een beetje eng om niet te weten wat er met ze aan de hand was, maar Liam was meegelopen en ik wist zeker dat hij heel erg goed in de gaten hield wat er allemaal gebeurde. "Ik kan het niet geloven." Fluisterde ik zachtjes. Dat kon ik echt niet! Het was toch ook onwerkelijk? Ineens waren er twee kindjes bij op deze wereld gekomen. Onze kindje! Die ons nu al heel erg gelukkig maakten. Van wat ik wist, waren er ook nog eens heel erg veel mensen in de wachtkamer die ze wilden zien. Natuurlijk waren de ouders van Liam zo snel mogelijk gekomen, iets wat ik heel erg lief vond. Net zoals Niall, die gelukkig in de buurt was geweest. En volgens mij had ik zelfs gehoord dat Jasmine en Nathan wilden komen. Dat was toch lief?! Helemaal omdat het midden in de nacht was! Ze waren allemaal nieuwsgierig naar onze kindjes en dat kon ik ze ook niet kwalijk nemen. Dat was ik ook en ik hoopte echt dat ik één van hen zo in mijn armen kon hebben. Misschien wel allebei, maar ik wist ook wel dat Liam heel erg graag prinsje of prinsesje vast wilde houden. Dan konden we beter delen en daarna wisselen. Natuurlijk moesten ze ook naar hun tante en oom! Zolang ze er zelf maar geen last van hadden, want het was niet fijn om de hele tijd heen en weer te worden geslingerd, maar ik wist zeker dat we allemaal voorzichtig zouden doen met die twee kleine schatten.

Zayn.

Niemand had hier vandaag op gerekend! Ineens was het uit de lucht gevallen. We hadden allemaal wel geweten dat de kindjes eerder konden komen, maar met zeven maanden was wel behoorlijk vroeg. Toch was het wel heel erg leuk da ze er eindelijk waren. Iedereen was nieuwsgierig. Zelfs de media had er toch heel wat aandacht aan besteed. Ondanks dat we nu al jaren waren gestopt, waren we nog steeds wel heel erg interessant. Ik snapte dat er nog steeds spotlights stonden op Harry en Louis, ze deden ook gewoon dingen waarbij dat niet te ontgaan was. Maar ik werkte gewoon een tatoeageshop? Liam had een paar sportscholen. Dat soort dingen waren toch niet heel erg boeiend. Carole en Bailey waren dacht echt wel, in mijn ogen dan. Ze hadden samen een hele goede organisatie opgezet, die echt heel erg goed liep! Ze hielpen echt heel erg veel meisjes! Ik was echt trots op ze, ze deden het zomaar even na alles wat ze ook nog moesten doen. Carole had de bakkerij die nog lopend moest worden gehouden en Bailey ging zelfs nog naar school! Toch deden ze echt iets heel erg moois en brachten ze dingen onder de aandacht die er ook echt hoorden. Mensen moesten weten wat er allemaal in de wereld gebeurde, het kon zelfs onder hun eigen neus gebeuren! Niemand mocht dat overkomen. Het was ons allemaal overkomen, maar uiteindelijk waren we daar wel uit gekomen. We waren sterker geworden, al had het echt niet mogen gebeuren. We waren nu heel wat jaren later en we waren zelfs gezinnetjes aan het opbouwen. Dat was iets heel erg moois! Ik hoopte dat Luke dit ook allemaal meekreeg. Dat hij zag dat we allemaal heel erg goed hadden. Liam en Bailey waren vanavond moeder en vader geworden. Dat was toch echt wel heel erg bijzonder. De kindjes waren even meegenomen om schoon te worden gemaakt en te worden onderzocht, maar van wat ik had gezien zagen ze er behoorlijk gezond uit. Het was anders dan bij Aibel. Er had gehuil geklonken en behoorlijk wat ook. Ze waren met z’n tweeën, wat betekende dat er toch behoorlijk wat uit kon komen. Het zou vast vaak genoeg voorkomen dat die twee tegelijk gingen huilen. De ene maakte de andere wel aan het huilen. "Zal ik zo even naar buiten gaan om te zeggen dat alles goed is gegaan?" Ik vond het toch heel erg bijzonder dat ik hier ook gewoon bij had mogen zijn. Het was nou niet echt iets wat het fijnste was om te zien. Bailey had duidelijk heel erg veel pijn gehad, maar we hadden haar zoveel mogelijk proberen af te leiden en natuurlijk hadden we het over de kindjes gehad. De gynaecologe had gezegd dat alles goed zou gaan. De kindjes waren groot genoeg om geboren te worden. De kans was dat ze de komende dagen gewoon nog hier moesten blijven. Dat was ook wel logisch, gezien de grote, want het waren gewoon hele kleine kindjes. Wat wilde je anders? Het was niet zo dat ze heel erg veel grote hadden kunnen groeien, dat had gewoon niet meer in de buik van Bailey gepast! "Ja is goed." Hoorde ik Bailey zeggen, ze was moe, dat was echt aan alles te zien. "Ik heb geen idee hoeveel mensen tegelijk naar binnen mogen." Dat was waar ook, ze hadden in het begin al moeilijk gedaan dat Carole en ik hier waren geweest. Ik had nog gezegd dat ik wel weg had willen gaan, als Carole er maar bij had kunnen zijn. Die hoorde er gewoon bij!

Mijn nieuwe:

Carole.

Ze waren er! De tweeling was er en voor zover ik wist, was alles goed! Het had nog wel een tijdje geduurd voordat Bailey echt had mogen persen, ze had pas vier centimeter gehad toen we hier waren geweest en volgens mij mocht je pas bij tien centimeter persen! Dus we hadden nog wel even moeten wachten, maar de tweeling was er eindelijk en ik had ze al gezien! Natuurlijk hadden ze eerst schoongemaakt moeten worden, maar ik had wel mee mogen kijken en nu was ik bezig om Jamy aan te kleden! Hij was zo lief en nog zo klein! Ik zou hem zo wel naar Bailey brengen, want ik wist zeker dat ze één van haar kindjes wilde zien. De vorige keer had ze Aibel niet eens kunnen zien en dat mocht niet nog een keer gebeuren! Ik wilde er echter eerst voor zorgen dat ik Jamy goed in had gepakt, zodat hij het niet koud zou kunnen krijgen! Liam was bezig met Lotus en volgens mij was hij helemaal in de zevende hemel, natuurlijk om beide kindjes, maar Lotus was toch wel zijn prinsesje! Ik vond het heel bijzonder dat ik hier nu mocht staan om te zorgen dat Jamy goed ingepakt was. Want Bailey zou echt niet iedereen meteen bij haar kindjes laten en nu mocht ik hem gewoon aankleden! In mijn ogen was dat toch heel erg speciaal. ‘Je bent een wiebelkont, weet je dat, Jamy?’ zei ik lachend en ik probeerde zijn beentje zo voorzichtig mogelijk vast te pakken, zodat ik zijn warme pyjama’tje aan kon trekken. ‘Misschien kwam het wel door jou dat mama zo vervelend deed af en toe, omdat jij gewoon de hele tijd aan het wiebelen was.’ Ik legde zijn beentjes weer neer en wikkelde hem in een dekentje dat we hadden gekregen van het ziekenhuis. Het was nog niet zeker of Liam en Bailey gelijk naar huis mochten, met de tweeling. Ze waren natuurlijk wel twee maanden te vroeg, en ondanks dat het normaal was voor een tweeling, wilden ze hen toch wel hier houden, om er zeker van te zijn dat alles goed was. In mijn ogen was dat ook niet meer dan logisch! Ik wilde ook dat het goed ging met deze twee! Zeker omdat ik ze nu echt kon zien! Ze waren beide echt heel schattig! Jamy had al wat haartjes op zijn koppie zitten en volgens mij had hij hele lieve oogjes! Daarbij was alles aan hem gewoon leuk! Zijn kleine handjes en voetjes waren zo schattig! ‘Mama is je wel heel dankbaar dat je er nu bent, want nu mag ze twee maanden eerder weer allemaal taart en biefstuk eten. Oh, en milkshakes drinken, en ze mag weer op hakken lopen, maar ze is stiekem nog veel blijer dat jij en Lotus er zijn,’ fluisterde ik zachtjes en ik tilde Jamy op, wie nu helemaal goed ingepakt zat. Ik gaf hem een kusje op zijn voorhoofd, net onder de rand van zijn konijnenmutsje. Ik glimlachte en trok het mutsje nog iets beter. ‘Zullen we dan naar mama gaan? Dat wil jij wel hè? Ze kan heel goed knuffelen hoor, nog beter dan ik,’ beloofde ik. Ik nam hem goed tegen me aan en liep terug naar Bailey, met wie gelukkig alles goed was. Het bed was ook al weer verschoond en Bailey had ook schone kleding aan , wat alleen maar fijn was voor haar. ‘Ik denk dat ik iemand heb gevonden die heel erg graag naar zijn mama wil,’ zei ik glimlachend. Ik nam plaats op de rand van het bed en gaf Jamy aan Bailey. ‘Hij is echt zo mooi, Bails. Lotus ook.’ Ik wist zeker dat Liam er straks ook wel bij zou komen zitten, zodat ze ook naar Lotus kon kijken!

Liam.

Het was nog steeds niet te bevatten dat ze er nu waren. We hadden er vandaag totaal niet op gerekend, maar opeens was het tijd geweest. Opeens hadden Jamy en Lotus naar buiten gewild en we hadden er niet heel veel aan kunnen veranderen. Niet dat ik dat had gewild! Ik was juist heel erg blij dat ze er waren! Het had wel even geduurd, maar ze waren er nu! Ondertussen waren er een hoop mensen onze kant op gekomen, zelfs mijn familie was er al! Volgens mij waren ze allemaal heel nieuwsgierig naar onze kleine prins en prinses, wat ik ook echt begreep! Als het goed was, zouden ze zo wel even mogen komen kijken, als Bailey en de tweeling het aan kon! Het was immers heel erg zwaar geweest en ergens had ik het helemaal niks gevonden dat Bailey zoveel pijn had moeten doorstaan voor die twee! Uiteindelijk was het allemaal goed gegaan, maar ik had aan haar kunnen merken dat het echt pijn had gedaan en niemand vond het leuk om zijn vriendin in al die pijn te zien! Gelukkig was dat nu allemaal voorbij en had ik mijn prins en prinses al kunnen zien! Volgens de dokters was alles goed, in ieder geval goed genoeg om ze even vast te houden en ze aan Bailey te kunnen laten zien. Dat had de vorige keer niet eens gekund en nu kon het wel! Dat was toch al een hele geruststelling. Ik keek opzij naar Carole, wie met Jamy bezig was en glimlachte. Carole was de enige wie Bailey op haar kindjes af zou sturen, zelfs als ze nog maar net geboren! Ik zag ook wel in waarom, want ze was echt heel erg voorzichtig met Jamy! Zelf stond ik bij Lotus en ik had haar net aangekleed. Ze was echt zo lief! Net zoals Jamy had ze ook al wat haartjes op haar voorhoofd en ze leken nu zwart, maar volgens mij zou dat nog heel erg goed kunnen veranderen! ‘Je bent mijn prinsesje, weet je dat?’ fluisterde ik tegen Lotus en ik nam haar iets beter tegen me aan. Ik streek zachtjes langs haar wangetje, dat nog zo zacht aanvoelde. Ze had echt prachtige oogjes! Ze leken blauw! Dan had ik toch nog een beetje gelijk gehad, ondanks dat alles nog zou kunnen veranderen, maar ik ging er gewoon vanuit dat ze blauw waren! Ik grinnikte toen ik haar handjes zag en nam er voorzichtig één tussen mijn twee vingers. Ze was nog zo klein! Echt heel erg klein! Ik kon echt niet geloven dat ze een paar uur geleden nog in de buik van Bailey had gezeten en nu was ze gewoon hier, samen met haar broertje! Jamy was als eerste naar buiten gekomen en niet veel later was Lotus er ook geweest. Het had even geduurd en Bailey had er heel erg hard voor moeten werken, maar ze waren er nu wel allebei en dat vond ik toch wel heel erg speciaal! Ik zag Zayn nog naar buiten lopen en Carole ging naar Bailey, samen met Jamy. ‘Wil jij ook naar mama?’ vroeg ik aan Lotus. De vorige keer was ik de enige die Aibel echt had kunnen zien, Bailey had dat niet gekund. Ik was niet bang dat er nu iets zou gebeuren, maar ik wilde wel dat mama ook gewoon de kans kreeg om haar kindjes te zien! Ik liep dan ook naar Bailey en Carole toe en ik nam plaats aan de andere kant van het bed, zodat ik ook naar Bailey en Jamy kon kijken. ‘Niet bewegen, ik wil een foto!’ Carole sprong al op van het bed en haalde haar mobiel uit haar zak. Ik keek naar Lotus en gaf haar voorzichtig een kus. ‘Je komt heel vaak op de foto, want mama en Carole moeten altijd van alles foto’s hebben.’

Bailey.
Het was goed nu. Jamy en Lotus was bij Liam en Carole en ik wist zeker dat ze er voor gingen zorgen dat ze helemaal niets overkwam. Ze waren hier nog steeds en dat betekende ook al heel erg veel? Het was niet zo dat ze mee waren genomen, iets wat bij Aibel wel heel erg snel was gebeurd. Het zorgde er gewoon voordat ik zelf ook wat rustiger was, al kon ik echt niet wachten totdat ik ze eindelijk zag! Ik was moe, maar ik zou echt niet gaan slapen voordat ik ze allebei eens goed had bekeken. Volgens mij waren ze echt prachtig. Iedere ouder vond dat natuurlijk, het was je eigen kindje. Hij of zij hadden dingen van jou en dat was nou eenmaal bijzonder. Ik volgde de bewegingen die Carole en Liam maakten. Ze mochten de kindjes al aankleden! Ze moesten natuurlijk zo goed mogelijk ingepakt worden, want anders kregen ze het koud! Ze hadden nog zo’n fragiel lichaampje, waardoor ze zo ziek kon worden en dat wilde ik gewoon niet. Een longontsteking kon voor zo’n kleintje al fataal zijn en er mocht gewoon niets gebeuren waardoor het misschien de verkeerde kant op ging. Dan moest ik maar iets langer wachten totdat ik ze eens goed kon bekijken. Ik wist dat de rest ook heel erg nieuwsgierig was en Jamy en Lotus moesten hun opa en oma toch ook wel ontmoeten! Mijn ouders zouden ook zo snel mogelijk komen, maar dat kon nog wel een paar dagen duren. Ze moesten immers nog wel regelen dat ze vrij kregen van het werk en dan moesten ze ook nog een vliegtuigticket hebben. We zouden zo in ieder geval een paar foto’s sturen, want ze moesten wel weten hoe hun kleindochter en –zoon eruit zagen! Ik wilde het ook zo graag weten! Ik hoorde Carole al praten met Jamy en het klonk zo lief. Dat was nou één van de redenen dat Carole hier gewoon bij had moeten zijn. Ze was mijn beste vriendinnetje en in mijn ogen hoorde ze hier gewoon. Net zoals Zayn. Ze hadden ons dit keer weer zo goed geholpen, dat ze het gewoon verdienden om die kleintjes als eersten te zien! En ergens had Carole wel gelijk, ik was heel erg blij dat ik eindelijk weer een goede biefstuk op mijn bord zou kunnen hebben of gewoon bij de McDonalds naar binnen kon lopen om daar een milkshake te kopen. Het was moeilijk geweest om van dat soort dingen af te blijven. Ze waren ook gewoon veel te lekker! Dat was echter niet het belangrijkste. Nu kon ik eindelijk mijn kleine schatjes in mijn armen hebben en dat vond ik veel bijzondere! Ik glimlachte toen ik echt een goed beeld kreeg van Jamy. Hij was echt prachtig! Het was zo’n klein jochie, maar hij leek echt heel erg gezond. Hij had wat bolle wangetjes en kleine donkere haartjes op zijn hoofdje. Hij had zijn oogjes open en hij leek verbaasd naar boven te kijken! Het was natuurlijk ook heel erg licht! Hij had zeven maanden binnen gezeten en daar was geen een vorm van licht geweest, dus dit was natuurlijk heel veel! Ik pakte hem voorzichtig over van Carole. "He mannetje." Fluisterde ik zachtjes. Ik streek zachtjes met mijn vinger langs zijn wangetje. "Je bent gelijk. Hij is echt prachtig." Het was gewoon niet te beschrijven. Het was ons kindje. Onze prinsje! Hij was hier echt, net zoals zijn zusje! Ik keek naar Liam en Lotus, die ook bij ons kwamen zitten. Dit was zo onwerkelijk! Ze waren er echt! Allebei en ze leken allebei kern gezond. Dat was echt geweldig!

Zayn.

Twee kindjes konden voor zoveel vreugde zorgen. Nog geen half uur geleden had er toch wel wat spanning in de kamer gehangen. Ik had het vervelend gevonden dat Bailey zoveel pijn had gehad en ik was niet de enige geweest. Toch was ze zo eigenwijs geweest dat ze geen ruggenprik had gewild. Ik snapte het wel, want anders had ze dat nu nog steeds in haar rug gehad en dat betekende dat ze niet zomaar even op kon staan. Niet dat het nu ging, want volgens mij had ze nog steeds last van haar buik. Het was ook niet niets om er twee kindjes uit te krijgen! Ik was wel blij dat ik dit mee had mogen maken. Daardoor wist ik toch ook wel iets beter hoe ik er mee om moest gaan als Carole ooit zou bevallen. Ik had nooit gedacht dat het een pretje was, want iedereen wist natuurlijk wel dat het iets pijnlijks was. Het was niet zomaar iets, en moest een kindje uit! En in dit geval was het nog zo geweest dat de kindjes aan de kleine kant waren geweest. Moest je je voorstellen hoe pijnlijk dat wel niet moest zijn als ze echt negen maanden oud waren geweest. Dit waren er natuurlijk wel twee geweest, waardoor het alleen maar zwaarder was. Ik wilde net opstaan, om naar de wachtkamer te lopen, toen Carole aan kwam lopen met Jamy. Ik moest toch wel eerst even goed naar de kindjes kijken voordat ik kon zeggen hoe het met ze ging. Daarbij waren ze gewoon betoverend. Het was ons neefje! Hij zou de komende jaren vaak genoeg bij ons komen en we zouden er voor zorgen dat hij alleen maar leuke dingen bij ons ging doen. Net zoals Lotus natuurlijk. Ik wist ook wel dat we niet alles zomaar konden toestaan, helemaal niet als Bailey en Liam dat ook niet wilden, maar wat verwennen kon vast geen kwaad toch? Al zou ik nooit dingen doen die ik bij mijn eigen kindjes ook niet zou doen. Ik ging ze echt niet ineens volgooien met snoep en allerlei andere dingen die er voor zorgen dat ze helemaal niet meer konden slapen die avond. Ik bekeek het jongetje in de armen van Bailey eens goed. Hij was nog zo klein. Hij had helemaal geen idee van de dingen die om hem heen gebeurden, maar hij moest wel weten dat we echt heel erg blij waren dat hij er was! Er waren zoveel mensen voor Jamy en Lotus buiten. Ze waren allemaal nieuwsgierig naar hoe de schatjes eruit zagen en of ze gezond waren. Liam kwam al snel bij Bailey zitten, met Lotus in zijn armen. Ze was ook al zo mooi! Klein, maar echt een mooi kindje! "Ze zijn echt prachtig." Je hoorde vaak genoeg dat er ook echt lelijke baby’s tussen zaten. Niet dat een ouder dat ooit zou zien. Maar in dit geval was het ook echt niet waar, ze waren heel erg mooi. Allebei. Ze waren zo klein en schattig! Het klopte gewoon precies. En het was ook echt mooi om Bailey en Liam met hun kindjes op die manier te zien zitten. Ze waren gelukkig, dat was aan alles te zien. Het was ook echt een gezinnetje nu! Ze waren met z’n vieren. Vijven eigenlijk, want Peaches hoorde er gewoon bij. Ik wist wel zeker dat het hondje het goed kon vinden met de kindjes. Ze kon ook altijd leuk spelen met de kleine prinses! Met deze kindjes kon ze nog lang niet spelen, maar dat had ze zelf ook vast wel door. Ze was wel een hondje dat echt bij je ging liggen als ze door had dat ze niet met je kon spelen. Carole en ik hadden ook al vaak genoeg op haar opgepast! 

Carole.

Het was gewoon zo prachtig om te zien! Twee kleine kindjes, van Bailey en Liam. De kindjes waar we zo lang op hadden gewacht! Wij allemaal! We hadden ze echt heel erg graag willen zien en nu kon het ook gewoon. Ik was blij dat ze er nu waren en dat alles goed met ze ging, want er waren kindjes die nog lang niet zo sterk waren, maar de tweeling was dat wel en dat moest ook! Ze zouden niet weg mogen gaan en daar zou ik ook wel voor zorgen! Ze maakten Bailey en Liam zo gelukkig, nu al! Het was gewoon zo leuk om te zien! Ze waren zo blij en ook zo trots! Het waren hun kindje en daar mochten ze ook wel trots op zijn, want ze waren er niet zonder slag of stoot gekomen. Bailey was af en toe heel erg vervelend geweest, zelfs ik had dat gevonden! Op sommige momenten had ze niets anders kunnen doen dan rond rennen en doen alsof ze een kind was. Het was af en toe behoorlijk irritant geweest, vooral volgens Liam, maar het was nu allemaal weer goed! De tweeling was er eindelijk en nu waren ze een echt gezinnetje! Met z’n vijven, want Peaches hoorde er natuurlijk ook bij! Ik glimlachte toen Zayn toch nog even bleef, hij kon straks ook wel naar buiten gaan om te vertellen wat er allemaal aan de hand was en dat het goed was met de kindjes! Dit moesten we toch eerst even vastleggen. Mama en papa met de kindjes, dat was toch ook bijzonder? Ik vond van wel! Dit was de eerste keer dat Bailey ook echt haar eigen kindjes kon zien en haar ogen glommen helemaal! Daar wilde ik een foto van! Ik haalde mijn mobiel uit mijn broekzak en startte hem op, hij had wel uit gemoeten tijdens de bevalling, anders zou het misschien storen op de andere apparaten en dat had ik natuurlijk niet gewild! Er had niks mogen gebeuren, zelfs niet een apparaat dat niet kon werken! Gelukkig was er ook helemaal niks aan de hand geweest en was de bevalling goed verlopen. Bailey maakte het goed en de kindjes ook, beter dan dat kon het toch ook gewoon niet? Toen mijn mobiel eenmaal op was gestart, zocht ik de camera en richtte ik hem op Liam en Bailey, maar Zayn was ook nog in beeld! Ik wilde eerst een foto van alleen Liam en Bailey! ‘Ga eens aan de kant jij, je verpest het gelukkige gezinnetje,’ zei ik lachend en ik trok Zayn een stukje naar achteren. Hij mocht zo ook op de foto, maar ik wilde eerste en foto van het hele gezinnetje! Zodra Zayn uit beeld was, richtte ik de camera weer op het ziekenhuisbed en maakte ik de foto. Ik bekeek hem toen hij op was geslagen en glimlachte. Ze zagen er allemaal heel erg gelukkig uit, zelfs de kindjes, al hadden ze waarschijnlijk helemaal geen weet van wat er allemaal om hen heen gebeurde, maar ze lagen bij hun papa en mama en dat wisten ze vast wel. ‘Nu mag je wel op de foto.’ Ik gaf Zayn een kus op zijn wang en keek nog eens naar de foto die ik had gemaakt. Ik wilde er toch wel een leuk fotoboek van maken, voor Liam en Bailey! Zodat ze deze dag toch wel zouden herinneren. Dat zouden ze sowieso wel, want het was de verjaardag van de tweeling! Vanaf nu zouden we elk jaar vieren dat ze weer een jaartje ouder waren geworden! Toch was het wel speciaal, want ze hoorden er nog helemaal niet te zijn!

Liam.

Het leek nog helemaal niet zo lang geleden dat we na hadden gedacht over het geslacht van de twee kindjes. Ik had geroepen dat het twee meisjes zouden worden, Bailey had er op gestaan dat het twee jochies zouden worden en beide waren we te eigenwijs geweest om naar de ander te luisteren. Uiteindelijk was Carole degene geweest die het goed had gehad. Een jongetje en een meisje. Dat was ergens alleen nog maar mooier geweest. Nu hadden we van beide één en dat was ergens alleen nog maar specialer en leuker! We konden genieten van beide en dat zouden we ook echt wel gaan doen! We zouden die twee misschien vandaag nog mee naar huis mogen nemen, en anders over een paar dagen. Dan zouden we hun de kamer laten zien waar ze zouden slapen en natuurlijk ook Peaches! We hadden wel gevraagd of iemand haar nog eten had willen geven, aangezien ze toch een tijdje alleen was geweest en dat moest ook gebeuren. Ze moest ook uit, maar volgens mij had Niall daar wel voor gezorgd. Hij zat ook al een tijdje buiten en volgens mij kon hij niet wachten om de tweeling te zien. Niemand! Mijn moeder wilde volgens mij ook maar al te graag haar kleinzoon- en dochter zien. Iets wat ik ook wel begreep, maar het zou er echt net maar aan liggen hoe Bailey zich zou voelen, want dat was wel heel erg belangrijk! Ze moest het wel aan kunnen, al die mensen in de kamer! Er waren er immers best veel en volgens mij waren er buiten zelfs mensen van de media. Waarom begreep ik niet echt. We waren niet meer zo in de spotlights als dat we ooit waren geweest, maar blijkbaar vonden ze de tweeling toch heel speciaal. Dat waren ze natuurlijk ook! Ze zagen er allebei echt heel erg mooi uit! Jamy net zo mooi als Lotus, en andersom. Ik lachte om Carole, wie Zayn aan de kant trok om een foto te maken. Ik lette er maar niet echt op en keek gewoon naar Lotus, wie in mijn armen lag. Ik kon ook niet anders. Ze was gewoon zo lief! Ze zag er nog zo klein en kwetsbaar uit. Dit was mijn kleine prinsesje en dat zou ze ook altijd blijven. Ik wilde op haar letten, voor haar zorgen. Ik wilde niet dat iemand haar pijn zou doen, of dat er ooit iets met haar zou gebeuren zoals dat bij Bailey en Carole was gebeurd. Dat was alles behalve fijn, ook voor de ouders! De ouders van Carole en Bailey hadden zich immers heel erg veel zorgen gemaakt en dat zou ik ook doen als mijn prinses opeens niet meer thuis zou komen! Ik keek op toen Carole zei dat Zayn weer op de foto mocht en grinnikte. ‘Willen jullie anders ook op de foto met de tweeling?’ Dat wilde ik ook wel! Ik vond het niet erg. Carole had Jamy toch al vast gehouden en daar moesten toch ook wel foto’s van komen! ‘Tenzij Bails nu al zo moederlijk is dat ze Jamy niet meer los laat.’ Wat ergens ook wel te begrijpen was. Ze waren allebei gewoon zo schattig en aan Bailey te zien was ze helemaal verliefd op haar kleine mannetje, ons kleine mannetje. Hij leek nog een beetje op Lotus, maar volgens mij leken alle baby’s een beetje op elkaar aan het begin? Het was aan de kleertjes en dekentjes wel duidelijk wie het waren, maar we zouden daar ook echt geen fout in maken! Het verschil tussen de twee was immers behoorlijk duidelijk! 

Bailey.
Wat waren ze mooi! Dat soort dingen riep iedere moeder wel over haar kind, maar ik vond het echt. Ik zou echt uren naar ze allebei kunnen kijken. Dit waren onze kindjes. Er was zelfs al een beetje te zien dat ze echt van ons waren. Jamy had blauwe kijkers, die echt heel lief naar boven staarden. Al dat kon veranderen, toch leek hij op dit moment een beetje op mij en dat vond ik zo mooi om te zien! Liam en ik hadden vaak genoeg gefantaseerd over Jamy en Lotus. Hoe ze er precies uit gingen zien en op wie ze dan zouden gaan lijken. Wat Jamy betrof, had Liam op het moment toch wel een beetje gelijk. Hij leek op mij en dat was echt iets moois om te zien. Over een paar jaar kon hij zo op Liam lijken. Dat zou ik net zo leuk vinden. Een kindje hoorde toch wel iets van beide ouders te hebben. Ik had het Italiaanse temperament zeker van mijn moeders kant van de familie gekregen, zo ook de eigenwijsheid. Van mijn vader had ik toch wel een beetje het behulpzame en zorgelijk gekregen. Qua uiterlijk had ik ook wel van beiden iets, de ogen van mijn vader, dat sowieso. Maar de rest toch wel een beetje van mijn moeder. Het was gewoon leuk om een mengelmoesje van hen beiden te zijn. Ik kon nu al niet wachten om samen met Liam voor de wiegjes te staan en dingen aan te wijzen die we van de andere naar voren zag komen. Dat was toch iets moois? Ik vond het in ieder geval wel iets moois en ik wilde er best wel wat tijd aan besteden. Het waren onze kindjes, dus die verdienden heel erg veel aandacht! Zoveel als ik ze maar kon geven. Ik was gek op ze, nu al. Dat was ik al geweest toen ze nog maar net in mijn buik hadden gezeten en ik niet eens had geweten dat het er twee waren geweest. Maar het was echt zo! Twee kindjes! Heel gezond ook nog eens. Ik was zo trots op ze! Ze waren mijn kindjes! Onze kindjes! Daardoor voelde je toch ook vanzelf wel trots? Ik schoot in de lach om Carole. "Zayn had best op de foto gemogen hoor." Dat maakte mij helemaal niets uit! Hij hoorde er ook bij, net zoals Carole. We waren dan wel niet met z’n zessen een gezin, maar ze hoorden er gewoon bij. Ik was gek op ze! Ik was al gek op Carole geweest toen we nog maar vier jaar waren. Ze was mijn allerbeste vriendinnetje! Ik vond dat het idee van Liam waarheid moest worden! Carole en Zayn moesten ook met de tweeling op de foto! Daarbij moesten we ze toch nog iets vragen. Iets waarmee we hadden willen wachten tot dit moment. Al had dit moment in December moeten zijn! Het maakte niets uit dat ze er eerder waren, daardoor konden we wel de vraag stellen. Voorzichtig gaf ik Jamy over aan Zayn, die al voorzichtig weer terug was geschuifeld naar het bed. Natuurlijk wilde hij ook even goed naar de schatjes kijken! Ik leunde mijn hoofd voorzichtig op Liam zijn schouder en gaf hem een kus op zijn wang, voordat hij zo op zou staan. "Ik denk dat het nu een goed moment het is om het te vragen?" Fluisterde ik zo zachtjes mogelijk. Ze mochten het voor de tijd gewoon nog niet horen! Het was juist iets wat we ze echt moesten vragen en het spontaan moest komen voor hen!

Zayn.
Het was heel erg bijzonder. Volgens mij zou iedereen hier in de kamer staan alsof ze ergens in een sprookje waren beland. Dat leek namelijk echt zo. Die twee kleintjes waren iets bijzonders. Volgens mij zou echt iedereen er uren naar kunnen kijken. Ze waren echt bijzonder! Ik kon nu echt niet meer wachten totdat we een eigen kindje kregen. Dat ging ik echt niet aandringen, maar als Carole zwanger zou raken, dan was dat echt niet erg. Zoiets wilde iedereen toch wel? Een eigen kindje. Eentje wie zowel op jezelf leek, als op diegene op wie je zo gek was. Er was veel onrecht in de wereld en het kwam vaak voor dat er kinderen werden geboren, van wie de ouders niets met elkaar hadden. Die elkaar misschien wel haatte. Dat was bij Bailey het geval geweest als Noah echt was geboren. Ik wist zeker dat Liam alsnog van dat kleintje had kunnen leren houden. Als Carole en kind had gehad op dit moment, dan had ik ook van haar kindje leren houden. Dat soort dingen deed je gewoon als je gek was op elkaar. Ooit kwam er een dag, waarop Carole en ik ook een kindje zouden krijgen. Ik kon alleen maar indenken hoe speciaal wel niet was. Hoe speciaal dit moest zijn voor Liam en Bailey. Het waren hun kindjes! Ze waren echt prachtig. De foto die Carole had gemaakt, had dat heel erg goed vast weten te nemen. Bailey en Liam straalden allebei. Het was echt mooi om te zien. Als er twee mensen waren die dit geluk mee mochten maken, waren zij dat wel. Ze waren toch door behoorlijk veel gegaan wat hun relatie alleen al betrof. Carole en ik hadden ook niet het rustigste pad bewandeld, maar dat was vooral in het begin geweest. We hadden niet bij elkaar mogen zijn, maar daar hadden we ons nooit iets van aangetrokken. Daarom waren we nu nog steeds bij elkaar. Iets wat ik zelf nog heel erg bijzonder vond. Ik genoot iedere dag van onze relatie. Ik keek van Bailey, naar het kleine mannetje in haar armen. Het was lief dat ze me vertrouwde. Veel moeders hadden de eerste dag al een probleem om hun kindje aan andere mensen te geven. Ik snapte ook wel als ze niet zouden willen dat er te veel mensen hun baby’tjes vast zouden houden. Dat was voor hen natuurlijk ook niet heel erg fijn. Die lagen net even in iemands armen en daar werden ze dan weer heel erg snel uitgehaald, om weer bij iemand anders neer gelegd te worden. Heel erg voorzichtig nam ik Jamy van Bailey over. Hij was klein. Echt heel erg klein, maar dat was juist het lieve om te zien. Alles zat er op en er aan, hij leek zelfs heel erg gezond. Ik streek zachtjes langs het randje van het mutsje. Natuurlijk had Carole die als eerste meegepakt uit de kinderkamer. Ze was helemaal gek geweest op de mutsjes toen ze, ze in Amsterdam had zien liggen en natuurlijk hadden die meteen mee gemoeten. Ik moest zeggen dat ze echt heel schattig stonden. Dit mutsje was nog wat te groot, maar dat betekende dat ze het nog een hele tijd op konden! "Hij is echt betoverend?" Dat was echt het goede woord in mijn ogen! Ik snapte dat Bailey en Liam niet meer weg wilden van dit mannetje en zijn zusje. Dat ze heel erg lang naar ze wilde kijken, want dat verdienden ze ook wel. Ze waren echt heel erg mooi om naar te kijken. Zo klein en zo onwetend. Ze wisten echt niets van deze wereld en alles was zo goed, dat moest nog heel lang zo blijven. 

Carole.

‘Maar dit was hun eerste foto en die moest met papa en mama!’ verdedigde ik mezelf en de foto die ik had gemaakt. Een eerste foto was toch wel speciaal? Dit was de eerste foto die we van Jamy en Lotus hadden en in mijn ogen had die gewoon met hun vader en moeder moeten zijn. Er zouden nog veel meer foto’s komen en dan mocht Zayn er wel op, natuurlijk! Het was niet zo dat hij nooit op een foto mocht, ik vond het juist heel erg leuk om foto’s van hem te maken! Hij was gewoon leuk om naar te kijken, ook op foto’s! Ik had op onze vakanties samen een hoop foto’s gemaakt, ook van ons samen en natuurlijk hadden we zo nu en dan ook aan mensen gevraagd of ze een foto van ons hadden willen maken, want dat was ook wel heel erg leuk geweest! Ik was laatst al begonnen met een plakboek en die wilde ik hem binnenkort geven, gewoon voor de leuk! Cadeautjes hoorden natuurlijk bij verjaardagen en kerst, maar soms was een klein cadeautje ook heel erg leuk? Vooral als je het niet verwachtte! Dan was het al helemaal leuk! Ik liep naar Liam en toe en legde mijn mobiel op het kastje, zodat ik Lotus van hem over kon nemen. Ik had haar nog niet vast gehouden, maar dat wilde ik ook heel graag! Ik had haar al wel even kunnen zien en ze was echt een poppetje! Haar ogen waren heel erg mooi en helder en ze keek heel erg lief naar boven! Volgens mij wilde Liam haar nog een hele tijd vasthouden en hij mocht haar zo ook wel weer vasthouden, natuurlijk mocht hij dat! Het was zijn dochter en hij verdiende het om zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen. ‘Hé prinses,’ zei ik zachtjes en ik ondersteunde haar iets beter, door mijn hand onder haar hoofdje te leggen. ‘Je hebt een heel erg leuk broertje, daar moet je later geen ruzie mee maken. Soms zijn broertjes vervelend, maar ze kunnen ook heel erg leuk zijn. Neem dat maar van mij aan.’ Ik had zelf ook een broertje! Hij was vroeger echt heel erg vervelend geweest, maar dat waren broertjes nou eenmaal en ik gaf wel heel erg veel om hem! Ondertussen was hij niet echt meer een broertje, hij was immers ook al in de begin twintig! Al was hij in mijn ogen soms nog steeds een joch van dertien, maar dat was ook hoe ik hem ooit achter had gelaten en soms was het dan moeilijk om anders naar hem te kijken! Ik keek opzij naar Zayn, wie Jamy vast had en ik glimlachte. Het zag er heel erg lief uit? Niet alleen Bailey en Liam waren helemaal onder de indruk van die twee, maar ook Zayn! Hij deed heel erg voorzichtig, maar dat was hij altijd wel geweest. Ook met Bailey! Zelfs toen ze nog maar twee was geweest, had hij heel erg goed op haar gelet en was alles vanzelf gegaan. Dat zou ook wel zo gaan bij de tweeling, als ze oud genoeg zouden zijn om met hen te kunnen spelen. ‘Ze zijn allebei heel erg betoverend,’ zei ik glimlachend. Ze waren gewoon allebei prachtig en ik kon niet wachten om ze ook eens mee te nemen naar ons huis en ze alles te laten zien! Natuurlijk zouden Bailey en Liam eerst mogen genieten van hun schatjes, dat hoorde ook zo! Ze waren er nog maar net en ze hadden er al een hele tijd op gewacht. Nu waren ze er eindelijk en daar mochten ze ook echt wel gebruik van maken. Ze hadden eigenlijk nog twee maanden langer moeten wachten!

Liam.

Carole en Zayn waren onze steun geweest. Niet alleen vandaag, maar de afgelopen zeven maanden. Ze waren haast meegaan naar elke echo waar ze maar bij hadden kunnen zijn en op sommige momenten had Carole niet eens weggewild! We hadden ze op een gegeven moment gewoon weg moeten schoppen, omdat ze ook hun eigen leventje hadden gehad. Het was lief dat ze ons hadden willen helpen en de hulp was ook echt welkom geweest, maar op een gegeven moment hadden ze ook gewoon verder moeten gaan met het reizen en zelf moeten genieten van het leven, want wij hadden het echt wel gered. Natuurlijk hadden we het fijn gevonden dat ze ons hadden geholpen, we hadden er ook echt wat aan gehad. Vandaag ook weer! Zayn had de hele tijd mensen gebeld, omdat ik zelf bij Bailey had willen blijven zitten en Carole had de zijde van Bailey niet willen verlaten. Iets wat Bailey volgens mij heel erg had geholpen op sommige momenten, want ze had echt de meest nutteloze verhalen verteld, waardoor de weeën zo nu en dan soms wat minder waren geworden, wat alleen maar fijn was geweest! Ik keek opzij naar Bailey en knikte. We moesten het inderdaad nog vragen en dit was er toch wel het beste manier moment voor! Ik wist ook niet wanneer het anders zou moeten. Ik gaf Lotus eerst over aan Lotus, zodat ze haar vast kon houden. We zouden straks wel een foto maken, maar Bailey en ik wilden eerst onze vraag stellen, want dat was toch ook wel heel belangrijk! Het was niet zo dat we echt bang waren dat er iets zou gebeuren, maar als er iets zou gebeuren, dan zouden er in ieder geval twee mensen zijn die heel erg goed voor de tweeling zouden gaan zorgen. Daar hadden we alle vertrouwen in! Ik grinnikte om het verhaal van Carole en ik nam de hand van Bailey vast. Het was alleen maar goed om haar zo te zien praten tegen Lotus, want dat bevestigde dat we de juiste keuze hadden gemaakt. We hadden twee mensen gekozen die voor ons allebei heel erg belangrijk waren en om ze nu zo samen te zien zitten met de kindjes, was alleen maar een extra bevestiging. Ze zouden het goed gaan doen, mocht het ooit zo ver komen. ‘Wil wilden eigenlijk wat aan jullie vragen.’ Ik ging zelf iets beter op het bed zitten en ik keek opzij naar Bailey. ‘Bailey en ik hebben er over nagedacht en we zouden jullie vragen of jullie de peetouders zouden willen worden van Jamy en Lotus. Mocht er ooit iets gebeuren, dan willen we graag dat jullie voor hen gaan zorgen.’ Ze hadden in de afgelopen tijd zo goed geholpen met alles! Ik wist niet of je dit echt als een beloning kon zien, aangezien niet iedereen blij werd van kinderen, maar dit was iets wat Bailey en ik wilden. We vroegen het niet zomaar! We hadden hen uitgekozen, terwijl we ook mijn zussen uit hadden kunnen kiezen. Natuurlijk was dat ook wel ter sprake gekomen. We hadden het ook wel gehad over haar familie, maar die zouden veel te ver uit de buurt wonen. Dan zouden ze hierheen moeten komen, of de kinderen zouden naar Amerika moeten en dat was gewoon iets we liever niet wilden. Mijn zussen hadden we wel besproken, maar uiteindelijk waren we bij Carole en Zayn uit gekomen en ergens had ik dat ook wel geweten. Bailey zou haar kinderen alleen aan Carole toevertrouwen en aan niemand anders. Familie of niet. Carole stond helemaal bovenaan. 

Bailey.
Foto’s hoorden er ook echt wel bij! Ik wilde dit ook gewoon vastgelegd hebben. We konden later iedereen laten zien hoe onze twee schatjes de eerste dag eruit hadden gezien en dat ze meteen welkom waren geweest. Dat waren ze namelijk echt! Ze waren twee maanden te vroeg en ergens was dat eng geweest, maar nu leek echt alles goed te gaan. We mochten ze in onze armen hebben, dus dat was al heel erg goed. Ze wisten alleen nog niet zeker of we ze snel mee naar huis mochten nemen. Iets wat ik best wel een vervelend idee vond. Helemaal als ik zelf wel naar huis zou moeten. Ik wist ook niet hoe lang ik hier precies moest blijven. Het liefst sliep ik in mijn eigen bed, maar niet als de kindjes hier achter moesten blijven. Dan wist ik ook niet wat er met ze gebeurde? Ze waren zo klein en elk dingetje zou een heel erg grote invloed op ze kunnen hebben. Ik was hun moeder, ik moest ze toch wel echt beschermen. Dat deden moeders! En als je zo naar die twee kleintjes keek, hadden ze dat ook echt nog nodig. Alles was goed, maar als je zag hoe klein ze waren, was het wel duidelijk dat ze zoveel mogelijk beschermd moesten wachten. Gelukkig waren er genoeg mensen die dat wilden doen. Niet alleen Liam en ik, maar nu ik Carole en Zayn zo met onze kindjes in onze armen zag, was het echt wel duidelijk dat zij ze ook wilden beschermen. Ze vonden ze betoverend en dat was misschien wel precies het perfecte woord om die twee te beschrijven. Dat waren ze ook gewoon echt. Je hoefde alleen maar naar ze te kijken en je raakte in de ban. Dan wilde je echt nergens anders meer naar kijken. Alleen die kleine neusjes, de mooie oogjes en alle tien de kleine vingertjes. Het was niet te geloven dat die twee zich zeven maanden in mijn buik hadden verstopt. Ik had geweten dat er twee kindjes hadden gezeten, ik had ze gevoeld en op een gegeven moment hadden we zelfs geweten dat het een jongetje en een meisje zou worden. Toch had ik nooit gedacht dat ze er zo uit zouden zien. We hadden niet echt een beeld gehad van de gezichtjes of hoe klein hun lichaampjes wel niet zouden zijn. Natuurlijk hadden we aan Aibel kunnen denken. Jamy en Lotus, leken echter niet precies op Aibel. Iedere baby leek wel wat op elkaar, maar ze hadden ook echt een eigen leventje en dat betekende ook dat ze er anders uitzagen, wat wel echt goed te zien was. Ik was wel echt benieuwd wat Carole en Zayn zouden antwoorden op de vraag van Liam. Ik zou niemand anders voor mijn kindjes laten zorgen dan Carole. Ik wist dat ze in haar handen goed waren. Net zoals bij Zayn. Daarbij hadden kindjes gewoon liefde nodig. Dat zouden ze genoeg krijgen van die twee, maar ze zouden ook heel veel liefde zien. Dat was al echt wel te zien als je zag hoe die twee naar elkaar keken. Het was uiteindelijk hun eigen beslissing of ze het wel wouden of niet, maar ik zou het heel erg fijn vinden. Het idee alleen al was gewoon geruststellend. Niet dat we er vanuit gingen dat er iets met ons gebeurde. Maar nu we kindjes hadden moesten we toch echt wel het zekere voor het onzekere nemen. Daarbij wilde ik niet dat het op een ruzie uit zou komen, mocht er ons iets gebeuren. Dan had ik liever dat we dit van te voren duidelijk hadden gemaakt.

Zayn.
Carole had ook wel gelijk, ik hoorde ook helemaal niet op de eerste foto. Dat moest toch echt wel een foto van het gezinnetje zijn. Misschien dat ze die foto wel af zouden drukken en ergens neer hingen. Dan was het in mijn ogen ook wel echt belangrijk dat ze echt een mooie foto hadden. Dat was wel gelukt! Carole was gek op foto’s. We hadden ook heel erg foto’s gemaakt op onze vakantie. Soms was het toch wel leuk om die weer terug te kijken. Het had gewoon iets bijzonders, helemaal als je het met z’n tweeën deed. Dan kwamen er vanzelf weer verhalen naar boven! En natuurlijk kwam er dan ook heel erg vaak het idee voor het volgende land. We waren gek op reizen! De wereld had ons zoveel meer dingen te brengen dan alleen Engeland en Amerika. Er waren hele andere landen, waar alles er zo anders aan toe ging. We gingen echt niet alleen naar een land om daar alleen maar in de zon te bakken of ons op te sluiten op een of ander duur resort. Ik vond het juist heel belangrijk dat we ook zoveel mogelijk van het land zagen. Er waren ook echt veel dingen die we konden zien! We hadden echt al aparte dingen gedaan. Zoals op een olifant rijden! Dat was echt heel erg apart geweest! Het had wel voor een leuk verhaal gezorgd, want in het begin hadden we het allebei niet geweldig gevonden omdat het zo hoog was! Ik hield Jamy zo goed mogelijk vast. Ik hoopte dat hij een beetje lekker lag. Het lijk me nou niet echt de fijnste plaats om te slapen of dat te proberen. Dan was een bedje toch echt beter, maar ik mocht hem in mijn armen hebben en dat was al bijzonder genoeg. "En jij mag je zusje ook niet pesten." Dat mocht niet. "En je moet later heel erg netjes zijn tegenover meisjes." Ik wist wel zeker dat Bailey en Liam hem dat ook bij zouden brengen, maar anders was ik er nog wel. Niet dat ik me zou gaan bemoeien met de manier waarop Liam en Bailey hun kinderen opvoeden. Het leek me dat ze dat prima zouden gaan doen. Ze zagen immers nu ook al hoe het ging bij de kleine prinses. Op sommige momenten moest je nee kunnen zeggen. Al was het ook best wel belangrijk dat het kindje het leuk had en later niet het idee kreeg dat hij of zij helemaal niet had mogen doen. Dat hoorde ook gewoon niet bij kind zijn, dan moest je juist genieten van alle dingen die wel konden. Ik was even wat verbaasd door de vraag van Liam. Ze wilden dat wij de peetouders werden van Jamy en Lotus?! Natuurlijk wilde ik dat! Niet dat ik hoopte dat er ooit iets met ze zou gaan gebeuren. Maar ik wist ook el dat wanneer er iets ging gebeuren, Carole dan gewoon diegene zou zijn, die de kindjes het meeste van Bailey mee zouden krijgen. We kenden ze allebei heel erg goed en dat hadden ze misschien dan ook wel in hun achterhoofd gehouden. Ik knikte. "Natuurlijk willen we dan." Ik wilde op het moment wel een arm om één van de twee heen slaan, maar dat ging niet. Ik had Jamy vast. Het was toch echt een behoorlijke eer dat ze ons echt aan hadden gewezen, in plaats van één van hun familieleden. Ik keek naar Carole, ik wist gewoon zeker dat ze het ook zou willen. Zo’n vraag wees je toch ook niet af? Het was toch belachelijk als je dat zou doen? Dat hoorde niet!  

Carole.

Liam en Bailey zouden hele goede ouders worden, dat wist ik zeker. Bailey was heel erg zorgzaam, voor mij was ze dat in ieder geval altijd geweest. Zelfs vroeger, toen we nog klein en jong waren geweest! Toen ik zes jaar was geweest en onder de gele verf had gezeten, had ze dan wel eerst die snotjochies teruggepakt die mij dat hadden geflikt, maar aan het eind van de middag, was ze naar mijn huis gekomen met een tekening en nog allerlei andere dingen, omdat ik helemaal overstuur was geweest. Ze had me geknuffeld en vervolgens hadden we de hele dag gespeeld. Zo was het eigenlijk altijd door gegaan tussen mij en Bailey. Ze was er altijd voor me geweest, altijd. Als ik iets nodig had gehad, dan had ik dat gekregen en ze had altijd voor mijn deur gestaan als ik haar nodig had gehad. Dus ik wist ook zeker dat als haar kindjes haar nodig zouden hebben, dat ze er ook echt voor hen zou zijn. Als ze ergens last van zouden hebben, dan zou ze er voor zorgen dat het allemaal beter zou worden, maar ik wist ook zeker dat Bailey grenzen zou gaan stellen voor wat wel mocht en wat niet mocht. Daar was ze altijd al heel duidelijk in geweest! Liam was gewoon een schat en volgens mij wilde hij echt het beste voor zijn kindjes, wat hij ook makkelijk kon verwezenlijken! Hij en Bailey hadden natuurlijk genoeg geld, maar het geluk van een kind hing echt niet van het geld af! Er waren gezinnen waarbij ouders genoeg geld hadden, maar ook veel moesten werken. Dan was het kind allen en volgens mij had dat echt invloed op de opvoeding! In mijn ogen ging het er om wie er in de buurt was, wie het kind kon opvangen als dat nodig was. Liam zou een hele tijd thuisblijven bij de kindjes en ook Bailey was gelukkig viel thuis, omdat veel van haar werk toch thuis werd gedaan. Dus ze zouden er beide zijn en anders waren Zayn en ik er ook altijd nog! Ik keek opzij naar Zayn en lachte om wat hij tegen Jamy zei. ‘Als je niet aardig bent tegen meisjes, dan pakken mama en ik je wel even goed aan.’ Bailey zou er absoluut voor zorgen dat haar jochie goed om zou gaan met meisjes, dat hij hen met respect zou behandelen. We hadden zoveel verhalen gehoord nu we bezig waren met onze stichting, zelfs over vriendjes die zich niet helemaal goed hadden gedragen. Dat kon je je eigenlijk niet voorstellen, maar het gebeurde wel! Bailey en ik zouden er hoe dan ook voor zorgen dat Jamy zich niet zo zou gedragen! Ik keek naar Lotus, al werd mijn aandacht al snel getrokken door Liam, die ons blijkbaar iets wilde vragen. ‘Inderdaad. Natuurlijk willen we dat!’ Ze vroegen of we de peetouders van Jamy en Lotus wilden worden! Natuurlijk! Jamy en Lotus waren ons neefje en nichtje en we zouden altijd voor ze willen zorgen. We gingen er niet vanuit dat er iets zou gebeuren met Liam en Bailey, alles ging juist zo goed, maar je wist nooit wat het leven kon brengen! Dus als er iets zou gebeuren, dan hadden Jamy en Lotus ook opvang nodig en ik vond het heel erg speciaal dat ze ons daar voor in gedachten hadden! Ik keek naar Lotus en glimlachte. ‘Je krijgt er nog een mama bij? Vindt je dat oké? En natuurlijk een papa.’ Ik gaf haar een kusje en keek opzij naar Bailey aangezien ze nog tussen mij en Zayn in zat. Het liefst wilde ik haar hand vastnemen en haar een kus geven, maar ik moest Lotus ook vasthouden, anders dan zou er misschien iets gebeuren en dat mocht ook niet! ‘We gaan heel goed voor ze zorgen, beloofd.’

Liam.

 Het was toch een lang overwogen keuze. We hadden mensen willen kiezen die altijd in de buurt zouden zijn en er ook altijd waren geweest. Je hoorde wel eens verhalen dat kinderen opeens moesten verhuizen naar de andere kant van het land omdat hun peetouders daar woonden. Dat was toch helemaal niks? Zayn en Carole woonden in dezelfde stad, waarschijnlijk zouden ze hier nog een hele tijd blijven nu Carole echt haar eigen bakkerij had. Dus ze zouden altijd in de buurt zijn en mocht er dan iets gebeuren, dan zouden de kinderen nog altijd in hun vertrouwde omgeving zitten. Dan zouden ze altijd nog iets hebben waar ze zich aan vast zouden kunnen klampen, maar natuurlijk ook aan Zayn en Carole. Die twee zouden heel vaak op bezoek komen, dat wist ik. Ze hadden ook al vaak genoeg laten vallen dat ze op zouden willen passen als Bailey en ik eens iets wilden doen samen, maar in mijn ogen hoefde dat nog lang niet. Ik wilde eerst genieten van mijn prins en prinses! Ik wilde gewoon naar ze kijken en van ze genieten, want dat kon nu! Ze waren er eindelijk, misschien te vroeg, maar ze waren er en ze waren ook nog eens gezond! Dat was eigenlijk het belangrijkste. Ze waren volledig gezond en ik hoopte dat we ze ook snel mee naar huis zouden kunnen nemen. Dan zouden we hen alles kunnen laten zien. Ik hoopte dat het goed zou gaan met Peaches, maar ik wist haast wel zeker dat het niet mis zou gaan. Peaches was misschien een vreemd ding, maar ze was ook heel erg lief en ze was ook dol geweest op de buik van Bailey! Nu zou er misschien wel wat meer aandacht gaan naar de tweeling, maar dat was ook wel noodzakelijk! Baby’s hadden nou eenmaal veel aandacht nodig. ‘Echt? Willen jullie het doen? Dat is geweldig!’ Ze leken het allebei heel erg leuk te vinden! Ik kon me eigenlijk ook niet voorstellen dat ze nee zouden hebben gezegd, maar je wist het nooit? Het was wel een keuze die we bij hun neer hadden gelegd en als ze het niet hadden gewild, dan hadden ze dat ook eerlijk mogen zeggen, maar ik had het eigenlijk niet verwacht. Ze hadden net zoveel uitgekeken naar de kindjes als wij en het was niet zo dat we gelijk de volgende dag dood zouden gaan? We waren het sowieso niet van plan! Het belangrijkste was, dat als er iets zou gebeuren, er opvang zou zijn voor Jamy en Lotus en dat was er nu, want ze wilden het doen! ‘Laten we de peetpapa- en mama dan maar op de foto zetten,’ zei ik glimlachend en ik pakte de mobiel van Carole. Ik opende eerst de foto die ze net had gemaakt, van mij en Bailey. Die was toch wel heel erg leuk! We waren nu echt een gezinnetje en dat was toch wel te zien op de foto! We waren met z’n viertjes, met z’n vijven als we Peaches er bij telden. Die hoorde er natuurlijk ook bij! ‘Oh, ja!’ Carole kwam al meteen overeind, volgens mij vond ze het zelf ook helemaal geweldig! Ik wachtte tot Zayn en Carole op waren gestaan, zodat ze ook bij elkaar konden staan. Het was natuurlijk leuker als we dan ook een foto van hun apart hadden, voor later! Dit was immers het moment waarop we het hadden gevraagd! Dat was wel iets wat we mochten herinneren. ‘Lachen!’ Ik richtte de camera  op hen en maakte de foto toen ze er klaar voor waren. Ze zagen er ook heel erg lief uit met de kinderen! Dat hadden we natuurlijk ook wel verwacht, maar het was leuk om te zien dat ze er zo voorzichtig mee waren en dat ze al hele gesprekken voerden, ondanks dat Jamy en Lotus nog helemaal niks terug zeiden. 

Twee maandjes later =)

---
Zayn.
Het was halverwege december, wat betekende dat het steeds kouder begon te worden. Iets wat ook wel goed merkbaar was. Carole en ik waren sinds de geboorte van de tweeling nog niet weer op vakantie geweest en dat was toch wel een beetje bewust geweest. We hadden beiden in de buurt willen blijven van Liam en Bailey en natuurlijk Jamy en Lotus. We kwamen behoorlijk vaak langs en iedere keer waren die twee schatjes al weer gegroeid. Zelfs als we twee dagen achter elkaar kwamen, was dat nog goed te zien! Het leek alsof ze groeiden waar je bij zat! Het ging echt heel erg snel, maar het was ook wel weer leuk om te zien. Volgens Liam hadden ze van de week voor het eerst gelachen! Dat was toch wel helemaal bijzonder. Dat ging al best wel snel? Ik wist niet wat normaal was voor baby’s, maar het was toch wel leuk dat ze echt al meer dingen door hadden en dat ze ook konden laten zien dat ze iets leuk vonden. Ik zat met Lotus in mijn arm, op de enorme bank die in de kinderkamer stond. Het was toch wel heel erg handig dat Liam en Bailey daar aan hadden gedacht. Op sommige momenten kon je ook niet de hele tijd met een kindje in je armen blijven staan. Dat werd behoorlijk zwaar en het was fijn om even met zo’n kleintje dicht tegen je aan te zitten. Helemaal omdat Liam ook nog wel eens alleen wat, wat betekende dat hij soms allebei de kleintjes tegelijk moest troosten. Nu ging dat nog makkelijk. Je kon ze allebei nog makkelijk in je armen hebben. Liam zat naast me, met Jamy in zijn armen. Zo nu en dan gleed zijn blik, naar Jamy, alsof hij wilde kijken of alles wel goed ging. Hij en Bailey zouden vandaag uitgaan. Volgens mij was het plan dat ze ergens iets gingen eten en vervolgens naar een filmpje zouden gaan. Iets wat ik helemaal niet erg vond. We hadden vanaf het begin al aangeboden om op te passen en dat was ook wel iets wat ik graag wilde doen. Ik wist dat we nog nooit echt met z’n tweeën met de kindjes waren geweest, maar het zou wel goedkomen. Bailey kwam de kamer ook binnen lopen. Het was wel duidelijk dat ze goed haar best had gedaan om er leuk uit te zien. Ze was al weer een deel van haar zwangerschapsgewicht kwijt en dat was toch ook wel aardig goed te zien in het jurkje dat ze aan had. "Ga je mee?" vroeg ze aan Liam. Het leek alsof Liam zelfs even leek te twijfelen! Ze moesten echt iets leuks gaan doen samen, dat verdienden ze wel. Al kon ik ook geloven dat het heel leuk was om hier thuis te blijven met de kindjes. "Als er iets is bellen jullie meteen toch? Als er echt iets ergs is, dan heb ik nummers opgeschreven. Het kan zijn dat ze over gaan geven nadat ze hebben gegeven. Ze zeggen dat het normaal is, maar ik heb liever dat jullie dan ons bellen of de dokter." Het was wel duidelijk dat Liam een behoorlijk bezorgde vader was. Ergens snapte ik dat wel, want het waren nog twee hele kleine en kwetsbare wezentjes. Maar we zouden wel heel erg goed voor ze zorgen. "Maak je geen zorgen. We gaan heel erg goed voor de prins en prinses zorgen." Liam maakte nog geen enige aanstalten om op te staan. "Liam kom nou, we hebben over een kwartier gereserveerd en ik heb honger." Dat was typisch iets voor Bailey om te zeggen, al was ik het ergens wel met haar eens. We konden wel goed voor de kindjes zorgen. "Ik beloof je dat we meteen bellen als er iets aan de hand is. Maar we gaan heel erg goed voor ze zorgen."

Carole.

In twee maandjes konden baby’s zo erg groeien! Jamy en Lotus waren allebei al een stuk groter geworden en het werd ook steeds duidelijker wat voor kleur ogen en haartjes ze hadden! Jamy had duidelijk de zwarte haren van Bailey gekregen, maar die van Lotus waren veel lichter! Bruin zelfs! Wel hadden ze allebei hele mooie ogen, die van Bailey! Dat kon haast niet anders, want ze beide paar ogen waren prachtig blauw. Ik vond ze echt schatjes en het was ook zo leuk om ze te zien, of in mijn armen te hebben! We kwamen vaak genoeg even langs om te kijken hoe het met ze was en volgens mij konden ze zo nu en dan ook wel de hulp gebruiken? Niet dat ze het niet goed deden, want dat deden ze wel! Liam bracht elke dag met ze door en ook Bailey was er vaak genoeg. Er waren nog geen problemen geweest in de afgelopen twee maanden en ze waren echt een hele goede papa en mama, maar het leek mij wel fijn als je soms wat hulp kreeg. Iemand anders die een luier verschoonde, of even andere kleertjes aan trok. Zo had je zelf net iets meer rust! Er waren stellen die één baby al heel lastig vonden en dit waren er twee! Dus als de één huilde, dan deed de ander dat waarschijnlijk ook, waardoor je nog wel even bezig was! Daarom verdienden Bailey en Liam ook wel een avondje uit, even weg van alles. Zayn en ik zouden samen oppassen en ik wist zeker dat het helemaal goed zou komen! We zouden heel goed op die twee letten en als er echt iets aan de hand zou zijn, dan zouden we wel voor ze gaan zorgen, maar er gebeurde vast niets! Ik had Bailey geholpen om iets leuks uit te kiezen en ik had haar haren gedaan, dus ze was nu helemaal klaar om te gaan. Ik liep de kinderkamer in en keek glimlachend naar Zayn. Hij was zo lief met de baby’s! Hij deed echt heel erg voorzichtig met ze en dat was heel erg mooi om te zien. Ik keek van Bailey naar Liam, die duidelijk leek te twijfelen of hij weg moest gaan. Hij was ook elke dag bij ze, dus het was begrijpelijk dat hij het lastig vond om nu opeens weg te gaan, maar Zayn had gelijk! Als er echt iets aan de hand was, dan zouden we ze wel bellen en dan zou alles weer goed komen. ‘Er gebeurd vast niets. Jullie moeten lekker genieten van deze avond,’ zei ik glimlachend. Ik liep naar Liam toe en nam Jamy voorzichtig uit zijn armen. Ik glimlachte om het lieve gezichtje van Jamy en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. ‘Mama en papa gaan lekker uiteten, maar wij gaan heel goed voor jullie zorgen hoor, we gaan het heel erg leuk hebben,’ fluisterde ik. Ik ging zelf ook op de bank zitten en ik keek naar Liam. ‘Kom op, Bailey heeft honger en ze mag eindelijk weer alles eten. Ga!’ Ze moesten nu gewoon gaan. Ze verdienden een avondje voor henzelf en dat mocht ook wel! ‘Oké, maar echt bellen als er iets aan de hand is!’ riep Liam nog, terwijl Bailey hem mee trok. Ik schudde lachend mijn hoofd en keek naar Jamy. ‘Jullie hebben een hele lieve papa, hij wil graag dat jullie je goed voelen.’ Dat was echt heel erg schattig! Ik zakte zelf iets onderuit en trok mijn knieën op, zodat ik Jamy er voorzichtig tegenaan kon leggen. Ik ging met mijn vingers door zijn haartjes heen en tikte vervolgens op zijn neusje. Alles was nog zo klein! Hij was echt heel erg schattig om te zien! ‘Misschien neem ik je wel mee naar huis,’ zei ik grijnzend. Al zou ik dat natuurlijk niet echt doen!

Zayn.
Die twee schatjes hadden nu al zoveel vreugde gebracht. Het was zo leuk om Liam en Bailey over die twee te horen praten. Er gingen nu natuurlijk heel erg veel dingen veranderen. Zoals het lachen! Ik hoopte dat Carole en ik vanavond toch ook een lachje zouden krijgen. Ergens leek me dat echt geweldig. Volgens mij waren ze ook al behoorlijk aan het brabbelen! Dat was toch ook wel leuk. Met een tweeling had je vast het idee dat ze tegen elkaar praatte, want op sommige momenten leek dat er ook gewoon op! Ergens was het heel erg schattig? Als ze echt met elkaar zouden communiceren, was dat echt iets leuks. Ze waren in ieder geval al wel heel erg leuk om te zien. Ze waren nou niet echt typisch een tweeling. Iedere keer dat we hier kwamen, zagen we wel steeds meer verschillen. Natuurlijk was er één overduidelijke en dat was het geslacht, iets waar Bailey ook best wel goed rekening mee hield. Het was niet zo dat Lotus altijd roze aan had en Jamy blauw, maar Bailey hield er duidelijk wel van om Lotus haarbandjes om te doen. Iets wat echt heel erg schattig stond! Ze had er nu ook eentje om, met een best wel grote bloem erop. Ik wist dat die straks wel af moest als ze gingen slapen, maar dan moesten we ze sowieso omkleden! Dat ging ons vast samen lukken. We hadden al wel een beetje geoefend met die twee. We wisten wel hoe we de luiers moesten verwisselen en wat we moesten doen voordat ze gingen slapen. Ze moesten straks in ieder geval een flesje hebben. Liam had me net zelfs nog laten zien hoe ik het precies moest maken, ondanks dat ik het laatst nog een keer had gedaan. Het maakte niet zo veel uit. Ik snapte wel dat Liam het een beetje eng vond dat hij de kindjes voor de eerste keer alleen te laten. Hij was toch wel de papa die veel thuis bleef. Bailey was immers weer terug naar school. Iets wat ik best wel knap van haar vond! Het was vast niet heel erg makkelijk geweest de eerste dag, omdat het best wel snel naar de geboorte was, maar ze had nu ook bijna vakantie? Daar kon ze dan weer naar toe leven. Daarbij hoefde ze ook niet meer zo heel erg lang, een paar maandjes en dan was ze er van af! "Jullie krijgen zo ook heel erg lekker eten." fluisterde ik zachtjes naar Lotus, toen Carole over eten begon. Nog een uurtje en dat moesten ze hun flesje hebben. Ze kregen er toch wel een paar per dag en Liam had gezegd dat wanneer ze echt allebei begonnen te huilen, het desnoods ook wel ietsjes eerder mocht, maar niet te vroeg, omdat ze toch een soort van ritme op hadden gebouwd. Volgens mij was het ook niet heel erg handig om ze telkens maar de fles te geven als ze aan het huilen waren. Ik wist zeker dat het vanavond nog wel zou gaan gebeuren, maar dat kwam wel goed. We kregen ze wel stil met z’n tweeën. "Veel plezier." Ik hoopte dat ze het vanavond gewoon gezellig konden hebben zonder zich te veel zorgen te maken, want dat hoorde ook gewoon. We waren wel te vertrouwen met die twee kindjes. Ik keek naar Lotus, die mijn vinger met haar handje vast had gegrepen. "Ik denk dat je dan echt hele grote problemen krijgt met Liam." Natuurlijk ook met Bailey. Ik legde mijn hoofd op de schouder van Carole. Ik vond deze kindjes geweldig en ik kon eigenlijk niet wachten totdat we zelf ook een kindje zouden krijgen. Zeker als ik zo naar deze twee keek, natuurlijk was het veel werk, maar het gaf ook zoveel terug!

Carole.

Dit was de eerste keer dat we echt een hele nacht op zouden passen. We hadden natuurlijk wel eens met ze gespeeld en een uurtje op ze gelet, maar dat was anders dan een hele avond oppassen. Ik had ook geen idee hoe lang Liam en Bailey weer thuis zouden zijn, maar iets in me zei dat ze niet heel erg lang weg zouden blijven, vooral Liam niet. Die was echt dol op zijn prins en prinses en die wilde het liefst ook de hele dag bij hen in de buurt zijn. Al moest hij ook echt genieten van de tijd die hij en Bailey samen hadden! Ze zouden samen wat lekkers gaan eten en ook nog eens naar de film! Ze moeten er ook gewoon even uit, dat was belangrijk! Natuurlijk hoorden ouders bij hun kinderen te zijn, maar het was echt geen ramp als ze eens zelf iets leuks zouden doen! Ik vond het juist heel erg mooi dat ze ook tijd voor zichzelf wilden nemen, al was het volgens mij vooral Bailey haar idee geweest. Liam vond het heerlijk om met zijn kinderen bezig te zijn. Zayn ging wel eens in de middag langs en ik hoorde hele leuke verhalen van hem! Ik kon zelf niet altijd langs komen, want ik was natuurlijk bezig met mijn bakkerij! Dat ging echt heel erg goed! Ik vond het echt geweldig om elke dag bezig te zijn met het bakken van allerlei dingen en we kregen nu ook echt bestellingen binnen! Mensen wilden mijn taart! In mijn ogen had ik het dan toch wel iets heel erg goed gedaan? Het was wel zwaar werk en soms ging er ook wel wat mis, maar dat kwam vanzelf wel weer goed! ‘Ik kan Liam wel aan,’ zei ik lachend en ik keek naar Jamy. ‘Het is heel leuk bij ons thuis hoor. Alleen wel iets kleiner, maar mama en papa zijn daar ook heel erg vaak. Dus je ziet ze nog vaak genoeg.’ Ik grinnikte en streek zachtjes langs zijn wangetje. Hij was gewoon zo lief! Ik wilde hem gewoon de hele tijd knuffelen en met hem praten. Het was zo leuk dat ze er nu al waren! Het ging echt heel erg goed met ze en ik was heel erg blij dat ze zo goed groeiden en dat er nog geen andere problemen waren geweest! Het had best gekund dat ze alsnog ziek waren geworden, maar dat waren ze niet! Ik keek opzij naar Zayn en gaf hem een kus in zijn haar. ‘Je bent heel erg lief met haar.’ Lotus was toch wel Liam zijn prinsesje, dus Zayn moest er wel goed voor zorgen. Dat deed hij ook wel! Hij was heel erg voorzichtig en hij hield haar op een hele lieve manier vast! Alsof hij haar duidelijk wilde maken dat ze veilig was in zijn armen, wat ze ook echt was! Ik keek weer naar Jamy en nam voorzichtig zijn handjes vast. Eén handje paste nog maar net rond mijn vinger! Dat gaf toch wel weer aan hoe klein hij eigenlijk nog was. Jamy bewoog wat met zijn beentjes, waardoor hij wat naar onderen zakte. Ik schoot in de lach om zijn gezicht en tilde hem vervolgens op, zodat ik hem een kusje kon geven. ‘Het is bijna een glijbaan, maar daar ben je nog iets te klein voor.’ Ik legde hem tegen mijn borstkas aan en streek zachtjes door zijn haartjes. Ik vond het echt leuk dat hij echt zwart haar had, net zoals Bailey. Ze waren beide een beetje een mengelmoesje, dat wist ik zeker. We zouden over een paar jaar ook kunnen zien hoe hun innerlijk was, dat was misschien nog wel leuker. Misschien zouden ze wel dingen hebben die ik zou herkennen in Liam en Bailey. Ik was toch wel heel nieuwsgierig, maar het zou nog een hele tijd duren voordat het echt zo ver was.

Zayn.
Als ouder was het gewoon eng om je kind voor de eerste keer echt voor een langer tijd achter te laten. Het was niet zo dat Liam en Bailey hier de hele dag in de kamer zaten om te kijken hoe het met ze ging. Al deed Liam dat volgens mij wel heel erg graag. Ik gaf hem geen ongelijk. Ik kwam de laatste tijd ’s middags nog wel eens langs en dan vond ik het ook leuk om hier te zitten of om een klein beetje met de kindjes te spelen. Er was nog niet heel erg veel te spelen, maar het was al leuk dat ze zelf dingen vast konden houden en duidelijk zagen als iets bewoog. Het was zo leuk dat er iedere keer weer iets veranderde. Liam was echt trots op ze en dat was ook wel echt te merken aan de dingen die hij zei. Hij vertelde graag over de nieuwe dingen die ze konden! Vandaag konden we ook weer nieuwe dingen zien en het was ook altijd leuk om te ontdekken wat ze nou van hun papa en mama hadden. Liam vond het helemaal geweldig dat zijn kleine prinses zijn haarkleur toch een beetje had. Er kon heel erg veel veranderen. Carole was vroeger ook toch heel wat lichter geweest dan dat ze nu was. Foto’s van vroeger waren zo leuk om te zien! Ze was echt een leuk kindje geweest. Er waren zoveel foto’s van Carole en Bailey en die waren echt leuk om te zien! Bailey was wat ouder geweest dan Carole, maar dat had ze helemaal niet uitgemaakt. Ze waren ook uiteindelijk bij elkaar in de klas gekomen en volgens mij hadden ze het helemaal niet gemerkt. Ergens leek het me geweldig als Carole en ik ook een kindje zouden krijgen en die dan ook om kon gaan met Jamy en Lotus als ze wat ouder waren. Dat was toch leuk? Ik wist haast wel zeker dat Bailey en Carole de kindjes dan gewoon bij elkaar zouden zitten en verwachtte dat ze met elkaar gingen spelen. Ik wilde niemand iets toe dwingen, onze kinderen ook niet. Dus als er ooit ook een klein kindje van ons zelf kwam, hoefde hij of zij niet perse met Jamy en Lotus te spelen als het dat niet wilde. "En jij bent zo lief met Jamy." Ook met Lotus, maar ze had Jamy nu vast. Het leek net alsof ze zelf een soort van mama was. Het was geweldig om te zien. Ik moest lachen om Jamy die een beetje onderuit zakte, alsof het een soort van glijbaan was. Ik maakte waarschijnlijk iets te veel lawaai, waardoor Lotus haar gezichtje een beetje vertrok. Ik wiegde haar zachtjes heen en weer voordat ze zou beginnen met huilen. Ze mocht niet huilen! Het was gewoon niet zo fijn om te horen. Al was het wel typisch iets voor kindjes om te doen. "Het is goed kleine prinses." Volgens mij vond ze het ook echt goed, ze draaide zich wat bij, waardoor ze zo te zien weer alles prima vond. Haar gezicht was weer helemaal bij getrokken en haar oogjes keken weer heel erg lief op. "Lijkt het je niet geweldig om samen een kindje te hebben?" Het leek me echt geweldig, gewoon een kindje voor onszelf. Een klein jochie of meisje, dat op ons beiden leek. Dat we ook op de bank konden zitten samen, met een schatje in onze armen. "Ik weet dat we het er al een keer over hebben gehad. Maar het lijkt me gewoon echt geweldig." Ik had geen idee of Carole de komende tijd al een kindje zou willen. Ze was bezig met de bakkerij, het liep nu juist goed. Dus misschien was het niet heel erg handig om nu meteen zwanger te raken. Maar dat hoefde ook niet? Als we het allebei wilden, konden we het gaan proberen. We hoefden nou ook echt niet alleen seks te hebben als Carole dacht dat eiersprong er was. Het was meer het idee dat we gewoon geen bescherming meer gebruikten en vanzelf wel zagen wanneer er een kindje kwam. 

Carole.

Baby’s waren gewoon heel erg leuk! Ze waren heel erg lief en alles was nog leuk en nieuw! Vooral ook voor hen! Als ze eenmaal zouden gaan kruipen, dan zouden ze alles aanraken en alles zien als iets nieuws waar ze mee zouden kunnen spelen. Ik kon niet wachten tot ze zouden gaan kruipen en ook echt zouden gaan lopen. Dan zouden we kunnen oefenen door ze in het midden te zetten en dan zouden ze vanzelf een kant op lopen! Dat was zo leuk! Ze zouden vast wel een keer vallen, maar dat hoorde er ook bij. Op een gegeven moment zouden kindjes vallen en zich pijn doen, hoe stom en vervelend dat ook was. Ik zou het ook niet leuk vinden als Jamy nu ergens zijn hoofd zou stoten! Nu gebeurde dat nog niet zo snel, omdat hij nog helemaal niet veel kon. Hij sliep vooral een hoop, hij at en dan ging hij weer slapen! Over een uurtje zouden we ze een flesje moeten geven, wat me ook echt leuk leek om te doen! Dat had ik al wel mogen doen en het was echt heel erg schattig om te zien hoe blij ze konden zijn met wat te drinken. Het was ook wel noodzakelijk dat ze het kregen! Borstvoeding was niet echt een mogelijkheid met een tweeling! Je kon er moeilijk twee baby’s aan hangen. Dus dan was een flesje gewoon veel beter. Ik glimlachte en keek naar Jamy. ‘Hoor je dat? Hij vindt me lief, of ons. Of alleen jou en daardoor ben ik lief.’ Al wist ik dat het tussen mij en Zayn wel goed ging. Natuurlijk ging het dat! We woonden samen en we waren echt een leventje voor onszelf aan het opbouwen. Dat was echt heel wat! Het was iets waarvan ik een lange tijd had gedacht dat ik het nooit meer zou kunnen. Ik keek opzij naar Lotus, die toch even leek te gaan huilen. Jamy was in dat opzicht volgens mij echt wat minder. Dat had ik ook wel van Bailey gehoord. Meestal was Lotus degene die huilde en dan ging haar broertje er wel in mee, maar dat was ook wel te begrijpen! Hij schrok natuurlijk van het harde geluid en dan ging hij zelf ook huilen. Ik hoopte dat ze dat vanavond niet zouden doen, maar dat kon je natuurlijk nooit echt voorspellen. Het gebeurde of het gebeurde niet! Ik keek van Jamy en Lotus naar Zayn en knikte glimlachend. ‘Ja, ergens zou dat wel geweldig zijn.’ Samen een kindje. We hadden het er wel een beetje over gehad, maar er was niet echt iets serieus uit gekomen. We waren ook zo druk met andere dingen geweest en ik was ook nog niet gestopt met de pil, juist omdat het ook echt hielp! Bailey en ik waren nou niet met regelmaat ongesteld geweest en de pil had er echt bij geholpen, maar als ik een kindje wilde, dan moest ik er natuurlijk wel mee stoppen. Ik liet mijn hoofd tegen dat van Zayn aan rusten. ‘Samen een lief, klein kindje. Iets van ons samen.’ Dat klonk wel heel erg speciaal? Dit was ook heel erg speciaal, hier samen zitten met de tweeling van mijn beste vriendin, maar samen een eigen kindje? Het was niet zo dat ik het wilde omdat Bailey het had. We hadden het er al eens over gehad en toen had ik ook wel aangegeven dat het iets was om over na te denken. We hadden er de ruimte voor, ook het geld. Mijn tijd was alleen niet altijd even goed ingepland en verdeeld, ik kon immers veel langer werken dan gepland. Dat was gewoon iets wat kon gebeuren in een bakkerij. ‘We hebben er wel de ruimte voor.’ Ook het geld, maar geld was iets waar we ons geen zorgen over hoefden te maken.

Zayn.
Deze kindjes hadden echt een hele eigen wereld. Ze waren hier dan al wel twee maandjes, maar volgens mij hadden ze nog steeds niet door wat er allemaal om hen heen gebeurde. Dat duurde ook wel eventjes. Ik had al wel gemerkt dat ze ergens maar al te goed wisten in welke armen ze lagen. Dat kwam misschien door de geur of dat ze toch al iets begonnen te herkennen. Het was in ieder geval leuk dat ze al steeds meer dingen door te hebben. "Jullie zijn gewoon samen lief." zei ik lachend. Het was iets moois om Carole met een kindje op haar armen te zien en het was wel duidelijk dat ze echt van Jamy en Lotus hield. Het waren de kinderen van haar beste vriendinnetje, dus die liefde zat er vanzelf ook wel. Ze deed ook echt alles voor ze en dat vond ik toch wel heel erg lief om te zien. Ik bewoog een beetje met mijn vinger, waar Lotus’ handje nog omheen zat. Iets wat ze duidelijk wel leuk leek te vinden, wat er kwam een lachje op haar gezicht! Dat was echt zo! "Je hebt ook wel een beetje last van stemmingswisselingen of niet?" vroeg ik zachtjes. Het leek erg echt op! Net had het nog geleken alsof ieder moment kon gaan huilen en was ze aan het glimlachen. Dat was toch raar? Maar waarschijnlijk was ze alles van net al wel weer vergeten! Ik wist niet hoeveel kindjes konden herinneren, maar ik wist helemaal niets van de eerste paar jaar van mijn leven. De eerste herinneringen waren van dat ik ongeveer een jaar of drie oud was. Dat was toch vreemd? Volgens mij had iedereen dat wel. Je was ook bezig met hele andere dingen. Die kindjes moesten groeien en ook een beetje goed, daar waren ze vooral mee bezig. Eten, poepen en slapen. Ik glimlachte, Carole zou het ook geweldig vinden om een kindje te hebben! Dat had ik al wel geweten, ik wist dat ze uiteindelijk ook een kindje wilde, maar dat hoefde niet te zeggen dat ze binnenkort een kindje wilde hebben. We waren nog jong, we hadden nog tijd genoeg om kindjes te krijgen. "Ons kleine kindje." Fluisterde ik zachtjes. Dat idee vond ik gewoon zo’n mooi idee. Een meisje of jongetje dat dingetjes van ons beiden hadden. Dat vond ik ook zo leuk aan de tweeling, ik kon echter dingen van Liam én van Bailey in ze zien. Nu al! Als ze ouder werden, zou dat alleen nog maar meer worden. Ik knikte voorzichtig, mijn hoofd lag immers nog op haar schouder en haar hoofd lag er tegen aan, dus het zou niet fijn zijn als ik het te hard deed. We hadden er inderdaad ruimte voor. "We hebben echter ook tijd nodig. Als je zwanger raakt, dan kan het moeilijker worden met de bakkerij." Ik wilde gewoon zeker weten dat dat eerst goed zat. Misschien konden we iemand inhuren die het dan een beetje over kon nemen in de maanden dat Carole er minder kon zijn. Je kon wel aan Bailey zien dat je nog een aardig tijdje dingen kon doen. Maar de hele dag staan was best zwaar en als je een kindje in je buik had, was dat alleen nog maar zwaarder, dus daar moest Carole wel een beetje rekening mee houden. "We kunnen er altijd een paar jaartjes mee wachten." Ik ging haar nergens toe pushen. Dat wilde ik helemaal niet. We moesten beiden achter dit besluit staan. Het was echt niet zo dat wanneer ik een kind wilde hebben, er ook meteen een baby’tje moest komen. Ik kon best wachten, totdat Carole er echt klaar voor was. 

Carole.

Iedereen smolt toch wel een beetje van een jongen met een kindje? Dat had ik al gedaan toen ik Zayn met Bailey had zien spelen! Hij was zo lief voor haar geweest en zij was ook echt dol op hem geweest! Aan het begin was het maar niet gelukt om zijn naam uit te spreken en zodra ze het wel had gekund, had ze het heel erg vaak laten horen. Iets wat ongelooflijk lief was geweest! Ik wist nog wel dat we met haar naar een indoor speeltuin waren geweest en ze had niet geweten dat wij er waren geweest! Ze was toen zo blij geweest, vooral toen ik had verteld dat we Zayn nog hadden moeten zoeken! Toen was ze misschien iets te enthousiast over een hoge touwbrug gerend, wat ik toen echt niet had begrepen. Ik had het doodeng gevonden, laat staan dat een meisje van vier er zomaar overheen was gelopen, alsof het helemaal niets was geweest! Het was toch behoorlijk hoog geweest in mijn ogen! Uiteindelijk had ze me toch een beetje geholpen, wat heel erg lief was geweest! Ze had gewoon heel graag naar Zayn gewild en ze hadden de rest van de dag ook samen gespeeld. Ze waren echt leuk samen en nu kon ik daar weer van genieten, omdat Zayn ook vaak bij de tweeling was! Het was gewoon heel lief om te zien hoe hij met ze om ging. Het waren de kinderen van zijn beste vriend, daar hoorde je natuurlijk ook wel voorzichtig mee om te gaan, maar dat deed hij ook echt! Nu was hij ook zo leuk bezig met Lotus en ik wist zeker dat als we ons eigen kindje zouden hebben, hij alleen nog maar liever met hem of haar zou zijn, want dan was het natuurlijk echt van ons. ‘Ik denk nog steeds dat het een kindje met bruine oogjes zou worden,’ zei ik glimlachend. We mochten het er toch over hebben? Het klonk helemaal niet zo slecht! We wisten nu wat er ging gebeuren, we hadden Jamy en Lotus om mee te oefenen, dus we wisten wel een beetje waar we aan zouden beginnen, mocht ik zwanger raken! Daarbij was het alleen maar goed om het over dit soort dingen te hebben. Dan wist je dat je het er allebei mee eens was, dat er niet zomaar iemand weg zou gaan. Ik had al heel lang geweten dat Zayn dat niet zou doen, hij zou me nooit zomaar achterlaten en al helemaal niet met een kindje! Zeker niet als het zijn eigen kindje was! Hij zou er heel erg goed voor gaan zorgen, dat wist ik zeker! ‘Ik ben niet de enige die in de bakkerij werkt,’ zei ik grinnikend. ‘Als het echt nodig is, dan kan iemand het overnemen.’ Op een gegeven moment zou het heel lastig worden om de hele dag te blijven staan en staan was nou eenmaal iets wat je veel deed in een bakkerij. Je kon niet zittend een taart decoreren! Ik kon me nog wel bezighouden met de administraties en met de afspraken met de klanten, zodat ik kon werken aan de schetsen voor de taarten. Het zou alleen lastig worden om ze ook nog zelf te maken. Ik keek eventjes naar Zayn, voor zover dat ging, en glimlachte. Het was lief dat hij de keuze ook bij mij neerlegde, dat hij niet deed alsof het nu gewoon moest en ik er maar mee moest leven. Hij wilde het wel, maar hij wilde ook dat ik het wilde. Dat was toch alleen maar lief? ‘Ik denk niet dat ik nog een paar jaar wil wachten.’ We hadden het nu toch goed? De bakkerij liep goed en we hadden de tijd. Over een paar jaar zou het kindje dan oud genoeg zijn om naar school te gaan en dan zou ik me altijd weer op de bakkerij kunnen storten?

Zayn.
Ik wist dat er meer bij kwam kijken dan alleen maar een gesprek over dat we een kindje wilde, maar dit was het begin. Ik wilde er ook niet obsessief mee bezig zijn en ik wist ook wel dat Carole dat niet zou gaan doen. Het was toch niets om alleen maar seks te hebben op momenten waarop het moest. Dat soort dingen moest je niet plannen. Een kindje kwam er vanzelf wel, maar daarvoor zou Carole al wel moeten stoppen met de pil. Ik snapte het dan echt niet binnen een paar maanden zo hoefde te zijn dat Carole echt zwanger zou raken. Het hoefde voor mij echt niet meteen zo te zijn, als we uiteindelijk maar de kans kregen om samen een kindje op te voeden. Wie weet konden we wel niet eens kindjes krijgen samen, dat kon ook nog. Niet dat we daar meteen vanuit moesten gaan, helemaal niet zelfs! Je moest altijd van het beste uitgaan, maar aan negatieve dingen moest je toch ook wel denken. Er kon altijd iets gebeuren waardoor je toch een beetje teleurgesteld raakte. Ik schudde met mijn hoofd "Nee ik weet zeker dat het groene ogen gaan worden." zei ik lachend. We zagen vanzelf wel wat het werd, het maakte helemaal niets uit, maar Carole had gewoon hele mooie ogen. Ik zou het echt niet erg vinden als ons kindje ook mooie groene kijkers zouden krijgen. Liam had uiteindelijk ook gelijk gekregen! Hij had ook gezegd dat de kindjes de ogen van Bailey zouden krijgen en dat was wel echt zo. Al was het wel apart te zien dat ze toch allebei een andere kleur blauw hadden en zelfs die kleur was weer anders dan Bailey haar ogen. Het was gewoon bijzonder hoe je dingen door kon geven en hoe dingen zich weer konden vermengen of hoe je juist dingen kreeg van oma’s en opa’s of juist tantes of ooms. Dat was toch bijzonder? Het DNA zat dan wel bij ons in het lichaam, maar het was juist net weer wat er vermengd werd. "Dat is waar." Daar had ze ook echt gelijk in. Ze deed het niet alleen, ze had personeel om zich heen wat echt achter haar stond, ze hielpen haar heel erg goed mee in verschillende dingen en daardoor was er toch echt iets waar ze op kon vertrouwen. Carole had zelf nooit een banketbakkersopleiding gedaan, maar een paar mensen die bij haar werkten wel. Ik vond het heel erg knap dat ze haarzelf echt alles had geleerd en nu kon ze toch weer een paar dingen bijleren door haar personeel en zij kon hen ook weer wat bijbrengen. Het was wel duidelijk dat ze een heel hecht team waren en het was ook gewoon leuk om er te komen. Er hing een goede sfeer! Carole probeerde toch wel elk jaar een soort van personeelsfeestje te organiseren, iets wat we van het zomer nog samen hadden gedaan! Een barbecue bij ons in de tuin, wat heel erg gezellig was geweest door alle mensen! Ik glimlachte door de woorden van Carole, ze wilde niet nog een paar jaar wachten en ik wilde dat ook eigenlijk niet. "Ik ook niet." fluisterde ik. Dit was onze keuze en het was wel duidelijk dat we het echt wilden. Ik keek naar Lotus en bewoog mijn hand nog een beetje, waardoor haar handje ook bewoog. "Misschien dat je over een tijdje een vriendje of vriendinnetje krijgt om mee te spelen." Zei ik zachtjes. Dat was natuurlijk ook leuk. Dan waren Jamy en Lotus ouder, maar dat was alleen maar leuk! Ik hoopte echt dat ze dan ook een beetje met elkaar konden spelen!