Forum

Het was een gisteren een late avond geworden, maar dat hield Emily niet tegen om nu alweer op het kleine podium te staan met haar vriendin naast haar. Makkelijk was niet om hier te kunnen optreden in de buurt, dus toen ze hoorde dat ze vanavond mochten komen als invaller van iemand anders, was ze gelijk gekomen.
Glimlachend keek ze even opzij naar Tesh en begon ze met het spelen van hun volgende liedje op haar gitaar. Ze deden een liedje van Green Day, American Idiot, omdat ze in een redelijke harde bar waren vanavond en ze lachte toen een aantal mannen even goedkeurend opkeken van hun liedkeuze.
Hun, anders ook niet echt rustige nummer, werd een beetje verstoord toen er opeens een veertig of iets meer meiden de bar in gerend kwamen en Emily’s oog viel op vier jongens die zich plots een beetje klein maakten. Dat Emily de jongens niet had herkend! Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Het waren die vier jongens van de inmiddels wereldberoemde band 5 Seconds of Summer.
Ze tikte Tesh aan en seinde even naar de vier bij de bar, en ging voorzichtig door met spelen van het liedje. Als ze had geweten dat er zoveel mensen zouden komen vanavond, had ze haarzelf wel beter voorbereid en misschien iets meer tijd gestoken in haar make-up, maar dat had ze natuurlijk niet kunnen voorspellen.

Van de muziek aan het genieten en rustig nippend aan zijn biertje zat Luke naast zijn drie vrienden aan de bar. Ze hadden een iets minder bekende bar uitgekozen in de hoop dat ze een keer een rustige avond konden hebben en tot dusver ging het prima. Het was geen verkeerde bar, leuk entertainment en het feit dat er geen meisjes om hem heen hingen, was voor de verandering best fijn. Begrijp het niet verkeerd, hij vond zijn fans geweldig en hield stuk voor stuk van ze, maar soms was het ook wel eens fijn om een avondje rust te krijgen. Hun tour, ROWYSO, was net afgelopen en ze waren alle vier wel toe aan wat rust in hun anders drukke leven. Zijn oog viel even op de twee meiden die American Idiot aan het coveren waren en hij moest glimlachen. Hij tikte de jongens aan en knikte naar het podium; het nummer dat ze speelden gaven hem veel concertherinneringen.
Hij bestelde nog een biertje en op dat moment hoorde hij een hoge gil, die hem gelijk kleiner deed maken. Die gil hoorde hij ondertussen dagelijks en ergens vervloekte hij dat zijn band was gezien. Het ging net zo lekker.
De ongeveer veertig meiden die daarna naar binnen kwamen stormen, gaven hem een ietwat scheve glimlach, omdat hij even moest wennen aan het feit dat ze niet meer alleen waren en keek even hulpzoekend naar de rest van de band.
Hij gaf de meiden knuffels en ging met ze op de foto, in de hoop dat ze daarna weggingen, maar hij snapte zelf ook wel dat ze bij hen wilde blijven in de bar.

Een optreden was een optreden. Dat was de gedachte die Tesh elke avond vast probeerde te houden. Zelfs als er maar een paar mensen in het café zaten, was het een optreden en ze wist dat ze ergens moesten beginnen. Ze wist eigenlijk niet wat ze had verwacht toen ze met Emily een maand geleden naar Australië was vertrokken. Misschien had ze een klein beetje gehoopt op een doorbraak, op iemand die hun liedjes zou horen en er van ondersteboven zou zijn, maar ze wist hoe klein die kans was. Je wist echter nooit wie er opeens voor je kon staan, dus ondanks dat dit optreden niet het beste publiek was, bespeelde ze haar bas met veel behendigheid en plezier.

Toen er opeens een hoop gegil klonk, keek Tesh gestoord op. Als het gegil voor hen was geweest, was dat leuk geweest, maar het was haar al snel duidelijk dat de meisjes die opeens in het café stonden, voor vier andere jongens waren gekomen. Vier jongens die ze herkende als de jongens uit 5 Seconds of summer.

Niet echt wetend wat ze moest doen, bleef ze de tekst van American Idiot zingen, alsof er niets aan de hand was.

Vanuit haar ooghoeken zag ze hoe de jongens opstonden en een paar knuffels uitdeelden en op de foto gingen, al kwam er al snel een einde aan de pret. De barman kwam naar de meisjes toe, die overduidelijk geen achttien waren, en vertelde hen dat ze naar buiten zouden moeten gaan, tenzij hun I.D-card zou bewijzen dat ze oud genoeg waren om hier rond te hangen. Stiekem was Tesh opgelucht, aangezien de meisjes hen alleen maar af hadden geleid. Haar in ieder geval wel.

Na een drukke tour van mei tot september, had ook Ashton wel behoefte gehad aan een beetje rust. Rust zou hij misschien nooit krijgen, omdat hij elke dag nog altijd opgescheept zat met de drie anderen, voor een groot deel van de dag in ieder geval wel, maar voor hem was dit al rust geweest. Zittend met een drankje, genietend van de twee meiden die op het podium stonden. Hij kon zich nog goed herinneren dat zij voor niet veel meer mensen hadden gespeeld en nu? Nu had hij vaak vijf dagen per week boven een concertzaal gezeten en gedrumd alsof zijn leven er vanaf had gehangen.

De rust werd echter verstoord door de fans, maar zoals altijd probeerde Ashton zo vriendelijk mogelijk te zijn en met iedereen op de foto te gaan die dat wilde. De meeste meisjes werden echter al snel weggestuurd, omdat ze niet oud genoeg waren om echt in het café te blijven. Daardoor was de rust al snel wedergekeerd.

Niet veel later was ook het liedje van de twee meiden afgelopen. Voor een duo hadden ze American Idiot heel goed gecoverd. Ashton wilde niet zeggen dat zij met z’n vieren beter waren, maar hij wist hoe het origineel moest klinken en dit was zeker niet slecht geweest. Samen met Calum en Michael, wie al twee lege glazen voor zich hadden staan, klapte hij voor de twee meiden.

 Het meisje met de donkere krullen glimlachte en stak haar hand op. ‘Thanks guys! Ik hoop dat jullie er van hebben genoten, ondanks de onderbreking. Wij zijn Cherrybomb en we hebben nog één liedje voor jullie. Dit is Incomplete Pleasure.”

Toen de meisjes plots werden weggestuurd, omdat ze duidelijk nog geen achttien waren geweest, was Emily toch wel een beetje opgelucht geweest. Voor een klein groepje mensen staan, vond ze helemaal maar prima, maar grote groepen vond ze nog steeds een beetje eng. Daarbij waren de meiden er niet geweest voor haar en Tesh,  dus dat hielp natuurlijk niet mee.
Ze zong rustig het liedje af en glimlachte blij toen er geklap klonk van de vier bij de bar. Net als het meisje naast haar, bedankte ze hen en frummelde ze even aan haar snaren van de gitaar. Het volgende liedje zou een liedje zijn geschreven door haar en Tesh, en dit zou de eerste keer zijn dat ze een eigen liedje zouden spelen.
Gauw haalde ze een hand door haar haar, zodat het niet voor haar ogen zou vallen en begon ze met de eerste noten spelen.
Het liedje heette Incomplete Pleasure en ze wist heus wel dat mensen er verkeerde gedachten bij zouden krijgen, maar dat vond ze juist zo leuk aan het liedje zelf! Ietwat trillerig haalde ze adem en begon ze met zingen, ondertussen gefocust op haar gitaar:” Being with you is like incomplete pleasure, it’s fun but never enough.”  Algauw zat er ze er weer helemaal in en ze vond bijna dat het liedje te snel ging op een gegeven moment.

Ook Luke was stiekem wel opgelucht toen de meisjes de bar weer werden uitgegooid en hij keek ze nog even verontschuldigend aan voor hij zijn biertje weer van de bar afpakte. Drinken terwijl er minderjarige fans om je heen stonden, vond hij toch net wat te ver gaan en ook niet echt netjes tegenover de meisjes, dus had hij zijn drankje maar eventjes aan de kant geschoven. Het was leuk om te zien dat ze zelfs in hun eigen stad een grote hit waren geworden, maar vanavond wilde hij gewoon weer eventjes normaal zijn.
Hij keek weer naar de twee meisjes op het podium en glimlachte toen het meisje met de krullen haar hand naar hen opstak en hij hen bedankte voor het klappen. Ergens dacht Luke wel dat het voor hem was, want de drankjes hadden hem ondertussen vrij goed te pakken gekregen en dan kreeg hij altijd meer zelfvertrouwen dan dat hij al had.
Hij stak zijn duim naar de meisjes op en draaide zich om naar de jongens. “Incomplete pleasure,” herhaalde hij grinnikend. “Het is alsof ze Ashton al hebben ontmoet en een liedje over hem hebben geschreven,” maakte hij de plagende opmerking naar zijn vriend.
Het liedje had een pakkend deuntje en hij vond dat het refrein erg leuk was gedaan. Hij vond het knap dat de meiden met z’n tweeën zo’n liedje neer konden zetten. En omdat hij het zo’n leuk liedje vond en ook omdat hij niet meer helemaal nuchter was, klapte hij wederom naarmate het eind vorderde en zette hij zijn handen aan zijn mond om even te juichen. 

Vaak speelden ze covers van de bands die ze leuk vonden, liedjes die goed bij hun stemmen pasten. De verdeling in het duo was duidelijk, maar het was niet zo dat de één alleen maar zong en de ander niet. Zowel zij als Emily zongen. Het enige verschil was dat Emily een gitaar had en zijzelf een basgitaar, met een klein keyboard naast haar zodat ze tijdens het zingen nog kon wisselen. Daarbij was dat ding onwijs handig en kon het ook nog eens geluiden opnemen, waardoor een tweede stem zingen soms wat makkelijker werd, als ze samen het refrein zongen.

‘Never enough,’ herhaalde ze haar vriendin en glimlachend keek ze de zaal in. Ze kon het niet laten om naar de vier jongens in de hoek te kijken, die tot haar verbazing meedeinden, of mee tikten op het ritme van het liedje. Dit was hun eerste eigen liedje dat ze samen hadden geschreven, dat ze nu voor het eerst speelden en er waren dus mensen die het leuk vonden! Al had ze de lege bierglazen ook wel op tafel zien staan en aan hen te zien, leek het niet alsof ze er nog maar één op hadden gehad.

Haar glimlach werd alleen nog maar breder toen de vier jongens begonnen te klappen, zelfs te joelen! Het verbaasde haar een beetje, maar al snel nam ze het applaus in ontvangst door haar microfoon te pakken en nog een keer iedereen te bedanken die voor hen klapten. ‘Ik wil graag een applaus voor Emily!’ Ze vond dat ze haar vriendinnetje best in het zonnetje mocht worden gezet, zeker nadat ze zo fantastisch had gespeeld!

Het was misschien niet netjes geweest dat de fans hen hier hadden gezien met bier. Ashton probeerde er vaak rekening mee te houden. Natuurlijk ging hij wel uit, maar hij wilde niet duidelijk met drank in zijn handen worden gefotografeerd. Er waren ook jongere fans, meisjes van twaalf. Hij wilde niet de boodschap geven dat drinken goed was. Het kon op zijn tijd, voor een avondje uit, maar het moest niet worden gezien als normaals. Zelf nu had hij zijn eerste glas nog niet eens op. Hij probeerde soms een beetje verantwoordelijk te zijn, zeker omdat hij hier als eenentwintigjarige tussen de rest zat.

Ashton was onder de indruk van het liedje van de twee meisjes. Ze hadden tot nu toe alleen maar covers gespeeld, maar dit liedje was duidelijk zelf geschreven. Het refrein was pakkend, de boodschap was duidelijk. Tenminste, dat vond Ashton. Luke leek er echter iets heel anders in te zien, waardoor Ashton in de lach schoot. ‘Jij hebt wel hele hoge verwachtingen van mij,’ merkte hij op.

‘Zij duidelijk ook, ik zou er heen gaan, Ash. Al is het vast nooit genoeg,’ zei Calum met een brede grijns op zijn gezicht en hij pakte het bierglas van Ashton over van zijn vriend, waarna hij er een slok van nam.

Ashton schudde lachend zijn hoofd, de anderen hadden duidelijk al meer op dan hijzelf.

 Toen het meisje met de krullen vroeg om een applausje voor Emily, het meisje met de steile, bruine haren, bracht Ashton zijn handen bij elkaar en klapte hij ook voor het meisje. Haar stem was prachtig geweest en haar gitaarspel ook.

Naarmate het liedje eindigde, begon Emily er steeds meer plezier in te krijgen en ze vond het bijna jammer toen Tesh de laatste woorden zong. Het was hun laatste liedje geweest. Geweldig vond ze het, dat er nu al geklapt werd voor hun eigen liedje en glimlachend keek ze de kant op van de vier jongens, waarvan er ook een aantal joelend. Ze had de hoeveelheid lege bierglazen al op de bar zien staan, dus ze wist dat de vier niet geheel nuchter meer waren en ze moest lachen toen de Aziatisch uitziende jongen bijna van zijn kruk afgleed. Het zag er dan ook vrij dom uit.
Ietwat blozend keek ze haar vriendin verbaasd aan toen er werd gevraagd werd voor een applaus voor haar en ze maakte netjes een buiging. Een van de vier jongens, de minst dronken dacht zij, klapte ook voor haar, en ze vond het stiekem wel een compliment dat die vier artiesten voor hun aan het applaudisseren waren op het moment.
“ En dan nu graag een applaus voor Tesh!” riep Emily daarna snel, zodat hij vriendin niet vergeten zou worden en haar oog viel op de blonde jongen die nog steeds wild aan het joelen was. Hij had duidelijk te diep in het glaasje gekeken, bedacht ze lachend. En terwijl ze bezig was om haar gitaar van de versterker te halen en terug te doen in zijn koffer kon ze het niet laten om de vier nog even te bekijken.
“Ze vinden ons goed, geloof ik,” fluisterde ze blij naar Tesj, terwijl ze de apparatuur begon op te ruimen.

Nog steeds luid juichend keek Luke naar de twee meiden die het allebei het applaus in ontvangst namen. Hij kon het niet laten om nog even voor ze fluiten en keek toen grijnzend naar Ashton. Hij had de boodschap van het liedje geweldig gevonden en hij vond het stiekem ook wel leuk om Ashton een beetje te pesten. Zeker nu hij de alcohol begon te voelen, was de avond een stuk vrolijker geworden.
Lachend gaf hij Calum een klap op zijn schouder, wat de arme jongen bijna zijn van stoel deed afglijden. Hij hoorde een van de meisjes zachtjes lachen en zelf vond hij het ook behoorlijk grappig. Het zag er dan ook behoorlijk leuk uit. Hij haalde gauw een hand door zijn haren heen, zodat zijn kuif weer perfect zat en begon weer klappen toen de meiden om een applaus vroegen voor hun partner. Hij klapte misschien een klein beetje harder voor het meisje met de donkere krullenbos, maar dat kwam omdat hij haar net wat leuker had gevonden. De meisjes schenen het applaus in ieder geval wel leuk te vinden en toen ze begonnen om hun instrumenten op te bergen, draaide hij zich grinnikend om naar de rest van zijn vrienden groep.
“Ze zijn best wel goed,” zei hij bedenkelijk en hij probeerde redelijk serieus naar de jongens te kijken. 

Ook Tesh maakte een buiging voor het weinige publiek dat er stond. Het was niet veel, maar dat er vier jongens zaten die best wel verstand hadden van muziek, en zelfs een hele wereldtour achter de rug hadden, was voor haar al genoeg. Ze had gemerkt dat ze heel hard hadden geklapt en zelfs hadden gejoeld. Of dat nou kwam door hun muziek of door de lege bierglazen die er al stonden, dat wist ze niet, maar het was applaus en dat maakte haar hart maar al te warm.

Net zoals Emily begon ze met het loskoppelen van haar basgitaar en plaatste ze die in haar koffer. Ook haalde ze alle snoeren uit het keyboard en klapte ze de poten van het kleine instrument in, waardoor het weer in een andere koffer paste. Met een glimlach streek ze over het geverfde logo dat ze er samen met Emily op had geschilderd, al had zij het vooral ingekleurd en was Emily degene die het echt had ontworpen. Ze hadden al een hele tijd het idee om een paar stickers te laten maken, zodat ze die ergens op konden plakken, maar die dingen waren nog behoorlijk duur. Haast te duur.

Tesh keek op door de woorden van Emily en ook zij keek nog eens goed naar de vier jongens. Ze glimlachte en keek vlug weer naar haar vriendin. ‘Dat, of ze zijn heel erg dronken en klappen voor alles.’ Al leken de jongens haar ook nog niet zo ver heen, dat ze alles leuk vonden, wat er ook gebeurde.

Ashton schoot in de lach toen Calum een soort van van de kruk afgleed. Het bier klotste over zijn handen, maar het leek de jongens niets uit te maken. Sterker nog, met twee grote slokken was het glas, zijn glas, leeg. Niet dat het erg was. Hij zou zo een nieuwe kunnen halen, als hij dat zou willen. Een biertje was nog niet al te duur, al wilde hij ook niet compleet dronken een club inlopen, want hierna zouden ze nog wel uitgaan. Het was nog maar net tegen elf uur, dus het echte feest moest eigenlijk nog beginnen.

Luke merkte op dat de twee meisjes goed waren en Ashton knikte instemmend, maar nog voordat hij iets kon zeggen, begon Michael te praten, ‘Dat zeg je alleen maar omdat jij ook wel wat imperfect pleasure wil, of perfect, dat kan ook.!’ zei de jongen lachend.

‘Ik denk niet dat het liedje daar over ging, Mike…’ Ashton haalde zijn schouders op. Het klonk niet alsof het over seks was gegaan, al lag het vooral aan de titel.

‘Ze blijven wel hot,’ zei Michael grijnzend. ‘Waar dat liedje dan ook over ging.’

‘Mee eens,’ mompelde Calum en hij keek bedenkelijk naar de glazen, die ondertussen allemaal leeg waren. ‘Ik ga nog wat halen,’ deelde hij mee, aan niemand in het bijzonder. Vervolgens kwam hij overeind, maar hij liep niet meteen door naar de bar. Sterker nog, hij liep eerst naar de twee meisjes, die bezig waren met het opruimen van hun apparatuur.

Emily’s oog viel op het nogal amateuristisch, geverfde logo en ook zij moest onbewust weer glimlachen. Het was dan misschien niet precies wat ze hadden gewild toen ze het idee opeens hadden gekregen, maar leuk was het zeker geweest. Samen hadden ze bedacht hoe het logo eruit moest zien en omdat ook de naam niet echt in een serieuze bui was verzonnen, zag ook het logo er een beetje apart uit. Maar dat vond ze alleen maar leuker; dat maakte het meer eigen, meer van hun.
“Dames,” hoorde ze plots een jongen met een Australisch accent zeggen en verbaasd keek ze even op. De jongen die er stond, had ze absoluut niet verwacht en gauw probeerde ze haar verbaasde uitdrukking te veranderen in een vriendelijke glimlach. Ze pauzeerde even met het oprollen van haar snoeren en kwam half overeind om hem ook een begroeting te geven. Achter hem stond de jongen met het blonde haar hen nogal verbouwereerd aan te kijken en ook de jongen met de wenkbrauwpiercing zag ze nogal verbaasd naar de jongen tegenover kijken. Hij had blijkbaar niet verteld dat hij naar hen toekwam of ze hadden niet geloofd dat hij het ook wel degelijk zou doen.
“Interesse in een drankje? Wij betalen uiteraard, jullie hebben ons desnoods de hele avond vermaakt met de muziek,” vervolgde hij glimlachend en hij haalde een hand door zijn haren.
Het meisje keek even vragend naar Tesh en stemde toen met hem in. Een drankje met de vier zou vast geen probleem worden, bedacht ze en glimlachend stelde ze haarzelf voor.

Luke was blij dat de rest het met hem eens was en hij lachte mee om de opmerkingen die er gemaakt werden over de titel van het laatste liedje van de twee meiden. Hij betwijfelde dat de titel ook daadwerkelijk over hetgeen ging wat hij en Michael dachten, maar het lag wel voor de hand. Zeker nu logisch nadenken niet meer heel makkelijk ging voor de blonde jongen, vond hij dit veel logischer klinken.
Hij opende zijn mond om tegen Calum te zeggen dat hij ook nog een biertje wilde, maar sloot deze weer verbaasd toen de jongen compleet de verkeerde kant opliep. Althans, dat dacht hij. Verbaasd stond hij een beetje aan de zijkant te kijken hoe Calum de twee meisjes aansprak en hij kon wel raden wat hij hen vroeg.
“Doet hij nou echt wat ik denk dat hij doet?” vroeg Luke lichtelijk geschrokken, want hij had zich helemaal niet kunnen voorbereiden op het feit dat ze nu misschien bij hen kwamen zitten! Misschien wilde hij eerst zijn haar nog wel goed doen. Snel haalde een paar handen door zijn kuif, in de hoop dat het weer op de warrige, maar leuke manier, zat zoals begin de avond en draaide hij zich even om naar Ashton.
“Zie ik er oké uit?” vroeg hij en spelend met zijn lip ring keek hij vanuit zijn ooghoeken toe hoe een van de meisjes al overeind was gekomen om met hem mee te lopen.

Ondanks dat ze geen fan was van de jongen die voor haar stond, was Tesh met stomheid geslagen toen hij opeens voor haar en Emily had gestaan. Hij bood hen zelfs een drankje aan! Haar ogen gleden van hem naar de andere drie jongens, die allemaal weer hun kant op keken. De jongen met het gekleurde haar, als ze zich niet had vergist heette hij Michael, zwaaide zelfs even met een grijns op zijn gezicht. Ze keek weer terug naar Calum en Emily, de laatste had al ingestemd met een drankje. Dus zij kon nu ook niet veel anders. ‘Eh, ja. Prima, dankjulliewel,’ wist ze uiteindelijk uit te brengen. Ze wist niet wat ze anders zou moeten zeggen.

‘Wat willen jullie drinken?’ vroeg de Australische jongen en hij gebaarde naar de bar. ‘Een baco is wel goed,’ zei Tesh en ze probeerde een beetje te ontspannen, maar ze kon moeilijk geloven dat ze tegenover een bassist van een beroemde band stond. Ze wist dat hij goed was, dat had ze vaak genoeg ergens gelezen.

‘Prima, jullie kunnen alvast daar gaan zitten. Ze bijten niet hoor,’ zei Calum grijnsde en hij gebaarde naar zijn vrienden in de hoek. Tesh knikte en liep samen met Calum en Emily naar de drie jongens toe, wie al snel plaats voor haar maakten.

‘Hé…’ Ze wist niet zo goed wat ze anders moest zeggen. Wat zei je tegen dit soort jongens? Ze waren nog geen half uur geleden belaagd door een stuk of veertien meisjes. Iets waar Tesh alleen nog maar van kon dromen. Zoveel fans, allemaal voor deze jongens. Dat was voor haar iets wat nog lang niet zou gebeuren, maar dromen mocht altijd?

‘Ik denk dat hij echt aan het doen is wat jij denkt dat hij aan het doen is,’ zei Ashton lachend en hij keek naar Luke. Misschien had Michael uiteindelijk wel gelijk en hoopte Luke inderdaad dat de meisjes hierheen zouden komen. Vooral het meisje met de krullen, Tesh, als hij het goed had gehoord. Toen ze had gepraat, had hij tevens een ander accent ontdekt, dus dat betekende dat ze niet uit Australië kwamen. Engeland, misschien. Of zijn gehoor had hem in de steek gelaten.

‘Awh, je ziet er goed uit hoor, Lukey,’ zei Michael grijnzend en hij woelde expres door de kuif van zijn blonde vriend, waardoor zijn haar niet meer zat zoals Luke het had gewild. Ashton vond het wel grappig dat Luke zich zo gedroeg. Misschien kwam het door de drank, of wilde hij echt indruk maken op de meisjes, of vooral op Tesh. Niet dat Ashton het zijn vriend niet gunde, maar het was vooral heel erg grappig.

Het eerste meisje, Tesh, liep al met Calum mee naar de tafel en al snel volgde Emily ook. Ashton glimlachte vriendelijk en schoof iets naar Michael toe, zodat er nog een plekje ontstond.

‘Hé!’ begroette hij de twee vrolijk en hij klopte naast zich op de bank. ‘Jullie hebben echt heel erg goed gespeeld. Vooral dat laatste liedje was echt leuk.’ Hij wilde het gesprek wel een beetje op gang brengen en hij kon zien dat de meisjes vooral verbaasd waren over wat er nu allemaal gebeurde, maar hé, ze gilden tenminste niets in zijn gezicht. Daarbij meende hij wel wat hij zei. Het laatste liedje dat hij had gehoord, had hij echt leuk gevonden. De anderen duidelijk ook. 

Kauwend op de binnenkant van haar wang, iets wat Emily altijd deed als ze zich lichtelijk ongemakkelijk voelde, volgde ook zij de jongen naar de andere drie jongens. Ze was nog steeds verbaasd dat hij naar hen toe was gekomen, want zeker omdat ze net al die andere meisjes had gezien, wist ze dat de jongens genoeg keuze hadden voor gezelschap als ze zouden willen.
“Hi,” begroette ook zij de rest van de band en ze haalde ietwat nerveus een hand door haar haren heen. Ze keek de rest even aan en stelde zich toen ook netjes voor aan hen. De jongens hadden haar naam dan net al gehoord van Tesh, ze vond toch dat het wel zo normaal was om haarzelf gewoon voor te stellen.
“Oh, bedankt!” zei ze dankbaar toen de jongen met de krullen hen complimenteerde op hun muziek en dan vooral op hun eigen nummer. “Ja, de boodschap erin was echt geweldig!” zei toen de jongen met het gekleurde haar en hij vertelde haar daarna zijn naam zodat ze tenminste een naam bij de persoon kon hebben. Ze moest lachen toen ook Calum terugkwam met twee drankjes en deze gaf met de boodschap:” Ik hoop dat ze niet incompleet zijn en dat je ervan kan genieten.” De jongen zelf leek nogal voldaan met zijn opmerking en daaruit kon Emily opmaken dat ook hij al een aantal drankjes te veel op had gehad. En dat terwijl de avond pas net begonnen was!
“Bedankt voor het drankje,” bedankte ze de jongens en ze keek op toen Michael opmerkte dat ze niet uit Australië kwamen.
“We komen uit Engeland inderdaad,” antwoordde ze en ze keek eventjes glimlachend naar Tesh. De jongens waren best aardig.

“Hij haalt ze echt hierheen!” mompelde Luke en hij vervloekte Michael toen deze weer door zijn haren heenging. Het was nu een verloren zaak om zijn haar nog in een redelijk model te krijgen en dat wist hij zelf ook, dus liet het maar zo. De kans was toch klein dat ze hen niet kende, dus dan wisten de meisjes al wie ze waren. Kon hij ook geen leuke indruk meer achterlaten. Dat was iets wat hij al vanaf het begin niet leuk had gevonden aan het beroemd zijn. Iedereen deed alsof ze hem al kende en alles van hem wist, maar dat resulteerde vaak in het feit dat hij nooit wist of iemand met hem omging om wie hij was of omdat hij beroemd was. Moeilijk vond hij het af en toe.
“Hi, ik ben Luke,” stelde hij zich ook voor toen de twee meisjes bij hen kwamen zitten en ook hij schoof iets op zodat er nog een plekje vrijkwam. Hij wilde ze net wat te drinken aanbieden toen Calum al terug kwam met twee glazen, hoogstwaarschijnlijk baco als hij het goed kon ruiken.
“Jullie waren inderdaad erg goed! Het laatste liedje had een beetje een dubbelzinnige boodschap geloof ik,” zei hij tegen een van de meisjes en hij keek ze grinnikend aan. Zelf vond hij het geen goed moment om te vertellen dat ook hij de verkeerde boodschap had gekregen van het liedje, dus hield hij daarover wijselijk zijn mond.
“Dus jullie komen uit Engeland en spelen nu in een bar in Australië, vanwaar die grote verhuizing?” vroeg hij geïnteresseerd.

Tesh stelde zichzelf ook glimlachend voor aan de jongens. Luke, Michael, Ashton en Calum. Dat had ze wel geweten, maar het was toch fijn om hun namen nog even op een rijtje te hebben staan, voor het geval dat. Ze haalde een hand door haar kleuren en keek opzij naar Luke, wie naast haar zat. Zijn haar zat door de war, alsof iemand er doorheen had geaaid. Ergens stond het nog wel leuk, maar ze merkte maar al te goed op dat hij ook écht knap was. Net als de andere, overigens. Alsof het van te voren al bepaald was dat ze samen in een band zouden zitten en er allemaal goed uit zouden komen.

Calum kwam terug met de drankjes en dankbaar nam Tesh er eentje aan. Ze moest lachen om de opmerking van Calum en grijnsde. ‘Zo is het toch altijd met alcohol?’ Een drankje was vrijwel nooit genoeg, al wilde ze het er wel bij houden. Want anders zou het veel te laat worden en ze zouden morgen vroeg op moeten. Hier spelen verdiende immers niet geweldig, dus ze had er een klein bijbaantje bij. Wat moest ze anders? Ze moest wel de huur betalen voor hun appartementje.

Ze nam een slok van haar drinken en keek opzij naar Luke. ‘Als je de dubbele betekenis opmerkt, ben je duidelijk al te ver heen,’ zei ze plagend.

Ze zette haar drankje weer neer en keek even naar Emily. ‘We woonden in een klein dorpje in Engeland, eentje waar we nooit door zouden kunnen breken. Dus we dachten dat als we toch naar een grote stad zouden gaan, dan waarom niet naar een ander continent?’  

Ashton glimlachte en luisterde aandacht naar de twee meisjes. Emily en Tesh, het klonk wel heel erg leuk samen. De twee namen dan, al waren de meiden zelf toch ook wel heel erg leuk. Ze waren in ieder geval aardig, daar leek het tenminste op.

Hij keek van Emily naar Tesh, wie uitlegde waarom ze naar Australië waren gekomen. Hij en de jongens hadden geluk gehad dat ze hier hadden gewoond, al was het voor hen toch echt begonnen op YouTube. Opeens was het daar heel snel gegaan, hadden ze steeds meer fans gekregen en waren ze al snel naar wat grotere cafés gegaan, zelfs hele kleine zalen waar een stuk of honderd mensen hadden kunnen staan. Hij moest gewoon aan zichzelf en de jongens denken door de twee meisjes. Ze gingen er echt voor, dat was wel duidelijk.

‘Het is jammer dat niet meer mensen jullie hebben kunnen zien vanavond. Het is duidelijk dat jullie er echt voor gaan, als jullie de hele wereld over willen reizen om het te proberen,’ zei hij tegen Emily en Tesh, maar vooral tegen Emily, aangezien zij naast hem was komen zitten. ‘Dat is wel echt iets om te bewonderen.’ Ashton wist dat Luke net had gezegd dat de meiden goed waren, maar nu hij er echt over nadacht, waren ze ook echt goed en ergens was dit precies waar ze het over hadden gehad toen ze hun eigen recordlabel op hadden willen starten. Ze wilden muzikanten een kans geven, muzikanten die net zoals hen er echt alles voor over hadden om iets te bereiken. Een duo was weer iets anders dan henzelf, of Hey Violet. Daarbij waren de meiden wel echt goed. Dus wie weet zouden ze kunnen helpen? Al waren de jongens daar niet echt toe in staat om daar over te praten.

Met een glimlach om haar lippen luisterde ook Emily naar wat Tesh te zeggen had. Ze waren inderdaad naar Australië gegaan in de hoop dat ze hier wel een doorbraak konden krijgen, maar vooral Emily wilde heel graag delen van de wereld zien. Ze had altijd al van reizen gehouden en dit had ze als de perfecte kans gezien om haar twee grootste wensen te combineren; muziek en reizen.
“Ja, het is inderdaad nog niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, maar het begin is er. We worden in ieder geval al gevraagd om hier te staan en dat is natuurlijk al erg fijn,” antwoordde toen Ashton, de jongen met de leuke krulletjes, hen vertelde dat hij hun beslissing bewonderde. Iets wat ze stiekem wel leuk vond om te horen van zo’n beroemd persoon. Het was natuurlijk al een hele verrassing geweest dat ze de muziek leuk hadden gevonden in de eerste plaats en dat ze nu ook nog samen een drankje aan het drinken waren, gaf haar nog een super grote boost voor ego ook!
Ze nam een slokje van haar drinken en moest even wennen aan het feit dat de helft van het glas waarschijnlijk gevuld was met bacardi en misschien een kwart met de cola. Ze waren hier in ieder geval niet zuinig met de alcohol, dat was zeker.
Ergens voelde ze zich nu wel schuldig dat ze nooit echt goed naar hun muziek had geluisterd, want ze wist dat ze leuke muziek hadden. Ze had er gewoon nooit echt aan gedacht om de band op te zoeken en als ze dat wel gedaan, hadden ze nu tenminste iets om over te praten, bedacht ze twijfelend voor ze haar mond open deed en vroeg:” Vind je het niet vervelend dat je nergens meer kan lopen zonder herkend te worden?”

Luke keek even nieuwsgierig opzij naar de twee meisjes die vertelde dat ze uit Engeland kwamen en hij moest op zijn tong bijten om niet te vertellen dat hij altijd al wat had gehad voor dat Britse accent. Hij vond het gewoon veel mooier klinken dat het Australische taaltje dat hier gesproken werd.
“Oei, is dat een slecht iets?” vroeg hij lachend toen het leuke meisje naast hem zei dat hij waarschijnlijk al teveel had gedronken en hij bestelde met een plagende blik in zijn ogen nog een biertje. Hij had morgen en overmorgen niks te doen; echt weer een keer een heel weekend vrij, en hij was vastbesloten om er gebruik van te maken. De laatste tijd was het erg druk geweest met touren en hij vond zelf dat hij wel even een korte vakantie had verdiend.
“Helemaal naar Australië verhuisd in de hoop op een betere muzikale carrière, dapper,” mompelde hij als antwoord en hij keek Tesh eventjes aan. Hij wist niet of hij Australië had durven verlaten als hen niet zeker was gemaakt dat ze een goede kans zouden krijgen op een doorbraak. Ze hadden hun grootste populariteit te danken aan een aantal jaar geleden dat ze een voorprogramma mochten zijn, maar de meisjes naast hem hadden geen zekerheid gehad. Ze zijn gewoon op hoop van zegen vertrokken, en daar had respect voor.
Zijn blik ging even naar het shirt dat hij vandaag aanhad van hun eigen recordlabel en keek daarna kort naar de rest van de band. Het zou geen verkeerd idee zijn om het aan te kaarten bij de management van het bedrijf, toch?

‘Het kan een slecht iets zijn. Dat ligt er aan wat je morgen te doen hebt,’ zei Tesh lachend. Als hij morgen verplichtingen zou hebben, dan zou het niet heel erg slim zijn om veel te drinken, maar ze had geen idee hoe een agenda van een beroemde band er uit zag. Zij had zelf immers niet veel op de planning te staan, als het ging om de band van haar en Emily. Ze mochten hier een paar avonden per week spelen, maar het was vandaag vrijdag en juist op die avonden hoopten ze op iets moois, op meer mensen, maar het was nog nooit meer geweest dan nu.

‘Je moet groot dromen, toch?’ vroeg Tesh glimlachend. Dream big, al dat soort dingen. Ze was het er wel mee eens. Ze wilde graag verder komen en dat was niet gebeurd als ze in hun kleine dorpje waren gebleven. Dan waren ze nooit verder gekomen dan de lokale pub, waar over het algemeen zoveel dronkenlappen zaten dat niemand hun muziek echt mee zou krijgen. Ze zouden alleen maar heel hard schreeuwen en opmerkingen maken over hoe ze eruit zagen. Dat was de vorige keer tenminste gebeurd, al was dat al een hele tijd geleden. Tesh had zich er nou niet echt prettig bij gevoeld dat jongens hadden geroepen dat ze haar lippen beter op een andere manier had kunnen gebruiken, waarna ze naar hun kruis hadden gegrepen. Nee, dan was dit toch echt beter. Praten met een paar jongens die hun muziek echt goed vonden, of in ieder geval nog niet zo dronken waren dat ze vervelende dingen riepen.

Ze keek even naar Emily en Ashton, die ook in gesprek leken te zijn. Vervolgens keek hij naar het shirt wat Luke aan had. ‘Ik vind je shirt leuk?’ Het was een simpel, zwart shirt met witte letters, maar wel heel gaaf.

Ashton knikte instemmend. Het was altijd fijn om een podium te hebben, wat voor podium het ook was. Ook zij hadden gespeeld voor niet meer dan tien mensen, dus hij wist hoe het was. Soms kon hij er nog steeds niet bij dat ze ook voor tienduizenden hadden gespeeld. Het bleef vreemd, maar ook geweldig. Hij hoorde vaak van fans dat het zo onrealistisch was om hen te zien, dat ze het besef nog niet hadden. Hij had hetzelfde met het spelen voor al die fans. Zij hadden het mogelijk gemaakt, door hen konden ze nu zoveel geweldige dingen doen. Daardoor was het zo vreemd om dat te horen. Omdat zij juist degene waren die het voor hen mogelijk hadden gemaakt om daar te spelen. Voor Ashton was het een manier om iets terug te doen.

Voordat Ashton al kon antwoorden, voegde Michael zich in het gesprek: ‘Ashton vindt het niet erg. Hij is altijd heel lief voor iedereen.’

Ashton grinnikte en haalde zijn schouders op. ‘Michael heeft gelijk, een soort van. Natuurlijk wil je op sommige momenten ook rustig zitten, maar ik zou nooit een fan weigeren als het gaat om een foto, of een knuffel. Ze hebben zoveel voor ons gedaan en als ik door een klein iets hun dag echt goed kan maken, dan zie ik niet in waarom ik dat niet zou doen. Ze zijn er al zo lang voor ons geweest en ik vind dat wij ze ook moeten laten weten dat wij er voor hen zijn. Hoe moeilijk en lastig het soms ook is om niet ergens rustig bij te kunnen komen.’

‘Oh ja, maak er maar weer een lang verhaal van,’ zei Calum, wie zijn biertje weer voor een deel naar achteren gooide. ‘Hij is een beetje sentimenteel als hij dronken is,’ voegde hij er nog aan toe. 

Oprecht geïnteresseerd in de jongen te zeggen had, luisterde Emily naar hem. Ze vond het super lief dat hij zoveel om zijn fans gaf en dat hij besefte dat die fans voor zijn succes hadden gezorgd. Het feit dat hij heel zijn leven had omgegooid en er vrede mee had dat hij nooit meer rustig over straat kon lopen, was in haar ogen zeer indrukwekkend. Zeker omdat Emily nogal op haar privacy gesteld was en ze zo’n soort leven echt voor kon stellen.
Verbaasd keek ze op toen ook Calum zich er nog mee bemoeide en ze moest lachen om wat hij te zeggen had. “Volgens mij ben jij hier de jongen met iets teveel op,” zei ze lachend en ze gaf hem een zacht duwtje waardoor hij bijna op de grond viel. “Ja, ik denk dat dat wel bewijst dat je genoeg hebt gedronken,” bevestigde ze haar vorige stelling en ze draaide zich weer glimlachend om naar Ashton. Het was fijn om met iemand te praten die hetzelfde had meegemaakt als wat zij en Tesh nu doormaakten met hun muziek en ze moest toegeven dat ze het helemaal niet erg vond om naast hem te zitten. Hij was super knap, zag ze nu ook en ze voelde zich langzaam bewust worden over hoe zij eruit zag. Ze zat tenslotte wel bij vier knappe jongens aan de bar.
“Indrukwekkend,” zei ze glimlachend. “Heel knap dat je met je beide voeten op de grond blijft staan, er zijn genoeg sterren die ondertussen hun fans zien als iets normaals,” vervolgde ze op een iets serieuzere toon.

“Ik heb het hele weekend vrij!” vertelde Luke gelijk toen ze over eventuele verplichtingen begon en hij voelde hoe hij begon te grijnzen over het feit dat hij vannacht kon doen wat hij wilde. Het begon hem plotseling te dagen dat het meer dan twee maanden geleden was dat hij langer dan een dag vrij had en dat vond hij toch wel heel fijn.
“Als wij onze filmpjes niet op facebook hadden gezet en niet hadden gedroomd, was dit ook allemaal niet gebeurd,” zei hij. Het was waar. Als zij niet zo hun best hadden gedaan en niet alles op alles hadden gezet voor de band, waren ze nu nooit zo beroemd geweest en een beter voorbeeld dan dat kon hij Tesh niet geven. Zij en Emily waren nota bene naar een ander continent verhuisd voor hun droom, moest je nagaan wat ze er voor over hadden.  Alles hadden ze achtergelaten in Engeland en dat vond hij pas doorzettingsvermogen hebben voor je droom.
“Oh, ja. Dit shirt is van ons eigen recordlabel Hi or Hey. We hebben Hi or Hey opgericht om zelf de controle te houden over onze band, de liedjes en de optreden. Zo konden we voorkomen dat we dingen moesten dingen die we niet wilden of waar we ons niet prettig bij voelden. Laatst hebben we ook een nieuwe band bij Hi or Hey gekregen; Hey Violet,” begon hij met uit te leggen en hij stopte schaapachtig toen hij tot de ontdekking kwam dat hij teveel praatte.
“Ik praat teveel hè?” 

Tesh schoot in de lach door het resolute antwoord van Luke en gaf hem een klopje op zijn schouder. ‘In dat geval kan je vast nog wel even door gaan.’ Al had zij daar sowieso niets over te zeggen. Ze kende de jongen net, ze wist nauwelijks wie hij was. Nou ja, ze wist dat hij in een band speelde en dat hij de zanger was, maar ook nog eens gitaar speelde. Welke liedjes de jongens nou eigenlijk zongen, daar had ze nauwelijks benul van. Misschien dat ze er één of twee zou kennen van de radio, maar meer dan dat? Echt niet. Al was dat nog steeds meer dan wat mensen van haar en Emily kenden, op de paar covers na op YouTube. Zelfs hun eigen liedje stond er nog niet op.

‘Jullie hebben echt heel veel geluk gehad,’ zei ze bedenkelijk. Daar hing het vooral vanaf. Geluk. De juiste mensen leren kennen op de juiste momenten, iemand tegenkomen die echt iets in je zag. Daar hadden zij en Emily op gehoopt toen ze hierheen waren gekomen, maar er was tot nu toe nog niks gebeurd. Nu zaten ze hier wel met deze vier jongens, maar Tesh durfde er niet op te hopen dat ze er opeens dingen zouden veranderen.

Aandachtig luisterde ze naar het verhaal van Luke en haar ogen werden groot toen hij de naam van Hey Violet noemde. ‘Ga weg, ze zitten bij jullie recordlabel?! Dat wist ik niet!’ Tesh trok een schaapachtige grijns toen ze zich realiseerde wat ze had gezegd.

‘Sorry, daar gaat het niet om. Ik denk dat dat een heel goed initiatief is, om zelf het hef in handen te nemen,’ probeerde ze zo serieus mogelijk te zeggen. Management kon nog wel eens dingen van een band verwachten, die ze helemaal niet wilden doen. Nu hadden zij die kans om het wel te doen.

‘Je praat niet teveel, echt niet. Ik vind het interessant om naar te luisteren,’ zei ze met een glimlach. Tevens had hij een mooie, diepe stem om naar te luisteren.

Ashton keek ook naar Calum en schudde lachend zijn hoofd. Over algemeen was het Calum die als ze thuis waren, de clubs afstruinden. Iets wat hij zijn vriend ook niet kwalijk nam. Ze keken elke avond naar massa’s fans en dan was het ook geen straf om zo nu en dan zelf te verdwijnen in een massa en helemaal los te gaan. Hij ging wel eens mee, maar meestal wist de jongen eerder Luke mee te trekken. Zelf vond hij het geen ramp. Als zijn vrienden graag uit wilden gaan, dan moesten ze dat doen. Hij wilde hen nergens in beperken en hij wist

‘Hoe zit het met jullie fans dan? In Engeland?’ Wie weet hadden ze daar wel een kleine fanbase? Of op het internet, dat kon natuurlijk ook altijd.

Ashton glimlachte of haar compliment en hij haalde wat simpel zijn schouders op. ‘Ik denk niet dat ik ze ooit als iets normaals zou kunnen zien. Het is zo mooi om te zien hoe mensen elkaar ontmoeten door onze muziek, hoe één grote zaal met zoveel verschillende mensen zich tot één geheel kan vormen, allemaal door ons. Ze blijven ons verrassen, keer op keer.’ Hij wist nog dat in Europa iedereen tijdens Beside You een woord omhoog had gehouden, in elk land een ander woord. Aan het begin hadden ze behoorlijk moeten puzzelen, maar tegen de tijd dat ze in Parijs hadden gezeten, hadden ze ontdekt wat de zin had moeten zijn en hadden ze hetzelfde gedaan, aan het einde van de show, met de tekst: “We love EU fans!” Iets wat de fans zelf geweldig hadden gevonden, net zoals zij. Dat had dat specifieke concert net weer wat anders gemaakt, al probeerden ze elk concert wel anders te maken. Ze stelden elkaar op een andere manier voor, ze improviseerden soms een stukje, het was veel leuker om niet elke avond weer hetzelfde te vertellen. Alsof het ingestudeerd was.

‘Hoe lang spelen jullie hier eigenlijk al?’ Niet dat Ashton hier ooit was geweest, maar hij was er wel nieuwsgierig naar.

Emily nam nog een slokje van haar drankje en keek ondertussen even naar de klok die achter de bar hing. Het was ondertussen alweer half 12 en ze zouden nog met de  bus terug moeten naar hun appartement, dus lang konden ze helaas niet meer blijven. Morgen zou Emily alweer om acht uur moeten helpen in een plaatselijk restaurant, lang slapen zat er voor haar dus al niet meer in. Ze was benieuwd of de jongens hierna nog uit zouden gaan, want nu zaten ze in een behoorlijk afgelegen bar. Als ze hierna na een discotheek of uitgaansgebied zouden gaan, was de kans groot dat ze herkend zouden worden.
“Welke fanbase?” grapte Emily lachend en ze vervolgde daarna:” We hebben wel een aantal trouwe volgers op youtube en op facebook, en daar zijn we ze al heel dankbaar voor.” Ze hadden zo’n 75 volgers op Youtube en ongeveer zeventig daarvan vonden hun muziek ook serieus leuk. Het was alleen zo jammer dat ze verspreid over de hele wereld woonden en ze hen dus nooit konden ontmoeten.
Luisterend naar wat hij te zeggen had over zijn fans, merkte Emily de passie op in zijn ogen en ze moest toegeven dat het hem alleen maar leuker maakte. Hij praatte zo graag over zijn fans dat zijn hele gezicht aan het oplichten was en het zag er behoorlijk schattig uit.
“We spelen nu zo’n twee jaar samen, maar ik heb al gitaar gespeeld sinds ik, wat was het, negen was,” glimlachte ze. “Hoelang drum jij dan al?” vervolgde ze de vraag en ze negeerde de klok achter de bar, die haar vertelde dat het eigenlijk tijd was om naar huis te gaan.

Grinnikend keek Luke haar aan toen ze zei dat hij in dat geval nog wel even door kon gaan, en dat was hij ook zeker van plan. Ze hadden afgesproken dat ze vanuit hier naar een of andere nieuwe discotheek zouden gaan om daar eens lekker los te kunnen gaan. Het was daar waarschijnlijk zo druk dat mensen hem niet zouden herkennen en het fijne was, dat het een achttien + uitgaansgelegenheid was, dus jonge fans zouden hen niet kunnen zien drinken of dronken kunnen zien. Dat was het grootste probleem meestal als de jongens uit wilden, want ze wilden absoluut niet het verkeerde voorbeeld geven. Minderjarig drinken is uiteraard ook wel eens bij de band voorgekomen, voornamelijk Luke, Calum en Michael, want Ashton was toen de enige die de achttien al had bereikt.
“Ja, Hey Violet was ons voorprogramma op de Europese tour van vorige week,” antwoordde Luke en hij glimlachte toen hij terugdacht aan al die optredens. Zo had Amsterdam bijvoorbeeld het wereldrecord van het hardst schreeuwen in een overdekte zaal verbroken en hadden al die landen weer een actie samen bedacht, waar hij behoorlijk ontroerd van raakte.
“Het is inderdaad geweldig om ook zelf inspraak te hebben over wat je doet en wat je gaat doen, want het is tenslotte wel jouw band,” vond Luke ook en hij keek nogmaals naar zijn shirt. Het plan dat zich aan het vormen was in zijn achterhoofd was op zich wel een goed idee, want ze al tijden geen nieuwe band of artiest bij de recordlabel gekregen. Het zou de wereld laten zien dat ze serieus waren over nieuwe artiesten en over kansen geven en dat was nou net wat Hi or Hey op het moment nodig had.  
Zijn oog viel op haar lege glas en de charmeur die Luke natuurlijk altijd was, bood haar onmiddellijk een nieuw drankje aan. 

Tesh had nooit hoeven dealen met een management, alleen maar met Emily en over het algemeen lagen ze op één lijn. Ze wisten wat ze wilden en daar zorgden ze vaak ook samen voor. Natuurlijk was het jammer dat ze nog geen label hadden gevonden die hen wilde helpen, maar ze hadden dan ook nog weinig materiaal om te laten zien. Op het liedje van vanavond na, hadden ze nog twee of drie andere, zelfgeschreven liedjes, maar daar zouden ze eerst een demo van moeten maken. Dan zouden ze het op kunnen sturen naar verschillende labels, maar een demo was natuurlijk duur. Ze konden niet zomaar iets opnemen.

‘Echt? Dat is zo cool!’ riep Tesh. Ze had geen weet gehad van dat de twee band elkaar kenden, blijkbaar behoorlijk goed, als Hey Violet echt het voorprogramma van hen was geweest. Een betere start kon je eigenlijk niet wensen, toch? Er zouden dan zoveel fans zijn die hun muziek zouden horen, waardoor er vast wel wat meer mensen naar hun muziek zouden luisteren. Daarbij merkte ze aan Luke dat hij ook echt enthousiast was over hen. Dat het niet zomaar een voorprogramma was geweest, omdat ze die toevallig nodig hadden gehad.

‘En dat moet het ook blijven,’ zei Tesh. Het was niks als iemand anders opeens het hef zou nemen over jouw band, dat kon ze nog wel begrijpen.

Twijfelend keek ze naar haar drankje en vervolgens naar Emily. ‘Ik denk dat ik genoeg heb gehad, maar bedankt. Ik denk dat we zo moeten gaan, ik moet morgen werken,’ sprak ze met een spijtige glimlach. Ze wilde namelijk best nog wat langer bij de jongens blijven. Ze haatte het dan ook dat ze het gesprek tussen Emily en Ashton moest onderbreken. ‘Em, ik denk dat we moeten gaan.’

Ashton grinnikte om de grap van Emily, over de fans. Ze hadden er duidelijk niet veel, maar het waren er toch een paar en dat was al heel wat? Ashton wist dat er ook genoeg mensen waren die kritiek hadden op muziek, zo ook bij hen. Eén lieve opmerking van een fan kon echter een hele dag omdraaien, zelfs zijn humeur verbeteren. Hij wist zeker dat het bij deze twee meiden ook zo zou moeten zijn. ‘Het is jammer dat jullie er niet wat meer hebben, jullie verdienen het.’ Hij wist echter ook hoe moeilijk het was om door te breken, zelfs op het internet.

‘Dan speel je al best lang gitaar, toch?’ zei Ashton en hij probeerde in te schatten hoe oud ze was. Ze zag er uit als negentien, maar het kon ook ouder of jonger zijn. Hij had serieus geen idee, maar het was ook een beetje stom om te vragen? Zeker als hij het fout had!

‘Ik speel al een hele tijd op de drums, ik ben ondertussen de tel kwijt,’ zei hij lachend. ‘Mijn opa heeft het me geleerd en zo ben ik er ingerold. Al speel ik soms ook gitaar, al doen die gasten alsof ik er helemaal niets vanaf weet en ze me altijd moeten helpen.’ Hij kon zich nog herinneren dat Michael hem voor had gedaan hoe hij een gitaar had moeten stemmen. Dat had hij best geweten, maar hij had de jongen maar zijn gang laten gaan.

Ashton moest zijn best doen om de teleurstelling op zijn gezicht te verbergen toen hij de woorden van Tesh hoorde. ‘Nu al? Jullie zitten net!’ zei Calum.

‘Ja! Jullie mogen ook wel mee vanavond?’ vervolgde Michael zijn vriend, maar Tesh schudde haar hoofd. Blijkbaar ging dat dus niet.