Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG||With Labyrinthine

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alleen ik en Labyrinthine

Ik: Kathrine Evans || 17 || Rmjw || Pic.

Jij: jongen + begin.

Account verwijderd

schreef:
Dean Broock - 18 jaar - Vampire

_____________________________
_____________________________

Langzaam rijd ik het bodje met de naam van het dorp voorbij. Ik kijk even over mijn schouder naar de spullen die ik bij mij heb. Het is niet veel, maar iemand zoals ik kan ook niet veel hebben. Wanneer de tijd rijp ik moet je er weer vandoor. Hoewel ik nogal voorzichtig ben en mensen er niet snel achter komen, natuurlijk niet. Ik ben voorzichtig, ook met het maken van vrienden. Natuurlijk probeer ik mij te infiltreren in de samenleving, maar het is gevaarlijk. En niet alleen voor mij.
Ik sta voor het appartement waar ik mij de aankomende tijd in ga begeven. Het is nog vrij groot voor iemand die in zijn eentje leeft. Een keuken die ik probeer zo vaak mogelijk te gaan gebruiken, een slaapkamer en zelfs nog een studeerkamer. Zover ik studeer dan. En dan nog een woonkamer die lekker groot is om in te kunnen relaxen. Uitgeput zak ik op de bank neer. De meubels die ik had en mee wilde nemen had ik hier gister al laten brengen. Ik weet niet hoe het hier zit, maar ik hoop dat men niet al te nieuwsgierig naar de nieuwkomer zal zijn. Ik houd mij liever op de achtergrond en probeer mij zo min mogelijk met andere te mengen.
Morgen zal ik naar de nieuwe school moeten. Het is vreselijk om van school te moeten switchen en ik ben ook op net een verkeerde leeftijd vampier geworden. Ik ben al een paar honderd jaar achttien en ik ben leerplichtig. Dat is ook een reden waarom ik na een aantal jaar van stad of dorp moet verwisselen. Het zal wel een beetje vreemd zijn als er tien jaar een jongen woont die geen uiterlijke veranderingen doorgaat terwijl hij ouder hoort te worden. Soms zou ik willen dat ik gewoon een sterveling was. Niet dit eeuwige leven waarin je je niet altijd kunt beheersen, waarin je je gevoelens soms eenmaal uit moet zetten om door te kunnen gaan. Gelukkig heb ik dat de laatste tijd niet meer hoeven doen. Ik kan aardig goed koken en doet dat dan ook vaak. Bloed vult snel, maar wanneer je op menselijk eten moet leven is dat toch wel zwaar. Het vult bijna niet en dat betekend dat ik dan ook veel moet eten. En de kosten kunnen daardoor soms nog erg hoog zijn ook! Ik leg wat draden aan van de televisie en na wat gedoe is het eindelijk gelukt om hem aan te krijgen. Er is niet veel op tv, maar ik heb geen zin om de laatste spullen nu uit te pakken. Ik ben eigenlijk zelfs vermoeid. Dat hebben we ook niet vaak, vermoeid zijn. Zo nu en dan moeten we eens een goede nachtrust pakken om er vervolgens weer tegen aan te gaan. We kunnen wel gewoon gaan slapen, maar dat is een ander soort slaap. Alsof je in een trans zit waarin je alsnog alles meemaakt. Al zou iemand plots naast mijn bed zijn word ik zo wakker aangezien ik alle aanwezigheid gewoon door heb.
Na een tijdje besluit ik dan toch maar de laatste spullen uit te pakken en op te bergen. Zodra alles op zijn plaatst staat en ik tevreden ben neem ik een lekkere lange warme douche. Vervolgens stap ik in bed en sluit mijn ogen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Kathrine. (De naam wordt trouwens in het Engels uitgesproken, voor als je dat niet zou weten. xD)

Ik zucht even diep en opgelucht als ik eindelijk klaar ben met mijn huiswerk voor morgen. Ik ben er uren aan bezig geweest, wat wel logisch is aangezien het veel was. Engels, wiskunde, biologie,.. Het komt op dit moment gewoon mijn oren uit. Ik vind school opzich niet erg maar ik ben erg goed in dingen uitstellen en als je alles nog op het laatste nippertje moet doen is dat best stresserend.
Ik gooi mijn boeken dicht en steek alvast de nodige boeken voor morgen in mijn tas. Ik loop dan mijn kamer uit en loop naar beneden toe. Ik loop naar de keuken en zet daar een kopje thee voor mezelf. Dat werkt heel vaak ontspannend voor me. Als het klaar is, ga ik even bij mijn ouders zitten. Ik praat wat met ze, net als ik elke avond wel doe. Ik heb een redelijk goede band met mijn ouders en dat vind ik wel fijn. Ik ken genoeg mensen die niet met hun ouders overweg kunnen. Zodra mijn thee leeg is, loop ik richting de badkamer om een douche te nemen. Nadat ik gedoucht heb, neem ik een handdoek en sla die om mijn lichaam heen. Ik loop zo richting mijn kamer wat niet veel uitmaakt omdat er toch niemand hier in de hal is. Eenmaal ik in mijn kamer ben, doe ik mijn pyjama aan en kruip ik mijn bed in. Ik stel mijn wekker in en doe dan het licht uit. Ik kruip wat beter onder de lakens en sluit daarna mijn ogen. Al gauw val ik in een diepe slaap.

Account verwijderd

schreef:
Ik moet toegeven dat het heeft geholpen, de 'slaap'. De vermoeidheid is weg zodra ik mijn ogen om half 8 open. Ik heb geen wekker nodig om op tijd wakker te worden. Ik kleed mij om en maak wat toast met eieren en spek klaar. Daarnaast pak ik een pak melk uit de koelkast en drink vanuit het pak. Waarom zou ik moeite doen om een glas te pakken die ik vervolgens weer af moet wassen als ik hier toch alleen ben? Zodra mijn ontbijt klaar is ga ik op de bank zitten en zet de tv aan. Er is wat sport op wat ik kijk en verder nog het nieuws. Het is altijd hetzelfde. Wat ongelukken, gedoe in het buitenland en nog wat leuke dingen om je toch vertrouwen te geven in de mensheid. Voor mij is dat vertrouwen lang geleden al verloren gegaan, maar ik kan gelukkig goed acteren.
Ik snuffel wat in mijn kasten en pak de benodigde spullen voor school. Ik heb een rooster toegestuurd gekregen via de mail. Zodra ik alles ingepakt heb slinger ik mijn rugzak om en stap de deur uit. Vervolgens loop ik naar mijn auto toe en rijd rustig weg. Normaal ben ik van de snelheid, ik hoef amper op de weg te letten om dat ik zo'n snel reactievermogen heb. Maar ik wil niet opvallen, in het begin moet ik mij erg gedeisd gaan houden. Het liefst wilde ik naar een stad toe, maar ik kon niet snel genoeg een woonplek vinden en ik moest echt weg uit de vorige stad. Het scheelde niet veel of ik was door de mand gevallen. Ik heb geen idee hoe het mogelijk is geworden dat zij zo dicht bij zijn gekomen. Dat zit mij dwars. Meestal weet ik wel iets te bedenken hoe het kan dat mensen er achter komen, of ik kan het gedachten veranderen. Maar ditmaal kan ik de hint niet vinden.
Ik ben vrij vroeg op school, er staan ook niet erg veel auto's. Ik stap uit en slenter de school binnen. Ik zie de balie en loop daar gelijk naar toe, maar ik ben al direct door wat mensen opgevallen. "Ah, de nieuwe leerling. Dean was het toch?" Vraagt de vrouw achter de balie. Ik knik en kijk half mee op haar scherm. Ze voert wat gegevens in en vraagt nog wat laatste dingen. Vervolgens geeft zij mij een plattegrond en legt hoe het systeem werkt, wanneer de pauzes zijn en hoe ik het snelst een lokaal kan vinden. Ik bedank haar en loop direct naar het lokaal voor mijn eerste les. Ik heb geen zin om nutteloos in het atrium te wachten tot de bel gaat en iedereen mij ondertussen aanstaart. Ik heb een vrij lichte huid voor een persoon, ik geef toe dat dat nogal opvallend is. Voor de rest zou ik niet weten of ik er eigenlijk anders uit zie. Ik heb er nooit echt problemen mee gehad.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Kathrine.

Vrij uitgerust word ik wakker door mijn luid piepende wekker. Ik ben wel echt een ochtendmens aangezien ik erg vrolijk ben in de ochtend. Er is bij mij echt nooit een ochtendhumeur te bespeuren. Ik stap mijn bed uit en open de gordijnen. Ik loop dan naar mijn kledingkast die ik open. Ik zoek een leuke outfit uit en doe die dan aan. Ik loop mijn kamer uit en ga naar de keuken. Ik denk even na over wat ik zou gaan ontbijten. Ik besluit om gewoon wat cornflakes met wat melk te eten. Dat is ook het makkelijkst aangezien ik niet echt héél veel tijd meer heb. Ik neem dus wat cornflakes en doe daar wat melk in. Ik eet het daarna gauw op. Als ik klaar ben, ruim ik het weer op en loop naar de badkamer. Ik begin alvast met mijn tanden te poetsen. Dan is het tijd voor mijn make-up, ik doe nooit erg veel make-up op, maar toch wel een beetje zodat ik er niet als iemand uit zie die net ontwaakt is uit de dood. Oké, ik overdrijf misschien wel een beetje maar toch. Ik kan wat make-up wel gebruiken. Zodra dat ik klaar ben met mijn make-up doe ik mijn haren. Zoals meestal borstel ik het wat en laat ik het vervolgens gewoon los. Tot slot spuit ik nog wat deodorant en een lekker luchtje op. Zo, nu ben ik klaar om naar school te gaan. Ik loop naar beneden waar ik mijn telefoon en mijn tas neem. De school is tien minuutjes wandelen dus ik ga gewoon te voet. En zo'n ochtend wandelingetje is vaak ook fijn, voor zo'n lange dag school. Ik vertrek naar school waar ik tien minuten later aankom. Ik ben goed optijd, net als meestal. Ik kom echt nooit ergens te laat. Ik loop de school in en zoek mijn vriendinnen op. Er zijn twee meisjes waar ik zo wat mee optrek. Elena en Caroline. Ik kan ze eigenlijk wel mijn beste vriendinnen noemen ja. In onze vriendengroepje zijn ook twee jongens genaamd Jeremy en Tyler, maar die staan ook niet altijd bij ons. Ze hebben hier op school vaak training in het voetbalteam aangezien ze daar bij zitten. Ik ben vorig jaar ook een tijdje cheerleader geweest voor het voetbalteam en daar zijn ook weer audities voor binnenkort, al weet ik niet of ik wel weer mee zou willen doen. Het is best intensief al die trainingen en zo..

Account verwijderd

schreef:
Zodra er een luide bel gaat begint er beweging in de school te komen. De lerares van geschiedenis komt aangelopen en ik stel mij netjes voor. De vrouw introduceert zichzelf als mevrouw Sandriano maar ik weet nu al dat ik dat niet ga onthouden. Ik ben erg slecht in namen en op mijn vorige school wist ik van maar een paar leraren de naam. De klas stroomt langzaam vol en ik voel mij nogal nietig bij al deze leerlingen. Natuurlijk word ik aangestaard, dat ben ik ook wel gewend als je zo vaak van school verandert, maar ik voel mij totaal niet op mijn gemak. De lerares opent de les en begint met mij voor te stellen. Ik knik even en kijk wat leerlingen aan en dan verdiep ik mij in het boek. Ik houd niet van al die aandacht.
Zoals gewoonlijk fluisteren leerlingen achter mijn rug om. Ik doe mijn best om het te negeren, maar het begint echt op mijn zenuwen te werken. Toch ben ik niet van plan er iets van te zeggen. Wanneer ik perongelijk een van de praters aan kijk snuif ik alleen mijn neus op en kijk de andere kant uit. Maar een vreemde geur doordringt mijn neus. Het is zoet, maar niet té zoet. Het is eigenlijk best lekker. De geur vermengt zich enorm met de lichaamsgeur van die persoon en die combinatie is nogal versterkend. Mijn mond begint droog te worden en ik moet een paar keer slikken. Mijn handen beginnen te trillen dus leg ik ze gauw op tafel. Het zweet breekt me uit. Waarom nu? Waarom krijg ik nu die lust en verlangen? Ik doe mijn hand voor mijn neus en mond zodat ik de geur niet langer hoef te ruiken. Het is echt heel erg sterk. Zodra de les af is ben ik de eerste die het lokaal uit is. Ik ben de eerste de beste toiletten in gesprint en gooi nu een plens water in mijn gezicht. Wat was dat toch? Ik leun tegen de muur en zucht een paar keer. Nooit heb ik dit in de klas zo sterk gehad. Nooit heb ik dat verlangen zo erg in het bijzijn van zoveel andere mensen. Ik probeer het van mij af te schudden en na een tijdje ga ik naar de volgende les.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Kathrine.

Als ik het lokaal inloop, zie ik een jongen die ik hier nog niet eerder heb gezien. Een nieuweling. Dat is altijd leuk. Misschien niet voor hem maar ik vind het wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik zelf ben nooit echt verhuisd of naar een andere school geweest. Ik heb altijd in dit dorpje gewoond en dat vind ik wel fijn. Dit is een erg gezellig dorp, en mijn vrienden wonen hier dus ik zou hier ook nooit weg willen gaan. Al gauw is de les alweer gedaan. Het was een heel interessante les. Ik ruim mijn spullen op en samen met mijn twee vriendinnen loop ik richting het volgende lokaal. Nu wiskunde. Dat vak vind ik wat minder aangezien het allemaal theorie is. Geschiedenis is veel interessanter aangezien ik me heel erg interesseer in de culturen en zo van vroeger. Eenmaal dat we in het lokaal zijn, ga ik ergens zitten. Mij maakt het vrij weinig uit waar ik zit. Zolang ik maar plaats heb. Oké, hier heb je altijd wel plaats aangezien hier genoeg plekken zijn. En natuurlijk zijn er ook wel een aantal mensen waar ik meestal naast ga zitten. Meestal naast Elena of Caroline.. Dat hangt er vanaf. Maar als ik niet naast hen zit maak ik er natuurlijk ook geen drama van. Ik bedoel, het is toch maar voor in de les te zitten.

Account verwijderd

schreef:
Natuurlijk kom ik pas het lokaal binnen wanneer iedereen al zit. De wiskundedocent legt zijn boek neer en kijkt verrast op wanneer ik binnenloop. Ik stel mijzelf voor en de docent wijst mij een plek achterin aan. Gauw loop ik naar achter, misschien zelfs iets te snel. Ik hoop maar dat ze daar niet op gelet hebben. Op de een of andere manier ben ik zenuwachtiger dan ooit. Opnieuw doordringt die geur mijn neus. Mijn haren komen overeind te staan en een koude rilling glijd door mijn lichaam. Van wie is die geur toch afkomstig? Ik kijk de klas rond en zie heel wat tuttige meisjes die zich wel onder zullen spuiten met veel luchtjes en dingen, maar ik denk niet dat zo'n ordinair meisje zo zal ruiken. Uiteindelijk probeer ik de geur uit mijn gedachten te zetten en mij echt op de wiskunde sommen te richten, maar het is saai. Ik ken alles al. Ik heb dit alles al zo vaak moeten doen dat ik niet meer hoef te oefenen. Dus ik staar maar wat uit het raam en bekijk het uitzicht vanaf hier en denk na over wat ik eens zou kunnen doen. Het leven begint nogal saai te worden, zo in mijn eentje. Er zijn geen activiteiten waar ik aan deel kan nemen omdat als ik te enthousiast ben ik mijn krachten niet in de hand heb. Soms zou ik willen dat zij die mij hebben verandert mij gewoon hadden laten sterven, zoals het bedoeld was. Zoals het had moeten zijn.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Kathrine.

Als we in het lokaal zijn, ga ik op een plaats zitten die nog vrij is. Ik neem mijn boek op de bank en merk dat de docent al begint met zijn uitleg. Ik begin dat gewoon op te letten. Net zoals ik altijd doe. De dagen gaan hier wel meestal hetzelfde voor me. Ik word wakker, ga naar school waar ik goed oplet, na school ga ik naar huis waar ik mijn huiswerk maak en de lessen studeer en daarna ga ik slapen. Voor de rest gebeurd er niet echt veel. Al zou ik soms wel willen dat het iets spannender zou gaan worden. Maar ja, dat gaat niet gebeuren. Ik bedoel, wat kan ik anders doen dan dit? Niet echt iets denk ik. School neemt echt veel tijd in beslag dus het is niet dat ik heel veel vrije tijd heb, helaas. Daarom ben ik blij dat ik nu in mijn laatste jaar zit. Volgend jaar naar de universiteit en dat is dan weer heel wat anders dan dit. Oké, na een tijd wordt dat ook wel een gewoonte maar ja, dan zou ik toch eventjes een verandering hebben. Maar oké, klagen mag ik niet. Ik bedoel, ik heb lieve ouders, een toffe vriendengroep, ik ben gelukkig. Meer dan dat is niet echt nodig.

Account verwijderd

schreef:
Het is pauze en dat maakt mij nerveus. Overal is het al vol en het ziet er niet naar uit dat iemand een plek voor mij gaat vrijmaken. Ik heb nog totaal geen vrienden gemaakt deze eerste paar uur, ze kijken mij eerder vreemd aan, verafschuwend. Dat baat mij zorgen, maar ik mag niets laten merken. Natuurlijk kan ik hen gedachten over mij zomaar even proberen te veranderen, maar dit kan ook verkeerd uitpakken en dan heb ik echt een groot probleem. Dus loop ik maar wat door de gangen en ga uiteindelijk op een tafel op de tweede etage zitten. De gang is geheel leeg en de rust doet mij wel even goed. Het is fijn om alleen te zijn in deze stilte. Ik bekijk mijn rooster en vogel uit waar ik straks heen moet, maar ik heb een tussenuur. Fijn, wat moet ik dan gaan doen? Ik ken dit dorp nog niet en wil niet in een tussenuurtje door het dorp gaan dwalen. Het is verstandiger om 's nachts even uit te zoeken waar alles is, dan val ik minder op wanneer iedereen toch slaapt. Dan kan ik misschien nog even rennen, écht rennen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Katherine.

Als het pauze is loop ik net zoals iedereen naar buiten toe. Eerst steek ik wat boeken die ik niet meer nodig heb in mijn locker. Zo hoef ik ook niet met die boeken te sleuren. Ik loop met een vriendin van me naar buiten toe en praat gewoon wat met haar, zoals we meestal gewoon doen. De rest van mijn vriendengroep zitten in andere klassen dus die zie ik vaak niet in de korte pauzes maar tijdens de middagpauze gaan we wel vaak gewoon met z'n alle samenzitten maar tijdens de korte pauzes is daar meestal gewoon geen tijd voor aangezien zij helemaal aan de andere kant van de school zitten en de school is redelijk groot dus tegen dat ik daar ben moet ik al weer terug. Maar tijdens de middagpauze hebben we genoeg tijd om te praten, gelukkig.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld