Lespoir schreef:
Mary.
Als we naar binnen gaan kijk ik kort om me heen, de zaal ziet er echt heel mooi uit en er zijn redelijk veel mensen eigenlijk, wat ik al wel verwacht had door alle auto's die buiten op de parkeerplaats staan. Al snel merkt de regisseur me op. 'Mary, welkom', zegt hij dan met een vriendelijke glimlach waarna hij nog een verder gesprek met me begint over de film en al die dingen. Het is een aardige man, naja hij is toch vriendelijk, misschien een beetje té enthousiast over alles maar in ieder geval wel vriendelijk, dat is het voornaamste natuurlijk. Zolang iemand vriendelijk tegen mij is ben ik ook gewoon vriendelijk, natuurlijk moet ik tegen de regisseur sowieso vriendelijk zijn, dat werkt alleen maar in mijn voordeel. Niets is zo vervelend als werken met een regisseur waarmee je niet om kan. 'Kom, dan zal ik laten zien wie je tegenspeler is', zegt de regisseur na een tijdje. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wie mijn tegenspeler is ja, ik hoop maar dat ik goed met diegene overweg kan, maar als dat niet zo is moet ik gewoon professioneel zijn tijdens het spelen in de film en dat lukt me ook wel alleen is het natuurlijk extra leuk als je met goed met diegene overweg kan. Uiteindelijk neemt de regisseur me mee naar de persoon die dus mijn tegenspeler wordt die blijkbaar Chase noemt. Naja, de regisseur riep het zowat door heel de zaal dus natuurlijk dat ik nu ook zijn naam weet. Uiteindelijk sta ik dus voor mijn tegenspeler maar vaag genoeg herken ik hem ergens van. Ach, waarschijnlijk denk ik dat maar gewoon, vanwaar zou ik hem kennen dan? Ik weet ook niet wat hem zo bekend maakt bij me, misschien lijkt hij gewoon op iemand die ik ken of heb ik hem ooit op straat gezien of zo. Het zal wel zoiets zijn, want ik kan hem niet meteen linken aan een persoon waarmee ik ooit heb gepraat of zo. Hopelijk is hij aardig want ondanks ik vroeger zelf een rot karakter, kan ik totaal niet om met mensen die arrogant en gemeen zijn. Het is raar ja, want vroeger was ik precies zo, ik kon heel erg doen alsof ik aardig was maar uiteindelijk deed ik toch heel erg gemeen, ik vond het geweldig om mensen pijn te doen wat ik dus ook heel vaak deed. Maar zo doe ik niet meer, die persoon ben ik gewoon niet meer. De ik die ik een paar jaar geleden was en die ik die ik nu ben zijn net twee verschillende personen. Naja ik ben nog wel dezelfde persoon natuurlijk maar gewoon met een ander karakter.