Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Dance is a way to find yourself and l

Rauhlslove
Straatmuzikant

rauhlslove schreef:
Dance is a way to find yourself and lose yourself, all at the same time.

W / Lespoir

Ik : Dylan James Leighton - favim.com/image/2983145/
Jij : Meisje + Begin!

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Ik: Audrey Lydia Reynolds

{option}

Mijn stukje komt hieronder.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik sta met een kloppend hart op het podium voor de jury. Ik heb net auditie gedaan en nu ben ik aan het wachten tot ze zeggen of ik door ben of niet. Ik vrees er voor want ik verloor mijn concentratie doordat ik een beetje bezorgd werd aangezien mijn moeder er niet is en ik niets van haar gehoord heb en dus viel ik in het midden van de dans die ik voorbereid had. Als ik hoor dat ik niet door ben, loop ik het podium af en loop ik naar de kleedkamers waar ik me omkleed. Ik had al wel kunnen verwachten dat ik niet door zou zijn, maar het is wel jammer. Als ik omgekleed ben, loop ik de kleedkamers uit maar ik word al snel tegengehouden door twee politie agenten. 'Bent u Audrey Reynolds?' vraagt één van de agenten. Ik knik dan even, ik weet totaal niet waarom ze me hier tegenhouden maar oké. 'Ik denk dat je het best even kan gaan zitten', zegt de agent dan weer waardoor we maar gaan zitten. 'Je moeder heeft een ongeluk gehad, ze heeft het helaas niet overleefd', zegt de agent dan. Ik voel een brok in mijn keel ontstaan. 'W-wat? Nee, dat kan niet?' zeg ik dan een beetje geschrokken. Nadat ze meer uitleg gegeven hebben, gaan ze weg. Ik ga dan ook maar weg, ik ga met mijn fiets naar huis toe, ik fiets redelijk snel naar huis toe omdat ik wel in tranen kan uitbarsten en dat doe ik liever niet hier. Als ik eenmaal thuis ben, kan ik mijn tranen echt niet bedwingen, ik laat ze dan ook maar gaan. Als ik mezelf na een tijdje een beetje gekalmeerd heb, neem ik mijn telefoon aangezien ik daarnet ook al een berichtje kreeg. Het is mijn vader, hij zegt dat hij me op komt halen en dat ik dus zo veel mogelijk van mijn spullen moet meenemen aangezien ik dus bij hem moet gaan wonen. Ik hoop maar dat ik het daar leuk ga vinden. Mijn vader woont hier niet dichtbij dus mijn vriendinnen zal ik ook wel niet meer zien. Mijn vader woont hier zes uurtjes rijden vandaan en dat is redelijk ver. Dus ik zal ook naar een andere school moeten gaan. Ik wil eigenlijk helemaal niet bij mijn vader gaan wonen, ik wil eigenlijk niet te veel met mijn vader te maken hebben, ik heb zelfs niet eens het gevoel dat hij mijn vader is, het is net een vreemde voor me. Mijn moeder is heel jong moeder van me geworden, ze was zeventien toen, mijn vader was toen zelf ook maar negentien dus vond hij dat hij niet voor me kon zorgen en heeft hij mijn moeder verlaten. Ze stond er helemaal alleen voor. Toen ik elf jaar was, besloot mijn vader om contact te zoeken met mijn moeder omdat hij toch wel even wou weten hoe ik was en hoe ik eruit zag. Sinds dien heb ik hem drie of vier keer gezien en dat is dus niet genoeg om echt kennis te maken of zo. Een aantal uur later heb ik al mijn koffers al gepakt, ik heb bijna al mijn spullen ingepakt dus heb ik zeker genoeg. Het is nu ongeveer elf uur in de avond dus ik weet zeker als mijn vader er zo aankomt, dat ik in slaap zal vallen in de auto. Niet heel veel later hoor ik de deurbel gaan, ik loop naar de deur toe die ik dan open. Ik zucht even als ik mijn vader zie staan. 'Ik help je wel even met je spullen in de auto te zetten', zegt hij dan. Als we al mijn spullen in de auto gezet hebben, stappen we allebei in en vertrekken we. Tijdens de autorit kijk ik wat naar buiten maar zoals ik al verwacht had val ik in slaap. Na een tijdje hoor ik mijn vader me wakker maken. 'We zijn er', zegt hij dan. Ik kijk even op mijn telefoon naar hoe laat het is. Zes uur in de ochtend. Naja heel moe ben ik niet meer dus slapen zal ik wel niet meer doen. We halen dan mijn spullen naar binnen toe.

Rauhlslove
Straatmuzikant

rauhlslove schreef:
Dylan
Met een vermoeide kreun open ik mijn ogen als mijn wekker afgaat, ookal was het een weekje vakantie, zet ik mijn wekker. Dat deed ik alleen maar zodat ik mijn tijd niet verspil en ik gewoon op tijd kan beginnen met sporten, hardlopen en dansen is iets wat ik ontzettend graag doe. De meeste mensen vinden dansen altijd typisch iets voor meisjes, maar ik vind dat onzin. Meisjes doen toch ook aan voetbal en basketbal? Dat zijn toch ook sporten voor jongens? Het slaat nergens op dat ik daarom soms raar gevonden wordt, ik ben best wel goed, al zeg ik het zelf. Ik train veel in de week en ben ook al op meerdere audities geweest, overigens ben ik best bekend hier in de stad omdat ik weleens in een reclame gespeeld heb. Ik sla mijn wekker uit en sta dan op. Als eerste stap ik onder de douche en was mijn haar. Mijn lichaam komt na het sporten wel. Ik droog me dan af en kijk naar mezelf in de spiegel. Ik glimlach trots door mijn getrainde lichaam, ik was gewoon trots op mezelf dat ik veel bereikt heb in mijn leven en jong ben. Ik woon nu nog wel bij mijn ouders omdat ik het gewoon druk heb met trainen en zij bijna nooit thuis zijn. Ik loop door naar mijn slaapkamer en kleed me om. Ik fixeer mijn haren in de spiegel die in mijn kamer staat en knik tevreden. Ik ren de trap af en maak wat te eten voor mezelf, wat ik op een rustig tempo opeet. Als ik klaar ben, loop ik naar boven en poets ik mijn tanden. Ik pak een setje schoenen uit mijn kast en trek die aan. Ik loop naar beneden en vervolgens ook naar buiten. Ik begin rustig te joggen en na een paar minuten zie ik een meisje, met een man waarmee ik wel eens contact heb. Ik stop met lopen. "Hey, verhuis je hier naar toe?" Glimlach ik zwak naar het meisje als ze buiten is.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Doordat ik veel spullen had, waren er veel koffers en tassen die naar binnen gedragen moeten worden. Naja, het waren niet alleen kleren maar ook schoenen en muziek en boeken en gewoon spullen enz. Ik heb bijna alles meegenomen behalve de meubels natuurlijk, ik heb ook wat spullen van mijn moeder en wat foto's meegenomen aangezien ik dat gewoon bij me wil hebben. Na een tijdje zijn bijna alle koffers binnen gezet. Ik geef de laatste koffer nog aan mijn vader aan en doe dan de kofferbak dicht. Ik merk dan dat er opeens een jongen tegen me praat. Ik knik dan als ik hem dat hoor vragen. 'Ehm.. Ja', antwoord ik dan. Niet dat ik er zin in heb om hier te wonen, ik weet nu al dat het hier heel anders is dan in de stad waar ik eerst woonde. Naja, hier is het veel rustiger, ik woonde eerst echt in een stad en dat vond ik best leuk. Ik woonde ook heel dicht bij het centrum wat nu niet meer het geval is. Maar ja ik zal er maar aan moeten wennen. Ik hoop maar dat ik het goed kan vinden met mijn vader, al zal het raar zijn om hem 'pap' of 'papa' te noemen of zo, ik heb hem altijd gewoon bij zijn voornaam genoemd aangezien ik hem nooit echt als mijn vader gezien heb, misschien dat dat binnenkort wel zo is maar op dit moment nog niet. Dat kan ik gewoon nog niet, het klinkt misschien grof of zo maar ik kan er niets aan doen. Ik heb niet echt het gevoel dat hij mijn vader is maar dat komt omdat ik hem gewoon niet ken.

Rauhlslove
Straatmuzikant

rauhlslove schreef:
Dylan
Ik bekijk het meisje even, ze was een beeldschoon meisje en ik had het gevoel dat ik haar ergens van kende, ze leek me echt een meisje dat veel danste maar misschien dat ik er wel helemaal naast zit. "Leuk je te ontmoeten, ik ben trouwens Dylan." Knik ik dan zwak glimlachend. "Je gaat me denk ik nog wel vaak zien aangezien ik hier dichtbij woon en elke dag wel hier langs loop als ik naar de dansstudio ga of als ik ga joggen. Dat je het weet." Grinnik ik zwakjes en kijk naar haar vader die naar buiten komt, tenminste ik denk dat het haar vader is aangezien ze wel iets van hem wegheeft. Ik praat dan wat met hem aangezien ik een goede band met hem heb. Hij is als een tweede vader voor mij, vroeger als ik alleen thuis was of ontzettend bang was dan ging ik naar hem toe en dan bleef ik bij hem totdat mijn ouders terug waren. Ik glimlach als hij zegt dat ze ook een danseres is. "Cool, ga je een keer met mij mee naar de dansstudio toe?" IK denk eigenlijk dat ze wel ervaren is.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik heb eigenlijk nog nooit gehad dat iemand me zo uit het niets aanspreekt maar ja, misschien zijn de mensen hier gewoon socialer dan in mijn vorige stad, dat kan altijd. 'Ik ben Audrey', zeg ik dan maar als hij zijn naam ook gezegd heeft. Ik luister dan even wat dat hij verder nog zegt. Hij danst dus blijkbaar, dat is wel leuk. Er zijn niet zo heel veel jongens die dansen, naja waar ik eerst woonde dan toch. Er waren er wel een paar maar het waren meer meisjes. Ik merk dat niet veel later mijn vader ook weer buiten komt en zegt dat ik ook dans. Hij is me voor met dat te vertellen maar dat maakt me niet zo veel uit. Eigenlijk is het best duidelijk te zien dat hij mijn vader is. Ik heb wel wat weg van hem, naja ik weet niet of ik dat leuk vind of niet. Bijvoorbeeld mijn felblauwe ogen, die heb ik van mijn vader aangezien hij ook blauwe ogen heeft en mijn moeder bruine ogen had. Of mijn blonde haren, mijn vader heeft wel een iets donkerdere haarkleur maar toch is het blond. En ja, onbewust heb ik ook wel een paar karakter trekjes van hem, dat vertelde mijn moeder me altijd. 'Ja, dat lijkt me leuk', zeg ik dan als Dylan vraagt of ik een keer met hem naar de dansstudio ga. Ach ja, waarom niet? Dat is altijd wel leuk.

Rauhlslove
Straatmuzikant

rauhlslove schreef:
Dylan
Ik praat dan nog wat met haar vader en glimlach als ze zegt dat het haar leuk lijkt. "Okay, mijn huis is hier 4 huizen vandaan dus als je een keertje meewilt, kan je naar me toekomen." Knik ik glimlachend, ik was best een sociaal persoon eigenlijk en ik hield er daardoor ook echt van om nieuwe mensen te ontmoeten. "Dan spreek ik je later wel Audrey." Knik ik glimlachend. "Ik ga nu namelijk weer verder hardlopen." Knik ik en zeg ze dan gedag, waarna ik een stukje loop en vervolgens weer begon te joggen, ze was een prachtig meisje en haar vader mag echt trots op haar zijn aangezien ze blijkbaar heel goed kan dansen. Ik vraag me af of dat ze geboren is met het talent om te dansen of dat ze het later aangeleerd heeft. Zelf was ik een geboren danser, vroeger deed ik niets liever.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

'Is goed', zeg ik dan als hij dat zegt. Ik kijk hem nog even na en loop dan met mijn vader naar binnen toe. Het lijkt wel of mijn vader en Dylan elkaar goed kennen, naja dat zal vast wel normaal zijn omdat hij niet zo ver hier vandaan woont. 'Zal ik je helpen met je kamer in orde te maken?' hoor ik mijn vader dan aan me vragen. 'Ehm.. Ja', antwoord ik dan. Naja, ik merk dat hij moeite doet om een soort band te creëren dus ik ga ook niet moeilijk doen of zo. Misschien dat we wel een soort band met elkaar krijgen, al denk ik niet dat dat nu al gaat proberen. Ik zit nog steeds met de dood van mijn moeder in mijn hoofd maar ik heb geen zin om hier te zitten huilen bij mijn vader. Dus ik probeer me gewoon een beetje sterk te houden. Ik denk ook niet dat mijn vader er op zit te wachten dat ik opeens moet huilen of zo. Mijn moeder wist hoe ze me kon troosten maar mijn vader waarschijnlijk niet.

Rauhlslove
Straatmuzikant

rauhlslove schreef:
Dylan
Audrey is echt een ontzettend leuk meisje, ik bedoel, ze houdt van dansen, ziet er lief uit en is ook nog eens knap. Ze heeft gewoon iets leuks wat andere meisjes niet hebben. In de dansstudio heb je wel eens een groepje meiden wat er dan helemaal hetzelfde uitziet, zelfde vlecht in hun haren, zelfde kleren en zelfde schoenen. Maar ik vind dat totaal niet leuk, dan kopiëren ze elkaar alleen maar en uit eindelijk heb je een paar kopies van meisjes met een ander gezicht. Nee, bedankt. Ik heb niet vaak een relatie met een meisje omdat ik gewoon geen makkelijk type heb, een meisje is voor mij al snel perfect maar hun innerlijk is dan niet goed voor mij. Dan heb ik het over arrogante meisjes etc. Maar Audrey lijkt dat totaal niet te zijn, misschien dat ze dat wel is maar dan kom ik daar later wel achter. Eerst moet ik haar gewoon leren kennen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik loop dan met mijn vader naar mijn kamer. Ik ben allang blij dat het geen saaie logeerkamer is of zo. Oké, de muren zijn grijs en mijn bed en kast zijn wit maar dat maakt niet zo veel uit. Als ik wat foto's en wat kaarsjes neerzet kan het er heel gezellig uitzien. Het is ook redelijk groot dus daar mag ik ook wel tevreden voor zijn, er is hier plek om te dansen in mijn kamer en dat had ik niet bij mijn moeder. Maar ja, dat maakt de hele situatie niet goed natuurlijk. Maar ik heb geen zin om te huilen of zo dus dan doe ik dat ook niet. Ik huil het liefste als ik helemaal alleen ben. Al redelijk snel is mijn kamer helemaal klaar en ingericht zoals ik wil. Het is wel aardig van mijn vader dat hij me wil helpen met mijn kamer. Maar ik kan nu al aan hem merken dat hij dit allemaal niet gewend is, en daarmee bedoel ik dat hij het niet gewend is om een dochter bij zich te hebben maar dat komt nog wel. Ik ben het ook niet gewend om een vader te hebben..

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld