Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO // Lespoir

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Ik: Justin Bieber
Jij: Meisje & begin

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Ik: Audrey Reynolds

{option}

Mijn begin komt hieronder.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Alrightttt

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Met een bonzend hart sta ik te wachten tot er iemand open doet. Naja, eigenlijk zit ik aangezien ik in een rolstoel zit. Mijn begeleider staan naast me aangezien ik niet aan de bel kan en ik moet natuurlijk geholpen worden. Maar oké, ik sta dus voor het huis van Justin Bieber, ik heb een paar maanden geleden een M&G gewonnen maar ik kon niet naar zijn concert gaan en toen heeft mijn begeleider geregeld met Justins moeder dat ik hierheen kon komen. Ik ben echt enorm nerveus, waarschijnlijk weet ik zo ook helemaal niet wat ik moet zeggen aangezien ik heel verlegen kan zijn, ik kan er niets aan doen. Ik weet eigenlijk zelf niet hoe ik zou reageren als ik hem zo zie. Ik ga natuurlijk wel niet gillen want ik weet dat hij niet houdt van die overdreven gillende meiden. Ik ga me gewoon rustig proberen te houden, als dat lukt tenminste. Naja, het zal vast wel lukken aangezien ik waarschijnlijk heel verlegen ga worden dat weet ik nu al. Ik ben altijd heel verlegen op het begin, en zeker nu dat ik het niet meer gewend ben om te echt te praten met mensen buiten dokters en mijn begeleider. Doordat ik in een rolstoel zit, hebben al mijn vriendinnen en vrienden het contact met me verbroken, ik ben er een tijd echt kapot van geweest aangezien ik echt niemand meer heb. Maar ondertussen ben ik ook wel gaan beseffen wat voor vrienden ze dan eigenlijk wel niet waren, het waren echt slechte vrienden.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Justin
Samen met mijn moeder zit ik op de bank in de woonkamer, wachtend op een fan die bij mij thuis langs komt voor een Meet & Greet. Het klinkt gek, en het blijft ook gek. Er is nooit een fan bij mij thuis gekomen, simpelweg omdat ik dat niet wil en niet vertrouw. Ik bedoel het natuurlijk niet negatief maar ik sta niet te wachten op gillende meiden voor mijn deur. Voor deze fan heb ik een uitzondering gemaakt, door mijn moeder. Ik had laatst een concert waar het meisje, die Audrey heet, niet bij kon zijn. Zij had een Meet & Greet gewonnen en ook daar kon ze niet aanwezig zijn. Mijn moeder weer er alles over maar ik niet. Het enige wat me moeder zei is dat ik het moest accepteren en haar hier langs moest laten komen. Het is een speciaal meisje, dat is wat ze me verteld heeft. Ik heb het maar geaccepteerd omdat ik Audrey natuurlijk ook niet teleur wil stellen. Zodra de bel gaat kom ik voorzichtig overeind en lik ik kort over mijn lippen heen. "Hm ik ga al." Knik ik als me moeder me een klein duwtje in mijn zij geeft. Rustig loop ik naar de voordeur toe en open die. Het eerste wat me opvalt is dat er een prachtig, beeldschoon meisje voor me deur staat. Nou ja, ze zit in een rolstoel. Mijn blik laat ik even snel afgeleiden naar haar begeleider en dan weer terug naar haar. "Jij bent vast Audrey?" Glimlach ik dan enthousiast. Ze is ontzettend mooi, gewoon prachtig.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik krijg meteen een brok in mijn keel als ik de deur open zie gaan en ik Justin zie staan. Ik ben al lang blij dat ik niet begin te gillen of zo. Naja, vanbinnen gil ik echt als een klein meisje maar dat hou ik voor mezelf. Ik droom al zo lang van dit moment, om hem eindelijk in het echt voor me te zien. Naja, ik ben al wel eens naar concerten van hem geweest maar dit is toch anders dan een concert aangezien er nu geen andere gillende meiden zijn of wat dan ook. Ik weet dat dit normaal ook niet gebeurd en dat dit een uitzondering is maar ik ben er wel heel blij om dat ze deze uitzondering gemaakt hebben voor me en ik ga me natuurlijk ook gewoon normaal gedragen zoals altijd, al zal ik daar mijn best voor moeten doen want dit is best overweldigend voor me. Ik knik dan als hij vraagt of ik Audrey ben 'ja', zeg ik dan nog. Maar komt er mijn mond niet uit, naja dit is gewoon zo overweldigend. Hij is al jaren mijn idool, al sinds ik redelijk jong was, een jaar of 12/13 ongeveer. Ik heb dit zelfs niet eens durven dromen om hem in het echt te zien, dus ik was heel erg blij dat ik die Meet & Greet gewonnen had maar toen kon ik niet omdat ik net een ongeluk had, met mijn ouders en broer. Dat is ook de reden dat ik in een rolstoel zit. Ik was echt een emotioneel wrak dus mijn begeleider vond het geen goed idee dat ik zou gaan. Maar gelukkig kan ik hier nu zijn.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Justin
Ik blijf haar even glimlachend aankijken. Dat ze in een rolstoel zit maakt mij vrij weinig uit. Ik ga me niet anders gedragen en ik ga haar ook niet zielig behandelen. Ik wil met haar kunnen praten zoals ik met ieder andere fan zou doen. Dit zegt niet dat ik niet geinteresseerd ben, want dat ben ik wel, zeker wel zelf. Er gaan zo veel vragen rond in mijn hoofd maar ik weet me stil te kunnen houden en haar eerst netjes naar binnen te laten. Ik knik glimlachend zodra ik haar bevestiging hoor waarna ik naar haar begeleider kijk. "Justin." Zeg ik en geef hem dan ook even een hand. Ik open de deur wagenwijd en ga aan de kant staan zodat ze er makkelijk langs kunnen. "Kom verder." Zeg ik rustig en glimlach zwak. Meet & Greets duren normaal niet zo lang maar nu ze toch helemaal hier heen is gekomen stuur ik haar echt niet na twintig minuten al weg. Als Audrey met haar begeleider binnen is sluit ik de deur. Ik kijk naar haar begeleider die zijn jas uittrekt en kijk dan naar Audrey. "Moet ik helpen?" Vraag ik voorzichtig, gewoon omdat ik haar best wil helpen als het niet lukt. Ik denk dat het voor haar misschien ook wel een leuke verandering is in plaats van dat haar begeleider haar telkens maar helpt. Nog even gauw neem ik de jas van haar begeleider aan en hang ik die op waarna ik terug bij Audrey sta.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik hoop maar niet dat hij me raar gaat vinden doordat ik in een rolstoel zit aangezien veel mensen me gewoon willen vermijden. Naja, ik kan er niets aan doen dat door het ongeluk dat ik gehad heb, ik verlamd ben geraakt in mijn benen. Mijn persoonlijkheid is nog steeds gewoon hetzelfde, het enige dat veranderd is, is dat ik geen gevoel meer heb in mijn benen. Ik zou eventueel nog wel kunnen lopen ooit maar dat kan alleen met heel veel hulp, maar die hulp kan mijn begeleider me niet geven aangezien hij nog andere dingen moet regelen in het huishouden en al die dingen aangezien ik dat allemaal niet kan dus moet hij het doen. Niet dat hij dat erg vindt maar daardoor heb ik de hulp ook niet om weer te leren lopen. Maar daarvoor moet ik ook wel weer gevoel krijgen in mijn benen en dat heb ik op dit moment niet. Maar hopelijk binnenkort wel. 'Nee, hoeft niet, het lukt wel', antwoord ik als hij vraagt of hij moet helpen. Ik kan redelijk zelfstandig eigenlijk, dat zegt mijn begeleider ook altijd. Tegenover andere mensen die in een rolstoel zitten. Sommige profiteren er van maar ik probeer zo veel mogelijk zelf te doen.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Justin
Afwachtend kijk ik Audrey aan, die me al gauw vermeld dat ze mijn hulp niet nodig heeft en het haar wel lukt. Het is toch gewelsig om te zien hoe zelfstandig ze is en mensen niet dingen voor haar laat doen. Ze doet zelf wat ze kan en daar heb ik nou echt respect voor. Zodra ze der jas uit heeft en die ook hangt loop ik met haar begeleider de woonkamer in, die Audrey de woonkamer in duwt. "That's my mom." Knik ik dan en neem plaats op de bank terwijl haar begeleider haar uit de stoel tilt en naast me op de bank zet. Ik draai me naar haar toe zodat ik haaf kan aankijken als ik met haar praat, dat is stukken gezelliger. "Ben je altijd zo stil?" Grinnik ik zwak. Het is leuk, het is alleen anders dan ik gewend ben de afgelopen jaren maar ik vind het oprecht wel fijn dat ze zo rustig is. Dat geeft mij ook een goed en rustog gevoel. "Vind je het jammer dat je de concert gemist hebt?"

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Het is echt heel lief van hem dat hij me wou helpen maar ik word liever niet te vaak geholpen, ik probeer alles wat ik kan zelf te doen. Anders heb ik het gevoel dat ik helemaal nutteloos ben. Ik voel dat mijn begeleider me verder duwt met mijn rolstoel, ik zou ook zelf wel kunnen rollen maar ja, ik laat het maar zo. Als we in de woonkamer zijn, en Justin zit, tilt mijn begeleider me naast Justin op de bank. Ik haat het om opgetild te worden. het liefst wil ik zelf gewoon lopen maar dat kan helaas niet. Ik merk dat dat mijn begeleider en Justin zijn moeder naar de keuken of zo gaan om ons alleen te laten, maar dat vind ik niet erg. 'Nee, normaal niet. Maar dit is best overweldigend', antwoord ik dan als hij vraagt of ik altijd zo stil ben. Naja, de combinatie van deze overweldigende situatie en dat ik het niet meer gewend ben om met iemand te praten is best raar voor me. En dan ben ik ook nog eens heel vervelen. 'Best wel', antwoord ik als hij vraagt of ik het jammer vind dat ik het concert gemist heb. Natuurlijk vind ik het jammer. Alles was geregeld maar toen moest dat stomme ongeluk gebeuren.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Justin
Mijn blik houd ik op Audrey gerixht. Haar hezicht bewonder ik even omdat ze gewoon ontzettend knap is. Ze geeft me een fijn gevoel ondanks ik der pas enkele minuten zie. Zodra ik haara antwoord op mijn vraag hoor knik ik. Ik begrijp ook wel wat ze bedoeld, ik snap volkomen dat het overweldigend kan zijn voor haar. "ik ga er vanuit dat je vast wel de standaard dingen over mij weet."
Glimlach ik, doelend op broertje/zusje, leeftijd, ouders etc. "En aangezien ik niks van jou weet wil ik je best leren kennen. Maar ik heb liever dat jij eerst uit jezelf verteld, en als ik nog vragen heb dan ga ik ze zeker stellen." Knik ik.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Nog steeds voel ik mijn hart tot in mijn keel kloppen, ik moet echt mijn hartslag even onder controle houden want zo klopt mijn hart mijn keel nog uit bij wijze van spreken. Dit is echt heel raar, ik bedoel normaal zie ik hem alleen vanaf mijn laptop of zo en nu zit hij naast me. Ik ben er wel blij om natuurlijk, hier droom ik al jaren van. Het is alleen zo raar. Maar natuurlijk ga ik niet zoals andere fans zitten huilen of gillen. Alhoewel ik vanbinnen nog steeds gil als een klein meisje van vijf of zo. 'Maar ik weet niet wat ik over mezelf kan vertellen', zeg ik dan. Naja, er valt niets over mezelf te vertellen. Ik heb geen hobby's, geen familie,.. Dus ik zou totaal niet weten waarover ik zou kunnen vertellen. Ik zou natuurlijk wel kunnen vertellen hoe het komt dat ik in een rolstoel zit, maar ik denk niet dat hij staat te wachten op zo'n verhaal.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Justin
Kort lik ik over mijn lippen heen, wat ik wel vaker doe. Ik denk dat het simpelweg gewoon een tik is want ik denk er niet echt bewust over na. Iedereen heeft wel een tik, denk ik dan. Met mijn blik op Audrey gericht schiet me direct iets te binnen. "Wil je iets drinken?" Vraag ik aangezien ik het vergeten was om te vragen, eigenlijk omdat ik zelf ook wel nerveus was. Het is niet te verwachten maar ook ik ben zenuwachtig als ik Meet & Greets heb. Dit keer al helemaal omdat het speciaal is, ik doe dit nooit dus dit is ook zeker nieuw voor mij. Zodra ze me verteld dat ze niet weet wat ze moet vertellen over zichzelf knik ik langzaam. "Je leeftijd, boers of zusjes, zit je op school, wat ziu je later graag willen worden, wat is je grootste wens, lievelingskleur, eten, sport, hobby, vrijetijdsbesteding. Ik vind echt alles interessant om te weten." Grinnik ik zwakjes en kijk haar even glimlachend aan.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik schud mijn hoofd even zachtjes als hij vraagt of ik wat wil drinken. 'Nee, hoeft niet', antwoord ik dan. Ik weet niet of het zo is maar het lijkt wel of hij ook een beetje zenuwachtig is. Maar dat vind ik eigenlijk best schattig. Ik luister dan even als hij dat vraagt, dat zijn best veel dingen maar dan heb ik tenminste ook iets om over te praten. 'Ehm.. Oké. Ik ben 18, ik had een broer, ik zit niet meer op school en ik heb echt geen idee wat ik later wil worden', zeg ik dan. Ik moet toch even nadenken als hij vraagt wat mijn grootste wens is. Maar al redelijk snel weet ik het. 'Mijn grootste wens is dat als ik ooit ga trouwen ik op mijn eigen voeten de kerk in kan stappen, mijn lievelingskleur is blauw, lievelingseten heb ik niet want ik eet alles graag en hobby's heb ik ook niet aangezien ik bijna niets kan doen', zeg ik dan. Naja, door mijn rolstoel heb ik alles moeten opgeven dus buiten de hele dag films kijken en muziek luisteren doe ik eigenlijk zo goed als niets.

Httpretty
YouTube-ster

httpretty schreef:
Justin
Zodra ze me vermeld dat ze eigenlijk niks hoef te drinken knik ik even. Ik zelf ook niet maar het is natuurlijk wel zo netjes om het toch nog eventjes te vragen. Ik he haar denk ik genoeg vragen gesteld wat ze eventueel kan vertellen over zichzelf. Ik kreeg heel erg het gevoel en de indruk dat ze nogal terughoudend is, misschien omdat ze het eng vind of simpelweg omdat ze het overweldigend vind. Zodra ze antwoord begint te geven op alles wat ik haar vroeg grinnik ik zwak en knik. "Ik hsd je eerlijk gezegd geen achttien verwacht." Zeg ik gemeend, ze lijkt meer twintig en dat is alleen maar positief. "Mag ik vragen hoe het komt dat je in een rolstoel zit." Vraag ik haar rustig. "Als je het er liever niet over hebt begrijp ik het. Ze is denk ik der broer ook verloren en haar wens vind ik zo pakkend, waarschijnlijk heeft het allemaal met elkaar te maken.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik glimlach even zwak als hij zegt dat hij niet verwacht had dat ik achttien ben. 'De meeste mensen denken wel dat ik ouder ben', zeg ik dan. Toen ik zestien was dachten ze ook al vaker dat ik ouder was en ja, ik had wel iets oudere vrienden en er was een club waar je pas binnen mocht als je ouder bent dan achttien maar ze lieten me gewoon binnen omdat ze dachten dat ik veel ouder was dan zestien. Nu ben ik wel achttien en zou ik er gewoon binnen mogen maar ja, dat gaat natuurlijk niet. Dan merk ik dat hij vraagt waarom ik in een rolstoel zit. 'Door een auto-ongeluk. Er was een dronken vrachtwagenchauffeur die op de verkeerde baan reed en mijn vader kon de vrachtwagen niet meer ontwijken. En iets heeft mijn ruggenwervel geraakt waardoor ik verlamd ben geraakt in mijn benen', zeg ik dan. Ik heb het een tijd heel moeilijk gehad om het er over te hebben maar nu kan ik het al wel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld