Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

orpg ~ Lespoir <3

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Ik jongen jij meisje.

Niet reageren als je niet katnissx of lespoir noemt.
Sean Roberts ~ 20jaar ~ hiphop

Begin jij?

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Ik: Audrey Reynolds - 17 jaar - Ballet

{option}

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Wachtend zit ik in een grote wachtzaal te wachten tot ik aan de beurt ben voor mijn auditie. Ik zit hier al uren te wachten aangezien ik nog niet wist welke nummer ik was. Nu wel natuurlijk, ik ben nummer 368 dus het is logisch dat ik lang moet wachten doordat er nog heel veel mensen voor me zijn. Als ik uiteindelijk mijn naam hoor sta ik met een kloppend hart op en loop ik de zaal in waar mijn auditie door zal gaan. Ik ben nerveus, heel nerveus zelfs. Ik doe auditie om in één van de grootste en beste dansscholen van het land binnen te mogen en aangezien er enorm veel andere meiden en jongens meedoen heb ik natuurlijk niet heel veel kans. Ik doe ballet, dat doe ik al zo lang ik me kan herinneren en ik zal dat ook voor altijd blijven doen. Mijn moeder was een ballet danseres en doordat ik mijn vader eigenlijk zo goed als niet ken heb ik een heel erg goede band met mijn moeder en is ze een heel groot voorbeeld voor me. Daarom begon ik op jonge leeftijd al met ballet. Mijn moeder hielp me er ook altijd mee, nog steeds. Ze is een strenge maar een rechtvaardige vrouw als het op ballet aankomt, ze is erg kritisch maar dat vind ik net goed, ze heeft me dan ook goed kunnen helpen met de choreografie voor deze auditie. Ik loop de grote zaal in en zie de jury al zitten voor het podium. Er zitten ook wat mensen in de zaal, onopgemerkt kijk ik rond of mijn moeder er is maar ik zie haar nergens. Waar zou ze zijn? Er zou toch niets gebeurd zijn? Ik merk dan dat de muziek begint en doe de choreografie zoals ik het mezelf aangeleerd heb met de hulp van mijn moeder. Tot ik afgeleid raak en val, de muziek stopt en ik krijg te horen dat ik niet door mag wat wel te verwachten is door die val. Ik loop de zaal dan uit en loop naar de kleedkamers waar ik snel mijn kleren over aan trek. Ik loop naar buiten toe en neem mijn fiets waarmee ik weer naar huis toe rij. Ik had nog tegen mijn moeder gezegd dat ze moest komen kijken maar ze zei dat ze haar best zou doen maar ze wist niet zeker of ze op tijd zou kunnen zijn. Ik heb er niet echt een goed gevoel bij, helemaal niet zelfs. Ik heb het gevoel dat er iets gebeurd is. Eenmaal ik thuis ben aangekomen gooi ik mijn tas in de hoek van de hal en loop ik naar de badkamer toe waar ik me ga douchen. Zodra ik daar klaar mee ben, loop ik met een handdoek rond mijn lichaam gewikkeld mijn kamer in en doe ik wat kleding aan. Ik doe de handdoek in de was en loop naar de woonkamer toe waar ik op de bank plof. Ongeveer een half uurtje later hoor ik de deurbel gaan, zou dat mijn moeder zijn. Ik sta op en open de deur, maar in plaats van mijn moeder zie ik twee agenten in een blauwe uniform staan dat ze altijd aanhebben. 'Mogen we even binnenkomen?' vraagt één van de agenten. 'Ja, tuurlijk', zeg ik dan maar, ik hoop maar dat het niets ernstig is. 'Ik denk dat het het beste is om even te gaan zitten', zegt één van de agenten dan weer. Ik voel mijn hartslag al versnellen, nu weet ik al zeker dat er wat gebeurd is. We gaan zitten en ik haal even diep adem. 'We moeten je helaas vertellen dat je moeder overleden is in een verkeersongeval', zegt één van de agenten. Ik voel mijn ogen met tranen vullen. 'W-wat is er gebeurd dan?' vraag ik dan. 'Dat weten we nog niet allemaal, we zijn nog volop bezig met onderzoeken'-'Als je je nummer geeft, zullen we meteen iets laten weten als we meer weten', zegt de agent dan nog. Ik geef mijn nummer en na een tijdje nog gepraat te hebben, laat ik de agenten uit. Ik voel de tranen over mijn wangen rollen als ik de deur nog maar net dicht gedaan heb.

Een paar dagen later heb ik bijna al mijn spullen ingepakt. Mijn vader komt me halen aangezien ik nog te jong ben om helemaal op mezelf te wonen en ik nu dus bij hem moet gaan wonen want hij is mijn voogd. Ik had het liever helemaal anders gehad want mijn vader is gewoon een vreemde voor me, ik ken hem niet. Hij heeft mijn moeder verlaten toen ik net geboren was aangezien mijn moeder maar 17 jaar was toen ze me kreeg en mijn vader 18 en dat vond hij veel te jong dus liet hij mijn moeder alleen achter met me. Een aantal jaren later toen ik elf werd, begon mijn vader contact te zoeken met mijn moeder omdat hij toch benieuwd was naar hoe ik er uit zag, en sinds dien zie ik hem 1 keer per jaar. Dus een goede band met hem heb ik helemaal niet. Ik hoor dan een auto op de oprit rijden, ik wil hier helemaal niet weg. Ik wil gewoon hier blijven wonen.. Maar ik heb geen keuze. Mijn vader woont dan ook nog eens 245 km hier vandaan dus ik zie mijn vriendinnen waarschijnlijk ook niet meer. Misschien via Skype af en toe maar dat is nog steeds niet hetzelfde. Ik hoor de deurbel dan gaan en sta op waarna ik door de hal naar de deur loop. Ik weet nu al dat het ongemakkelijk gaat worden. Ik zet samen met mijn vader mijn spullen in de auto en sluit de deur dan als alles afgesloten is. Ik weet nog niet precies wat ik wil doen met dit huis. Ik heb er de keuze over aangezien ik de erfenis over het huis krijg. Niet veel later vertrekken we al naar het huis van mijn vader, Tijdens de autorit zeg ik niet veel en kijk ik gewoon wat naar buiten. Ik ben niet echt in de mood om veel te praten, en al helemaal niet met mijn vader.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Ik neen mijn gerief en vertrek richting de sporthal, ik geef daar hiphop les maar oefen daar ook op mijn eentje als ik me verveel voor nieuwe choreografieën in te leren en te maken. Ik hiphop al van toen ik klein was, ik zag toen altijd mensen het doen en vond het zo leuk want ik deed het dan altijd thuis na en het lukte nooit en mijn ouders lachten dan eens maar na een tijdje begon het te lukken waardoor ik dan lessen begon te nemen en nu ben ik er erg goed in. Mijn ouders zijn er dan ook vrij trots op mij. Ik geef les aan verschillende leeftijds categorieën, van 12 tot 14 dan van 15 tot 16 en dan de laatste groep is 17 tot 18 jaar. Ik zie nu ook steeds meer en meer meisjes erop afkomen want vroeger zag ik alleen maar jongens en nu zie ik al veel meisjes wat ik best leuk vind want het is een dans soort voor jongens en meisjes. Ik kom toe en zie dat er al een paar zijn, ik begroet zé en ga dan naar de kleedkamer en doe mijn danskleren aan. Ik ga dan uit de kleedkamer en loop het dansterrein op, in afwachting dat de rest komt hou ik ze al wat bezig met de opwarming. Ik wacht en kijk wat op facebook maar er is niets interessants op. Ik zie dat iedereen er is dus doe dan nu mee met de opwarming, de lessen dat ik geef duren 2 tot 2u en een half, ik vind dat je genoeg tijd moet hebben, zé krijgen dan wel pauze van 10 minuten na een uur maar bij mij duurt de les altijd minstens 2u want anders heb je te weinig tijd op hun iets aan te leren. Na de opwarming leer ik hun de choreo aan. Ik geef soms ook privé lessen maar dat komt niet vaak voor. Het eerste uur is al voorbij en hebben ze dus tien minuten pauze nu. Ik ben ook heel hecht met mijn ouders, zé zijn er altijd voor me geweest ook na mijn ongeval. Toen ik klein was had ik een ongeval gehad, waardoor ik ook een jaar niet kom dansen, ik was met mijn fiets lelijk gevallen en mijn knie was helemaal kapot waardoor die helemaal moest herstellen maar nu kan ik er weer alles mee dan wat ik ervoor kon. Maar daar buiten heb ik niks speciaals meegemaakt. Ik kan en kan nog steeds voor alles bij mijn ouders terecht en ben daar echt wel blij om. De pauze is om en ik leer hun de choreo verder aan. Op het einde van de les overlopen we alles wat we al gedaan hebben en het ziet er echt al goed uit. Ik loop naar de kleedkamer en ga daar even zitten en wacht even om me om te kleden.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Een aantal uren later staan we voor het huis van mijn vader. Het is een groot en mooi huis, dat wel maar ik vind het raar dat dit nu mijn thuis gaat zijn. We stappen de auto uit en nemen al mijn spullen mee naar binnen toe wat wel een tijdje duurt aangezien ik echt veel spullen mee had. Daarna laat mijn vader mijn kamer zien. De muren zijn volledig wit, er staat een bed, een bureau, een kast en er hangt zelfs een televisie aan de muur en dat had ik bij mijn moeder niet. 'Als je het niet goed vindt, kan je het altijd herinrichten', zegt mijn vader dan. 'Nee, het is prima zo, dankje', zeg ik dan. 'Oké, ik laat je wel even alleen. Roep me maar als je me nodig hebt', zegt mijn vader dan nog voor hij weg gaat. Ik neem dan mijn koffers met kleding er bij. Ik open de kast en begin mijn kleren er in te hangen, geordend op kleur. Ik ben heel perfectionistisch, dat is iets dat mijn moeder ook was. Nadat ik met de koffers van mijn kleren klaar ben, leg ik ze in de kamer die mijn vader zei waar ik mijn koffers moest leggen. Ik neem dan een andere tas waar wat foto's inzitten en zet er een aantal van op mijn bureau. Ik neem ook nog een aantal kleine schilderij achtige dingen en hang er een paar van aan de muur. Zo ziet mijn kamer er ook meteen veel minder leeg uit. Mijn laptop zet ik op de bureau neer die voor het redelijk grote raam staat. Op mijn bureau zet ik ook nog wat make-up spullen zoals kwasten enz. Tja, ik ben een meisje en ik heb natuurlijk zulke dingen. Ik vind mijn kamer wel prima zo en ik heb alles al uitgepakt. Ik kijk even op het horloge dat ik aan heb, het is ondertussen al twee uur later, wauw. De tijd gaat redelijk snel, gelukkig maar. Ik ga op mijn bed zitten, ik moet wel zeggen dat het een heerlijke matras is. Net een wolkje. Het is minder erg dan ik het verwachtte hier, maar toch mis ik het thuis wel. Ik mis mijn moeder ook echt enorm hard. Ik begrijp het allemaal nog steeds niet, ze deed nooit iets verkeerd, ze deed geen vlieg kwaad en juist zij moet verongelukken.. Ze heeft het echt niet verdiend. Oké, niemand verdient het om terecht te komen in zo'n tragisch ongeval maar dan nog. Ze was niet opslag dood dus het idee dat ze gestorven is met enorm veel pijn breekt mijn hart nog erger. Ik voel me dan ook heel erg schuldig, als ik had niet gedwongen had om te komen naar mijn auditie was dat niet gebeurd. Ze zei al dat het moeilijk zou worden en ik zei dat ze gewoon sneller moest rijden en nu.. Nu is ze er gewoon niet meer..

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Sean
Ik ben omgekleed en loop dus de sporthal uit want ik moest vandaag maar één les geven. Ik ga naar huis en onderweg kom ik een ijsjeskraam tegen, ik neem een horentje met vanille en ga verder door. Het is best nog goed weer, het begint al wat te schemeren maar het is nog steeds warm en er zijn geen wolken aan de hemel. Ik stap rustig verder en onder tussen kijk ik wat rond. Er loopt best veel volk rond. Ik sta voor mijn deur en open hem, ik ga naar binnen en leg mijn spullen weg. Ik moet nog een nieuwe choreo bedenken maar dat doe ik morgen wel als ik terug in de sporthal ben. Ik kleed me om en doe mijn loop kleren aan. Ik ga nog even lopen voor het helemaal donker wordt, ik ga naar buiten doe de deur opslot. En begin met lopen, lopen doet me echt altijd goed dat is mijn uit laat klep ook zoals hiphop dat ook is.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Na nog ongeveer twintig minuten op mijn bed te zitten nadenken over het ongeluk van mijn moeder sta ik maar op en loop ik naar beneden toe. Ik zie mijn vader de krant lezen op de bank, hij kijkt even op als hij merkt dat ik de woonkamer in loop. 'Ga anders een stukje wandelen, hier een stukje verderop is een park, misschien dat je daar even heen kan gaan. Daar knap je misschien wat van op en dan verken je de buurt ook', zegt mijn vader dan. Ik knik dan even, dat is misschien wel een goed idee ja, een stukje wandelen kan nooit kwaad. Ik neem uit mijn tas mijn oortjes en steek die in mijn telefoon. Ik zet een playlist aan en loop dan naar buiten toe waar ik begin te wandelen. Ik zet mijn muziek redelijk hard waardoor ik niet echt merk wat er allemaal om me heen gebeurt. Dat maakt me niet zo veel uit eigenlijk, ik hoef ook niet te weten wat er rondom me gebeurd. Als ik me slecht voel, dan verdiep ik me meestal in ballet maar daar heb ik nu geen zin in. Ballet is de oorzaak van mijn moeder haar dood want als ik geen auditie had gedaan was mijn moeder er ook nog gewoon geweest. Hoe kon ik zelfs zo egoïstisch zijn om mijn moeder te pushen om te komen? Ik wist dat ze het heel druk had met haar werk die dag en ze moest toch komen van me. Ik ben echt enorm voos op mezelf. Zo erg is het hier gelukkig niet. De buurt is niet zo druk en mijn vader doet echt wel moeite zodat ik me thuis voel en dat is wel fijn. Ik zie mijn vader nog niet echt als mijn vader maar dat komt misschien nog wel. Misschien niet, misschien wel.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Sean
Ik heb mijn muziek in en loop door het park. Ik voel de wind door mijn haren. Ik neem mijn chronometer want ik wil weten hoe lang ik over een toer rond het park ga doen. Ik zet me klaar en druk bij de chronometer op start en begin met lopen. Mijn conditie moet ook heel goed zijn voor te dansen want je ziet het als ik les geef altijd na een uur ofzo wie wel of geen conditie heeft, daardoor nodig ik ook altijd iedereen uit om één keer in de maand mee te gaan lopen en vaak zijn er wel wat meisjes en jongens die komen opdagen. Ik loop de brug op, stop daar een paar seconden om eens te drinken en loop dan verder. Ik let niet echt op de weg als ik aan het lopen ben want dan zijn mijn gedachten altijd ergens anders. Opeens word ik brut gestopt en heb ik door dat ik tegen iemand gelopen ben. Ik zie dat het een meisje is. "Eumh sorry had je niet gezien, ik heb je toch geen pijn gedaan hé?" vraag ik aan haar. Ik zet de chronometer op stop en kijk dan naar haar. Hoe dom kon ik nou zijn om tegen iemand aan te lopen. Hopelijk neemt ze het me niet kwalijk, ze is best wel knap maar ik heb haar hier nog nooit gezien en ik ken heel de buurt, misschien is ze nieuw in de buurt ofzo.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik wandel gewoon een stukje door en kom uiteindelijk in het park aan maar ik blijf gewoon een beetje doorwandelen. Ik moet toegeven dat ik me er echt rustiger door voel. Ik wandelde ook erg vaak met mijn moeder als er iets dwars zat. Ik vond zulke dingen altijd fijn om met mijn moeder te doen. Ik kon ook echt alles tegen haar vertellen. Ik kon met haar over jongens praten die ik leuk vond of als er bijvoorbeeld een vriendje het uitgemaakt had. Maar ook als ik gewoon andere problemen had en dat ik me onzeker over mezelf voelde. Doordat mijn moeder me zo jong al kreeg zijn waren we ook gewoon heel goede vriendinnen, naja, ik kon met haar omgaan als een vriendin. Ik schaamde me ook totaal niet om samen met haar te gaan shoppen en al die dingen, ik vond dat net heel erg leuk om te doen. Ik kijk op als ik merk dat iemand tegen me aanbotst. Ik zet mijn muziek op stop aangezien de jongen iets zegt. 'Nee, het geeft niet', antwoord ik dan. Naja, ik lette ook niet op tijdens het wandelen dus ik kon hem ook gewoon ontwijken maar ik lette niet goed op dus het is evengoed mijn fout. Het is ook niet erg want ik heb geen pijn of zo.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Sean

Als ze zegt dat het niet geeft knik ik. "Eumh ik ben trouwens Sean en jij bent?" vraag ik aan haar en kijk haar aan. Ik ga met mijn hand door mijn haren heen en kijk haar dan aan. Als ik haar postuur bekijk danst ze volgens maar welke soort weet ik wel niet, ik kan het haar anders vragen of ze danst en welke soort en volgens mij is ze niet van dit dorp. "En trouwens ik heb je hier nog nooit gezien, ben je van buiten het dorp? En jij danst zeker, welke stijl?" vraag ik dan maar allemaal na elkaar, het zijn best veel vragen hopelijk zal ze er niet door overdondert zijn. Ik moet echt in het vervolg beter op letten in de omgeving waar ik loop. Ik kijk haar dan aan en glimlach maar vriendelijk dat is het minste wat ik kan doen nadat ik tegen haar gelopen ben toch.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

'Audrey', antwoord ik als hij vraagt wie ik ben. Ik moet toegeven dat hij er niet slecht uit ziet. Integendeel, hij is best knap. 'Ik woon hier sinds vandaag', antwoord ik dan als hij dat vraagt. Ik ga natuurlijk niet het verhaal dat mijn moeder overleden is vertellen, dat hoeft niemand buiten mijn vader te weten. Ook niet de mensen die op mijn school zitten waar ik vanaf maandag heen moet gaan. Ik wil geen medelijden of wat dan ook van mensen dus niemand hoeft er ook maar iets van te weten. 'Ja, ik dans inderdaad. Ik doe ballet', antwoord ik dan op zijn vraag. Het is gek hoe hij weet dat ik dans. Maar oké, ik heb dan ook wel het postuur van een danseres. Daar heb ik ook jaren voor getraind aangezien mijn moeder altijd zei dat het heel belangrijk is om een goed lichaam te hebben als je echt verder wil gaan met dansen. Ook bij audities, daar kijken ze ook niet alleen naar je choreografie en techniek maar ook naar je lichaam en uitstraling. Maar ik heb totaal geen idee wat ik nu met dansen ga doen, misschien stop ik er wel gewoon mee want ik ben blijkbaar toch niet goed genoeg want anders hadden zie niet zo moeilijk gedaan om die val. En dansen is iets waarmee ik verbonden was met mijn moeder en dat is nu dus ook niet meer zo.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Sean
Audrey, zo heet ze een mooie naam. Ze woont hier dus pas dat verklaard dat ik haar hier nog nooit gezien heb, want ik zou het wel herkennen als er hier zo'n knappe meid zou wonen. Ze zegt dat ze ballet doet waardoor ik knik, ja je ziet het wel dat ze ballet doet wel jammer dat er hier geen ballet gegeven wordt voor haar. "Ja er wordt hier wel geen ballet gegeven wel hiphop," zeg ik dan en lach eens. Het is nu al bijna donker dus ja ik moet wel doorgaan misschien kan ik met haar meestappen ofzo. "Wel het wordt wel al donker dus misschien moeten we maar naar huis, moet ik met je mee wandelen?" vraag ik haar. Als ze ballet doet, dan heeft ze vast wel een hele goede conditie, misschien kunnen we samen dan eens gaan lopen ofzo maar dat zie ik nog wel. Volgens mij is ze wel nog een paar jaar jonger dan mij 17/18 jaar ofzo dus ja nog een leeftijdscategorie waar ik les aan geef, misschien kan ik haar vragen of ze wilt hiphoppen maar eerst moet ze het hier maar gewoon worden. Ik kan haar wel de buurt laten zien als ze wilt.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik merk ook dat het en beetje donker wordt buiten, het koelt ook al een beetje af. Koud is het niet, maar daarstraks was het veel warmer doordat toen de volle zon er nog was en nu de zon al onder aan het gaan is. Ik haal mijn schouders even op als hij vraagt of hij mee moet wandelen. 'Maakt niet uit, dat mag je zelf weten', antwoord ik dan. Het zou wel fijn zijn als hij mee zou wandelen want dan moet ik dat stukje niet alleen gaan, maar als hij het niet wil hoeft het ook niet per se. Ik ben wel al best blij dat ik toch al iemand heb leren kennen hier, alhoewel hij vast wel wat ouder dan mij is. Volgens mij gaat hij zelfs niet meer naar school toe. Ik nog wel natuurlijk aangezien ik nog maar 17 jaar oud ben, ik zit wel in mijn laatste jaar aangezien ik dit jaar nog achttien word. Ik ben blij dat ik in mijn laatste jaar zit want ik begin wel genoeg te krijgen van de middelbare school. Ik hoop ook dat het goed gaat gaan op mijn nieuwe school maandag, hopelijk doen de mensen daar een beetje aardig tegen me of maak ik snel vrienden want het is niet fijn om alleen te staan op school.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Sean
" Dan loop ik wel mee, dat is het minste wat ik kan doen nadat ik tegen je ben gelopen," zeg ik met een glimlach. "Maar eumh morgen is het zaterdag dus dan kan ik je het dorp laten tonen als je wilt en hier kan je wel geen ballet doen maar misschien wil je wel een andere stijl doen," vraag ik haar dan en ik stap ondertussen met haar mee het park uit.

- Sorry voor het korte stuk, volgende reactie zal wel langer zijn, heb geen inspiratie...-

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Audrey.

Ik glimlach even zwak als hij dat zegt. 'Is goed', zeg ik dan. Dat was het eerste glimlachje dat ik heb kunnen tonen na het ongeluk van mijn moeder dus ja, dat is wel goed. Ik vind hem ook best wel aardig dus dat is ook wel fijn natuurlijk. 'Ja, dat lijkt me wel leuk', zeg ik als hij zegt dat hij me morgen het dorp kan tonen. Dat lijkt me wel handig want ik weet hier bijna niets. Ik weet nu alleen het park zijn en dat is het. Ik haal mijn schouders even op als hij vraagt of ik een andere stijl wil doen. 'Ik weet niet wat ik ga doen, ik weet zelfs niet of ik wel verder wil dansen', zeg ik dan. Het is echt zo, ik weet echt niet of ik verder wil gaan dansen. Volgens mij wordt het te pijnlijk om weer te beginnen met dansen want dat was iets dat ik altijd met mijn moeder deelde enz. En ja, het is gewoon erg moeilijk en ingewikkeld allemaal.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Sean

Ik zie haar zwak glimlachen en glimlach dan terug. Als ze zegt dat het goed is dat ik haar het dorp laat tonen lach ik. "Eumh morgen ochtend om 11u dan hier aan de ingang van het park," vraag ik dan om af te spreken als ze zegt dat ze niet zeker is of ze nog wilt dansen kijk ik raar op. Als iemand danst is het meestal zijn/haar passie en geeft die niet zo snel op, ik alle sinds toch niet. "Eumh waarom weet je niet of je nog zou willen dansen?" vraag ik dan voorzichtig aan haar als ze het wilt zeggen toch. Misschien kan ik haar vragen of ze niet wilt hiphoppen maar dat doe ik morgen wel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld