Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Constrained

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Wij weten, jij niet <3

Ik: Maerlynn Fenton - 17 jaar - Schotland

Maerlynn is de dochter van een bakkersstelletje. Ze is opgegroeid in armoede en leeft nu alleen nog maar met haar moeder, omdat haar vader hun heeft verlaten vanwege de liefde van zijn leven. Maerlynn is een enorme zelfstandige meid, die af en toe best eigenwijs kan zijn. Ze houdt ervan om op de markt rond te snuffelen of te onderhandelen met mensen over bijvoorbeeld een ruil. Maerlynn heeft sinds ze klein is een hekel aan de koninklijke familie, omdat ze nooit op of om kijken naar de burgers in haar dorpje. Hierdoor zijn een aantal van haar vrienden overleden.

Jij: jongen + de eer om te beginnen

Succes <33

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Ik: Tyrrell Grant - 19 jaar

Tyrrell is de prins van Engeland. Doordat zijn vader de koning en zijn moeder de koningin is, werd hij erg streng opgevoed. Doordat hij de oudste van de kinderen is, is hij ook de toekomstige troonopvolger waardoor hij nog strenger behandeld werd. Hij mocht nooit kiezen met wie hij omging, hij mocht zelfs niet eens kiezen met wie hij zou trouwen. Hij is het dan ook nooit eens met de meningen van zijn familie. Ondanks dat is Tyrrell een erg aardige jongen die ook wel zeker is van zijn zaak. Eigenlijk is hij aardiger dan de meeste mensen van zijn familie, hij is de enige die een beetje geeft om de mensen buiten het kasteel, de mensen onder zijn stand dus. Zijn familie daarin tegen is iets minder aardig voor de mensen buiten het kasteel, omdat het grootste deel arm is denken ze dat ze minderwaardig zijn, ze zorgen er bijvoorbeeld voor dat sommige mensen hun banen kwijtraken zonder dat ze wat misdaan hebben, terwijl ze het geld eigenlijk goed kunnen gebruiken. Tyrrell is helemaal niet zo, hij helpt die mensen juist liever maar dat lukt niet altijd door zijn strenge familie.

Mijn begin komt hieronder trouwens.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Al redelijk vroeg word ik wakker gemaakt door een dienstmeid, omdat ik vandaag een belangrijke afspraak heb en ik een toch een stukje moet reizen, moet ik er vandaag vroeg uit. 'Ik heb uw kleding klaargelegd, de koning verwacht u binnen een half uur aan het ontbijt,' zegt de vrouw dan. Ik knik dan maar even. 'Is goed, bedankt,' zeg ik dan waarna ze de kamer verlaat. Ik heb er een hekel aan als mensen me met 'u' aanspreken, ik weet wel dat ze het moeten doen maar ik ben ook maar gewoon een persoon. Het wil niet zeggen dat mijn familie zich beter voelt dan de rest dat ik me ook beter voel want zo voel ik me ook niet, ik weet dat mijn stand hoger is dan de gewone mensen uit het dorp maar het is niet dat ik me gedraag alsof ze lager staan dan ik.
Ik stap mijn bed uit en loop naar het kastje waar mijn kleren klaarliggen, ik trek ze dan aan. Ik maak me ook verder klaar aangezien ik zo al bij het ontbijt moet zijn, daarna moet ik ook meteen naar Schotland vertrekken. Ik heb er eigenlijk niet zo veel zin in, maar ik heb geen keuze. Ik ben verloofd met de prinses van Schotland, al sinds ik acht jaar was. Mensen van adel worden op vroege leeftijd al verloofd met iemand zodat het land er voordeel uit zou halen. Dat is ook de reden waarom ik niet zelf kan kiezen met wie ik trouw, alles draait om de rijkdommen van het land. Gewone mensen, dus niet de leden van de koninklijke familie, mogen trouwen met wie ze willen, maar mensen van adel, mogen niet kiezen met wie ze trouwen. Het draait hier niet om liefde maar om geld en economie. Ik zou veel liever trouwen met een meisje waarvan ik echt hou, dat zou me veel gelukkiger maken, maar helaas kan dat niet. Niet dat ik op dit moment iemand op het oog heb, maar mij lijkt het veel fijner als ik iemand zou leren kennen en echt van die persoon zou kunnen houden, zou zou het eigenlijk moeten gaan maar in mijn geval kan het niet.
Zodra ik klaar ben en het tijd is om naar het ontbijt te gaan, loop ik mijn kamer uit. Ik loop door de gangen van het kasteel naar de eetzaal toe waar mijn familie al zat te wachten. Ik ga dan op mijn vaste plaats zitten en neem maar wat te eten. 'Dus, heb je er zin in om je toekomstige vrouw te ontmoeten?' hoor ik mijn vader aan me vragen. 'Nee, eigenlijk niet,' antwoord ik dan. Ik heb er echt geen zin in en daar ga ik ook niet om liegen, iedereen mag weten dat ik er geen zin in heb. 'Wees niet zo brutaal,' hoor ik mijn vader dan weer zeggen. 'Wat? Je vroeg toch op mijn mening? Wel, die heb ik je gegeven,' antwoord ik dan gewoon weer. Tja, ik heb niet echt een goede band met mijn vader, wat ook valt te merken. In het zicht probeert hij altijd te doen alsof we heel goed met elkaar om kunnen, maar ik speel niet mee met dat spelletje. Ik wil niet dat we doen alsof we de perfecte familie zijn want dat zijn we ook niet, integendeel zelfs, we zijn helemaal niet perfect.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Langzaam open ik mijn ogen als ik de eerste zonnestralen op mijn gezicht voel. Er ontstaat een zwakke glimlach op mijn gezicht door de warmte, en ik merk dat ik gelijk al wakker ben. Ik gooi mijn wollen deken van mij af en kijk mijn kamer rond. Het is voor het eerst in tijden weer eens netjes hier. Ik kom overeind, loop naar mijn ramen toe en open ze. Het zijn een soort houten klapraampjes die je open en dicht duwt. Ze beschermen voornamelijk tegen de zon en de regen, maar niet tegen de kou. Het kan 's nachts best koud worden in mijn kamer. Gelukkig heb ik dan ook mijn wollen deken, die mijn moeder heeft gemaakt. Ik stap mijn kamer uit en loop in mijn slaapjurkje naar de woonkamer, waar het al ruikt naar vers gebakken brood. Mijn moeder draait zich gelijk om als ze mij hoort. 'Lekker geslapen, Lynn?' Vraagt ze met een stralende glimlach. 'Ja, prima,' zeg ik. Onze familie bezit al sinds ik mij kan herinneren een bakkerij, en wordt van moeder op dochter overgegeven. Ik hielp mijn moeder al vanaf mijn vijfde met bijvoorbeeld het graan oogsten op onze kleine, maar dan ook echt kleine, akker achter ons huisje. Ik loop naar ons keukentje toe en kijk even naar de broden die er al liggen. 'Ik verwacht vandaag aardig wat mensen, omdat het gerucht gaat dat de prins van Engeland onze prinses komt bezoeken,' legt mijn moeder uit als ze mijn wat verbaasde blik ziet. Een diepe zucht verlaat mijn mond als ze over een prins begint. 'Maerlynn, rustig, alsjeblieft,' begint ze zacht. Ik loop langs haar heen naar mijn kamer en kleed me stil om. Ik heb een hekel aan de koninklijke mensen, en die haat werd steeds erger toen mijn vrienden in opdracht van onze koning werden gedood. Zelf ben ik ook al aardig bekend bij de koninklijke familie, maar dat moet je niet positief opvatten. Ik heb al een aantal keer wat gestolen, puur omdat mijn moeder doodziek was en medicatie nodig had. Ik ben al een aantal keer gewaarschuwd, maar ik ben bang dat ik de volgende keer opgepakt zal worden.
'Goed, kun je misschien naar de markt toegaan zo en voor mij wat brood ruilen tegen melk?' Vraagt mijn moeder als ik weer beneden aan tafel zit. 'Ja, tuurlijk,' mompel ik ietwat afwezig. Ik kijk op als ik mijn moeders hand op mijn schouder voel. 'Probeer je alsjeblieft te gedragen als de prins wa-' 'Ík moet me gedragen? Die lui moet zich gedragen en geen mensen doden die sterven van de honger!' Zeg ik boos. 'S-sorry mam, ik eh-' 'Het is oké,' zegt ze zacht. 'Ik snap wat je bedoelt, maar alsjeblieft, Maelynn, probeer jezelf uit de problemen te houden.' Zuchtend kijk ik haar aan. 'Ja mam, ik zal het proberen,' zeg ik wat zachter en ook wat rustiger. 'Mooi.' Ze zet een beker met water en een kom met havermout voor mij neer. Eigenlijk heb ik niet zoveel trek meer, maar ik vind het lullig om het af te slaan. 'Bedankt,' zeg ik met een zwak glimlachje. Ik neem het glas water en drink er wat uit. 'Kan ik trouwens nog helpen met het brood?' Vraag ik na een tijdje. 'Nee hoor schat, ik red me wel.' Ze glimlacht lief naar me en begint mijn haren voorzichtig te borstelen. 'Je helpt mij al genoeg als je die melk voor mij gaat halen,' zegt ze, terwijl ze een vlecht in mijn haar maakt. 'Komt goed mam, dat beloof ik je,' grinnik ik vervolgens.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Net zoals meestal wordt er niets speciaal gezegd tijdens het ontbijt, in ieder geval niet tegen mij. Tegen mijn jongere broertje en zusje is mijn vader wel gewoon normaal en niet zo streng als hij altijd tegen mij is. Voor hen zou het niet zo veel uitmaken met wie ze zouden trouwen, hen hebben er nog een keuze in, maar ik niet. Nee, ik moet trouwen met één of andere arrogante prinses. Ik heb niet veel goeds gehoord van de prinses van Schotland, helemaal niet zelfs. Ze zeggen dat ze erg gemeen en arrogant is, wat ik echt haat aan meisjes. De meeste prinsessen zijn wel zo, ze zijn allemaal verwend waardoor ze ook meteen denken dat ze meer zijn dan de rest, wat helemaal niet zo is. Ze zijn niet meer dan een gewoon dorpsmeisje, alleen hebben ze meer geld, maar dat maakt je nog geen beter persoon. Helemaal niet zelfs. Oké, ik moet niet veel zeggen, wij stinken hier ook van het geld maar ik loop er niet zo mee te pronken, ik zie het verschil tussen ons en de "gewone" dorpsmensen gewoon niet. Naja, je ziet wel het verschil want de dorpsmensen hebben het geld niet om zulke chique kleding te kopen of zo, dus qua uiterlijk zit er soms wat verschil in, maar het zijn ook gewoon mensen.
'Tyrrell, ga je zo je spullen inpakken? De koets vertrekt zo,' zegt mijn vader dan tegen me waardoor een kleine zucht mijn lippen verlaat. 'Jaja,' zeg ik dan mompelend waarna ik opsta. 'Gedraag je wel daar, met de houding die je nu hebt zullen ze je niet graag zien aankomen,' zegt mijn vader dan. Zonder nog wat te zeggen, ga ik naar mijn kamer toe. Mijn vader kan soms zo vervelend doen, hij vindt het zo belangrijk dat ik een goede indruk nalaat bij de mensen in Schotland, maar ik heb er gewoon helemaal geen zin in om me te gedragen als iemand anders. Ik wil gewoon mezelf zijn. Mijn moeder is nog best aardig voor me, alleen als mijn vader er niet bij is. Mijn moeder lijkt wel een beetje bang te zijn voor mijn vader. Ze is ook uitgehuwelijkt aan mijn vader, dus ook zij zijn getrouwd zonder dat ze het zelf wilden. Mijn moeder is de koningin van Italië, ook een redelijk rijk land, daarom dat mijn vader dus precies met haar moest trouwen. Het draait enkel maar om geld, geld en nog meer geld. Ik trouw veel liever met een normaal meisje, het hoeft voor mij echt geen prinses te zijn. Gewoon een normaal, aardig meisje waarvan ik hou. Ik heb niemand op het oog maar ik ben nog jong dus ik hoef niet zo noodzakelijk te trouwen, helaas denkt mijn vader daar anders over. Mijn vader denkt ook meteen aan een volgende troonopvolger, maar ik heb nu nog geen zin in kinderen, dat kan hij me niet dwingen.
Zodra ik al mijn spullen heb, loop ik mijn kamer weer uit en loop ik naar buiten toe waar de koets al klaar staat. Het wordt een best lange reis, wat ik zelf niet echt fijn vind. Ik reis niet echt graag. Mijn vader komt ook naar buiten toe waar hij me nog eens verteld hoe ik me moet gedragen. 'Ik weet zelf ook wel hoe ik me normaal moet gedragen, daar hoef ik je uitleg niet voor nodig,' zeg ik dan weer tegen hem. Ik kreeg vroeger toen ik een jaar of acht was al lessen over hoe ik me moest dragen in speciale gelegenheden en zelfs hoe ik me moet gedragen als koning. Ik leerde op jonge leeftijd ook al zwaardvechten en boogschieten, wat een koning natuurlijk moet kunnen. Ik zie er eigenlijk best tegenop, heel dat koning gedoe. Niet alleen omdat het zo verschrikkelijk veel werk gaat zijn, maar ook omdat ik de verantwoordelijkheid heb over heel het land, ik moet beslissen wat er gebeurd met mensen die misdaad plegen enz. Daar heb ik gewoon helemaal geen zin in. Niet dat ik het niet zou kunnen, ik zou best een goede koning zijn, maar geen koning zoals mijn vader. Ik zou tenminste wel naar de mensen onder mijn stand luisteren, ik zou ze ook mogelijkheden geven wat mijn vader dus nooit heeft gedaan. Mijn vader zorgde er altijd voor dat de mensen onder onze stand zich slecht voelde, nu nog steeds en daar zou ik verandering in brengen, als ik koning ben natuurlijk. Het kan nog lang duren maar het kan ook opeens plots gaan, het hangt er vanaf wanneer mijn vader sterft of een ernstige ziekte krijgt. Zodra er zoiets gebeurd, word ik de koning van Engeland.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik sta even bij het soort uitklapraam bij ons huis. Op het plankje voor mij liggen wat broden, wat betekent dat we "open" zijn. Het is niet meer dan een uitklapraam met een plank ervoor, wat dus een soort etalage is. Een klein meisje met lang, blond haar komt aan gehuppeld met haar oudere broer Elyar. Elyar is al mijn beste vriend sinds we heel klein zijn. Hij is nog maar één van de weinigen uit ons groepje die niet is gedood of gemarteld. 'Zo, wat ben je vroeg op,' lacht hij. 'Tja, iemand moet zo naar de markt,' grijns ik. 'Mogen we twee broden?' Vraagt zijn zusje. 'Natuurlijk,' zeg ik met een klein glimlachje. Ik neem de drie munten aan en gebaar dat ze de twee broden mogen pakken. 'Lynn, je weet dat ze langskomen, hm?' Zegt Elyar. 'Ja, helaas wel,' mompel ik zuchtend. 'Hé, het is niet erg. Ik bedoel, ze kennen ons niet.' Onzeker haal ik mijn schouders op. 'Alsnog, als ik nu in de problemen beland, ben ik er echt geweest. Dat zeiden de wachters de laatste keer.' Hij legt zijn hand wat moeizaam, doordat het plankje in de weg zit, op mijn schouder en kijkt mij doordringend aan. 'Ze kunnen je niks maken zolang ik in de buurt ben, dat beloof ik je,' zegt hij zachtjes. Er ontstaat een zwakke glimlach op mijn gezicht. 'Bedankt, maar je moet je niet in de nesten gaan werken voor mij.' 'Voor jou zou ik alles doen, dat weet je,' zeg hij met een klein glimlachje, waarna hij zich weer tot zijn zusje wendt. Ze staat ondertussen druk met het brood om zich heen te kijken. 'Zullen we weer verder gaan, El?' Vraagt ze, terwijl ze zowat op en neer springt van vreugde. Ik grinnik zacht en kijk even van Elyar, naar haar. Je ziet duidelijk dat het broer en zus zijn. Alleen is Elyar 17 en is zijn zusje 6. 'Wij gaan weer verder, bedankt Maerlynn,' zegt hij nog voordat hij wegloopt. 'Veel plezier nog!' Roep ik ze na.
'Goed, het is nog best frisjes, dus doe je mantel maar om,' zegt mijn moeder, terwijl ze mijn rode mantel uitreikt naar mij. Ik neem hem zuchtend aan en sla hem om mijn schouders heen. 'Is er iets?' Vraagt mijn moeder als ik zo stil ben. 'Nee hoor,' zeg ik. 'Het is gewoon dat ik... Nee, laat maar,' zeg ik vervolgens hoofdschuddend. 'Ik heb alleen wat buikpijn.' Ik probeer een zowat geloofwaardige glimlach op te zetten, maar het enige dat eruit is een klein mislukt lachje. 'Oh, het brood is nog in de oven. Over een klein kwartiertje kan je het meenemen,' zegt mijn moeder dan. Ik knik even en neem zuchtend plaats aan tafel, terwijl ik wacht op het brood.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.

Ik zet mijn spullen in de koets en stap in, met best veel tegenzin. Nu moet ik helemaal naar Schotland reizen om de prinses te ontmoeten waarmee ik zal moeten trouwen, ook met tegenzin natuurlijk. Ik hoop maar dat ze een beetje normaal is en niet te hooguit is zoals veel prinsessen, maar dat betwijfel ik. Dat is dus ook de reden dat ik eigenlijk helemaal niet met een prinses wil trouwen, ik wil een echt meisje. Een normaal dorpsmeisje zou perfect zijn, maar dat is niet goed genoeg voor mijn vader. Toen ik tegen mijn vader zei dat ik met een gewoon dorpsmeisje wil trouwen, kreeg ik een hele preek met dat ik egoïstisch was en ik aan het land moet denken. Dat is het leven van een troonopvolger. Het draait alleen maar om geld, dus het zou onmogelijk zijn om met en normaal dorpsmeisje te trouwen. 'Liefde is maar een bijzaak, geld is de hoofdzaak,' zegt mijn vader altijd wat ik echt onzin vind. Liefde is veel belangrijker dan geld, hoe kan je gelukkig zijn met iemand waarvan je niet eens houdt? Als het aan mij zou liggen zou alles anders zijn, dan zouden veel meer mensen gelukkig zijn. Ik zou ook niet het geluk van de dorpsmensen wegnemen, zoals mijn vader wel doet. Als bijvoorbeeld mensen willen trouwen, moeten ze eerst langs de koning gaan, mijn vader. Hij mag kiezen of de mensen mogen trouwen of niet en natuurlijk vindt mijn vader het leuk om de macht die hij op de mensen heeft te misbruiken en zeggen dat ze niet mogen trouwen, wat ik echt verschrikkelijk vind. Ik begrijp niet hoe iemand het over zijn hart kan krijgen om het geluk van twee mensen zo weg te nemen, echt niet. Daarom zou ik ook een veel beter koning zijn en ik weet zeker dat de dorpsmensen het daar eens mee zijn, alleen durven ze het niet toe te geven. Dat hoeft voor mij ook niet, ik weet hoe bang iedereen is voor mijn vader. Mijn vader zit er niet mee in om mensen van het leven te beroven zonder een reden of mensen te martelen. Daarom is de band tussen mij en mijn vader heel slecht, ik heb gewoon niet zo'n hele goede band met mijn familie. Ik ben een beetje het buitenbeentje aangezien ik wel om de andere mensen van het dorp geef. Ik ga ook vaker naar het dorp toe zonder mijn vader het weet zodat ik de mensen daar kan helpen, dat is het minste dat ik voor ze kan doen. Hun hebben ook het recht op een fijn leven.
Niet veel later vertrekt de koets richting Schotland. Daar ga ik dan. Ergens ben ik best nieuwsgierig hoe het in Schotland is, ik ben er nog nooit geweest. Mijn vader wel om zaken te regelen voor het huwelijk, maar ik wilde nooit mee gaan omdat ik gewoon nooit zin had. Als ik getrouwd ben met de prinses van Schotland, zit ik voor de rest van mijn leven aan haar vast. Niet dat we nu al gaan trouwen, dat kan nog een tijdje duren. Dat hangt er vanaf wanneer mijn vader zegt dat we moeten trouwen. Dat kan binnen een maand zijn, of misschien zelfs pas binnen een jaar. Ik hoop stiekem dat het zo lang mogelijk duurt. Misschien dat ik mijn vader uiteindelijk toch kan overtuigen dat ik niet met haar hoef te trouwen aangezien ik er nu al geen goed gevoel bij heb.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Terwijl ik aan het wachten ben op de broden, zit ik wat te weven. Mijn moeder heeft namelijk nóg meer broden in de oven gegooid, zodat ik gelijk genoeg heb. Ze vond het wel een goed idee om aan de koninklijke familie van Engeland wat te geven, als welkoms cadeau. Niet dat ik dat van plan ben, ik bedoel, die mensen hebben al genoeg te eten. Meer dan genoeg zelfs. Waarschijnlijk zijn ze net zo arrogant als de prinses van Schotland en beginnen ze je spontaan uit te lachen in je gezicht. Een gevoel van walging bekruipt me en ik merk dat ik steeds bozer word. Waarom zou ik überhaupt aandacht aan die lui besteden als ze daadwerkelijk hier zijn straks? Ze verdienen mijn tijd en aandacht niet, allemaal niet. Niet de koninklijke familie van Schotland, en al helemaal niet die van Engeland.
'Wie stond er trouwens net bij het klapraam?' Vraagt mijn moeder plots. Ik schrik op uit mijn gedachtes en kijk haar aan. 'Eh, het was Elyar maar,' mompel ik hoofdschuddend. 'Die Elyar, hè,' begint mijn moeder grijnzend. 'Oh nee, dat zeker niet mam. We zijn vrienden, en wat je nu allemaal in je hoofd haalt zal nooit gebeuren tussen ons twee,' waarschuw ik haar. 'Oké oké, ik begrijp je,' zegt ze lachend. 'Maar hij is niet verkeerd hoor.' Ik kijk haar met samengeknepen ogen aan, en schud langzaam mijn hoofd. 'Nee... Het kan nooit iets worden tussen ons mam, daar kennen we elkaar veel te lang en ook veel te goed voor,' zucht ik. Ik wil Elyar niet als mijn vriend, helemaal niet zelfs. We kennen elkaar al sinds we heel klein zijn, en zijn daardoor een soort broer en zus voor elkaar geworden. We hebben altijd voor elkaars familie gezorgd en ook veel gespeeld. Een relatie zal alles wat we hebben opgebouwd verpesten.
Mijn moeder knielt voor mij neer en pakt mijn handen beet. 'Ooit zal je je ware liefde tegenkomen schatje, dat beloof ik je,' zegt ze met een glimlachje. 'Mam,' begin ik zuchtend. 'Ik maak geen grapje, Maerlynn. Je bent het waard.' Ik kijk even weg en voel een steek door mijn maag gaan. Ik weet hoe het tussen mijn ouders is gegaan, en ik wil niet dat ik ook zo eindig als mijn moeder. 'Nee, ik blijf hier, bij jou,' zeg ik vastbesloten, terwijl ik die gedachtes wegstop. Mijn moeder sluit zuchtend haar ogen, maar opent ze algauw weer. 'Ik haal de broden er gauw uit, ze zijn klaar,' zegt ze. Ze loopt naar de oven toe en haalt de broden er met wat doeken uit, waarna ze ze in een houten mandje legt. Ik kom overeind van mijn kruikje, doe mijn mantel wat beter om, en loop naar haar toe. 'En denk erom, Lynn, gedraag je als ze er zijn,' zegt ze waarschuwend. Ik knik met een zwak glimlachje, waarna ik het mandje pak en de deur uitloop.
Het is redelijk druk op straat voor een normale morgen. Nou ja, normaal. De koninklijke familie van Engeland is op weg naar hier. Ik snap eigenlijk niet waarom ze hierheen komen. Hebben ze gewoon een vergadering, of is het toch iets anders? Ik sla mijn mantel wat beter om mij heen wanneer er een klein briesje langs mij heengaat. Aan de drukte te merken kom ik steeds dichter bij de markt. Er ontstaat een zwakke glimlach op mijn gezicht is als ik hem in de verte al zie. Hoe sneller ik hier weg ben, hoe kleiner de kans is dat ik in aanraking kom met een prins of koning.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.
Tijdens de rit doe ik eigenlijk niet echt iets, alleen mijn vader vervloeken omdat hij ervoor gezorgd heeft dat ik met de prinses van Schotland moet trouwen tegen mijn zin, maar dat doe ik eigenlijk altijd al. Al van een jonge leeftijd ben ik uitgehuwelijkt aan haar, maar ik heb haar nog nooit ontmoet. Ik heb haar ook nog nooit gezien dus ik weet ook niet hoe ze eruit ziet. Misschien valt ze wel mee, dat hoop ik toch. Alhoewel de gedachte alleen al om uitgehuwelijkt ze zijn, me al irriteert. Oké, ik begrijp waarom ik met een prinses moet trouwen, maar dat uithuwelijken vind ik er echt wel over gaan hoor. Helaas kan ik er niets aan doen, als ik er iets aan zou kunnen doen, had ik dat echt meteen gedaan, maar er is niet echt iets wat ik kan doen. Ik heb ook niet echt een meisje ontmoet waarmee ik het wel zou zien zitten om te trouwen, maar daar doe ik geen moeite voor aangezien mijn vader het toch niet zou accepteren als ik met een dorpsmeisje aan zou komen en ik wil mezelf dat gedoe echt besparen.
Even later, komen we eindelijk aan in Schotland. Naja, eindelijk, ik was liever niet naar hier vertrokken maar ik moest wel. Ik ben wel blij dat ik eindelijk die koets uit kan want ja, zo comfortabel zit die koets ook niet. Ik kan honderden dingen opnoemen die comfortabel zijn, maar ik mag natuurlijk niet klagen. Er zijn mensen die overal te voet heen moeten omdat ze geen koets kunnen kopen en al helemaal geen paarden aangezien paarden ontzettend duur zijn. Er zijn weinig mensen die paarden kunnen aanschaffen, sommige boeren, maar veel boeren doen het gewoon met koeien en varkens aangezien dat iets goedkoper is en ze dat makkelijker kunnen gebruiken.
Ik stap de koets uit als ze het deurtje van de koets open doet. Iemand van mijn bediende neemt mijn spullen eruit. Ik heb liever niet dat mijn spullen door iemand anders worden gedragen, maar ik kan er zelf weinig aan doen aangezien ze erop staan en er voor betaald worden. Ze willen gewoon hun werk goed doen. Aangezien Schotland niet echt bij de deur ligt, moet ik hier een paar dagen blijven. Ik heb geen idee wat ik hier kan of moet doen in die paar dagen, maar dat zie ik dan wel. Waarschijnlijk zal ik me dood vervelen hier de komende dagen, want ja, de koning van Schotland zal toch alleen maar over dat huwelijk praten en al die zaken. Voor Schotland is het huwelijk veel belangrijker dan voor Engeland. Engeland bezit bijna drie keer meer geld dan Schotland waardoor het voor de rijkdommen van Schotland ook veel beter zou zijn. Daarom dat de koning van Schotland ook meteen akkoord ging toen mijn vader het idee in zijn hoofd haalde dat de prinses van Schotland en ik zouden moeten trouwen, het draait dus alleen maar om geld. Mijn vader ziet liever geld dan dat zijn zoon, ik dus, gelukkig is moet iemand. Erg fijn dat. Mijn vader zegt ook dat ik er niet continu negatief over moet zijn, maar ik kan geen positieve dingen bij deze situatie bedenken. Niet dat ik een negatief persoon ben, helemaal niet zelfs. Ik ben meestal wel iemand die positief is over dingen, maar als het op de zaken van mijn vader aankomt, ben ik alles behalve positief.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Het is iedere morgen hetzelfde hier. Druk, gezellig, en vol met de mensen waar ik om geef en die ik ook ken. Deze plek voelt als een tweede huis voor mij, puur omdat ik hier even kan ontsnappen aan alle narigheid. Ik loop rustig over het pleintje heen, met de dampende broden in mijn mandje. Goed, naar Mary dan maar. Mary is een wat ouder vrouwtje, dat alleen woont en zichzelf in leven houdt door hier op de markt haar melk te ruilen. Ik heb altijd wel medelijden gehad met die vrouw, puur omdat ze niemand meer heeft. Haar dochter, een van mijn vriendinnen, is vermoord omdat ze dachten dat ze aan hekserij deed. Een rilling loopt over mijn rug als ik terugdenk aan dat moment. Ik loop stevig door, en kom aan bij haar kleine kraampje. 'Ah, Maerlynn, wat ben je vroeg,' zegt Mary deels verbaasd. 'Ach, ik wil de koninklijke familie niet in de weglopen als ze straks aankomen hier,' zeg ik met een ietwat vals glimlachje. Ze knikt even en pakt een aantal melkflessen, die ik altijd weer bij haar inlever als ze leeg zijn. 'Ik heb meer dan genoeg broden bij me, dus ik kan er wel eentje extra missen,' zeg ik, terwijl ik de broden, die nog in de doeken gewikkeld zitten, aan haar overhandig. 'Maerlynn, lieverd, dit meen je toch niet?' Zegt ze ietwat geschrokken. 'Ja wel, u verdient het.' Ze doet de flessen in mijn mandje en omhelst mij kort. 'Bedankt,' zegt ze zacht. Ze laat me los en kijkt me met een kleine glimlach aan.
Nadat ik nog wat wol heb geruild en wat eieren, loop ik langzaam weer terug, het pleintje af. Het is inderdaad nog vroeg, merk ik, omdat de zon lager staat dan normaal. Ik ga vaak veel later, maar ja, ik wil die mensen uit Engeland vermijden. Het wordt steeds rustiger naarmate ik verder weg van het pleintje kom. Zijn ze er al? Straks kom ik wéér in de problemen, en dan ben ik er echt geweest. En wat zullen ze dan doen? Mij voor eeuwig opsluiten? Mij ophangen, verbranden, of misschien wel laten verdrinken? Ik slik even bij die gedachtes, en probeer ze gauw weer van mij af te zetten. Het gaat veel moeilijker, omdat ik steeds meer herinneringen naar boven voel komen.
Mijn gedachtes worden ruw onderbroken als ik vol tegen iemand opbots en achterover val. Mijn mandje vliegt uit mijn hand en komt met een harde klap op de grond, wat betekent dat de eieren en de glazen melkflessen gebroken zijn. 'Sorry,' kreun ik zacht, terwijl ik overeind kom. 'Heeft u zich pijn geda-' Ik onderbreek mijzelf gelijk als ik zie wie er voor mij staat. De koninklijke familie uit Engeland. Ik kijk de jongen, waar ik tegenaan was gebotst, met samengeknepen ogen aan. Kijk eens uit joh, denk ik bij mijzelf. 'Jongedame,' zegt een man in een net pak streng en ietwat dreigend. Ik kijk hem boos aan. 'Bied uw excuses aan en we zullen vergeten wat er net is gebeurd,' zegt hij vervolgens. Denkt hij nou dat ík mijn excuses aan ga bieden aan die prins? Ik schud mijn hoofd en kijk naar mijn mandje, waar de melk al uitstroomt. 'Dankzij die prins van jullie zijn mijn eieren en mijn melkflessen kapot,' sis ik boos, met mijn typisch Schotse accent. Ik vergeet helemaal wat mijn moeder zei over het voorzichtig doen, en merk dat ik steeds bozer word. Hoe durft hij mij te dwingen mij mijn excuses aan te bieden?!

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Als ook mijn vader uitgestapt is, krijg ik natuurlijk weer een hele preek over me heen. 'Je weet wat ik gezegd heb over hoe je je moet gedragen,' zegt hij dan tegen me. 'Ik gedraag me nog steeds gewoon als mezelf,' zeg ik dan gewoon, ik heb geen zin om ruzie te maken, maar ik ga me gewoon gedragen zoals ik ben. Ik ga mijn gedrag niet aanpassen aan de mensen hier. Als ik me zou gedragen naar hoe mijn vader het zegt, zou ik me moeten gedragen als een gemene, arrogante zak en dat ga ik niet doen. 'Zorg gewoon dat je een goede indruk maakt, anders verpest je deze kans voor Engeland,' zegt mijn vader dan. 'Deze kans voor Engeland? Het gaat prima met Engeland, daar hebben we Schotland niet voor nodig. Jij wil gewoon nog meer geld dan dat je al hebt en daarvoor zit ik voor de rest van mijn leven vast aan één of andere verwende prinses,' zeg ik dan geïrriteerd. 'Praat niet op die toon en praat al helemaal niet zo over de prinses,' zegt mijn vader dan waarna ik even met mijn ogen rol. 'En rol ook niet zo met je ogen, je weet dat ik daar niet tegen kan'' zegt mijn vader dan weer waarschuwend waarna mijn moeder er tussen komt. 'Maak alsjeblieft even geen ruzie,' hoor ik haar zeggen waarna ik even zucht.
Na een tijde wandelen voel ik dat ik tegen iemand bots, ik keek niet echt uit of zo en dat had ik natuurlijk wel beter gedaan. Ik kijk op en zie een meisje overeind komen. Niet zo maar een meisje, ze is echt prachtig. Nog nooit heb ik een meisje gezien dat zo mooi is als haar. Daardoor ben ik een paar minuten ook echt sprakeloos. Na een tijdje word ik weer waker uit mijn gedachtes. Mijn vader is zoals altijd niet echt aardig, ik hoor wat hij tegen haar zegt waardoor ik hem even een dodelijke blik geef, maar al snel richt ik me weer op het meisje. Het is best grappig dat ze zo tegen mijn vader, de koning, in durft te gaan. Er zijn weinig mensen die dat durven. 'Je hoeft je niet te excuseren. Ik had beter uit moeten kijken, sorry,' zeg ik dan. Tja, ik voel me niet te goed om me te verontschuldigen, maar ik ben ook de enige van de koninklijke familie die zo redeneert. Eigenlijk vind ik haar best schattig, maar dat hou ik maar voor mezelf, ik wil mijn vader niet nog bozer maken dan dat hij al is. Ik moet toegeven dat ik het niet erg zou vinden als zij de prinses zou zijn, maar je kan duidelijk aan haar zien dat ze een gewoon dorpsmeisje is. Niet dat ik dat erg zou vinden, ik vind nog steeds dat mensen van adel even veel zijn als mensen uit het dorp, maar ik ben natuurlijk weer de enige die zo denkt. Mijn vader hoeft haar ook helemaal niet te dwingen om haar excuses aan te bieden, het was ook deels mijn fout en het is natuurlijk ook helemaal geen ramp, behalve dat nu haar eieren en melkflessen stuk zijn en ze dus waarschijnlijk nieuwe zal moeten halen, al weet ik niet of ze daar wel voldoende geld voor heeft. De mensen uit het dorp hebben nu eenmaal niet echt veel geld en de producten hier zijn nu niet bepaald goedkoop, voor ons wel maar niet voor de gewone mensen. Ik zou haar wel wat willen geven, maar mijn vader zou het niet toelaten.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Mijn hart gaat als een bezetene tekeer. Niet omdat ik bang ben voor die man, maar voor het feit dat de wachters van onze koninklijke familie ook in de buurt zullen zijn. De woede in mij blijft, en wordt alleen maar groter als ik naar de man kijk. Het liefst zou ik nu een dolk willen hebben, merk ik... Mijn gedachtes worden onderbroken door de jongen. Biedt hij zijn excuses nou aan? Ik kijk hem ietwat verward aan, maar schud algauw mijn hoofd. Dit had ik echt niet verwacht. Verward hurk ik neer bij mijn mandje, en merk dat er een steek door mijn maag heengaat. 'Hier zijn wel acht broden voor ingeruild,' zeg ik zachtjes, en ietwat gekwetst. Ik slik een keer en kijk naar de familie. 'Jullie willen niet weten hoe lang en hoeveel tijd het heeft gekost om die ingrediënten überhaupt te krijgen.' Ik kijk in mijn mandje, en zie dat de wol ook helemaal vies is geworden. Ik sluit mijn mijn ogen even en haal diep adem door mijn neus, wat erg schokkerig gaat. Hier word ik gewoon verdrietig van. Ik kan nu niet meer terug naar die markt om nieuwe spullen te halen, omdat mijn moeder waarschijnlijk niet meer genoeg broden zal hebben. Zuchtend knipper ik met mijn ogen en kijk ik weer wat boos naar ze. Ik gris mijn mandje van de grond en kijk naar de man die net zo boos deed tegen mij. 'Uw zoon heeft tenminste wat respect voor normale dorpsmensen. U daarentegen niet,' sis ik woedend. Ik kijk weer naar de prins en slik even. Ondanks mijn woede vind ik het toch wel oké van hem dat hij zijn excuses heeft aangeboden. Na ja, mij helpt het verder niet, maar alsnog, dit heb ik nog nooit meegemaakt. Het betekent ook niet dat ik hem mag. Hij is en blijft een prins, en daar voel ik gewoon pure haat en walging voor. 'Doe niet zo brutaal en bied je excuses aan!' Roept de man boos.
'Maerlynn!' Hoor ik plots achter mij. Ik draai me met een ruk om en zie Elyar komen aangerend. 'Wat ben je verdomme aan het doen?' Fluistert hij, zodat alleen ik het hoor. 'Uwe excellentie, mijn excuses,' zegt hij snel, terwijl hij voor ze buigt. 'Mijn vriendin hier is de laatste tijd wat overspannen en reageert het af op anderen. Het was vast niet haar bedoeling om u te beledigen, of wat dan ook,' zegt hij vriendelijk. 'Toch, Maerlynn?' Ik kijk voorzichtig aan, en merk dat ik een stapje terugzet. Ik kan er nooit tegen als Elyar zo doet. Hij is zo... Machtig dan. Het lukt hem elke keer weer om mij tot bedaren te brengen, en ik geef ook altijd toe aan hem, wat ik soms ook liever niet doe. 'Nee,' mompel ik nors, terwijl ik naar mijn mandje kijk.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ergens ben ik best blij dat ze niet bang is voor mijn vader, veel mensen moeten eigenlijk een voorbeeld aan haar nemen en ook zo van hun leen afbijten, maar dat durft bijna niemand, wat eigenlijk heel jammer is. Ik begrijp het ook wel, mijn vader vind het niet erg om iemand op te sluiten of te vermoorden zonder dat er wat aan de hand is. Het is natuurlijk vervelend dat mijn vader weer zo moet overdrijven en er een heel drama over maakt, maar er valt helaas niets aan te doen, zo is mijn vader nu eenmaal. Hij kan overal een probleem van maken. Hij voelt zich te goed om dat meisje even wat geld te geven zodat ze weer nieuwe dingen kan gaan halen terwijl we eigenlijk toch geld genoeg hebben. Ikzelf heb ook wel wat geld in mijn zak, maar dan moet ik het nog geven zonder mijn vader het ziet aangezien ik geen zijn heb in nog een groter drama van hem. Ik vind het best erg voor het meisje ja, heel erg zelfs. Ik kan zien aan haar dat ze er best van aangedaan is, niet door die bedreigingen van mijn vader, maar dat haar eieren en melkflessen stuk zijn. Ik voel me er best schuldig over ja, dat is dus het nadeel van wel een hart te hebben. Mijn vader zal daar wel geen last van hebben aangezien hij gewoon harteloos is.
Ik hoor dan wat het meisje tegen mijn vader zegt over dat ik tenminste respect heb voor de normale dorpsmensen, ergens is dat best fijn om dat uit iemand anders mond te horen ja, nu wordt mijn vader ook even op zijn plaats gezet. Ik zucht even onhoorbaar als ik hem weer hoor roepen dat ze haar excuses moet aanbieden. 'Doe even normaal,' sis ik zacht zodat alleen mijn vader het kan horen. Hij moet echt even normaal doen tegen haar, het meisje heeft helemaal niets misdaan.
Ik zie niet veel later nog een jongen aankomen die zich excuseert in de plaats van het meisje dat blijkbaar Maerlynn heet. Het past wel bij haar, een prachtig meisje met een prachtige naam. Ik schud die gedachtes weer van me af. 'Ehm.. We moeten weer verder. De prinses wacht op ons,' hoor ik mijn moeder dan zeggen zodat we hier weg kunnen, het zou niet lang duren voor dat mijn vader het meisje wat aan zou doen dus dat is maar beter ja. Ik zie dat mijn ouders verder lopen dus volg ik ze maar. Bij het meisje stop ik kort even en ik druk een zakje in haar handen zonder dat mijn ouders het kunnen zien. Daarna volg ik ze weer gewoon. Er zit geld in het zakje, zeker genoeg om alles weer opnieuw te kopen, twee keer zelfs. Voor mij was het weinig geld, maar voor haar zal het vast veel geld zijn en dat geld geven was het minste dat ik kon doen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik kijk stilletjes naar de grond, en voel de hand van Elyar op mijn schouder. Was ik nou maar gewoon op mijn normale tijdstip vertrokken naar de markt, dan was ik ze gewoon niet tegengekomen en had ik nu geen problemen met deze familie. Ik kijk op als de vrouw, waarschijnlijk de koningin van Engeland. 'Natuurlijk, dat snappen we. Nogmaals onze excuses en nog een fijne dag, uwe excellentie,' zegt Elyar met een glimlachje tegen ze, waarna hij weer kort buigt. Ik reageer niet en blijf de familie maar aankijken, terwijl ze langs ons heenlopen. De koning kijkt me aan alsof hij me wel had kunnen wurgen, maar loopt goddank door. Ik kijk even weg als de prins langs mij heenloopt, en voel dat hij een zakje in mijn handen drukt. Ik kijk hem even aan, en dan naar het zakje. 'Maerlynn, hoe stom kun je verdomme zijn?' Zegt Elyar boos, maar ook erg bezorgd. 'Je had dood kunnen zijn in het ergste geval,' zucht hij. Half luisterend open ik het zakje, en tot mijn grote verbazing zitten er ontzettend veel munten in. 'Elyar, kijk,' zeg ik zacht. Met grote ogen draai ik mij om en kijk in naar de prins. Waarom deed hij dit? Had hij echt met mij te doen? Ik slik een keer en kijk dan naar Elyar. 'Niet te geloven,' zegt hij vol verbazing. 'Dit kan niet waar zijn.' Ik glimlach klein naar hem. 'Toch wel,' zeg ik, waarna ik hem om zijn nek vlieg. Hiermee kunnen we allebei onze families gewoon een week mee voeden. Ik pak hem bij zijn hand vast en neem hem mee naar het pleintje, terwijl ik nog achterom kijk naar de prins.
Wanneer we eindelijk alle spullen weer hebben en zelfs wat extra's voor ons beide hebben gekocht, lopen we richting mijn huisje. We hebben de munten die over waren verdeeld, en hebben nu allebei nog best wat geld. Ik ga mijn moeder eens flink verrassen hiermee, maar het incidentje van daarnet zal ik maar achterwege laten.
'Had jij verwacht dat hij dit zou geven?' Vraag ik aan Elyar, nog steeds verrast over hetgeen dat de prins deed. 'Nee,' zegt hij. 'Maar Maerlynn, even serieus. Wat dacht je wel niet te doen daar?' Zegt hij vervolgens. Ik slik even en wil doorlopen, maar hij houdt mijn bovenarm stevig vast. 'De prins botste tegen mij op en daar werd ik enorm boos om,' zucht ik, waarna ik hem weer aankijk. 'En je had niet gewoon sorry kunnen zeggen? Wie weet hoe het zou zijn geëindigd als ik er niet bij was.' 'Dat was dan mijn eigen schuld als het anders afliep. Voorlopig zijn er geen gewonden gevallen en zit ik nog steeds niet in de cel,' zeg ik met gefronste wenkbrauwen. Elyar is altijd al de voorzichtige van ons tweetjes geweest. Maar ja, dat komt ook omdat ik hem op zijn hart heb gedrukt dat hij zich nooit, maar dan ook echt nooit voor mij in de problemen moet werken. Hij is nog mijn enige vriend, en zonder hem kan ik echt niet leven. 'Alsnog, de volgende keer dat ze je zullen zien zal het niet zo goed met je aflopen, geloof me maar,' zucht hij hoofdschuddend.

Sabje226
Straatmuzikant

sabje226 schreef:
mooi hoor

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell.
Na een tijdje zijn we bij het kasteel. We lopen naar de poort toe waar de wachters meteen voor ons buigen, wat ik echt haat. Ik haat het als mensen voor me buigen. Als we worden binnengelaten, lopen we het kasteel en. Mijn vader neemt ons mee naar de plek waar de koning en koningin zijn. Al snel zijn we daar en zie ik de koning. 'Ah, mijn toekomstige schoonzoon. Wat fijn u te ontmoeten!' zegt hij dan met een brede glimlach. Ik buig dan maar gewoon even omdat ik de blik van mijn vader net al zag. 'Ik zal de prinses laten roepen,' zegt de koning dan weer. 'Hé, jij daar. Haal de prinses even, wil je?' Vraagt de koning dan aan een bediende op een bevelende toon. Zo te zien is hij hetzelfde als mijn vader, wreed en harteloos als het op de normale mensen aankomt.
Een paar minuten later zie ik de prinses aankomen. Een meisje met goudblonde haren en donkerbruine ogen. Ik moet toegeven dat ze er best goed uitziet, maar dat wil niet meteen zeggen dat ik haar mag. Aan haar blik te merken heeft ze hier ook niet veel zin in. Ik zie haar koet buigen dus doe ik dat ook maar uit beleefdheid. Ik ga me natuurlijk niet misdragen omdat ik hier geen zin in heb. 'Ik ben Aurora,' zegt ze dan. 'Tyrrell,' zeg ik dan kort om me ook voor te stellen. 'Komaan Tyrrel, mijn zoon, wees even wat vriendelijker tegen de prinses,' zegt mijn vader met een neppe glimlach op zijn gezicht waardoor ik even met mijn ogen rol. 'Ik ga weer naar mijn kamer toe, ik was net bezig met wat jurken passen,' zegt de prinses, Aurora,' dan tegen haar vader. Godzijdank, ze gaat weg. Ik weet nu al dat ik haar niet mag. Ze heeft niet echt iets verkeerd gedaan of zo, maar haar toon stond me niet echt aan. Ze kwam ook erg arrogant over, maar dat had ik natuurlijk al wel verwacht. Zo zijn prinsessen eenmaal.
Nog steeds zit dat meisje van daarstraks in mijn hoofd. Nog nooit had ik zo'n prachtig meisje gezien. Ik vond het ook geweldig hoe ze tegen mijn vader in ging. Ik heb haar misschien maar een paar minuten gezien, maar ze heeft wat met me gedaan, alleen weet ik niet precies wat. Ik vond het ook fijn dat ik haar kon helpen met het geld aan haar te geven. Daar zal ze vast wel wat mee kunnen doen aangezien het best veel geld was, voor haar dan. Voor mij was het eigenlijk klein geld, maar ik ben blij dat ik haar op die manier toch heb kunnen helpen. Ik voelde me echt enorm schuldig dus was dat echt het minste dat ik kon doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld