Demish schreef:
Rain.
Met een glas sinaasappelsap in mijn ene hand en mijn mobiel in de ander, stond ik in één van de bekendste clubs van Los Angeles: The Nice Guy. Normaal gesproken zou ik hier nooit naar toe gaan en ergens begreep ik ook niet dat mijn baas me zo ver had gekregen dat ik hier nu stond.
Een paar dagen geleden had ik samen met Hope de opdracht gekregen vanuit onze stage om bevriend te raken met de jongens van 5 seconds of summer. Ik had de bandnaam wel een paar keer voorbij zien kopen sinds de paar weken dat ik stage liep bij Sugarscape, maar ik had ze niet echt gekend. Ze hadden ons ter voorbereiding een paar blaadjes aan informatie gegeven over de jongens en onze opdracht was duidelijk geweest. We moesten er voor zien te zorgen dat de jongens ons zo erg zouden vertrouwen dat ze wat geheimen los zouden laten. Ze hoefden niet eens zo groot te zijn, als ze maar belangrijk genoeg waren om online te plaatsen. Het was wel van belang dat de jongens niet zouden weten dat we voor Sugarscape werkten, al was dat misschien een te groot woord. Tijdens mijn stage had ik niet veel meer gedaan dan koffie gehaald, rotwerkjes opgeknapt en enkele vergaderingen bijgewoond. Dat terwijl ik in het derde jaar van mijn opleiding journalistiek was. Anderen liepen stage bij een lokaal tijdschrift, maar zij mochten tenminste wel wat schrijven.
Ik zuchtte en keek naast me naar Hope. Ik had haar al wel gekend via stage, maar volgens mij zaten we niet bij elkaar op school. Zo goed kende ik haar dus ook weer niet, maar we moesten dit samen doen en dat betekende dat we in hetzelfde schuitje zaten. ‘Ik weet niet eens hoe we dit moeten aanpakken.’ Mijn baas had me geadviseerd om één jongen uit te kiezen en me daar op te richten, maar ik kon niet zomaar op één van de jongens aflopen alsof ze mijn prooi waren. Ik wist niet eens of ze hier al waren.Â
Luke.
Het was heerlijk om eindelijk even vrij te hebben. Ik was dol op het touren en het had absoluut iets om elke avond op een ander podium te staan en steeds een andere show weg te geven, ondanks dat de nummers misschien hetzelfde waren. Soms was het echter ook niet verkeerd om gewoon te relaxen en te doen wat ieder ander van mijn leeftijd zou doen. Ik was laatst twintig geworden en dat hadden we heel erg goed gevierd. Voorafgaand hadden we in Madison Square Garden gespeeld, wat al een droom op zichzelf was geweest, maar daarna hadden we vooral een heel gezellig feest gehad.
Nu we weer in Los Angeles waren, probeerden we het er echt van te nemen. Calum en ik hadden Ashton en Michael vanavond zo ver gekregen dat ze mee uit zouden gaan. Als ze niet mee hadden gewild, waren we waarschijnlijk wel zonder hen gegaan, maar het was toch leuker om ook iets met z’n allen te doen. Zeker omdat Ashton en Calum een paar dagen waren verdwenen en naar Hawaii waren gegaan. Nu waren we allemaal in Los Angeles en daar moesten we gebruik van maken, toch?
We waren net aangekomen bij de club en ik moest zeggen dat het behoorlijk druk was, maar niet vervelend druk. Het had juist wel iets om soms even op te gaan in de mensen. Om te vergeten dat als je één stap naar buiten zette, er allerlei fans op je af konden komen. Hier gebeurde dat een stuk minder snel en dat maakte het een stuk fijner om hier te zijn. Hier keken mensen echt niet zo raar naar ons op. Volgens mij hadden ze de helft van de tijd niet eens in de gaten wie we waren en soms was dat precies wat ik nodig had. Om gewoon een keer Luke te zijn, in plaats van Luke Hemmings. Ondanks dat het leek alsof daar niet veel verschil tussen zat, zat er voor mij een wereld van verschil tussen.
Â