O|Secret Love. - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O|Secret Love.

Account verwijderd

schreef:
Met; Lespoir <3

Ik;

Hyun Woo- 19. - Pics.

Jij mag beginnen<3

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Addison Hale -18

Mijn begin komt hieronder. (:

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Zoekend keek Addison het schoolplein rond toen ze zich eindelijk naar buiten had kunnen wringen tussen de vele mensen uit het gebouw. Het was middag pauze en Addison was opzoek naar haar vriendinnen die in een andere klas zaten dan haar. Het was vervelend dat ze niet bij haar goede vriendinnen in te klas zat, alhoewel het af en toe bevrijdend kon zijn om alleen te zijn. Addison had veel vriendinnen, ze was eigenlijk heel erg geliefd in het algemeen. Iets wat Addison niet altijd even fijn vond. Ze had altijd het gevoel dat ze een andere behandeling kreeg dan de meeste mensen, een betere behandeling. Ze was het lievelingetje van elke docent, waarschijnlijk door de hoge cijfers die ze had ondanks het zware en hoge niveau. Addison zat op een speciale school. Een school voor de rijkere mensen, iets was ze onnuttig vond. De school had dan wel de beste leraren in dienst, maar het was alsnog niet nodig dat haar ouders zoveel geld staken in een school. Ze had liever op een normale school gezeten. Wat was er mis met een school waar normale mensen heengingen? Die scholen hadden minder goede leraren, maar dat wilde niet zeggen dat die mensen die naar die scholen gingen een minder goede toekomst tegemoet gingen. Ook met dat niveau qua lessen kon je een goede job krijgen.
Een opgeluchte zucht rolde over Addison's lippen toen ze eindelijk haar vriendinnen op een picknick bank zag zitten op het schoolplein. Er was voor tijdens het goede weer een plein met picknick banken voorzien zodat de leerlingen buiten konden lunchen in plaats van binnen in de kantine. Addison hield ervan om buiten te zijn, zeker als de zon scheen. Op die manier kreeg haar redelijk bleke huid tenminste nog eens een kleurtje. Sinds haar vakantie in Spanje ongeveer twee jaar geleden had ze geen enkel kleurtje meer gehad. Ongetwijfeld een gevolg van te veel binnen zitten. Addison zonderde zich regelmatig een beetje af op haar kamer zodat ze rustig bezig kon zijn met huiswerk. Het moest wel. Hoe kon ze anders aan haar hoge cijfers komen? Ondanks ze af en toe gek werd door het geslijm van haar ouders, deed ze wel heel erg veel moeite om ze trots te maken. Niets was ze fijn als trotse ouders hebben, ook al overdreven ze heel erg vaak met hun hoogmoedige gedrag.
"Hey, Addy!" hoorde ze vrijwel meteen toen ze bij haar vriendinnen aan de picknick bank ging zitten. Het was Addison's beste vriendin Santana die blijkbaar erg blij was om haar te zien. "Hey," zei Addison een beetje vermoeid door de afgelopen lessen. "Welke lessen heb je vandaag nog?" hoorde ze Emily vragen. "Wiskunde, Engels en biologie," antwoordde Addison. Ze kende haar hele lessenrooster uit haar hoofd. Ze had geen idee hoe het kwam, waarschijnlijk had ze het onbewust opgeslagen in haar geheugen. Zoiets kwam haar namelijk veel vaker voor. Ze onthield erg veel dingen onbewust. Addison zou erg blij zijn als ze weer naar huis toe kon gaan na de lange schooldag. Dat ze erg goede cijfers had, wilde niet meteen zeggen dat ze naar school gaan daadwerkelijk leuk vond. Ze had geen recht om te klagen. Ze had alles wat ze zich kon wensen op school. Ze had veel vrienden en vriendinnen, ze was meestal het lievelingetje van de docenten en haalde dan ook nog eens goede cijfers. Het mocht geen probleem voor haar zijn, maar toch werd ze het na een tijdje ook beu.
Soms vroeg ze zich af hoe andere mensen zich voelden. Sommige mensen op de school leefden heel anders dan haar. Sommigen hadden weinig vrienden, lage cijfers en een vervelende thuissituatie. Iets wat Addison niet kende. Het ging niet perfect bij haar thuis, maar dat was overal. Toch ging het meestal gewoon goed. Ze kreeg alles wat haar hartje begeerde en had nooit ruzie met haar ouders. Ze waren niet vaak thuis, maar dat kwam door hun werk. Anders konden ze nooit aan al hun geld komen. Addison kwam dan ook uit een erg rijk gezin, maar ze gedroeg zich nooit zo hooguit als sommige andere rijke mensen wel deden. Al het geld dat haar familie in hun bezig had, maakte Addison geen beter of slechter persoon. Ook al zou ze geen ene cent hebben, ze bleef dezelfde persoon.

Account verwijderd

schreef:
Hyun.

Een zucht verliet zijn lippen, terwijl hij zoals gewoonlijk naar het bord keek waar miljoenen berekeningen opstonden, eindeloos leek de leraar tegen zijn klas te praten over hoe belangrijk deze berekeningen waren en dat we deze moesten opschrijven. Hyun had besloten niet eens zijn best meer te doen, hij stond al een van de laagste als de school, door zijn cijfers. Begin dit jaar probeerde hij het nog op te halen, maar na een half jaar had hij door dat dat hem niet werd en deed eigenlijk niks meer voor school. Soms kreeg hij urenlange preken van zijn leraren, of ouders. Maar doordat zijn ouders zo rijk waren werd hij nooit van school getrapt. Eigenlijk konden ze hem niks maken, als ze hem iets aandeden zaten zijn ouders gelijk aan de tafel bij de directeur. Dat was dan ook het enige wat zijn ouders voor hem deden. Gelukkig suisde het geluid van de bel al gauw in zijn oren, waarna hij gelijk zijn boeken inpakte. ''Hyun, ik heb liever dat je blijft zitten.'' Hoorde Hyun de strenge stem van zijn leraar zeggen, waarna hij wat verbluft bleef zitten. Wat was dit nu weer? Dacht Hyun bij zichzelf, waarna de rest van de klas al snel mocht gaan en hij achterbleef met de leraar die hem streng aankeek. ''We hebben spijtig nieuws, Hyun.'' Begon hij, de leraar met een wat kwade blik in zijn ogen. Verder sprak de leraar hem erop aan dat hij bijles nodig had, en anders niet door kon gaan tot het volgende jaar. Hyun slikte en stond op waarna hij zijn rugtas over zijn schouder sloeg. ''Ik heb géén interesse.'' Zei hij kwaad, hoe durfde ze hem op bijles te zetten? Had hij niet genoeg gedaan? ''Goedendag.'' Zei hij kil, waarna hij de klas uitliep en de deur hard achter zich dichtsloeg. ''Hoe durven ze.'' Mompelde hij kwaad, waarna hij zich gelijk door de menigte wrong om naar buiten te gaan, hij had er nu al genoeg van! De dag was nog niet eens zo lang bezig! Stampend liep hij het school plein op, hij wilde weg. Kwaad was hij dat hij hier nog op school zou moeten zitten! Nog een paar jaar, dan was hij verlost van deze school die hem nu al maanden als stront had behandeld! Hyun sloeg het schoolhek achter zich dicht, waarna hij de straten door liep, de straten van New York waren druk, duizenden mensen leken er wel te lopen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Nog steeds gespannen van de afgelopen lessen luisterde Addison met een half oor naar het gesprek dat haar vriendinnen hadden. Ze hadden het over allerlei onnuttige dingen. De onderwerpen werden op een vreemde manier verwisseld. Eerst begonnen ze over jongens te praten waarna het gespreksonderwerp plotseling verdraaid werd naar make-up en diëten, onderwerpen waarin Addison weinig interesse toonde. Ze had andere dingen aan har hoofd. Af en toe praatte ze wel mee met soortgelijke onderwerpen, dat hing van haar humeur af. Addison had niet te klagen, ook al was dat juist één van de problemen. Ze had er een hekel aan dat haar leven als perfect gezien werd. Het was dan ook bijna perfect. Ze haalde goede cijfers, ouders die van haar hielden, veel vrienden en vriendinnen en was het lievelingetje van elke leerkracht. Toch vond Addison dat haar leven anders hoorde te gaan. Ze had nooit problemen die ze kon oplossen. Als ze eens een probleem had, loste haar ouders het voor haar op, dus iets leren over het leven was bijna onmogelijk voor haar. Ze voelde zich afhankelijk van haar ouders, iets wat ze vreselijk vond. Haar ouders moesten begrijpen dat ze ouder werd en niet voor altijd hun kleine meisje kon blijven, ze moesten leren dat ze uiteindelijk op haar eigen benen moest staan en dat ze daarop voorbereid moest worden.
Ook het feit dat ze het lievelingetje was bij elke docent zat haar dwars. Voor de meeste mensen leek het geen probleem te zijn, ook Addison dacht eerst dat het juist leuk was, maar haar werd het tegendeel bewezen. Altijd kreeg ze voorrang. Bovendien werd er ook altijd verwacht dat ze altijd juiste antwoordden gaf doordat ze de capaciteit had om veel in haar hersenen op te slaan. Addison had het makkelijk om alle leerstof op te slaan, misschien zelfs iets makkelijker dan de meeste mensen uit haar klas of niveau. Ze kon er weinig aan doen.

WIP

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld