Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Brainwashed by love

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Orpg ft. HelenaJulie

Love is blind and love can be foolish. Our hearts doesn't always love the right people at the right time. Sometimes we hurt the ones who that love us the most and sometimes we love the ones that don't deserve our love at all.

LET OP: deze orpg is voor jongere kinderen minder geschikt i.v.m. geweld etc, lezen is op eigen risico.

Ik:
Naam: Arianna "Aria" Silvestri
Leeftijd: 18 jaar
Extra: Ze heeft een Italiaanse afkomst.
Uiterlijk:

Jij: jongen. (:

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
Aaron Andres Vernandez

Latino, 19 jaar, 'de mannelijke'(=Andres)

Jij begint

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Haar voeten die in aanraking kwamen met de ontzettend koude, houten vloer veroorzaakte pijnlijke steken. Enkelen seconden later waren haar voeten omsloten door haar dikke, wollen sokken waardoor een aangename temperatuur ontstond. "Arianna, sta nou eens op! Zo kom je nog te laat!" De schreeuwende stem van haar ongeduldige moeder weerklonk door de hele woonst, vermoedelijk konden zelfs de buren meegenieten van haar geschreeuw. Al een tijdje was ze wakker, half wakker tenminste. Elke avond wanneer ze berichten stuurde met Aaron, verloor ze de tijd uit het oog, met als gevolg dat ze ontzettend vermoeid was. Al slenterend verliet ze haar kamer terwijl ze haar lichtroze badjas aandeed, de warmte ervan kon ze zeker gebruiken tijdens de ochtend. De heerlijke geur van croissantjes die net uit de oven kwamen vulden haar neusgaten toen ze zich op de laatste traptrede bevond waardoor ze al snel haar weg baande naar de keuken. "Eindelijk, je bent wakker. Sta vervolgens wat vlugger op," zei haar moeder vrijwel meteen toen ze Arianna's aanwezigheid in de keuken opmerkte. "Jij ook een goedemorgen. Is pap al weg?" Het was een gewoonte om slechts met haar moeder aan de ontbijttafel te zitten, haar vader had het buitengewoon druk met zijn werk. "Hij had een vroege meeting, voor het avondeten zou hij weer thuis moeten zijn," vertelde haar moeder die net zoals Arianna plaatsnam aan de tafel die centraal in de keuken bevestigd was. Al snel had ze een croissant in haar handen die ze vervolgens opensneed zodat ze er een laagje jam op kon smeren, ze hield van de combinatie. Het bladerdeeg met de zoete smaak van aardbeienjam. Enkelen minuten verstreken terwijl ze haar ontbijt verorberde, tot ze naar de klok keek en merkte dat ze zich moest haasten. Snel propte ze haar laatste stuk in haar mond en liep ze opnieuw de trap op, haar weg afgeslagen naar haar kamer. Nadenkend stond ze voor haar kledingkast, de moeilijkste keuze van die dag moest gemaakt worden. The outfit of the day. Ze koos voor een zwarte strakke spijkerbroek met in beiden knieën een scheur, een simpel donkergrijs shirt wat opgeleukt werd door het zilveren kettinkje dat ze ooit van Aaron had gekregen en haar wit met zwarte Adidas Superstars. Vervolgend met de rest van haar ochtendritueel in de badkamer, dingen die alle meiden deden zoals haren borstelen en haar make-up doen. Het laatste noodzakelijke voor die ochtend, haar lunch die haar moeder denkelijk al had gemaakt in haar tas steken, deed ze waardoor ze kon vertrekken. Haar legergroene bomberjack nam ze van de kapstok, ze was klaar voor een nieuwe schooldag. Haar laatste woorden voor haar vertrek bracht ze uit terwijl ze de deur alvast opende. "Tot vanavond!"

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
Aaron.

Ik kreun wanneer ik brutaal wordt wakkergemaakt door het zoemend geluid van mijn mobieltje. Met mijn hoofd begraven in mijn kussen probeer ik de wekker af te zetten, met als enig resultaat dat mijn mobiel op de grond smakt. Wanneer ik het geluid van gebroken glas hoor, ben ik plots klaarwakker en met een bang hartje raap ik het mobieltje op. ''Klote!'', roep ik luid. Het plexi-glas is volledig gebarsten en de home button doet 'm niet meer. ''Wat een mooi begin van de dag, het kan haast niet beter.'', zeg ik cynisch en ik stap mijn bed uit, trek de gordijnen open en wordt haast verblind door het felle zonlicht dat naar binnen schijnt. Met een kleine glimlach kijk ik naar buiten, toch nog iets goeds aan deze dag dan. Ik neem mijn kleren van mijn bureaustoel die ik gisteren aanhad, en eergisteren, en de dag daarvoor, en de dag daarvoor, en waarschijnlijk al twee weken, en kleed me in een wip aan. Ik fatsoeneer mijn haar, spuit wat deodorant en kijk dan tevreden naar mijn spiegelbeeld. ''Je mag er wezen, kerel.'', mompel ik in mezelf. Aan zelfzekerheid ontbreek ik zeker niets, en al helemaal niet toen de knappe Arianna ''ja'' zei toen ik een halfjaar geleden vroeg of ze mee op date wilde. Van het één kwam het ander, en nu hebben we al 5 maanden. Ik loop de trap af, waar mijn zusje Arcilla stom naar me staat te grijnzen. ''Wat sta je daar nu zo?'', vraag ik geïrriteerd. ''Jij bent ook weer goedgezind, precies.'', zegt ze verwijtend. Ik negeer haar opmerking, ga zitten aan de keukentafel en verorber snel in mijn eentje mijn ontbijt. Dat ben ik wel gewoon, mijn moeder en vader zijn 's morgens vroeg al naar hun werk en Arcilla en ik kunnen nog niet eens vijf minuten normaal met elkaar converseren. ''Aaron, ik ben naar school, ciao.'', zegt Arcilla en met een smak smijt ze de deur achter zich dicht. Automatisch kijk ik ook naar de klok, ik heb nog heel even. Mijn mobieltje trilt, als teken dat er een sms'je is. Ik ben eerst en vooral blij dat ie het nog doet, dan neem ik hem snel om te zien van wie het is. ''-Straks om 21:00 Pacha met de andere boys?-'' Een sms'je van Tristan. Ik heb gemengde gevoelens. Deze jongens zijn toffe kerels, maar met wat drank en drugs in een bar kan het snel foutlopen. Toch antwoord ik: ''- See u there!-''
Ik neem mijn tas van de grond, neem buiten mijn fiets en verheug me al op het moment dat ik Arianna weer zie.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Gereedschapskisten van haar vader versperde haar weg toen ze haar fiets wilde nemen. De schuur was één grote rommelboel geworden sinds haar vader een aantal gereedschapsspullen had aangeschaft, met als gevolg dat het elke ochtend een heel karwij was om haar fiets te kunnen nemen. Met veel gestommel kreeg ze het voertuig wat haar dagelijks naar school toe leed uit de bergplaats. Haar weg verdergezet naar de oprit om die vervolgens af te rijden. Sinds ze verhuisd was moest ze in haar eentje naar school toe fietsen. Enkelen maanden geleden hadden haar ouders besloten een groter huis te kopen, geen zaak waarover ze te klagen had. Bovendien woonde ze een stuk dichterbij Aaron, haar vriendje waarmee ze iets langer dan vijf maanden een relatie had. Ze was hopeloos verliefd op hem, al sinds het eerste moment dat ze hem zag, toen ze voor het eerst met hem sprak was ze helemaal verkocht. Hij behandelde haar als een prinsesje en was ontzettend romantisch, voor een jongen tenminste. Elke dag stond ze te popelen hem weer te zien. Jammer genoeg zaten ze in verschillende klassen waardoor ze elkaar minder zagen.
De koude wind drong door haar bomberjack heen waardoor er kippenvel over haar beiden armen ontstond. Haar lichaam begon te rillen tijdens haar weg naar school toe. Ondanks haar huis slechts een aantal minuten met dat van Aaron verwijderd was, reden ze nooit samen naar school toe. Arianna had meestal wat meer tijd nodig in de ochtend waardoor hij anders te lang moest wachten, bovendien was hun ouders het niet altijd met hun relatie eens. Vooral haar vader vond hem een stuk crapuul. Niets weerhield haar ervan om met hem om te gaan, ze nodigde hem vaker uit bij haar thuis, ook als haar ouders thuiswaren. Zijzelf was nog nooit bij Aarons huis geweest, ook al vormde ze al een hele periode een koppel.
Door middel van haar sleutel te draaien en hem uit het slot te trekken, sloot ze heet fiets wanneer ze hem in de fietsenstalling had geplaatst. Vervolgens haar weg genomen naar de gebouwen om naar haar kluisje toe te gaan, Aaron zou ze vanzelf tegen het lijf lopen. Hem een berichtje sturen was een andere mogelijkheid die ze tot haar beschikking had. Tijdens de weg naar haar kluisje begroette ze wat mensen, de meesten zagen haar graag aankomen door haar vrolijkheid. Door aan het draaislot te draaien om de juiste code te vormen, opende haar kluis om een deel van haar te zware boeken kwijt te kunnen. Enkelen minuten later besloot ze Aaron toch een bericht te sturen, ongeduld om hem weer te zien was overal in haar lichaam te bekennen. -Hey baby, Where are u? xxx-

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
Aaron.

Ik zit net op mijn fiets als mijn gsm weer trilt. Behendig neem ik met één hand mijn mobieltje uit mijn broekzak en krijg een betoverend glimlachje op mijn gezicht als ik het sms'je lees. -Ben er over 5 minuutjes babe x-, antwoord ik half oplettend naar het omliggend verkeer. Ongeduldig sta ik te wachten voor het rode licht. Als ik een beetje eerder op school ben, kan ik Arianna nog zien, maar anders is het meteen les. Vorig jaar ging ik naar een andere richting dan Arianna omdat ik het niveau niet meer aankon. Het was toen wel duidelijk dat ik alleen in die richting had gezeten voor Arianna. We waren toen nog niet samen, maar toen al was ik geïntrigeerd door haar. Misschien is het beter dat ik niet bij haar in de klas zit, of mijn ogen zouden meer afdwalen naar haar dan de oersaaie leerkracht die onbegrijpelijke dingen op het bord zit te kribbelen. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet merkte dat het groen was voor fietsers. Rinkelende fietsbellen deden me opschrikken en lieten me mijn weg verderzetten. Mijn kilometerteller gaf aan dat ik al 20 km/u aan het rijden was, zo gehaast om Arianna te zien. Ik had haar van gans het weekend niet gezien en ik merkte aan mijn verlangens dat het veel te lang geleden was. Mijn vrienden plaagden me soms wel eens omdat ik zo'n romantisch typetje was. Ik vond het gewoon heel belangrijk om Arianna gelukkig te maken, ik was nog nooit zo verliefd op een meisje geweest. Voor mijn relatie met haar wist ik niet eens wat verliefd zijn betekende. Elke dag een ander is geen verliefdheid. Ik schud mijn hoofd, daar wil ik niet meer aan denken, het is verleden tijd. Mijn zus en moeder weten ook van de relatie, maar mijn vader niet. Gewoon om de simpele reden dat het hem eerder onverschillig zou laten. Eindelijk kom ik aan op school. Met het hangslot maak ik de fiets vast, ga even door mijn haar en loop dan naar binnen. Ik zie een meisje met bruine lange haren met mijn rug naar me toe staan. Stil loop ik naar haar toe, wacht even en plaats dan plots mijn handen op haar schouders. ''Boe!'', roep ik in Arianna's oor.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een zwakke glimlach vormde zich rondom haar lippen toen ze Aarons bericht zag binnenkomen. Het hele weekend had ze zonder hem doorgebracht waardoor ze ontzettend ongeduldig was hem te weerzien, ondanks het voor een korte tijd ging zijn sinds de bel al snel weer zou gaan. Minuten die elk apart een eeuwigheid leken te duren telde ze af in de hoop dat ze Aaron snel kon zien, het moment waarop ze het hele weekend had gewacht. Normaliter spraken ze wel eens af in het weekend, vaak bleef hij een nachtje slapen bij haar, maar ze hadden beiden een aantal drukke dagen achter de rug waardoor afspreken onmogelijk was. Alles aan hem had ze gemist waardoor ze de afgelopen dagen kon beschrijven als een hel. Eventjes kon ze zonder hem, echter een aantal dagen waren te veel. Verlangend naar zijn kusjes en de warmte wanneer hij zijn armen rondom haar lichaam sloeg stond ze naast haar kluisje.

Cause if I want you, and I want you, babe
Ain't going backwards, won't ask for space
Cause space was just a word made up by someone who's afraid to get too...

Close, ooh
Oh, so close, ooh
I want you close, ooh
Cause space was just a word made up by someone who's afraid to get close, ooh
Oh, so close, ooh
I want you close, ooh
Oh, I want you close, and close ain't close enough, no

Geschrokken draaide ze zich om wanneer ze iemands handen op haar schouders voelde en er wat in haar geroepen werd. Vreugde verspreidde zich in haar lichaam wanneer ze Aarons gezicht zag. "Damn... Baby. Je liet me schrikken," zei ze waarna ze een neppe pruillip trok. Enkelen seconden verstreken vooraleer ze haar lippen voor een veel te korte tijd op de zijne drukte. Ze bevonden zich in school dus moesten zichzelf nog steeds inhouden. Het schouwspel van het zoenende stel zou ongepast zijn sinds ze in één van de gangen van de school stonden. Thuis daarentegen konden ze doen wat ze wilden, als haar ouders hen besloten met rust te laten tenminste. "Ugh, ik heb je zo erg gemist," mompelde Arianna. De klok tikte, seconden werden afgeteld. Weinig tijd hadden ze tot hun beschikken voor de bel hen weer uit elkaar dreef. Elke keer weer wanneer het helse geluid van de schoolbel haar oren binnendrong verdween het vrolijke gevoel wat ze had wanneer ze Aaron zag als sneeuw voor de zon. Nog vijf minuten hadden ze de tijd om samen te zijn, daarna moesten ze enkelen lesuren wachten of een hele dag als ze besloten hadden om de schooldag met hun vriendengroep door te brengen. Af en toe deed ze alsof ze bij haar vriendinnen wilde zijn, vooral zodat hij wel met zijn vrienden om moest gaan. Ze was ontzettend graag bij hem, maar hij mocht zijn vrienden niet links laten liggen.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
Aaron.

Arianna drukte haar lippen op mijn lippen en ik genoot van het moment, hoe kort het ook duurde. Een beetje teleurgesteld dat Arianna haar lippen al van de mijne haalde, keek ik in haar bruine, grote ogen. Haar lange bruine haren dansten vrolijk heen en weer wanneer ze zei dat ze me had gemist. Ik trok haar iets dichter tegen me aan, ook al wist ik dat er fronsende wenkbrauwen naar ons gericht, en gaf een kus op haar hoofd, omdat ze namelijk veel kleiner was als mij. ''Ik jou ook babe. Heb je het naar je zin gehad dit week-end?'' , vroeg ik oprecht geïnteresseerd. Ze hoefde niet te weten dat mijn week-end niet zo fijn was, dat het de zoveelste keer was dat mijn ouders ruzieden waarbij er vanalles op de grond viel, dat zelfs ons servies moest er aan geloven. Het waren de enige momenten dat Arcilla en ik elkaar konden uitstaan, want ergens konden we troost bij elkaar vinden. Arcilla zou het verschrikkelijk vinden moest mijn moeder de scheiding aanvragen, maar misschien was het voor ons allemaal beter. Waarom mijn ouders ooit getrouwd zijn, kan ik tot op heden nog niet uitzoeken. Elke dag is er wel iets waarover ze ruzie kunnen maken. Ik schudde mijn hoofd, omdat ik er niet meer aan wilde denken. Deze avond kon ik me weer uitleven bij mijn vrienden, en ik besloot aan Arianna te vragen om morgenavond af te spreken. Wel bij haar thuis, omdat ik niet wilde dat ze zou zien wat er soms gebeurde bij ons thuis. Ik richtte mijn aandacht weer naar Arianna, die bondig aan het vertellen was over haar week-end. Ik glimlachte zwak, haar enthousiasme was wel schattig.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Een glimlach ontstond op Arianna's gezicht toen ze voelde hoe ze dichter tegen hem aan getrokken werd. Echter, werd de glimlach nog groter doen ze de kus op haar voorhoofd voelde. Ondanks ze bijna een half jaar een relatie hadden, veroorzaakte elke aanraking tintelingen op haar huid. Fronsende blikken kon ze met haar ooghoeken opmerken, de mensen uit de omgeving negerend vestigde ze haar aandacht weer op hem. "Een deel van mijn familie uit Italië is langs geweest dit weekend aangezien mijn vader pasgeleden verjaard is en ik ben met een nichtje van me naar de bioscoop geweest, maar voor de rest heb ik niet zo veel kunnen doen aangezien ik redelijk veel huiswerk moest maken," begon ze te vertellen toen Aaron naar haar weekend vroeg. Hij wist hoe belangrijk familie voor haar was, waardoor hij haar enthousiasme vast begreep. De laatste keer dat ze haar familie had gezien was jaren geleden, eigenlijk sinds ze met haar ouders naar Amerika verhuisde. Negen jaar van haar leven had ze doorgebracht in Venetië, haar geboortestad. Zelfs na al die jaren wist ze geen oorzaak voor hun verhuizing, maar ze vond het besteedde erg graag haar tijd in Amerika.
"En hoe was jouw weekend?" Aaron vertelde amper over zijn weekends of naschoolse gebeurtenissen, slechts wanneer ze ernaar vroeg, iets wat af en toe irritaties veroorzaakte. Vaak spendeerde ze hun tijd aan elkaar in het weekend waardoor ze geen vragen hoefde te stellen, maar anders wist ze nooit wat hij had gedaan. Voor enkele seconden was haar blik op het horloge rondom haar pols gericht. Nog vijf minuten konden ze ongestoord samenzijn. Weinig tijd verstreek voordat ze haar blik alweer op hem richtte. Ze vond het ontzettend amuserend om naar hem te kijken, af en toe een beetje te fijn.
Enkelen minuten later weerklonk de bel door het gehele gebouw, met als gevolg dat haar gezichtexpressie meteen minder vrolijk was. "Zie ik je tijdens de pauze weer?" vroeg Arianna. Sinds ze hem in het weekend zeer weinig had gesproken, spendeerde ze haar tijd tijdens de pauze liever aan hem. Hij had de keuze om naar zijn vrienden toe te gaan, evenals Arianna mocht kiezen of ze bij haar vriendinnen zou staan of bij Aaron. Twijfelen aan zijn antwoorden deed ze nooit, Arianna wist hoe graag Aaron bij haar wilde zijn.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
Aaron.

Nadat Arianna alles van haar weekend had verteld, wist ik niet goed hoe te reageren omdat ik maar een half stukje mee had opgevangen. ''Klinkt heel leuk babe. Mijn weekend was ook wel oké.'' Meer woorden wilde ik er niet aan vuilmaken. Arianna was zeker te vertrouwen, maar ze zou zich teveel zorgen maken om iets kleins. Ook wilde ik helemaal het gevoel niet opwekken dat ik nood had aan medelijden. De bel ging en een laatste keer drukte ik haar lippen tegen de mijne terwijl ik Arianna dicht tegen me aandrukte. ''Huur een kamer ofzo!'', hoorde ik een meisje achter me roepen, maar we trokken ons er niets van aan. Arianna vroeg of ze me terug zou zien in de volgende pauze. Eigenlijk wist ze het antwoord al, want ik deed niets lievers dan alle uren van de wereld te spenderen met haar. ''Tuurlijk. Tot dan babe.'' Ik drukte nog een kusje op haar voorhoofd, nam dan mijn rugzak van de grond en liep met enkele vrienden naar het klaslokaal waar ik er waarschijnlijk mijn gedachten niet bij kon houden omdat ik heel de les over Arianna zat te dromen . ''Hé, Ron, zweef eens weg van die roze wolk.'', lachten Sam en Ullen terwijl ze met hun handen voor mijn gezichtsveld zwaaiden. Theatraal stak ik mijn handen omhoog. ''Ik leef op een roze wolk!'', en met die woorden huppelde ik de gangen door. Evan sloeg grappend zijn armen om me heen. ''Vooruit, tortelduifje, tijd voor de les met je favoriete leerkracht!'' Mijn blijheid verdween met de noorderzon toen ik eraan werd herinnerd dat we Duits hadden. Die docente kon me echt niet uitstaan, en ik haar ook niet. Toch haalde ik onverschillig mijn schouders omhoog. ''Niemand kan mijn geluk breken!'', ging ik verder met mijn theatraal theaterstukje. M'n vrienden keken me aan en tikten met hun wijsvinger op hun slaap.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld