ORPG - U got me - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - U got me

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

ORPG ft.

WARNING; gangster stuff

★

Alessandro 'Alec' Figueroa - 26

Xbisous
Popster

xbisous schreef:

Brooklynn 'Brooke' Marie Wallace - 24

Xbisous
Popster

xbisous schreef:
Benefiet gala’s, het waren evenementen waar Brooklynn in haar leven al vaak was geweest. Vaak met grote tegenzin, maar als ze er dan eenmaal was en er een glas, of twee, met champagne naar binnen was gegaan vond de blondine het al een stuk leuker. Ook vanavond stond er een op de planning, maar dit was een benefiet gala van een heel ander niveau. Haar vader had deze georganiseerd maar het was geen benefiet gala zoals andere. Tuurlijk, er werd geld opgehaald voor goede doelen maar het was niet op de manier waarop je verwacht. Normaal zouden er kunstwerken verkocht worden, meubels of misschien wel reisjes. Nee, niet dit benefiet gala: er zou een veiling gaan plaats vinden waar je kon bieden op vrouwen. Haar vader had het idee prachtig gevonden nadat hij zelf op zijn veiling was geweest. Het had volgens hem miljoenen opgeleverd die avond en dus wilde hij dit ook gaan organiseren. Haar vader had een grote naam in de stad, hij was eigenaar van een international miljarden bedrijf en stond bekend om zijn 3 prachtige dochters. Brooklynn was daarvan de jongste en de enige die nog niet getrouwd was. Het was een zwaar onderwerp in het gezin; zowel haar zussen als haar ouders kenden hun partner al een lange tijd. Brooklynn had nog nooit een echt vriendje gehad, ze was meer van de scharrels. Haar vader vond het een schande. Brooklynn moest het uitlaatbord zijn van zijn bedrijf, zij was immers de enige die ooit had toegezegd zijn bedrijf over te nemen. Dat kon alleen als ze een ‘sterke man’ achter haar had staan, anders zou haar dat nooit lukken. Dat had de man zelf gezegd.Een zachte klop klonk op haar deur en niet veel later kwam haar oudste zus binnen. ‘Ik had nog niet gezegd dat je binnen mocht komen.’ zei Brooklynn glimlachend. Lucy sloeg haar armen om de schouders van Brooklynn en ruste haar hoofd, op die van haar. ‘You look pretty.’ hoorde ze. Brooklynn lachte en bekeek zichzelf in de spiegel, haar gezicht had nog geen make-up en haar haar zat in een grote knot. Het enige wat ze aan had, was een blauwe jurk. ‘Maar, met een laagje make-up zodat je pukkeltje weg is en een borstel door je haar zou je nog mooier zijn. Ik zou opschieten als ik jou was, de veiling begint over een half uur en papa is stressing out.’ De glimlach verdween van haar gezicht af, Lucy had ook altijd wat te zeuren. ‘Bedankt.’ Was dan ook het enige wat ze antwoordde en ze opende haar makeup tas. Ze was ergens weggestopt in een of ander kantoortje van de bovenste verdieping. Op het dak terras zou zo de veiling plaats vinden. Ze hoorde de muziek en de velen stemmen al. Brooklynn was bang voor zometeen, wat nou als niemand op haar zou gaan stemmen? Dat zou een afgang zijn. Of wat nou als het een oude man van 60 zou zijn? Moest ze daar dan mee gaan picknicken op het strand? Nee, zulke gedachtes moesten uit haar hoofd. Ze ging het allemaal wel zien, het was voor het goede doel en ze zou haar vader er blij mee maken. Niet veel later was haar makeup gedaan, haar haar zat in een hoge staart en ze was klaar om het dakterras op te gaan.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Relax, Semion. Ik moet eerst het bloed nog van me afwassen van het bloedbad waar je me daarstraks nog hebt heengestuurd. Remember? Ik heb je nog nooit in de steek gelaten." Geïrriteerd had Alec het telefoongesprek met zijn baas verbroken. Zijn blik liet hij glijden over zijn spiegelbeeld. Het bloed dat op zijn witte t-shirt hing deerde hem inmiddels niets meer. Het was één van de gewoontes geworden nada hij zijn thuisland had verlaten om zich bij de Solntsevskaya Bratva te voegen. Desalniettemin was Alec verplicht om in enkele minuten tijd zich te ontdoen van het bloed dat over zijn gehele gedaante kleefde, hem bijna onherkenbaar achterliet voor zichzelf. Het was immers een lange tijd geleden dat hij zichzelf nog had herkend. Het leven dat hij leidde, bestaande uit misdaden begaan om geld te verdienen en mensen uit hetzelfde milieu van hun leven te beroven, veroorzaakte dat hij achterbleef met een grote leegde. Een duisternis die hem langzamerhand volledig overnam.
Na een korte douche, waarbij hij louter koud water ter beschikking had, kleedde hij zich om in een chique pak. Een zwart gekleurde broek, gecombineerd met een lichtgrijs hemd en een bijpassende zwarte blazer hadden hem zakelijker en welvarender doen uitschijnen dan hij daadwerkelijk was. Het was een soort outfit die werd verwacht op een benefietgala vol rijkelui die smeten met hun geld alsof het niets was. Doch had hij zijn best gedaan diezelfde schijn hoog te houden en zich te ontdoen van zijn nonchalante, niets boeiende, houding. Vluchtig had hij zijn schoenen aangedaan om vervolgens de krakkemikkige trap af te rennen en één van de sleutels van het tafeltje in de hal te nemen. Het bendehuis had inmiddels geklonken als een discotheek, een geluid dat zelfs vaag hoorbaar was geweest toen hij de deur achter zich sloot. Hij drukte op het knopje van de autosleutel om op die manier te ontrafelen welke van de vele dure wagens hij die avond ter beschikking had. Zijn ogen gleden daar de blinkend, zwarte Range Rover diens koplampen flikkerden. Alsof hij geen tijd te verliezen had, stapte hij in de auto en type hij het adres dat Semion hem had doorgestuurd in het navigatiesysteem, ervoor gezorgd dat de auto hem naar de correcte locatie leiden kon.
Eenmaal aangekomen parkeerde hij zijn auto tussen de andere dure auto's die zich op de parking hadden vertoefd. Alec bezat het vage vermoeden dat hij één van de jongste mannen zou zijn die avond, gezien er vrouwen geveild werden voor forse bedragen. Hetgeen dat hij aantrof terwijl hij het dakterras van het torenhoge gebouw betrad, bevestigde zijn voorspelling. Weinig mannen van zijn leeftijd hadden zich er bevonden. Voornamelijk mannen die hij rond de vijfendertig à veertig schatte, zaten ongeduldig te wachten om de vrouw van hun leven te ontmoeten en hen te strikken met het geld dat ze op hun bankrekening hadden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld