Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
 Hey, everybody!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
Forum
Startalk
Blogstatistieken
Vriendenbeheer



Topics   Berichten
12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
5SOSO | You've captured my love
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
*You've captured my love, stolen my heart, changed my life
- You take my breath away, Queen.

Met @Elysium <3



Linn Shawn




Ashton Irwin
18
Posts: 17081
Datum: 17-01-2019 13:26 | Aantal keer gewijzigd: 16
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Naylene Kimbell




Calum Hood



22
Posts: 4865
Datum: 17-01-2019 14:04 | Aantal keer gewijzigd: 16
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
De sneeuw besprenkelde het naambordje van het Berzeli park, eveneens als het gras wat er ooit onder had gelegen. De voetstappen die de enthousiaste groep had gemaakt vanaf het Raddison hotel, dat enkele meters verderop lag, waren al lang weer bedekt met verse sneeuw. Niet iedereen had zich voldoende voorbereid op het koude winterweer, aangezien het al halverwege maart was en ze het zonnige Los Angeles waren gewend, waar het momenteel rond de twintig graden zou moeten zijn. In Stockholm was de temperatuur al onder de nul gezakt. Ondanks dat sommigen in niets meer liepen dan een leren jas en een trui, leek het de pret niet te drukken. Slechts enkele minuten geleden hadden ze besloten om naar buiten te gaan. De sneeuw kon hen niet tegenhouden.
De groep bestond uit veel verschillende mensen. Linn zag twee van haar beste vrienden voorop lopen, hand in hand terwijl ze naar de verschillende gebouwen wezen. Ze had al stiekem een aantal foto’s van hen gemaakt. Ze zagen er te lief uit om niet te worden vastgelegd. Verliefd, volledig in hun eigen wereldje. Geen idee dat de anderen al een paar keer uit waren gegleden over de gladde stenen van de straat. Een eindje van hen af liep een ander tweetal. Twee mensen die Linn nog niet goed kende. Andy en Naylene. Hun namen had ze nog onthouden van toen ze elkaar de hand hadden geschud. Andy had zich voorgesteld als de fotograaf van de band, die de komende shows vast zou leggen. Naylene was met hem meegekomen. Linn ging er vanuit dat ook zij een stel waren. De twee liepen lachend door de sneeuw en ondanks dat de jongeman naar Zweden was gekomen om foto’s te maken van de band, maakte hij voor nu vooral foto’s van de roodharige vrouw in de sneeuw.
De drie overige bandleden liepen met elkaar door de sneeuw. Sommige van hen hadden al hun telefoon erbij gepakt, om foto’s te maken van de wonderlijke wereld waarin ze nu waren beland. Linn had hetzelfde gedaan van het uitzicht in haar hotelkamer. 
Ze had niet verwacht dat ze haar verjaardag, die plaats zou vinden over drie dagen, zou vieren in Zweden. Het was Crystal die haar had overtuigd om mee te gaan op de tour van haar vriend: het bandlid dat verliefd hand in hand liep met zijn vriendin. Linn had even getwijfeld. Ondanks dat ze Michael en zijn vrienden, Luke, Calum en Ashton, wel kende, had ze niet geweten of ze wel zomaar mee had kunnen gaan. Crystal had er echter op gestaan. Ze had zelfs beweerd dat het goed voor haar zou zijn om haar eenentwintigste verjaardag hier te vieren, ver weg van Los Angeles. 
Linn was erg voorzichtig met het nemen van willekeurige vakanties. Voor haar werk had ze een druk schema. Ze maakte al jaren filmpjes op YouTube en ze had een trouwe fanbase verzameld door de jaren heen. Al die miljoenen mensen verwachtten twee video’s per week en soms was het lastig voor Linn om zich daar aan te houden. Zeker op dit soort momenten. Gelukkig had ze van tevoren nog wat werk kunnen verrichten, waardoor ze nu kon genieten van een paar dagen pauze. 
Linn liet haar telefoon in haar jaszak glijden en wreef over haar blote handen. Het eerste wat ze de volgende ochtend zou doen, was handschoenen halen. Ze keek om zich heen en zag dat de dynamiek van de groep wat was veranderd. Luke had zich tijdens het lopen bij Crystal en Michael gevoegd en Ashton en Calum waren wat uit elkaar gedreven, omdat ze beide op hun telefoon hadden gezeten.
Glimlachend liep Linn naar Calum toe, de bassist van de band. Ze waren eerder kennissen dan vrienden, maar Linn waardeerde het dat iedereen had toegezegd dat ze mee had gemogen.
‘Hé,’ zei ze tegen de donkerharige jongen, terwijl ze voorzichtig zijn arm aanraakte. ‘Ik weet dat we elkaar niet echt als vrienden beschouwen, maar ik wilde je bedanken dat je me mee hebt laten gaan. Jullie allemaal. Crystal heeft me verteld wat deze tour voor jullie betekend en ik vind het erg bijzonder dat ik er bij mag zijn.’

Ondanks dat de eerste show van de tour nog twee dagen op zich liet wachten, voelde Ashton de adrenaline al door zijn lichaam pompen. Hij had het gemist. Het jaar wat ze vrij hadden genomen om te werken aan hun nieuwe album was bijzonder geweest, in vele opzichten, maar niets viel te vergelijken met het gevoel van op het podium staan. Om hun muziek met de wereld te delen. Dat alles was nog maar minder dan achtenveertig uur ver weg. Dat ze de tour ook nog eens zouden beginnen op een plek waar een deel van het album was geschreven, maakte het voor Ashton alleen nog maar meer bijzonder.
Ze hadden de tour aangekondigd vlak nadat ze hun nieuwe single, Want You Back, hadden gereleased. Deze tour was anders dan alles wat ze voorheen hadden gedaan. Ze zouden gaan optreden in kleinere zalen. Zalen waar ze nog nooit in hadden gespeeld, omdat ze in sommige landen meteen waren begonnen aan arena’s en stadions. Voor deze tour gingen ze terug naar het begin, naar waar het allemaal om draaide. Slechts hun meest trouwe fans, die meer dan een jaar op hen hadden gewacht, zouden de nieuwe muziek als eerste te horen krijgen en Ashton kon niet wachten om de reacties van het publiek aan te voelen. 
De afgelopen dagen hadden voornamelijk bestaan uit het promoten van hun nieuwe singel, waardoor ze veel radiostations en tv-sets hadden bekeken. Ashton vond het niet erg. Hij hield ervan om mensen enthousiast te maken met hun muziek. Sommige vragen waren misschien niet altijd even goed geplaatst en ondertussen hoefde hij ook geen samenvatting meer van wat er  was gebeurd na hun tour in 2016 tot aan nu, maar hij wist dat de promotie nu erg belangrijk was. Niet alleen voor de tour, maar ook voor hun album wat ze dit jaar uit zouden brengen. 
Het was een nieuw begin voor hen. Een andere manier van werken, een andere manier van optreden en zelfs met andere mensen om hen heen. Eén van de nieuwe mensen was hun fotograaf Andy. Met z’n vieren hadden ze zijn werk bekeken en ze hadden allemaal besloten dat hij de persoon was om deze tour voor hen vast te leggen. Op creatief gebied hadden ze een klik en Ashton wist zeker dat het op persoonlijk gebied ook wel zou gaan klikken. Tevens was Ashton ook nieuwsgierig naar het meisje dat Andy mee had genomen. Hij had haar al wel voorgesteld als Naylene, maar Ashton wist nog niet precies waarom ze mee was. Wellicht was ze zijn assistent en hielp ze hem met het bewerken van foto’s. Hij had het daar echter nooit over gehad toen ze een keer samen hadden gezeten. Ze waren in ieder geval goed bevriend. Dat was te zien aan de manier waarop ze lachend door de Zweedse sneeuw liepen.
Ashton had een tijdje naast Calum gelopen, maar had besloten om toch naar de twee toe te gaan. Andy had immers ook gezegd dat hij misschien nog wat foto’s of opnames van de band wilde maken terwijl ze door de stad liepen. Dat de rest van de band ondertussen druk was met iets anders, maakte hem niks uit.
‘Hé, jongens!’ begroette Ashton de twee. Het leek alsof Andy voor het eerst sinds ze buiten waren, de camera voor zijn gezicht vandaan haalde. ‘Hé, Asthon. Ik had je al voorgesteld aan Naylene, toch?’ vroeg de fotograaf, terwijl hij gebaarde naar Naylene.
Onder het schijnsel van de verschillende lantaarns had haar rode haar een koperachtige kleur. Ze leek de enige te zijn die zich goed had voorbereid op de kou in Stockholm, aangezien ze een dikke sjaal rond haar hals had gewikkeld en handschoenen aan had. 
‘Oh ja, we hebben elkaar kort gesproken op het vliegveld,’ zei Ashton, waarna hij vluchtig glimlachte naar Naylene. ‘Ik vroeg me af of jij ook fotografeerde? Of dat je Andy helpt?’ Het kon natuurlijk ook dat ze mee was als zijn vriendin, om hem te steunen bij zijn nieuwe opdracht. Ondanks dat het een lief gebaar was, hoopte Ashton diep van binnen dat het niet zo was. Hij wist zelf nog niet eens waarom. 
18
Posts: 17081
Datum: 17-01-2019 14:38
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
De besneeuwde straten. De krakende sneeuw onder haar voeten. De gedimde lantaarnpalen die genoeg licht gaven om te zien waar ze liep. Gezamenlijk zorgde het er voor dat Naylene het gevoel had dat het bijna kerst hoorde te zijn. Dit was alles wat ze in haar hoofd had gehad toen ze aan Zweden had gedacht. Tegen beter weten in had ze gehoopt op de sneeuw, de kou en alles wat er bij kwam kijken. Ondanks dat ze zelf wel had geweten dat er een grote kans was geweest dat er regen uit de lucht was komen vallen en dat de dagen grauw waren geweest. 
Ingepakt en wel, was ze aan de tocht door de stad begonnen, met Andy aan haar zijde. Door hem had ze de kans gekregen om mee te reizen naar het prachtige land en zou ze nog een paar andere landen kunnen ontdekken. Het meeste had ze zelf moeten regelen, maar voor Naylene was dat geen probleem geweest. De contactpersoon die ze van Andy door had gekregen, was uiterst behulpzaam en daardoor had Naylene al snel achter de juiste vluchten kunnen bellen. Waar er plaats was geweest, had ze haar eigen hotelkamer kunnen boeken. Waar dat niet mogelijk was geweest, zou ze de kamer met Andy delen. 
In de afgelopen jaren had Andy foto’s gemaakt van meerdere artiesten, met geweldige resultaten. Nu mocht hij zelfs voor een langere tijd mee met een band. Naylene moest eerlijk toegeven dat ze alleen vaag van ze had gehoord, maar dat had haar enthousiasme niet ingeperkt. Aan Andy was te zien geweest hoe blij hij was met de kans, wat ook niet gek was, aangezien hij de wereld over mocht reizen en geld zou verdienen met hetgeen wat hij het leukste van te doen. 
Naylene kende Andy niets anders dan met zijn camera. Jaren geleden, toen ze voor haar studie extra vakken had gevolgd op de school waar Andy ook had gezeten, waren ze tijdens een feest tegen elkaar aangestuit. Sinds die avond waren ze elkaar eigenlijk in elkaars leven gebleven, zelfs nu, jaren laten. De roodharige vrouw kon zich geen leven indenken zonder haar beste vriend. Niemand die zijn camera op haar richtte, haar in het weekend mee trok uit haar huis om naar een concert te gaan of haar juist meetrok om een wandeling te maken. 
De afgelopen jaren had Andy haar gesteund in al het geen wat Naylene had bereikt. Ze had er dan ook graag bij willen zijn, als hij een nieuw hoofdstuk begon. Wat wel had betekend dat ze het een en ander op werk had moeten regelen. Aangezien ze op een druk advocatenkantoor in Los Angeles werkte, waren er genoeg zaken die op haar lagen te wachten. Gelukkig had ze afspraken zo kunnen ze plannen dat ze wel twee weken weg kon. 
Ook Naylene begroette Ashton, die naar hen twee was komen lopen. Naylene had daarvoor met Andy gepraat over hetgeen wat er te zien was geweest, waar hij vervolgens weer foto’s van had gemaakt. Al was zij ook al een paar keer op de foto gekomen. In het begin had ze soms wat ongemakkelijk gevonden, ondertussen was ze er zo aan gewend dat ze soms niet eens door had dat hij zijn camera op haar had gericht.
“Ooh nee, niet buiten hetgeen wat Andy me heeft geleerd.” Zei Naylene lachend op de vraag van Ashton. Ze kon wel een beetje fotograferen, maar dat is meer het standaard wat iedereen kon. Soms maakte ze wat foto’s van Andy, of hielp hij haar met het vastleggen van de omgeving. De foto’s die Andy maakte hadden echter een bijzondere sfeer. 
“Ik ben mee om te kijken of het veilig is om Andy bij jullie achter te laten.” Grapte Naylene. Andy was een paar jaar ouder dan ze zelf was en kon goed voor zichzelf zorgen. Soms hield dat in dat hij keuzes maakte waar Naylene zelf een vraagteken bijzette, waar ze vervolgens ook eerlijk met hem over praten. Dit was echter niet één van die momenten.
“Miss Smartypants, is een advocaat. Geen greintje creativiteit.” “Oh shut it.” Verweerde Naylene zichzelf meteen. 
“Als dit nog gaat om het feit dat je het koud hebt. Ik heb je gezegd dat je warme kleding mee moest nemen, maar je bent zelf zo eigenwijs dat niet te doen.” 
Naylene richtte zich op Ashton, hij was met hen komen praten en ze wilde hem niet buiten sluiten. “Hij is soms gewoon een beetje vergeetachtig, of eigenwijs. Of gewoon beide.” 

De dagen voor het begin van de nieuwe tour waren iedere keer weer anders. Enkele jaren geleden was het zo spannend geweest dat geen van de vier bandleden precies hadden geweten wat ze hadden moeten doen. Nu moest het misschien wat normaler zijn, maar aan dagen als deze zou Calum nooit echt kunnen wennen. Zeker niet omdat iedere tour weer compleet anders was.
Zweden was één van de landen die belangrijk was voor de band. Voor het nieuwe album hadden ze nauw samengewerkt met enkele producers die hier niet ver vandaan kwamen. Een deel van die nieuwe nummers zouden ze over een paar dagen voor het eerst spelen. De setting was anders. Maar een paar honderd mensen zou voor het viertal staan, meezingend, dansend, springend op de nummers die ze al kenden. Toch was Calum voor benieuwd naar de nieuwe nummers. Hoe die werden opgevangen. Zouden de songteksten voor het einde van de tour naar hen terug worden gezongen? 
Calum had er veel over nagedacht. Daar hadden ze nu genoeg tijd. Toch leek alles weg te zijn gevaagd op het moment dat ze naar buiten waren gelopen. De zachte winterse wind sneed langs zijn wangen, die al rood waren aangelopen. Een hoodie, met daarover een leren jas was niet genoeg om hem te beschermen tegen het winterse weer. Het deerde hem echter niet. De schoonheid van Stockholm was te verbluffend om ook maar één moment na te denken hoe koud hij het wel niet had. 
De stad had een kalmte over zich heen. Er liepen genoeg mensen over de besneeuwde straten, maar niemand leek echt haast te hebben. Of ze wisten beter dan zich te haasten, want de gladde klinkers konden behoorlijk verradelijk zijn, dat Calum net ook al wel ervaren. Hij had zichzelf nog staande kunnen houden, maar het had niet veel gescheeld of hij hadden het wit op de grond gelegen. 
De aanwezigheid van Ashton, die sinds het begin naast hem had gelopen, werd verwisseld met die van Linn. De twee waren bekenden van elkaar. Ze waren ooit met een grote groep op vakantie geweest, daarna had Calum haar nog enkele keren gezien. Ze mochten dan wel niet veel woorden met elkaar verwisseld hebben, het was nooit erg haar er bij te hebben. Voor Calum was het dan ook geen probleem geweest toen Michael akkoord had gevraagd voor Crystal, die haar vriendin graag mee had willen nemen. De exacte reden wist Calum niet, maar hij vond ook niet dat hem dat iets aanging. Linn leek een tripje nodig te hebben en in zijn ogen was ze meer dan welkom.
“Daar hoef je me niet voor te bedanken.” Calum kon haar woorden waarderen. Linn leek het echt prettig te vinden dat ze mee had gemogen naar de stad waar ze zich nu in bevonden, om vervolgens nog een stukje met de band mee te reizen. Niemand had er moeilijk over gedaan en daar was echt wel een reden voor. Een van de reden sprak Linn zelf al uit. Ze wist hoe bijzonder dit voor hen vier was, daar ging ze uiterst respectvol mee om.
“De tour is inderdaad behoorlijk bijzonder. Zo klein, maar zo voelt het eigenlijk helemaal niet.” Calum wist maar al te goed dat de tour niet in grote zalen was. Dat ze niet zoveel landen aandeden als normaal gesproken. Ergens voelde het grootste. Anders. Ze begonnen bij het begin en dat maakte hen ergens behoorlijk kwetsbaar.
“Maar je bent van harte welkom, maak je daar maar geen zorgen over, Linn.” probeerde Calum haar te verzekeren. Hij wist dat de rest er net zo over dacht. Over het algemeen lag ze heel goed in de groep. Ze wist wanneer ze haar afstand moest bewaren, maar ze kon zich ook in gesprekken mensen, die dan vervolgens weer voor leuke wendingen leidde. Calum kende haar dan wel niet zo heel erg goed, maar hij kon genoeg mensen noemen die hij hier liever niet had gehad. Linn was niet één van hen. 
Ondertussen was de groep één van de vele straten ingeslagen. Het park, hotel en daarmee ook het water leek al ver achter hen te zijn. Al was water nooit ver weg in Stockholm. 
Waar de wandeltocht hen naar toe bracht, leek niemand precies te weten. Verschillende winkels hadden de deuren al gesloten. Bars, cafés en nachtclubs waren er echter genoeg te zien. Ieder van leek te wachten totdat er mensen naar binnen kwamen, zodat ze rijkelijk werden gevuld. De warmte klonk Calum goed in de oren. Hij vond het echter ook niet erg om nog een tijdje door te lopen. Stockholm had iets. Zeker in de sneeuw. Dat leek iedereen voor hem te vinden. Er waren al genoeg vingers die verschillende kanten op wezen en ook zelf had Calum alles al goed bekeken. 
22
Posts: 4865
Datum: 18-01-2019 13:29 | Aantal keer gewijzigd: 1
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
De argumenten die Crystal aan had gedragen om Linn te overtuigen mee te gaan, waren heel wat geweest. Ten eerste had Crystal haar beloofd dat ze een geweldige verjaardag zou hebben op 21 maart. Voor zover Linn wist, was alles al geregeld. Zelf wist ze nog niet wat ze zouden gaan doen, alleen dat ze haar verjaardag hier in Stockholm zouden vieren. Haar verjaardagsfeestje was echter maar een middel om haar wat op te vrolijken van de gebeurtenissen van het afgelopen jaar.
Nog voor de jaarwisseling was de relatie tussen Linn en haar voormalige vriend Steve uit gegaan. Het was voor Linn als een behoorlijke verrassing gekomen. Natuurlijk, ze hadden hun ruzies en momenten gehad, maar ze had niet verwacht dat er een einde aan de relatie had kunnen komen. Steve had haar verteld dat ze elkaar niet meer genoeg hadden gezien. Iets wat hij, onbewust, af had geschoven op Linn haar drukke schema. Door de weinige tijd die ze samen door hadden gebracht, waren zijn gevoelens voor haar verbogen naar iets wat hij als een vriendschap had beschreven. Dat terwijl Linn, ondanks alles, nog verliefd op hem was geweest. Het was een behoorlijke klap in haar gezicht geweest. Nu, een paar maanden later, voelde ze zich nog steeds niet helemaal zichzelf.
Linn wist zelf ook wel dat een kort reisje door Europa er niet veel aan zou veranderen. Het ging om een manier van denken. Wellicht dat de Europeanen haar zouden kunnen inspireren, maar ze was er niet zeker van. Crystal was echter de enige die wist van haar situatie en Linn zou de anderen er ook niet over willen informeren. Het was juist een spannende, opwindende tijd en daarom wilde Linn ook haar beste, meest enthousiaste houding laten zien aan de rest. Iets wat, in ieder geval bij Calum, een beetje leek te werken.
‘Ik ben blij dat je er zo tegenaan kijkt.’ Linn wist dat de jongens er wel iets van zouden hebben gezegd als ze liever niet hadden gewild dat Linn met hen mee zou gaan. Linn kon zich maar al te goed voor stellen dat er belangrijkere personen waren die ze mee zouden willen nemen op dit nieuwe avontuur. Michael had immers Crystal mee en Linn wist dat ook Luke een vriendin had. Van wat ze had begrepen, zou die over enkele dagen ook nog komen. Zelf betekende Linn lang niet zoveel voor één van de jongens. Het was dankzij Crystal dat ze nu door een straat in Stockholm liep, maar ze waardeerde het ontzettend dat ze de mogelijkheid had gekregen. 
‘Ik ben heel erg benieuwd naar de shows én de nieuwe muziek. De laatste keer dat ik jullie heb zien spelen, was in Los Angeles in 2016.’ Ook daar was ze uitgenodigd door Crystal. Er waren nog veel meer vrienden van haar en de jongens geweest op dat moment. Nu waren ze haast twee jaar verder en Linn wist dat dit een grote, nieuwe stap was voor de band. ‘Ik denk dat jullie er goed aan doen om in kleine zalen te spelen. Al snap ik dat het helemaal niet zo klein voelt.’ Het was nieuw en iets nieuws proberen was soms best eng. Iets wat Linn wel herkende in haar werk. Nieuwe dingen konden soms verkeerd vallen bij de mensen die er het meeste toe deden.
Linn keek opzij naar Calum, terwijl ze zich probeerde te bedenken wat ze over hem wist. Een aantal dingen, maar vrijwel niks persoonlijks. Niet zoals ze Michael kende, bijvoorbeeld. Er waren maar een paar dingen die ze over hem wist. ‘Ik weet dat dit een beetje random klinkt, maar ik heb je hond op Instagram gezien en hij heeft echt the cutest lil’ face,’ zei Linn. ‘Het is jammer dat je hem niet mee hebt genomen. South is immers wel mee.’
Zelf had Linn een kat, genaamd Mitten. Een kat meenemen op reis was al helemaal onmogelijk. South leek echter geen problemen te hebben gehad met het reizen. In ieder geval, niet dat Linn wist. Het hondje was nu op de hotelkamer, aan het uitrusten. Als Linn haar kat mee zou hebben genomen, zou hij geheid iets om hebben gegooid. 

Ashton was altijd nieuwsgierig naar de mensen om hem heen. Hij deed, zeker op een tour, ook altijd zijn best om de mensen te onthouden. Soms deed hij dat op gekke manieren. Hij onthield niet altijd de naam van een persoon, maar ogen herkende hij vaak wel. De lichte ogen van Naylene waren dan ook in zijn achterhoofd blijven hangen, eveneens als de sproeten op haar gezicht. Ze had een erg herkenbaar gezicht.
‘We zijn heel erg veilig,’ zei Ashton lachend. Al maakten ze misschien niet altijd de juiste keuzes. Hij wist echter zeker dat Andy er goed aan deed om met hen mee te gaan op tour, net zoals dat zij er goed aan deden om hem als fotograaf mee te nemen. Ashton had zijn werk gezien en hij was er fan van. Hij kon zien dat Andy veel inspiratie haalde uit de ouder manier van fotograferen. Zijn foto’s waren bewegelijk, echt. Ze waren niet altijd haarscherp, maar dat was het zicht bij een concert ook niet altijd. Daar werd gedanst, gesprongen en gelachen. Gedronken en gefeest. Mensen bewogen over het podium. En juist dat wist Andy op een bepaalde manier vast te leggen, wat voor Ashton één van de redenen was geweest om hem te kiezen als fotograaf voor de tour.
‘No shit, een advocaat?’ vroeg Ashton, terwijl hij haar nog eens bekeek. Ze leek niet veel ouder of jonger te zijn dan hijzelf, wat betekende dat ze een jaar of drieëntwintig zou moeten zijn. Om op die leeftijd al een advocaat te zijn, vond hij toch behoorlijk wat. Ashton had in zijn leven wel een paar keer te maken gehad met een advocaat, maar hij had nog nooit iemand zoals haar gezien. Over het algemeen waren het toch oudere mensen geweest, en ook meer mannen dan vrouwen. Andy leek het echter wel te menen. 
Ashton volgde het korte gediscussieer tussen de twee, waar hij wel om moest lachen. Het was hem al opgevallen dat Naylene zich wel had voorbereid op de kou. Andy had dat niet gedaan, al had ze het hem blijkbaar wel verteld. ‘Ik denk dat we die informatie allemaal wel hadden gewaardeerd,’ zei Ashton. Door het lopen had hij het gelukkig niet erg koud, maar warm was anders. Als het aan hem lag, zouden ze snel ergens een club of een bar vinden waar ze naar binnen zouden kunnen gaan, om daar een beetje op te warmen.
‘Maar je bent dus advocaat?’ vroeg Ashton, om terug te komen op het gesprek wat ze hadden gehad voordat Andy en Naylene in discussie waren gegaan over haar creativiteit en de kou.
‘Eén van de beste,’ beweerde Andy. ‘Ze weet een hoop van de entertainmentwereld en hoe het allemaal is geregeld. Ze heeft me een paar hele bruikbare tips gegeven als het gaat om het beschermen van mijn werk.’ Ashton knikte. Hij snapte wel, ongeveer, wat Andy bedoelde. Foto’s waren ook een vorm van kunst en die moesten net zo goed beschermd worden tegen bepaalde dingen als dat hun nummers of albums dat moesten. Ashton was daar niet zo in thuis, maar Naylene dus blijkbaar wel. 
‘Dat is echt… heel erg cool.’ Ashton wist niet goed hoe hij het anders moest verwoorden. Ergens was hij een beetje bang dat het dom over zou komen, alsof hij het niet echt waardeerde. Hij wist er gewoon geen ander woord voor. Hij had nog nooit iemand van zijn eigen leeftijd ontmoet die zo’n serieuze baan had, en er blijkbaar ook nog zo goed in was. De meeste vrienden die hij om zich heen had zaten of in de muziek, of deden iets anders waardoor ze veel volgers hadden. Naylene was in dat opzicht een heel nieuw soort persoon voor hem, maar dat maakte haar juist interessant. Ashton waardeerde het altijd om nieuwe mensen te leren kennen, zeker als hij meerdere weken met dezelfde personen zat opgescheept. 
‘Bedankt? Denk ik,’ zei Naylene lachend. Nu pas merkte Ashton dat haar accent niet Amerikaans was, zoals dat bij Andy het geval was.
‘Sorry, maar het klinkt alsof je uit Australië komt? Heb ik dat goed gehoord?’ vroeg hij aan haar. Het was een accent wat hij herkende als geen ander, dus hij hoopte dat hij het goed had. 
18
Posts: 17081
Datum: 18-01-2019 17:59
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Een heel nieuwe begin lag voor haar beste vriend, iets waar Naylene echt trots op was. Zijn werk onderscheidde van al de rest die tegenwoordig in was. Alles moest perfect zijn, haarscherp, recht. De foto’s van Andy waren dat niet, ze waren soms rauw, ze waren echt. Het was een vorm van kunst waar ze nu vaak genoeg in mee werd getrokken en voor Andy had ze zelf ook vaak genoeg haar grenzen opgezocht om mooie foto’s te krijgen. Ondertussen voelde het niet eens meer alsof die grenzen er überhaupt waren. 
Diep van binnen voelde Naylene een soort van verlegenheid opkomen toen Andy over haar werk begon. Op haar werk was ze zeker van haar zaak, ze wist precies wat ze moest zeggen. Op een perfecte manier kon ze haar argumenten aandrgen waardoor ze al genoeg zaken had gewonnen. In het normale leven, probeerde ze haar persona zoveel mogelijk van zich af te schudden. Natuurlijk kon ze genoeg dingen genoeg argumenteren, ze gaf anderen echter ook de ruimte om hun dingen aan te dragen. 
“Dat valt wel mee hoor. Hij schept graag een beetje op. Ik weet wat ik moet zeggen, ik ken mijn wetten, maar ook de dingen waar andere mensen voor om gaan.” Het kwam vaak niet eens echt tot een zaak die echt voor de rechtbank werd getrokken. Het grootste gedeelte van de zaken was al wel op te lossen doe goede gesprekken te voeren. Vaak kwam daar al wel een schikking uit voort. 
Naylene was behoolijk bescheiden als het ging om haar werk. Ze was er niet op eigen keuze ingerold. Vanaf haar geboorte hadden haar ouders al een plan voor haar gehad. Haar vader, nog altijd werkend voor een groot bedrijf, had gewild dat zijn dochter rechten zou gaan studeren. Als er één school was, waar de rechten faculteit hoog aangeschreven stond, was het Harvard. Op behoorlijk jonge leeftijd was Naylene dan ook verhuisd naar Amerika, om daar de studie te kunnen volgen. Deels voor de vrijheid, had ze er voor gekozen om in Los Angeles te blijven en daar een baan te zoeken. 
“Het is leuk om ook een keer de andere kant te zien.” Gaf Naylene eerlijk toe. Natuurlijk was ze bezig met de hele wereld waar de jongens, hun familie en vrienden ook in leefden. Ze had cliënten die hetzelfde hadden. Ze was wel eens bij optredens geweest, maar nu kreeg ze toch ook een hele andere kant te zien. Ze was benieuwd naar de muziek die ze speelden. Andy had haar wel uitgelegd dat ze normaal in grote venues speelden, maar ze nu weer terug wilden naar het begin. 
Naylene moest lachen toen Ashton haar accent door leek te hebben. Ze had om haar heen ook al wel een paar dingen gehoord die er op hadden geduid dat de mensen om haar heen ook uit Australië kwamen, of in ieder geval een deel van hen. Ashton was er daar zeker één van. 
“Jazeker, dat klopt! Ik kom uit Brisbane.” Haar accent zat er nog steeds behoorlijk duidelijk. Ze wilde ook niet haar best doen om het te veranderen. Natuurlijk veranderde het in de loop van de jaren wel, als je met anderen in gesprek ging. Toch was het voor Naylene nog niet heel veel anders geworden. 
Naylene zag het vragende gezicht van Ashton. Hij was behoorlijk geïnteresseerd en dat was prettig in het voeren van een gesprek. 
“Ben je voor je werk verhuisd?” Iets wat best een logische vervolgvraag was. Al was er in Australië ook genoeg werk in rechten. Dan had ze misschien richting gekozen. Los Angeles was echt de perfecte plaats om deze richting op te gaan.
“Nee, ja, niet echt? Ik ben voor mijn studie al naar Amerika verhuisd.” Op het moment vond Naylene het niet nodig dat Ashton wist waar ze gestudeerd had, of waarom ze precies de verhuizing aan was gegaan. Dat waren best beladen onderwerp en ze wilde het luchtig houden. Zoiets vertelde je ook niet tegen iemand die je net leerde kennen. 
“Maar jullie zijn zo te horen ook verhuisd?” Aan Ashton was ook nog goed een accent te horen. Bij de rest moest je er misschien net iets meer op letten, maar het was Naylene al wel opgevallen. 

Het lag aan de persoon die mee was hoe het allemaal liep. Ze hadden uiteindelijk allemaal wel iets te zeggen over wie mee mocht en wie ze er liever niet hadden. Over een vriendin was eigenlijk al geen discussie meer mogelijk. Maar een vriendin van een vriendin, zoals Linn was, daar hadden ze wel even over gesproken. Linn lag goed in de groep en zo lang er plaats was, was er geen probleem om haar een tijdje mee te hebben. 
“Dat voelt echt heel lang geleden.” Het concert wat Linn benoemde kwam Calum wel bekend voor. Hij had geen idee meer hoe hij zich die avond had gevoeld, hoe hij had gespeeld of wat hij aan had gehad. Wat hij wel wist was dat er heel wat mensen waren geweest om wie ze hadden gegeven. Dat maakte een concert vaak wel wat extra bijzonder. Daarom snapte Calum maar al te goed dat Michael en Luke hun vriendinnen er graag bij hadden. Zelf had Calum al een afspraak met zijn zus gemaakt dat ze in Londen zou komen kijken. 
Calum zijn gedachten werden van het optreden wegtrokken toen Linn begon over Duke. Zijn gezicht leek op te lichten. Iets wat het hondje wel vaker bij hem tot gevolg had. Hij kon echt uren naar zijn beste vriendje kijken, zonder dat hij zich zou vervelen. 
“Right?! Duke is the cutest!” Mensen konden in discussie met hem gaan wat ze wilden, maar voor Calum kwam zijn eigen hond toch echt op nummer een. Hij vond het leuk om Petunia te zien, om haar te aaien. South was een rustige hond, met wie hij nu ook af en toe wel zou knuffelen, maar niemand kwam bij Duke in de buurt. De bruine ogen die hem aan konden staren alsof hij net niets iets stouts had gedaan. De smekende ogen die hem soms vroegen om iets lekkers, terwijl hij dat een half uur geleden ook al had gedaan, maar natuurlijk gaf Calum hem iedere keer zijn zin, want hoe kon je dat niet doen als dat gezichtje op die manier stond.
“Het is inderdaad jammer, maar Duke is al best wel oud en ik wil het hem niet aandoen om te reizen.” Calum wist zeker dat Duke zich netjes zou gedragen als hij hem op zijn schoot plaatste in het vliegtuig. Een kleine hond mocht immers mee, zonder dat ze in het bagageruim hoefden. Toch wist Calum niet hoe zijn vriendje op de luchtdruk zou reageren. Voor een oudere hond konden dat best iets slechts betekenen en dat wilde hij hem niet aandoen. 
“Hij is nu bij Roy, ik weet in ieder geval zeker dat hij daar goed verzorgd wordt, terwijl ik niet zou weten hoe hij reageert op al het reizen, in een kleine bus zitten.” Daar had hij niet genoeg ruimte om eens goed naar buiten te rennen, wat hij soms wel echt nodig had. “Wacht Roy stuurde vandaag nog een foto, hij is echt heel cute.” 
Calum had zijn telefoon nog in zijn handen en ging op zoek naar het gesprek tussen hem en Roy, op zoek naar de foto van Duke. Half verstopt onder een dekentje, kwam het gezichtje van Duke er onder vandaan. Zelfs was Calum een beetje gesmolten door de foto, het had hem ook doen beseffen dat de tijd best wel lang was en dat het weer even zou duren voordat ze elkaar weer zouden zien. Ze waren immers nog maar net weg. 
Calum gaf de telefoon aan Linn, zodat ze de foto kon bekijken. Soms voelde Calum zich wel een beetje een trotse vader. Gelukkig kreeg hij vaak genoeg te horen wat voor schatje Duke was, maar als hij iets slechts over hem zou horen, zou hij zich daar best wel naar over kunnen voelen. Niet dat hij daar meteen iets mee zou doen. Er waren gewoon mensen die niet van honden hielden en als ze Duke niet schattig vonden, dan was het hun eigen probleem. 
“Heb jij ook huisdieren?” Vroeg Calum vervolgens aan Linn. Ze leek wel gek te zijn op honden. Ze had het immers over Duke en ook over South, met wie ze in het vliegtuig zelfs nog even op schoot had gezeten. Als ze zelf een dier had, had ze die op het moment ook achter moeten laten en soms kon dat echt verdrietig zijn. 
22
Posts: 4865
Datum: 19-01-2019 12:43
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Er leek iets aan het gezicht van Calum te veranderen toen ze vroeg naar zijn hondje. Zijn ogen lichtten op en er was een grote glimlach op zijn gezicht te zien. Iets wat hem goed stond. Linn begreep wel dat het idee van zijn huisdier hem opvrolijkte. Zij had dat ook bij haar eigen huisdier: haar kat Mitten. Natuurlijk waren er ook wel momenten waarop ze hem het liefst van zich af duwde, maar ze was dol op haar pluizenbol en als het eventjes kon, dan lag ze ook graag samen met hem op de bank. Ze kon zich alleen maar indenken dat Calum hetzelfde deed met zijn hondje, die misschien nog wel veel knuffeliger was dan dat Linn haar kat ooit zou kunnen zijn. 
‘Echt, is hij al oud? Hij lijkt nog zo klein!’ zei Linn verbaasd. Ze had een paar foto’s gezien en ze had niet gedacht dat het al een oude hond was. Van Luke zijn hond wist ze wel dat die al iets ouder was, maar van Duke had ze het niet echt verwacht. In dat geval snapte ze dat Calum er voor had gekozen om Duke achter te laten. Wie weet wat er zou gebeuren tijdens het reizen. South leek er behoorlijk in getraind te zijn en het allemaal aan te kunnen, maar dat zou echt niet voor iedere hond gelden. 
‘Ooooh, mijn god! Kijk nou, wat een dropje!’ Linn wilde niet te overdreven willen reageren, maar het hondje dat haar via het telefoonscherm aanstaarde, was echt aandoenlijk. Hij had lieve, bruine ogen en de tekening op zijn gezicht was echt prachtig. Hij leek ook nog eens erg blij te zijn, alsof hij had geweten dat de foto speciaal voor zijn baasje was gemaakt. Linn vergrootte de foto iets, zodat ze het hondje nog beter kon bekijken. ‘Hij is echt adorable!’ Linn keek op naar Calum, die er bij stond alsof hij zijn meest waardevolle bezitting aan haar had gepresenteerd. Misschien had hij dat ook wel. Hij leek erg trots te zijn op Duke. Iets wat Linn goed kon begrijpen.
Linn staarde naar de foto van het hondje en glimlachte. Ze zou er naar kunnen blijven kijken. Van zo’n beestje werd je vanzelf vrolijk. Al kon ze zich ook wel indenken dat Calum hem erg zou missen. Een huisdier was toch echt wel een vriendje, een maatje. Iemand met wie je altijd kon praten en spelen, ook als er geen ander in de buurt was.
‘Ja, maar geen hond,’ zei Linn, terwijl ze nog een keer vertederd naar de foto van Duke keek. Uiteindelijk gaf ze de telefoon van Calum weer terug. ‘Al vind ik honden ook heel erg lief, maar ik heb een kat. Die kunnen op sommige momenten net iets beter voor henzelf zorgen, dus dan voel ik me ook iets minder schuldig als ik eens wat later thuis ben,’ legde ze uit. Katten hadden natuurlijk ook wel eten en drinken nodig, maar ze hoefden niet uit. Ze konden uren alleen zijn en het deerde ze eigenlijk niet. Voor Linn was dat een fijn idee. Niet dat ze geen tijd vrij zou willen maken voor een hond, maar een kat was daarin toch net iets handiger. Daarnaast was ze altijd al dol geweest op katten en Mitten was gewoon perfect in haar ogen.
‘Wacht, ik heb ook wel een foto.’ Linn pakte haar telefoon er weer bij, waarna ze het aparte mapje dat ze voor Mitten aan had gemaakt, opende. Mitten was een pluizige lapjeskat, die vaak als een echte koning op de foto werd gezet. Linn glimlachte bij het zien van haar huisdier. Ze snapte wat Calum voelde als hij aan zijn hondje dacht. Ze klikte één van de foto’s aan, waar Mitten op sliep, en gaf de telefoon vervolgens aan Calum. ‘Dit is Mitten. Toen ik op mezelf ging wonen in Los Angeles, heb ik hem van mijn ouders gekregen.’ 

Naylene leek zichzelf een beetje naar beneden te halen, alsof het niks was dat ze een advocaat was. Of misschien overdreef Andy echt wel een beetje, maar Ashton vond het behoorlijk bewonderingswaardig dat iemand van zijn leeftijd, het al zo ver had geschopt in haar leven. Met name omdat ze er echt voor had gestudeerd. Dat was toch een heel ander pad dan dat hij en zijn vrienden hadden bewandeld. Weten wat en wanneer je iets moest zeggen, en er voor zorgen dat andere mensen om gingen, was in Ashton zijn ogen best een talent. Het gesprek had zich echter al gevorderd naar de plek waar ze beide vandaan kwamen: Australië.
‘Brisbane, echt waar? Dat is awesome.’ Ashton had niet verwacht om nog iemand te ontmoeten die uit Australië kwam. In ieder geval niet hier. Een groot deel van de mensen met wie ze nu werkten, waren allemaal Amerikaans. Iets wat Ashton prima vond. Amerikanen konden soms wel een hele andere mind-set hebben, maar dat was soms juist heel erg interessant. Van mensen die anders dachten, kon je het meest leren, vond Ashton. Nu kwam Naylene wel uit Australië, maar toch wel uit een ander deel. Brisbane lag een stuk hoger. Ashton wist dat hij er wel eens had gespeeld, maar hoe dat precies was verlopen, was hij al lang weer kwijt. 
Dat ze verhuisd was voor haar studie, vond Ashton best knap. Zelf was hij dan ook wel verhuisd voor zijn werk, maar hij had nog drie anderen om zich heen gehad die precies hetzelfde hadden gevoeld. Die ook niet hadden geweten hoe ze zich in een ander land hadden moeten gedragen en die, stiekem, ook wel bang waren geweest voor hetgeen wat er zou gebeuren. Hij wist niet of Naylene ook volledig alleen was geweest, maar het leek hem toch een behoorlijke stap om zomaar, op zo’n jonge leeftijd, in een ander land te gaan studeren, zonder dat je iemand kende.
‘Ik snap waarom je haar mee hebt genomen, Andy. Ze is een total badass.’ Ze klonk ze in ieder geval wel! Advocaat, verhuisd om te studeren in Amerika. Dat deed echt niet iedereen zomaar. Ze leek best sterk in haar schoenen te staan, al ging er ook een bepaalde onzekerheid schuil achter haar ogen. Alsof ze niet over haar werk durfde te praten, of het misschien wel niet bijzonder vond. Dat terwijl Ashton er behoorlijk van onder de indruk was. 
‘Ja, we zijn verhuisd van uit Sydney,’ vertelde Ashton. Het voelde allemaal zo ver weg. Hoe oud zou hij zijn geweest? Een jaar of achttien, negentien? Niet veel ouder in ieder geval. Het was de eerste keer dat hij het land had gelaten, voor iedereen zelfs. Australië was niet de plek geweest om hun muziek te ontwikkelen, om zichzelf te ontwikkelen. ‘Maar we zijn niet meteen naar Los Angeles verhuisd. We zijn eerst naar Londen gegaan, om daar ons eerste album voor een deel te schrijven en op te nemen.’ Verhuizen naar Los Angeles was nog een stap verder geweest, maar Ashton was blij dat hij het had gedaan. In Los Angeles hing er een bepaalde sfeer in de lucht die hen hielp om de juiste woorden en noten op papier te krijgen.  
‘Hé, jongens?’ Luke trok de aandacht van iedereen. Hij stond een eindje verderop, samen met Michael en Crystal bij de ingang van iets wat op een club leek. ‘Mike en Crystal willen nog door blijven lopen, maar we kunnen hier naar binnen? Als jullie willen?’
‘Oh, ik hoopte dat we misschien nog wat op film konden krijgen terwijl we door de stad liepen?’ zei Andy, die zijn camera omhoog hield. ‘Voor de diaries? Die wilden jullie, toch?’
Ashton knikte. De diaries was iets wat ze eigenlijk altijd wel hadden gedaan. Video’s over de tour, backstage. Het was iets om de fans nog wat extra’s te geven, om hen te laten zien wat er voor en na de show gebeurde, maar ook op de dagen waarop ze vrij waren. 
18
Posts: 17081
Datum: 19-01-2019 13:55
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Zo vaak had Calum te horen gekregen dat het geen goed idee was om een hond te nemen. Hij was veel weg, reisde de wereld over en natuurlijk vond hij het ook vervelend dat hij Duke dan achter moest laten. De kleine hond kreeg echter alle liefde die hij verdiende, er werd goed voor hem gezorgd, ook als Calum weg was. Daarom had hij het uiteindelijk wel aangedurfd om Duke te adopteren. Er was geen één moment dat hij daar ook maar een beetje spijt van had. Als ze al een paar weken aan het touren waren, dan begon het gemis toch wel te komen. 
Met trots keek Calum naar het gezicht van Linn, haar reactie was eigenlijk alles wat Calum ook voelde, iedere keer weer. Duke was schattig en alles wat hij deed was dat ook. Zelfs als hij iets kapot had gemaakt en lief naar hem op keek. Hij was wel een stout, maar het gezicht erna maakte alles goed. Het liet Calum zijn hart iedere keer weer een beetje smelten, zoals het ook bij Linn leek te doen. “Ja hij is echt heel schattig! En iedere keer als ik denk dat het niet schattiger kan, dan doet hij weer zoiets!” 
Linn vertelde op haar beurt over haar kat, die Mitten heette. Aan haar gezicht was te zien dat ze van hem hield. Dat ze hetzelfde gevoel bij hem had, als Calum dat bij Duke had. Zelf had Calum veel meer met honden dan dat hij met katten had. Natuurlijk, ze konden heel erg schattig zijn. Toch was er iets aan een kat, wat soms wat afstandelijker kon zijn. Zoals Linn al wel vertelde, ze konden beter thuis zijn. 
Al snel kreeg Calum ook een foto te zien. Hij nam de telefoon van Linn over en keek goed naar de kat die op zijn rug lag te slapen. Hij moest toegeven dat Mitten er echt als een schatje uit zag. Zo rustig. “Wat een schatje! Hij heeft zulke mooie kleuren!” Het was niet eens zo dat hij verschillende kleuren had, maar zijn haren waren ook nog eens heel erg fluffy. Het was wel een kat die je graag even tegen je aan wilde trekken, voor zover hij dat ook toe zou laten. Zo te zien was het nog wel oké, aangezien hij op een bank lag. 
Calum gaf de telefoon weer terug aan Linn. Ondertussen luisterde hij naar hetgeen waar de rest over aan het praten waren. Andy wilde nog een paar beelden maken van de band. Het was iets waar ze ondertussen wel aan gewend waren. Bij de volgende tour, was John er eigenlijk altijd geweest om beelden te maken. De band had op een gegeven moment niet eens meer door gehad dat hij er was geweest. Andy kenden ze nog niet zo goed, maar Calum wist zeker dat het op dezelfde manier zou gaan, misschien nog wel wat beter. Hij had al wel wat gesprekken met de fotograaf gevoerd en hij zou zeker goed in de groep vallen. Calum zelf zou alleen aan het idee moeten wennen dat er week best vaak een camera op hem gericht stond. Soms kon hij zich daar toch best een beetje ongemakkelijk door voelen. 
“Ik denk dat ik even moet gaan kijken wat we gaan doen?” zei Calum. Hij vond het best jammer om het gesprek tussen hem en Linn af te kappen. Nu wist hij echter ook dat hij met gemak weer met har kon praten over hun huisdieren. Er waren nog genoeg andere dingen die hij van Linn kon leren kennen, aangezien ze toch een tijdje mee zou zijn, kwam dat vast wel goed. Als hij het goed had gehoord, was ze zelfs een dezer dagen jarig. Crystal kennende, had ze daar wel iets voor geregeld. 
Calum bedacht zich, dat hij de volgende keer dat hij Linn sprak, haar naar haar verjaardag te vragen. Voor nu schonk hij haar nog een glimlach en versnelde hij zijn pas een beetje, om bij de rest te kunnen komen. Hij had niet heel veel zin in alleen maar foto’s, maar gelukkig gaf Andy ook al snel aan dat ze vooral zichzelf moesten zijn en wat dingen moesten doen die ze zelf graag wilden. 

Los Angeles was een verzamelpunt van mensen die nieuwe kansen in hun leven probeerden te grijpen. Van over de hele wereld hadden ze zich verzameld. Per wijk, straat soms zelfs, hing er weer een hele andere sfeer. Overal waren verschillende talen te horen, of ze nou kwamen van toeristen of de bewoners. Naylene had in het begin heel erg moeten wennen aan de grote stad, die toch wel heel wat had verschild van tevens grote Brisbane of het wat kleinere Cambridge.
Haar wangen liepen wat rood aan door de woorden die Ashton had gebruikt om haar te omschrijven. Het waren geen woorden die ze dagelijks te horen kreeg, zeker niet van iemand die ze pas kende. Ze vond een bedankje wel op zijn plaats, daarom bedankte ze Ashton ook voor zijn aardige woorden.
Waar ze ook was, Naylene vond het altijd leuk om andere mensen uit Australië te ontmoeten. Hun verhaal te horen. Ashton had er, samen met de andere drie van de band, voor gekozen om het land te verruilen voor Engeland en vervolgens waren ze ook neergestreken in Los Angeles. Wat muziek betrof was dat in Naylene haar ogen een goede keuze geweest. Zij waren misschien niet eens diegene die zelf de keuzes hadden gemaakt. Achter de meeste artiesten stond een heel scala van mensen. Dat waren de mensen die Naylene vaak in haar kantoor ontving, het was echt niet zomaar dat een grote ster door haar deuren kwam lopen. Waarom zouden ze ook? Ze hadden wel wat beters te doen dan dat. 
Het gesprek over Australië, en voor de verhuizing naar hun huidige woonplaats, werd onderbroken. Ergens was Naylene best blij dat Andy aangaf dat hij nog wat beelden van de groep wilde schieten. Een club was niet echt de plek waar ze zich het meest op haar plaats voelde. Ze had niets tegen op feestjes, maar dan liever het rustige soort. Ze hoefde geen harde muziek, mensen die overal stonden te dansen, te veel dronken mensen om zich heen. Dan zat ze liever ergens op een terras met een biertje en wat goede hapjes. 
Iedereen leek het er mee eens te zijn dat ze nog een stukje door zouden lopen, zodat Andy wat bleedmateriaal kon schieten. Voor Naylene gaf dat echter aan, dat ze haar afstand een beetje zou moeten nemen. Ze hoefde niet bij op de film te komen, al stonden er voor vandaag al wel een paar foto’s op de camera. 
Naylene was niet de enige die een beetje achter bleef. Linn liep ook achter aan de groep. De laatste vrouw, keek naar de roodharige, aan wie ze zichzelf al wel voor had gesteld. “Zullen wij anders ergens wat gaan drinken? Ik heb het best wel koud en ik denk dat dit nog wel een hele tijd kan gaan duren.” 
Naylene vond het geen verkeerd voorstel. Iets drinken betekende niet meteen dat ze in een club hoefde. Een bar was meer dan genoeg om wat te drinken te krijgen. Ze keek even naar Linn en ze kon zich maar al te goed indenken dat ze het koud had. Niemand was echt voorbereid op de kou, waarschijnlijk omdat ze er niet heel erg aan gewend waren. Uiteindelijk stemde Naylene dan ook maar in met het idee van Linn. Zo konden ze elkaar misschien ook wat beter leren kennen. Ze was hier mee met Andy, maar het was niet mogelijk om alleen maar bij hem te zijn. Ze kon zich best vermaken in haar eentje, maar het was ook wel plezierig om de rest te leren kennen. 
“Jongens, wij gaan ergens iets drinken!” Bracht Linn nog uit, om aan te geven dat ze niet meer op hen hoefden te wachten. Naylene stak haar hand even op, vooral in de richting van Andy, die precies hetzelfde had gedaan. Ze zouden elkaar later wel zien en anders werd het morgen. Ze zou hem hoe dan ook even appen om te kijken hoe het daar ging, als hij dat niet al eerst deed. 
Samen met Linn, liep Naylene naar een bar die er uitnodigend genoeg uit zat. Ze waren in een wijk waar alles high end leek te zijn. Er waren genoeg winkels, waar Naylene haar kleding voor werk ook zou moeten kopen. Ze kon van de week altijd nog even kijken, bedacht ze zich. Het vertaalde zich echter ook in de mensen die binnen zaten. Gelukkig was er nog een tafeltje over. Naylene ontdeed zich dan ook van haar jas, sjaal, handschoenen en muts, voordat ze tegenover Linn ging zitten. 
22
Posts: 4865
Datum: 20-01-2019 10:54
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Ondanks dat het jammer was dat het gesprek van Linn en Calum werd gestaakt, snapte Linn maar al te goed dat Calum hier niet alleen was om de steden te verkennen. Hij was voor een deel ook aan het werk en dit hoorde er dan ook bij. Er zou vast nog wel ene moment komen waarop ze elkaar weer zouden vinden en een gesprek aan zouden kunnen knopen. Linn had zich toch wel voorgenomen om interesse te tonen in de jongens die zo vriendelijk waren geweest om haar mee te laten gaan. Wie weet zou ze zelfs haar verjaardag met hen doorbrengen. Iets wat misschien niet erg veel voor hen betekende, maar Linn hield van haar verjaardag en ze vierde het graag met mensen die ze belangrijk vond. Uit deze groep mensen vielen eigenlijk alleen Crystal en Michael daar onder, maar daarom wilde ze juist wat meer interesse tonen in de anderen.
Zo ook in Naylene, met wie ze had besloten wat te gaan drinken. Linn was altijd gemakkelijk in de omgang geweest. Heel veel moeite kostte het haar niet om iemand aan te spreken en een gesprek te beginnen. Naylene leek haar wel een interessant persoon. Het was overduidelijk dat ze niemand kende, alleen de fotograaf die in was gehuurd om foto’s te maken van de band. Linn wilde wel meer over die specifieke relatie weten. Ze hield van dat soort verhalen, zelfs nu haar eigen relatie stuk was gelopen en ze geen vriend meer in haar leven had. Naylene en Andy leken op één lijn te liggen en het zag er naar uit alsof ze plezier hadden met elkaar. Niet het soort plezier wat je had als je net in een relatie zat, maar het soort wat kwam op de langere termijn. De grapjes, het vertrouwde gevoel van naast elkaar lopen.
Zelf had Linn wel het één en ander te horen gekregen van Crystal over hoe fans zouden reageren als ze in een video zou verschijnen, of als ze haar zouden zien lopen met de jongens. Linn kende Crystal al vanaf het moment dat ze een relatie had met Michael en ze had dan ook kunnen zien hoe wreed sommige mensen wel niet konden zijn via social media, alleen maar omdat ze een relatie met iemand had. Linn wilde zelf absoluut niks suggereren door in een video te verschijnen of wat dan ook. Daarnaast had ze haar eigen volgers om zich mee bezig te houden, die gelukkig allemaal heel lief en steunend hadden gereageerd toen Linn bekend had gemaakt dat haar relatie uit was gegaan. 
In de bar hadden ze gelukkig nog een plekje kunnen vinden. De warmte had Linn al begroet en ook zij had haar jas uitgedaan en over de stoel gelegd. Haar handen voelden nog koud aan, maar ze hoopte dat een warm drankje daar snel iets aan zou veranderen. 
‘Ik vind het echt mooi dat je met Andy mee bent gegaan om hem te steunen,’ begon Linn, terwijl ze twee kaarten pakte en er eentje aanreikte aan Naylene. In principe deed Naylene hetzelfde als wat Crystal nu ook deed. Ze was mee om haar vriend te steunen in zijn werk. Linn wist zelf niet veel van Andy, of hij al lang fotografeerde of niet en hoe hij precies bij de band terecht was gekomen, maar het was hoe dan ook een geweldige kans om dit te mogen doen.
‘Het is een hele mooie kans voor hem. Hij heeft al vaker bands gefotografeerd, maar de manier waarop hij hierover vertelde? Dit is echt iets anders,’ vertelde Naylene, waarop Linn knikte. Ze ging er vanuit dat Naylene bedoelde dat deze band misschien wel groter was. Dat Andy zijn foto’s door miljoenen fans zouden worden gezien. Hij zou een heel nieuw publiek bereiken. Iets waar je als fotograaf natuurlijk alleen maar van kon dromen. ‘En ik ben erg blij dat hij me mee heeft gevraagd.’
Linn liet haar ogen ondertussen over de kaart glijden. Ze was blij dat alles er ook in het Engels op stond, want van de Zweedse taal begreep ze niet heel erg veel. De prijzen waren echter wel weer in het Zweeds, iets wat Linn nog steeds een beetje verwarde. Ze had echter wat geld gewisseld, dus het zou vast wel goed komen.
‘Hoe lang kennen jij en Andy elkaar al?’ vroeg Linn nieuwsgierig. ‘Het zier eruit alsof jullie al jaren samen zijn.’ Soms was dat gewoon aan mensen te zien. Aan de manier waarop ze naast elkaar bewogen, of elkaar aankeken. Ze moesten elkaar al zeker meer dan een paar jaar kennen. 
18
Posts: 17081
Datum: 20-01-2019 11:35
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Normaal gesproken was Naylene niet iemand die snel op stap ging met meiden. Ze had niet zoveel vrouwelijke vrienden. Er waren een paar collega’s met wie ze het goed kon vinden, waaronder haar assistente. Na lange dagen gingen ze wel eens samen wat eten, maar daar hield het wel bij op. In de weekenden ging ze wel eens op pad met haar vrienden, in een groep die steeds groter werd kwamen er ook wel wat meer vrouwen. Toch was het niet vaak zo dat Naylene op deze manier tegenover iemand zat. Ze was echter wel benieuwd naar de jongevrouw die tegenover haar zat.
Haar lichte ogen gleden over de kaart. Zweden was relatief gezien best duur, dat had Naylene geweten voordat ze hier naar toe waren gereisd. Om zich zo goed mogelijk voor te bereiden had ze van de landen waar ze naar toe gingen, het een en ander opgezocht. Een paar woorden, wat voor geld ze nodig had gehad. In een groot deel van Europa was dat gelukkig hetzelfde. Hier was dat echter niet zo, daarom stonden de prijzen ook in Zweedse Kronen, die Naylene netjes in haar portemonnee had zitten. 
Al snel had Naylene de bieren gevonden en omdat er genoeg merken tussen stonden die ze kende, legde ze kaart weer naast zich neer op tafel. Linn bracht ondertussen het gesprek op gang door te vragen naar Andy. Een logische vraag, aangezien Naylene hier was om hem een beetje bij te staan. Dit was een grote kans voor haar beste vriend en ondanks dat hij het niet graag toegaf, had Naylene wel aan hem kunnen merken dat hij het behoorlijk spannend vond. Door er te zijn, hoopte ze dat al iets minder te maken. Als je het aan Naylene vroeg, zou het allemaal wel goed komen. Sommige mensen moesten wennen aan de beelden van Andy. Naylene had hem al wel eens verteld dat het kwam omdat sommigen niet het juiste oog er voor hadden. Ieder persoon had een ander beeld van wat zij esthetisch vonden. Voor een deel moest het zo perfect mogelijk, dan was je bij het werk van Andy op het verkeerde adres. 
“We kennen elkaar al een hele tijd.” Naylene moet even nadenken over de vraag. Ze hadden elkaar immers leren kennen op school. Beiden waren ze nog veel jonger geweest. Ergens kon ze niet geloven dat Andy dit jaar al dertig zou worden. Zelf was ze echter ook al halverwege de dertig. Ze verschilden zo’n vijf jaar van elkaar, maar dat had eigenlijk nooit iets uitgemaakt in de omgang. Het was nooit voelbaar geweest. Dat was uiteindelijk waar het om ging.
“Ik denk een jaar of vijf, misschien ondertussen al wel zes jaar.” In die tijd was er genoeg veranderd. Naylene was zelfs naar Los Angeles verhuisd, gelukkig was Andy daar ook geweest, wat er voor had gezorgd dat ze wat sneller in de stad had kunnen aarden. Hij had haar meegetrokken in de vriendengroep die hij daar al op had gebouwd, terwijl zij hem een beetje van haar wereldje had laten zien. Zeker in het begin was dat zwaar geweest. In de eerste twee jaar bij het kantoor, had ze zichzelf moeten bewijzen. Wat voor lange dagen met veel inspanning had gezorgd. 
“Samen?” Vroeg Naylene lachend. Ze wist niet waar Linn op doelde, maar het klonk alsof ze suggereerde dat zij en Andy een stel waren. Iets wat echt een lachwekkend idee was in het hoofd van Naylene. Ze kon hen beiden echt niet samen zijn. 
“Als in een stel?” Vroeg ze toch even voor verduidelijking. Linn kon ook best bedoelen alsof het leek dat ze al lang bevriend waren, wat ze in werkelijkheid ook wel echt waren. 
Linn leek echter niet uit te gaan van de laatste mogelijkheid, ze knikte namelijk op de woorden. “Ja, jullie zijn echt heel erg lief samen. Jullie kijken op een speciale manier na elkaar.” 
Naylene wilde niet op een onbeschofte manier overkomen. Ze wilde Linn niet uitleggen, maar het idee van haar en Andy als een stel was toch iets wat echt niet in haar hoofd op kwam. Ze waren vrienden, meer dan dat was het niet en dat zou het ook nooit worden. 
“Ik denk dat je de verkeerde indruk van ons hebt gekregen. We hebben geen relatie. We zijn gewoon vrienden.” maakte Naylene toch even duidelijk. 
22
Posts: 4865
Datum: 20-01-2019 13:01
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Blijkbaar had Linn de situatie van Naylene en Andy verkeerd ingeschat. Dat was wel van het gezicht van Naylene af te lezen. Zij en Andy waren alleen maar vrienden. Iets wat Linn echt niet had verwacht. Natuurlijk konden mensen close zijn zonder een relatie te hebben, dat ging voor iedereen op. Er was gewoon iets aan het tweetal geweest waardoor Linn automatisch er vanuit was gegaan dat er wel iets meer tussen hen was geweest. Niet dus. Ze waren slechts vrienden. Hele goede vrienden, dat waarschijnlijk wel.
‘Oh, het spijt me. Het leek er echt op alsof jullie een stel waren. De manier waarop jullie met elkaar om gaan,’ legde Linn haar aanname uit. Natuurlijk konden mannen en vrouwen vrienden zijn, daar was Linn alleen maar een voorstander van. Ze had echter gedacht dat Andy en Naylene meer dan dat waren geweest. Niet alleen op de manier waarop ze met elkaar om gingen, maar ook om iets anders wat Naylene had gezien toen ze Andy zijn naam op had gezocht op Instagram. ‘Ik bekeek de foto’s van Andy online, Crystal had me zijn naam gegeven, en ik zag een paar foto’s van jou en ik dacht: dat soort foto’s kan je alleen maar van iemand maken als je zo om iemand geeft, dat er een bepaalde veiligheid is.’
De foto’s waar Linn op doelde, waren erg mooi geweest. Ze had toen al gevonden dat het model prachtig was geweest, dat was dus Naylene geweest. Het waren voornamelijk foto’s geweest waarop ze vanaf haar schouders was gefotografeerd, die ontbloot waren geweest. Dat schepte de ilusie dat ze helemaal naakt voor de camera had gestaan. Iets wat Linn enkel zou doen als de persoon die de foto’s maakte, erg veel voor haar betekende. ‘Begrijp me niet verkeerd, ik vond het hele mooie foto’s! Ik dacht gewoon…’ Linn schudde haar hoofd. ‘Sorry,’ zei ze nog een keer, om duidelijk te maken dat het niet haar bedoeling was om zomaar iets aan te nemen. Het leek er gewoon echt op. 
Gelukkig kwam er iemand om de bestelling op te nemen, voordat Naylene kon reageren of Linn nog verder kon praten over iets wat klaarblijkelijk niet waar was. Naylene bestelde een biertje, terwijl Linn ging voor een zoete cocktail.
‘Wat is bedankt in het Zweeds?’ vroeg Linn nieuwsgierig aan de serveerster. ‘Tack is Zweeds voor bedankt,’ legde de serveerster glimlachend uit, waarop Linn knikte. Veel andere talen kende ze niet, maar ze vond het wel leuk om iets te leren als ze in een ander land was. Dit klonk ook nog eens als een leuk woord.
Linn keek om haar heen. Het was een gezellig café. De mensen die er zaten, leken redelijk wat geld te besteden te hebben. Zo kleedden ze zich er in ieder geval. Linn en Naylene vielen in ieder geval niet buiten de boot. Ondanks dat Naylene haar outfit redelijk simpel was, kon Linn zien dat haar trui van een hoge kwaliteit was. Wat Naylene ook deed, ze had in ieder geval een baan die goed betaalde. Linn wist wel zeker dat Naylene niet een zelfde soort baan als haar had, anders waren ze elkaar vast al eerder tegen het lijf gelopen. Werk was echter iets waar Linn nu niet over wilde praten. Nu in ieder geval eventjes niet, aangezien het echt een vakantie was.
‘Ken je nog iemand anders, naast Andy?’ vroeg Linn. Ze had het idee van niet. Linn kende Crystal en Michael, maar daar hield het eigenlijk ook wel mee op. De andere jongens waren vage kennissen van haar, al hadden ze een aantal gemeenschappelijke vrienden. ‘Ik ken eigenlijk alleen Cyrstal en Michael redelijk goed, en ik ben een keer op een vakantie geweest waar de rest ook bij was, maar goed bevriend zijn we niet,’ legde Linn uit. ‘Dus als je voor de rest ook niemand echt kent, zitten we een beetje in hetzelfde schuitje.’ En als er nog meer van dit soort momenten zouden komen, zouden ze misschien nog wel vaker naast elkaar zitten. Al zou Crystal er vast ook bij komen, evenals de vriendin van Luke, die zich over een paar dagen bij de groep zal voegen. 
18
Posts: 17081
Datum: 20-01-2019 16:02
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Het begin van hun gesprek had behoorlijk ongemakkelijk aangevoeld. Naylene had de woorden van Linn op zich in laten werken en had niet zo goed geweten wat ze er aan had gemoeten. De serveerster had hen beiden een beetje gered van het gesprek. Voor de roodharige vrouw was het dan ook de reden geweest om het gespreksonderwerp te laten vallen. Zelf wist ze maar al te goed hoe het tussen haar en Andy zat, ze vonden het niet nodig om zich daarover aan anderen te verantwoorden, zeker niet tegenover iemand die ze nauwelijks kende. 
Dat was misschien ook wel het probleem van de twee vrouwen die tegenover elkaar zaten. Ze kenden elkaar amper. Linn had Naylene eerder gezien op de foto’s van Andy, verder was ze niet zo goed te vinden online. Naylene had op haar beurt helemaal niet bekeken wie er allemaal mee zou zijn. Voor haar had dat ook niet veel uitgemaakt, ze was hier immers gekomen in Andy te supporten. De mensen die mee waren, zou ze hier wel leren kennen. Daar wilde ze ook wel haar best voor doen. Nu ook. 
Toen de drankjes kwamen hadden Naylene en Linn besproken dat ze beiden niet echt iemand anders kenden. Ze zaten inderdaad in een zelfde soort schuitje. De twee hadden dus beiden wel iets aan dit moment, zo leerden de twee weer iemand er bij kennen. Ze mochten dan beiden heel erg verschillend zijn, dat betekende niet dat ze het uiteindelijk goed met elkaar konden vinden. 
De twee bespraken ondertussen het genot van een paar drankjes de standaard dingen. Linn vertelde over haar werk. Naylene was niet heel erg bekend met influencers, maar ze luisterde naar de verhalen die Linn er over te vertellen had. Al was het vooral een kleine uitleg van de dingen die er allemaal bij kwamen kijken. Het leek alsof Linn behoorlijk druk was, ze had als het ware een heel bedrijf om zichzelf heen gezet. Iets wat Naylene bijzonder vond. 
Op haar beurt vertelde Naylene over haar leven als advocate. Nu had ze Andy er niet bij om over haar op te scheppen en dat werkte toch iets beter. Veel had ze er immers niet over te vertellen. Ze deed wat er van haar werd verlangd. Soms zorgde dat er voor dat ze uren lang op het kantoor was. Op andere dagen was ze juist alleen maar op pad. Bezoekjes aan klanten, zaken die ze in de rechtbank moest aanvechten. 
Zo gingen er voor Naylene een paar biertjes door heen, ondertussen had Linn haar tweede cocktail bijna op. Het was behoorlijk duidelijk dat de twee steeds makkelijker met elkaar konden praten. 
“Ik had echt niet verwacht dat het hier zo koud was!” Bracht Linn lachend uit. Naylene keek even naar de jas die ze over de stoel had gehangen, die inderdaad niet heel erg verwarmend was in dit weer.
“Kans om weer wat dingen bij te kopen?” Zei Naylene lachend. Ze kon aan Linn wel merken dat ze het soort meisje was dat gek was op shoppen. Zelf had ze het er niet zo op. Ze kocht vaak de dingen die ze nodig was en dan ging ze ook het liefst meteen weer de winkel uit. Helemaal omdat de winkels waar ze tegenwoordig vaak kwam, werden bemand aan een heel leger met vrouwen die meteen op je af kwamen rennen om te vragen of ze konden helpen.
“Ik zag dat hier heel wat winkels in de buurt waren?” Naylene wees in de richting van de winkels die ze had gezien. Er hadden heel wat bekende merken tussen gezeten. 
“Ja, dat klopt! Ik denk dat ik daar morgen even ga kijken. Je moet meegaan, dat is leuk!” Linn was al behoorlijk enthousiast. Al het ongemakkelijke wat er een uurtje geleden nog geweest, leek weg te zijn. 
Ondanks dat Naylene totaal niet hield van shoppen, kon ze niet heel erg veel anders dan voorzichtig knikken. Linn deed haar best om vriendelijk te doen. 
Ergens had Naylene geluk, want voordat ze de woorden uit had gesproken dat ze daadwerlijke mee zou gaan, hoorde ze een bekende lach. Daar achteraan klonk een lach die ze zelf alleen maar kon beschrijven als het meest oprechte wat ze ooit had gehoord. Een lach, die haar zelf ook deels een glimlach op haar gezicht bracht. 
Toen ze zich omdraaide zag ze dat Andy de bar binnen was komen lopen. Hij was in gesprek met Ashton, van wie de lach moest zijn gekomen. Ook Luke en Calum hadden ze zich bij de twee gevoegd. De twee vrienden van Linn, leken niet mee te zijn gekomen. 
Het viertal leek de twee vrouwen al snel te hebben gevonden. Naylene schoof haar stoel iets op, zodat er nog twee extra stoelen aan de tafel van vier kon worden geschoven. 
“Hé, hebben jullie nog wat kunnen schieten?” vroeg Naylene geïnteresseerd aan Andy. Die vervolgens begon te lachen, er was duidelijk iets gebeurd waar ze bij hadden moeten zijn om de grap kunnen te begrijpen, want ook de rest moest er om lachen. Het maakte de roodharige vrouw niets uit dat ze er niets van snapte, ze wist in ieder geval dat haar beste vriend in goede handen was en dat was een hele geruststelling.
22
Posts: 4865
Datum: 23-01-2019 15:21
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
De eerste, volle dag in Zweden was voor Linn goed verlopen. Zoals Naylene had geopperd, was ze gaan winkelen om nieuwe, warmere kleding te kopen. Jammer genoeg had Naylene niet mee gekund, omdat ze plannen had gehad met Andy. Crystal was wel met haar mee gegaan, aangezien Michael de hele dag druk was geweest om de singel van de band te promoten. Linn wist hoe het was om een hele dag vol te hebben staan met afspraken en plekken waar je op tijd moest zijn. Natuurlijk was het voor de jongens anders, maar ze kon zich er wel iets bij voorstellen. Zelf had ze echter een hele leuke dag gehad en had ze veel warme kleding gekocht, waaronder een warmere jas en iets wat ze aan zou kunnen trekken op haar verjaardag. Ze waren een aantal keer gestopt door een paar personen die Linn hadden herkend, met de vraag of ze op de foto had gewild. Er was vrijwel nooit een moment waarop Linn daar nee tegen zei. Als influencer had ze voornamelijk online contact met de mensen die haar volgen. Dat maakte het persoonlijke contact des te leuker. De personen hadden haar zelfs al gefeliciteerd met haar verjaardag.
Haar verjaardag zelf was pas over één dag. Crystal had er nog niks over los willen laten. Wat ze zouden gaan doen, waar ze naar toe zouden gaan: alles was nog één groot geheim. Voordat haar verjaardag zou beginnen, stond er echter eerst nog iets anders op de planning. Vandaag was de dag dat het eerste concert plaats zou vinden. Linn was erg benieuwd. Als ze Crystal moest geloven, had iedereen er erg hard aan gewerkt en was de band zelf stiekem best nerveus. Linn zou al vroeg naar de venue gaan, net zoals de rest, zodat ze op tijd zou zijn voor de show en de band de ruimte had om te soundchecken.
Linn was haar dag echter met een slecht humeur begonnen. Door het tijdsverschil met Los Angeles had ze niet goed kunnen slapen. Toen ze op haar Instagram had gekeken, had ze gezien dat haar ex-vriend een foto had geplaatst van hem en een ander meisje. Het was nog geen drie maanden geleden dat hun relatie uit was gegaan. Om dan midden in de nacht een foto van hem met een ander te zien, had haar niet veel goeds gedaan. Ze had hem een berichtje gestuurd, waarop hij had gereageerd door te bellen. Zo waren ze in een ruzie verwikkeld, waarin Linn hem had verweten om nu al weer een relatie te beginnen, terwijl hij naar haar had geroepen dat ze zelf net zo erg was. Samen met een band naar Zweden gaan, alsof daar niks zou gebeuren. Linn had hem benadrukt dat dat niet het geval was, maar Steve had er niet naar willen luisteren. Sinds ze de hoorn er op had gegooid, had ze niet meer kunnen slapen.
Uit verveling had ze haar make-up al voor een deel gedaan en zich aangekleed. Ze had gewacht tot haar wekker aan had gegeven dat het tijd was voor ontbijt, wat vrij vroeg was. Ze had nog eens vijf minuten gewacht, hopend om niet de eerste te zijn. Daarna had ze haar pasje en telefoon gepakt, zodat ze naar beneden had gekund. 
De eetzaal was nog behoorlijk rustig. Slechts een paar anderen stonden met een bord in hun handen bij het buffet, waar Linn weinig aandacht aan besteedde. Zelf pakte ze ook een bord, waarna ze direct doorliep naar het gedeelte waar alle zoetigheden stonden. Er waren schalen met pancakes, maar ook met scones en wafels. Linn besloot om voor de wafels te gaan en schepte er drie op haar bord, waarna ze er suiker overheen goot. Als laatste schepte ze er warme kersen bij. Bij het drinken vulde ze haar glas met een sapje. Vervolgens liep ze naar het zitgedeelte. 
In de hoek van de zaal zag ze iemand zitten die ze herkende, bijna verstopt in de warmte van zijn groene hoodie en zijn ogen gericht op zijn telefoon, waar hij doorheen leek te scrollen terwijl hij een slok nam van zijn koffie. Calum.
Linn besloot naar hem toe te lopen. ‘Goedemorgen,’ begroette ze hem zacht, waarna ze naar de stoel wees. ‘Is het oké als ik er bij kom zitten?’ Ondanks dat ze hem niet erg goed kende, wist ze wel dat Calum iemand was die zijn eigen privacy voorop stelde en soms behoefte had aan stilte en rust. Ze kon zich voorstellen dat hij zo vroeg in de ochtend niet veel behoefte had aan iemand die bij hem kwam zitten om te praten. Gelukkig had ze dat zelf nu ook niet.
Calum knikte en gebaarde naar de stoel, dat Linn er mocht gaan zitten. Ze zette het bord voor zich neer en nam plaats tegenover Calum, waarna ze de berg wafels op haar bord in stukjes begon te snijden. Ze prikte een aantal stukken aan de vork en begon te eten, terwijl ze met haar hoofd tegen haar hand aan leunde. Zo nu en dan keek ze op naar Calum, die rustig tegenover haar zat. Iets wat ze op dit moment wel waardeerde. 
18
Posts: 17081
Datum: 23-01-2019 17:45
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
Of het de jetlag was of dat Calum niet meer had kunnen slapen omdat hij zenuwen had gehad voor de dag die hem stond te wachten, kon hij zelf niet zeggen. Iets meer dan een uur geleden had hij klaarwakker naar zijn plafond gestaard. Een half uur geleden had hij besloten om uit bed te gaan. Snel had hij wat aangeschoten, waarna hij even naar buiten was gegaan om een sigaret te roken. Vervolgens had hij zijn weg gemaakt naar de ontbijtzaal, die nog niet eens open was geweest. 
Nu had hij echter een plekje gevonden achter in de zaal. Een kop koffie was alles wat hij van het buffet had gepakt. Op het moment was dat ook het enige wat hij nodig had. Ondanks dat hij klaar wakker was geweest, voelde Calum de vermoeidheid wel door zijn lichaam heen gieren. Van rust was er gisteren namelijk niet veel gekomen. Wat niets uit maakte. Het was niet meer dan logisch dat ze de nieuwe singel moesten promoten en mensen lekker moesten maken voor het album wat er aan zat te komen. 
Linn voegde zich bij hem. Hij had even met haar gesproken op de avond dat ze met z’n allen door Stockholm waren gewandeld, verder hadden ze niet veel tegen elkaar gezegd. Aan haar gezicht te zien, was Linn al wel een tijdje wakker. Haar make-up was immers gedaan. Toch kon Calum aan haar ook een soort van vermoeidheid zien.
Het bleef een tijdje rustig tussen de twee. Calum had zijn mobiel op de tafel gelegd en richtte zich nu vooral op zijn kop koffie, terwijl hij door zijn hoofd liet gaan wat er vandaag stond te gebeuren. Het was behoorlijk spannend dat ze vanavond voor het eerst de nieuwe nummers zouden spelen. Er kon nog genoeg mis gaan. 
Linn aan de andere kant van de tafel, was druk bezig met haar wafels, die ze nog behoorlijk snel naar binnen aan het werken was. Calum keek even om naar het buffet, misschien dat hij zelf zo ook nog wat moest pakken. Als zijn koffie eerst maar op was. Dan wilde hij sowieso nog een tweede kop, misschien zelfs nog wel een derde. Net had hij niet gekeken wat er allemaal had gelegen, maar de wafels die Linn op haar bord had, zagen er goed uit. 
“Heb je ook wat energie nodig?” Vroeg Calum uiteindelijk. Zijn stem klonk nog wat rauw omdat hij nog niet heel erg lang wakker was en net had gerookt. 
Linn keek op, terwijl Calum gebaarde naar de wafels. Aan haar gezicht te zien, was er wel iets meer aan de hand dan dat ze slecht had geslapen. Ergens zou Calum zelfs zeggen dat het leek alsof ze had gehuild. Daar wilde hij zich echter niet te veel mee bemoeien. Als Linn er iets over wilde vertellen, zou ze dat wel doen. Calum wilde dan best luisteren, ondanks dat ze elkaar misschien nog niet zo heel erg lang kenden. Hij wilde haar echter niet verplichten tot iets waar ze zich niet comfortabel bij voelde.
“Ik ben al een paar uur wakker.” Was Linn haar antwoord. Calum knikte op de woorden. “Ik ken het.” Hij was nog geen paar uur wakker, maar hij voelde nu al dat hij niet goed genoeg had geslapen om de rest van de dag met gemak door te trekken. Veel andere keuze had hij echter niet.
“Ze zijn echt lekker. Wil je?” Linn schoof haar bord wat in de richting van Calum. Het was niet iets wat hij zelf uit zou hebben gekozen. Waarschijnlijk was hij er zo snel mogelijk langs gelopen. Toch pakte hij nu de vork, die hij daarnet nog opzij had geschoven. 
“Een klein stukje.” Linn sneed een stukje van de wafel af, waarna Calum even met zijn hoofd schudde, ten teken dat het nog wat kleiner moest. Hij had geen idee hoe zijn maag nu zou reageren op het zoete spul. Als het te veel was, vast niet heel erg goed. Toch prikte hij het stukje dat Linn kleiner had gemaakt, aan zijn vork en stak hij het vervolgens in zijn mond. Het was zoet, ondanks dat de kersen het iets beter maakten. 
22
Posts: 4865
Datum: 25-01-2019 10:40
Demish
Internationale ster



Demish schreef:
Linn wist dat ze Steve uit haar hoofd moest zetten. Daar was deze hele trip voor bedoeld. Ze had dan wel geaccepteerd dat hun relatie voorbij was, en natuurlijk betekende dat ook dat er vroeg of laat één van de twee in een nieuw iets zou belanden, maar zelf had Linn nog dagen waarop ze hem miste. Misschien niet eens echt hém, maar wel de knusheid en de gezelligheid. Het feit dat ze altijd iemand had gehad om mee te praten. Dat soort dingen. Dat hij dat alles nu bij iemand anders had gevonden, en er zo openlijk over vertelde, deed haar pijn.
Wat Calum al zo vroeg had gewekt dat hij tegenover haar zat, wist Linn niet. Misschien was het ook de jetlag, maar het zou ook iets compleet anders kunnen zijn. Ze hoefde Calum niet lang te kennen om te weten dat er waarschijnlijk miljoenen gedachten door zijn hoofd vlogen, waarvan er maar weinig echt het daglicht zagen. Iets wat misschien wel het resultaat was van een leven in de spotlights. Mensen dachten vaak alles te kunnen zien, maar er was nog een hele wereld achter de persoon die op de foto stond. Of in zijn geval: op het podium.
Linn hoopte Calum, en de andere jongens, tijdens de paar dagen dat ze mee was toch een beetje beter te leren kennen. Ze kende Michael, maar daar hield het ook bij op. Dat terwijl hun vrienden toch vrienden van elkaar waren en ze elkaar vaak tegen kwamen. Ze was blij dat iedereen er voor open stond, en dat ze nu kon ontbijten met één van hen.
‘Dus je bent geen zoetig ontbijt persoon,’ concludeerde Linn, toen Calum zijn gezicht toch een beetje was vertrokken door de zoetigheid die ze op haar bord had verzameld. Dit ontbijt was ook niet iets wat Linn voor haarzelf zou maken in Los Angeles, maar ze hield wel degelijk van een zoet ontbijtje. Ze leek Calum er niet echt een plezier te mee hebben gedaan. ‘Er staan genoeg andere dingen? Eieren en toast, zelfs vis.’ Linn had twee keer goed moeten kijken om zich te beseffen dat er echt vis had gelegen. Iets waarvan ze zich niet zou kunnen voorstellen dat iemand daar behoefte aan zou hebben op de voege ochtend. Al dacht Calum dat misschien ook wel over haar ontbijt.
‘Ik houd het voor nu wel bij de koffie, denk ik,’ zei Calum, waarop Linn begrijpend knikte. Op vroege ochtenden en lange dagen, was koffie vaak haar beste vriend geweest. Nu zou ze nooit haar koffie kunnen drinken zoals Calum het deed, want ze gokte dat hij er niets aan toe had gevoegd. Dat was voor haar nog net iets te bitter.
Linn legde haar mes en vork neer en pakte het glas dat ze gevuld had met sap, waarna ze er een slok van nam. ‘Morgen is je verjaardag, toch?’ Calum trok haar aandacht met zijn woorden, waardoor ze over de rand van het glas naar de jongeman keek. ‘Crystal en Michael zeiden zoiets.’
Ze knikte. ‘Ja, dat klopt. Ik word morgen eenentwintig. Maar ik heb geen idee wat precies de bedoeling is. Crystal heeft een hoop geregeld, maar ze heeft het tot nu toe allemaal geheim gehouden.’ Dat was iets waar Crystal erg goed in was. In feestjes plannen. Linn vond het erg lief dat haar vriendin zoveel moeite had genomen om iets voor haar te regelen. Wat dat echter allemaal zou zijn, had ze geen idee van. Crystal kennende zouden ze ergens naar toe gaan, misschien een club. Linn had besloten om het allemaal op zich af te laten komen, ondanks dat er een deel van haar was dat het nog best graag zou willen weten.
‘Maar voordat ik jarig ben, spelen jullie je eerste show,’ zei ze. Die was immers vanavond. Ze wist dat dit de eerste keer zou zijn dat ze nieuwe nummers zouden spelen. Dat leek haar best spannend. Je gooide iets de wereld in waarvan je helemaal niet wist hoe mensen er op zouden reageren. Het was iets waar ze hard aan hadden gewerkt en natuurlijk zouden ze hopen dat het goed zou worden ontvangen. Dat had ze zelf nog elke keer als ze iets nieuws online zette. Straks zouden mensen het een stom idee vinden, of hadden ze er simpelweg geen interesse in. Linn wist echter dat de jongens hele loyale fans hadden. Dat had ze wel gezien aan de groepjes die zich voor het hotel hadden verzameld. 
‘Hoe kijk je er tegenaan?’ vroeg Linn aan Calum. Ze wilde niet suggereren dat hij nerveus zou moeten zijn. Misschien was hij dat wel helemaal niet. In dat geval wilde ze het niet op haar geweten hebben dat de bassist van de band straks opeens stijf zou staan van de zenuwen.
18
Posts: 17081
Datum: 26-01-2019 08:53
Elysium
Internationale ster



Elysium schreef:
De stilte was niet vervelend geweest. Ze hadden een tijdje rustig tegenover elkaar gezeten. Nu was er een klein gesprek ontstaan, maar dat vond Calum ook niet erg. Er was iets aan Linn waardoor hij zich wel op zijn gemak voelde. Haar stem was rustig, ze praatte zachtjes. Wat er voor Calum voor zorgde dat hij het niet erg vond dat hij hier niet in zijn eentje zat. 
Ondertussen had het tweetal het over de verjaardag van Linn gehad, die er aan zat te komen. Morgen al. Zelf had hij meestal het geluk dat hij zijn eigen verjaardag thuis door kon brengen. Linn had er nu bewust voor gekozen om dat niet te doen, iets wat vast kwam door het voorstel van Crystal. Ze zou vast een groot feest hebben geregeld voor haar vriendin. Dat was waar ze goed in was. Calum wist dat ze vanavond na het concert al ergens naar toe zouden gaan, zodat ze verjaardag van Linn op een goede manier in zouden luiden. Verder wist hij er ook niet veel meer over. 
Linn richtte zich vooral op het concert dat er aan zat te komen. Dat was iets waar Calum ook veel aan had moeten denken. Er was toch iets om de eerste keer na een lange tijd weer het podium op te klimmen. Deze tour werd zo anders dan al het andere wat ze tot nu toe hadden gedaan. Een kleinere zaal gaf een hele andere vibe en Calum had geen idee hoe de fans, maar ook hijzelf het op zouden pakken. 
“Het is zo anders dan alles wat we de afgelopen jaren hebben gedaan.” Gaf Calum eerlijk toe. De woorden kwamen er gemakkelijk uit. Dat Linn het had gevraagd, betekende nog niet meteen dat hij een verplichting had gehad om er op te antwoorden. 
“Dus het zorgt ergens wel voor zenuwen.” Vanmiddag zouden ze zien hoe de zaal er precies uitzag, dan was het de bedoeling dat ze daar de soundcheck zouden doen, om vervolgens nog een kleine meet en greet te hebben met een paar fans. Door dat soort dingen werd het een behoorlijk drukke dag. Gelukkig hadden ze gisteren al het meeste aan promo gedaan, anders was dat vandaag er ook nog bij op gekomen. Voor Calum waren dat niet zijn favoriete momenten. Het was beter als je hem op het podium zette. Dat deed hij liever de hele dag, dan dat hij een uurtje ergens binnen moest zitten voor interviews.
“Zenuwen zijn helemaal niet erg?” De stem van Linn klonk bijna als een fluistering, haar ogen stonden echter zacht, wat er voor zorgde dat Calum zich op zijn gemak voelde. Hij had zijn woorden niet voor niets uitgesproken. Linn leek het te snappen.
“Het geeft alleen maar aan dat je veel geeft om wat je doet. Dat je ziet dat het heel erg bijzonder is, want dat is het ook echt.” Calum glimlachte om de woorden. Hij had zelf al wel geweten dat zijn gevoelens niet voor niets waren geweest. Iedereen was wel zenuwachtig voor het eerste optreden, dat was vanmiddag vast al wel te merken. Zeker omdat de nummers dit keer nog zoveel dichter bij hun lagen dan ze ooit hadden gedaan. Ze hadden zoveel in de nieuwe nummers gelegd en vanavond was de eerste keer dat ze een deel daarvan zouden laten horen. 
“Dankjewel, Linn.” Ondanks dat hij zelf maar al te goed wist dat de zenuwen niet gek waren, was het niet verkeerd om het van Linn te horen. Ze stond er toch iets verder af van dit alles. Toch wist ze ook wel dat het belangrijk was. Voor haar waren haar filmpjes en haar hele instagrampagina dat ook. Calum kon zich dan voorstellen dat ze voor sommige dingen ook wel nerveus was om het te posten. 
“Morning!” Crystal was blijkbaar ook al wakker en had haar weg naar beneden al gevonden. Calum keek in de richting van het buffet, waar Michael stond te wachten bij het drinken, waar het ondertussen toch wel wat drukker begon te worden. Voor Calum was dit echter het moment dat hij het fijner vond om de rust weer op te zoeken. Nu werd het hem toch te druk. Zeker als Crystal en Linn eenmaal in gesprek zouden raken. 
“Goedemorgen. Ik wilde net gaan, dus jullie kunnen hier zitten als je wil.” Calum nam de laatste slok uit zijn beker en schoof die aan de kant. Hij pakte zijn mobiel en deed die in de zak van zijn hoodie, vervolgens stond hij op van de bank, waarin hij helemaal naar achter was geschoven. 
Voordat hij echt weg kon lopen, hoorde hij zijn naam nog. Calum keek om naar Linn, die hem aankeek. “Dankjewel.” zei ze met een glimlach op haar gezicht. 
“Jij ook bedankt.” Calum stopte zijn handen in zijn zakken, waar hij zijn pakje sigaretten vond. Hij besloot dan ook eerst naar buiten te lopen, voordat hij zijn weg zou maken naar zijn kamer. 
22
Posts: 4865
Datum: 26-01-2019 11:12
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Pagina: | Volgende | Laatste
© 2024 | CONTACT | VOORWAARDEN & PRIVACY | KOOP CREDITS