Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Such love must stay hidden

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy kon niet anders dan glunderen toen terwijl prins Ravael tegen haar sprak. In de korte tijd dat ze in het paleis was, was hij de enige tegen wie ze met gemak kon praten en had ze al meer aan hem verteld dan aan alle andere bedienden. Hoe had ze dat toch voor elkaar weten te krijgen?
'Thank you, your Highness. Sleepwell..' beantwoorde ze hem. Met een glimlach keek ze hem na toen hij de gang van de bedienden weer uitliep. Ze vond het gewoon wonderbaarlijk hoe beleefd en meegaand de prins met haar omging. Was het normaal? Hij noemde haar 'my lady', was dat normaal? Verzuchtend draaide ze zich om en opende zo stil mogelijk de deur naar haar kamer. Daar was ze echter alleen. Dat vond ze ook helemaal niet zo erg, ze had nu eindelijk de rust en tijd om alles voor haarzelf op een rijtje te zetten. De eerste dag had ze zoveel indrukken opgedaan en ze wist dat de komende dagen alleen nog maar vermoeiender zou worden. Maar van alle dingen die ze vandaag had gedaan en van iedereen die ze had ontmoet, bleef vooral prins Ravael in haar hoofd hangen. Het was voor het eerst dat iemand haar normaal behandelde, ondanks dat ze een van de laagste castes was. Ze vroeg zich af of prins Ravael op die manier met iedereen om ging, maar ze durfde het niet te vragen aan Merle of Arja. Ze wilde het voor zichzelf houden, misschien zou ze er vanzelf achterkomen.
Met haar hoofd vol gedachten stapte ze na een warme douche in bed en viel ze al gauw in slaap.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
De selectie was nu een aantal dagen bezig en Ravael had drie meisjes naar huis gestuurd.. Maar dat vond zijn vader te weinig, veel te weinig.. Elke avond bij het diner vroeg hij hem hoe de zaken er voor stonden, of hij al iemand gevonden had, hoe de meisjes waren en hoe hun connecties waren. Ravael had er eigenlijk nog niet heel veel tijd in gestoken, hij was met twee meisjes op date geweest en dat was erg gezellig geweest, maar hij had geen idee hoe hij zich moest gedragen rondom meisjes van zijn leeftijd. Zeker niet rondom meisjes die allemaal zijn hand wilden winnen. De drie meisjes die hij had weggestuurd waren er twee die ruzie hadden gehad en daar over hadden gelogen en één meisje die zo'n ontzettende heimwee had dat ze tijden het ontbijt in huilen was uitgebarst.
Nu had zijn vader hem naar de vergaderzaal geroepen, om even te praten... Ravael wist wel weer hoe laat het was en had de neiging om niet op te komen dagen, maar dat zou alles alleen maar erger maken, dus was hij toch gegaan.. Hij had het proberen uit te leggen, had verteld dat hij het zo druk had met het huiswerk dat zijn vader hem gegeven had, dat hij geen tijd had gehad om over de selectie na te denken. Hij had toegegeven dat hij het dood eng vond en moeilijk vond.. En dat had hij beter niet kunnen doen.. Zijn vader schreeuwde dat hij een mietje was, dat een zoon van hem zich niet zo moest gedragen, dat hij verdomme volwassen was en toen was die verdomde riem weer tevoorschijn gehaald.. Ravael had gesmeekt en beloofd dat hij harder zijn best zou doen en dat hij meerdere dates zou inplannen de komende week, maar het mocht niet baten.
Dus nu rende hij door de gangen, op weg naar de kleine ziekenboeg in de gangen van het personeel. Waar, Natasha, de enige die af wist van zijn verwondingen, hem misschien kon helpen. Elke keer als er iemand hem tegemoet liep, vertraagde hij zijn pas om niet op te vallen. Natasha was de enige die er vanaf wist en dat wilde hij graag zo houden. Alan had waarschijnlijk een vermoeden maar had nog nooit iets gezegd, waar Ravael ontzettend dankbaar voor was. Hij was bijna bij de ziekenboeg voor het personeel toen hij geschreeuw hoorde en een paar seconden daarna ging het alarm af. Rebellen... Angstig keek hij om zich heen, hij was ontzettend ver van de schuilkelder voor de koninklijke familie verwijderd en kon daar ook nooit op tijd komen.. Hij keek naar zijn bloedende handen en armen en trok vlug zijn colbert weer aan en zijn donkerblauwe handschoenen. Normaal zorgde zijn vader er wel voor dat het niet op viel, maar hij was nu zo kwaad geweest, zo woest, dat het hem niet uit had gemaakt...
Veiligheid.. Hij moest opzoek naar veiligheid..

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Enkele dagen waren verstreken, moeizame dagen voor Ivy. Ze had zich bezig gehouden met haar standaard taken als kamermeisje van Anika, maar dat had ze niet genoeg gevonden. Elke avond staarde ze naar de foto die bij haar bed hing, de enige foto die ze had van haar familie en ze realiseerde zich dat het niet genoeg was. Het werk wat ze deed was niet genoeg. En ze voelde zich daarnaast schuldig tegenover haar familie dat zij hier in het paleis was, waar ze gezond te eten kreeg en in een comfortabel bed lag. En daarom was ze begonnen met de extra diensten. Als ze niet voor Anika bezig was, vervulde ze zo veel mogelijk andere klusjes die ze kon krijgen. Zo kon ze aan het einde van de week zo veel mogelijk geld naar haar familie sturen.
Prins Ravael had ze weinig gezien de afgelopen dagen, wat ze eigenlijk wel jammer vond. Ze dacht dat hij het vast te druk had met de Selection. Ze had te horen gekregen dat er al drie meisjes naar huis waren gestuurd, maar wat de reden daarvan was wist ze niet. Ze had wel verhalen gehoord, maar ze was slim genoeg om niet direct van de roddels uit te gaan.
Met haar hoofd vol gedachten liep ze met een een grote wasmand met wasgoed naar het washok. Vandaag was eigenlijk haar vrije dag, maar ze kon het niet laten om een extra dienst te nemen. Bovendien had ze geen idee wat ze anders moest doen met haar vrije tijd. Plotseling hoorde geschreeuw, maar omdat ze niet wist wat er aan de hand was bleef ze verstijfd van schrik staan. Niet veel later ging het alarm af en liet ze de wasmand uit haar handen vallen. De schone lakens die ze zojuist had opgevouwen rolden allemaal over de gang. Er ging zoveel door haar heen dat Ivy even niet wist wat ze moest doen. Schuilen, je moet schuilen! Ze moest zo vlug als ze kon naar de keuken rennen, de plek waar het personeel zich verzamelden tijdens een aanval. Ze draaide zich om en rende zo vlug als ze kon naar de keuken, maar toen ze de hoek om rende botste ze tegen iemand aan. Ze gilde uit angst, niet wetend wie het was, maar toen ze een paar stappen achteruit had gezet herkende ze hem als prins Ravael. Wat deed hij hier? En waarom zag hij er zo slecht uit, hadden de rebellen hem aangevallen? ''Your Highness? What happened? We need to bring you to safety!'' Zonder na te denken liep ze op hem af en pakte zijn polsen vast. Er zaten bloedsporen in zijn kleding. ''What have they done to you?'' Ze ging er vanuit dat de rebellen het hadden gedaan, wat anders kon er gebeurd zijn? Ze dacht aan de schuilkuilder waar de koninklijke familie schuilde tijdens de aanvallen, maar daar zouden ze nooit zo vlug komen. Bezorgd keek ze omhoog, in de ogen van Ravael. Ze wilde dat hij veilig was, ze wilde zijn wonden verzorgen, maar waar kon ze heen?

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael stommelde even achteruit toen er een bediende tegen hem aan rende. Toen hij zag dat het Ivy was, kwam er ondanks alles een glimlach om zijn lippen, die al snel weer verdween. 'Ehh..' mompelde hij als antwoord op haar vragen. Logisch dat ze dacht dat hij tegen de Rebellen opgelopen was. 'I'm okay, don't worry..' Maar toen ze zijn polsen vast pakte histe hij van de pijn en trok zijn arm los. Hij keek haar verontschuldigend aan en keek om zich heen, vlug nadenkend over waar ze waren. De gangen op de begane grond hadden niet veel schuilplekken, maar er waren er een paar. Hij pakte haar hand vast en trok haar mee in de richting waar hij in eerste instantie vandaan kwam, want daar kwam geen geschreeuw vandaan. De rebellen moesten door de ingangen bij de stallen gekomen zijn, op één of andere manier hadden ze zich daar een weg door de sterk bewaakte deuren gebaand. Hij keek even achter zich om te checken of Ivy hem bij kon houden en begon toen nog een stukje harder te rennen. Hij negeerde de pijn in zijn hand door zijn kaken op elkaar te bijten, terwijl hij tegelijkertijd nadacht over een smoes over wat de rebellen met zijn armen en handen gedaan zouden kunnen hebben.
Ravael duwde een aantal keren tegen de stenen op een muur waar een wandtapijt hing tot er een deur open schoof en er een klein hokje tevoorschijn kwam waar ze konden schuilen. Hij zuchtte opgelucht dat de schuilkamer nog niet in gebruik was en trok Ivy naar binnen, waarna de deur automatisch weer sloot. 'Are you hurt, Ivy?' vroeg hij bezorgd en klikte het lampje wat op een tafeltje stond aan. 'Did they run into you? Are you okay?'
Misschien als hij de aandacht van zichzelf af wist te houden, dan vergat ze dat ze bloed op zijn kleding had gezien...

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
De volgende gebeurtenissen gingen zo snel voorbij dat Ivy amper door had wat er allemaal aan de hand was. Ze had heus wel opgemerkt dat ze hem pijn had gedaan toen ze zijn polsen vastpakte, maar het was ook zichtbaar dat hij dat liever niet aan haar wilde laten zien. Ze fronsde haar wenkbrauwen. 'I'm sorry, I didn't mean to hurt you..' mompelde ze, maar haar woorden vervaagden in het moment. Voor ze het wist had hij haar hand gepakt en rende ze achter hem aan de gang in. Ze wist niet waar hij heen rende, maar ze vertrouwde hem blind. Niet veel later kwam hij tot stilstand en opende een deur naar een geheime schuilkamer. Ivy opende vol verbazing haar mond. Ze wist ook niet zeker of ze bij hem moest blijven of dat ze terug moest rennen naar de keuken, maar tijd om erover na te denken had ze niet want Ravael trok haar naar binnen en de deur sloot al. Het was direct donker en stil, alleen de snelle ademhaling van het rennen was hoorbaar. De geluiden van de gang waren niet meer te horen, de ruimte was volledig geisoleerd. Zodra Ravael een lampje had aangeklikt knipperde Ivy met haar ogen om aan het schemerige licht te wennen. 'I am fine, I didn't see them.' Stelde ze hem gerust. Ze kon zich niet voorstellen dat hij zo bezorgd om hem was, hoewel hij oprecht was. Ten eerste omdat ze er niet gewond uitzag, niet zoals hij, en daar kwam bij dat ze ten slotte maar een bediende was. 'Is that blood yours? I know you are hurt, I want to help you.'

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
'I'm.. fine..' mompelde Ravael al wist hij dat het niet heel geloofwaardig was. Hij ging op het kleine houten bedje zitten en keek haar aan. 'Come sit, you look really tired and you must be scared. This is the first Rebel attack since the day you arrived so that must be scary.' Hij glimlachte naar haar en tikte naast zich op het bed. Hij wilde haar zo graag in vertrouwen nemen, wilde zo graag met haar praten, huilen, haar uitleggen dat hij het haatte om de prins te zijn. Dat hij de selectie haatte. Dat hij het paleis haatte en dat hij het niet eens erg zou vinden als de rebellen hem ooit te pakken kregen. Hij zuchtte en wachtte tot ze naast hem zat. Daarna trok hij zijn handschoenen uit en al snel volgde zijn colbertje. Hij stroopte de mouwen van zijn blouse op en keek naar de striemen en sneeën die te zien waren op zijn handen en armen. 'It doesn't hurt that much, if I don't touch it..' zei hij zacht en keek haar daarna even kort aan. 'Did you get any medical training? There is a small box in the cabinet on the wall with some medical supplies. I don't know what is in it, but it is worth taking a look.'

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy twijfelde even voor ze ging zitten. Was het wel oké als ze dat deed? Het was tenslotte de prins waarmee ze in het kamertje was. Ze bestudeerde de blik van Ravael maar zodra ze een glimlach op zijn gezicht zag, ondanks alle omstandigheden kon ze zichzelf niet tegenhouden. Voorzichtig nam ze plaats op het houten bedje. Dat ze moe was klopte, ja, door het vele werken van de afgelopen dagen, maar was ze bang? 'I guess everything happened so fast, I don't know how to feel.' Door haar kamergenootjes was ze wel gewaarschuwd voor de aanvallen en wat ze moest doen als ze het alarm hoorde. Maar bang? Misschien kwam dat later pas, en was ze nu gewoon in een soort shock door alles wat zo snel gebeurd was. Zwijgend volgde ze zijn bewegingen toen hij begon met de handschoenen uit te trekken, en daarna vogde zijn colbert. Een geschrokken zucht rolde over haar lippen, terwijl ze zijn wonden bekeek. Geschrokken keek ze hem aan, terwijl ze nadacht over hoe dat gekomen was. Als het de rebellen waren geweest, waarom hadden ze hem dan laten gaan? Wat was hun reden geweest om hem dit uberhaupt aan te doen? En als het niet de rebellen waren, wie dan wel? Ze durfde het niet aan hem te vragen, deels omdat hij de prins was, maar ook omdat ze hem niet in die positie wilde brengen. Als hij wilde vertellen wat er gebeurd was, dan zou hij dat vast wel doen. 'Don't worry. I will see to it.' Vlug stond Ivy op en liep naar het doosje dat aan de muur hing. Ze legde het op tafel en opende het om te zien wat ze kon vinden, maar het was niet veel. Ze vond wat verband en pleisters, en iets wat leek op een ontsmettingsmiddel. Ook vond ze pijnstillers en een paar andere onnodige dingen. Ze pakte de spullen die ze nodig had en nam weer plaats naast Ravael. Voorzichtig stroopte hij zijn mouwen wat verder op zodat de wonden niet meer bedekt waren. 'This may hurt a little... Just focus on something else, something that makes you happy...' Al pratend debte ze wat van het ontsmettingsmiddel op een doekje en maakte daarmee voorzichtig de wonden schoon. Ze kon niet geloven waarom iemand de prins zo zou verwonden, maar ze durfde het niet te vragen. 'I didn't receive medical training, but I am used to stitching up my siblings. It might be a good idea to visit the hospital wing afterwards, anyway.' Een kleime glimlach verscheen rondom haar lippen toen ze dacht aan haar broertjes en zusjes. Als de oudste van de kinderen had ze altijd een soort verantwoordelijkheidsgevoel gehad.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael volgde haar met zijn ogen toen ze de spullen pakte en uitzocht. Hij histe even toen het ontsmettingsmiddel zijn wonden raakte, wat ontzettend prikte en beet op zijn lip. 'How many siblings do you have?' vroeg hij haar. Hij had altijd al broertjes en zusjes willen hebben. Als je enig kind bent en de prins, is dat niet een heel erg vrolijk en sociaal leven. 'Are they nice? Or do they fight a lot? How are your parents?' Hij glimlachte weer naar haar. 'Don't worry about me, I was on my way to the hospital wing, but than the attack happened. We may be stuck here for a while, so..' Hij schudde zijn hoofd even en keek haar daarna weer glimlachend aan. 'What are their names and how old are they?'
Hij was altijd al zo benieuwd geweest hoe het buiten de muren van het paleis was, of de mensen in de lagere castes misschien wel gelukkig waren dan hij was in het paleis, ondanks dat hij alles had wat zijn hartje begeerde. Hij kon alles krijgen wat hij wilde, behalve een vriend of vriendin. Iemand om mee te praten. Natuurlijk kon hij met Alan praten en met Natasha als zijn vader zijn woede weer eens niet kon beheersen, maar toch voelde dat niet echt als een echte vriendschap. En daarom zocht hij in de meisjes van de selectie ook iemand die een goede vriendin voor hem kon zijn, een goede vrouw, iemand die hij kon vertrouwen, iemand waar het land op kon bouwen.
Het was hem opgevallen dat Ivy niet had doorgevraagd over zijn wonden, wat hij ontzettend waardeerde. Misschien wilde ze het ook daadwerkelijk niet weten, maar hij had zo'n vermoeden dat ze niet wilde dat hij het vertelde omdat hij het zelf niet wilde vertellen. Alsof ze dat aanvoelde. Dat ze door had dat het moeilijk voor hem was, luchtte hem op.. Ivy voelde als vertrouwd, ondanks dat hij weinig over haar wist.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Zorgvuldig ging ze na het ontsmetten bezig met het verband om zijn armen en handen te binden. Ze lachtte even zachtjes om de vele vragen van prins Ravael. Was hij altijd zo nieuwsgierig? Ze vond het immers niet erg. De vragen deed haar denken aan haar familie, die nu zo ver van haar verwijderd was. 'Well, I am the oldest of five children. I am 18 right now. Then my twin brothers follow, Luca and Fin. They are sixteen, and they fight a lot. With each other. Especially since...' De woorden bleven hangen in haar keel voor ze het kon uitspreken. Het was enkele maanden geleden sinds ze hun vader hadden verloren, maar op dit moment besefte Ivy zich dat ze het er eigenlijk nooit met iemand over had gehad. Dat haar vader er niet meer was, had ze nooit hardop uit hoeven spreken, en nu het moment er was lukte het haar niet. Haar blik gleed naar haar handen, terwijl ze langzaam verder ging met het verband. 'I have two other sisters, Amber and Flora. They are the youngest. Amber is really sweet and helps my mom in the household, although she is only seven years old. Flora is five but she seems younger than she is. In fact she doesn't talk, at all.' Nadat ze klaar was plakte ze het verband vast met pleisters, zodat het op plek zou blijven zitten. Ze stopte de spullen terug in de doos, terwijl ze nadacht over haar woorden. Ze hing daarna de verbanddoos weer op de goede plek en kwam weer naast Ravael zitten. Ze legde haar handen op haar schoot en keek gefrusteerd naar haar nagels. De woorden lagen op haar lippen, maar ze vond het moeilijk om uit te spreken. Toch herinnerde hoe gemakkelijk prins Ravael zelf over zijn moeder had gepraat, en dat moedigde haar aan om haar deel ook te vertellen. 'My parents... My dad died a few months ago. It's why I am here. We really need the money. My mom is currently not able to work and... It did affect our family in a bad way. Sometimes I wish I could see my siblings and be there for them, but I know that is not possible. I don't want to know what will become of us if I didn't earn the money...' In de stilte keek ze even op naar prins Ravael, en ze besefte dat ze eigenlijk al veel meer had verteld dan ze van plan was. 'I'm sorry, I didn't want to bother you with my problems, your Highness... How is the Selection going for you? I have heard you send a few away, but I can imagine it is still a hard decision to make.'

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael luisterde naar haar verhaal over haar broertjes en zusjes. Hij kon zich haast niet voorstellen hoe vol een huis moest zijn met vijf kinderen.. Hoeveel verantwoordelijkheid ze wel niet zou hebben als ze de oudste was, zeker omdat ze een 7 was. Dat verklaarde echter wel waarom ze zoveel ouder over kwam dan ze was. Achttien was ontzettend jong. Volgens iedereen zou je dan volwassen moeten zijn, maar Ravael wist nog donders goed hoe het was toen hij achttien werd. Zoveel meer regels, zoveel meer verantwoordelijkheden...
Toen ze begon met het vertellen over haar ouders sloeg hij zijn ogen even neer. 'It's hard right, to lose a parent you care about?' Hij keek haar weer aan en glimlachte met een glimlach die niet zijn ogen bereikte. 'You just have to keep going.. And I can imagine it was way harder for you than it was for me. You already had so much on your shoulders and above that you had to leave home to come here.. That must be terrible.' Hij keek even naar het verband wat ze zorgvuldig had vast gemaakt en bewoog zijn vingers een beetje.
'The Selection.. If I'm honest I haven't thought much about it. I send three girls home. Two had a fight and lied about it and the other one was terribly homesick that she started crying during breakfast.. So yeah... How is the girl you serve? Is she nice? Anika was it right? I didn't really talk to her yet.'

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Opgelucht zuchtte Ivy nadat ze verteld had over haar ouders. Ze had nooit een vriend gehad om ermee over te praten. Met haar broertjes en zusjes deed ze dat niet, het was haast verboden om een woord over haar vader uit te spreken in huis. Haar moeder had het er het meeste moeite mee dat haar man er niet meer was. In het begin wilde ze er niet over spreken, maar daarna had ze hem vooral de schuld gegeven van alles wat er mis ging na zijn dood. Want zoals zij het zag, was het zijn schuld dat er geen inkomen meer was, dat ze ziek was geworden, dat Luca en Fin altijd ruzie hadden en dat Flora niet wilde praten. Zo wilde Ivy er ook niet over denken. En nu ze er met Ravael over praatte had ze er spijt van dat ze dat niet eerder had gedaan. Ze wilde niet dat haar zusjes en broertjes een slecht beeld kregen van hun overleden vader, want in haar ogen was hij haar grootste voorbeeld geweest. Geen woord dat haar moeder slecht over hem sprak wilde ze geloven, maar ze wist dat haar broertjes en zusjes meer beïnvloedbaar waren dan zij.‘Losing a parent is hard for everyone. I might need to take care of my siblings, yes, but you are the future king of the country. I can’t imagine what it must be like for you to deal with this on your own.’Er hing even een stilte tussen de twee, maar het was geen ongemakkelijke stilte. In feite, dacht Ivy na over zijn woorden en het stelde haar gerust. Het waren dingen waar ze liever niet over praatte maar bij Ravael leek dat allemaal niet uit te maken. Ze wist dat ze hem van alles zou kunnen vertellen en hij zou haar nooit uitlachen of veroordelen. Ze voelde zich op haar gemak bij hem, en gevoel dat ze nog niet bij andere jongens had gevoeld.Toen prins Ravael over de Selectie vertelde knikte ze begrijpelijk. ‘Yes, Anika is nice. But personally, I think all the girls are lovely. They all have their own perfections and imperfections. What is it that you are looking for, in a possible match? It must be hard to find someone who you have feelings for but also someone who is right for the country..’ Ze kon zich niet in zijn schoenen verplaatsen, maar Ivy had het wel met hem te doen. Hij was immers niet aangewezen op één vrouw, maar zou zelf iemand kiezen van de Selectie en dat leek haar even hard. De meeste meisjes waren hier om verschillende redenen. Ze geloofde echt dat er sommigen waren die echt gevoelens voor prins Ravael hadden of zouden kunnen krijgen, maar sommigen leken meer uit op de troon en dat lieten ze pas merken als de camera’s en de gezichten uit beeld waren. Zodat prins Ravael er nooit achter zou komen. Maar met het personeel gingen ze om alsof het niets was, nietwetend dat het personeel ook heen en weer praatte over de Selectie. Anika was degene waar ze het meeste tijd mee doorbracht, maar ondanks dat sprak ze niet zo veel. Ze leek wel uit op geld en ze genoot van de luxe en rijkdom die ze hier kreeg. Het zou Ivy niks verbazen als het haar niet zo erg zo doen om Ravael zelf, maar zoiets zou ze nooit tegen hem kunnen zeggen. Ze wilde niet slecht praten over de meisjes. En daar kwam bij dat ze hem geen pijn wilde doen.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael knikte instemmend. 'That's true,' zei hij en staarde naar de deur waarachter alle chaos waarschijnlijk nog steeds bezig was. Hoeveel doden zouden er dit keer vallen? Hij hoopte voor de meisjes van de selectie dat ze niets te zien kregen van de horrors die zich soms voordeden als de rebellen aanvielen. Hij hoopte ook dat alle meisjes veilig waren. Dat ze allemaal door hun bedienden naar de koninklijke schuilkelder gebracht waren, waar ze veilig zouden zijn. Hij zuchtte even. 'It's.. difficult, My father wants me to go faster, send more girls away. But I just don't know how.. I don't know them at all and what if I send a girl away in te beginning which I have barely talked with and that was my soulmates? I don't really believe in soulmates but it just keeps going around in my head. I don't want to make the wrong discision...' Hij keek haar aan. 'Thanks for patching me up, by the way. You did a good job.' Hij glimlachte naar haar en ging toen met een hand door zijn haren. 'You want anything to eat?' Hij stond op en liep naar het kleine kastje wat aan de muur hing. 'There are supplies for four days when you'd be with five people in this room, so there is enough. It is almost like a feast.' grapte hij.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy luisterde naar zijn woorden terwijl ze nadacht over wat zij zou doen als ze in zijn schoenen stond. Ze kon wel begrijpen dat die situatie moeilijk was. Wat nou als je de verkeerde persoon naar huis zou sturen en er nooit achter zou komen dat diegene de ware was? 'I wish I could give you advice, but I don't know what I would do in your situation either.' Gaf ze ten slotte eerlijk toe en ze glimlachte even zwakjes terwijl haar blik naar de grond verplaatste. Hoewel ze het graag had gewild, wist Ivy niet hoe echte liefde voelde. Natuurlijk had ze jongens leuk gevonden, sommige meer dan de anderen, maar er was nooit wat van gekomen. Misschien was ze niet het persoon om verliefd te worden. Misschien bestond dat ook niet. Ze had genoeg meegemaakt om er immers niet meer in te geloven, maar ze hoopte oprecht dat prins Ravael iemand zou vinden op wie hij verliefd zou worden, iemand wie hem gelukkig zou maken en wie hij gelukkig zou maken. 'I don't know if I believe in soulmates either, but if one of the girls would appear to be your soulmate, I think you will feel it soon enough, if you spend enough time with her.'
Ze keek even naar het kastje waar prins Ravael naartoe liep. 'Maybe, yes...' gaf ze toen toe. Ze wist niet of ze honger had door de hele situatie of dat het gewoon zenuwen waren wat ze in haar buik voelde. 'I think this room is rather small to fit five people. At least compared to the bedrooms I have seen so far.' Gaf ze toe.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael glimlachte naar haar en keek naar zijn handen. Dat was nog een rede waarom hij niet te close wilde worden met de selected... Wat als ze ooit zagen hoe verminkt hij was? Wat als ze hem dan niet meer wilden? Dan was hij niet meer de Picture Perfect prins die iedereen altijd zag bij de Report. Hij schudde de gedachte van zich af en keek weer naar Ivy. 'It is built for five people to survive. Sometimes they end up with seven or eight. It's a tiny room, but it's safer that out there.' zei hij met een knikte naar de ijzeren deur die hun scheidde van de buiten wereld. 'But don't worry. Once they find out I'm missing, they'll check every saferoom there is. This one is pretty common, so we'll be good.' Hij gaf haar een blik met wat te eten er in. Een maaltijd van rijst met wat groente. Iets wat zichzelf opwarmde zodra je het deksel er af trok. Daarna pakte hij zelf ook zo'n blik en ging weer naast haar zitten. 'Do you have any friends here, Ivy?'

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy volgde zijn blik naar de deur. De geluiden waren volledig gedimd, en ze hadden dan ook geen idee hoe het eraan toe ging daarbuiten. Ergens was ze heel opgelucht dat ze veilig was en dat prins Ravael haar had meegenomen, maar ze maakte zich ook zorgen om haar collega's die slechts de keuken hadden als verzamelpunt. Het was zo makkelijk om daar binnen te komen. En de rest, waren de meisjes van de Selectie veilig? De koning? Hij maakte zich vast zorgen om zijn zoon. Ze nam het blik eten van Ravael aan en opende het. 'Friends?' Herhaalde ze hem, en ze draaide zich even om naar Ravael. Ze had niet echt veel contact met de andere collega's. 'Merle and Arja are my friends... I don't really have time to get to know the others. I work extra shifts in my free time.' Gaf ze toe. Het was niet echt het ideale leven. Ze wist ook niet hoe lang ze die extra diensten kon volhouden, maar wie weet was dat over een poosje niet meer nodig.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld