Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG} Fire & Desire

Account verwijderd

schreef:
Morte wist niet of ze zelf zo'n grote fan was van Detroit als hij. Tot nu toe had ze nog geen stap in de wereld gezet en ze vroeg zich af of ze überhaupt iets mooi zou vinden aan de wereld. Allemaal goed en wel voor een reisje, maar een echte thuis zou ze waarschijnlijk nooit kunnen vinden. Het enige wat haar nog zou aantrekken was een onbewoond eiland waar ze gewoon helemaal alleen kon zijn met haar kind en eindelijk rust en stilte zou kunnen vinden.
Toen Pete zich naar haar toe boog over de toog en nieuwsgierig naar haar uitspraak vroeg, nam ze de gelegenheid om zich ook wat naar hem toe te buigen en iets meer intimiteit te creëren. Hoewel ze alle hoop in mannen opgegeven had, kon ze wel wat gezelschap gebruiken. Tenslotte waren het niet alleen mannen die hun noden hadden. Daarnaast zag ze hem ook als veilig, een reiziger waarvan ze wist dat hij toch zou verdwijnen hierna. Geen tijd om zich te binden aan elkaar en daar waren ze alle twee van op de hoogte.
"You're a blessing compared to everyone around here. Good looking, helpful, easy to talk to..."
Morte zei het op een zachtere toon en toverde opnieuw een kleine grijns tevoorschijn. Hopelijk misliep ze deze kans niet. Het was al een hele tijd geleden dat ze nog eens aangeraakt was door een man. Als het om zachte aanrakingen ging tenminste, klappen en vastgegrepen worden daar had ze haar buik wel vol van voorlopig.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij helde voorover, zij deed dit idem dito. De tussenruimte tussen hun lichamen was minimaal, slechts enkele centimeters werden er behouden. Hij beaamde de lef die ze in zich had om intimiteit bij hun conversatie te betrekken. De sfeer raakte langzaamaan behaaglijker naarmate hun gezelligheid in het aantal minuten toenam.
‘’You're a blessing compared to everyone around here. Good looking, helpful, easy to talk to ..’’ Haar woorden bracht ze minder luid naar voren dan normaal en wederom verscheen een grijns op haar prachtige gelaat. Hij zag al in waar ze naar toe wilde; een nacht lang minnespel en ‘affectie’. Hij kon het haar absoluut niet kwalijk nemen, ook hij verlangde naar de ruigheid die gepaard ging met minutenlang gestoei in het bed van een vreemdeling. Wel had hij dit niet zien aankomen. Morte werd dagelijks aangesproken door mannen die in hun beschonkenheid op seks uit waren, - ging ze dan zo gemakkelijk op het gepaai in of was hij slechts een uitzondering?
Hij besteedde daar echter nauwelijks aandacht aan. Het kon hem weinig deren of ze het bed vaker deelde met haar klanten, - hij was al in de ban van de gouden kans die hem gegeven was. Hoe lang was het geleden dat hij voor het laatst intiem was met een vrouw? Drie, vier maanden geleden?
‘’When is your shift over?’’

Account verwijderd

schreef:

Het voelde een klein beetje als een overwinning toen ze hem in de ogen keek en hem hoorde vragen wanneer haar shift eindigde. Normaal begrepen mannen subtiele hints niet, maar dat leek voor Pete geen probleem. Daar was ze alleszins blij om want echt zin om haar behoeftes luidop uit te spreken had ze niet, dat zou iets geweest zijn waar ze op af zou knappen en dan hadden hun wegen zich weldra weer gescheiden. Dat leek nu absoluut niet het geval. Even haalde ze kleintjes haar schouders op en liet haar blik naar haar favoriete buitenwipper glijden. Hun blikken kruisten en die van Jimmy was alles zeggend. Het was een mix van verbazing en geamuseerdheid omdat ze normaal nooit, écht nooit inging op een man en zeker niet in deze omgeving. Waarschijnlijk sloot hij met alle plezier voor haar af die avond.
Morte duwde zichzelf af van de toog en zag hoe Jimmy al op hen af kwam. Hun wegen kruisten elkaar toen hij plaatsnam achter de bar en daar op een hoge stoel in de hoek plofte. Ze knikte kort naar hem als bedankje voor zijn bijdrage om haar persoonlijke leven wat op te fleuren en griste haar zwarte faux fur jas van de kapstok onderweg naar Pete.
"How about now?"
Als het ging om impulsieve beslissingen dan kon ze niet anders dan meteen inpikken op het moment. Als ze hier nog een uur zou lopen flirten, was de kans groot dat ze zich alsnog bedacht en dit een leuk avondje was waarbij ze zich nog eens knap en gewild voelde, maar meer zou er dan niet van komen. Hopelijk had hij nu zelf ook het lef om net zo impulsief als zij te reageren.

Account verwijderd

schreef:

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij reageerde nogal ontsteld toen Morte afstand nam van de toog en haar jas van de houten kapstok wegnam. Met sierlijke passen kwam ze naar hem toegelopen, hem regelrecht in de ogen gekeken eens ze haar vraag stelde. Geen greintje schaamte viel er van haar gezicht te bespeuren. Heel kalm reageerde ze, wat hem des te meer aanzette tot overgave van zijn koelbloedigheid. Van deze avond zou hij iets moois maken. Geen rusteloze slaap in een oud, wegrottend motel dat hij heel toevallig onderweg tegenkwam, maar een vreedzame slaap in het bed van een ander.
Hij keek ongegeneerd haar lichaam van top tot teen, nu hij zicht had op ook haar benen en schoenen. God, ze was uiterst beeldig en zij, jawel zij, wilde haar nacht spenderen met hem, een haast onzichtbare reiziger.
‘’How about now?’’ herhaalde hij voor zichzelf. Hij dronk het laatste beetje uit zijn glas, waarna hij opstond en haar vraag indirect beantwoordde. ‘’Are you sure you want to spent the rest of your night with me?’’ grinnikte hij. De jas nam hij van haar over. Hij hield deze gespreid achter haar zodat zij zich makkelijk met het bont kon bekleden. Ook al was hij een oud-militair, hij had wel zo zijn manieren.
''Where are we heading? Will you be driving?''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Morte vond het amusant hoe ze een mysterieuze man als Pete even uit zijn lood had weten te slagen. Hij liet ongegeneerd zijn blik over haar glijden en dat liet haar alleen meer begeerlijk voelen. Het was fijn om nog eens een man het hoofd op hol te jagen en zelf had ze nood aan zich nog eens knap en gewild te voelen. Het klonk amusant hoe hij haar woorden nogmaals herhaalde en ze knikte.
"Why wouldn't I be sure, I'm having a perfectly good time with you tonight, wouldn't want it to end already," lachte ze terug en liet haar armen in haar jas glijden.
"How gallant," merkte ze op en liet haar handen over de zijkant van haar lichaam glijden om de stof glad te strijken. "And a car won't be neccesary, I live just around the corner," grijnsde Morte.
Dat was wel de doorslaggevende reden waarom ze haar dochter alleen durfde te laten. Het was niet alsof ze uren van elkaar verwijderd waren, ze had de luxe deze job gewoon om de hoek te kunnen uitvoeren. Na een kleine vijf minuten stappen, kon ze alweer thuis staan en gehaast lukte het onder veel druk vast wel in een minuutje. Dat was een grote geruststelling. Ook voor haar eigen veiligheid vond ze het handig. Zelf had ze geen auto, dus vond ze het fijn dat ze 's nachts niet in haar eentje een heel eind over straat moest zwerven.
"Follow me," knipoogde ze met een ondeugende lach en zei gedag tegen Jimmy in het voorbijgaan. De kroeg liet ze voor die avond lekker achter zich en ze was blij dat haar werk erop zat voor die dag.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Uh-uh, I feel flattered,’’ greens hij. ‘’I’m having a great time with you, either. Normally I don’t do such things, but with you - you’re different, I guess. In a good way, of course.’’
Haar jas had ze binnen no-time aan. Hij liep aan haar zijde in enkel zijn witte, katoenen blouse om zijn bovenlichaam gewikkeld. Hij was in de haast naar de bar vergeten een jas mee te nemen. De gedachte dat het in de nacht van vrijdag op zaterdag veel kouder zou worden dan op de dag, was hem totaal ontgaan.
Morte zei de beveiliger gedag en hij zwaaide haar na. Met een onbeheerste amuse in het gezicht liep hij aan haar zijde naar de deur, deze voor haar opengehouden totdat ze de kou en de motregen tegen het lijf was gelopen.
De weg naar haar huis verliep in stilte. Hij had haar niet zo veel te zeggen, wist geenszins waar hij het over hebben moest, gezien hij het verloop van zijn leven als doodsaai beschouwde en hij niet wist waar hij naar vragen kon, zonder haar te beledigen. Hij wilde dolgraag weten wat haar andere baan was en of ze alleen woonde, maar wat nu als hij haar hiermee angst aanjoeg? En was het wel aan hem om naar zo veel details van haar leven te vragen? Waarschijnlijk was dit de eerste en de laatste keer dat hij haar zag.
Hij bewandelde het trottoir, bezichtigde de flat-gebouwen die recht op hun pad lagen. Het zag er oud en vervallen uit. De traptredens die men moest bewandelen om bij zijn appartement te komen, waren niet binnen de muren te vinden, maar lagen buiten in de lucht. Het was heel anders dan wat hij gewend was. Woonde ze hier?
Hij stak zijn handen in zijn broekzakken en dacht na over wat hij haar kon zeggen.
‘’Do you have any hobbies?’’

Account verwijderd

schreef:
Morte haar gezicht vertrok toen ze de wind en motregen te lijf ging.
"Ugh, I hate rain," mompelde ze nog toen ze de eerste stappen buiten zetten.
Het gevoel dat ze een beetje onbeholpen was in hun huidige situatie, leek ze met Pete te delen. Haar impulsiviteit had haar zo ver gebracht en blijkbaar had hij even impulsief gehandeld als zij. Hoe het nu verder moest, dat was een moeilijkere kwestie. Gelukkig leek hij het gesprek een beetje op gang te krijgen op het moment dat ze langs haar vervelende onderburen passeerde die de rolluiken op het gelijkvloers standaard potdicht hielden tegen de priemende blikken van de voorbijgangers.
"I don't really have the time for hobbies. I did love ballet when I was younger and I do try to maintain how lean I am, might try one of those victoria's secret angel hypes, barre workouts classes," grinnikte Morte zacht en zocht naar haar sleutels in haar zakken.
"And you, any hobbies besides being fearless and traveling the world?"
Heel even leunde ze nog tegen de deurpost terwijl ze wachtte op antwoord. De buitenkant van haar appartement was niet indrukwekkend en de binnenkant al evenmin. Misschien was het zelfs wat afstotend. Ergens borrelde er al een klein beetje schaamte op, maar ze besloot er zich gewoon niks van aan te trekken en opende de deur terwijl hij antwoordde.

Account verwijderd

schreef:

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’I don't really have the time for hobbies. I did love ballet when I was younger and I do try to maintain how lean I am, might try one of those victoria's secret angel hypes, barre workouts classes.’’
Korte stilte heerste toen Morte zijn vraag had beantwoord. Geen tijd voor nevenactiviteiten, zei ze hem, te druk bezig met haar twee deeltijdbanen. Bob keek even moeilijk van haar weg. Hij wist niet wat te zeggen, hoe zich over haar te ontfermen; haar moed inspreken ging niet, want ook hij wist dondersgoed dat haar situatie niet in rook opging.
Hij zuchtte zachtjes. ‘’On moments like these I wish I was rich. It’s sad to see an amiable woman like you cope with debt. You’re a tough one, that’s for sure,’’ murmelde hij.
Het gerinkel van sleutels hoorde hij vergenoegd aan. Hij vond het niet erg om de straten met haar aan zijn zijde te bewandelen, maar toch - hij nam veeleer plaats op een bankstel met een glas sterke drank in zijn, - met het geweten dat hij binnen nu en enkele tientallen minuten haar de kleren van het lijf kon scheuren.
Morte leunde tegen de deurpost. Ook zij toonde interesse in zijn eventuele vrijetijdsbestedingen, die hij - in tegenstelling tot haar - wél had. ‘’I do,’’ glimlachte hij. ‘’I hunt animals with a tranquillizer rifle to practice and improve the skills that I need as a professional sniper - and I also like to workout, maintain the muscles.’’
Hij oogde en dacht als een beroepsmilitair, beschikte over uitmuntende schietvaardigheden die tot de top behoorden en toch was hij nu hier, op een braakliggend terrein dat hij als ‘reiziger’ heeft belopen. Geen uniform, geen geweer in zijn hand; hij was niemand hier, slechts een gewone burger die uit was op een mooie barjuffrouw.
De deur naar het huis werd geopend. Hij had regelrecht zicht op de corridor, maar om niet onbeleefd en nieuwsgierig te ogen, wendde hij zich tot haar. ‘’When I’m done travelling, I’ll hit you up for some sessions in the gym. Hell, we might even do one of those angel classes together. See who’s better at that.’’

Account verwijderd

schreef:
oeps nu vergat ik t een x!

Morte haar mondhoeken krulden omhoog bij zijn opmerking en toch ontstond er een kleine frons rimpel tussen haar wenkbrauwen. Het leek alsof hij het meende. Een man die oprecht een vrouw sterk vond die zichzelf net in dergelijke rot situatie had gewerkt en zelfs steun wou bieden? Ze had het niet voor mogelijk gehouden dat mannen zoals hem bestonden. Nadat ze haar vraag had gesteld leek zijn persoonlijkheid alleen meer te verbeteren. Niet alleen kwam hij hoffelijk over, hij had ook die mysterieuze en duistere kant waar vrouwen zoals zij naar lonkten. Shit. Hij klonk echt met elke zin die hij uitsprak meer als muziek in haar oren en ze voelde zich al beschaamd voor wat ze nu zou doen. Het feit dat hij zelfs al voorstelde om na zijn reizen naar haar terug te keren en haar belachelijke tijdverdrijf wel wou uitproberen, trok haar over de schreef.
Met haar beide handen greep Morte zijn hemd vast om Pete over de drempel naar binnen te trekken. Terwijl ze hem de kleine woonkamer introk, overwon ze haar laatste restje schaamte dat ze nog overhield aan haar vertoning die avond en trok zichzelf mentaal ook over de drempel. Door een beetje tegen hem aan te steunen met haar vuisten tegen hem aan, met daarin nog de stof van zijn hemd geklemd, en op haar tenen te gaan staan, overbrugde Morte de laatste ruimte tussen hen in. Haar lippen vonden de zijne en automatisch sloot ze haar ogen al. Als ze zichzelf nu niet de dieperik in gooide dan zou ze de rest van de avond er geen lef meer voor hebben. Een hele nacht babbelen op de bank leek haar ook fijn, maar ze had allereerst andere behoeftes. Nadien kon er ook gebabbeld worden.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Geen antwoord op al de uitspraken die hij zojuist naar aanleiding van haar vraag en openbaringen had uitgebracht. Niet verbaal, in ieder geval. Wel nam Morte zijn shirt in haar handen, waarna ze hem ongegeneerd naar zich toetrok en hem op gestaag tempo de corridor induwde. Binnen mum van tijd bereikten ze de leefruimte waar niet meer dan een bankstel, televisie en salontafel instond. De grootte was gering, maar het kon hem niet deren. Hij was hier om haar te beminnen en niet om haar woning te bekritiseren.
Bob bestudeerde iedere gelaatstrek in de paar secondes die hij had voordat hij haar lippen op de zijne voelde. Er was geen twijfel meer mogelijk; zij hunkerde net zoveel naar seks als hij, wellicht zelfs iets meer. Hij ging in op de zoen, maar verbrak deze na een tijdje om zich te ontdoen van zijn blouse - voordat hij het voorspel weer doorzette.
Hij verlegde zijn handen naar net onder haar achterdeel en trok haar in één vloeiende beweging op van de grond. Begerig deinsde hij achteruit, opzoek gegaan naar het bankstel waar hij nadien plaatsnam. Morte zat op zijn schoot, precies hoe hij het wilde hebben. Hij liet zijn vingertoppen elk beetje van haar bovenbenen beproeven en wachtte totdat zij het initiatief zou nemen om haar trui uit te trekken, zijn lichaam te bepotelen alsof het de hare was en hem mee te nemen naar haar kamer waar de echte daad pas zou gaan beginnen.

Account verwijderd

schreef:
De kus werd meteen beantwoord. Toen zijn blouse van zijn schouders gleed, verloor Morte haar houvast en ze was opgelucht dat Pete haar optilde en ondersteunde. Van de gelegenheid maakte ze gebruik door haar handen en armen om hem heen te laten glijden over zijn rugspieren heel die op bolden onder haar vingers en verder door naar zijn nek. Met haar vingertoppen streek ze door zijn korte haar voor ze hem nog even naar zich toe trok om zijn lippen zacht te strelen met de hare. Daarna liet ze hem even volledig los en greep de zoom van haar trui beet om die in een vloeiende beweging uit te trekken. In haar ooghoeken doemde het beeld op van een fluo roze mylittlepony op het uiteinde van het bankstel. Gelukkig wierp ze haar trui er mooi bovenop, overtuigd dat Pete iets anders had om naar te kijken dan waar haar trui op belandde.
Kort beet Morte op een klein stukje huid van haar lip. Haar hart bonkte hevig en haar hele lichaam tintelde door de opwinding en de snelheid waarmee haar bloed door haar aderen begon te razen. Dit had ze gemist, begeerd worden en ze voelde er zich zelfs compleet niet schuldig over. Tenslotte zou morgen haar leventje gewoon zijn gangetje weer gaan en haar dochter zou hier nooit iets over te weten komen. Ze wou niet dat iemand een fout beeld van haar kreeg, maar het was een feit dat ze naast moeder nog altijd de rol van vrouw had in haar leven en dat ze nood had aan iemand die haar beminde. Ditmaal wachtte Morte tot Pete zelf het initiatief zou nemen om haar mond weer op te zoeken met de zijne en in tussentijd haakte ze haar vingers onder haar bh bandje die even pijnlijk langs haar huid schraapte toen het losschoot.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Haar trui ging uit, mooi. Hij keek kort naar beneden in de hoop haar bovenlichaam in helder licht te kunnen zien, maar niets was minder waar; hij zag enkel een gedeelte. Hij slaakte een binnensmondse zucht en hief zijn ogen weer op. Niet getreurd, wanneer Morte beide voeten weer op de grond kan staan, kon hij haar gehele lichaam ongegeneerd in zich opnemen.
Haar vingertoppen bewandelden zijn rug, nek en haren totdat Morte zich geheel terugtrok en haar BH los klikte. De zoen was beëindigd, maar ook dat kon hem weinig deren. Die zou hij nadien weer verderzetten alsof de stilte tussen hen nooit gevallen was. In een ietwat bescheidener beweging trok hij de BH van haar af. Hij keek niet, bang om wederom teleurgesteld te worden met half zicht en plaatste als alternatief zijn lippen in haar hals. Hij zoog aan het huidoppervlak, streelde haar lichaam met zijn intens warme handen en stond toen op om naar haar kamer te gaan.
‘’Where’s your room?’’ vroeg hij zacht fluisterend. Na antwoord kuste hij haar weer.
In de kamer legde hij haar neer op het bed. Hij kon het niet laten om haar lichaam nog één keer te bezichtigen, voordat hij over haar heen helde en haar kousenbroekje onbedachtzaam naar beneden trok. Haar schoenen lagen rond het bed, deze in eertijdse haast domweg ergens neergegooid nadat hij haar lichaam steeds meer ontdeed van kleding die haar prachtige naaktheid in het donker bemantelde. God, wat was ze mooi. Hij moest zichzelf knijpen om zich eraan te herinneren dat dit gebeuren zich in de werkelijkheid voordeed. Het was geen droom, gelukkig niet.
Bob ontdeed zich van al zijn kleren, terwijl hij haar bekeek. Geen woord sprak hij uit, bang om de sfeer in de ruimte te verpesten, ook al wilde hij haar zo graag vertellen dat ze prachtig was. Woorden gingen te ver voor een eendaagse minnespel, nietwaar?
Hij was naakt, zij nog niet. Het slipje verhulde haar schaamdeel nog steeds. Hij zocht naar hand, pakte deze vast en trok haar laatste stuk ondergoed met zijn tanden uit. Hierna begon hij aan het voorspel; hij befte haar.

Account verwijderd

schreef:
Morte werd wakker omdat ze beweging gewaar werd in de kamer. Langzaamaan begonnen de taferelen van de afgelopen avond zich te herhalen in haar hoofd. Ze voelde zijn lippen en handen opnieuw branden op haar huid om dan nog niet te spreken over wat hij voor de rest nog in zijn mars had gehad. Pete had haar met elke handeling opnieuw verbaasd, nog nooit was ze zo behandeld in bed en het was haast bewonderingswaardig hoe hij erin slaagde om met iets waar zo een taboe rond hing voor haarzelf, haar met een brede grijns te doen ontwaken. Op het moment dat ze zich naar hem om wou draaien om haar handen weer onder de lakens te laten verdwijnen, spitste ze haar oren.
Een zachte gejaagde ademhaling, kon onmogelijk van een man zijn en herkende ze al te goed. Haar lichaam Versteeg even compleet en in een ruk draaide ze zich om, net op tijd om haar hand om Emilia’s mond te leggen.
”Ssht, maak Pete niet wakker,” fluisterde ze en wist absoluut niet hoe ze zich hierbij moest voelen.
Op zich deed het er niet toe wat ze uitstak in de uren dat haar kind sliep, maar dat Mila hiermee geconfronteerd werd, was ronduit beschamend en ongeoorloofd.
”Gaat hij boos zijn?”
Dat haar klein meid zich duidelijk zorgen maakte, voelde als een stomp in haar maag en snel schudde Morte haar hoofd.
”Nee. Hij is een vriend, wacht op de bank.”
Met een zucht wreef Morte de slaap verder uit haar ogen en ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Dit was te verwachten geweest. In het ochtendgloren was ook duidelijk de nasleep van hun nacht te zien, overal lagen kledingstukken en als ze het zich goed herinnerde was dat al begonnen voor ze in de slaapkamer waren geraakt. Logisch dat Mila zich bezorgd over haar was komen ontfermen, helaas zou het niet de eerste keer zijn dat ze haar moeder aantrof in een vrij soortgelijke situatie, maar dan met eerst een felle ruzie eraan vooraf. Het herinnerde Morte er vooral aan hoe snel ze haar leven weer op de rails moest krijgen en dringend moest veranderen. Met het eerste het best kledingstuk in haar handen, glipte ze uit het bef en baalde over hoe ze dingen had aangepakt. Al twijfelde of een nacht als deze er ooit van was gekomen als ze zich niet een beetje roekeloos had gedragen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld